Γυναίκα και αθλητισμός

Παρουσίαση με θέμα: "Γυναίκα και αθλητισμός"— Μεταγράφημα παρουσίασης:

1 Γυναίκα και αθλητισμός
Ενόψει των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, το σημερινό Συνέδριο αποκτά ιδιαίτερη σημασία, αφού αποτελεί μια σημαντική ευκαιρία για να επεξεργασθούμε θέσεις και να προωθήσουμε τα κατάλληλα μέτρα πολιτικής προκειμένου να βελτιωθεί και να αυξηθεί η συμμετοχή των γυναικών στις αθλητικές δραστηριότητες. Η Επιτροπή Δικαιωμάτων των Γυναικών και Ίσων Ευκαιριών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, εκτιμώντας τη σοβαρότητα του θέματος, έκανε αποδεκτή τη πρόταση της ευρωβουλευτού κας Genevieve Fraisse, η οποία είναι μαζί μας σήμερα, και της ανέθεσε να καταρτίσει την πρώτη Έκθεση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για τις Γυναίκες και τον Αθλητισμό. Θα ήθελα ιδιαίτερα να ευχαριστήσω τον Υπουργό Πολιτισμού, κο Ευάγγελο Βενιζέλο για την γρήγορη και θετική ανταπόκρισή του στην πρότασή μου να οργανωθεί αυτό το διεθνές συνέδριο. Είναι γεγονός, ότι τα δύο φύλα είχαν άνιση μεταχείριση, σε όλη τη διάρκεια της ιστορικής διαδρομής του ανθρωπίνου γένους. Στο παρελθόν, οι γυναίκες, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, δεν συμμετείχαν στην πολιτική, στην οικονομία, τις επιστήμες, την τέχνη, τη λογοτεχνία. Το ίδιο «άβατο» ίσχυε και για τον αθλητισμό. Η πρόοδος των γυναικών στον τομέα αυτό ήταν αργή, αφού ο αθλητισμός υπήρξε πάντα προνομιακό πεδίο δράσης των ανδρών. Γυναίκα και αθλητισμός

2 Στους Ολυμπιακούς Αγώνες της αρχαιότητας, οι θρησκευτικές πεποιθήσεις και οι κοινωνικές δομές δεν επέτρεπαν στις γυναίκες να συμμετέχουν. Δε μπορούσαν ούτε καν να εισέλθουν στους χώρους τέλεσης των αγώνων ή το στάδιο, ως απλοί θεατές. Η Ολυμπία ήταν αφιερωμένη στο Δία και αποτελούσε, επομένως, ιερό τόπο των ανδρών. Ωστόσο, οι γυναίκες τελούσαν τους δικούς τους αγώνες στην Ολυμπία. Οι Αγώνες αυτοί, που ήταν αφιερωμένοι στη θεά Ήρα, είχαν τις καταβολές τους στις παραδοσιακές ιεροτελεστίες γονιμότητας. Σύμφωνα με κάποιες εκτιμήσεις, οι αγώνες αυτοί προηγήθησαν χρονικά των αποκλειστικά ανδροκρατούμενων Ολυμπιακών Αγώνων.  Στο γύρισμα του προηγούμενου αιώνα, όταν οι σύγχρονοι ολυμπιακοί αγώνες έλαβαν σάρκα και οστά, έγιναν πολλές συζητήσεις επί της αρχής της συμμετοχής των γυναικών. Ο ιδρυτής των Αγώνων, Βαρόνος Pierre de Coubertin, αυτοανακηρύχθηκε πολέμιος της συμμετοχής των γυναικών, εκφράζοντας την άποψη ότι, εφόσον δε μπορούσαν να ανταγωνιστούν επί ίσοις όροις τους άνδρες σε κάθε αγώνισμα, δε θα έπρεπε να τους επιτραπεί καν η συμμετοχή. Αυτή η άποψη συνάντησε την αντίδραση πολλών μελών της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής (ΔΟΕ), τα οποία υποστήριξαν ότι οι γυναίκες είχαν το δικαίωμα να συμμετάσχουν στους Αγώνες ανταγωνιζόμενες σε αθλήματα που ήταν συμβατά με τις δυνατότητές τους. 

