ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΤΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑΣ ΧΑΡΙΤΟΥ

ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΤΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑΣ ΧΑΡΙΤΟΥ ΘΕΜΑ«Η Μονογονεϊκή οικογένεια στην Ελλάδα: Ιδιομορφίες- Προβλήματα –Μέτρα Κοινωνικής Αντιμετώπισης». ΕΠΙΒΛΕΠΩΝ: ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΥΡΓΙΩΤΑΚΗΣ Ρόδος, 2010

ΠΕΡΙΛΗΨΗ Η μελέτη μας, που πραγματοποιήθηκε σε αστική περιοχή του δήμου Νέας Αλικαρνασσού στο νομό Ηρακλείου Κρήτης, και περιέλαβε 100 αρχηγούς μονογονεϊκών οικογενειών, αναδεικνύει πολλά νέα στοιχεία, συμφωνεί κατά πολύ με τα μέχρι τώρα δημοσιεύματα αλλά και καταρρίπτει κάποια. Συγκεκριμένα, όντως ο αριθμός των μονογονεϊκών οικογενειών είναι ανησυχητικά μεγάλος, όχι όμως με σαφήνεια και στατιστική εγκυρότητα καθορισμένος διότι η καταμέτρηση γίνεται εσφαλμένα πολύ συχνά αφού οι Δήμοι και οι Κοινότητες στις απογραφές δεν ακολουθούν πιστά τον ορισμό της μονογονεϊκής οικογένειας με αποτέλεσμα να προσθέτουν ή να μην υπολογίζουν περιπτώσεις. Ισχύει ότι το μεγαλύτερο ποσοστό μόνων γονέων είναι γυναίκες, όμως ο λόγος που τις αναγκάζει να δημιουργήσουν μια οικογένεια μόνες, δεν είναι προφανής και αποτελεί μια καλή ερώτηση για μια προσεχή έρευνα.

ΠΕΡΙΛΗΨΗ Οι περισσότεροι γονείς εκδηλώνουν καχυποψία στο να απαντήσουν απλές ερωτήσεις. Όμως βρέθηκε ότι ένα ανησυχητικά μεγάλο ποσοστό των μόνων γονέων δεν διεκδικούν τα επιδόματα και τις διευκολύνσεις που τους προσφέρονται, δεν κάνουν χρήση διευκολύνσεων και προνομίων. Διαφορετικό αποτέλεσμα από τις μέχρι τώρα δημοσιεύσεις είναι ότι οι μόνοι γονείς δε βιώνουν κοινωνικό αποκλεισμό, και αν τον βιώνουν είναι με τη μορφή μη ευρέσεως εργασίας ή μη εργασιακής προαγωγής, πράγματα που όμως κάθε πολίτης βιώνει ο κάθε Έλληνας πολίτης. Ανησυχητικό, και όχι γνωστό σύμφωνα με τα μέχρι τώρα δημοσιευμένα άρθρα, ήταν το ότι βρέθηκε ότι οι περισσότεροι μόνοι γονείς προτιμούν να συνταξιοδοτούνται πολύ νέοι, νεότεροι από ότι προβλέπε ο νόμος, παρά να διεκδικούν επιδόματα.

ΕΙΣΑΓΩΓΗ Οικογένεια είναι μια θεσμοθετημένη βιο-κοινωνική μονάδα που αποτελείται από δύο τουλάχιστον ενήλικα άτομα ετερόφυλα και μη συγγενικά εξ αίματος, που έχουν συζευχθεί καθώς και (τα κατιόντα μέλη) τέκνα αυτών, η καλούμενη έτσι και "πυρηνική οικογένεια". Οι βασικές λειτουργίες αυτών των ομάδων πυρήνων (στην ευρύτερη μορφή τους) είναι η παροχή ικανοποίησης και ελέγχου των αναγκών του θυμικού - συμπεριλαμβανομένων και των σεξουαλικών σχέσεων- καθώς και η διατήρηση μιας "κοινωνικό-πολιτιστικής" κατάστασης για την ανατροφή και ομαλή κοινωνικοποίηση των κατιόντων μελών της (τέκνων). Η οικογένεια, στην νεότερη τουλάχιστον ιστορία της ανθρωπότητας, αποτελεί σεβαστή και σημαντική μονάδα, γι’ αυτό και στο άρθρο 16(3) της Παγκόσμιας Διακήρυξης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων αναγράφεται ότι «η οικογένεια είναι η φυσική και θεμελιώδης μονάδα κοινωνίας που χρειάζεται να προστατεύεται από την κοινωνία και το κράτος».

ΕΙΣΑΓΩΓΗ Η διαμόρφωση της οικογένειας εξαρτιόταν κι απ' το είδος των σχέσεων που υπήρχαν μεταξύ των δύο φύλων. Τρία βασικά είδη οικογένειας υπήρξαν σ' όλη την ανθρώπινη κοινωνία: Η πολυανδρία, όταν οι γυναίκες είχαν το δικαίωμα του γάμου τους με πολλούς άντρες (στο Θιβέτ π.χ. μέχρι τώρα επικρατεί αυτό), η πολυγαμία, όταν οι άνδρες μπορούσαν να έχουν πολλές γυναίκες, είτε ταυτόχρονα είτε διαδοχικά (πράγμα χαρακτηριστικό ιδιαίτερα για τους ανατολικούς λαούς) και τέλος η μονογαμία. Στην τελευταία περίπτωση ένας άνδρας μπορεί να έχει μόνο μια γυναίκα και αντίθετα. Η μονογαμία επικρατεί στην εποχή μας σ' όλους τους λαούς (με λίγες εξαιρέσεις στους μουσουλμάνους και μερικές πρωτόγονες φυλές) κι είναι η ανώτερη μορφή της οικογένειας, πάνω στην οποία στηρίζεται η κοινωνία. Είναι από ποσοτική άποψη μικρότερη, γιατί περιλαμβάνει τους γονείς και τα παιδιά και από ποιοτική άποψη πιο γνήσια, γιατί αποτελείται μόνο από συγγενείς πρώτου βαθμού.

ΕΙΣΑΓΩΓΗ Ο ρόλος της οικογένειας και η αναμφισβήτητα σημαντική στήριξη που προσφέρει στα μέλη της, με το να ικανοποιεί την ανθρώπινη ανάγκη του «ανήκω σε ομάδα» και «διαφέρω από τα πρόσωπα που είναι δίπλα μου», σε όλες τις ιστορικές περιόδους αλλάζει και εξελίσσεται. Άλλοτε η οικογένεια δρα ως πανοπλία που προστατεύει και προφυλάσσει τα μέλη της, σε περισσότερο ολιγαρχικές και αυταρχικές κοινωνίες, και άλλοτε δρα ως μηχανισμός κοινωνικοποίησης των μελών της, σε περισσότερο δημοκρατικές κοινωνίες. Παρά τις διαφοροποιήσεις όμως και τις μεταλλάξεις της οικογένειας καθώς και τις επιθέσεις που δέχεται, μέσα στη συνείδηση όλων παραμένει η θεμελιώδης κοινωνική μονάδα και ο σηματοδότης της μετέπειτα πορείας των τέκνων. Το ότι το μεγάλωμα των μέσα σε μία οικογένεια αποτελεί το μοναδικό υγιή τρόπο ανάπτυξης της κοινωνίας, έγινε παραδεκτό και από χώρες που παλαιότερα είχαν δριμύτατα αμφισβητήσει το ρόλο της: Στη Ρωσία το 1930 ψηφίστηκε νόμος κατά των αμβλώσεων, στα ισραηλιτικά κιμπούτς άρχισαν να προάγουν τη δημιουργία πυρηνικών οικογενειών μέσα στα κιμπούτς.

ΕΙΣΑΓΩΓΗ Όμως, ο σύγχρονος τρόπος ζωής, οι τεράστιες απαιτήσεις που η ίδια η κοινωνία έχει από το μέλη της, οι πολύπλοκες και διαφορετικές δεξιότητες που καθένας καλείται να αναπτύσσει προκειμένου να επιβιώσει με αξιοπρέπεια μέσα στην κοινωνία, δημιουργούν ένα καινούριο φαινόμενο: τη μορφοποίηση της οικογένειας και την αλλαγή της δομής της. Καθώς διαφορετικοί κοινωνικο –οικονομικοί παράγοντες και η τεράστια ψυχολογική πίεση επιφέρει ανισορροπία και δυσαρμονία στη σχέση των συζύγων, η συμβίωση γίνεται από δύσκολη έως αδύνατη ανάμεσα τους, αποφασίζουν να ζουν κάτω από διαφορετικές στέγες ή αναγκάζονται να διαλέξουν κάτι τέτοιο και έτσι δημιουργείται η μονογονεϊκή οικογένεια. Στην μονογονεϊκή οικογένεια λοιπόν, εξ ορισμού υπάρχει μόνο ένας γονιός, και αυτό μπορεί να έγινε εκ πεποιθήσεων των γονιών, από χηρεία, διαζύγιο, φυλάκισης του ενός γονιού κτλ.

EIΣΑΓΩΓΗ Κατόπιν, ένας μεγάλος αριθμός ερωτήσεων του ερωτηματολογίου προσπαθεί να προσδιορίσει τις κοινωνικές παροχές και βοήθεια που δέχεται ο μόνος γονέας, τους κρατικούς ή ενδεχόμενα ιδιωτικούς φορείς που του τα παρέχουν και κυρίως το κατά πόσο γνωρίζει και διεκδικεί αυτές τις παροχές. Μετά την επεξεργασία και μελέτη των απαντήσεων θα παρουσιασθούν κάποιες θέσεις και παρεμβάσεις και η παρούσα εργασία θα χωρισθεί στα εξής κεφάλαια: Στο πρώτο κεφάλαιο, θα γίνει σύντομη βιβλιογραφική ανασκόπηση στη οποία θα αναφέρεται η ταυτότητα της μονογονεϊκής οικογένειας καθώς και η βοήθεια που της προσφέρεται, σε χώρες του εξωτερικού και στην Ελλάδα. Στο δεύτερο κεφάλαιο, όπου αναλυτικά θα παρουσιασθεί το θέμα εξέτασης, οι στόχοι και ο σκοπός της μελέτης καθώς και η μεθοδολογία προσέγγισης.

ΕΙΣΑΓΩΓΗ Στο τρίτο κεφάλαιο, όπου θα παρουσιασθούν αναλυτικά οι απαντήσεις του ερωτηματολογίου και η στατιστική τους επεξεργασία. Θα ορισθούν οι ανεξάρτητες και οι εξαρτημένες μεταβλητές, θα μελετηθούν διεξοδικά τα κριτήρια των συγκρίσεων και θα αποτιμηθούν οι μετρήσεις. Στο τέταρτο κεφάλαιο, όπου θα γίνει η σχολαστική συζήτηση των αποτελεσμάτων και θα προταθούν κάποιες θέσεις. Στο παράρτημα, που θα παρουσιασθεί η βιβλιογραφία που χρησιμοποιήθηκε καθώς και έγγραφα από Δήμους που αναφέρθηκαν κατά τη διάρκεια της μελέτης.

Θεωρητική Ανασκόπηση

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΚΗ ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ: ΜΟΝΟΓΟΝΕΪΚΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΚΑΙ ΣΕ ΜΗ ΕΥΡΩΠΑΪΚΕΣ ΧΩΡΕΣ
Το 1995, η Εθνική Στατιστική Υπηρεσία των ΗΠΑ ξεκινούσε την αναφορά της σχετικά με τα δημογραφικά χαρακτηριστικά της οικογένειας με το ερώτημα: «Είναι η “παραδοσιακή” οικογένεια νεκρή»; (Bureau 1996) Το ερώτημα βασιζόταν στη διαπίστωση ότι από το 1970 μέχρι το 1995 το ποσοστό των παραδοσιακών νοικοκυριών (παντρεμένα ζευγάρια με παιδιά κάτω των 18 ετών) είχε μειωθεί από 40% σε 25%, ενώ αντίθετα το ποσοστό των μονογονεϊκών νοικοκυριών είχε αυξηθεί από 5% σε 9%. Σε απόλυτους αριθμούς, οι μονογονεϊκές οικογένειες με αρχηγό γυναίκα είχαν διπλασιαστεί από 5,5 εκατομμύρια σε 12,2 εκατομμύρια, ενώ οι μονογονεϊκές οικογένειες με αρχηγό άνδρα είχαν σχεδόν τριπλασιαστεί από 1,2 εκατομμύρια σε 3,2 εκατομμύρια. Στην εργασία αυτή θα ασχοληθούμε με την μονογονεϊκή οικογένεια στην Ελλάδα. Ειδικότερα, θα αναφερθούμε στην ιστορική εξέλιξη του θεσμού της οικογένειας, τα χαρακτηριστικά της μονογονεϊκής οικογένειας και το θεσμικό πλαίσιο αντιμετώπισης της.

