Επαναληπτικό μάθημα Παθοφυσιολογία Νεφρικών Παθήσεων

Παρουσίαση με θέμα: "Επαναληπτικό μάθημα Παθοφυσιολογία Νεφρικών Παθήσεων"— Μεταγράφημα παρουσίασης:

1 Επαναληπτικό μάθημα Παθοφυσιολογία Νεφρικών Παθήσεων
Ιωάννης Ν. Μπολέτης Νεφρολογική Κλινική & Μονάδα Μεταμόσχευσης Νεφρού, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ, ΓΝΑ Λαϊκό Μαθήματα ‘Ε εξαμήνου, Παθολογική Φυσιολογία,

2 ΟΞΕΙΑ ΝΕΦΡΙΚΗ ΒΛΑΒΗ Στην προνεφρική ΟΝΒ η μείωση της συστηματικής παροχής αίματος στο νεφρό οδηγεί σε: α. Μείωση του τόνου του συμπαθητικού νευρικού συστήματος β. Αύξηση του τόνου του συμπαθητικού νευρικού συστήματος γ. Καταστολή του άξονα ρενίνης-αγγειοτενσίνης-αλδοστερόνης δ. Τα α και γ ε. Τα β και γ

3 ΟΞΕΙΑ ΝΕΦΡΙΚΗ ΒΛΑΒΗ Στην προνεφρική ΟΝΒ η μείωση της συστηματικής παροχής αίματος στο νεφρό οδηγεί σε: α. Μείωση του τόνου του συμπαθητικού νευρικού συστήματος β. Αύξηση του τόνου του συμπαθητικού νευρικού συστήματος γ. Καταστολή του άξονα ρενίνης-αγγειοτενσίνης-αλδοστερόνης δ. Τα α και γ ε. Τα β και γ

4 ΟΞΕΙΑ ΝΕΦΡΙΚΗ ΒΛΑΒΗ Στην προνεφρική ΟΝΒ η μείωση του ενδαγγειακού όγκου, η ελαττωμένη καρδιακή παροχή, η συστηματική αγγειοδιαστολή και η επακόλουθη πτώση της μέσης συστηματικής αρτηριακής πίεσης ενεργοποιούν τον καρωτιδικό κόλπο και άλλους αρτηριακούς και καρδιακούς τασεοϋποδοχείς, οι οποίοι εκλύουν νευροχυμικούς μηχανισμούς αγγειοσύσπασης. Ο τόνος του συμπαθητικού νευρικού συστήματος αυξάνει, ενεργοποιείται ο άξονας ρενίνης-αγγειοτενσίνης-αλδοστερόνης και εκκρίνονται νορεπινεφρίνη και αντιδιουρητική ορμόνη. Ακολουθεί αγγειοσύσπαση με αποτέλεσμα την αύξηση της συστηματικής αρτηριακής πίεσης και της καρδιακής παροχής στα φυσιολογικά επίπεδα.

5 ΟΞΕΙΑ ΝΕΦΡΙΚΗ ΒΛΑΒΗ Σε ασθενή με ΟΝΒ λόγω αιμορραγίας πεπτικού, ο σχηματισμός αγγειοτενσίνης ΙΙ προκαλεί: α. Σύσπαση του προσαγωγού αρτηριολίου β. Διαστολή του προσαγωγού αρτηριολίου γ. Σύσπαση του απαγωγού αρτηριολίου δ. Έκκριση μονοξειδίου του αζώτου ε. Έκκριση αγγειοδιασταλτικών προσταγλανδινών.

6 ΟΞΕΙΑ ΝΕΦΡΙΚΗ ΒΛΑΒΗ Σε ασθενή με ΟΝΒ λόγω αιμορραγίας πεπτικού, ο σχηματισμός αγγειοτενσίνης ΙΙ προκαλεί: α. Σύσπαση του προσαγωγού αρτηριολίου β. Διαστολή του προσαγωγού αρτηριολίου γ. Σύσπαση του απαγωγού αρτηριολίου δ. Έκκριση μονοξειδίου του αζώτου ε. Έκκριση αγγειοδιασταλτικών προσταγλανδινών.

7 ΟΞΕΙΑ ΝΕΦΡΙΚΗ ΒΛΑΒΗ Οι νεφροί έχουν την ικανότητα αυτορρύθμισης της νεφρικής ροής αίματος και του GFR σε σταθερό επίπεδο ως απάντηση στη μείωση της πίεσης άρδευσης. Η τελευταία προκαλεί την ενδονεφρική σύνθεση αγγειοδιασταλτικών προσταγλανδινών (π.χ. προστακυκλίνη, προσταγλανδίνη Ε2), μονοξειδίου του αζώτου (ΝΟ), καλλικρεΐνης και κινίνης που προκαλούν τη διαστολή του προσαγωγού αρτηριολίου. Παράλληλα το απαγωγό αρτηριόλιο συσπάται υπό τη επίδραση της αγγειοτενσίνης ΙΙ. Με αυτόν τον τρόπο αυξάνει η σπειραματική υδροστατική πίεση και αποκαθίσταται ο GFR.

8 ΟΞΕΙΑ ΝΕΦΡΙΚΗ ΒΛΑΒΗ Η ενεργοποίηση του μηχανισμού νεφρικής αυτορρύθμισης στην ΟΝΒ προκαλεί: α. Μείωση των αντιστάσεων του απαγωγού αρτηριολίου β. Μείωση του GFR γ. Αύξηση των αντιστάσεων του προσαγωγού αρτηριολίου δ. Αύξηση της σπειραματικής υδροστατικής πίεσης ε. Τα α και γ

9 ΟΞΕΙΑ ΝΕΦΡΙΚΗ ΒΛΑΒΗ Η ενεργοποίηση του μηχανισμού νεφρικής αυτορρύθμισης στην ΟΝΒ προκαλεί: α. Μείωση των αντιστάσεων του απαγωγού αρτηριολίου β. Μείωση του GFR γ. Αύξηση των αντιστάσεων του προσαγωγού αρτηριολίου δ. Αύξηση της σπειραματικής υδροστατικής πίεσης ε. Τα α και γ

10 ΟΞΕΙΑ ΝΕΦΡΙΚΗ ΒΛΑΒΗ Οι νεφροί έχουν την ικανότητα αυτορρύθμισης της νεφρικής ροής αίματος και του GFR σε σταθερό επίπεδο ως απάντηση στη μείωση της πίεσης άρδευσης. Η τελευταία προκαλεί την ενδονεφρική σύνθεση αγγειοδιασταλτικών προσταγλανδινών (π.χ. προστακυκλίνη, προσταγλανδίνη Ε2), μονοξειδίου του αζώτου (ΝΟ), καλλικρεΐνης και κινίνης που προκαλούν τη διαστολή του προσαγωγού αρτηριολίου. Οι προσταγλανδίνες, μέσω της αγγειοδιαστολής, έχουν κύριο ρόλο στη διατήρηση της νεφρικής αιμάτωσης σε περιπτώσεις ισχαιμίας, ενώ στο φυσιολογικό νεφρό η αγγειοδιασταλτική τους δράση είναι ασήμαντη και η βασική τους έκκριση χαμηλή. Παράλληλα το απαγωγό αρτηριόλιο συσπάται υπό τη επίδραση της αγγειοτενσίνης ΙΙ. Με αυτόν τον τρόπο αυξάνει η σπειραματική υδροστατική πίεση και αποκαθίσταται ο GFR.

