Γιαννακέρη Αθηνά Σχολ. Έτος 2015-2016 Σφέτκου Βικτωρία Σφέτκου Ελευθερία Χαραλάμπους Δέσποινα Χαραλάμπους Πέτρος Τούρα Λίτσα +

Παρουσίαση με θέμα: "Γιαννακέρη Αθηνά Σχολ. Έτος 2015-2016 Σφέτκου Βικτωρία Σφέτκου Ελευθερία Χαραλάμπους Δέσποινα Χαραλάμπους Πέτρος Τούρα Λίτσα +"— Μεταγράφημα παρουσίασης:

1 Γιαννακέρη Αθηνά Σχολ. Έτος 2015-2016 Σφέτκου Βικτωρία Σφέτκου Ελευθερία Χαραλάμπους Δέσποινα Χαραλάμπους Πέτρος Τούρα Λίτσα +

2 Η Σερβία γενικά. Η σερβική ιστορία στα Βαλκάνια ξεκινά τον 6 ο αιώνα μ. Χ. όταν οι Νότιοι Σλάβοι εγκαταστάθηκαν στην περιοχή. Η πρώτη αυτόνομη σερβική κρατική οντότητα αναγνωρίστηκε από την Βυζαντινή αυτοκρατορία στην περιοχή της Ρασκίας τον 9 ο αιώνα. Με την άνοδο στο θρόνο του Στέφαν Νεμάνια, ιδρυτή της δυναστείας της βασιλικής οικογένειας, ξεκινά η ιστορία του σερβικού βασιλείου. Η Σερβία έγινε επίσημα ανεξάρτητο βασίλειο το 1217. Τελευταίος διάδοχος της δυναστείας υπήρξε ο Ούρος ο Αδύνατος. Ο Νεμάνια και οι διάδοχοι του, ηγήθηκαν της Σερβίας το 12 ο, 13 ο, 14 ο αιώνα. Στα χρόνια της βασιλείας του Στέφανου Δουσάν, η Σερβία έφτασε στο απόγειο της ακμής της και της εδαφικής της επέκτασης και ανακηρύχθηκε ως Αυτοκρατορία. Μετά τον 14 ο αιώνα η Σερβική Αυτοκρατορία εξασθένησε και χωρίστηκε σε μικρά πριγκιπάτα. Το 1389 οι Οθωμανοί εδραιώθηκαν στη χερσόνησο του Αίμου, ενώ μετά τη πτώση της Κων/πόλης και την κατάλυση της Β. Αυτοκρατορίας, παραδοσιακού συμμάχου της Σερβίας, το 1453, ακολούθησε η πτώση του Βασιλείου το 1459, και η υποδούλωση τους στην Οθωμανική Αυτοκρατορία για περισσότερο από 400 χρόνια.

3 Σλάβοι και Βαλκάνια. Οι Σλάβοι εισέβαλαν στα Βαλκάνια κατά τη διάρκεια του κανόνα του Ιουστινιανού Α '(527-565 μ. Χ.), και τελικά μέχρι 100.000 Σλάβοι εισέβαλαν Θεσσαλονίκη. Τα Δυτικά Βαλκάνια διευθετήθηκαν από σκλαβηνίες (Sklavenoi). Οι Σλάβοι λεηλάτησαν τη Θράκη το 545. Το 551, οι Σλάβοι πέρασαν στη Νις και αρχικά κατευθύνθηκαν προς τη Θεσσαλονίκη, αλλά κατέληξαν στη Δαλματία. Το 577 περίπου 100.000 Σλάβοι χάνονται στη Θράκη, λεηλατώντας πόλεις, και τελικά εγκαθίστανται εκεί. Το 586, ως και 100.000 σλαβική πολεμιστές εισέβαλαν Θεσσαλονίκη. Το 581, πολλά σλαβικά φύλα είχαν εγκαταστάθηκαν στη γη γύρω από τη Θεσσαλονίκη, αν και ποτέ δεν κατέλαβαν την ίδια την πόλη, δημιουργώντας έτσι μια Μακεδονική σκλαβηνία. Όπως ο Ιωάννης Εφέσου μας λέει στο 581:. «Καταραμένοι άνθρωποι των Σλάβων που καθορίζονται και λεηλάτησαν όλα Ελλάδα, τις περιοχές γύρω από τη Θεσσαλονίκη, και τη Θράκη, λαμβάνοντας πολλές πόλεις και κάστρα, περί αποβλήτων, καύση, λεηλασίες, και την κατάσχεση ολόκληρης της χώρα. "

4 Σλάβοι και Βαλκάνια. Σύμφωνα με τον Κωνσταντίνο Πορφυρογέννητο, ένα Βυζαντινό αυτοκράτορα του 10 ου αιώνα, οι Σέρβοι μετανάστευσαν από τη Σερβία και εγκαταστάθηκε αρχικά γύρω από την περιοχή της Θεσσαλονίκης. Αυτή η περιοχή όμως δεν ήταν της αρεσκείας τους, και τελικά συμβιβάστηκαν με μια περιοχή νοτιότερα,μια μεγάλη περιοχή η οποία ήταν η ρωμαϊκή επαρχία του Ιλλυρικού.