Η ιστορική μελέτη του θεσμού της οικογένειας γενικά θεωρείται ότι αποτελεί γνωστικό αντικείμενο της κοινωνικής ιστορίας. Δεδομένου όμως του θεμελιώδους ρόλου που διαδραματίζει η οικογένεια (με οποιαδήποτε μορφή ανά τους αιώνες) στην ανθρώπινη κοινωνία, είναι δύσκολο να περιοριστεί η μελέτη αυτή σε μία μόνον επιστήμη. Έτσι, η μελέτη του θεσμού της οικογένειας σε πρώτο επίπεδο συμπεριλαμβάνει την δομή και λειτουργία της, τα μέλη και τις σχέσεις τους (οριζόντια π.χ. μεταξύ αδελφών αλλά και κάθετα π.χ. μεταξύ των γενεών και των φύλων), την ανατροφή των παιδιών και τις ηθικές αξίες που διδάσκονται, την πρόνοια και αντιμετώπιση των γηραιότερων μελών, την οικονομία του νοικοκυριού, τις παραδόσεις, τελετουργίες κτλ. Σε δεύτερο επίπεδο, η μελέτη του θεσμού της οικογένειας διασταυρώνεται με όλες τις επιστήμες που έχουν ως αντικείμενο τους τον άνθρωπο και την ανθρώπινη κοινωνία. Για παράδειγμα, άλλη πολιτική και οικονομική δομή και ανάπτυξη θα έχει μία κοινωνία, στην οποία η οικογένεια έχει την μορφή του σογιού και άλλη μία κοινωνία στην οποία κυριαρχεί η πυρηνική οικογένεια και τα μεμονωμένα, ανύπαντρα άτομα. Διαφορετική ανάπτυξη, δομή και πορεία θα έχει μία κοινωνία στην οποία ο γάμος είναι ελεύθερος και διαφορετική μία κοινωνία, στην οποία υπάρχουν περιορισμοί, π.χ. όταν τα μέλη της αριστοκρατίας πρέπει να παντρεύονται μεταξύ τους και όχι με τους κοινούς θνητούς. Γι’ αυτό και παλαιότερα πολιτικές και στρατιωτικές συμμαχίες εδραιώνονταν με το γάμo μεταξύ μελών των δύο πλευρών. Η, αντίστροφα, ο γάμος ήταν ένας τρόπος να επιτευχθεί μία

δεν μπορούμε να απομονώσουμε την οικογένεια από το κοινωνικό, πολιτικό, οικονομικό, ιστορικό κτλ. περιβάλλον, μπορούμε να μελετήσουμε την εξέλιξη του θεσμού της οικογένειας μέσα από δύο βασικά χαρακτηριστικά της (Πυργιωτάκης 2006): α) Την δομή της και την ιεραρχική μορφή της εξουσίας β) Το μέγεθος της, δηλ. το πλήθος των μελών και τον αριθμό των γενεών που περιλαμβάνει Ως προς το δεύτερο χαρακτηριστικό, παρατηρείται σταδιακή μείωση του μεγέθους της οικογένειας. Η αρχική εκτεταμένη οικογένεια, που περιλαμβάνει πολλές γενεές και μέλη (παππούδες, γιαγιάδες, θείους, ξαδέλφια, ανίψια κτλ.), σταδιακά συρρικνώνεται για να καταλήξει στην σύγχρονη πυρηνική οικογένεια, η οποία εμφανίζεται σε σημαντικούς αριθμούς τον αι. στη Δυτική Ευρώπη και αποτελείται από τον πατέρα, την μητέρα και τα παιδιά τους (Bentley, 2006). Ως προς το πρώτο χαρακτηριστικό μπορούμε να διακρίνουμε τρεις μορφές, ανάλογα με το ποιος έχει τον κυρίαρχο ρόλο: μητριαρχία (όπου τον κυρίαρχο ρόλο έχουν οι γυναίκες), πατριαρχία (όπου τον κυρίαρχο ρόλο έχουν οι άνδρες) και συντροφική μορφή (όπου υπάρχει ισότητα μεταξύ των ανδρών και των γυναικών).

Ο λειτουργικός ορισμός της μονογονεϊκής οικογένειας και η δυσκολία του Όπως είδαμε στο προηγούμενο κεφάλαιο η μορφή και τα χαρακτηριστικά της οικογένειας έχουν υποστεί τεράστιες μεταβολές στην διάρκεια των αιώνων. Όμως, αν και μπορούμε να αναγνωρίσουμε διαφορετικές μορφές της οικογένειας, είναι εξαιρετικά δύσκολο να ορίσουμε την έννοια οικογένεια, δηλ. τι είναι η οικογένεια, ανεξάρτητα από την μορφή που έχει. Αυτή η δυσκολία υπάρχει όχι μόνον μεταξύ των κοινωνικών επιστημόνων αλλά και μεταξύ του γενικού πληθυσμού. Μερικοί άνθρωποι εντάσσουν στην οικογένεια όχι μόνον τα άμεσα μέλη της πυρηνικής οικογένειας, αλλά και συγγενείς, φίλους, ακόμα και κατοικίδια ζώα (Trost, 1990). Ένας άλλος παράγοντας που δυσκολεύει τα πράγματα είναι η ιδεολογία και οι προσωπικές απόψεις των ερευνητών. Έχει παρατηρηθεί πως μορφές της οικογένειας που διέφεραν από την πυρηνική χαρακτηρίζονταν με τον αρνητικά φορτισμένο όρο αποκλίνουσες, όταν η έρευνα αφορούσε μειονότητες, και με τον ουδέτερο όρο εναλλακτικές, όταν η έρευνα αφορούσε λευκούς (Scanzoni, 1989). Η έρευνα, τα ευρήματα και τα συμπεράσματα επηρεάζονται από τις προσωπικές αξίες, συναισθήματα, υποθέσεις και ιστορία του καθενός, με αποτέλεσμα ο ορισμός της έννοιας «οικογένεια» να καθορίζεται από τη θεωρία, την κουλτούρα, την ιστορία κτλ. (Allen, 2000).

Εάν είναι τόσο δύσκολο να οριστεί η «οικογένεια», τότε πως μπορεί να οριστεί η «μονογονεϊκή οικογένεια»; Το 1989, αλλά και το 2001 – δώδεκα χρόνια αργότερα, η Ευρωπαϊκή Κοινότητα σε έκθεση της σχετικά με τις μονογονεϊκές οικογένειες δεχόταν πως δεν υπάρχει διεθνώς κατοχυρωμένος ορισμός της μονογονεϊκότητας, ούτε καμιά χώρα διαθέτει έναν και μοναδικό «επίσημο» ορισμό. Οι μορφές της μονογονεϊκότητας και, κατά συνέπεια οι ορισμοί, διαφέρουν ανάλογα με το αν η μελέτη είναι κοινωνικής, ψυχολογικής, οικονομικής κτλ. φύσης (European Community 1989; Roll 1992). Στην ίδια έκθεση όριζε την μονογονεϊκή οικογένεια ως την οικογένεια στην οποία: «Ένας γονέας – χωρίς σύζυγο ή σύντροφο αλλά, ίσως, μαζί με άλλα άτομα (π.χ. τους γονείς του) – ζει με ένα τουλάχιστον ανύπαντρο παιδί, εξαρτώμενο από αυτόν». Ως όριο της παιδικής ηλικίας θεωρείται εκείνο των 18 ετών.

Οι ορισμοί αυτοί αναφέρονται στην εξωτερική μορφή της μονογονεϊκής οικογένειας και έχουν τρεις συνιστώσες (Κογκίδου, 1995): α) Την οικογενειακή κατάσταση του μόνου-γονέα β) Την σύνθεση του νοικοκυριού γ) Την έννοια του εξαρτώμενου παιδιού α)Η οικογενειακή κατάσταση του μόνου-γονέα Σύμφωνα με την έκθεση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας με βάση την οικογενειακή κατάσταση του μόνου-γονέα υπάρχουν τρεις κύριες κατηγορίες: οι χήροι, οι μόνιμα χωρισμένοι και οι ανύπαντροι. Το πρόβλημα από την πλευρά της κατηγοριοποίησης, της στατιστικής, της μελέτης και τελικά της πολιτικής, δημιουργείται, όταν για μεγάλα χρονικά διαστήματα παρών είναι μόνο ο ένας από τους δύο γονείς, χωρίς όμως να υπάρχει χωρισμός ή οικογενειακή δυσαρμονία.

Τέτοιες περιπτώσεις είναι εκείνες στις οποίες η απουσία του γονέα οφείλεται σε επαγγελματικές υποχρεώσεις ή σε εγκλεισμό σε φυλακή, ίδρυμα κτλ. Η Μουσούρου ονομάζει αυτές τις καταστάσεις «χωλές» και τις διακρίνει σε δύο κατηγορίες, ανάλογα με το αν η απουσία του γονέα είναι κοινωνικά αποδεκτή ή όχι (Μουσούρου, 1993). Στην πρώτη περίπτωση η απουσία του γονέα έχει θεσμοθετημένη και προσδιορισμένη μορφή και δεν εμφανίζει δυσλειτουργίες, ενώ στην δεύτερη συμβαίνει το αντίθετο. β)Η σύνθεση του νοικοκυριού Σύμφωνα με τον ορισμό της μονογονεϊκής οικογένειας από την Ευρωπαϊκή Κοινότητα και την Γενική Γραμματεία Ισότητας, αυτό που καθορίζει την μονογονεϊκότητα είναι το γεγονός ότι μόνον ο ένας από τους δύο γονείς ζει μαζί με τα παιδιά. Σε πολλές περιπτώσεις όμως μπορεί στο νοικοκυριό να συμβιώνουν και άλλα άτομα εκτός από τον μόνο-γονέα και τα παιδιά, π.χ. παππούδες και γιαγιάδες. Επιπλέον ο ορισμός δε λαμβάνει υπ’ όψιν του το ότι μπορεί αυτά, ή και άλλα άτομα, να βοηθούν τον μόνο-γονέα. Ο ορισμός δηλαδή ουσιαστικά περιορίζεται στο νομικό ζήτημα του ποιος έχει την αποκλειστική ευθύνη για την ανατροφή των παιδιών.

γ)Ο ορισμός του εξαρτώμενου παιδιού Ο όρος «εξαρτώμενο παιδί» παραπέμπει κυρίως στην οικονομική εξάρτηση του παιδιού από ένα άτομο, το οποίο συνήθως είναι και υπεύθυνο για τη γονική μέριμνα και ανατροφή του. Το πρόβλημα που δημιουργείται εδώ με το συνδυασμό αυτών των παραδοσιακών κριτηρίων είναι ότι μπορεί η πραγματική οικονομική εξάρτηση να μη συμπίπτει με το νομικά ή κοινωνικά αποδεκτό δικαίωμα στην ανατροφή. Το πιο συνηθισμένο κριτήριο που χρησιμοποιείται, για να ορίσει την εξάρτηση, είναι η ηλικία. Εάν, π.χ., χρησιμοποιήσουμε την ηλικία των 18 ετών που θέτει η Ευρωπαϊκή Κοινότητα, τότε όλα τα παιδιά με ηλικία μικρότερη των 18 ετών θεωρούνται «εξαρτώμενα» και όλα τα παιδιά με ηλικία μεγαλύτερη των 18 ετών θεωρούνται «ανεξάρτητα».

Γενικά Δημογραφικά στοιχεία
Παγκοσμίως 25-30% όλων των οικογενειών είναι μονογονεϊκές με αρχηγό γυναίκα, γεγονός που αμφισβητεί την κανονικότητα της οικογένειας με δύο γονείς. Ειδικότερα στις αναπτυγμένες χώρες παρατηρείται αύξηση στον αριθμό των μονογονεϊκών οικογενειών, καθώς το διαζύγιο γίνεται πιο εύκολο και κοινωνικά αποδεκτό. Μεταξύ των αναπτυγμένων χωρών τα υψηλότερα ποσοστό μονογονεϊκών οικογενειών απαντώνται στις ΗΠΑ (35% το 1998), τον Καναδά (22%), Αυστραλία (20%) και Δανία (19%). Στις αναπτυσσόμενες χώρες το διαζύγιο δεν είναι τόσο συνηθισμένο, όμως οι πόλεμοι, η εγκατάλειψη στέγης, οι θάνατοι και οι φυλακίσεις παράγουν μονογονεϊκές οικογένειες με αρχηγό συνήθως γυναίκα. Τα ποσοστά ποικίλλουν από λιγότερο από 5% στο Κουβέϊτ μέχρι περισσότερο από 40% στην Μποτσουάνα και τα νησιά Μπαρμπάντος. Στην Γκάνα, την Κένυα, την Ρουάντα, την Κούβα, το Πουέρτο Ρίκο και το Τρινιντάντ και Τομπάγκο το ποσοστό υπερβαίνει το 25% (Kinnear, 1999).

Δημογραφικά στοιχεία στην Ελλάδα
Πηγή: Εθνική Στατιστική Υπηρεσία, Απογραφή 2001 Τύπος του νοικοκυριού Τύπος πυρηνικής οικογένειας Σύνολο χώρας Αστικές Αγροτικές Αριθμός % Νοικοκυριά μίας πυρηνικής οικογένειας 73.6 55.6 18.0 Παντρεμένα ζευγάρια χωρίς παιδιά 21.4 14.4 7.0 Παντρεμένα ζευγάρια με παιδιά 41.6 32.6 9.0 Συμβιούντες χωρίς παιδιά 47.785 1.3 40.109 1.1 7.676 0.2 Συμβιούντες με παιδιά 22.395 0.6 18.107 0.5 4.288 0.1 Πατέρας με παιδιά 50.947 1.4 37.830 1.0 13.117 0.4 Μητέρα με παιδιά 7.3 6.0 46.193 Νοικοκυριά με δύο ή περισσότερες πυρηνικές οικογένειες 2.8 52.024 50.029 Νοικοκυριά χωρίς πυρηνικές οικογένειες 23.6 18.3 5.3 ΣΥΝΟΛΟ ΧΩΡΑΣ 100 75.4 24.6

Δημογραφικά Στοιχεία στις ΗΠΑ

Δημογραφικά στοιχεία στην Ευρωπαϊκή Ένωση .
Δημογραφικά στοιχεία στην Ευρωπαϊκή Ένωση . Μονογονεϊκά νοικοκυριά ως ποσοστό όλων των νοικοκυριών στην Ευρωπαϊκή Ένωση Πηγή: Eurostat ΚΡΑΤΟΣ 1997 1998 1999 2000 2001 Χώρες του Νότου Ισπανία 1 Ελλάδα 2 Ιταλία Πορτογαλία Χώρες της Κεντρικής και Βόρειας Ευρώπης Αυστρία 3 Βέλγιο 4 Γαλλία Γερμανία Δανία Ιρλανδία Ολλανδία Φινλανδία Λουξεμβούργο Ηνωμ. Βασίλειο 5 Σουηδία 6 7 EA12 EU15

Ορισμός και γενική περιγραφή του κοινωνικού αποκλεισμού
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΚΗ ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ: ΜΟΝΟΓΟΝΕΪΚΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΚΑΙ ΣΕ ΜΗ ΕΥΡΩΠΑΪΚΕΣ ΧΩΡΕΣ Ορισμός και γενική περιγραφή του κοινωνικού αποκλεισμού Όπως είπαμε ότι συμβαίνει και με τον όρο «μονογονεϊκή οικογένεια», η έννοια «κοινωνικός αποκλεισμός» δεν έχει σαφή και καθολικά αποδεκτό ορισμό. Σε γενικές γραμμές αναφέρεται στην κατάσταση κατά την οποία παρατηρείται ανεπάρκεια εισοδήματος, προβλήματα και παρεμπόδιση στην εργασιακή ζωή, τη στέγαση, την εκπαίδευση, την πρόσβαση σε υπηρεσίες κτλ. Η παρεμπόδιση αυτή οδηγεί σε πολλές περιπτώσεις στην οικονομική ανέχεια και την περιθωριοποίηση. Πρέπει να τονιστεί ότι ο ορισμός του κοινωνικού αποκλεισμού δεν αναφέρεται μόνο σε μία στατική κατάσταση αλλά και στην διαδικασία που απειλεί ομάδες και άτομα που έχουν υποστεί «σοβαρή οπισθοδρόμηση» και τα οποία αποτελούν αντικείμενο διάκρισης ή διαχωρισμού με περιορισμένες προοπτικές βελτίωσης της θέσης τους (Τσιάκαλος , 1998).

