ΜΑΘΗΜΑ 10ο. Ανάρρωση και πρόγνωση  Είναι χαρακτηριστικό του εγκεφαλικού ότι οι περισσότεροι ασθενείς παρουσιάζουν βελτίωση, ανεξάρτητα από το αν μπαίνουν.

Παρουσίαση με θέμα: "ΜΑΘΗΜΑ 10ο. Ανάρρωση και πρόγνωση  Είναι χαρακτηριστικό του εγκεφαλικού ότι οι περισσότεροι ασθενείς παρουσιάζουν βελτίωση, ανεξάρτητα από το αν μπαίνουν."— Μεταγράφημα παρουσίασης:

1 ΜΑΘΗΜΑ 10ο

2 Ανάρρωση και πρόγνωση  Είναι χαρακτηριστικό του εγκεφαλικού ότι οι περισσότεροι ασθενείς παρουσιάζουν βελτίωση, ανεξάρτητα από το αν μπαίνουν στην αποκατάσταση. Αυτό καλείται αυθόρμητη ανάρρωση.  Κλινική βελτίωση  Λειτουργική βελτίωση  Η βελτίωση που δεν αντανακλάται στην καθημερινή ζωή του ασθενούς στην ουσία δεν είναι βελτίωση.

3 Ποσοστό ασθενών που βελτιώνονται  Ποια είναι η πιθανότητα της βελτίωσης της γλωσσικής μετά το εγκεφαλικό  Μόνο 50% περίπου των ασθενών είχε αναγνωρίσιμη βελτίωση σύμφωνα με τις γενικές βαθμολογικές κλίμακες.  Σύμφωνα με το PICA το 90% παρουσίασαν βελτίωση τις πρώτες 10 εβδομάδες μετά το εγκεφαλικό.  Το ποσοστό έπεσε στο 79%μεταξύ της 10 ης και 22ηςεβδομάδας.

4 ποσότητα  Η ποσότητα βελτίωσης καθορίζεται από την αφαίρεση της βαθμολογίας ενός παλιότερου τεστ (π.χ. προ-τεστ) από τη βαθμολογία πιο πρόσφατου τεστ.  Το αποτέλεσμα είναι η βαθμολογία διαφοράς ή βαθμολογία αλλαγής.

5 Τελική έκβαση  Οι τελικές βαθμολογίες ή βαθμολογίες κορυφής είναι μια αριθμητική ένδειξη του επιπέδου της ικανότητας γλώσσας που μπορεί να επιτευχθεί κατά τη διάρκεια του πρώτου χρόνου μετά το εγκεφαλικό.  Η τελική γλωσσολογική έκβαση συνήθως υπολείπεται της φυσιολογικής λειτουργίας.

6  Οι αφασικοί ασθενείς δεν επιστρέφουν σε φυσιολογική λειτουργία, αφού η απώλεια εγκεφαλικών κυττάρων είναι μόνιμη.  Τα κύτταρα αυτά δεν αναπτύσσονται ξανά.  Στους αφασικούς έχουμε πρόοδο ή βελτίωση και όχι ανάρρωση ή θεραπεία μετά το εγκεφαλικό.  Η πρόοδος είναι ταχύτερη τους πρώτους 2 ή 3 μήνες μετά το εγκεφαλικό.

7  Η σύγκριση της περιόδου 10 ως 34 εβδομάδων δεν εμφάνισε σημαντική πρόοδο.  Για μια ομάδα αφασικών ασθενών που έκανε λογοθεραπεία για 11 μήνες μετά την εκδήλωση του εγκεφαλικού το 65% της προόδου της συνέβη τους πρώτους 4 μήνες.  Η αυθόρμητη ανάρρωση διαρκεί περίπου 6 μήνες, οπότε είναι ασφαλές να πούμε ότι οποιαδήποτε κατοπινή πρόοδος προκαλείται από τη θεραπευτική παρέμβαση.

8 Τύπος του εγκεφαλικού  Η σταδιακή ανάρρωση είναι κυρίως χαρακτηριστικό των θρομβοεμβολικών περιπτώσεων.  Η αιμορραγία είναι πιθανόν να έχει διαφορετική έκβαση καθώς το αιμάτωμα εκτοπίζει τις δέσμες ινών χωρίς να τις καταστρέφει τελείως.  Η αιμορραγία φαίνεται να εμφανίζει εναλλασσόμενες περιόδους προόδου και στασιμότητας.  Σε μια μικρή ενδοεγκεφαλική αιμορραγία η ανάρρωση μπορεί να ξεκινήσει μήνες αργότερα.

9 Προσεγγίσεις της πρόγνωσης  Προσέγγιση του συμπεριφορικού προφίλ το οποίο περιλαμβάνει την αξιολόγηση του αφασικού ασθενούς με μια ποικιλία δοκιμασιών ακρόασης, ανάγνωσης, ομιλίας και γραφής.  Δημιουργία προφίλ της επίδοσής του.  Σύγκριση αυτού του προφίλ με την αλλαγή άλλων ασθενών με παρόμοιο προφίλ.  Στατιστική πρόβλεψη ή χρήση βαθμολογιών πρώιμων τεστ για την πρόβλεψη επόμενων βαθμολογιών, ίσως με τη χρήση μαθηματικών τύπων.  Προσέγγιση της προγνωστικής μεταβλητής στην οποία συγκρίνουμε τα βιογραφικά,ιατρικά και συμπεριφορικά χαρακτηριστικά ενός ασθενούς με το πώς αυτές οι μεταβλητές θεωρείται ότι επηρεάζουν την αλλαγή στην αφασία.

10 Σοβαρότητα της βλάβης  Για το έμφρακτο, η σοβαρότητα της εγκεφαλικής βλάβης δε χρειάζεται να εκτιμηθεί από τη συμπεριφορική εξέταση.  Η νευροαπεικόνιση επιτρέπει στο γιατρό να εξετάσει τη βλάβη σχεδόν αμέσως μετά το εγκεφαλικό.  Γενικά, οι μεγαλύτερες αλλοιώσεις συνεπάγονται μικρότερη ανάρρωση.  Σε έρευνες διαπίστωσαν ότι τα όρια της αλλοίωσης εξαπλώθηκαν ακόμη και 12 χρόνια μετά το εγκεφαλικό.

11  Μεταξύ των πιθανών αιτιών είναι ο εκφυλισμός παρακείμενων κυττάρων, μια υποδιάχυση που δίνει την εντύπωση του εκφυλισμού ή προβλήματα σε άλλες μικρές αρτηρίες.  Περιέργως διαπιστώθηκε σημαντική πρόοδος στην κατονομασία και το μήκος των φράσεων σε ασθενείς με μη ρέοντα λόγο.  Προφανώς, η σταδιακή εξάπλωση των ορίων της αλλοίωσης δεν έχει αρνητική επίδραση στη γλωσσική συμπεριφορά του ασθενούς.