ΕΝΔΥΜΑΣΙΑ ΜΙΝΩΙΤΩΝ Οι πληροφορίες που διαθέτουμε για το μινωικό ένδυμα προέρχονται από ένα πλήθος τοιχογραφικών παραστάσεων, από τα ενδύματα των ανθρωπόμορφων.

Παρουσίαση με θέμα: "ΕΝΔΥΜΑΣΙΑ ΜΙΝΩΙΤΩΝ Οι πληροφορίες που διαθέτουμε για το μινωικό ένδυμα προέρχονται από ένα πλήθος τοιχογραφικών παραστάσεων, από τα ενδύματα των ανθρωπόμορφων."— Μεταγράφημα παρουσίασης:

1 ΕΝΔΥΜΑΣΙΑ ΜΙΝΩΙΤΩΝ Οι πληροφορίες που διαθέτουμε για το μινωικό ένδυμα προέρχονται από ένα πλήθος τοιχογραφικών παραστάσεων, από τα ενδύματα των ανθρωπόμορφων ειδωλίων και από τα αφιερωματικά φορέματα. Δεδομένου όμως ότι οι περισσότερες από αυτές τις παραστάσεις είναι θρησκευτικού περιεχομένου, δεν είναι συχνά σαφές, αν τα ενδύματα που απεικονίζονται στην τέχνη αντιπροσωπεύουν την καθημερινή φορεσιά των Μινωιτών, αν πρόκειται για τα ενδύματα που φοριόνταν μόνο στις επίσημες κοινωνικές εκδηλώσεις ή ακόμα αν ήταν τα ενδύματα των ιερέων για τις θρησκευτικές τελετές. Οι άνδρες ιερείς είναι αναγνωρίσιμοι στις εικονιστικές παραστάσεις από το μακρύ ένδυμα με τις πλάγια υφασμένες ρίγες και τον κροσσωτό χιτώνα, που συναντιέται και σε απεικονίσεις ιερέων της Ανατολής. Oι ίδιες μορφές κρατούν στα χέρια τους πελέκεις και λίθινα δικέφαλα σφυριά που χρησιμoποιούσαν στις θυσίες. Το ένδυμά τους αποτελούνταν από ένα μακρύ ύφασμα με κρόσσια, που τυλιγόταν πολλές φορές γύρω από το σώμα. Αυτό το ύφασμα φοριόταν επάνω από ένα φόρεμα που έπεφτε από τους ώμους σχηματίζοντας κοντά μανίκια. Ίσως αυτά τα υφάσματα δένονταν σε διάφορα σημεία, σχηματίζοντας τους ιερούς κόμπους, που είναι γνωστοί και από τη θρησκευτική εικονογραφία της Μέσης Ανατολής. Στο Αιγαίο, κροσσωτά ενδύματα φοριόνταν και από άνδρες και από γυναίκες, αλλά τα τυλιγμένα μονοκόμματα υφάσματα φοριόνταν αποκλειστικά από άνδρες. Τα μινωικά υφάσματα ήταν φτιαγμένα από ίνες λιναριού και μαλλιού που θα πρέπει να υφαίνονταν σε διαφορετικές ποιότητες και με διαφορετικές τεχνικές, ανάλογα με τη χρήση για την οποία προορίζονταν.