Ο κοινωνικός αποκλεισμός, ως διαδικασία, έχει πέντε βαθμίδες (Μουσούρου, 1998): α) Ο κίνδυνος: Αφορά κατηγορίες πληθυσμού, που έχουν χαρακτηριστικά που αποτελούν κοινωνικές μειονεξίες και τις καθιστούν ευάλωτους. β) Η απειλή: Αφορά καταστάσεις που δεν είναι οι ίδιες καταστάσεις αποκλεισμού, αλλά φέρνουν τον κοινωνικό αποκλεισμό πλησιέστερα γ) Η αποσταθεροποίηση: Είναι αποτέλεσμα των τρόπων με τους οποίους τα άτομα αντιμετωπίζουν την απειλή και αντιδρούν στο εκάστοτε πρόβλημα δ) Η έκπτωση: Είναι το αποτέλεσμα της ρήξης κοινωνικών δεσμών και της αδυναμίας επαναδημιουργίας τους. ε) Ο πραγματικός κοινωνικός αποκλεισμός: Είναι η πλήρης ρήξη κοινωνικών δεσμών που συνδέονται με την εργασία, την οικογένεια, την κατοικία κ.α. Τέλος, ο κοινωνικός αποκλεισμός παρουσιάζεται σε τρία επίπεδα: α) το οικονομικό, β) το νομικό, το οποίο επιφέρει και απώλεια νομικής προστασίας και γ) το κοινωνικό, το οποίο επιφέρει την περιθωριοποίηση (Τσαούσης,1998).

Μονογονεϊκές οικογένειες και κοινωνικός αποκλεισμός Ξεκινώντας από το οικονομικό, οι μονογονεϊκές οικογένειες είναι ιδιαίτερα ευάλωτες στον κοινωνικό αποκλεισμό. Όπως είπαμε πιο πάνω, το ποσοστό της φτώχειας είναι υψηλότερο στις μονογονεϊκές οικογένειες, και ιδιαίτερα σε αυτές που έχουν αρχηγό γυναίκα. Η φτώχεια με τη σειρά της οδηγεί σε κατοικία μικρότερη σε μέγεθος, χαμηλότερης ποιότητας και σε υποβαθμισμένες συνοικίες. Επιπλέον, η κατοικία αυτή συχνά είναι μακριά από το σημείο εργασίας, με αποτέλεσμα να μειώνεται σημαντικά ο χρόνος του μόνου-γονέα, που μπορεί να διατεθεί για την φροντίδα και ανατροφή των παιδιών. Ακολουθούν η μειωμένη πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας και πρόνοιας, η έλλειψη ενημέρωσης για την αγορά εργασίας και δυνατότητας βελτίωσης των επαγγελματικών δεξιοτήτων και της πείρας, η μακροχρόνια ανεργία, η εμπλοκή σε ανασφάλιστες, άτυπες και ενίοτε επικίνδυνες μορφές εργασίας, η αδυναμία εξισορρόπησης δυνατοτήτων και υποχρεώσεων κτλ.

Θεσμικό πλαίσιο για την μονογονεϊκή οικογένεια στην Ελλάδα Η Ελληνική Πολιτεία αναγνωρίζει πως οι μονογονεϊκές οικογένειες αποτελούν ιδιαίτερα ευπαθή ομάδα του πληθυσμού, η οποία αντιμετωπίζει ισχυρές πιέσεις στα μέτωπα των οικογενειακών ευθυνών και των εργασιακών σχέσεων. Στην προσπάθεια της να μετριάσει τον αντίκτυπο αυτών των πιέσεων και να εξασφαλίσει ένα ικανοποιητικό βιοτικό επίπεδο, έχει θεσπίσει σειρά μέτρων τα οποία περιλαμβάνουν: επιδόματα, στεγαστικά δάνεια, προτεραιότητα στους παιδικούς σταθμούς, προγράμματα κατάρτισης, ένταξης και επανένταξης στην παραγωγή, ψυχολογική υποστήριξη και επιχορήγηση επαγγελματικών πρωτοβουλιών και δραστηριοτήτων κ.ά. (Γενική Γραμματεία Ισότητας ) H αναμόρφωση του Οικογενειακού Δικαίου εξομοιώνει νομικά την άγαμη μητέρα ως προς τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις με την έγγαμη μητέρα (ν. 1329/83, ΦΕΚ Α’ 25/ ). Με τον ίδιο νόμο καταργείται κάθε δυσμενής διάκριση σε βάρος των παιδιών που γεννιούνται εκτός γάμου και προβλέπεται η πλήρης εξομοίωση με τα παιδιά που γεννιούνται από γάμο.

Γενικές Διευκολύνσεις Γονική άδεια (άνευ αποδοχών) για την ανατροφή του παιδιού, διάρκειας έως 7 μήνες στους μόνους γονείς εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα μέχρι το παιδί να συμπληρώσει την ηλικία των τρεισήμισι (3,5) ετών (άρθρο 5 του ν. 1483/84,ΦΕΚ Α’ 153/ , όπως συμπληρώθηκε και επεκτάθηκε με το άρθρο 25 του ν. 2639/98, ΦΕΚ Α’ 205/ ). Επίδομα γάμου και στους αρχηγούς μονογονεϊκών στον ιδιωτικό τομέα (άρθρο 20 του ν. 1849/89, ΦΕΚ Α’ 113/ ). Επίδομα γάμου και στους αρχηγούς μονογονεϊκών και στο δημόσιο τομέα, εφόσον τους έχει ανατεθεί η επιμέλεια του παιδιού (άρθρο 11 του ν /03,ΦΕΚ 297Α/ ). Σύμφωνα με την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας ο εργαζόμενος άγαμος/-η, χήρος/-α γονέας στον ιδιωτικό τομέα που έχει την επιμέλεια του παιδιού, δικαιούται άδεια με αποδοχές έξι (6) εργάσιμων ημερών το χρόνο, πέραν αυτής που δικαιούται από άλλες διατάξεις.

Σύμφωνα με το Νέο Δημοσιοϋπαλληλικό Κώδικα (άρθρο 53, Ν. 3528/07, ΦΕΚ Α’ 26/9-2-07), για το γονέα δημόσιο υπάλληλο που είναι άγαμος ή χήρος ή διαζευγμένος ή έχει αναπηρία 67% και άνω, το κατά μία ώρα μειωμένο ωράριο ή η συνεχόμενη άδεια ανατροφής τέκνου προσαυξάνονται κατά έξι (6) μήνες ή ένα (1) μήνα αντίστοιχα. σε περίπτωση διάστασης, διαζυγίου, χηρείας ή γέννησης τέκνου χωρίς γάμο των γονέων του, τις διευκολύνσεις για την ανατροφή τέκνου τις δικαιούται ο γονέας που ασκεί την επιμέλεια. Παιδιά μονογονεϊκών οικογενειών εγγράφονται κατά προτεραιότητα στους Παιδικούς Σταθμούς των ΟΤΑ, καθώς επίσης και στους σταθμούς του ΠΙΚΠΑ, του ΕΟΠ, του Ιδρύματος Βρεφονηπιακών Σταθμών, Αθηνών, Λάρισας και Θεσσαλονίκης (με βάση τον Πρότυπο Κανονισμό Λειτουργίας Δημοτικών και Κοινοτικών Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου Παιδικών και Βρεφονηπιακών Σταθμών, αρ. απ / , ΦΕΚ Β’ 497/ ).

Πολύτεκνοι μόνοι γονείς Αναγνωρίζεται ως πολύτεκνος ο αρχηγός μονογονεϊκής οικογένειας με τρία παιδιά, ο οποίος έχει τη γονική μέριμνα και επιμέλειά τους και είναι ο μόνος υπόχρεος για τη διατροφή τους, εφόσον τα παιδιά είναι άγαμα και δεν έχουν συμπληρώσει το εικοστό τρίτο (23ο) έτος της ηλικίας τους ή σπουδάζουν ή εκπληρώνουν τις στρατιωτικές υποχρεώσεις και δεν έχουν συμπληρώσει το εικοστό πέμπτο (25ο) έτος της ηλικίας τους (άρθρο 6, παρ. 2, του ν. 3454/06, ΦΕΚ Α’ 75/ ). Πολυτεκνικό επίδομα χορηγείται στη μητέρα χωρίς σύζυγο (άγαμη, χήρα, διαζευγμένη) εφόσον έχει την επιμέλεια τριών (3) τουλάχιστον άγαμων παιδιών ηλικίας μέχρι 23 ετών και είναι η μόνη υπόχρεος για τη διατροφή τους (το επίδομα χορηγείται από τον ΟΓΑ βάσει των ν. 1892/90 - άρθρο 63, ν. 2459/97 - άρθρο 39, ν. 2972/01 - άρθρο 50 & ν. 3454/06 - άρθρο 6).

Ισόβια σύνταξη χορηγείται στη μητέρα αρχηγό μονογονεϊκής οικογένειας με τρία παιδιά η οποία δεν δικαιούται πλέον το πολυτεκνικό επίδομα, επειδή και το τελευταίο άγαμο τέκνο συμπλήρωσε το 23ο έτος της ηλικίας του ή παντρεύτηκε. Παρέχονται οικονομικές ενισχύσεις και επεκτείνονται κοινωνικά πολυτεκνικά δικαιώματα σε γονείς με τρία (3) παιδιά (ν. 3454/06, ΦΕΚ Α’ 75/ ). Μεταξύ άλλων, προβλέπεται (α) η καταβολή από το Δημόσιο εφάπαξ παροχής ύψους ευρώ στη μητέρα που αποκτά τρίτο παιδί από και μετά, (β) η υποχρέωση των φορέων του δημοσίου τομέα να προσλαμβάνουν σε καθορισμένο ποσοστό γονείς οικογενειών με τρία παιδιά και τέκνα αυτών, (γ) η χορήγηση «Κάρτας πολιτισμού» σε γονείς και τα τέκνα οικογενειών με τρία παιδιά, κ.λπ.

Οικονομική ενίσχυση Οι Δ/νσεις Πρόνοιας των Νομαρχιακών Αυτοδιοικήσεων καταβάλλουν μηνιαίο επίδομα 44 ευρώ σε παιδιά που στερούνται της πατρικής προστασίας για οποιοδήποτε λόγο μέχρι συμπληρώσεως του 16ου έτους της ηλικίας τους Οι μονάδες κοινωνικής φροντίδας «Αναρρωτήριο Πεντέλης», η Παιδόπολη «Άγιος Ανδρέας» Καλαμακίου και το Κέντρο Βρεφών «Η Μητέρα» παρέχουν πανελλαδικά μηνιαία οικονομική ενίσχυση 105,65 ευρ Χορηγείται σχολικό επίδομα σε οικογένειες με παιδιά ηλικίας έως 16 ετών που φοιτούν σε δημόσια σχολεία υποχρεωτικής εκπαίδευσης (άρθρο 27, παρ. 3, του ν. 3016/02, ΦΕΚ Α’ 110/ ). Το Επίδομα Μητρότητας Ανασφάλιστων καταβάλλεται σύμφωνα με το άρθρο 4, παρ. 5, του ν. 1302/82 (ΦΕΚ Α’ 133/ ) σε εργαζόμενες γυναίκες που δεν δικαιούνται αντίστοιχη παροχή από κάποιο ασφαλιστικό φορέα ή είναι ανασφάλιστες

Επίδομα τρίτου παιδιού χορηγείται από τον ΟΓΑ βάσει των ν. 1892/90 (άρθρο 63), ν. 2459/97 (άρθρο 39) & ν. 2972/01 (άρθρο 50). Στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων αποτελούν ειδική κατηγορία δανειοληπτών με ευνοϊκότερο επιτόκιο δανεισμού οι εργαζόμενοι που είναι ανάπηροι, πολύτεκνοι και προστάτες τέκνων που πάσχουν από αναπηρία σε ποσοστό 67% και άνω Ειδικές Διευκολύνσεις Οι ειδικές διευκολύνσεις παρέχονται από συγκεκριμένα υπουργεία, οργανισμούς, υπηρεσίες κτλ. και δεν εμπίπτουν στο γενικότερο Δίκαιο. Ενδεικτικά αναφέρονται: Υπουργείο Οικονομίας και Οικονομικών: Προβλέπονται εισοδηματική ενίσχυση, φοροαπαλλαγές και μειώσεις στους φόρους κληρονομιάς.

Υπουργείο Εθνικής Άμυνας: Ο μεγαλύτερος ή ο μόνος γιος άγαμης μητέρας ή ορφανός από έναν γονέα υπηρετεί 9μηνη θητεία. Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων: Προβλέπονται πρόσθετα μόρια και προνομιακή μεταχείριση στις τοποθετήσεις των εκπαιδευτικών, καθώς και μετεγγραφές των φοιτητών που ανήκουν σε μονογονεϊκές οικογένειες. Οργανισμός Εργατικής Εστίας Οι άγαμες μητέρες και τα προστατευόμενα μέλη τους δικαιούνται κάθε έτος Δελτίων κοινωνικού τουρισμού, ανεξάρτητα εάν έλαβαν την παροχή αυτή κατά το προηγούμενο έτος. Προϋπόθεση αποτελεί να έχουν πραγματοποιήσει κατά το προηγούμενο έτος 50 ημέρες εργασίας ή 50 ημέρες επιδοτούμενης ανεργίας.