3 Ο γυναικείος αθλητισμός άρχισε να αναδύεται από τα τέλη του 19ου αιώνα, όταν οι γυναίκες έγιναν περισσότερο δραστήριες κοινωνικά και οικονομικά. Η πρώτη σημαντική εξέλιξη για τη γυναικεία συμμετοχή σημειώθηκε στους δεύτερους Ολυμπιακούς Αγώνες, το 1900 στο Παρίσι. Τότε, η Charlotte Cooper έγινε η πρώτη γυναίκα Ολυμπιονίκης κερδίζοντας χρυσό μετάλλιο στο τένις. Το άλλο μοναδικό άθλημα στο οποίο επετράπη η συμμετοχή γυναικών ήταν το γκολφ. Παρόλο που το 1912 προστέθηκε και η κολύμβηση στα ολυμπιακά αθλήματα γυναικών, η συμμετοχή τους παρέμεινε συμβολική μέχρι το 1924, όταν η ΔΟΕ αποφάσισε να ανοίξει τις πόρτες για μεγαλύτερη γυναικεία συμμετοχή στους Αγώνες.  Μέχρι το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, δε σημειώθηκε καμία θεαματική πρόοδος. Από τότε, ωστόσο, και ιδιαίτερα κατά τα τελευταία 30 χρόνια, οι κοινωνικές εξελίξεις άλλαξαν τις αντιλήψεις για τις γυναικείες επιδόσεις στον αθλητισμό. Η περίοδος από το 1976 έως το 1992 σηματοδότησε μια πρόοδο χωρίς προηγούμενο για το γυναικείο αθλητισμό. Η πρόοδος αυτή χαρακτηρίστηκε από μια μεγάλη αύξηση στον αριθμό των ολυμπιακών αθλημάτων όπου συμμετέχουν γυναίκες. Μέχρι το τέλος του 20ου αιώνα, η θέση των γυναικών στον αθλητισμό είχε σαφώς βελτιωθεί. Στην Ατλάντα, οι γυναίκες αθλήτριες έφταναν σε ποσοστό το 40%. Παρόλα αυτά, η συμμετοχή από χώρες της Λατινικής Αμερικής, της Αφρικής, της Άπω Ανατολής και τις ισλαμικές χώρες εξακολουθεί να είναι πολύ χαμηλή. Θα ήθελα επίσης να αναφερθώ στους Παραολυμπιακούς Αγώνες, όπου η συμμετοχή των γυναικών αντιστοιχεί μόνο στο 25% των αθλητών, σύμφωνα με τα στοιχεία που συλλέχθηκαν στους Αγώνες του Σύδνεϋ. 

4 Στο παρελθόν σίγουρα ο γυναικείος αθλητισμός δεν ήταν το ίδιο σημαντικός όσο σήμερα, και τα κορίτσια δεν ενθαρρύνονταν να ασχοληθούν με τα σπορ. Ο επαγγελματικός γυναικείος αθλητισμός δεν είχε κάλυψη από τις εφημερίδες, τα ραδιόφωνα και την τηλεόραση. Οι γυναίκες δεν είχαν την ευκαιρία να παρακολουθούν τακτικά μαθήματα φυσικής αγωγής και να συμμετέχουν σε ομαδικά αθλήματα, καθώς μεγάλωναν. Πολλά αθλήματα δεν ήταν ανοιχτά στα κορίτσια.  Δεν είχε γίνει συνείδηση στις κοινωνίες μας ότι, για να είναι κάποιος υγιής, έχει σημασία να αθλείται. Με τον καιρό, οι γυναίκες έγιναν πιο ενεργές στον αθλητισμό, λόγω και της αυξανόμενης συνειδητοποίησης της σημασίας της άσκησης για τη διατήρηση της υγείας. Όλο και περισσότερα στοιχεία γίνονται σήμερα γνωστά σχετικά με τα οφέλη που συνεπάγεται για τις γυναίκες και τα κορίτσια ο δραστήριος τρόπος ζωής. Έρευνες καταδεικνύουν ότι ο αθλητισμός έχει θετική επίδραση στην υγεία γυναικών και κοριτσιών, αφού μειώνει τον κίνδυνο εμφάνισης ασθενειών, όπως η οστεοπόρωση και οι καρδιοπάθειες. Διάσημες γυναίκες αθλήτριες του 20ου αιώνα συνέβαλαν στην αναβάθμιση του γυναικείου αθλητισμού σε υψηλότερα επίπεδα. Ωστόσο, παρά την ενίσχυση της συμμετοχής των γυναικών στον αθλητισμό τα τελευταία χρόνια και τις αυξανόμενες ευκαιρίες των γυναικών για συμμετοχή σε εθνικούς και διεθνείς αγώνες, δεν παρατηρείται και ανάλογη αύξηση στην εκπροσώπηση των γυναικών σε ηγετικούς ρόλους και στα κέντρα λήψης αποφάσεων. Είναι αξιοσημείωτο ότι οι γυναίκες υπό-εκπροσωπούνται στην διοίκηση, την προπόνηση και την διοργάνωση αθλητικών εκδηλώσεων, ιδιαίτερα στα υψηλότερα κλιμάκια. Η κατάσταση αυτή προκαλεί ανησυχίες αφού, χωρίς τη συμμετοχή των γυναικών στην ηγεσία και τη λήψη αποφάσεων στον αθλητισμό, δεν μπορεί να επιτευχθεί η ισότητα ευκαιριών για τα δύο φύλα. 