5 Στέφανος Νεμάνια. Ο Άγιος Συμεών o Χιλανδαρινός (ο Μυροβλήτης, κοσμικό όνομα Στέφανος Νεμάνια, 1113 - 13 Φεβρουαρίου 1199) ήταν μέγας Ζουπάνος της Ράσκας (Μεσαιωνική Σερβία), δημιουργός ισχυρού μεσαιωνικού Σερβικού κράτους και ιδρυτής της μεγάλης δυναστείας των Νεμανιδών. Διατηρούσε αρχικά καλές σχέσεις με το Βυζάντιο, αφού μετά την διάλυση της Αντιβυζαντινής Συμμαχίας, στην οποία συμμετείχε, σύναψε το 1172 ειρήνη με τον Αυτοκράτορα του Βυζαντίου Μανουήλ Κομνηνό και δήλωσε υποταγή σ' αυτόν. Στο εξωτερικό, αναζητούσε ισχυρούς συμμάχους εναντίον του Βυζαντίου, στέλνοντας αντιπροσωπεία έως τη Νυρεμβέργη για συνομιλίες με τον Ρωμαίο αυτοκράτορα Βαρβαρόσα (1155—1190), ταυτόχρονα όμως ήταν και πιστός υποτελής στον Μανουήλ Κομνηνό στέλνοντάς προς βοήθεια του βυζαντινού στρατού σερβικά στρατεύματα τα οποία πήραν μέρος στην Μάχη του Μυριοκέφαλου το 1176.

6 Στέφανος Νεμάνια.  Μετά το θάνατο του Κομνηνού ξεκίνησε και πάλι τις επιθέσεις στα εδάφη της Βυζαντινής αυτοκρατορίας και από το 1183 ως το 1190, βοηθούμενος από την Ουγγαρία, κατέλαβε σημαντικά εδάφη της ανατολικής Σερβίας, της Διοκλητίας, συμπεριλαμβανομένης και της πόλης Σκόδρα, την πόλη Κότορ και την ομώνυμη Ακτή της Κότορ, καθώς και εδάφη της Βουλγαρίας και της σημερινής Π.Γ.Δ.Μ., φτάνοντας ως το Ντουμπρόβνικ. Το 1189 συναντήθηκε με τον Βαρβαρόσα που είχε κατέβει σε σταυροφορία και περνούσε από την Νις. Ο Νεμάνια συμμάχησε μαζί με τον Βαρβαρόσα εναντίον του Βυζαντίου, επιδεινώνοντας έτσι τις βεβαρημένες σχέσεις που είχε με τον βυζαντινό αυτοκράτορα Ισαάκιο Β΄.

7 Στέφανος Α’ Νεμάνια. Μετά τη συμφωνία ειρήνης στις 14 Φεβρουαρίου 1190 στην Αδριανούπολη μεταξύ του Ισαάκιου και του Βαρβαρόσα, ο Ισαάκιος στράφηκε εναντίον των Σέρβων και Βουλγάρων και τερμάτισε την εκστρατεία με ήττα του Νεμάνια το 1190, επαναφέροντας έτσι όλα τα εδάφη αυτά μαζί με τη Ράσκα στην Βυζαντινή επικράτεια. Ο Στέφανος Α’ Νεμάνια ή αλλιώς Άγιος Συμεών ο Χιλανδαρινός.

8 Στέφανος Δ’ Δουσάν. Ο Στέφανος Ούρος Δ΄ Δουσάν (βασιλεύς ή κράλης ή καίσαρας ή αυτοκράτορας) της Σερβίας, απόγονος του Στέφανου Νεμάνια, γεννήθηκε το 1308 και πέθανε το 1355.Από το 1314 ως το 1320 η οικογένεια του ζει εξόριστη στην Κωνσταντινούπολη. Στην Κωνσταντινούπολη ο Στέφαν Ούρος ο Δ΄ έμαθε ελληνικά και τον Βυζαντινό πολιτισμό και εξοικειώθηκε στον βυζαντινό τρόπο ζωής, και ήταν σε συνεχή επαφή με την Βυζαντινή Αυτοκρατορία (εξουσία). Τον Δεκέμβριο του 1331, άρχισε τις επιδρομές στη Βυζαντινή Μακεδονία. Η επίθεση δεν έλαβε μεγάλο μέγεθος κατά του Βυζαντίου, αφενός διότι το 1332 ο Ντούσαν έπρεπε να καταστείλει τις εξεγέρσεις στη Ζέτα (σημερινή βόρεια Αλβανία) και αφετέρου δεν διέθετε ναυτικές δυνάμεις. Οι πόλεμοι φθοράς εναντίον του Βυζαντίου συνεχίστηκαν, με μικρές διακοπές μέχρι και τον θάνατό του το 1355.