Η αντιμετώπιση της μονογονεϊκής οικογενείας στην ΗΠΑ Στις ΗΠΑ κυρίαρχη άποψη και ιδεολογία είναι ότι το σύστημα (κράτος, οικονομία κτλ.) είναι ανοικτό και παρέχει άπλετες ευκαιρίες σε όποιον είναι διατεθειμένος να εργαστεί σκληρά. Οι δε οικονομικές, επαγγελματικές, κοινωνικές και οικογενειακές δυσκολίες χρεώνονται στο άτομο ως προσωπική αποτυχία, η οποία προέρχεται από ανικανότητα, κακές επιλογές, έλλειψη εργασιακού ήθους, τεμπελιά κτλ. Κατά συνέπεια, οι πολιτικές που σχετίζονται με την πρόνοια, την υποστήριξη των παιδιών και της οικογένειας, τη βοήθεια στην εργασία κτλ. αντικατοπτρίζουν αποδοκιμασία και απόρριψη των οικογενειών που χρειάζονται κρατική υποστήριξη, με ιδιαίτερη έμφαση στις μονογονεϊκές οικογένειες. Οι δε χωρισμένες, ή «διαλυμένες» οικογένειες, όπως μερικές φορές ονομάζονται, θεωρούνται αποκλίνουσες και απειλή για την κοινωνική τάξη και ειρήνη (Faust,1999). Ένα από τα μεγαλύτερα προγράμματα βοήθειας στις ΗΠΑ σήμερα είναι το TANF. Ξεκίνησε το 1997, αντικαθιστώντας το AFDC, το οποίο λειτουργούσε από το Το AFDC σκοπό είχε να βοηθήσει τη μητέρα που είχε χάσει τον σύζυγο της και το εισόδημα του, ώστε αυτή να παραμείνει στο σπίτι και να αναθρέψει τα παιδιά

Η αντιμετώπιση της μονογονεϊκής οικογένειας στην Ευρωπαϊκή Ένωση Στην Ευρωπαϊκή Ένωση επικρατούν διαφορετικές αντιλήψεις. Το 1998 η Επιτροπή για τα Δικαιώματα των Γυναικών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στην αναφορά της για την κατάσταση των μόνων-μητέρων και των μονογονεϊκών οικογενειών ρητά απέρριψε την Αμερικανική προσέγγιση και τις αντιλήψεις τύπου TANF (άρθρο 12). Επιπλέον, απέρριψε την άποψη ότι η μονογονεϊκότητα είναι επιθυμητή κατάσταση ή ότι σκοπεύει στο να καταχραστεί τις υπηρεσίες που προσφέρει το σύστημα (άρθρο 10) και τόνισε ότι οι μόνες-μητέρες δεν πρέπει να γίνουν αποδιοπομπαίοι τράγοι (άρθρο 9) (European Parliament, 1998). Στον Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Χάρτη του Συμβουλίου της Ευρώπης, ο οποίος αποτελεί δεσμευτική συνθήκη που περιλαμβάνει νομικές υποχρεώσεις και εγγυάται τα βασικά κοινωνικά και οικονομικά δικαιώματα του πολίτη, αναφέρεται ότι (Council of Europe, 2000): α) Όλες οι κοινωνικές ομάδες που έχουν ανάγκη, έχουν δικαίωμα για προστασία από τις κοινωνικές υπηρεσίες (Άρθρο 14)

β) Η οικογένεια, η οποία σύμφωνα με τον Χάρτη είναι ο βασικός πυρήνας της κοινωνίας, έχει δικαίωμα σε κοινωνική, νομική και οικονομική προστασία (Άρθρο 16) γ) Δεν πρέπει να υπάρχει καμία διάκριση για τις μόνες-μητέρες και οι κυβερνήσεις θα πρέπει να πάρουν ειδικά μέτρα για την προστασία τους, συμπεριλαμβανομένης και της οικονομικής τους προστασίας. Πέρα από αυτές τις διακηρύξεις αρχών, η Ευρωπαϊκή Ένωση αποτελείται από πολλά και ποικίλα κράτη, με διαφορετική ιστορία, παραδόσεις και κοινωνικο-πολιτική φιλοσοφία. Κατά συνέπεια είναι αδύνατο να μιλήσουμε για μία ενιαία Ευρωπαϊκή πολιτική αντιμετώπισης της μονογονεϊκής οικογένειας. Μπορούμε όμως: α) να μιλήσουμε για κατηγορίες ή ομάδες κρατών που παρουσιάζουν ομοιότητες στην πολιτική τους και β) να εξετάσουμε δειγματοληπτικά κάποια κράτη.

Ομαδοποίηση Ευρωπαϊκών κρατών ως προς την αντιμετώπιση της οικογένειας
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΚΗ ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ: ΜΟΝΟΓΟΝΕΪΚΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΚΑΙ ΣΕ ΜΗ ΕΥΡΩΠΑΪΚΕΣ ΧΩΡΕΣ Ομαδοποίηση Ευρωπαϊκών κρατών ως προς την αντιμετώπιση της οικογένειας Από τη δημοσίευση του Three Worlds of Welfare Capitalism του Esping-Andersen (Esping-Andersen 1990), η κατασκευή τυπολογιών ή κατηγοριών κρατών πρόνοιας υπήρξε ένα ευρύ πεδίο έρευνας των κοινωνικών επιστημών. Οι τυπολογίες αυτές διαφέρουν στο πού βασίζονται, π.χ. στις ιστορικές παραδόσεις (Gauthier, 1996) ή στα χαρακτηριστικά των θεσμών κοινωνικής πολιτικής για την οικογένεια (Kamerman, 1978). Ο Esping-Andersen κατατάσσει τα ευρωπαϊκά κράτη σε τρεις κατηγορίες, ανάλογα με το μοντέλο που ακολουθούν (Esping-Andersen, Λούμπα, 2004): α) Το μοντέλο των Σκανδιναβικών χωρών (σοσιαλδημοκρατικό μοντέλο): β) Το Αγγλοσαξονικό μοντέλο (συντηρητικό μοντέλο): γ) Το μοντέλο της κεντρικής Ευρώπης (φιλελεύθερο μοντέλο):

α) Το φιλο-οικογενειακό και φιλο-βρεφικό μοντέλο:
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΚΗ ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ: ΜΟΝΟΓΟΝΕΪΚΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΚΑΙ ΣΕ ΜΗ ΕΥΡΩΠΑΪΚΕΣ ΧΩΡΕΣ Η Gauthier καταλήγει σε τέσσερις κατηγορίες για τις χώρες του ΟΟΣΑ (εκτόςαπό την Τουρκία και την πρώην Γιουγκοσλαβία), εξετάζοντας ιστορικά την πολιτική για την οικογένεια (Gauthier, 1996): α) Το φιλο-οικογενειακό και φιλο-βρεφικό μοντέλο: β) Το παραδοσιακό μοντέλο: γ) Το μοντέλο της ισότητας: δ) Το φιλο-οικογενειακό, μη-επεμβατικό μοντέλο:

Η περίπτωση της Δανίας Η Δανία είναι από τις κατεξοχήν χώρες όπου υπάρχει ισχυρή πολιτική υποστήριξης της οικογένειας, αλλά και φιλελεύθερες απόψεις, και όπου η ισότητα των δύο φύλων είναι κυρίαρχη άποψη όχι μόνον στην εργασία αλλά και στο σπίτι. Για παράδειγμα, μόνο το 12% των οικογενειών προτιμά τους παραδοσιακούς ρόλους του άνδρα «κουβαλητή» και της γυναίκας «νοικοκυράς», ενώ το 63% προτιμά την ισότητα στη συζυγική σχέση. Έτσι τα νοικοκυριά απαριθμούν λίγα μέλη (2,19 άτομα κατά μέσον όρο), υπάρχουν υψηλά ποσοστά διαζυγίων, πολλές γυναίκες με μερική απασχόληση, πολλές κοινωνικές υπηρεσίες και σημαντικές δυνατότητες για δύο εισοδήματα μέσα στην οικογένεια (Λούμπα, 2004). Οι μονογονεϊκές οικογένειες αποτελούν το 14% του συνόλου των οικογενειών. Απ’ αυτές το 34% έχουν ανύπαντρο γονέα, ενώ το 63% διαζευγμένο. Από την πλευρά των παιδιών, το 16% με ηλικία μέχρι 17 ετών ζει σε μονογονεϊκή οικογένεια (Social Policy in Denmark 2000; Martin 2002).

Σε όλα τα παραπάνω ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στη στήριξη των οικογενειών με παιδιά. Οι δε μονογονεϊκές οικογένειες στηρίζονται με όλα τα παραπάνω αλλά και με πρόσθετα και ειδικά μέτρα. Επομένως, δεν υπάρχει το κοινωνικό στίγμα που απαντάται σε άλλα κράτη. Επειδή συνήθως οι μονογονεϊκές οικογένειες έχουν αρχηγό γυναίκα και επειδή οι γυναίκες έχουν συνήθως χαμηλότερους μισθούς απ’ ότι οι άντρες, υπάρχει ιδιαίτερη υποστήριξη τόσο άμεσα (π.χ. οικονομικά) όσο και έμμεσα (π.χ. διευκόλυνση της μητρότητας στην εργασία) (Hiilamo, 2002). Η βοήθεια παρέχεται μέσα από τέσσερις κύριους άξονες, οι οποίοι αλληλοσυμπληρώνονται. Ο πρώτος άξονας είναι η άμεση χρηματική στήριξη. Ο δεύτερος άξονας είναι το υψηλού επιπέδου Σύστημα Υγείας. Ολοι οι κάτοικοι της χώρας καλύπτονται ιατρικά σε περίπτωση ασθένειας, ενώ δεν καταβάλλουν ιδιαίτερες εισφορές Ο τρίτος άξονας είναι οι γενικότερες υπηρεσίες υποστήριξης. Ο τέταρτος άξονας είναι τα προγράμματα επανένταξης στην εργασία. Φιλοσοφία των προγραμμάτων αυτών είναι ότι η επανένταξη πρέπει να γίνει το συντομότερο δυνατό, σε αξιοπρεπή θέση και ότι αυτό αποτελεί, τουλάχιστον εν μέρει, υποχρέωση της Πολιτείας.

Η περίπτωση των χωρών του Νότου (Πορτογαλία, Ιταλία, Ισπανία και Ελλάδα) Στο κλείσιμο του 20ού αι. οι χώρες του Νότου παρουσίαζαν παρόμοια κοινωνικά γνωρίσματα, τα οποία ήταν διαφορετικά από αυτά των χωρών της υπόλοιπης Ευρώπης. Χαρακτηριστικό στοιχείο ήταν ο ρόλος που έπαιζε η ευρύτερη οικογένεια. Για παράδειγμα, η εύρεση εργασίας για το νέο γίνεται περισσότερο μέσα από οικογενειακές διασυνδέσεις και γνωριμίες, παρά μέσα από τις σπουδές και την κατάθεση βιογραφικών: 69% των Ελλήνων, 65% των Ιταλών, 61% των Ισπανών, 58% των Πορτογάλων, εν αντιθέσει με 18% των Ολλανδών, 19% των Δανών και 21% των Γερμανών (Mendras, 1997). Ένα χαρακτηριστικό του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης στις χώρες του Νότου είναι ο κατακερματισμός κατά μήκος των επαγγελματικών γραμμών. Στην Ελλάδα, το κατεξοχήν παράδειγμα, το 1995 υπήρχαν 236 ασφαλιστικά ταμεία, τα οποία παρουσίαζαν μεγάλες διαφορές στα επιδόματα και τις παροχές (Symeonidou, 1997). Το αντίστοιχα συστήματα στην Ιταλία και την Ισπανία ήταν επίσης αρκετά κατακερματισμένα, ενώ στην Πορτογαλία ήταν λιγότερο κατακερματισμένα (Ferrera, Guillén, Trifiletti,1998).

Εθνικά συστήματα υγείας δημιουργήθηκαν το 1978 στην Ιταλία, το στην Πορτογαλία, το 1983 στην Ελλάδα και το 1986 στην Ισπανία (Almeda, Flaquer, Guibentif, Symeonidou 1997). Τα εθνικά συστήματα υγείας συνυπάρχουν με τα επαγγελματικά κατά τέτοιο τρόπο που, για ορισμένους μελετητές, αποτελούν μία ξεχωριστή περίπτωση, που δεν απαντάται σε άλλα μέρη της Ευρώπης (Ferrera, 1996). Ένα άλλο γνώρισμα των συστημάτων κοινωνικής υποστήριξης των χωρών του Νότου είναι ότι δεν υπάρχει ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα είτε για οικογένειες είτε για ανεξάρτητα άτομα. Δεν υπάρχει δηλαδή έσχατο καταφύγιο για αυτούς που συναντούν δυσκολίες ή ατυχίες στον επαγγελματικό ή ιδιωτικό βίο. Μόνο στην Ισπανία και την Ιταλία, όπου η κοινωνική βοήθεια βρίσκεται αποκλειστικά κάτω από τον έλεγχο των τοπικών αρχών, έχουν αναπτυχθεί κάποια προγράμματα, με ανόμοια όμως επίπεδα παροχών (Symeonidou,1997. Trifiletti, 1998).

Η ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ
ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΚΟ ΜΕΡΟΣ Η ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ

Το πρόβλημα της έρευνας και τα ερευνητικά ερωτήματα
Το πρόβλημα της έρευνας και τα ερευνητικά ερωτήματα Ύστερα από όσα εκθέσαμε στο θεωρητικό μέρος της διπλωματικής αυτής εργασίας , το πρόβλημα που θα μας απασχολήσει στην παρούσα εμπειρική ερεύνα είναι να καθορισθεί η ταυτότητα της μονογονεϊκής οικογένειας σε αστική περιοχή της Κρήτης. Κατόπιν θα γίνει σύγκριση των αποτελεσμάτων με τα ήδη υπάρχοντα αποτελέσματα που δίνονται από την Ελληνική Στατιστική Υπηρεσία και σκιαγραφούν την ταυτότητα της μονογονεϊκής οικογένειας γενικά στην Ελλάδα. Ειδικότερα, θα γίνει προσπάθεια να εντοπισθεί ένα φάσμα ηλικίας ανθρώπων, που είναι αρχηγοί μονογονεϊκών οικογενειών, το φύλο τους, ο λόγος που τους ώθησε να είναι μόνοι γονείς, καθώς και ο αριθμός των ανήλικων παιδιών, με τα οποία ζουν κάτω από την ίδια στέγη. Θα γίνει επίσης καταγραφή άλλων μελών, που ζουν μαζί με τον αρχηγό της μονογονεικής οικογένειας και το είδος της συγγένειάς τους. Επιπρόσθετα, θα γίνει προσπάθεια να διερευνηθούν κάποια βασικά χαρακτηριστικά των συνθηκών διαβίωσής τους, όπως η εργασία τους, το μορφωτικό τους επίπεδο, η εργασία των παιδιών τους, αν αυτά εργάζονται, καθώς και η κοινωνική τους ασφάλιση. Τέλος, θα αριθμηθούν τα επιδόματα και οι οικονομικές διευκολύνσεις που δίνονται από την πολιτεία στις μονογονεϊκές οικογένειες και κατ’ αυτόν τον τρόπο θα χαρακτηρισθεί το κράτος Πρόνοιας που επικρατεί τουλάχιστον σε αυτήν τη γεωγραφική περιοχή. Έτσι, ο τίτλος της παρούσας διπλωματικής καθορίζεται ως: «Η μονογονεϊκή οικογένεια στην Ελλάδα: Ιδιομορφίες-Προβλήματα-Μέτρα κοινωνικής αντιμετώπισης».