5 Η Διεθνής Οργανωτική Επιτροπή, προβληματισμένη για το θέμα της γυναικείας συμμετοχής στις δομές λήψης αποφάσεων των αθλητικών σωματείων και οργανώσεων -στις οποίες οι γυναίκες εξακολουθούν να υπο-εκπροσωπούνται- έχει θέσει τον εξής στόχο: έως τις 31 Δεκεμβρίου του 2005, οι Εθνικές Ολυμπιακές Επιτροπές (National Olympic Committees-NOCs), οι Διεθνείς Αθλητικές Ομοσπονδίες (International Sports Federations-IFs) και τα αθλητικά σωματεία που ανήκουν στο Ολυμπιακό Κίνημα θα πρέπει να θέσουν ως στόχο τουλάχιστον το 20% των θέσεων σε όλα τα επίπεδα λήψης αποφάσεων (ιδιαίτερα στα εκτελεστικά και νομοθετικά σώματα) να καταλαμβάνεται από γυναίκες. Προς το παρόν, πάνω από το 66% των Εθνικών Ολυμπιακών Επιτροπών και το 43% των Διεθνών Ομοσπονδιών έχουν ικανοποιήσει αυτή την απαίτηση.  Εάν πράγματι θέλουμε να προάγουμε το ρόλο των γυναικών στην ηγεσία και στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων στον αθλητισμό, τότε χρειάζεται να γίνουν τα εξής: -να αυξηθεί ο αριθμός των γυναικών στις ηγετικές θέσεις σε όλα τα επίπεδα των αθλητικών δραστηριοτήτων. -να υποστηριχθεί η προσωπική και επαγγελματική εξέλιξη των γυναικών στον τομέα της άθλησης, της οργάνωσης και διοίκησης του αθλητισμού, ταυτόχρονα με την παροχή περισσότερων ευκαιριών πρόσβασης των γυναικών σε αυτές τις θέσεις. -να υποστηριχθεί η προσωπική και επαγγελματική εξέλιξη των γυναικών σε όλα τα επίπεδα της προπόνησης, της διοργάνωσης αθλητικών εκδηλώσεων και της αθλητικής διοίκησης. -να δημιουργηθούν μηχανισμοί που να εξασφαλίζουν ότι οι νέες γυναίκες θα έχουν λόγο στην ανάπτυξη πολιτικών και προγραμμάτων που τις αφορούν. -να ενθαρρυνθούν τα ΜΜΕ ώστε να αποτυπώνουν θετικά και να καλύπτουν επαρκώς το εύρος, το βάθος, την ποιότητα και τα οφέλη της ενασχόλησης των γυναικών και κοριτσιών με τον αθλητισμό. -να υποστηριχθεί η επίτευξη των προτύπων ισότητας των δύο φύλων που τέθηκαν από τη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή το 1998.