9 Στέφανος Δ΄ Δουσάν. Μετά το θάνατο του Ανδρόνικου Γ’ το 1341 άφησε τον δεκάχρονο γιο του Ιωάννη Ε’ στον θρόνο. Αντιβασιλείς του ήταν ο Ιωάννης ΣΤ” Καντακουζηνός, η μητέρα του Αυτοκράτορα Άννα της Σαβοΐας, καθώς και ο Πατριάρχης Ιωάννης ΙΔ” Καλέκας. Η αντιπαλότητα μεταξύ του Καλέκα και του Καντακουζηνού οδήγησε σε καταστροφικό εμφύλιο πόλεμο, ο οποίος έληξε με νίκη του Καντακουζηνού. Στον εμφύλιο της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας ο Σέρβος κράλης ή βασιλιάς Ντούσαν και ο υποτελής σε αυτόν σύμμαχός του Ιβάν Αλεξάντερ της Βουλγαρίας πήραν αντίθετες πλευρές στη σύγκρουση, αλλά παρέμειναν στη μεταξύ τους ειρήνη, προφανώς για να εκμεταλλευτούν τον Βυζαντινό εμφύλιο πόλεμο, ώστε να εξασφαλίσουν κέρδη για τον εαυτό τους.

10 Στέφανος Δ’ Δουσάν. Οι συστηματικές επιδρομές του Σέρβου Στέφαν Ούρου Δ΄ Ντούσαν ξεκίνησαν το 1342 και στο τέλος (1355) είχε κατακτήσει όλα τα βυζαντινά εδάφη στα Δυτικά Βαλκάνια μέχρι την Καβάλα, εκτός από την Πελοπόννησο και τη Θεσσαλονίκη, την οποία δεν μπορούσε να κατακτήσει επειδή ο στόλος του ήταν πάρα πολύ μικρός. Οι κατακτήσεις του δεν είχαν σταθερότητα και συχνά αναγκαζόταν να μετακινείται για να καταστείλει εξεγέρσεις. Οι άνθρωποι (αυλή) του Ντουσάν διέδιδαν, ότι απώτερος στόχος του ήταν, να κατακτήσει την Κωνσταντινούπολη και να αντικαταστήσει την παρηκμασμένη Βυζαντινή Αυτοκρατορία, με μια ενωμένη Ορθόδοξη Ελληνοσερβική Αυτοκρατορία υπό τον έλεγχό του. Το 1343, πρόσθεσε μόνος του και «των Ρωμαίων (=Ελλήνων)» στον τίτλο του «βασιλιά της Σερβίας, της Αλβανίας και της ακτής». Λίγο πριν ή αμέσως μετά τα Χριστούγεννα του 1345, σε μια συνεδρίαση ευγενών και αξιωματούχων του στις Σέρρες, που κατέκτησε στις 25 Σεπτεμβρίου 1345, αυτοανακηρύχθηκε «Τσάρος των Σέρβων και Ρωμαίων» (Ρωμαίο – Ρωμιοί, είναι λέξη ισοδύναμη με Έλληνες στα Σερβικά έγγραφα). Ο ίδιος εξέδιδε τα επίσημα έργα του στην Ελληνική και τα υπέγραφε με κόκκινο μελάνι.

11 Στέφανος Δ’ Δουσάν. Ο Στέφανος Δ’ Δουσάν, κατέκτησε την Ήπειρο και την Ακαρνανία το 1348, και όρισε τον ετεροθαλή αδερφό του Συμεών Ουρέση Παλαιολόγο κυβερνήτη αυτών των περιοχών και του δόθηκε ο τίτλος του Δεσπότη, που παραδοσιακά απονέμονταν στους αδελφούς και τους νεώτερους γιους των βυζαντινών αυτοκρατόρων. Ο Συμεών θέλοντας να εδραιώσει την θέση του αυτή παντρεύτηκε την Θωμαΐδα, την κόρη του παλαιότερου Δεσπότη της Ηπείρου, Ιωάννη Ορσίνι. Αφού τελείωσε ο Στέφαν Ούρος Δ΄ Ντούσαν με την κατάκτηση – υποδούλωση της Ηπείρου, της Θεσσαλίας, αλλά και βόρεια με το πριγκιπάτο Hum (Βοσνία – Ερζεγοβίνη), άρχισε τις προετοιμασίες για την κατάκτηση της Κωνσταντινούπολης. Γνωρίζοντας πως ο στόλος του ήταν ανίσχυρος, άρχισε διαπραγματεύσεις με τη Βενετία, με την οποία είχε φροντίσει να έχει καλές διπλωματικές σχέσεις. Η Βενετία όμως προτίμησε να αποφύγει μια τέτοια στρατιωτική συμμαχία. 1350.

12 Στέφανος Δ’ Δουσάν. Νέες εξεγέρσεις στο πριγκιπάτο Hum (Βοσνία – Ερζεγοβίνη), εξαναγκάζουν τον Στέφαν Ούρο Δ” Ντούσαν, να αποσύρει το μεγαλύτερο μέρος των δυνάμεών του από Μακεδονία και Θεσσαλία, για να πάει στη Βοσνία. Ο ικανός συναυτοκράτορας του Βυζαντίου Ιωάννης ΣΤ´ Κατακουζηνός, αν και πριν λίγα χρόνια παρέλαβε μια ακυβέρνητη αυτοκρατορία, εισέρχεται με μικρές στρατιωτικές δυνάμεις στη Μακεδονία και προσπαθεί να επανακτήσει τμήματα των Βυζαντινών χαμένων πατρίδων. Στέφανος Δ’ Δουσάν ή Ντούσαν

13 Στέφανος Δ’ Δουσάν. Τον υποστηρίζει στη προσπάθειά του, ο πατριάρχης της Κωνσταντινούπολης Κάλλιστος, ο οποίος αφόρισε τον Στέφαν Ούρο Δ’ Ντούσαν, προκειμένου να αποθαρρύνει τον Ελληνικό πληθυσμό των Ελληνικών επαρχιών, από κάθε σκέψη για υποστήριξη της σερβικής διοίκησης και έτσι να συμβάλλουν στην εκστρατεία Ιωάννη ΣΤ΄ Καντακουζηνού. Ο Ιωάννης ΣΤ΄ Καντακουζηνός κατόρθωσε με έναν μικρό στρατό, ότι καλύτερο θα μπορούσε να επιτύχει. Κατέλαβε την χερσόνησο της Χαλκιδικής, και στη συνέχεια την Βέροια και την Έδεσσα.