Ταυτότητα της μονογονεϊκής οικογένειας
Σύμφωνα με τον ορισμό που έδωσε η Γραμματεία Ισότητας το 2007, έπειτα από πολλές προσπάθειες για την καθιέρωση ενός γενικού ορισμού, που διενεργήθηκαν από επίσημα όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, «μονογονεϊκη χαρακτηρίζεται η οικογένεια, στην οποία ένας γονέας χωρίς σύζυγο, ανεξάρτητα από το λόγο για τον οποίο έχει μείνει μόνος/-η και ανεξάρτητα από την ύπαρξη άλλων ενήλικων μελών στην οικογένεια, ζει με ένα τουλάχιστον ανύπαντρο παιδί εξαρτημένο από αυτόν/-η (άγαμη μητέρα ή άγαμος πατέρας, χήρος/-α, διαζευγμένος/-η)» Με αυτόν τον ορισμό ως δεδομένο λοιπόν ο Δήμος Νέας Αλικαρνασσού, που αριθμεί κατοίκους σύμφωνα με απογραφή του 2001, καταμετρεί 1305 μονογονεϊκές οικογένειες (Αρχείο Δήμου Νέας Αλικαρνασσού, Αριθμός Πρωτοκόλλου 2157).

Συγκεκριμένα: 119 άγαμους άνδρες 466 άγαμες γυναίκες 455 χήρες 123 χήρους 104 διαζευγμένες γυναίκες με παιδιά 38 διαζευγμένοι πατέρες με παιδιά Στο Δήμο Νέας Αλικαρνασσού, υπάρχουν συνολικά 1305 μόνοι γονείς. Κυριαρχούν οι άγαμες γυναίκες, οι χήρες και κατόπιν οι διαζευγμένες γυναίκες. Ο αριθμός αυτός αντιπροσωπεύει το 10,40% του πληθυσμού του Δήμου. Στο δείγμα της ποιοτικής μας έρευνας θα ζητηθεί να διευκρινισθεί ο λόγος που ώθησε τις ανύπαντρες γυναίκες να φέρουν στον κόσμο ένα ή περισσότερα παιδιά. Θα δοθούν κάποιες εναλλακτικές δυνατότητες αιτιολόγησης όπως μετανάστευση ή φυλάκιση του συντρόφου, αλλά συνδυαστικά επίσης θα τους δοθεί η δυνατότητα προσωπικής αιτιολόγησης.

Κατόπιν, διεξοδικά θα εξετασθεί πόσα παιδιά υπάρχουν στην κάθε μονογονεϊκή οικογένεια, η ηλικία τους και το επάγγελμα τους. Πάντα πιστοί στον ορισμό της Γενικής Γραμματείας Ισότητας θα διερευνηθεί αν μαζί με τον μόνο γονέα και τα παιδιά του ζουν άλλοι συγγενείς όπως παππούδες ή γιαγιάδες ή θείοι και θείες. Οι παραπάνω ερωτήσεις θα βοηθήσουν να αποκτήσουμε μια πολύ σαφή και καθαρή εικόνα της ταυτότητας των μονογονεϊκών οικογενειών, κάτι που στατιστικά τουλάχιστον θα αποτελέσει πολύτιμη πληροφορία, αφού θα παρέχει τη δυνατότητα να συγκριθεί η ταυτότητα αυτού του πληθυσμού με άλλους παρόμοιους πληθυσμούς της Ελλάδας ή ακόμα και της υπόλοιπης Ευρώπης, εφόσον υπάρχουν παρόμοιες μετρήσεις.

Κοινωνικο-οικονομικό και πολιτισμικό επίπεδο των μόνων γονέων
Η μελέτη της ποιότητας του οικογενειακού περιβάλλοντος έγκειται στο επάγγελμα του μόνου γονέα και στο επίπεδο της μόρφωσής του. Οι παραπάνω παράγοντες διαφοροποιούν το οικογενειακό περιβάλλον ανάμεσα σε διαφορετικές κοινωνίες και κοινωνικές ομάδες. Το οικονομικό στοιχείο υπεισέρχεται έντονα στη ζωή των ατόμων και καθορίζει τον τρόπο και τις συνθήκες μέσα στις οποίες λειτουργεί η οικογένεια και κατά συνέπεια διαπαιδαγωγούνται τα παιδιά (Πυργιώτακης, 2006). Γι’ αυτό στις δεκαετίες του 60 και του 70 στις Ηνωμένες Πολιτείες επικρατούσε η άποψη ότι οι ανισότητες των μαθητών λόγου χάρη οφείλονται στη διαφοροποίηση του κοινωνικού και οικονομικού επιπέδου της οικογένειας γενικότερα και όχι στις διαφοροποιήσεις και το επίπεδο των σχολείων. Στην παρούσα μελέτη θα καθορισθεί το οικονομικό επίπεδο του μόνου γονέα βάσει του επαγγέλματος που ασκεί. Αυτό συμβαίνει, διότι δεν είναι εφικτό σε μια μελέτη μεταπτυχιακού επιπέδου να συγκεντρωθούν αναλυτικότερα στοιχεία, που καθορίζουν το επίπεδο το οικονομικό.

Επιδόματα, προνόμια και παροχές στις μονογονεϊκές οικογένειες
Ο κύριος άξονας της επιδοματικής πολιτικής του κράτους προς τις οικογένειες περιλαμβάνει το επίδομα τέκνου, το οποίο αποτελεί επίδομα καθολικού τύπου και παραχωρείται σε όλες τις οικογένειες, ανεξαρτήτως εισοδημάτων. Πέρα από το επίδομα τέκνου, που παραχωρείται από το Υπουργείο Οικονομικών, οι μονογονεϊκές οικογένειες μπορούν να είναι δικαιούχοι δημόσιου βοηθήματος, το οποίο συμβάλλει στην ενίσχυση της οικονομικής τους θέσης στις περιπτώσεις που υπάρχουν κοινωνικοοικονομικές δυσκολίες. Συγκεκριμένα, το Υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, αναγνωρίζοντας ότι οι μονογονεϊκές οικογένειες αποτελούν μια από τις πιο ευάλωτες ομάδες του πληθυσμού που κινδυνεύει από τη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό, έχει τροποποιήσει τον Περί Δημοσίων Βοηθημάτων και Υπηρεσιών Νόμο 95(Ι) του 2006, ώστε να διευρυνθεί ο όρος του “μόνου γονέα” και να συμπεριλαμβάνει πρόσωπο που έχει εξαρτώμενο τέκνο και είναι άγαμος/η, χήρος/α, διαζευγμένος/η, σε διάσταση από τον/την σύζυγο του, πρόσωπο του οποίου ο/η σύζυγος εκτίει ποινή φυλάκισης διάρκειας τουλάχιστον ενός έτους ή έχει εξαφανιστεί χωρίς να υπάρχουν οποιεσδήποτε πληροφορίες σχετικά με το αν βρίσκεται στη ζωή κατά τους τελευταίους δώδεκα μήνες ή έχει απελαθεί από τη Δημοκρατία.

Επιδόματα, προνόμια και παροχές στις μονογονεϊκές οικογένειες
Η οικονομική και κοινωνική βοήθεια που προσφέρεται από τις Διευθύνσεις Πρόνοιας των Νομαρχιών ή άλλους κοινωνικούς φορείς είναι: Για κάθε απροστάτευτο παιδί ηλικίας μέχρι 16 ετών ανέρχεται σε 44 ευρώ το μήνα 300 ευρώ ετησίως σχολικό επίδομα για κάθε παιδί μαθητή ηλικίας έως 16 ετών 159 ευρώ επίδομα τρίτου παιδιού καταβάλλει ο ΟΓΑ ανεξάρτητα από το ετήσιο εισόδημα 440 ευρώ επίδομα μητρότητας ανασφάλιστων καταβάλλεται σε εργαζόμενες γυναίκες Δωρεάν νοσοκομειακή και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη σε οικονομικά αδύναμες και άγαμες μητέρες Τα παιδιά μονογονεϊκών οικογενειών εγγράφονται κατά προτεραιότητα στου Παιδικούς Σταθμούς των ΟΤΑ, ΠΙΚΠΑ, ΕΟΠ και Ιδρύματος βρεφονηπιακών σταθμών Στεγαστικά προγράμματα του ΟΕΚ με προϋπόθεση τουλάχιστον 900 ημέρες εργασίας Δάνεια αυτοστέγασης σε άγαμες μητέρες που προστατεύουν από δύο παιδιά και άνω Επιδόματα ενοικίου Προσφέρονται 4 περίπου έτοιμες κατοικίες κάθε χρόνο Με 5% μοριοδοτούνται για κάθε παιδί οι άγαμες μητέρες

Μονογονεϊκές οικογένειες και κοινωνικός αποκλεισμός
Είναι γνωστό ότι οι μονογονεϊκές οικογένειες, αποτελούν μια ομάδα η οποία εν δυνάμει βρίσκεται πιο κοντά στο κίνδυνο φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού. Η ένταξη στην απασχόληση είναι ένας σημαντικός παράγοντας, που μπορεί να αποτρέψει αυτούς τους κινδύνους. «Οι μονογονεϊκές οικογένειες κινδυνεύουν περισσότερο από τις συνέπειες της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού και ο κίνδυνος παιδικής φτώχειας είναι σχεδόν διπλάσιος για τα παιδιά που ζουν σε μονογονεϊκές οικογένειες. Για το λόγο αυτό απαιτείται επείγοντος κοινωνική πολιτική, που να διασφαλίζει ένα ελάχιστο εισόδημα στις μονογονεϊκές οικογένειες». Το παραπάνω είναι μέρος των συμπερασμάτων και αιτημάτων που προέκυψαν από το 1ο Πανελλήνιο Συνέδριο Μονογονεϊκών Οικογενειών που έγινε στην Αλεξανδρούπολη 7 και 8 Νοεμβρίου Το θέμα του ήταν «Μονογονεϊκή οικογένεια στη σύγχρονη κοινωνία » και διοργανώθηκε από τον Σύλλογο Αρχηγών Μονογονεϊκών Οικογενειών . Οι μονογονεϊκές οικογένειες κινδυνεύουν περισσότερο από τις συνέπειες της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού. Ο κίνδυνος παιδικής φτώχειας είναι σχεδόν διπλάσιος για τα παιδιά που ζουν σε μονογονεϊκές οικογένειες από ότι ο μέσος όρος για όλα τα παιδιά μαζί .

Τα μέτρα για τις μονογονεϊκές οικογένειες δεν εντάσσονται σε μια διακριτή και ολοκληρωμένη στρατηγική και τα περισσότερα είναι αποσπασματικά. Επιπλέον, δεν υπάρχει ένας θεσμός που να είναι υπεύθυνος για τον συντονισμό και τη διάχυση των πολιτικών καταπολέμησης του κοινωνικού αποκλεισμού και ιδιαίτερα των πολιτικών για την ευημερία των παιδιών. Το κύριο συμπέρασμα είναι ότι απαιτείται επειγόντως μια κοινωνική πολιτική τέτοια που να διασφαλίζει ένα ελάχιστο εισόδημα στις μονογονεϊκές οικογένειες για μια αξιοπρεπή διαβίωση. Χρειάζονται άμεσες νομοθετικές ρυθμίσεις, δημιουργία υποδομών και στήριξη των μονογονεϊκών οικογενειών.

Ερευνητικά ερωτήματα Ποια είναι η ταυτότητα της μονογονεϊκής οικογένειας (Χήρος/α ,Oριστικά χωρισμένος/η, Ανύπαντρος/η, Μόνο πρόσωπο στην οικογένεια χωρίς να υπάρχει χωρισμός). Πως η ευρύτερη οικογένεια στηρίζει το μόνο γονέα και σε ποιες περιπτώσεις; Η καταγραφή των κρατικών διευκολύνσεων και προνομιών προς την μονογονεϊκή οικογένεια. Το φύλο και η μόρφωση του μόνου γονέα επηρεάζουν την αποδοχή των διευκολύνσεων από το κράτος; Οι μονογονεϊκές οικογένειες βιώνουν κοινωνικό αποκλεισμό σε κάποια μορφή; Τα παραπάνω αποτελέσματα συνάδουν με τα αποτελέσματα για τις μονογονεϊκές οικογένειες γενικά στην Ελλάδα;

Μεθοδολογικά προβλήματα και τρόπος συλλογής των δεδομένων
Μεθοδολογικά προβλήματα και τρόπος συλλογής των δεδομένων. Μεθοδολογικοί προβληματισμοί και εκπόνηση του ερωτηματολογίου Αφού θέσαμε τα ερευνητικά ερωτήματα προκειμένου να μελετήσουμε την ταυτότητα της μονογονεϊκής οικογένειας σε αστική περιοχή της Κρήτης, να βρούμε τις ιδιαιτερότητές της και τα προβλήματά της καθώς και την κοινωνική βοήθεια που λαμβάνει, θα προχωρήσουμε στη ποσοτική έρευνα για να μελετήσουμε το φαινόμενο. Είναι πολύ σημαντικό να ορισθεί η μεθοδολογία που θα ακολουθηθεί, δηλαδή τι δεδομένα χρειάζονται προκειμένου να τεκμηριωθούν επιστημονικά οι απαντήσεις μας , και με ποιον τρόπο θα γίνει η συλλογή των δεδομένων. Η συσχετιστική έρευνα που χρησιμοποιείται για τον εντοπισμό με στατιστικά μέσα σχέσεων μεταξύ διαφορετικών μεταβλητών. Στην περίπτωση αυτή καταγράφεται η παράλληλη διακύμανση δύο ή περισσότερων μεταβλητών και εν συνεχεία εξάγει συμπεράσματα για τη συνάφεια που υπάρχει μεταξύ τους. Η μέθοδος αυτή δεν μπορεί να δώσει απαντήσεις για αιτιώδεις σχέσεις. Το ερωτηματολόγιο που απευθύνεται σε μία μεγάλη γκάμα ανθρώπων και είναι η μέθοδος που ακολουθείται στη παρούσα μελέτη. Το ερωτηματολόγιο είναι ένας σχετικά γρήγορος και οικονομικός τρόπος συλλογής πληροφοριών και συχνά αποτελεί βασικό εργαλείο στα προβλήματα της έρευνας. Ο καλός σχεδιασμός του ερωτηματολογίου αποτελεί και τη βάση για την πετυχημένη έρευνα

Το ερωτηματολογιο Γι΄ αυτό οι ερωτήσεις πρέπει να είναι απλές, τοποθετημένες με τη σωστή σειρά, να χρησιμοποιούνται κατανοητές λέξεις, να μην υπάρχουν υπερφορτωμένες ερωτήσεις και να μη γίνεται αναφορά σε ερωτήσεις που δεν χρησιμεύουν. Τα κύρια ερωτήματα του ερωτηματολογίου είναι: Η ταυτότητα της μονογονεϊκής οικογένειας στο Δήμο Νέας Αλικαρνασσού, βασικά χαρακτηριστικά ως προς το φύλο, την ηλικία, τα τέκνα που έχουν. Ο εντοπισμός των άλλων συγγενών, με καταγεγραμμένο ακριβώς το είδος της συγγένειας που διαμένουν κάτω από την ίδια στέγη με τη μονογονεϊκή οικογένεια. Το επάγγελμα που θα δώσει μια ιδέα για το οικονομικό επίπεδό τους, καθώς και τη βοήθεια που λαβαίνουν από τους άλλους συγγενείς, προκειμένου να διαμορφωθεί μια γενικότερη εικόνα για την άνεση με την οποία μπορεί να ζει μια μονογονεϊκή οικογένεια. Τέλος το μορφωτικό τους επίπεδο που θα προϊδεάσει για την πολιτισμική τους θέση μέσα στην κοινωνία.