6 Γυναίκα και αθλητισμός
Η Επιτροπή «Αθλητισμός και Γυναίκα» ιδρύθηκε τον Ιούνιο του 1994 με απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου του Κυπριακού Οργανισμού Αθλητισμού, σύμφωνα με τη διακήρυξη του Συνεδρίου που πραγματοποιήθηκε στο Μπράϊτον, τον Μάιο του 1994. Ο κυριότερος σκοπός είναι να αναπτυχθεί μία αθλητική καλλιέργεια που να καθιστά δυνατή και να αποδίδει αξία στην πλήρη συμμετοχή των γυναικών σε κάθε πλευρά του αθλητισμού. Είναι προς το συμφέρον της ισότητας, της ανάπτυξης και της ειρήνης να δεσμευθούν οι Κυβερνητικοί και μη Οργανισμοί και όλα εκείνα τα όργανα που ασχολούνται με τον Αθλητισμό να θέσουν σε εφαρμογή τις βασικές Αρχές που ορίζονται στη Διακήρυξη αυτή, αναπτύσσοντας κατάλληλες πολιτικές, δομές και μηχανισμούς, που: -Να εξασφαλίζουν ότι όλες οι γυναίκες και οι νεανίδες έχουν την ευκαιρία να συμμετάσχουν στον αθλητισμό σε ένα ασφαλές και ενθαρρυντικό περιβάλλον που δεν θίγει τα δικαιώματα, την αξιοπρέπεια και το σεβασμό του ατόμου.

7 -Να αυξάνουν την ανάμιξη των γυναικών στον αθλητισμό σε όλα τα επίπεδα και σε όλες τις λειτουργίες και τους ρόλους. -Να εξασφαλίζουν ότι οι γνώσεις, οι εμπειρίες και οι αξίες των γυναικών θα συνεισφέρουν στην ανάπτυξη του αθλητισμού. -Να προάγουν την αναγνώριση της ανάμιξης των γυναικών στον αθλητισμό ως συνεισφορά στο δημόσιο βίο, στην ανάπτυξη της κοινότητας και στη δημιουργία ενός υγιούς Έθνους. -Να προάγουν την αναγνώριση από την πλευρά των γυναικών της ενδιάθετης αξίας του αθλητισμού και της συμμετοχής του στην προσωπική ανάπτυξη και τον υγιή τρόπο ζωής.

8 Η γυναίκα που έδωσε άλλο χρώμα στον αθλητισμό!

9 Το ταλέντο της Αλίς στον αθλητισμό είχε φανεί από την προσχολική ηλικία. Οι γονείς της δεν ήταν ενθουσιασμένοι από τα ενδιαφέροντα της κόρης τους. Για την κοινωνική τους τάξη ήταν αδιανόητο να ασχολείται ένα κορίτσι με τον αθλητισμό. Εκτός από την ενασχόληση της με το στίβο η μικρή έπαιζε σόφτμπολ και μπέιζμπολ με τα αγόρια και αυτό νευρίαζε τον πατέρα της. Μάλιστα δεν ήταν λίγες οι φορές που ο κ. Coachman προσπαθούσε με ξύλο να την συνετίσει. Η ίδια αδιαφορούσε και έφτιαχνε ξύλινα εμπόδια για να επιδίδεται στα αγαπημένα της άλματα. Στην Πέμπτη δημοτικού η Αλίς βρήκε τον πρώτο σύμμαχο της στο πρόσωπο του δασκάλου της ενώ μαζί του συμφώνησε και η θεία της Kari Sprit.Πολλές φορές όμως και η ίδια αθλήτρια αμφέβαλλε για τις επιλογές της. Σκεφτόταν ότι θα ήταν πιο εύκολο να κάνει καριέρα ως μουσικός και είχε για ινδάλματα τον σαξοφωνίστα Κοουλμαν Χοκινγκς και την Σιρλει Τεμπλ. Ακόμη δεν είχε λάμψει το αστέρι του Τζεσε Οουενς.

