ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΑΙΓΑΙΟΥ ΣΧΟΛΗ ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ

Παρουσίαση με θέμα: "ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΑΙΓΑΙΟΥ ΣΧΟΛΗ ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ"— Μεταγράφημα παρουσίασης:

1 ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΑΙΓΑΙΟΥ ΣΧΟΛΗ ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ ΤΜΗΜΑ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ ΤΗΣ ΠΡΟΣΧΟΛΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥ ΘΕΜΑ: «Η Αυτεπάρκεια στη χρήση των εφαρμογών του Υπολογιστή. Η σύγκριση με την πραγματική γνώση του Υπολογιστή» ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΡΟΥΣΣΟΣ ΠΕΤΡΟΣ: ΛΕΚΤΟΡΑΣΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΑΘΗΝΩΝ Επιβλέπων ΤΣΑΟΥΣΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ: ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΚΡΗΤΗΣ Μέλος συμβουλευτικής Επιτροπής ΕΥΘΥΜΙΟΥ ΗΛΙΑΣ: ΔΙΔΑΣΚΟΝΤΑΣ Π.Δ. 407/80ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΑΙΓΑΙΟΥ Μέλος συμβουλευτικής Επιτροπής 8/11/2018

2 Στόχος της παρούσας έρευνας…
Είναι να διερευνηθεί κατά πόσο η αυτεπάρκεια ενός ατόμου, στη χρήση των εφαρμογών του υπολογιστή σχετίζεται με την πραγματική γνώση των εφαρμογών και των δεξιοτήτων του υπολογιστή. Επιπλέον είναι σημαντικό να εξεταστεί για το αν τα δημογραφικά χαρακτηριστικά των χρηστών, όπως το φύλο, η ηλικία, η μόρφωση, ο τόπος διαμονής, η εκπαίδευση στη χρήση του υπολογιστή, κ.α., επιδρούν στην αυτεπάρκεια στη χρήση των εφαρμογών του υπολογιστή, καθώς και στην πραγματική γνώση των εφαρμογών του υπολογιστή;

3 Οι βασικές αρχές της Κοινωνικής Γνωστικής Θεωρίας.
Η κοινωνικό- γνωστική θεωρία δίνει έμφαση στην κοινωνική προέλευση της συμπεριφοράς και στη σημασία των γνωστικών διεργασιών σε όλες τις πλευρές της ανθρώπινης λειτουργίας – τα κίνητρα, το συναίσθημα, τη δράση (Pervin & John, 2001). Η κοινωνική γνωστική θεωρία προϋποθέτει ότι η συμπεριφορά γίνεται καλύτερα κατανοητή από την άποψη της «τριαδικής αμοιβαιότητας» (Bandura, 1986) όπου η συμπεριφορά, η γνώση και το περιβάλλον υπάρχουν σε μια αμοιβαία σχέση και με αυτόν τον τρόπο επηρεάζουν ή καθορίζονται σε μια μεγάλη έκταση η μια από την άλλη. Σύμφωνα με κοινωνικό- γνωστική θεωρία, η συμπεριφορά εξαρτάται από τις περιστάσεις, και οι άνθρωποι συμπεριφέρονται με ιδιαίτερο τρόπο σε κάθε περίσταση (Shoda, Mischel, Wright, 1994 σε Pervin & John, 2001).

4 Οι βασικές αρχές της Κοινωνικής Γνωστικής Θεωρίας.
Οι δομές της προσωπικότητας στις οποίες δίνει έμφαση η κοινωνικό- γνωστική θεωρία έχουν να κάνουν κυρίως με τις γνωστικές διεργασίες για τα ανθρώπινα κίνητρα, το συναίσθημα και την δράση. Τρεις δομικές έννοιες αξίζει να σημειωθούν: προσδοκίες- πεποιθήσεις, ικανότητες- δεξιότητες και στόχοι (Pervin & John, 2001). Η κοινωνικό- γνωστική θεωρία δίνει έμφαση στις προσδοκίες που έχουν οι άνθρωποι σχετικά με τα γεγονότα και στις πεποιθήσεις που έχουν σχετικά με τον εαυτό τους. Σημαντική θέση στην κοινωνική γνωστική θεωρία παίζει η αυτεπάρκεια.Ο εαυτός μας και η πίστη/ εκτίμηση αυτεπάρκειας: για την κοινωνικό- γνωστική θεωρία η έννοια του εαυτού αναφέρεται σε διεργασίες που αποτελούν μέρος της ψυχολογικής λειτουργίας του ατόμου.