Το ερωτηματολογιο Έτσι διαμορφώνονται οι παρακάτω ερωτήσεις:
Ερωτήσεις 1,2,6,9: Δημογραφικά χαρακτηριστικά των ερωτηθέντων. Ερωτήσεις 3,4: Είδος μονογονεϊκής οικογένειας και λόγος που συστάθηκε μονογονεϊκή οικογένεια όπως φυλάκιση συντρόφου κ.τ.λ Ερωτήσεις 5,15: Αριθμός τέκνων σε κάθε μονογονεϊκή οικογένεια και ασχολία των τέκνων. Ερωτήσεις 7,8: Συμμετοχή σε σεμινάρια Συμβουλευτικής στο παρελθόν και αξιολόγηση της βοήθειας που δόθηκε στον συνεντευξιαζόμενο. Ερωτήσεις 10,11: Ανίχνευση του αν ο συνεντευξιαζόμενος είναι νόμιμος επαγγελματίας (ασφαλισμένος) και αν το επάγγελμα του προσφέρει κάποια αυτοπεποίθηση. Ερωτήσεις 12,13: Καταγραφή άλλων συγγενών που συστεγάζονται με την μονογονεϊκή οικογένεια. Ερωτήσεις 14,17,18,19: Οικονομική συνεισφορά των τέκνων και των συγγενών στη μονογονεϊκή οικογένεια και ανίχνευση της οικονομικής άνεσης του αρχηγού της βασισμένη στην ιδιοκτησία ενός ευρύχωρου σπιτιού.

Το ερωτηματολογιο Ερωτήσεις 20-22: Ανίχνευση του κατά πόσο ο συνεντευξιαζόμενος νιώθει ασφαλής και ικανός να αντιμετωπίσει κάποιο πρόβλημα υγείας. Ερωτήσεις 23-27: Καταγραφή των επιδομάτων, διευκολύνσεων, φοροαπαλλαγών που μπορεί να κάνει χρήση ο συνεντευξιαζόμενος από συγκεκριμένους οργανισμούς. Ερωτήσεις 28-29: Εξερεύνηση του αν ο συνεντευξιαζόμενος είναι ενήμερος για τη δυνατότητα επιδότησής του και χορήγησης βοήθειας από συγκεκριμένους οργανισμούς. Ερωτήσεις 30-31: Εξερεύνηση του αν ο συνεντευξιαζόμενος νιώθει κοινωνικά αποκλεισμένος και ποιες περιστάσεις τον κάνουν να βιώνει κάτι τέτοιο. Κατόπιν θα προχωρήσουμε στην δημιουργία κλιμάκων των απαντήσεων. Όπως ήδη αναφέρθηκε οι απαντήσεις των ερωτήσεων του ερωτηματολογίου, που γίνονται δεκτές από τους μόνους γονείς αξιολογούνται και ιεραρχικά. Δηλαδή δεν ενδιαφέρει μόνον η απάντηση αλλά και η σπουδαιότητα που αποδίδουν σε κάθε μία από αυτές, καθώς και η συχνότητα εμφάνισης.

Τρόπος συλλογής δεδομένων.
Για λόγους αντικειμενικής προσέγγισης του θέματος αποφασίσαμε να απευθυνθούμε στους γονείς προσωπικά, αποφεύγοντας εντελώς οποιαδήποτε υπηρεσιακή οδό. Αυτό κρίθηκε αναγκαίο προκειμένου να διατηρηθεί η ανωνυμία και να μπορούν οι γονείς να απαντήσουν αβίαστα, χωρίς την υπόνοια ότι μπορεί το ερωτηματολόγιο τους να γίνει θέμα σχολιασμού. Αποδείχτηκε ότι είναι μια καλή τακτική συλλογής δεδομένων, κυρίως μετά τη διαπίστωση μας, ότι πολλοί μόνοι γονείς ειδικά ήταν αρκετά καχύποπτοι με την όλη διαδικασία των ερωτηματολογίων και συχνά ζητούσαν εξηγήσεις για το σκοπό και το στόχο της έρευνας. Σε όλους τους αρχηγούς των μονογονεϊκών οικογενειών, απευθυνθήκαμε προσωπικά, διαβάσαμε το ερωτηματολόγιο, εξηγήσαμε το σκοπό της έρευνας, και κατόπιν έγινε η συμπλήρωση του ερωτηματολογίου από τους ίδιους.

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΩΝ
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΩΝ

Ανάλυση αποτελεσμάτων 4. 1 Περιγραφική στατιστική
Ανάλυση αποτελεσμάτων 4.1 Περιγραφική στατιστική. Δημογραφικά στοιχεία των ερωτηθέντων Όπως ήδη αναφέρθηκε, στην παρούσα έρευνα μας ενδιαφέρει η ταυτότητα των μονογονεϊκών οικογενειών. Χρησιμοποιώντας τα εργαλεία της περιγραφικής στατιστικής λοιπόν, θα προσπαθήσουμε να εντοπίσουμε τα χαρακτηριστικά τους και τις ιδιαιτερότητές τους. Από τα 100 ερωτηματολόγια που μοιράστηκαν, συμπληρώθηκαν και επιστράφηκαν όλα. Αφού κωδικοποιήθηκαν, καταμετρήθηκαν με τη βοήθεια του στατιστικού προγράμματος SPSS, και καταγράφηκαν οι βασικές και κυρίαρχες κατανομές. Στο δείγμα υπήρχαν είκοσι εννέα άνδρες και εβδομήντα μία γυναίκες, πράγμα που μας επισήμανε ότι η κατανομή του φύλου δεν ήταν συμμετρική, συνεπώς αυτό θα δυσχέραινε τις εφαρμογές των στατιστικών κριτηρίων, μα καθώς η δειγματοληψία ήταν τυχαία δεν ήταν σωστή η αλλοίωση αυτού του γεγονότος. Τέλος, οι ζητήθηκε από τους ερωτηθέντες να δηλώσουν τον αριθμό των παιδιών τους καθώς και τις ηλικίες τους. Συνολικά οι εκατό συνεντευξιαζόμενοι είχαν εκατόν ογδόντα παιδιά, εκ των οποίων πενήντα οκτώ κορίτσια και εκατόν είκοσι δύο αγόρια.

Η πλειοψηφία, εκτός από μερικές εξαιρέσεις ήταν γυναίκες ή άνδρες που είχαν δύο παιδιά, ένα γιο και μία κόρη. Αναλυτικότερα το ένα τέταρτο των ερωτηθέντων είχαν ένα γιο και μία κόρη. Ένα μικρότερο ποσοστό, 23%, είχαν μονάχα ένα γιο, και ένα ακόμα μικρότερο ποσοστό μονάχα μία κόρη. Η ηλικία σε σχέση με το φύλο των ερωτηθέντων: προκύπτει ότι δεν υπάρχει μεγάλη διαφοροποίηση ανάμεσα στις ηλικίες των ανδρών και των γυναικών. Μπορεί οι δύο γραμμές που στο ιστόγραμμα παρουσιάζουν τις ηλικίες των ανδρών και των γυναικών αντίστοιχα να είναι σε διαφορετικά επίπεδα τιμών, διότι ο αριθμός ανδρών και γυναικών δεν είναι ο ίδιος, αλλά το σχήμα τους δεν είναι ανόμοιο. Όσον αφορά το εκπαιδευτικό επίπεδο των ερωτηθέντων του δείγματος, φάνηκε ότι το 25% αυτών ήταν απόφοιτοι του Δημοτικού, και το μισό του δείγματος είχε αποφοιτήσει από το Γυμνάσιο. Μονάχα το 10% αυτών είχαν πτυχίο κάποιας πανεπιστημιακής σχολής.

Σε αυτό το σημείο είναι επίσης βασικό να τονισθεί ότι διαφάνηκε μια διαφοροποίηση του εκπαιδευτικού επιπέδου ανδρών και γυναικών. Τα διαγράμματα κουτιού, που είναι τα πιο κατάλληλα διαγράμματα για να σκιαγραφήσουν τη διαφοροποίηση ανάμεσα σε δύο μεταβλητές, αναδεικνύουν ότι κατά μέσο όρο άνδρες και γυναίκες είναι απόφοιτοι Λυκείου, όμως αυτοί που έχουν κάνει περαιτέρω σπουδές μετά το Λύκειο είναι στην πλειοψηφία τους άνδρες. Επίσης οι γυναίκες, αν και με ιεραρχικά υποδεέστερα πτυχία στο σύνολό τους, είχαν τελειώσει οι περισσότερες το λύκειο σε αντίθεση με τους άνδρες που πολλοί ήταν απλά απόφοιτοι του δημοτικού ή του γυμνασίου. Συνεπώς, δεν υπάρχει στατιστικά σημαντική διαφοροποίηση του εκπαιδευτικού επιπέδου ανδρών και των γυναικών του δείγματος. Με άλλα λόγια οι δύο ομάδες ανδρών και γυναικών παρουσιάζουν ομοιογένεια ως προς το εκπαιδευτικό τους επίπεδο ( με δίπλευρη σημαντικότητα p= 0,162 μεγαλύτερο του 0,05). Οι περισσότεροι από τους ερωτηθέντες ήταν ιδιωτικοί υπάλληλοι και επίσης υπήρχε μεγάλος αριθμός συνταξιούχων, οι οποίοι αντιστοιχούσαν στο 13% του δείγματος. Μονάχα το 10% των ερωτηθέντων ήταν άνεργοι.

Τέκνα στις μονογονεϊκές οικογένειες
Τέλος, οι ζητήθηκε από τους ερωτηθέντες να δηλώσουν τον αριθμό των παιδιών τους καθώς και τις ηλικίες τους. Συνολικά οι εκατό συνεντευξιαζόμενοι είχαν εκατόν ογδόντα παιδιά, εκ των οποίων πενήντα οκτώ κορίτσια και εκατόν είκοσι δύο αγόρια. Η πλειοψηφία, εκτός από μερικές εξαιρέσεις ήταν γυναίκες ή άνδρες που είχαν δύο παιδιά, ένα γιο και μία κόρη. Αναλυτικότερα το ένα τέταρτο των ερωτηθέντων είχαν ένα γιο και μία κόρη. Ένα μικρότερο ποσοστό, 23%, είχαν μονάχα ένα γιο, και ένα ακόμα μικρότερο ποσοστό μονάχα μία κόρη. Έτσι μπορούμε να διαβάσουμε για παράδειγμα, ότι το 82,76% των ατόμων που είχαν μία κόρη είχαν και ένα γιο, ενώ μόνοι γονείς με μία κόρη έτυχε να έχουν από δύο έως επτά γιους. Γονείς με τρεις κόρες στο δείγμα έτυχε να μην έχουν καθόλου γιους. Υπήρξε και μία ακραία περίπτωση ενός ατόμου με επτά γιους και μία κόρη. Τέλος, ο παρακάτω πίνακας δίνει στατιστικά στοιχεία για την ηλικία των τέκνων

Συγγενείς που ζουν στο ίδιο σπίτι με το γονέα και τα τέκνα της μονογονεϊκής οικογένειας
Σύμφωνα με τις απαντήσεις των ερωτηθέντων ένα μικρό ποσοστό, 39% του δείγματος, ζουν με συγγενείς μέσα στο ίδιο σπίτι. Η πλειοψηφία των συγγενών είναι η μητέρα ή ο πατέρας ή και οι δύο γονείς του γονέα της μονογονεϊκής οικογένειας. Οι μισοί, 53,4%,από όσους ζουν με συγγενείς, ζουν και με τους δύο γονείς ήτοι και τον πατέρα και τη μητέρα του ερωτηθέντα. Άλλοι συγγενείς που ζουν μαζί με τον μόνο γονέα της μονογονεϊκής οικογένειας είναι αδελφοί ή αδελφές του καθώς και πεθερικά. Μεγαλύτερο ποσοστό όμως των ερωτηθέντων, 61%, είναι κυριολεκτικά μόνοι γονείς μονογονεϊκής οικογένειας, και ζουν μόνοι με τα τέκνα τους. Όσοι ζουν με κάποιο συγγενή τους, ισχυρίζονται ότι έχουν και οικονομική βοήθεια από αυτόν. Με βάση τα παραπάνω συμπεράσματα, οι γονείς και οι πιο στενοί συγγενείς των μόνων γονέων είναι οι μόνοι που τους βοηθούν οικονομικά.

Κρατικές διευκολύνσεις σε μονογονεϊκές οικογένειες Σεμινάρια συμβουλευτικής και παράγοντες που επηρεάζουν τους ενδιαφερόμενους να συμμετέχουν Αρκετές είναι οι κρατικές διευκολύνσεις που παρέχονται σε μόνους γονείς, και κάποιες από αυτές κατεγράφησαν με σκοπό να ερωτηθούν οι συμμετέχοντες στο δείγμα, πρώτον εάν τις γνωρίζουν και δεύτερον αν είναι εφικτό να επωφεληθούν. Το πρώτο ενδιαφέρον θέμα ήταν η συμμετοχή σε σεμινάρια συμβουλευτικής. Τα αποτελέσματα περιγράφονται στον παρακάτω πίνακα. Και έτσι τα αποτελέσματα ήταν αποκαρδιωτικά καθώς ένα πολύ μεγάλο ποσοστό, 76%, δεν είχε κάνει συμβουλευτική ποτέ στο παρελθόν. Από όσους συμμετείχαν στα σεμινάρια συμβουλευτικής όλοι απάντησαν ότι βοηθήθηκαν από τη συμβουλευτική. Όμως τα στατιστικά κριτήρια δεν έδωσαν στατιστικά σημαντικά αποτελέσματα, διότι στην πρώτη περίπτωση p = 0,154 στη δεύτερη p=0,784 και στην τρίτη p=0,079, και έτσι δεν υπήρξε λόγος να απορριφθεί καμία από τις παραπάνω μηδενικές υποθέσεις. Ομοίως ούτε η ηλικία των υποκειμένων έδειξε να επηρεάζει τη συμμετοχή τους στα διάφορα σεμινάρια συμβουλευτής.