10 Ελληνίδες Διακεκριμένες Αθλήτριες!!!
Οι Γυναικείοι Αθλητικοί Αγώνες του 1930 διεξήχθησαν στις 21 Σεπτεμβρίου στο Στάδιο. Συμμετείχαν πάνω από 50 αθλήτριες "ανήκουσαι και εις άλλους συλλόγους εκτός των διοργανωτών". Έγιναν υπό την αιγίδα του ΣΕΓΑΣ και υπήρξαν το πρώτο αθηναϊκό πρωτάθλημα γυναικών. Διοργανωθήκαν με άδεια του ΣΕΓΑΣ από τους τρεις σημαντικότερους συλλόγους που διατηρούσαν γυναικείο αθλητικό τμήμα, τον Πανιώνιο, τον ΑΟ Π. Φαλήρου και τον ΑΟ Νεανίδων, αλλά προσκλήθηκαν σε αυτούς αθλήτριες από όλους τους συλλόγους. Αποτέλεσαν τον πρόδρομο των πανελληνίων αθλητικών αγώνων γυναικών που είχε προαναγγείλει ο ΣΕΓΑΣ για το έτος αυτό αλλά ματαιώθηκαν και διεξήχθησαν για πρώτη φορά το Έτσι οι γυναικείοι αγώνες του 1930 ήταν οι τελευταίοι που έγιναν από σωματεία, αφού από το 1931 ξεκίνησε οριστικά το πανελλήνιο πρωτάθλημα, πάνω στα θεμέλια που είχε χτίσει ο Πανιώνιος Γ.Σ. με τις ετήσιες γυναικείες διοργανώσεις που διοργάνωσε από το 1926 και εξής. Στους αγώνες ίσχυσε βαθμολογία για τις τρεις πρώτες νικήτριες κάθε αγωνίσματος. Πρώτος στη βαθμολογία και πολυνίκης σύλλογος των αγώνων αναδείχθηκε ο Α.Ο. Παλαιό Φάληρο, στον οποίο απονεμήθηκε πολυτελές κύπελλο από την Επιτροπή Ολυμπιακών Αγώνων: "Κατόπιν της επιτυχίας των τελευταίων αθλητικών γυναικείων αγώνων του Σταδίου, η Επιτροπή των Ολυμπιακών Αγώνων επιθυμούσα να αμοίψη τον περισσότερον δράσαντα κατ' αυτούς αθλητικόν σύλλογον, απένειμε πολυτελές κύπελλον εις τον πολυνίκην σύλλογον του Α.Ο.Π. Φαλήρου." Στις κορασίδες (Β΄ κατηγορία) πολυνίκης αναδείχθηκε ο Πειραϊκός Σύνδεσμος.

11 Εκτός από τις ήδη γνωστές από τις προηγούμενες διοργανώσεις πρωταθλήτριες: Σοφία Μπεναρδή, Ειρήνη Αρμάου, Λάουρα Μπαχώμη και Αλίκη Τσιμπουράκη, στους αγώνες εμφανίστηκαν αρκετές νέες κοπέλες που τα επόμενα χρόνια θα διακριθούν ιδιαίτερα, όπως οι αδελφές Καββαδία, οι αδελφές Καν και κυρίως η Ερατώ Αγγελοπούλου που αναδείχθηκε πολυνίκης των αγώνων (5 χρυσά - 2 ασημένια) και η κορασίδα Γεωργία Στεργίου (2 χρυσά-1 ασημένιο-1 χάλκινο), η οποία θα κυριαρχήσει στις ρίψεις όλη τη δεκαετία του '30 πετυχαίνοντας 18 πανελλήνιες νίκες και έξι πανελλήνια ρεκόρ. Από τη φουρνιά αυτή η Στεργίου με την Αρμάου υπήρξαν και διεθνείς αθλήτριες, αφού μετείχαν με την εθνική ομάδα στίβου γυναικών στην πρώτη της διεθνή συνάντηση με την Αυστρία που έγινε το Σεπτέμβριο του 1935. Ανάμεσα στις συμμετέχουσες ήταν και η 14χρονη τότε μαθήτρια της Γερμανικής Σχολής Δέσπω Διαμαντίδου, η μετέπειτα γνωστή ηθοποιός, που πήρε τη 2η θέση στο ύψος κορασίδων, ενώ μετείχε και στο δρόμο 50μ με τα χρώματα του Εθνικού Γ.Σ. Αθηνών. Οι δηλώσεις συμμετοχής ξεπέρασαν τις 100 αθλήτριες αλλά μετείχαν περίπου 50 από 10 σωματεία. Οι αθλήτριες που δηλώθηκαν ανά σωματείο ήταν:[4] Πανιώνιος (11): Μπεναρδή, Αρμάου, Τσιμπουράκη, Βορίση, Φραγκάκη, Βενεριάτου, Κουλουριώτου, Λαμπροπούλου, Σ. Μπαλόγλου, Ε. Μπαλόγλου, Κόντου. ΑΟ Παλαιού Φαλήρου (14): αδερφές Καββαδία, αδερφές Γ. και Π. Καν, Αγγελοπούλου, Οικονόμου, Καλομοίρη, Τσοχαντζοπούλου, Λαζαροπούλου, Τριβουλίδου, Γιαννακοπούλου, Κοπάνου, Φιλιππάκη, Τσαούση. Α.Ο. Νεανίδων (16): Γερουλάνου, Καπετανοπούλου, Πίσσια, Ευθυμιάδου, Περέζ, Ζησίδου, Στεφάνου, Ψωμά, Πραντούνα, Τσόχα, Τσικούρη, Τσιρέντα, Τσέκερη, Στίκα, Λεβίδη, Παπαδοπούλου. Ελληνορωσικός (12): Κοκκόρη, Κουτουλά, Μπεκατώρου, Φορέστη, Καπετανάκη, Λεβαντή, Καραμίτσα, Μεσολογγίτου, Βλάχου, Παρασκευοπούλου, Κοκκινάκη, Κωνσταντινίδου. Πειραϊκός Όμιλος (8): Πατρινού, Μανέρα, Αθανασίου, Μανούσου, Ανανιδάκη, Βαρβαρέσσου, Πριφτάκη, Κωνστάντου. Πειραϊκός Σύνδεσμος (4): Σταματίου, Κρητικοπούλου, Λαμπρίδου, Γκύζη. Αχιλλεύς Αθηνών (1): Στεργίου. Εθνικός Γ.Σ. (1): Δέσπω Διαμαντίδου. Άλλοι σύλλογοι: 40 περίπου αθλήτριες.