14 Σκλαβηνίες. Οι μόνιμες εγκαταστάσεις των Σλάβων στη Χερσόνησο του Αίμου είναι γνωστές με τον όρο σκλαβηνίες, Στο γεωγραφικό χώρο της Ελλάδας, όπως προαναφέρθηκε, οι σκλαβηνίες αποτελούσαν αυτόνομες νησίδες σλαβικού πληθυσμού, μικρότερης ή μεγαλύτερης έκτασης. Στη διάρκεια του 9ου αι., οι σκλαβηνίες που βρίσκονταν στα βορειοδυτικά της Χερσονήσου του Αίμου εξελίχθηκαν στα πρώτα κρατίδια των Σέρβων και Κροατών. Η ύπαρξη και η ανάπτυξη των δύο αυτών κρατιδίων διευκόλυνε τον εκχριστιανισμό των δύο λαών επί Βασιλείου Α'.

15 Εποικιστική πολιτική του Νικηφόρου Α’. Ιδιαίτερες δυσχέρειες αντιμετώπιζε η αυτοκρατορία στις ευρωπαϊκές επαρχίες της, όπου είχαν εγκατασταθεί πολλοί σλαβικοί πληθυσμοί. Το Βυζαντινό κράτος, για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα, εφάρμοσε μια συγκροτημένη εποικιστική πολιτική: πολλοί Σλάβοι μεταφέρθηκαν από τις σκλαβηνίες των Βαλκανίων σε περιοχές της Μ. Ασίας και, αντίστροφα, πολλοί μικρασιατικοί πληθυσμοί μετακινήθηκαν και εγκαταστάθηκαν κατά την περίοδο αυτή στις σκλαβηνίες της Θράκης, της Μακεδονίας και της Νότιας Ελλάδας. Από τα τέλη του 8ου αι. οι Σλάβοι άρχισαν να ενσωματώνονται στη βυζαντινή κοινωνία και σταδιακά να αφομοιώνονται. Νομίσματα της εποχής του Νικηφόρου Α’ (…-811) στα οποία αποτυπώνεται ο ίδιος.

16 Εκχριστιανισμός Σλάβων και δημιουργία γλαγολιτικού/ σλαβικού αλφαβήτου. Η αρχική απόπειρα εκχριστιανισμού των Σλάβων από τον Αυτοκράτορα Ηράκλειο είχε ελάχιστη επιτυχία. Περίπου στα τέλη του 9 ου αιώνα απέστειλαν πρέσβεις με αίτημα την αποστολή Ιεραποστόλων για να εκχριστιανιστούν μιμούμενοι το παράδειγμα των Βουλγάρων και Ρώσων. Το 863, μετά από αίτημα του Σλάβου ηγεμόνα της Μοραβίας Ραστισλάβου, όταν αυτοκράτορας της Βυζαντινής αυτοκρατορίας ήταν ο Μιχαήλ ο Γ', ο Πατριάρχης Φώτιος επέλεξε τους Μεθόδιο και Κύριλλο. Οι άγιοι Κύριλλος και Μεθόδιος.

17 Εκχριστιανισμός Σλάβων και δημιουργία γλαγολιτικού/ σλαβικού αλφαβήτου. Ο Μιχαήλ Γ’ ενθάρρυνε τον Κύριλλο και Μεθόδιο να κηρύξουν στην καθομιλουμένη, για να διευκολυνθεί το έργο αυτό. Έτσι θα εφεύρει ένα αλφάβητο χρησιμοποιώντας τις φωνητικές ιδιαιτερότητες της σλαβικής γλώσσας. Αρχικά γνωστό ως Γλαγολιτικό, το αλφάβητο στη συνέχεια αναθεωρήθηκε με χαρακτήρες που μοιάζουν με αυτούς των Ελλήνων και έγινε γνωστό ως κυριλλικό αλφάβητο. Στον εκχριστιανισμό των Σλάβων βοήθησαν κατά πολύ οι μαθητές του Κυρίλλου και Μεθοδίου. Οι Σλάβοι με την υιοθέτηση της ορθόδοξης πίστης, υιοθέτησαν και το κυριλλικό αλφάβητο Ο Αυτοκράτορας Μιχαήλ Γ’ (839-867 μ. Χ.)