11 ΟΞΕΙΑ ΝΕΦΡΙΚΗ ΒΛΑΒΗ Ένα από τα ακόλουθα είναι λάθος όσον αφορά την ΟΔΝ από φάρμακα: α. Το φάρμακο δρα ως εξωγενές αντιγόνο που «εμφυτεύεται» στο διάμεσο χώρο β. Το φάρμακο δρα ως μοριακός μιμητής αντιγόνων των σωληναρίων γ. Η βλάβη προκαλείται κατά κύριο λόγο από ενεργοποίηση της χυμικής ανοσίας δ. Η βλάβη μπορεί να συνοδεύεται από συστηματικά συμπτώματα ε. Στη βιοψία νεφρού παρατηρείται φλεγμονώδης διήθηση του διάμεσου ιστού

12 ΟΞΕΙΑ ΝΕΦΡΙΚΗ ΒΛΑΒΗ Ένα από τα ακόλουθα είναι λάθος όσον αφορά την ΟΔΝ από φάρμακα: α. Το φάρμακο δρα ως εξωγενές αντιγόνο που «εμφυτεύεται» στο διάμεσο χώρο β. Το φάρμακο δρα ως μοριακός μιμητής αντιγόνων των σωληναρίων γ. Η βλάβη προκαλείται κατά κύριο λόγο από ενεργοποίηση της χυμικής ανοσίας δ. Η βλάβη μπορεί να συνοδεύεται από συστηματικά συμπτώματα ε. Στη βιοψία νεφρού παρατηρείται φλεγμονώδης διήθηση του διάμεσου ιστού

13 ΟΞΕΙΑ ΝΕΦΡΙΚΗ ΒΛΑΒΗ Στους περισσότερους τύπους ΟΔΝ στους ανθρώπους εμπλέκονται κυτταρικοί μηχανισμοί ανοσίας. Παρατηρείται άμεση κυτταροτοξική δράση με τη διαμεσολάβηση CD8+ και CD4+ λεμφοκυττάρων. Σπανιότερα ένα φάρμακο μπορεί να κινητοποιήσει τον μηχανισμό της χυμικής ανοσίας προκαλώντας εμφάνιση αυτό-αντισωμάτων έναντι της σωληναριακής βασικής μεμβράνης. Κλινικά ο ασθενής μπορεί να εμφανίζει πυρετό, εξάνθημα, αρθραλγίες ενώ το προεξάρχον ιστολογικό εύρημα είναι η διάχυτη φλεγμονώδης διήθηση του διάμεσου ιστού.

14 ΟΞΕΙΑ ΝΕΦΡΙΚΗ ΒΛΑΒΗ Όλα τα παρακάτω είναι σωστά όσον αφορά την προνεφρική ΟΝΒ εκτός από ένα: α. Η προνεφρική ΟΝΒ οφείλεται σε απώλεια του μηχανισμού νεφρικής αυτορρύθμισης β. Η συγκέντρωση νατρίου στα ούρα είναι κατά κανόνα μειωμένη γ. Η ωσμωτικότητα των ούρων είναι αυξημένη λόγω επαναρρόφησης ύδατος που διαμεσολαβείται από την αντιδιουρητική ορμόνη δ. Ο λόγος BUN/SCr είναι ελαττωμένος λόγω μειωμένης επαναρρόφησης της ουρίας ε. Η εξέταση του ιζήματος ούρων συνήθως δεν εμφανίζει παθολογικά ευρήματα

15 ΟΞΕΙΑ ΝΕΦΡΙΚΗ ΒΛΑΒΗ Όλα τα παρακάτω είναι σωστά όσον αφορά την προνεφρική ΟΝΒ εκτός από ένα: α. Η προνεφρική ΟΝΒ οφείλεται σε απώλεια του μηχανισμού νεφρικής αυτορρύθμισης β. Η συγκέντρωση νατρίου στα ούρα είναι κατά κανόνα μειωμένη γ. Η ωσμωτικότητα των ούρων είναι αυξημένη λόγω επαναρρόφησης ύδατος που διαμεσολαβείται από την αντιδιουρητική ορμόνη δ. Ο λόγος BUN/SCr είναι ελαττωμένος λόγω μειωμένης επαναρρόφησης της ουρίας ε. Η εξέταση του ιζήματος ούρων συνήθως δεν εμφανίζει παθολογικά ευρήματα

16 ΟΞΕΙΑ ΝΕΦΡΙΚΗ ΒΛΑΒΗ Στην προνεφρική ΟΝΒ:
Η μείωση του GFR οφείλεται σε άρση της αντιρρόπησης του μηχανισμού νεφρικής αυτορρύθμισης με αποτέλεσμα ελάττωση της σπειραματικής υδροστατικής πίεσης. Η συγκέντρωση νατρίου στα ούρα είναι χαμηλή, γιατί ο νεφρός προσπαθεί να διατηρήσει το νάτριο του οργανισμού H ωσμωτικότητα ούρων είναι υψηλή λόγω έκκρισης της αντιδιουρητικής ορμόνης ως απάντηση στην υποογκαιμία και στη διατήρηση της ακεραιότητας των σωληναρίων Ο λόγος BUN/ SCr είναι υψηλότερος από 20/1 λόγω της αυξημένης παθητικής επαναρρόφησης ουρίας που ακολουθεί την επαναρρόφηση νατρίου και νερού στο εγγύς σωληνάριο. Το ίζημα των ούρων δεν παρουσιάζει σημαντικά παθολογικά ευρήματα