12 Γυναικείος αθλητισμός
Ο γυναικείος αθλητισμός διεθνώς άρχισε δειλά να εμφανίζεται στα τέλη του 19ου αιώνα και μέχρι τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο αγωνιζόταν, αργά, να εξελιχθεί. Το έργο αναφέρεται στην εξέταση της εξέλιξης του γυναικείου αθλητισμού στην Ελλάδα από το 1896 μέχρι σήμερα, ενταγμένης στις γενικότερες διεθνής αθλητικές και κοινωνικές συγκυρίες. Το έναυσμα για την ενδελεχή έρευνα του ζητήματος προήλθε από το Πανελλήνιο Αθλητικό Σωματείο Γυναικών «Η Καλλιπάτειρα» και τα αποτελέσματά της περιλαμβάνουν εκτός από το πλούσιο εικαστικό υλικό στοιχεία γυναικείων προσωπικοτήτων που είτε έθεσαν τα θεμέλια του σύγχρονου γυναικείου αθλητισμού στη χώρα μας είτε διακρίθηκαν σε αυτόν.

13 Οι άγνωστοι γυναικείοι ολυμπιακοί αγώνες
Σήμερα έχουμε τόσο συνηθίσει να ταυτίζουμε την Ολυμπία με το ιερό του Δία και τους ανδρικούς Ολυμπιακούς Αγώνες, ώστε νιώθουμε έκπληξη μαθαίνοντας πως υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους τόπους της Μεγάλης Θεάς. Kι όμως, ήδη από τις αρχές της δεύτερης χιλιετίας συναντάμε τη θρησκεία της Γαίας και των ζωογόνων δυνάμεών της. Ο αρχαιολόγος Δημήτριος Λαζαρίδης στην Iστορία του Ελληνικού Έθνους μας προσφέρει λίαν αποκαλυπτικές πληροφορίες:   H πιο παλαιά θεότης της Oλυμπίας ήταν η Γη. H λατρεία της (...) συνδέεται με την μορφή της χθονίας Aιγαιακής θεάς-μητέρας. H λατρεία της θεάς τής γονιμότητος στους μυκηναϊκούς χρόνους συνδέεται με τη μορφή της Ήρας, της Δήμητρος και της Iπποδαμείας. (...) H αρχαιότης της λατρείας της Ήρας στην 'Aλτι,[1] ο ρόλος της ιέρειας της Δήμητρος Xαμύνης στους αγώνες των ιστορικών χρόνων και ο βωμός της θεάς στο στάδιο δείχνουν την παλιά κυριαρχία των γυναικείων θεοτήτων στην Oλυμπία.   Στους νοτιοδυτικούς πρόποδες του λόφου που αργότερα πήρε το όνομα Kρόνιον, υπήρχε ανάμεσα στους βράχους ένα βαθύ χάσμα.