18 Ελλάδα- Σερβία Ελλάδα και Σερβία έχουν συνάψει διπλωματικές σχέσεις από το 1868. Το 1880 άρχισε να λειτουργεί ελληνική Πρεσβεία στο Βελιγράδι. Σήμερα λειτουργούν, επίσης, Προξενικό Γραφείο, Γραφείο Οικονομικών και Εμπορικών Υποθέσεων, Γραφείο Τύπου και Γραφείο Ακολούθου Άμυνας. Η Σερβία διατηρεί Πρεσβεία στην Αθήνα, έμμισθο Γενικό Προξενείο στη Θεσσαλονίκη, καθώς και επίτιμα Προξενεία στην Κέρκυρα και το Αργοστόλι.

19 Ελλάδα- Σερβία. Ως εθνικά κράτη η Ελλάδα και η Σερβία, μετά το συνέδριο του Βερολίνου (1878), είχαν βασικό στόχο της εξωτερικής τους πολιτικής την αποκατάσταση κοινών συνόρων και συμφωνούσαν κατά βάση λύση στη λύση του Μακεδονικού με τη διανομή του ευρύτερου μακεδονικού χώρου. Η ελληνοσερβική προσέγγιση στηριζόταν σε έναν αντιβουλγαρικό άξονα. Συνέπιπτε η ελληνική και η σερβική άποψη για τα όρια της ιστορικής Μακεδονίας.

20 Συμμαχία Ελλάδας-Σερβίας (19 Μαΐου 1913/1 Ιουνίου 1913) Η Ελλάδα και η Σερβία υπέγραψαν σύμφωνο συμμαχίας και από κοινού επιθέσεως σε περίπτωση που μία από τις δύο χώρες δεχτεί επίθεση από τρίτη χώρα (19 Μαΐου/1 Ιουνίου 1913). Στις 16 Ιουνίου 1913, ο Βούλγαρος Τσάρος Φερδινάνδος ο Α' και ο Στρατηγός Σαβόφ, χωρίς προηγούμενη έγκριση του κοινοβουλίου τους, κήρυξαν πόλεμο στην Σερβία και την Ελλάδα. Επιτέθηκαν στον σερβικό στρατό στη Γευγελή και στον ελληνικό στη Νιγρίτα. Οι πρωθυπουργοί της Σερβίας και Ελλάδας, (από αριστερά προς τα δεξιά) Νίκολα Πάσιτς και Ελευθέριος Βενιζέλος.

21 Συμμαχία Ελλάδας-Σερβίας (19 Μαΐου 1913/1 Ιουνίου 1913) Ο σερβικός στρατός αντιμετώπισε υπεράριθμες αντίπαλες μονάδες και καθηλώθηκε, όμως ο ελληνικός σημείωσε επιτυχίες και προώθησε τις θέσεις του. Ο ελληνικός στρατός πέρασε σύντομα στην αντεπίθεση και επικράτησε στην Μάχη Κιλκίς- Λαχανά. Αμέσως μετά διαχωρίστηκε σε δύο κατευθύνσεις: προς δυτικά στον ποταμό Νέστο και προς τον Στρυμόνα, επικρατώντας στην Μάχη Δοϊράνης και του Μπέλες. Όμως αυτό το τμήμα του προωθήθηκε προς τα βόρεια όπου και ακολούθησαν οι Μάχες Κρέσνας-Σιμιτλή-Τζουμαγιάς. Την στιγμή εκείνη προτάθηκε ανακωχή, που τελικά την αποδέχτηκαν και οι δύο πλευρές, καθώς υπήρχε και ο κίνδυνος της Ρουμανίας από βόρεια. Ο Βενιζέλος και ο Έλληνας πρέσβεις στην Σερβία, Ι. Αλεξανδρόπουλος, φεύγοντας από το Σερβικό Υπουργείο Εξωτερικών.

22 Συνθήκη Βουκουρεστίου Η Συνθήκη Βουκουρεστίου (1913) είναι η συνθήκη ειρήνης που συνομολογήθηκε στις 10 Αυγούστου του 1913 στο Βουκουρέστι, εξ ου και η ονομασία της, μεταξύ των Βασιλείων της Ελλάδας, της Ρουμανίας, της Σερβίας, και του Μαυροβουνίου αφενός και της Βουλγαρίας αφετέρου. Με τη συνθήκη αυτή δόθηκε τέλος στο Β' Βαλκανικό Πόλεμο ακριβώς μετά την ήττα της Βουλγαρίας. Η Σερβία να λάβει υπό τη κυριαρχία της όλη τη Βόρεια Μακεδονία μέχρι τη Ραντοβίτσα και τη Στρώμνιτσα περιλαμβάνοντας το Μοναστήρι και το μεγαλύτερο τμήμα του Βαρδάρη (Βαρντάσκας). Τα δε Ελληνο-Σερβικά σύνορα είχαν όμως καθορισθεί από συνελθούσα ειδική διμερή επιτροπή που συνέταξε ιδιαίτερο πρακτικό το οποίο και είχαν προσυπογράψει, επτά ημέρες πριν, στις 3 Αυγούστου 1913 οι Πρωθυπουργοί της Ελλάδας και της Σερβίας Ελευθέριος Βενιζέλος και Νικόλα Πάσιτς αντίστοιχα

23 Πρωτόκολλο Αθηνών (1913) Το Πρωτόκολλο Αθηνών (1913) αφορά συμφωνία καθορισμού συνόρων μεταξύ Ελλάδας και Σερβίας που υπογράφηκε στην Αθήνα στις 5 Μαΐου 1913. Ονομάζεται επίσης και Πρωτόκολλο Κορομηλά - Μπόσκοβιτς από τα ονόματα των εκπροσώπων των χωρών που το υπέγραψαν. Με το πρωτόκολλο αυτό συμφωνήθηκε μεταξύ των δύο Χωρών η εντός 20ημέρου υπογραφή Συνθήκης Ελληνο- Σερβικής φιλίας και αμυντικής συμμαχίας, η οποία και τελικά συνομολογήθηκε στις 1 Ιουλίου 1913 κατόπιν πρωτοβουλίας του Ε. Βενιζέλου (με παράκαμψη κάποιων εμποδίων) ως η Συνθήκη συμμαχίας Θεσσαλονίκης. Λάμπρος Κορομηλάς.