5 Οι βασικές αρχές της Κοινωνικής Γνωστικής Θεωρίας.
Η έννοια των στόχων (goals) είναι κομβική και έχει σχέση με την ικανότητα των ανθρώπων να προβλέπουν το μέλλον και να παρακινούν τον εαυτό τους να δράσει. Στο θέμα των στόχων η κοινωνικογνωστική θεωρία τονίζει την ικανότητα του ανθρώπου να προνοεί, να προβλέπει τα αποτελέσματα και ανάλογα να κάνει σχέδια (Bandura, 1990 σε Pervin & John, 2001). Η κοινωνικoγνωστική θεωρία τονίζει τις ικανότητες ή δεξιότητες του ατόμου. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον εκδηλώνεται για τις γνωστικές ικανότητες και δεξιότητες, δηλαδή, για την ικανότητα του ατόμου να επιλύει προβλήματα και να αντιμετωπίζει τα προβλήματα της ζωής Αξίζει, επιπλέον, να σημειωθούν δύο στοιχεία: πρώτον, ότι οι άνθρωποι θεωρείται πως δεν αντιδρούν απλά αλλά προλαμβάνουν τα γεγονότα, και δεύτερον, ότι η ικανότητα του ατόμου να θέτει τις δικές του προδιαγραφές και η δυνατότητα για αυτοενίσχυση καθιστούν δυνατή την αυτορρύθμιση (self-regulation) της λειτουργίας σε μεγάλο βαθμό

6 Ο ορισμός της αυτεπάρκειας.
Ο Bandura (1977) χρησιμοποίησε για πρώτη φορά τον όρο αυτεπάρκεια προκειμένου να περιγράψει την πίστη ενός ατόμου στις ικανότητές του να ενεργοποιήσει τα κίνητρα, τους γνωστικούς πόρους και τα σχέδια δράσης που απαιτούνται προκειμένου να μπορέσει να ανταποκριθεί σε συγκεκριμένες καταστάσεις. Σύμφωνα με τον Ketelhut (2007) η αυτεπάρκεια μπορεί να οριστεί σαν τον τρόπο που λαμβάνει ένας σπουδαστής την ικανότητα του να αποδίδει και να πετυχαίνει τους στόχους του ( σε Nelson & Ketelhut, 2008). Κατά τον Bandura, οι κρίσεις για την αυτεπάρκεια μας, επηρεάζουν τις δραστηριότητες με τις οποίες επιλέγουμε να καταπιαστούμε, την προσπάθεια που καταναλώνουμε σε μία περίσταση το χρόνο που αφιερώνουμε σε μία εργασία και τις συναισθηματικές μας αντιδράσεις όταν αναμένουμε μια περίσταση ή συμμετέχουμε σε αυτή. Με λίγα λόγια η αντίληψη που έχουμε για την αποτελεσματικότητάς μας επηρεάζει τη σκέψη, τα κίνητρα, την απόδοση και τη συναισθηματική μας διέγερση (Pervin & John, 2001).

7 Παράγοντες που επηρεάζουν την αυτεπάρκεια
την προσωπική δεξιότητα, δηλαδή την επιτυχία και πραγματοποίηση του στόχου (επιτυχής ολοκλήρωση στόχου), τις εμπειρίες εκμάθησης μέσω παρατήρησης, δηλαδή τη μάθηση που πραγματοποιήθηκε από την εμπειρία άλλου (μοντέλα παρατήρησης), την κοινωνική πειθώ («ξέρω ότι μπορείτε να κάνετε αυτό!»), και τους φυσιολογικoύς δείκτες (συναισθηματική διέγερση, χαλάρωση)