17 ΟΞΕΙΑ ΝΕΦΡΙΚΗ ΒΛΑΒΗ 6. Ο τύπος της ΟΝΒ που προκαλούν τα ΜΣΑΦ είναι:
6. Ο τύπος της ΟΝΒ που προκαλούν τα ΜΣΑΦ είναι: α. ΟΣΝ β. ΟΔΝ γ. Οξεία σπειραματονεφρίτιδα δ. Προνεφρική ΟΝΒ ε. Τα β και δ

18 ΟΞΕΙΑ ΝΕΦΡΙΚΗ ΒΛΑΒΗ 6. Ο τύπος της ΟΝΒ που προκαλούν τα ΜΣΑΦ είναι:
6. Ο τύπος της ΟΝΒ που προκαλούν τα ΜΣΑΦ είναι: α. ΟΣΝ β. ΟΔΝ γ. Οξεία σπειραματονεφρίτιδα δ. Προνεφρική ΟΝΒ ε. Τα β και δ

19 ΟΞΕΙΑ ΝΕΦΡΙΚΗ ΒΛΑΒΗ Τα ΜΣΑΦ αναστέλλουν τη σύνθεση των ισοενζύμων της κυκλοοξυγενάσης και μέσω αυτών τη σύνθεση των νεφρικών προσταγλανδινών από το αραχιδονικό οξύ. Έτσι, προκαλούν συνήθως προνεφρική ΟΝΒ ισχαιμικής αιτιολογίας σε ασθενείς με προϋπάρχοντες παράγοντες κινδύνου. Με ανάλογο μηχανισμό προκαλούν ΟΔΝ.

20 ΧΡΟΝΙΑ ΝΕΦΡΙΚΗ ΝΟΣΟΣ Η εξέλιξη της χρόνιας νεφρικής νόσου, μετά την εγκατάσταση μη αναστρέψιμης βλάβης από την πρωτοπαθή νόσο, χαρακτηρίζεται από: α. Αντιρροπιστική υπερδιήθηση β. Ενδοσπειραματική υπέρταση και υπερτροφία γ. Σπειραματοσκλήρυνση και πρωτεϊνουρία δ. Όλα τα παραπάνω ε. Κανένα από τα παραπάνω

21 ΧΡΟΝΙΑ ΝΕΦΡΙΚΗ ΝΟΣΟΣ Η εξέλιξη της χρόνιας νεφρικής νόσου, μετά την εγκατάσταση μη αναστρέψιμης βλάβης από την πρωτοπαθή νόσο, χαρακτηρίζεται από: α. Αντιρροπιστική υπερδιήθηση β. Ενδοσπειραματική υπέρταση και υπερτροφία γ. Σπειραματοσκλήρυνση και πρωτεϊνουρία δ. Όλα τα παραπάνω ε. Κανένα από τα παραπάνω

22 ΧΡΟΝΙΑ ΝΕΦΡΙΚΗ ΝΟΣΟΣ H απώλεια της λειτουργικής νεφρικής μάζας οδηγεί σε αύξηση της αιμάτωσης και ανάλογη αύξηση του ΡΣΔ, υπερδιήθηση στους εναπομείναντες λειτουργικούς νεφρώνες και τελικά ενδοσπειραματική υπέρταση, ακόμα και απουσία συστηματικής υπέρτασης. Η ενδοσπειραματική υπέρταση προκαλεί υπερτροφία στα εναπομείναντα λειτουργούντα σπειράματα, ενώ μακροχρονίως προκαλεί βλάβη στα επιθηλιακά κύτταρα και σπειραματοσκλήρυνση, με αποτέλεσμα την εμφάνιση πρωτεϊνουρίας, η οποία με τη σειρά της επιδεινώνει την ενδοσπειραματική υπέρταση και τη σκλήρυνση. Έτσι, σε διάστημα ετών ο φαύλος κύκλος της μειωμένης νεφρικής μάζας και της προοδευτικής σπειραματικής σκλήρυνσης οδηγεί αναπόφευκτα σε προοδευτική εξέλιξη της ΧΝΝ και τελικά σε ΧΝΝΤΣ

23 ΧΡΟΝΙΑ ΝΕΦΡΙΚΗ ΝΟΣΟΣ 2. Όπως έχει δειχθεί σε πειραματικά ζωϊκά μοντέλα χρόνιας νεφρικής νόσου, η ενδοσπειραματική υπέρταση είναι μακροχρονίως καταστροφική γιατί: α. Προκαλεί άμεση ενδοθηλιακή βλάβη στο τριχοειδικό τοίχωμα β. Η αυξημένη τάση στο σπειραματικό τοίχωμα προκαλεί αποκόλληση των ποδοειδών προσεκβολών των επιθηλιακών κυττάρων γ. Η αυξημένη μηχανική πίεση στα μεσαγγειακά κύτταρα προκαλεί αυξημένη παραγωγή εξωκυττάριας ουσίας και απελευθέρωση κυτοκινών, κυρίως TGF-β δ. Το α και το γ είναι σωστά ε. Το α, το β και το γ είναι όλα σωστά

24 ΧΡΟΝΙΑ ΝΕΦΡΙΚΗ ΝΟΣΟΣ 2. Όπως έχει δειχθεί σε πειραματικά ζωϊκά μοντέλα χρόνιας νεφρικής νόσου, η ενδοσπειραματική υπέρταση είναι μακροχρονίως καταστροφική γιατί: α. Προκαλεί άμεση ενδοθηλιακή βλάβη στο τριχοειδικό τοίχωμα β. Η αυξημένη τάση στο σπειραματικό τοίχωμα προκαλεί αποκόλληση των ποδοειδών προσεκβολών των επιθηλιακών κυττάρων γ. Η αυξημένη μηχανική πίεση στα μεσαγγειακά κύτταρα προκαλεί αυξημένη παραγωγή εξωκυττάριας ουσίας και απελευθέρωση κυτοκινών, κυρίως TGF-β δ. Το α και το γ είναι σωστά ε. Το α, το β και το γ είναι όλα σωστά

25 ΧΡΟΝΙΑ ΝΕΦΡΙΚΗ ΝΟΣΟΣ Οι μηχανισμοί, μέσω των οποίων η ενδοσπειραματική υπέρταση και υπερτροφία προάγουν τη σπειραματική βλάβη θεωρείται, ότι επάγονται μέσω παραγόντων, όπως είναι η άμεση ενδοθηλιακή βλάβη, η αυξημένη τάση στο σπειραματικό τοίχωμα μπορεί να προκαλέσει αποκόλληση των ποδοειδών προσεκβολών των επιθηλιακών κυττάρων από το σπειραματικό τοίχωμα, με αποτέλεσμα εστιακές περιοχές απογύμνωσης από ποδοκύτταρα, που επιτρέπουν τη διαφυγή νερού και διαλυτών ουσιών και προοδευτικά αλβουμίνης και η αυξημένη μηχανική πίεση στα μεσαγγειακά κύτταρα μπορεί να επάγει την παραγωγή κυτοκινών, καθώς και την αυξημένη παραγωγή εξωκυττάριας ουσίας και απελευθέρωση κυτοκινών, όπως ο μετατρεπτικός αυξητικός παράγοντας β (TGF-β) και ο παράγοντας αύξησης των αιμοπεταλίων.