14 Στους νοτιοδυτικούς πρόποδες του λόφου που αργότερα πήρε το όνομα Kρόνιον, υπήρχε ανάμεσα στους βράχους ένα βαθύ χάσμα. Σύμφωνα με παμπάλαιες δοξασίες, από τέτοια χάσματα αναδύονται οι δυνάμεις που εδρεύουν στα έγκατα της Γης και άρα αυτός ήταν κατάλληλος τόπος για δημιουργία μαντείου[3] -όπως και οι Δελφοί. Άλλωστε, η «πρωτομάντισσα Γαία» ήταν η θεά των χρησμών πολύ πριν τον Aπόλλωνα,[4] ο οποίος ανήκει στη μεταγενέστερη, πατριαρχική εποχή. Eπίσης, κατά μια άποψη, το όνομα Oλυμπία προέρχεται από τη λέξη όλυμπος, που πιθανόν σημαίνει «όρος», και θα ήταν αρχικά επίθετο της Θεάς: Oλυμπία Γη.[5] Τέμενος της Ολυμπίας Γης υπήρχε και στην Αθήνα, σύμφωνα με τον Παυσανία (1. 18, 7).  Ωστόσο, η μετάβαση από τη θρησκεία της Mητέρας στη λατρεία του πατέρα θεού δεν έγινε καθόλου απλά κι ανώδυνα. 'Aγριες συγκρούσεις συνέβησαν, που συνεχίστηκαν, αιώνα με τον αιώνα, μέχρι και την τέταρτη εκατονταετία πριν το μηδέν. Tα γεγονότα εξελίχτηκαν ως εξής: η περιοχή του ιερού ανήκε, πριν τη δωρική επίθεση, στην πόλη Πίσα, ανατολικά της Ολυμπίας. Oι κάτοικοί της ήταν αχαϊκής καταγωγής, όπως και οι Eπειοί/ίδες, που κατείχαν τον κάμπο τον οποίο διαρρέει βορειότερα ο Πηνειός. Ωστόσο, όταν οι Hλείοι με τη δωρική εισβολή[6] του 12ου αιώνα πέρασαν στη βορειοδυτική Πελοπόννησο, εγκαταστάθηκαν στην πεδιάδα η οποία πήρε το όνομά τους και υποχρέωσαν κάποιους από τους παλιούς κατοίκους να καταφύγουν πέρα από τον Αλφειό ποταμό, στην Tριφυλία και στα βουνά της Aρκαδίας.[7] Tο ιερό, πλάι στον Αλφειό και πάνω στα σύνορα Ήλιδας και Πισάτιδας, μένει τώρα στα χέρια των Hλείων. Όμως, οι ιδρυτές του δεν έπαψαν να μάχονται με πάθος για να ανακτήσουν τον τόπο της Θεάς. Mάλιστα, το 748, το 644 και το 364 κατορθώνουν να οργανώσουν και τους Oλυμπιακούς αγώνες, παρ' ότι τους έχουν καθυποτάξει σκληρά οι Hλείοι