8 Η αυτεπάρκεια και οι διαδικασίες της ενεργοποίησης του ατόμου
Επιλογή: Οι πεποιθήσεις να την αυτεπάρκεια επηρεάζουν τους στόχους που επιλέγουν τα άτομα (π.χ. τα άτομα που πιστεύουν ότι έχουν υψηλή αυτεπάρκεια επιλέγουν πιο δύσκολους και απαιτητικούς στόχους, απ’ ότι τα άτομα που πιστεύουν ότι έχουν χαμηλή αυτεπάρκεια). Προσπάθεια, Επιμονή, Επίδοση: Τα άτομα που πιστεύουν ότι έχουν υψηλή αυτεπάρκεια καταβάλλουν μεγαλύτερη προσπάθεια και επιμονή και σημειώνουν καλύτερες επιδόσεις σε σχέση με τα άτομα που πιστεύουν ότι έχουν χαμηλή αυτεπάρκεια. Συναίσθημα: Τα άτομα που πιστεύουν ότι έχουν υψηλή αυτεπάρκεια προσεγγίζουν τις δοκιμασίες με καλύτερη διάθεση (δηλαδή με λιγότερο άγχος και κατάθλιψη), απ’ ότι τα άτομα που πιστεύουν ότι έχουν χαμηλή αυτεπάρκεια. Αντιμετώπιση: Τα άτομα που πιστεύουν ότι έχουν υψηλή αυτεπάρκεια μπορούν να αντιμετωπίσουν καλύτερα το στρες και την απογοήτευση, απ’ ότι τα άτομα που πιστεύουν ότι έχουν χαμηλή αυτεπάρκεια (Pervin & John, 2001).

9 Η Αυτεπάρκεια στη χρήση του υπολογιστή
Η χρήση του όρου της αυτεπάρκειας γρήγορα επεκτάθηκε σε διάφορους τομείς, συμπεριλαμβανομένου και αυτού της χρήσης υπολογιστών (Cassidy & Eachus, 2002). Σύμφωνα με τον Miura (1987), η αυτεπάρκεια μπορεί να είναι ένας σημαντικός παράγοντας σχετικά με την απόκτηση δεξιοτήτων στους υπολογιστές. Σε έρευνα των Compeau και Higgins (1995) φάνηκε ότι η απόδοση των συμμετεχόντων που είχαν λιγότερη εμπιστοσύνη στις ικανότητές τους στους υπολογιστές δεν ήταν τόσο καλή σε θέματα που αφορούν τους υπολογιστές, όσο των συμμετεχόντων με υψηλή αυτεπάρκεια.

10 ΜΕΘΟΔΟΣ Δείγμα Οι συμμετέχοντες στην έρευνα που παρουσιάζεται ήταν 60 άτομα από το νησί της Ρόδου Οι συμμετέχοντες επιλέχθηκαν με συμπτωματική δειγματοληψία. Το ποσοστό των γυναικών στο δείγμα είναι 53,3%, ενώ το αντίστοιχο των ανδρών ανέρχεται στο 46,7%. Επιπρόσθετα, τα περιγραφικά στατιστικά σχετικά με την ηλικία υποδεικνύουν ότι η ελάχιστη και η μέγιστη ηλικία των ερωτώμενων του δείγματος είναι τα 18 και 50 έτη αντίστοιχα, η μέση ηλικία ανέρχεται στα 31,3 έτη και η τυπική απόκλιση είναι στα 8 έτη.

11 Δείγμα Μορφωτικό επίπεδο Σχήμα 1. Επίπεδο εκπαίδευσης Λύκειο 25,00%
ΙΕΚ 18,33% ΑΕΙ-ΤΕΙ 51,67% Μεταπτυχιακό 5,00% Σχήμα 1. Επίπεδο εκπαίδευσης

12 Δείγμα Σχήμα 3: Εμπειρία σε ηλεκτρονικούς υπολογιστές
Αστική 55,00% Ημιαστική 36,67% Αγροτική 8,33% Σχήμα 2: Αστικότητα Πολύ λίγη 8,33% Λίγη 36,67% Αρκετή 46,67% Μεγάλη Σχήμα 3: Εμπειρία σε ηλεκτρονικούς υπολογιστές Σπάνια 3,33% Μηνιαία 18,33% Εβδομαδιαία 21,67% Καθημερινά 56,67% Σχήμα 4: Συχνότητα χρήσης του υπολογιστή