26 ΧΡΟΝΙΑ ΝΕΦΡΙΚΗ ΝΟΣΟΣ 3. Η πρωτεϊνουρία που παρατηρείται στη χρόνια νεφρική νόσο α. Αποτελεί εκδήλωση βλάβης των ποδοκυττάρων β. Οφείλεται στη διαταραχή της εκλεκτικότητας του σπειραματικού φραγμού γ. Μπορεί και από μόνη της να συνεισφέρει στην εξέλιξη της χρόνιας νεφρικής νόσου δ. Το α και το β είναι σωστά ε. Τα α, β, γ είναι όλα σωστά

27 ΧΡΟΝΙΑ ΝΕΦΡΙΚΗ ΝΟΣΟΣ 3. Η πρωτεϊνουρία που παρατηρείται στη χρόνια νεφρική νόσο α. Αποτελεί εκδήλωση βλάβης των ποδοκυττάρων β. Οφείλεται στη διαταραχή της εκλεκτικότητας του σπειραματικού φραγμού γ. Μπορεί και από μόνη της να συνεισφέρει στην εξέλιξη της χρόνιας νεφρικής νόσου δ. Το α και το β είναι σωστά ε. Τα α, β, γ είναι όλα σωστά

28 ΧΡΟΝΙΑ ΝΕΦΡΙΚΗ ΝΟΣΟΣ Η πρωτεϊνουρία, που συνοδεύει τη σπειραματοσκλήρυνση της ΧΝΝ αποτελεί όπως προαναφέρθηκε, εκδήλωση βλάβης των ποδοκυττάρων. Τα ποδοκύτταρα δεν έχουν ικανότητα ανανέωσης. Σε περίπτωση υπερτροφίας, που συμβαίνει ως αντιρρόπηση στην απώλεια λειτουργικών νεφρώνων ή άμεσης βλάβης των ποδοκυττάρων, η ανικανότητα των εν λόγω κυττάρων για αναδιπλασιασμό και ανανέωση θεωρείται, ότι οδηγεί σε μειωμένη πυκνότητα ποδοκυττάρων, με αποτέλεσμα η σπειραματική μεμβράνη να απογυμνώνεται κατά περιοχές από ποδοειδείς προσεκβολές. Έτσι, διαταρράσεται ο φραγμός, ο οποίος υπάρχει υπό φυσιολογικές συνθήκες στα μικρά διάκενα μεταξύ των ποδοειδών προσεκβολών, γεγονός που οδηγεί σε αυξημένη διαφυγή μέσω των θέσεων αυτών νερού, μικρών μορίων και προοδευτικά αλβουμίνης.

29 ΧΡΟΝΙΑ ΝΕΦΡΙΚΗ ΝΟΣΟΣ Οι μη αιμοδυναμικές επιδράσεις της αγγειοτενσίνης ΙΙ α. Συνεισφέρουν στην ανάπτυξη της σωληναριοδιάμεσης βλάβης β. Διαμεσολαβούνται μέσω ενός από τους υποδοχείς της αγγειοτενσίνης ΙΙ τύπου 1, που υπάρχει στα σπειράματα γ. Οφείλονται κυρίως στην παραγωγή προϊνωτικών παραγόντων, όπως ο TGF-β δ. Όλα τα παραπάνω είναι σωστά ε. Όλα τα παραπάνω είναι λάθος

30 ΧΡΟΝΙΑ ΝΕΦΡΙΚΗ ΝΟΣΟΣ Οι μη αιμοδυναμικές επιδράσεις της αγγειοτενσίνης ΙΙ α. Συνεισφέρουν στην ανάπτυξη της σωληναριοδιάμεσης βλάβης β. Διαμεσολαβούνται μέσω ενός από τους υποδοχείς της αγγειοτενσίνης ΙΙ τύπου 1, που υπάρχει στα σπειράματα γ. Οφείλονται κυρίως στην παραγωγή προϊνωτικών παραγόντων, όπως ο TGF-β δ. Όλα τα παραπάνω είναι σωστά ε. Όλα τα παραπάνω είναι λάθος

31 ΧΡΟΝΙΑ ΝΕΦΡΙΚΗ ΝΟΣΟΣ Οι μη αιμοδυναμικές επιδράσεις της αγγειοτενσίνης ΙΙ, διαμεσολαβούνται μέσω ενός από τους υποδοχείς της αγγειοτενσίνης ΙΙ τύπου 1, που υπάρχει στα σπειράματα και φαίνεται να συνεισφέρουν στην ανάπτυξη της σωληναριοδιάμεσης βλάβης. Μελέτες σε πειραματόζωα έχουν δείξει, ότι η ενεργοποίηση του υποδοχέα της αγγειοτενσίνης ΙΙ τύπου 1Β, που γενικά περιορίζεται στο σπείραμα, αλλά όχι του τύπου 1Α, μπορεί να επιταχύνει τη νεφρική βλάβη. Αυτό οφείλεται κυρίως στην παραγωγή προϊνωτικών παραγόντων, όπως ο TGF-β, ο παράγοντας ανάπτυξης του συνδετικού ιστού, ο επιδερμικός αυξητικός παράγοντας και άλλες χυμοκίνες. Επιπλέον, έχει βρεθεί ότι η έκφραση των υποδοχέων τύπου 1 στα ποδοκύτταρα σχετίζεται με σπειραματοσκλήρυνση.