Άδειες και επιδόματα που παρέχονται σε μονογονεϊκές οικογένειες
Ύστερα από αναζήτηση στη σχετική βιβλιογραφία και στις πληροφορίες, που δόθηκαν από κρατικούς φορείς, βρέθηκε ότι δίνονται κάποια επιδόματα στις μονογονεϊκές οικογένειες. Έτσι οι ερωτήσεις που διερευνήθηκαν ήταν αν αυτά τα επιδόματα λαμβάνονταν από τους μόνους γονείς που συμμετείχαν στην έρευνα, αν ήταν αρκετά ώστε να καλύψουν κάποιες ανάγκες τους και αν οι ίδιοι θεωρούσαν ότι οι αποδοχές από τη δουλειά τους ή οι άδειες που έχουν είναι ευνοϊκότερες σε σχέση με τους άλλους εργαζόμενους που δεν είναι μόνοι γονείς στην οικογένεια. Το πρώτο αποτέλεσμα δείχνει λοιπόν ότι σχετικά λίγες μονογονεϊκές οικογένειες λαμβάνουν επιδόματα τα οποία έχουν το δικαίωμα να λάβουν. Συγκεκριμένα, από τους 69 μόνους γονείς που απάντησαν στην κρίσιμη ερώτηση των επιδομάτων, υπήρξαν κάποιοι, 33 άτομα που λάμβαναν παράλληλα και δεύτερο επίδομα, εκ των οποίων οι 13 λάμβαναν και τρίτο εκ των οποίων οι 4 λάμβαναν και τέταρτο. Συνεπώς διαφαίνεται ότι όσοι εκ του δείγματος λάμβαναν επίδομα μονογονεϊκής οικογένειας, λάμβαναν παράλληλα και άδεια για την ανατροφή του παιδιού κατά μεγάλο ποσοστό, 83,33% συγκεκριμένα, και ένα άλλο ποσοστό τους, 16,67%, λάμβαναν επίδομα για την ανατροφή του παιδιού τους. Επίσης όσοι λάμβαναν επίδομα ανεργίας λάμβαναν επίσης άδεια για την ανατροφή του παιδιού, 25%, ή επίδομα για την ανατροφή του παιδιού, 25,%, ή επίδομα μονογονεϊκής οικογένειας, 50%. Παρατηρήθηκε ότι κάποιοι συνεντευξιαζόμενοι λάμβαναν και τρίτο και τέταρτο επίδομα

Παράγοντες που επηρεάζουν τους μόνους γονείς στο να κάνουν χρήση των προνομίων που προσφέρονται από την πολιτεία Διερευνήθηκαν πολλοί παράγοντες που υποτιθέται ότι μπορεί να επηρεάζουν την απόφαση των μόνων γονέων να καταθέσουν αιτήσεις και να ξεκινήσουν τις απαραίτητες διαδικασίες, προκειμένου να κάνουν χρήση των προνομίων και διευκολύνσεων που τους προσφέρει η πολιτεία. Σε επίπεδο δίπλευρης σημαντικότητας 5%, το στατιστικό κριτήριο ισούται με 5,732 και η αντίστοιχη πιθανότητα με 0,571. Το αποτέλεσμα δεν είναι στατιστικά σημαντικό, και δεν υπάρχει λόγος να απορριφθεί η μηδενική υπόθεση. Συνεπώς, το φύλο δεν φαίνεται να επηρεάζει την λήψη επιδομάτων και αδειών, που σημαίνει ότι άνδρες και γυναίκες δέχονται τα επιδόματα ή δεν τα δέχονται με την ίδια συχνότητα. Ο έλεγχος του κριτηρίου διαπίστωσε πως η απορρόφηση των επιδομάτων και η χρήση των αδειών είναι στατιστικά σημαντικά διαφορετικές στις έξι διαφορετικές ηλικιακές ομάδες που έχουμε ( με δίπλευρη p = 0.04). Συγκεκριμένα οι νεότεροι ηλικιακά και επίσης, όσοι ανήκουν στη δεκαετία 30 έως 39 ετών λαμβάνουν περισσότερα επιδόματα.

Αντιμετώπιση των μόνων γονέων των προνομίων που παρέχονται από την πολιτεία στις μονογονεϊκές οικογένειες Έχοντας πάντα υπ’όψιν το πρόβλημα της άρνησης απάντησης στην ερώτηση που αφορούσε την παροχή προνομίων στους μόνους γονείς ή στα τέκνα τους, διερευνήθηκε αν αυτοί που απάντησαν για τα προνόμια που λαβαίνουν θεωρούν ότι είναι αρκετά ή όχι. Για μια ακόμα φορά το 24% των ερωτηθέντων απέφυγαν να δώσουν απάντηση. Από όσους απάντησαν, σχεδόν οι μισοί δήλωσαν ότι οι άδειες και οι αποδοχές είναι ευνοϊκότερες. Καταμετρήθηκε επίσης από ποιους οργανισμούς έλαβαν τα επιδόματα και τις διευκολύνσεις τα πρόσωπα των μονογονεϊκών οικογενειών και βρέθηκαν τα ακόλουθα: Οργανισμός κοινωνικής Πρόνοιας (13 συνεντευξιαζόμενοι) Τοπική Αυτοδιοίκηση (14 συνεντευξιαζόμενοι) ΟΑΕΔ (4 συνεντευξιαζόμενοι) Κάποια Κρατική Υπηρεσία όπως Υπουργείο κτλ (5 συνεντευξιαζόμενοι) Παιδικός Σταθμός(5 συνεντευξιαζόμενοι) ΚΕΘΙ (1 συνεντευξιαζόμενος) Τέλος ζητήθηκε από τους ερωτηθέντες να δηλώσουν αν γνώριζαν την ύπαρξη όλων αυτών των επιδομάτων και των διευκολύνσεων

Οι δύο τελευταίες ερωτήσεις του ερωτηματολογίου προσπάθησαν να ανιχνεύσουν αν οι αρχηγοί των μονογονεϊκών οικογενειών, άνδρες ή γυναίκες, νιώθουν κοινωνικά αποκλεισμένοι και με ποια μορφή εισπράττουν τον αποκλεισμό αν υπάρχει. Οι παρακάτω πίνακες περιγράφουν τα αποτελέσματα. Από τους αρχηγούς των μονογονεϊκών οικογενειών που θεώρησαν ότι είναι θύματα κοινωνικού αποκλεισμού αναφέρθηκε ότι η συχνότερη μορφή κοινωνικού αποκλεισμού είναι η δυσκολία στην ανεύρεση εργασίας, ενώ ένα μεγάλο ποσοστό ανέφερε ότι όλες οι εναλλακτικές λύσεις που προτάθηκαν από το ερωτηματολόγιο αντιμετωπίζονται ως μορφές κοινωνικού αποκλεισμού.

ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ- ΚΑΤΑΛΗΤΙΚΕΣ ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ
ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ- ΚΑΤΑΛΗΤΙΚΕΣ ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ Εφαρμόζοντας τις βασικές αρχές της περιγραφικής Στατιστικής στο δείγμα των μονογονεϊκών οικογενειών που συλλέχθηκε στο Δήμο Νέας Αλικαρνασσού, του νομού Ηρακλείου Κρήτης, σκιαγραφήθηκαν χαρακτηριστικά και προβλήματα των οικογενειών αυτών, στοιχεία τα οποία κατόπιν είναι δυνατόν να μας καθοδηγήσουν στη λήψη αποφάσεων για την υιοθέτηση νέων πολιτικών στρατηγικών απέναντί, με στόχο την ομαλότερη και αποδοτικότερη λειτουργία τους καθώς και τη διευκόλυνση της ένταξής τους στο κοινωνικό σύνολο. Το δείγμα που συλλέχθηκε αποτελείται από εκατό μόνους γονείς, είκοσι εννέα εκ των οποίων είναι άνδρες και εβδομήντα μία γυναίκες. Η επικρατέστερες ηλικίες τους είναι μεταξύ 30 και 49 χρονών. Οι περισσότεροι έχουν ένα ή δύο παιδιά, αλλά υπάρχουν και ακραίες περιπτώσεις με περισσότερα, έως επτά, παιδιά. Η πλειοψηφία τους είναι ελεύθεροι επαγγελματίες ή ιδιωτικοί υπάλληλοι, χωρίς πτυχία σχολών Ανώτατης εκπαίδευσης. Όμως και σε αυτόν το Δήμο, οι αρχηγοί μονογονεϊκών οικογενειών είναι σημαντικά περισσότερες γυναίκες από ότι άνδρες. Ένα ποσοστό των συνεντευξιαζομένων, περίπου 40%, ζουν στο ίδιο σπίτι με άλλους συγγενείς και μάλιστα οι μισοί από αυτούς με τους δυο γονείς τους.

Μάλιστα, βρέθηκε ότι οι άνδρες νιώθουν περισσότερη ανασφάλεια για το μέλλον απ’ ότι οι γυναίκες. Επίσης, η ανασφάλεια αυξομειώνεται ανάλογα με την επαγγελματική κατάσταση του μόνου γονέα: αν οι μόνοι γονείς είναι άνεργοι ή συνταξιούχοι ή ιδιωτικοί υπάλληλοι βιώνουν μεγαλύτερη ανασφάλεια από ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι και οι ελεύθεροι επαγγελματίες. χαρακτηριστικό της ελληνικής κοινωνίας γενικότερα που αναφαίνεται και στις μονογονεϊκές οικογένειες. Οι Έλληνες δεν έχουν καμία εμπιστοσύνη στο κράτος Πρόνοιας. Επίσης αμέσως διαφαίνεται ότι η Πολιτεία δε συνεισφέρει στο ελάχιστο στο να καλυτερεύει την ποιότητα ζωής των μόνων γονέων και η αναβάθμιση του βιοτικού τους επιπέδου βασίζεται πρωτίστως στους ίδιους. φαίνεται ότι ο άνδρας συνεχίζει, θεωρητικά τουλάχιστον, να θεωρεί τον εαυτό του προστάτη και υπεύθυνο της οικογένειας, και ίσως αυτός να είναι ο λόγος που οι άνδρες βιώνουν περισσότερη ανασφάλεια για το μέλλον από ότι οι γυναίκες

αρκετά ενδιαφέρον για τους μόνους γονείς που ανακαλύφθηκε σε αυτήν τη μελέτη είναι το πώς οι μόνοι γονείς αντιμετωπίζουν και απορροφούν τα επιδόματα και τα τυχόν προνόμια που τους δίνονται από το κράτος. Το περισσότερο απογοητευτικό αποτέλεσμα είναι ότι ελάχιστοι μόνοι γονείς γνωρίζουν για τις διευκολύνσεις που τους προσφέρονται από την Πολιτεία Όσον αφορά στους φόρους, μοναχά οι μισοί απάντησαν και από αυτούς ένα 26% δήλωσε ότι είχε κάποια μικρή φοροαπαλλαγή μείωση φόρων. Όσον αφορά στις γονικές άδειες για ανατροφή του παιδιού μόνο ένα 45% όσων μόνων γονέων απάντησαν έχει επωφεληθεί, και ένα πολύ μικρό ποσοστό όσων απάντησαν, μόλις 15% έχει πάρει το μηνιαίο επίδομα μονογονεϊκής οικογένειας. Υψηλό ποσοστό επίσης παίρνει επίδομα Κάτι πολύ χαρακτηριστικό είναι ότι τα στατιστικά κριτήρια δεν μπόρεσαν να προσδιορίσουν χαρακτηριστικά όσων δεν απαντούν τις σημαντικές ερωτήσεις της αποδοχής των προνομίων και διευκολύνσεων που προέρχονται από το κράτος.

Μία στατιστική σημαντικότητα διαφαίνεται ανάμεσα στις ομάδες των μονογονεϊκών οικογενειών που τα παιδιά τους λαμβάνουν κάποια προνόμια από την Πολιτεία: τα τέκνα μονογονεϊκών οικογενειών που ο αρχηγός είναι γυναίκα επωφελούνται περισσότερο των προνομίων και των επιδομάτων που τους παρέχονται από ότι τα τέκνα μονογονεϊκών οικογενειών που ο αρχηγός είναι άνδρας. Επίσης ως προς τα επιδόματα αναφαίνεται ότι κάποιες επαγγελματικές και ηλικιακές ομάδες λαβαίνουν στατιστικά σημαντικά περισσότερα επιδόματα από ότι κάποιες άλλες: Δυστυχώς οι κοινωνικά αδύναμοι επωφελούνται λιγότερο. Ενδιαφέρον, αλλά και ευχάριστα αναμενόμενο, είναι ότι όσον αφορά τη φορολόγηση, όλες οι ομάδες των μόνων γονέων παρουσιάζονται ισότιμες και δεν υπάρχουν κάποιες από αυτές που φορολογούνται λιγότερο ή περισσότερο. έκπληξη προκαλεί το γεγονός ότι στο δείγμα υπάρχουν πολύ περισσότεροι συνταξιούχοι από τους ανθρώπους που ανήκουν ηλικιακά στην ομάδα 60 ετών και άνω.

αποτελέσματα όσον αφορά τον κοινωνικά αποκλεισμό. Το μεγαλύτερο ποσοστό των μόνων γονέων του Δήμου Νέας Αλικαρνασσού, 66%, δε νιώθουν κοινωνικά αποκλεισμένοι και δεν έχουν βιώσει κάποιο είδος κοινωνικού ρατσισμού.