2 Μια ιδιαίτερη, πολυτελή κατηγορία αποτελούσαν τα αραχνοΰφαντα υφάσματα, από τα οποία ήταν φτιαγμένα γυναικεία περικόρμια που άφηναν το σώμα να διακρίνεται. Το είδος των διάφανων αυτών υφασμάτων απαντά σε μινωικές τοιχογραφίες της Κρήτης αλλά φαίνεται ότι ήταν περισσότερο αγαπητό στη Θήρα. Τα υφάσματα αυτά ήταν φτιαγμένα από λεπτότατο νήμα ή ήταν δικτυωτά, ενώ έχει προταθεί από μερικούς μελετητές και το ενδεχόμενο χρήσης λεπτού μεταξωτού νήματος Τον καλλωπισμό των Μινωιτών συμπλήρωνε η επάλειψη του σώματος με αρωματικά έλαια, για τα οποία οι Κρήτες είχαν δημιουργήσει μια ειδική βιοτεχνική παραγωγή και τα εξήγαν και σε άλλες περιοχές. Οι Μινωίτες, τόσο οι γυναίκες όσο και οι άνδρες, τόνιζαν με βαφή τα μάτια και τα χείλη τους. Το έντονο μάλιστα βάψιμο των χειλιών φαίνεται καθαρά στην τοιχογραφία της Παριζιάνας. Μέχρι στιγμής δεν έχουν βρεθεί στο αρχαιολογικό υλικό παλέτες για το άπλωμα της βαφής, αλλά ανάμεσα στα σύμβολα της ιερογλυφικής γραφής διακρίνεται και ένα σύμβολο για την παλέτα, το σχήμα της οποίας γνωρίζουμε καλά από ανάλογα ευρήματα της Αιγύπτου. Αντίθετα, στα γνωστά εργαλεία καλλωπισμού περιλαμβάνονται οι μεταλλικές τριχολαβίδες που βρίσκονται συχνά σε γυναικείους και ανδρικούς τάφους. Διάφορες παραστάσεις, όπως η τοιχογραφία της ιέρειας από τη Δυτική Οικία της Θήρας, δείχνουν ότι οι γυναίκες έβαφαν μερικές φορές τα αυτιά τους με κόκκινο χρώμα. Το γεγονός όμως ότι οι περισσότερες από αυτές τις παραστάσεις είναι μάλλον θρησκευτικού χαρακτήρα, δε μας επιτρέπει να διαπιστώσουμε αν η διαδικασία της βαφής είχε κάποιο κοινωνικό ή θρησκευτικό νόημα.

3 Η Παριζιάνα

4

5 Οι κυρίες με τα γαλάζια Το μπάνιο της βασίλισσας

6 Οι Πορφύρες Γεια σας , Είμαι η πορφύρα η περιζήτητη. Το σπίτι μου είναι η Μεσόγειος. Στο βυθό της ζω και γεννώ τ’ αυγά μου. Είμαι ένα ασπριδερό όστρακο με μακριά αγκάθια. Γι’ αυτή μας τη φορεσιά πολλοί μας ονομάζουν: «αγκαθωτές πορφύρες». Μπροστά έχω ένα μακρύ μακρύ, αγκάθι που μοιάζει με κοτσάνι. Αυτό το χρησιμοποιώ για να ανοίγω τα όστρακα των άλλων κογχυλιών και να τρώγω το νόστιμο κρέας τους. Είναι κάτι σαν … ανοιχτήρι! Στ’ αρχαία χρόνια ήμουν πολύτιμο κογχύλι. Οι ψαράδες γύρευαν να με ψαρέψουν για να πάρουν από το σώμα μου την πολύτιμη ουσία την π ο ρ φ ύ ρ α. Έβαφαν μ αυτή τους μανδύες των βασιλιάδων. Μας τρυπούσαν το όστρακο με κάτι πολύ κοφτερό και έπειτα έπαιρναν το σώμα μας και το έλιωναν σε μεγάλα γουδιά. Α ! και κάτι ακόμα: έπρεπε να είμαι ζωντανή, γιατί τότε το χρώμα μου ήταν πιο έντονο. Πολλές φορές με φύλαγαν μέσα σε βαζάκια με μέλι για να μη χαλάσω. Κάποτε κινδυνέψαμε να εξαφανιστούμε από τον κόσμο γιατί μας ψάρευαν με μανία. Σκεφτείτε: για να βαφτεί ένα μέτρο ύφασμα έπρεπε να κοπανιστούν εκατοντάδες από μας. Έτσι μόνο βασιλιάδες και αυτοκράτορες μπορούσαν να έχουν μανδύες βαμμένους με το πολύτιμο βαθύ κόκκινο χρώμα μας. Έτσι έδειχναν το μεγαλείο τους και την εξουσία τους πάνω στους κοινούς ανθρώπους. Στην Κνωσό και σε άλλα μινωικά ερείπια βρέθηκαν σωροί ολόκληροι από λιωμένα κογχύλια. Οι Μινωίτες μας χρησιμοποιούσαν όχι μόνο για τη βαφή των υφασμάτων τους αλλά και στις τοιχογραφίες. Το χρώμα μας δεν είναι μόνο το κόκκινο αλλά έχουμε πράσινο και μπλε που κοκκινίζει μόλις μας δει ο ήλιος. Οι άνθρωποι άφησαν ήσυχες εμένα και το σόι μου τώρα που έμαθαν να βάφουν τα υφάσματα με χημικούς τρόπους, Πάλι καλά!!!

7 ΠΟΡΦΥΡΕΣ