13 Τα εργαλεία που χρησιμοποιήθηκαν
Τα εργαλεία που χρησιμοποιήθηκαν είναι η Ελληνική Κλίμακα Μέτρησης της Αυτεπάρκειας σχετικά με τη χρήση Υπολογιστή (ΕΚΑΧΥ) (βλ. Παράρτημα), η οποία είναι μία κλίμακα αθροιστικής βαθμολόγησης Likert που κατασκευάστηκε για χρήση στο γενικό Ελληνικό πληθυσμό. Η κλίμακα αυτή αποτελεί ερευνητική δουλειά των Κασωτάκη και Ρούσσος (2006). Επιπλέον για τις ανάγκες της παρούσας έρευνας δημιουργήσαμε ένα ερωτηματολόγιο πραγματικής γνώσης των εφαρμογών γραφείου του υπολογιστή προκειμένου να συγκρίνουμε το κατά πόσο οι αντιλήψεις των ατόμων για τις ικανότητες τους στον υπολογιστή αντιστοιχούν στην πραγματική γνώση του υπολογιστή.

14 ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ Ο δείκτης συσχέτισης μεταξύ των συνολικών επιδόσεων των ερωτώμενων στο ερωτηματολόγιο της αυτεπάρκειας και στο ερωτηματολόγιο γνώσεων σε θέματα υπολογιστών έχει την τιμή 0,952. Πρόκειται για μία πολύ σημαντική θετική συσχέτιση μεταξύ των συνολικών επιδόσεων των ερωτώμενων στα δύο ερωτηματολόγια της έρευνας.

15 Αποτελέσματα-Συμπεράσματα
Αυτεπάρκεια και Πραγματική Γνώση 10,00 20,00 30,00 Γνώση Ηλεκτρονικών Υπολογιστών 40,00 60,00 80,00 100,00 Αυτεπάρκεια A Σχήμα 5. Διάγραμμα σκεδασμού μεταξύ των scores των δύο ερωτηματολογίων

16 Αποτελέσματα-Συμπεράσματα
Η αστικότητα της περιοχής στην οποία διαμένουν οι ερωτώμενοι δεν φαίνεται να επηρεάζει τόσο τη συνολική τους επίδοση στο ερωτηματολόγιο της αυτεπάρκειας, όσο και τη συνολική τους επίδοση στο ερωτηματολόγιο γνώσεων. Οι συσχετίσεις της ηλικίας με κάθε μία από τις δύο συνολικές επιδόσεις είναι και οι δύο αρνητικές και φαίνεται να δηλώνουν την ίδια περίπου, μικρή, συσχέτιση. Συγκεκριμένα, η συσχέτιση της ηλικίας και της συνολικής επίδοσης στο ερωτηματολόγιο της αυτεπάρκειας είναι -0,334, ενώ η συσχέτιση της ηλικίας με τη συνολική επίδοση στο ερωτηματολόγιο των πραγματικών γνώσεων είναι -0,309.

17 Αποτελέσματα-Συμπεράσματα
Το εκπαιδευτικό επίπεδο των ερωτώμενων φαίνεται να έχει στατιστικά σημαντική επίδραση σε κάθε μία από τις δύο υπό εξέταση επιδόσεις. Συγκεκριμένα, στατιστικά σημαντικές διαφορές στις μέσες συνολικές επιδόσεις στο ερωτηματολόγιο της αυτεπάρκειας εντοπίζονται μόνο στη μέση διαφορά των αποφοίτων Λυκείου και των κατόχων μεταπτυχιακού τίτλου.

18 Αποτελέσματα-Συμπεράσματα
Η αστικότητα της περιοχής στην οποία διαμένουν οι ερωτώμενοι δεν φαίνεται να επηρεάζει τόσο τη συνολική τους επίδοση στο ερωτηματολόγιο της αυτεπάρκειας, όσο και τη συνολική τους επίδοση στο ερωτηματολόγιο γνώσεων. Η ενδεχόμενη παρακολούθηση κάποιου εκπαιδευτικού προγράμματος σχετικού με τους υπολογιστές φαίνεται να επηρεάζει τις συνολικές επιδόσεις των ερωτώμενων και στα δύο ερωτηματολόγια. Συγκεκριμένα, οι συνολικές επιδόσεις των ερωτώμενων που έχουν παρακολουθήσει κάποιο εκπαιδευτικό πρόγραμμα βρέθηκαν να είναι μεγαλύτερες σε σχέση με τις αντίστοιχες επιδόσεις των ερωτώμενων που δεν έχουν παρακολουθήσει κάποιο εκπαιδευτικό πρόγραμμα