24 Πρωτόκολλο Αθηνών (1913) Συγκεκριμένα οι δύο κυβερνήσεις δια των όρων αυτού θα παράσχουν αμοιβαία βοήθεια έτσι ώστε οι δύο Χώρες να έχουν κοινό σύνορο δυτικά του Αξιού (Βαρδάρη), η δε χάραξη των νέων συνόρων να βασίζεται επί της "αρχής των κατεχομένων εδαφών", ("Occupation Effective"). Έτσι το ανάπτυγμα του κοινού συνόρου θ΄ αρχίζει από τη λίμνη Οχρίδα ακολουθώντας πορεία γύρω απ΄ αυτή προς νότια τη λίμνη Πρέσπα, νότια του Μοναστηρίου (που παραμένει στη Σερβία), και ακολουθώντας στη συνέχεια τη γραμμή διαχώρισης του ποταμού μεταξύ Τσέρνας και Μογλενίτσας κα ταλήγει στον Αξιό, 3χλμ νότια από τη Γευγελή. Στόγιαν Μπόσκοβιτς.

25 Πρωτόκολλο Αθηνών (1913) Στο αυτό Πρωτόκολλο συμφωνήθηκε επίσης πως σε περίπτωση που δεν θα είναι εφικτή συμφωνία με τη Βουλγαρία με βάση την παραπάνω αρχή καθορισμού συνόρων, θα προτείνουν τη προσφυγή σε διαιτησία. Τέλος η Ελλάδα υποσχέθηκε να παράσχει για μια 50ετία κάθε δυνατή διευκόλυνση στο σερβικό εξαγωγικό εμπόριο δια του λιμένα της Θεσσαλονίκης και των σιδηροδρομικών γραμμών προς Σκόπια και Μοναστήρι. Ο διακανονισμός αυτός των συνόρων πράγματι δεν έγινε δεκτός από τη Βουλγαρία, και παρά την παρέμβαση ρωσικής διαιτησίας σύντομα, στις 16 Ιουνίου 1913, ξέσπασε με την επίθεση της Βουλγαρίας ο Β' Βαλκανικός Πόλεμος.

26 Συνθήκη Λονδίνου- Συνθήκη Συμμαχίας Θεσ /νίκης- Στρατιωτική Σύμβαση Θεσ/νίκης. Η Συνθήκη του Λονδίνου (30 Μαΐου 1913) ήταν το αποτέλεσμα από τη Διάσκεψη του Λονδίνου (1912- 1913) λεγόμενης και Συνδιάσκεψη Ειρήνης, που έγινε στο Λονδίνο, για τον τερματισμό του Α΄ Βαλκανικού πολέμου. Αυτή η Συνθήκη συνομολογήθηκε μεταξύ των Βαλκανικών Συμμάχων (Βουλγαρίας, Ελλάδας, Μαυροβουνίου και Σερβίας) αφενός, και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας αφετέρου. Έμεινε γνωστή και ως Βαλκανο- Τουρκική Συνθήκη. Σύμφωνα με τη Συνθήκη αυτή παραχωρούνταν στους νικητές (στα Βαλκανικά κράτη) όλα τα εδάφη που βρίσκονταν δυτικά της γραμμής Αίνου - Μηδείας, εκτός της Αλβανίας, Την επομένη της υπογραφής της παρούσας συνθήκης, η Ελλάδα και η Σερβία συνομολογούν τη Συνθήκη Συμμαχίας Θεσσαλονίκης και τη Στρατιωτική Σύμβαση Θεσσαλονίκης (1 Ιουνίου 1913)

27 Αδερφοποίηση (1966) Το 1966 οι χώρες Ελλάδα και Σερβία μέσω του Συμφώνου Συνεργασίας και Φιλίας που υπογράφτηκε στην Αθήνα, αδελφοποιήθηκαν επισήμως, και Αθήνα- Βελιγράδι ονομάστηκαν δίδυμες πόλεις. Το εθνόσημο της Σερβίας. Το εθνόσημο της Ελλάδας.

28 Πόλεμοι Γιουγκοσλαβίας. Η Ελλάδα για ιστορικούς, γεωπολιτικούς και πολιτισμικούς λόγους πήρε σύντομα το μέρος της Σερβίας στους πολέμους της Γιουγκοσλαβίας. Όντας στο ΝΑΤΟ, το οποίο ήθελε να είναι ουδέτερο, δεν μπορούσε να παράσχει καμία άμεση βοήθεια. Συνέδραμε όμως την Σερβική πλευρά με υλικό, ενώ μεμονωμένοι ιδιώτες εθνικιστές υπηρέτησαν ως εθελοντές στο πλευρό των Σέρβων ομοϊδεατών τους.