32 ΧΡΟΝΙΑ ΝΕΦΡΙΚΗ ΝΟΣΟΣ Η “επιταχυνόμενη αθηροσκλήρυνση” στους ασθενείς με χρόνια νεφρική νόσο οφείλεται: α. Στη μεγάλη ηλικία των ασθενών με χρόνια νεφρική νόσο β. Η ίδια χρόνια νεφρική νόσος αποτελεί ανεξάρτητο παράγοντα κινδύνου για καρδιαγγειακή νόσο γ. Στην αυξημένη επίπτωση των παραδοσιακών παραγόντων κινδύνου στους ασθενείς με χρόνια νεφρική νόσο δ. Το γ είναι σωστό ε. Το β και το γ είναι σωστά

33 ΧΡΟΝΙΑ ΝΕΦΡΙΚΗ ΝΟΣΟΣ Η “επιταχυνόμενη αθηροσκλήρυνση” στους ασθενείς με χρόνια νεφρική νόσο οφείλεται: α. Στη μεγάλη ηλικία των ασθενών με χρόνια νεφρική νόσο β. Η ίδια χρόνια νεφρική νόσος αποτελεί ανεξάρτητο παράγοντα κινδύνου για καρδιαγγειακή νόσο γ. Στην αυξημένη επίπτωση των παραδοσιακών παραγόντων κινδύνου στους ασθενείς με χρόνια νεφρική νόσο δ. Το γ είναι σωστό ε. Το β και το γ είναι σωστά

34 ΧΡΟΝΙΑ ΝΕΦΡΙΚΗ ΝΟΣΟΣ Η αύξηση του καρδιαγγειακού κινδύνου είναι ακόμα μεγαλύτερη στους ασθενείς με ΧΝΝΤΣ, όπου η μείωση του προσδόκιμου επιβίωσης οφείλεται σε μεγάλο βαθμό σε καρδιαγγειακά αίτια. Ο σχετικός κίνδυνος θανάτου από καρδιαγγειακά αίτια στην εξωνεφρική κάθαρση είναι περίπου 17 φορές μεγαλύτερος από τον αντίστοιχο κίνδυνο στο γενικό πληθυσμό. Το φαινόμενο αυτό αποδίδεται στην “επιταχυνόμενη αθηροσκληρυνση”, η οποία εκτός από τους κλασικούς παράγοντες κινδύνου για αθηρωματική νόσο περιλαμβάνει και παράγοντες, που αφορούν ειδικά τη ΧΝΝΤΣ όπως είναι η αναιμία, η ασβεστοποίηση των αγγείων, ο υπερπαραθυρεοειδισμός, η ανεπαρκής αιμοκάθαρση, η υπέρταση και η υπερτροφία της αριστερής κοιλίας του μυοκαρδίου, η υπερομοκυστεϊναιμία, η υπαλβουμιναιμία, η ενδοθηλιακή δυσλειτουργία και άλλοι.

35 ΧΡΟΝΙΑ ΝΕΦΡΙΚΗ ΝΟΣΟΣ 6. Η αρτηριακή υπέρταση στη χρόνια νεφρική νόσο οφείλεται: α. Στην κατακράτηση του νατρίου β. Στην αυξημένη δραστηριότητα του συστήματος ρενίνη-αγγειοτενσίνη-αλδοστερόνη γ. Στην αυξημένη δραστικότητα του συμπαθητικού νευρικού συστήματος δ. Στην αυξημένη αγγειοσύσπαση, που προκαλεί ο δευτεροπαθής υπερπαραθυρεοειδισμός, αυξάνοντας τη συγκέντρωση του ενδοκυττάριου ασβεστίου ε. Σε όλα τα παραπάνω

36 ΧΡΟΝΙΑ ΝΕΦΡΙΚΗ ΝΟΣΟΣ 6. Η αρτηριακή υπέρταση στη χρόνια νεφρική νόσο οφείλεται: α. Στην κατακράτηση του νατρίου β. Στην αυξημένη δραστηριότητα του συστήματος ρενίνη-αγγειοτενσίνη-αλδοστερόνη γ. Στην αυξημένη δραστικότητα του συμπαθητικού νευρικού συστήματος δ. Στην αυξημένη αγγειοσύσπαση, που προκαλεί ο δευτεροπαθής υπερπαραθυρεοειδισμός, αυξάνοντας τη συγκέντρωση του ενδοκυττάριου ασβεστίου ε. Σε όλα τα παραπάνω

37 ΧΡΟΝΙΑ ΝΕΦΡΙΚΗ ΝΟΣΟΣ Διάφοροι παράγοντες μπορεί να συνεισφέρουν στην αυξημένη επίπτωση της υπέρτασης στους ασθενείς με ΧΝΝ όπως η κατακράτηση του νατρίου, η αυξημένη δραστηριότητα του συστήματος ρενίνης-αγγειοτενσίνης-αλδοστερόνης, η υπέρταση που μπορεί να προκύψει από την αυξημένη δραστικότητα του συμπαθητικού νευρικού συστήματος και ο δευτεροπαθής υπερπαραθυρεοειδισμός αυξάνει τη συγκέντρωση του ενδοκυττάριου ασβεστίου, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει σε αγγειοσύσπαση και υπέρταση. Η μείωση της έκκρισης παραθορμόνης, με τη χρόνια χορήγηση κάποιου αναλόγου της βιταμίνης D, μπορεί να μειώσει τόσο τη συγκέντρωση του ενδοκυττάριου ασβεστίου και την αρτηριακή υπέρταση.

38 ΧΡΟΝΙΑ ΝΕΦΡΙΚΗ ΝΟΣΟΣ 7. Η αναιμία της χρόνιας νεφρικής νόσου οφείλεται κατά κύριο λόγο: α. Στην ουραιμία β. Στην αιμορραγική διάθεση γ. Στην ανεπαρκή παραγωγή ερυθροποιητίνης από τους νεφρούς δ. Στην αρτηριοφλεβική επικοινωνία που φέρουν οι ασθενείς ε. Στην αντιυπερτασική θεραπεία

39 ΧΡΟΝΙΑ ΝΕΦΡΙΚΗ ΝΟΣΟΣ 7. Η αναιμία της χρόνιας νεφρικής νόσου οφείλεται κατά κύριο λόγο: α. Στην ουραιμία β. Στην αιμορραγική διάθεση γ. Στην ανεπαρκή παραγωγή ερυθροποιητίνης από τους νεφρούς δ. Στην αρτηριοφλεβική επικοινωνία που φέρουν οι ασθενείς ε. Στην αντιυπερτασική θεραπεία

40 ΧΡΟΝΙΑ ΝΕΦΡΙΚΗ ΝΟΣΟΣ Η αναιμία της ΧΝΝ είναι συνήθως νορμόχρωμη και νορμοκυτταρική και οφείλεται κατά κύριο σε ανεπαρκή παραγωγή ερυθροποιητίνης από τους νεφρούς, λόγω της μειωμένης λειτουργικής νεφρικής μάζας, αλλά και στη μειωμένη επιβίωση των ερυθρών αιμοσφαιρίων. Ο ρόλος της ουραιμίας στη καταστολή της ερυθροποίησης παραμένει αμφιλεγόμενος. Το γονίδιο της ερυθροποιητίνης βρίσκεται στο χρωμόσωμα 7 και κωδικοποιεί ένα γλυκοπεπτίδιο με 193 αμινοξέα. Η ερυθροποιητίνη συντίθεται κατά κύριο λόγο από τα κύτταρα του διάμεσου ιστού του νεφρού, που μοιάζουν με ινοβλάστες και σε μικρότερο βαθμό από το ήπαρ. Εκκρίνεται ως γλυκοπρωτεϊνη, που αποτελείται από 165 αμινοξέα με μοριακό βάρος Da.