Συνεπώς από τα βασικά ευρήματα της εργασίας αυτής είναι ότι οι μονογονεϊκές οικογένειες στο Δήμο της Νέας Αλικαρνασσού είναι περισσότερες ποσοστιαία από ότι οι μονογονεϊκές οικογένειες σε άλλες περιοχές της Ελλάδας, με βάση τις μέχρι τώρα απογραφές, και οι αρχηγοί τους είναι κατά μεγαλύτερο ποσοστό γυναίκες οι οποίες συνειδητά ή αναγκαστικά επέλεξαν να δημιουργήσουν ένα τέτοιο είδος οικογένειας Το μορφωτικό τους επίπεδο δεν είναι πού υψηλό, βοηθιούνται συνήθως από συγγενείς, ανήκουν σε μεσαία οικονομικά στρώματα, έχουν τουλάχιστον δύο παιδιά που είναι έφηβοι ή λίγο μεγαλύτεροι και δεν βοηθούν οικονομικά τους μόνους γονείς. Οι μονογονεϊκές οικογένειες έχουν ένα μεγάλο πρόβλημα δηλαδή την άγνοια ύπαρξης βοηθητικών μεθόδων που προσφέρονται από την Πολιτεία με σκοπό την αναβάθμιση του βιοτικού τους επιπέδου. Δεν επωφελούνται πολύ από τα επιδόματα και τις φοροαπαλλαγές και διευκολύνσεις του κράτους, και η αιτία γι’ αυτό δεν εξιχνιάστηκε στην παρούσα μελέτη. Παρουσιάζουν δυσπιστία απέναντι στο κράτος Πρόνοιας. Δεν πιστεύουν ότι ένα καλό μορφωτικό επίπεδο μπορεί να διευκολύνει τα προβλήματά τους, και στηρίζονται μόνο στη δική τους δουλειά και τη βοήθεια των συγγενών τους.

Βιώνουν τα ίδια εργασιακά προβλήματα όπως όλοι οι Έλληνες και δεν αντιμετωπίζουν περισσότερο από τους άλλους Έλληνες προβλήματα ρατσισμού και κοινωνικού αποκλεισμού. Τα ευρήματα διαφέρουν αισθητά από τα αποτελέσματα για τις μονογονεϊκές οικογένειες που παρουσιάζονται κατά καιρούς από τις ανά την Ελλάδα οργανώσεις Μονογονεϊκών Οικογενειών. Στην παρούσα εργασία φαίνεται ότι τα επιδόματα και οι διευκολύνσεις για κάποιο λόγο δε διεκδικούνται από τους μόνους γονείς και συνεπώς δεν μπορεί να υποστηριχθεί ή να απορριφθεί η ευρέως διαδεδομένη διαμαρτυρία του μικρού ποσού που προσφέρεται ως επίδομα. Υπάρχει περίπτωση βέβαια η γραφειοκρατία που πρέπει κανείς να περάσει για να λάβει ένα επίδομα να είναι τόσο μεγάλη που οι μόνοι γονείς να απαξιούν. Αυτό χρήζει μελέτης. Τελειώνοντας αυτήν την έρευνα εντοπίζεται η ανάγκη διεξαγωγής μιας πολυπλοκότερης μελέτης με σκοπό να εντοπισθούν τα βαθύτερα αίτια που οδηγούν γυναίκες να δημιουργήσουν μόνες τους οικογένειες.

βιβλιογραφια Eλληνόγλωσση Βιβλιογραφία
Βottomore, T. B. (1974). Κοινωνιολογία. Κεντρικά προβλήματα και βασική βιβλιογραφία. Αθήνα. Engels, F. (1980). Η καταγωγή της οικογένειας, της ατομικής ιδιοκτησίας και του κράτους. Αθήνα. Δημητρακόπουλος, Σ. Γ. (1993). Ιστορία και Δημοτικό Τραγούδι. Αθήνα, Παρουσία. Κογκίδου, Δ. (1995). Μονογονεϊκές Οικογένειες: Πραγματικότητα, προοπτικές, κοινωνική πολιτική. Αθήνα, Λιβάνης. Λούμπα, Β. (2004). Μονογονεϊκές Οικογένειες και Κοινωνικός Αποκλεισμός: Μία συγκριτική Μελέτη Ελλάδας - Δανίας. Σχολή Επαγγελμάτων Υγείας και Πρόνοιας Τμήμα: Κοινωνικής Εργασίας. Ηράκλειο, Τ.Ε.Ι. ΚΡΗΤΗΣ.

βιβλιογραφια Μονογονεϊκή οικογένεια (2007). Γ. Γ. Ισότητας.
Μαράτου Αλιμπράντη ¨"Όχι πια γυναίκες στι περιθώριο" ΕΚΚΕ 2001 Μοριχοβίτης, Γ. Α. (2001). Κοινωνιολογία της σύγχρονης οικογένειας. Φλώρινα, Εκδοτική Φλώρινας. Μουσούρου, Λ. (1993). Γυναίκα και απασχόληση. Δέκα ζητήματα. Αθήνα, Gutenberg. Μουσούρου, Μ. Λ. (1998). Κοινωνικός Αποκλεισμός και Κοινωνική Προστασία. Κοινωνικός Αποκλεισμός: Η Ελληνική Εμπερία (eds.) Αθήνα, Gutenberg. Πυργιωτάκης, Ι. Ε. (2006). Κοινωνικοποίηση και εκπαιδευτικές ανισότητες. Αθήνα, Εκδόσεις Γρηγόρη. Ρούσος. Π. & Τσαούσης Ι, (2006). Στατιστική εφαρμοσμένη στις κοινωνικές επιστήμες. Αθήνα, Ελληνικά Γράμματα Τζίμας, Σ. (2008). Οι «ορκισμένες παρθένες» της Αλβανίας. Καθημερινή. Αθήνα, Η Καθημερινή Α.Ε.: 26.

βιβλιογραφια Τσαούσης, Δ. Γ. (1979). Στοιχεία κοινωνιολογίας. Αθήνα.
Τσαούσης, Δ. Γ. (1979). Στοιχεία κοινωνιολογίας. Αθήνα. Τσαούσης, Γ. Δ. (1998). Πολιτισμός, ελεύθερος χρόνος και κοινωνικός αποκλεισμός. Κοινωνικός Αποκλεισμός: Η Ελληνική Εμπερία (eds.) Αθήνα, Gutenberg. Τσιάκαλος, Γ. (1998). Κοινωνικός Αποκλεισμός: Ορισμοί, Πλαίσιο και Σημασία. Κοινωνικός Αποκλεισμός: Η Ελληνική Εμπειρία (eds.) Αθήνα, Gutenberg. Χρυσάκης, Μ. (1996). Κοινωνικός Αποκλεισμός και Εκπαιδευτικές Ανισότητες. Διαστάσεις του Κοινωνικού Αποκλεισμού στην Ελλάδα (eds.) Αθήνα, Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών. (1998). Committee on Women’s Rights, European Parliament.

βιβλιογραφια Ξενόγλωσση Βιβλιογραφία
Ξενόγλωσση Βιβλιογραφία Allen, K. R. (2000). "A Conscious and Inclusive Family Studies." Journal of Marriage and Family 62(1): 4-17. Almeda, E. and S. Sarasa (1996). Spain: Growth to Diversity. European Welfare Policy: Squaring the Welfare Circle. V. George and P. Taylor- Gooby (eds.) Houndmills, Macmillan: Bachofen, J. J. (1861). Mother Right: An Investigation of the Religious and Juridical Character of Matriarchy in the Ancient World. Bachoven, J. J. (1967). Myth, Religion and Mother Right. Princeton, New Jersey, Princeton University Press. Balter, M. (2008). Prehistoric Family Values. ScienceNow Daily News. Bamberger, J. (1974). The Myth of Matriarchy: Why Men Rule in Primitive Society. Women, Culture, and Society. M. Rosaldo and L. Lamphere (eds.) Stanford, California, Stanford University Press: Bureau, U. S. C. (1996). Household and Family Characteristics: March Current Population Reports: Population Characteristics. K. Bryson. October 1996, U.S. Census Bureau.

βιβλιογραφια Bentley, J. H., H. F. Ziegler, et al. (2006). Traditions and Encounters: A Brief Global History, McGraw Hill Higher Education. Blackburn, J., B. Hohmann-Marriott, et al. (2005). Beyond Single Parents: Diverse family structures and early school performance. Annual Meeting of the American Sociological Association. Marriott Hotel, Loews Philadelphia Hotel, Philadelphia, PA. Brown, D. E. (1991). Human Universals. Philadelphia, Temple University Press. Bryson, K. and L. M. Casper (1998). Household and Family Characteristics: March Current Population Reports: Population Characteristics, U.S. Census Bureau. Curtis, G. E. (1992). Bulgaria: a country study. Washington, D.C.

βιβλιογραφια Dumon, W. (1991). National Family Policies in EC countries in 1990, European Observatory on National Family Policies. Esping-Andersen, G. (1990). The three worlds of welfare capitalism. Princeton, New Jersey, Princeton University Press. European Social Charter. Short Guide (2000). Strasbourg, Council of Europe. Faust, K. A. and J. N. McKibben (1999). Marital Dissolution: Divorce, Separation, Annulment, and Widowhood. Handbook of Marriage and the Family. M. B. Sussman, S. K. Stenimetz and G. W. Peterson (eds.) New York, Plenum. Frrera, M. (1996). "The “Southern Model” of Welfare in Social Europe." Journal of European Social Policy 6(1): Flaquer, L. (2000). Family Policy and Welfare State in Southern Europe. Barcelona, Universitat Autònoma de Barcelona. Gauthier, A. H. (1996). The State and the Family. A Comparative Analysis of Family Policies in Industrialized Countries. Oxford, Clarendon Press.

βιβλιογραφια Gilbert, G. (2008). Rich and Poor in America. Santa Barbara, California, ABC-CLIO. Giorgio, J. F. D. (2006). The Oldest Europeans: Who Are We? Where Do We Come From? What Made European Women Different?, A.J. Place. Goldberg, S. (1973). The Inevitability of Patriarchy, William Morrow & Company. Goldberg, S. (1993). Why Men Rule. Chicago, Illinois, Open Court Publishing Company. Guibentif, P. (1997). Changes in the Portuguese Social Security System. Mire Florence Conference, Comparing Social Welfare Systems in Southern Europe, Paris, Mire. Guillén, A. (1997). Welfare State Development in Spain: A Historical and Explanatory Approach. Mire Florence Conference, Comparing Social Welfare Systems in Southern Europe, Paris, Mire.

βιβλιογραφια Haak, W., G. Brandt, et al. (2008). "Ancient DNA, Strontium isotopes, and osteological analyses shed light on social and kinship organization of the Later Stone Age." Proceedings of the National Academy of Sciences 105(47): 18226–18231. Hantrais, L. and M.-T. Letablier (1996). Families and Family Policies in Europe. London and New York, Longman. Hemerijck, A. (2002). The Self-Transformation of the European Social Model(s). Why We Need a New Welfare State. G. Esping-Andersen, Oxford University Press. 1: Hiilamo, H. (2002). Family Policy Models and Family Policy Outcomes - A Nordic Perspective, Luxembourg Income Study Working Paper No. 290. Kamerman, S. and A. Kahn, Eds. (1978). Family Policy: Government and Families in Fourteen Countries. New York, Columbia University Press.

βιβλιογραφια Kinnear, K. L. (1999). Single parents: a reference handbook, ABC-CLIO. Klein, A. and L. Pellerin (2004). Academic Achievement of Children in Single Father Families. Annual Meeting of the American Sociological Association. Hilton San Francisco & Renaissance Parc 55 Hotel, San Francisco, CA. König, R. (1965). Sozialpsychologie der gegenwärtigen Familie. Soziologische Orientierungen (eds.) Köln-Berlin. Lafitau, J.-F. (1724). Mœures des Sauvages américains comparées aux mœurs des premiers temps. Lone parent families in the European Community, Final report (1989). Commission of the European Communities. Directorate-General. Employment, Industrial Relations and Social Affairs.

βιβλιογραφια Martin, C. and A. Vion (2002). Lone Parent Families, Work and Social Care: A Qualitative Comparison of Care Arrangements, in Finland, Italy, Portugal, the UK and France. Mendras, H. (1997). L’Europe des Européens: Sociologie de l’Europe occidentale. Paris, Gallimard. Mitterauer, M. and R. Sieder (1980). Vom Patriarchat zur Partnerschaft. Μόναχο. Morgan, L. (1877). Ancient Society Or Researches in the Lines of Human Progress from Savagery through Barbarism to Civilization. London, MacMillan & Company. Papadopoulos, T. (1998). Greek Family Policy from a Comparative Perspective. Women, Work and the Family in Europe. E. Drew, R. Emerek and E. Mahon (eds.) London and New York, Routledge: Phelan, G. (2005). Welfare Reform and Single Mothers. Yale Economic Review.

βιβλιογραφια Pringle, K. (1998). Children and Social Welfare in Europe. Buckingham and Philadelphia, Open University Press. Roll, J. (1992). Lone parent families in the European Community : the report to the European Commision, European Family and Social Policy Unit, Commission of the European Communities. Equal Opportunities Unit., Family Policy Studies Centre. Scanzoni, J., K. Polonko, et al. (1989). The Sexual Bond: Rethinking Families and Close Relationships. Newbury Park, CA, Sage. Social Policy in Denmark (2000). D. M. o. S. Affairs Symeonidou, H. (1997). Welfare State and Informal Networks in Contemporary Greece. Mire Florence Conference, Comparing Social Welfare Systems in Southern Europe, Paris, Mire. Trifiletti, R. (1998). Restructuring Social Care in Italy. Gender, Social Care and Welfare State Restructuring in Europe. J. Lewis (eds.) Aldershot, Ashgate:

βιβλιογραφια Trost, J. (1986). One parent families after cohabitation. One parent families in Europe. F. Deven and R. L. Cliquet (eds.) Hague, Brussels, The Netherlands Inter-University, Demographique Institute and the Population and Family Study Centre. Trost, J. (1990). "Do We Mean the Same by the Concept of Family." Communication Research 17(4): Zinn, M. B. and D. S. Eitzen (1987). Diversity in American families. New York, Harper & Row Zundel, A. F. (2000). Declarations of dependency: the civic republican tradition in U.S. poverty policy. Albany, NY, State Uinversity of New York Press.

Σας ευχαριστούμε πολύ.

ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΤΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑΣ ΧΑΡΙΤΟΥ

Παρόμοιες παρουσιάσεις

Παρουσίαση με θέμα: "ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΤΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑΣ ΧΑΡΙΤΟΥ"— Μεταγράφημα παρουσίασης:

Παρόμοιες παρουσιάσεις

Σχετικά με το έργο

Σχόλια

Είσοδος

Σύνδεση μέσω των κοινωνικών δικτύων:

ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΤΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑΣ ΧΑΡΙΤΟΥ

Παρόμοιες παρουσιάσεις

Παρουσίαση με θέμα: "ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΤΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑΣ ΧΑΡΙΤΟΥ"— Μεταγράφημα παρουσίασης:

Παρόμοιες παρουσιάσεις

Σχετικά με το έργο

Σχόλια