1ο Γυμνάσιο Ζωγράφου.

Παρουσίαση με θέμα: "1ο Γυμνάσιο Ζωγράφου."— Μεταγράφημα παρουσίασης:

1 1ο Γυμνάσιο Ζωγράφου

2 «Κανένας δεν αφήνει την πατρίδα του, εκτός αν η πατρίδα του είναι το στόμα ενός καρχαρία»

3 Κύπρος 2016

4 1955 Κωνσταντινούπολη Συρία

5 Σμύρνη 2016

6 1922 Μικρασιάτες Πρόσφυγες 2016 Σύριοι Πρόσφυγες

7 ΠΡΟΣΦΥΓΙΑ Refugjatët Refugees refugiați Rifugiati اللاجئين Réfugiés
Бежанците Flüchtlinge פליטים Refugiados 难民 Vluchtelingen Uchodźcy беженцы mülteciler

8 «Φαντάσου την Προσφυγιά! Σαν να ήμουν εγώ εσύ…»
«Φαντάσου την Προσφυγιά! Σαν να ήμουν εγώ εσύ…» Ομαδική εργασία Β’ τάξης 1ου Γυμνασίου Ζωγράφου Υπεύθυνη καθηγήτρια: Ιουλία Καρύδη - Φιλόλογος

9 ΜΕ ΤΙ ΜΟΙΑΖΕΙ Η ΠΡΟΣΦΥΓΙΑ;
ατελείωτο δρόμο σύννεφο που ακολουθεί τον αέρα ωκεανό με τεράστια κύματα ξεριζωμό σπιτιού ψυχές εγκλωβισμένων ανθρώπων φόβο για το αύριο

10 ΜΕ ΤΙ ΜΟΙΑΖΕΙ Η ΠΡΟΣΦΥΓΙΑ;
άσπρο και το μαύρο χελιδόνια κενό στις αναμνήσεις παιδί που κοιτά έξω απ’ το παράθυρο χελώνα που μπαίνει στο καβούκι της τυφώνα που καταστρέφει όνειρα και ελπίδες

11 ΤΙ ΗΧΟ ΒΓΑΖΕΙ Η ΠΡΟΣΦΥΓΙΑ;
Υπόκωφο ήχο Φωνές και κλάματα Σειρήνες Ουρλιαχτά και αγωνία κλάμα μιας μητέρας «γιατί σε ‘μένα;» καρδιές των ανθρώπων κραυγή ελευθερίας

12 ΤΙ ΗΧΟ ΒΓΑΖΕΙ Η ΠΡΟΣΦΥΓΙΑ;
Πένθιμες καμπάνες κύμα της θάλασσας δυνατό ήχο της αστραπής σφύριγμα ενός τρένου τικ – τακ ενός ρολογιού Μοιρολόγια και προσευχές ψίθυρο από ένα μυστικό βουητό της σιωπής

13 Η ΣΚΕΨΗ ΕΝΟΣ ΠΡΟΣΦΥΓΑ ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΠΕΡΠΑΤΑΕΙ…
Χάθηκαν όλα Πού πάω; Θα γυρίσω πάλι πίσω στην πατρίδα; Γιατί σε μένα; βλέπω το φλεγόμενο σπίτι μου Τι χώμα πατάω; Πως θα επιβιώσω;

14 Η ΣΚΕΨΗ ΕΝΟΣ ΠΡΟΣΦΥΓΑ ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΠΕΡΠΑΤΑΕΙ…
Πεινάω Κρυώνω Φοβάμαι Δεν θα τα καταφέρω Που βρίσκονται τα παιδιά μου; Θέλω ένα καλύτερο αύριο Πως καταντήσαμε έτσι; Δε μου αξίζει όσα περνάω Μην ξεχάσω τις αναμνήσεις μου και όσα έζησα

15 ΠΡΟΣΦΥΓΙΑ ΕΙΝΑΙ… αρχή ενός δύσκολου ταξιδιού κενό στην ψυχή
δάκρυα ενός παιδιού γκρι σύννεφο Φωτιά της ανθρωποφτιαγμένης κόλασης

16 ΠΡΟΣΦΥΓΙΑ ΕΙΝΑΙ… φύλλο που το έχει παρασύρει ο άνεμος
όνειρο για μια ζωή χωρίς φόβο νυχτερίδα που δε μπορεί να δει το φως ελάφι που τρέχει μακριά από την τίγρη το «είναι» να ρημάζει

17 Κείμενο της μαθήτριας του Β3 Αγγελικής Πετρίδη – διαβάζει η ίδια
ΠΡΟΣΦΥΓΙΑ ΕΙΝΑΙ… Κείμενο της μαθήτριας του Β3 Αγγελικής Πετρίδη – διαβάζει η ίδια

18 Προσφυγιά είναι δίκοπο μαχαίρι…

19 Η ξενιτιά δεν είναι επιλογή…

20 Ποιος άραγε πιστεύει στου πόνου την κραυγή;

21 Τι αισθάνονται στην προσφυγιά;
…στην καρδιά μας πυρκαγιά…

22 Προσφυγιά είναι κατάμαυρο αστέρι…

23 Προσφυγιά είναι και ανάγκη
για μια καλύτερη ζωή…

24 Κείμενο του μαθητή του Β2
ΠΡΟΣΦΥΓΙΑ ΕΙΝΑΙ… Κείμενο του μαθητή του Β2 Γιώργου Καλογερά

25 Τη θάλασσα πλέον, δε μπορώ
να βλέπω πια…

26 …όλοι ελπίζουν στην ιδέα πως θα ονειρεύονται ξανά…

27 Πάνε κι έρχονται καράβια γεμάτα προσφυγιά
Δε βλέπεις το κατάμαυρο χρώμα στα πανιά;

28 Σε ποιο σπίτι, σε ποιο δάσος να κρυφτείς τώρα; Αφού του θανάτου έχει έρθει η ώρα;

29 Όλες οι λαμπάδες σβήσανε
και έμεινε μόνο μια… «θέλω να ζήσω» ακούστηκε και επικράτησε σκοτεινιά…

30 …Πού να βρίσκονται τώρα οι φίλοι;
Άκου τον ήχο της παρηγοριάς στο κοχύλι…

31 …κι αν όλα σου φαίνονται σκοτεινά
τότε κοίτα ξανά με την καρδιά…

32 Θα ήθελα να ήμουν στη θέση σου;

33 Τα αισθάνθηκαν και οι παππούδες μας;

34 Αξίζουν αυτά τα βιώματα σε άνθρωπο;

35 Αξίζει μια παιδική ψυχή να προσπαθεί να ανθίσει σε τόση δυστυχία;

36 τα απορημένα μάτια των παιδιών
να ρωτούν το «γιατί;»

37