41 ΣΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΕΣ ΠΑΘΗΣΕΙΣ
1. Ποιό από τα παρακάτω είναι ΣΩΣΤΟ : α. Ο σπειραματικός ηθμός έχει χαμηλή διαπερατότητα για το νερό και υψηλή για τις μικρομοριακές ουσίες β. Έχει υψηλή διαπερατότητα σε νερό και μικρομοριακές ουσίες γ. Τα αρνητικά φορτισμένα μόρια διέρχονται ευκολότερα διαμέσου της ΣΒΜ από τα κατιόντα δ. Η εκλεκτικότητα του σπειραματικού ηθμού για τις μεγαλομοριακές ουσίες εξαρτάται μόνο από το μέγεθος και όχι από το φορτίο τους ε. Βλάβη της ακεραιότητας της ΣΒΜ εκδηλώνεται με αιματουρία ή πρωτεϊνουρία

42 ΣΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΕΣ ΠΑΘΗΣΕΙΣ
1. Ποιό από τα παρακάτω είναι ΣΩΣΤΟ : α. Ο σπειραματικός ηθμός έχει χαμηλή διαπερατότητα για το νερό και υψηλή για τις μικρομοριακές ουσίες β. Έχει υψηλή διαπερατότητα σε νερό και μικρομοριακές ουσίες γ. Τα αρνητικά φορτισμένα μόρια διέρχονται ευκολότερα διαμέσου της ΣΒΜ από τα κατιόντα δ. Η εκλεκτικότητα του σπειραματικού ηθμού για τις μεγαλομοριακές ουσίες εξαρτάται μόνο από το μέγεθος και όχι από το φορτίο τους ε. Βλάβη της ακεραιότητας της ΣΒΜ εκδηλώνεται με αιματουρία ή πρωτεϊνουρία

43 ΣΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΕΣ ΠΑΘΗΣΕΙΣ
Φυσιολογικά, ο σπειραματικός ηθμός έχει υψηλή διαπερατότητα σε νερό και μικρομοριακές διαλυτές ουσίες ενώ είναι αδιαπέραστος σε πρωτείνες μεγέθους ίσου ή μεγαλύτερου της αλβουμίνης (70kD). H εκλεκτικότητα του σπειραματικού ηθμού, εκτός από το μέγεθος εξαρτάται και από το ηλεκτρικό φορτίο του κάθε μορίου, αποκλείοντας τη δίοδο αρνητικά φορτισμένων (ανιονικών μορίων). Βλάβη στη διαπερατότητα του σπειραματικού ηθμού οδηγεί σε απώλεια αλβουμίνης στα ούρα, ενώ φλεγμονή και λύση της συνέχειας της ΒΜ προκαλεί αιματουρία.

44 ΣΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΕΣ ΠΑΘΗΣΕΙΣ
2. Ποιο από τα παρακάτω είναι ΛΑΘΟΣ : α. Στις ποδοκυτοπάθειες προεξάρχει η βλάβη της κυτταρικής ανοσίας β. Ο πιο συχνός μηχανισμός βλάβης στις σπειραματονεφρίτιδες είναι ο σχηματισμός ανοσοσυμπλεγμάτων γ. Χαρακτηριστικό παράδειγμα σπειραματικής βλάβης από κυκλοφορούντα ανοσοσυμπλέγματα είναι η μεμβρανώδης ΣΠ δ. Όταν τα ανοσοσυμπλέγματα έχουν υποεπιθηλιακή εντόπιση, η κλινική εκδήλωση είναι συνήθως αυτή του νεφρωσικού συνδρόμου ε. Στην υπερπλαστική νεφρίτιδα του ΣΕΛ, ο μηχανισμός βλάβης είναι μέσω δημιουργίας ανοσοσυμπλεγμάτων

45 ΣΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΕΣ ΠΑΘΗΣΕΙΣ
2. Ποιο από τα παρακάτω είναι ΛΑΘΟΣ : α. Στις ποδοκυτοπάθειες προεξάρχει η βλάβη της κυτταρικής ανοσίας β. Ο πιο συχνός μηχανισμός βλάβης στις σπειραματονεφρίτιδες είναι ο σχηματισμός ανοσοσυμπλεγμάτων γ. Χαρακτηριστικό παράδειγμα σπειραματικής βλάβης από κυκλοφορούντα ανοσοσυμπλέγματα είναι η μεμβρανώδης ΣΠ δ. Όταν τα ανοσοσυμπλέγματα έχουν υποεπιθηλιακή εντόπιση, η κλινική εκδήλωση είναι συνήθως αυτή του νεφρωσικού συνδρόμου ε. Στην υπερπλαστική νεφρίτιδα του ΣΕΛ, ο μηχανισμός βλάβης είναι μέσω δημιουργίας ανοσοσυμπλεγμάτων

46 ΣΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΕΣ ΠΑΘΗΣΕΙΣ
Η μεμβρανώδης σπειραματοπάθεια είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα σπειραματοπάθειας προκαλούμενης από αυτοαντισώματα έναντι ποδοκυτταρικών αντιγόνων με αποτέλεσμα τον in situ σχηματισμό ανοσοσυμπλεγμάτων.