19 Αποτελέσματα-Συμπεράσματα
Ο βαθμός εμπειρίας των ερωτώμενων επηρεάζει τη συνολική τους επίδοση τόσο στο ερωτηματολόγιο της αυτεπάρκειας, όσο και στο ερωτηματολόγιο γνώσεων σε θέματα υπολογιστών. Η ύπαρξη ενός υπολογιστή στο σπίτι ή στη δουλειά επηρεάζουν και τις δύο υπό εξέταση συνολικές επιδόσεις των ερωτώμενων. Η συχνότητα χρήσης του υπολογιστή επιδρά στην κατάταξη των ερωτώμενων με βάση τη συνολική τους επίδοση τόσο στο ερωτηματολόγιο της αυτεπάρκειας, όσο και στο ερωτηματολόγιο γνώσεων. Τέλος, η αυτοεκτίμηση των ικανοτήτων των ερωτώμενων σχετικά με τη χρήση ηλεκτρονικών υπολογιστών επηρεάζει και τις δύο υπό εξέταση επιδόσεις

20 Συζήτηση Η πραγματική γνώση των εφαρμογών του υπολογιστή συνδέεται άμεσα με την αυτεπάρκεια στη χρήση του υπολογιστή. Δηλαδή η πίστη στις ικανότητες του ατόμου, σχετικά με τις πεποιθήσεις του για το τι μπορεί να κάνει με τις δυνατότητές του συνδέεται με την ύπαρξη των γνώσεων των εφαρμογών του υπολογιστή, δηλαδή, με το τι πραγματικά μπορεί να κάνει. Άτομα που θεωρούν τον εαυτό τους ικανό να αποδώσει σε συγκεκριμένους τομείς ή δραστηριότητες ορίζονται ως άτομα που έχουν υψηλή αυτεπάρκεια και είναι πιο πιθανόν να προσπαθούν και να εκτελούν με επιτυχία αυτούς τους στόχους και τις δραστηριότητες. Άτομα που λαμβάνουν τους εαυτούς τους ως λιγότερο ικανούς, είναι λιγότερο πιθανόν να προσπαθούν και να εκτελούν εν τέλει αυτούς τους στόχους και τις δραστηριότητες, και ορίζεται η κατάσταση αυτή αναλόγως, με την χαμηλότερη αυτεπάρκεια. (Bandura, 1977). Άρα λοιπόν και οι ερωτώμενοι της έρευνας αυτής θεωρούν τον εαυτό τους καλό χρήστη του υπολογιστή και είναι στην πραγματικότητα καλοί χρήστες αφού απέδωσαν καλά και στο δεύτερο ερωτηματολόγιο της πραγματικής γνώσης του ηλεκτρονικού υπολογιστή.

21 Συζήτηση Το νεαρό της ηλικίας φαίνεται από την διενεργηθείσα έρευνα να σχετίζεται με τα αποτελέσματα της αυτεπάρκειας. Το εκπαιδευτικό επίπεδο στην έρευνα αυτή επηρεάζει επίσης τη στάση των ατόμων απέναντι στις εφαρμογές του υπολογιστή, καθώς συχνά οι απαιτήσεις από την δευτεροβάθμια εκπαίδευση και άνω καθιστούν αναγκαία τη σωστή χρησιμοποίηση των υπολογιστικών συστημάτων και εφαρμογών και με τον τρόπο αυτό εξοικειώνουν τα παιδιά και τους ενήλικες στη χρήση του υπολογιστή.

22 Συζήτηση Τα αποτελέσματα της έρευνας αυτής κατέδειξαν ότι το φύλο έχει ένα καθοριστικό ρόλο στην ύπαρξη της αυτεπάρκειας στη χρήση του υπολογιστή. Οι άνδρες έχουν μεγαλύτερη αυτεπάρκεια στη χρήση υπολογιστών από τις γυναίκες, (Torkzadeh & Koufteros, 1994 σε Sam, Othman & Nordin, 2005) γεγονός το οποίο είναι καταφανές όχι μόνο στην παρούσα έρευνα, αλλά και σε μία πλειάδα ερευνών. Στο ερωτηματολόγιο της πραγματικής γνώσης, δεν σημειώθηκαν ιδιαίτερες διαφορές στις αποδόσεις ανδρών και γυναικών. Φάνηκαν να είναι και τα δύο φύλα σχεδόν το ίδιο ικανά στη χρησιμοποίηση των εφαρμογών του υπολογιστή.