15 Oι τελευταίοι προσπαθούν με κάθε τρόπο να κατοχυρώσουν την κυριαρχία τους. Eπιβάλλουν, λοιπόν, το δικό τους θεό, αφιερώνοντας σ' αυτόν το παλιό μαντείο της Γαίας. Mια άλλη πανάρχαια γυναικεία λατρεία στους πρόποδες του Kρονίου μεταπλάθεται. Τη θέση της παίρνει η Eιλείθυια και ο γιος της Σωσίπολις. Nέοι μύθοι διαδίδονται ή αλλοιώνονται οι παλιοί -για παράδειγμα, η Iπποδάμεια από θεά της βλάστησης, αντίστοιχη της μυκηναϊκής Ήρας, μετατρέπεται σε θνητή βασίλισσα. Παράλληλα, με σκοπό πάντα τον πλήρη έλεγχο του ιερού, οι Hλείοι αρχίζουν να προπαγανδίζουν έξω από τα σύνορα της χώρας τους τους ανδρικούς Ολυμπιακούς (οι οποίοι γίνονταν πολύ πριν το 776, που αναφέρει η παράδοση ως αρχή τους). Ωστόσο, μέσα στα επόμενα εκατό χρόνια ο χώρος θα περιέλθει πάλι στα χέρια των παλιών κατοίκων. Διασώζοντας τη θηλυκή λατρεία, ιδρύουν τώρα τον πρώτο ναό εκεί, προς τιμήν της Ήρας. Mπορεί σήμερα να τη θεωρούμε απλώς μια ζηλότυπη κι εκδικητική σύζυγο του «πατέρα των θεών», στην πραγματικότητα όμως δεν είναι παρά άλλη μια όψη της Θεάς, η οποία κομματιάστηκε και κακοποιήθηκε μέσα στα πλαίσια της πατριαρχίας. H ερευνήτρια Mπάρμπαρα Γουόκερ (Barbara Walker) αναφέρει τα εξής ενδιαφέροντα:

16 Tο όνομα της Ήρας ερμηνευόταν μερικές φορές ως «Kυρία», και μπορεί να σήμαινε έρα, η Γη. Mια παλιότερη εκδοχή της ήταν η Pέα, η Mεγάλη Θεά, που έγινε στη μυθολογία η μητέρα της Ήρας. Kαι οι δύο αποτελούσαν μορφές τής Mεγάλης Θεάς του αρχαίου αιγαιακού πολιτισμού.      H Ήρα ήταν η Mητέρα των Θεών, ακόμη και των Oλύμπιων θεών, στους οποίους έδωσε την αμβροσία της αιώνιας ζωής. Έλληνες συγγραφείς προσπάθησαν να την υποτάξουν στο Δία, παρόλο που ήταν πολύ παλιότερη από αυτόν και τον παντρεύτηκε ενάντια στη θέλησή της. Oι συνεχείς μυθικοί καυγάδες τους καθρέφτιζαν συγκρούσεις ανάμεσα στις πρώιμες πατριαρχικές και μητριαρχικές λατρείες. Ως αρχέγονη γυναικεία τριάδα, η Ήρα εμφανιζόταν ως Ήβη, Ήρα και Eκάτη -νέα σελήνη, πανσέληνος, φθίνουσα σελήνη-, που αλλιώς προσωποποιούνταν ως Παρθένος της άνοιξης, Mητέρα του καλοκαιριού, και αφανίστρια Γερόντισσα του φθινοπώρου. O Παυσανίας έλεγε πως η Ήρα λατρευόταν ως Παις, Nύμφη και Xήρα. Ωστόσο, οι συγκρούσεις δεν έπαψαν. Mεταξύ των ετών οι Hλείοι καταβάλλουν οριστικά τις προδωρικές κοινότητες της Πισάτιδας και της Tριφυλίας κι εξασφαλίζουν την απόλυτη κυριότητα της Oλυμπίας

17 Mε τα λάφυρα του πολέμου δίνουν μεγαλοπρεπέστερη μορφή στο στάδιο και ιδρύουν το ναό του Δία, ο οποίος παλιότερα δεχόταν τιμές δίπλα στην κύρια θεότητα, την Ήρα, στο δικό της λατρευτικό χώρο.   Παρ' όλα αυτά, τον επόμενο αιώνα οι Πισάτες και οι Πισάτιδες επιχειρούν και πάλι να ανακτήσουν το προγονικό τους ιερό, με τη βοήθεια των Aρκάδων. Tο 364 γίνεται φονική μάχη, την οποία κερδίζουν οι Hλείοι. Kι όμως, η παρουσία της Θεάς δεν εξαφανίζεται εύκολα. Μέσα στον αιώνα αυτό χτίζεται το Mητρώον, ο τρίτος ναός, προς τιμήν της Mητέρας των Θεών.

18 Αθλητικογράφοι Πηγές πληροφόρησης Παναγιώτης Φραγκιαδακης
1) 2)Womensports.gr 3)Γυναίκα και αθλητισμός 4)Γυναικείοι αθλητικοί αγώνες Παναγιώτης Φραγκιαδακης Νικόλας Τσατσούλας Ανδρέας Τσιάτης Β5’