29 Πολιτικές Σχέσεις Οι δύο χώρες έχουν εξαιρετικές σχέσεις και συνδέονται από ένα πυκνό διμερές συμβατικό πλαίσιο. Επισημαίνονται, ενδεικτικά, οι συμφωνίες αμοιβαίας δικαστικής συνδρομής, συνεργασίας στον επιστημονικό και μορφωτικό τομέα, ανάπτυξης του τουρισμού, αεροπορικών μεταφορών, διεθνών οδικών μεταφορών επιβατών και εμπορευμάτων, οικονομικής και τεχνολογικής συνεργασίας, αποφυγής διπλής φορολογίας. Επισκέψεις σε υψηλό επίπεδο πραγματοποιούνται τακτικά μεταξύ των δύο χωρών.

30 Οικονομικές Σχέσεις Η δυναμική της ελληνο-σερβικής πολιτικής συνεργασίας αντικατοπτρίζεται και στις διμερείς οικονομικές και εμπορικές σχέσεις, ενώ υφίστανται σημαντικά περιθώρια περαιτέρω ανάπτυξης και ενίσχυσής των. Η Ελλάδα κατέχει την τρίτη θέση μεταξύ των ξένων επενδυτών στη Σερβία. Στην αγορά της Σερβίας εκτιμάται ότι δραστηριοποιούνται περίπου 200 επιχειρήσεις ελληνικών συμφερόντων, οι οποίες απασχολούν περισσότερους από 25.000 εργαζομένους. Οι συνολικές άμεσες ελληνικές επενδύσεις εκτιμάται ότι ανέρχονται σε περίπου € 2,2 δις, το δε σύνολο άμεσων και έμμεσων επενδύσεων υπερβαίνει τα € 2,5 δις. Αξιοσημείωτο, είναι, επίσης το ολοένα αυξανόμενο τουριστικό ρεύμα από τη Σερβία προς την Ελλάδα.

31 Μορφωτικές-Πολιτιστικές Σχέσεις. Ο πολιτισμός αποτελεί προνομιακό πεδίο προώθησης των διμερών σχέσεων. Kύριος φορέα προαγωγής των σχέσεων των δύο χωρών στον μορφωτικό και πολιτιστικό επίπεδο συνιστά η Εστία Βελιγραδίου του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού. Κεντρική θέση καταλαμβάνει επίσης ο Πύργος Νεμπόισα, o οποίος φιλοξενεί μουσείο αφιερωμένο στη ζωή και το έργο του πρωτεργάτη της Ελληνικής Επανάστασης Ρήγα Βελεστινλή. Ο πύργος της Νεμπόσια. Εκεί θανατώθηκε ο Ρήγας Βελεστινλής «Φερραίος».

32 Μορφωτικές-Πολιτιστικές Σχέσεις Επιπροσθέτως, η Νέα Ελληνική διδάσκεται σε σειρά Πανεπιστημιακών σχολών (Τμήμα Νεοελληνικών Σπουδών Φιλολογικής Σχολής Πανεπιστημίου Βελιγραδίου, Φιλοσοφική Σχολή Πανεπιστημίου Νις, Τμήμα Ξένων Γλωσσών Πανεπιστημίου Νόβι Σάντ, Ανωτέρα Σχολή Τουρισμού Βελιγραδίου), καθώς και σε ορισμένα δημοτικά σχολεία, γυμνάσια και λύκεια ειδικής κατεύθυνσης, παράλληλα με την διδασκαλία της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας.

33 Η Σερβία σήμερα. Η Σερβία, επίσημα Δημοκρατία της Σερβίας είναι χώρα των κεντρικών Βαλκανίων. Πρωτεύουσά της είναι το Βελιγράδι. Συνορεύει βόρεια με την Ουγγαρία, δυτικά με την Κροατία, τη Βοσνία- Ερζεγοβίνη, και το Μαυροβούνιο, νότια με την Π.Γ.Δ.Μ., νοτιοδυτικά με την Αλβανία και ανατολικά με τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία. Έχει πληθυσμό 7.114.393 κατοίκους (χωρίς να συμπεριλαμβάνεται το Κόσσοβο με βάση εκτιμήσεις για το 2015) και έκταση 88.361 τ. χλμ. (με το Κόσσοβο). Αποτελείται από την κεντρική Σερβία, τη Βοϊβοντίνα στο βορρά και, το Κόσσοβο στα νότια σύμφωνα με τον ΟΗΕ.

34 Η Σερβία σήμερα. Η Σερβία είναι ημιπροεδρική δημοκρατία. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι αρχηγός του κράτους με ιδιαίτερα αυξημένες αρμοδιότητες στους τομείς της εξωτερικής πολιτικής και άμυνας αλλά χωρίς εξουσία σε ζητήματα οικονομικής και εσωτερικής πολιτικής. Ο πρωθυπουργός είναι πρόεδρος της κυβέρνησης και διαχειρίζεται την οικονομική και εσωτερική πολιτική αλλά σε θέματα εξωτερικής πολιτικής και άμυνας πρέπει να έχει την άδεια του προέδρου αλλιώς δεν μπορεί να ενεργήσει. Ουσιαστικά το Σερβικό σύνταγμα επιβάλει συνεργασία του προέδρου και του πρωθυπουργού για την διακυβέρνηση της χώρας χωρίς να διασαφηνίζει ποιός έχει την μεγαλύτερη εξουσία πράγμα που μερικές φορές οδηγεί σε αναμεταξύ τους συγκρούσεις.