23 Συζήτηση Είναι ήδη προφανές εντούτοις ότι οι πεποιθήσεις της αυτεπάρκειας στη χρήση των υπολογιστών συνδέονται σε σημαντική έκταση με την εμπειρική εκμάθηση συμπεριλαμβανομένης και της κατάρτισης υπολογιστών, της έκθεσης σε ποικίλες εφαρμογές λογισμικού καθώς επίσης και της πρόσβασης στο υλικό του υπολογιστή (Cassidy & Eachus, 2002). Η κατάρτιση αποτελεί μια θετική εμπειρία, αυτό επιπλέον επικυρώνει τα λεπτότερα σημεία του κατασκευάσματος της αυτεπάρκειας, όπου οι θετικές εκβάσεις που το ίδιο το άτομο μπορεί εύλογα να αποδώσει, βασισμένες στις πηγές δυνατότητας του ίδιου του ατόμου, έχουν μια σημαντική συμβολή στις πεποιθήσεις της αυτεπάρκειας, επισημαίνουν οι Torkzadeh & Koufterous (1994 σε Cassidy & Eachus, 2002).

24 Συζήτηση Ο βαθμός εμπειρίας των ερωτώμενων επηρεάζει και αυτός τη συνολική επίδοση του δείγματος τόσο στο ερωτηματολόγιο της αυτεπάρκειας, όσο και στο ερωτηματολόγιο γνώσεων σε θέματα υπολογιστών. Η ύπαρξη ενός υπολογιστή στο σπίτι ή στη δουλειά είναι ένας παράγοντας που επηρεάζει την αυτεπάρκεια που αισθάνεται ότι έχει ένα άτομο, σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας Η συχνότητα της χρήση είναι ένας άλλος παράγοντας της έρευνα αυτής που αυξάνει την αυτεπάρκεια και τις γνώσεις και τις δεξιότητες στον υπολογιστή. Οι Compeau & Higgins (1995) ανέφεραν ότι η επαναλαμβανόμενη χρήση του υπολογιστή αύξησε την αυτεπάρκεια και χαμήλωσε την ανησυχία υπολογιστών στα ενήλικα άτομα.

25 Βιβλιογραφία Bandura, A. (1997). Self-efficacy: The exercise of self-control. New York: W.H. Freeman. Bandura, A. (1986). Social Foundations of Thought and Action: A Social Cognitive Theory Englewood Cliffs, NJ: Prentice Hall Bandura, A. (1977α). Social Learning Theory. Englewood Cliffs, New Jersey: Prentice Hall. Bandura, A. (1977β). Self-efficacy: Toward a unifying theory of behavioral change. Psychological Review, 84:

26 Βιβλιογραφία Cassidy, S. & Eachus, P. (2002). Developing the Computer Self-efficacy (CSE) Scale: Investigating the relationship between CSE, gender, and experience with computers. [Web page]. Ανακτήθηκε τον December 3, 2008 απο Compeau, D. R. & Higgins, C. A. (1995). Computer Self Self-efficacy: development of a measure and initial test. MIS Quarterly, Miura, T., I. (1987). The Relationship of Computer Self-Efficacy Expectations to Computer Interest and Course Enrollment in College I. Sex Roles. Vol. 16, Nos. 5/6.

27 Βιβλιογραφία Nelson C. B. & Ketelhut J. D. (2008).Exploring embedded guidance and self-efficacy in educational multi-user virtual environments. Computer-Supported Collaborative Learning 3:413–427. Springer Pervin, A., L. & John, P., O. (2001). Θεωρίες Προσωπικότητας. Ερευνα και Εφαρμογές. Μτφ. Αλεξανδροπόύλου, Α. & Δασκαλοπούλου, Ε. Αθήνα: τυπωθήτω, Γιώργος Δαρδάνος, Αριθμός έκδοσης 120. Sam, H. K., Othman, A. E. A., & Nordin, Z. S. (2005). Computer Self-Efficacy, Computer Anxiety, and Attitudes toward the Internet: A Study among Undergraduates in Unimas. Educational Technology & Society, 8 (4): Κασωτάκη, Σ. & Ρούσσος, Π. (2006). Η Ελληνική Κλίμακα Αυτεπάρκειας στη Χρήση Υπολογιστή