47 ΣΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΕΣ ΠΑΘΗΣΕΙΣ
Ποια από τις παρακάτω σπειραματικές παθήσεις ΔΕΝ ανήκει στις ανοσοσυμπλεγματικές νεφρίτιδες α. Η υπερπλαστική νεφρίτιδα του ΣΕΛ β.Η IgA αγγειίτιδα γ.Η μεταλοιμώδης ΣΝ δ. Η μικροσκοπική πολυαγγειίτιδα (MPO) ε. Η μεμβρανοϋπερπλαστική ΣΝ

48 ΣΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΕΣ ΠΑΘΗΣΕΙΣ
Ποια από τις παρακάτω σπειραματικές παθήσεις ΔΕΝ ανήκει στις ανοσοσυμπλεγματικές νεφρίτιδες α. Η υπερπλαστική νεφρίτιδα του ΣΕΛ β.Η IgA αγγειίτιδα γ.Η μεταλοιμώδης ΣΝ δ. Η μικροσκοπική πολυαγγειίτιδα (MPO) ε. Η μεμβρανοϋπερπλαστική ΣΝ

49 ΣΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΕΣ ΠΑΘΗΣΕΙΣ
Η μικροσκοπική πολυαγγειίτιδα ανήκει στις ANCA(+) αγγειίτιδες μικρών αγγείων. Ιστολογικά στις ANCA αγγειίτιδες ανευρίσκονται νεκρώσεις και μηνοειδείς σχηματισμοί, ενώ στον ανοσοφθορισμό παρατηρείται απουσία ανοσοεναποθέσεων, γι’αυτό και χαρακτηρίζονται ως «ανοσοπενικές». Όλες οι άλλες περιπτώσεις αφορούν ανοσοσυμπλεγματικές νεφρίτιδες.

50 ΣΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΕΣ ΠΑΘΗΣΕΙΣ
4. Ποιο από τα παρακάτω ΔΕΝ ισχύει για την αντι-GBM ΣΝ α. Κλινικά εκδηλώνεται ως ταχέως εξελισσόμενη ΣΝ β. Συχνή είναι η ανάγκη ΑΙΜΚ κατά την πρωτοδιάγνωση γ. Χαρακτηρίζεται από την παρουσία αντι-GBM αντισωμάτων ενώ μπορεί να συνυπάρχουν και ANCA αντισώματα δ. Οφείλεται σε εναπόθεση κυκλοφορούντων ανοσοσυμπλεγμάτων ε. Στον ανσοσφθορισμό ανευρίσκεται γραμμική εναπόθεση IgG κατά μήκος της βασικής μεμβράνης

51 ΣΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΕΣ ΠΑΘΗΣΕΙΣ
4. Ποιο από τα παρακάτω ΔΕΝ ισχύει για την αντι-GBM ΣΝ α. Κλινικά εκδηλώνεται ως ταχέως εξελισσόμενη ΣΝ β. Συχνή είναι η ανάγκη ΑΙΜΚ κατά την πρωτοδιάγνωση γ. Χαρακτηρίζεται από την παρουσία αντι-GBM αντισωμάτων ενώ μπορεί να συνυπάρχουν και ANCA αντισώματα δ. Οφείλεται σε εναπόθεση κυκλοφορούντων ανοσοσυμπλεγμάτων ε. Στον ανσοσφθορισμό ανευρίσκεται γραμμική εναπόθεση IgG κατά μήκος της βασικής μεμβράνης

52 ΣΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΕΣ ΠΑΘΗΣΕΙΣ
Το δ είναι λάθος γιατί στην αντι-GBM ΣΝ δεν υπάρχουν κυκλοφορούντα ανοσοσυμπλέγματα. Στην αντι-GBΜ υπάρχουν κυκλοφορούντα αυτοαντισώματα έναντι ενδογενούς αντιγόνου της ΣΒΜ. Το αυτοαντιγόνο αποτελεί συστατικό του μη κολλαγονικού τμήματος (NC1) της αλυσίδας α3 του κολλαγόνου τύπου ΙV, απαραίτητου για τη διατήρηση της δομής της ΒΜ. Η σύνδεση αντιγόνου-αντισώματος, οδηγεί στον in situ σχηματισμό ανοσοσυμπλεγμάτων που στον ανοσοφθορισμό έχουν χαρακτηριστική εικόνα με γραμμική εναπόθεση IgG κατά μήκος της ΒΜ.

53 ΣΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΕΣ ΠΑΘΗΣΕΙΣ
5. Ποιο από τα παρακάτω ΔΕΝ αποτελεί κλινική εκδήλωση του νεφρωσικού συνδρόμου α. Υπερλιπιδαιμία β. Υπαλβουμιναιμία γ. Αυξημένη ευπάθεια σε λοιμώξεις δ. Αιμορραγική διάθεση ε. Υπερπηκτικότητα

54 ΣΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΕΣ ΠΑΘΗΣΕΙΣ
5. Ποιο από τα παρακάτω ΔΕΝ αποτελεί κλινική εκδήλωση του νεφρωσικού συνδρόμου α. Υπερλιπιδαιμία β. Υπαλβουμιναιμία γ. Αυξημένη ευπάθεια σε λοιμώξεις δ. Αιμορραγική διάθεση ε. Υπερπηκτικότητα

55 ΣΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΕΣ ΠΑΘΗΣΕΙΣ
Ως νεφρωσικό σύνδρομο χαρακτηρίζεται η παρουσία πρωτεϊνουρίας μεγαλύτερης από 3-3.5g/24ωρο, υπαλβουμιναιμίας, οίδηματος και υπερλιπιδαιμίας. Η υπαλβουμιναιμία στο ΝΣ είναι αποτέλεσμα της απώλειας μεγάλης ποσότητας αλβουμίνης στα ούρα, η οποία υπερβαίνει την συνθετική ικανότητα του ήπατος. Η υπερλιπιδαιμία στο νεφρωσικό σύνδρομο οφείλεται σε αυξημένη σύνθεση λιποπρωτεινών στο ήπαρ καθώς και σε μειωμένο καταβολισμό λιπιδίων. Το νεφρωσικό σύνδρομο είναι κατάσταση υπερπηκτικότητας και προδιαθέτει σε θρομβώσεις λόγω απώλειας ανασταλτών της πήξης, όπως η αντιθρομβίνη ΙΙΙ και οι πρωτείνες S και C στα ούρα ενώ η επιρρέπεια σε λοιμώξεις οφείλεται στην απώλεια ανοσοσφαιρίνης IgG στα ούρα. Η αιμορραγική διάθεση αντίθετα δεν αποτελεί κλινική εκδήλωση του νεφρωσικού συνδρόμου.