35 Πηγές https://en.wikipedia.org/wiki/Serbia_in_the_Middle_Ages https://en.wikipedia.org/wiki/Byzantine_civil_war_of_1341%E2%80%9347 https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%B5%CE%B3%CE% https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CF%85%CF%81%CE%BF%CE%B2%CE%BF%CF%8D%CE %BD%CE%B9%CE%BF#.CE.91.CF.81.CF.87.CE.B1.CE.AF.CE.B1_.CE.B9.CF.83.CF.84.CE.BF.CF.81.CE.AF.CE.B1 https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CF%85%CF%81%CE%BF%CE%B2%CE%BF%CF%8D%CE %BD%CE%B9%CE%BF#.CE.91.CF.81.CF.87.CE.B1.CE.AF.CE.B1_.CE.B9.CF.83.CF.84.CE.BF.CF.81.CE.AF.CE.B1 https://maccunion.wordpress.com/2012/04/03/%CE%BC%CE%B1%CE%BA%CE%B5%CE%B4%CE%BF%CE %BD%CE%AF%CE%B1-%CE%B7- %CE%B5%CE%BA%CF%87%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%B9%CF%8 3%CE%B9%CF%82-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%BD%CE%BF%CF%84%CE%B9%CE%BF/ https://maccunion.wordpress.com/2012/04/03/%CE%BC%CE%B1%CE%BA%CE%B5%CE%B4%CE%BF%CE %BD%CE%AF%CE%B1-%CE%B7- %CE%B5%CE%BA%CF%87%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%B9%CF%8 3%CE%B9%CF%82-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%BD%CE%BF%CF%84%CE%B9%CE%BF/ https://sites.google.com/site/bishopphotios/home/ekklesiastika- dokimia/hoignesioiorthodoxoichristianoitesserbias/2-ho-ekchristianismos-ton-serbon-kai-he-archiepiskope- achridos https://sites.google.com/site/bishopphotios/home/ekklesiastika- dokimia/hoignesioiorthodoxoichristianoitesserbias/2-ho-ekchristianismos-ton-serbon-kai-he-archiepiskope- achridos http://arvanitis.eu/?p=604 Βιβλίο Ιστορίας Β’ Λυκείου http://www.britannica.com/place/Serbia/Government-and-society#ref477200 http://www.mfa.gr/blog/dimereis-sheseis-tis-ellados/serbia/ https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B9%CE%AC%CE%BB%CF%85%CF%83%CE%B7_%CF%84%CE %B7%CF%82_%CE%93%CE%B9%CE%BF%CF%85%CE%B3%CE%BA%CE%BF%CF%83%CE%BB%CE%B1%C E%B2%CE%AF%CE%B1%CF%82 https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B9%CE%AC%CE%BB%CF%85%CF%83%CE%B7_%CF%84%CE %B7%CF%82_%CE%93%CE%B9%CE%BF%CF%85%CE%B3%CE%BA%CE%BF%CF%83%CE%BB%CE%B1%C E%B2%CE%AF%CE%B1%CF%82 https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%B1%CE%BB%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE %BF%CE%AF_%CF%80%CF%8C%CE%BB%CE%B5%CE%BC%CE%BF%CE%B9 https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%B1%CE%BB%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE %BF%CE%AF_%CF%80%CF%8C%CE%BB%CE%B5%CE%BC%CE%BF%CE%B9 https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%85%CE%BD%CE%B8%CE%AE%CE%BA%CE%B7_%CE%92%C E%BF%CF%85%CE%BA%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B5%CF%83%CF%84%CE%AF%CE%BF%CF%85_(1 913) https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%85%CE%BD%CE%B8%CE%AE%CE%BA%CE%B7_%CE%92%C E%BF%CF%85%CE%BA%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B5%CF%83%CF%84%CE%AF%CE%BF%CF%85_(1 913) https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%85%CE%BD%CE%B8%CE%AE%CE%BA%CE%B7_%CF%84%C E%BF%CF%85_%CE%9B%CE%BF%CE%BD%CE%B4%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CF%85_(1913) https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%85%CE%BD%CE%B8%CE%AE%CE%BA%CE%B7_%CF%84%C E%BF%CF%85_%CE%9B%CE%BF%CE%BD%CE%B4%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CF%85_(1913) https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF%81%CF%89%CF%84%CF%8C%CE%BA%CE%BF%CE%BB%CE %BB%CE%BF_%CE%91%CE%B8%CE%B7%CE%BD%CF%8E%CE%BD_(1913) https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF%81%CF%89%CF%84%CF%8C%CE%BA%CE%BF%CE%BB%CE %BB%CE%BF_%CE%91%CE%B8%CE%B7%CE%BD%CF%8E%CE%BD_(1913) https://en.wikipedia.org/wiki/Greek%E2%80%93Serbian_Alliance_of_1913 https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%B5%CF%81%CE%B2%CE%AF%CE%B1