56 ΣΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΕΣ ΠΑΘΗΣΕΙΣ
Ποιο από τα παρακάτω είναι ΛΑΘΟΣ αναφορικά με τις ποδοκυτοπάθειες α. Συνήθως εκδηλώνονται με νεφρωσικό σύνδρομο β.Χαρακτηρίζονται από δομικές διαταραχές των ποδοκυττάρων όπως σύντηξη των ποδοειδών προσεκβολών τους γ. Δεν υπάρχει διαταραχή στον αριθμό των ποδοκυττάρων αλλά λειτουργικές και δομικές βλάβες τους δ. Οφείλονται κυρίως σε βλάβη της κυτταρικής ανοσίας ε. Στην παθογένειά τους συμμετέχουν κυκλοφορούντες παράγοντες

57 ΣΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΕΣ ΠΑΘΗΣΕΙΣ
Ποιο από τα παρακάτω είναι ΛΑΘΟΣ αναφορικά με τις ποδοκυτοπάθειες α. Συνήθως εκδηλώνονται με νεφρωσικό σύνδρομο β.Χαρακτηρίζονται από δομικές διαταραχές των ποδοκυττάρων όπως σύντηξη των ποδοειδών προσεκβολών τους γ. Δεν υπάρχει διαταραχή στον αριθμό των ποδοκυττάρων αλλά λειτουργικές και δομικές βλάβες τους δ. Οφείλονται κυρίως σε βλάβη της κυτταρικής ανοσίας ε. Στην παθογένειά τους συμμετέχουν κυκλοφορούντες παράγοντες

58 ΣΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΕΣ ΠΑΘΗΣΕΙΣ
Το γ είναι λάθος. Η εξήγηση είναι ότι μορφολογικά οι ποδοκυτοπάθειες χαρακτηρίζονται από αλλοιώσεις που περιλαμβάνουν ένα ευρύ φάσμα: σύντηξη των ποδοειδών προσεκβολών των ποδοκυττάρων χωρίς μεταβολή στον αριθμό τους, όπως για παράδειγμα στη νόσο ελαχίστων αλλοιώσεων αλλά και παθήσεις με δομικές μεταβολές και κατά τόπους αποκόλληση των ποδοκυττάρων από τη ΣΒΜ (πρωτοπαθής εστιακή τμηματική σπειραματοσκλήρυνση, ΕΤΣΣ) και τέλος υπερπλασία των ποδοκυττάρων και «σύμπτωση» των σπειραματικών αγκυλών (collapsing ΕΤΣΣ). Άρα περιλαμβάνονται και παθήσεις στις οποίες υπάρχουν και διαταραχές με απώλεια ποδοκυττάρων.

59 ΣΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΕΣ ΠΑΘΗΣΕΙΣ
Ποιο από τα παρακάτω είναι ΛΑΘΟΣ αναφορικά με την παθογένεια της IgA α. Aνήκει στις ανοσοσυμπλεγματικές ΣΝ β. Στην παθογένειά της εμπλέκεται κυρίως η κυτταρική ανοσία γ. Έχει συσχετισθεί με γενετικούς παράγοντες δ. Η αρχική διαταραχή περιλαμβάνει υπογαλακτοζυλίωση της IgA1 ε. Στη δημιουργία της ιστικής βλάβης συμμετέχει η ενεργοποίηση του συμπληρώματος

60 ΣΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΕΣ ΠΑΘΗΣΕΙΣ
Ποιο από τα παρακάτω είναι ΛΑΘΟΣ αναφορικά με την παθογένεια της IgA α. Aνήκει στις ανοσοσυμπλεγματικές ΣΝ β. Στην παθογένειά της εμπλέκεται κυρίως η κυτταρική ανοσία γ. Έχει συσχετισθεί με γενετικούς παράγοντες δ. Η αρχική διαταραχή περιλαμβάνει υπογαλακτοζυλίωση της IgA1 ε. Στη δημιουργία της ιστικής βλάβης συμμετέχει η ενεργοποίηση του συμπληρώματος

61 ΣΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΕΣ ΠΑΘΗΣΕΙΣ
Ο παθογενετικός μηχανισμός της IgA περιλαμβάνει το σχηματισμό ανοσοσυμπλεγμάτων με αποτέλεσμα τη σπειραματική φλεγμονή. Ο παθογενετικός μηχανισμός της σπειραματικής βλάβης περιλαμβάνει τη θεωρία των 4 ερεθισμάτων: 1. Το πρώτο ερέθισμα συνίσταται σε διαταραχές στη γαλακτοζυλίωση της IgA1. 2. Μετά το σχηματισμό του αυτοαντιγόνου (IgA1) ακολουθεί η δημιουργία αυτοαντισωμάτων. 3. Στη συνέχεια, δημιουργούνται ανοσοσυμπλέγματα, είτε in situ είτε κυκλοφορούντα. 4. Ανεξάρτητα από τον τρόπο δημιουργίας του ΑΝΣΣ, το επόμενο στάδιο περιλαμβάνει την ενεργοποίηση των μεσαγγειακών κυττάρων, την έκλυση φλεγμονωδών παραγόντων, την ενεργοποίηση του συμπληρώματος κυρίως μέσω της εναλλακτικής οδού και της οδού της λεκτίνης και την πρόκληση ιστικής βλάβης.

62 ΣΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΕΣ ΠΑΘΗΣΕΙΣ
8. Ποιο από τα παρακάτω ΔΕΝ αποτελεί εύρημα σωληναριοδιάμεσης νεφροπάθειας α. Σύνδρομο Fanconi β.Διαταραχές συμπύκνωσης των ούρων γ.Νεφρική σωληναριακή οξέωση δ. Έκπτωση της νεφρικής λειτουργίας ε. Σπειραματική αιματουρία

63 ΣΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΕΣ ΠΑΘΗΣΕΙΣ
8. Ποιο από τα παρακάτω ΔΕΝ αποτελεί εύρημα σωληναριοδιάμεσης νεφροπάθειας α. Σύνδρομο Fanconi β.Διαταραχές συμπύκνωσης των ούρων γ.Νεφρική σωληναριακή οξέωση δ. Έκπτωση της νεφρικής λειτουργίας ε. Σπειραματική αιματουρία

64 ΣΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΕΣ ΠΑΘΗΣΕΙΣ
Η χρόνια σωληναριοδιάμεση νεφροπάθεια εκδηλώνεται κλινικά με διαταραχές της συμπύκνωσης των ούρων, ήπια συνήθως έκπτωση της νεφρικής λειτουργίας και απουσία στοιχείων σπειραματικής βλάβης. Συχνή διαταραχή είναι η νεφρική σωληναριακή οξέωση. Σπάνια μπορεί να εκδηλωθεί κλινικά και ως νεφρογενής άποιος διαβήτης. Καθ΄ότι δεν προσβάλλουν συνήθως τα σπειράματα, δεν εκδηλώνονται με αιματουρία, ενώ η πρωτεϊνουρία, αν υπάρχει, είναι ήπια και μικρότερη της τάξης του 1g/24ωρο.