Ασφάλεια και άνεση ασθενούς. ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΑΣΘΕΝΩΝ  Στις Ηνωμένες Πολιτείες, περισσότερο από το ένα τρίτο των ενηλίκων ηλικίας 65.

Παρουσίαση με θέμα: "Ασφάλεια και άνεση ασθενούς. ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΑΣΘΕΝΩΝ  Στις Ηνωμένες Πολιτείες, περισσότερο από το ένα τρίτο των ενηλίκων ηλικίας 65."— Μεταγράφημα παρουσίασης:

1 Ασφάλεια και άνεση ασθενούς

2 ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΑΣΘΕΝΩΝ  Στις Ηνωμένες Πολιτείες, περισσότερο από το ένα τρίτο των ενηλίκων ηλικίας 65 ετών και άνω πέφτουν ετησίως  Ωστόσο, πτώσεις εκδηλώνονται και σε νεότερους ασθενείς εξαιτίας των επιδράσεων των φαρμάκων (αναλγητικά και ηρεμιστικά), και εξαιτίας της αδυναμίας που προκαλείται από την ασθένειά τους  Πολύ συχνά οι νεότεροι ασθενείς αψηφούν τον κίνδυνο πτώσης που διατρέχουν και προσπαθούν να περπατήσουν ή να σηκωθούν από το κρεβάτι τους στο νοσοκομείο μόνοι τους  Το 2000, το άμεσο ιατρικό κόστος για θανατηφόρες πτώσεις ήταν συνολικά 179 εκατομμύρια δολάρια και για μη θανατηφόρες 19 δισεκατομμύρια δολάρια  Οι πτώσεις προκαλούν τραυματισμό στον εγκέφαλο και κατάγματα, τα οποία παρατείνουν τη διάρκεια παραμονής στο νοσοκομείο και οδηγούν σε νέα προβλήματα υγείας  Πολλοί από τους ασθενείς που πέφτουν αναπτύσσουν αργότερα φόβο για πτώσεις, πράγμα που στη συνέχεια περιορίζει τη δραστηριότητά τους, απορρέοντας σε μειωμένη κινητικότητα και φυσική κατάσταση

3 ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΑΣΘΕΝΩΝ Οι νοσηλευτές προστατεύουν τους ασθενείς από αυτοτραυματισμό  Οι νοσηλευτές προστατεύουν τους ασθενείς από αυτοτραυματισμό  Τα ατυχήματα που ταξινομούνται ως προκαλούμενα από τον ίδιο τον ασθενή περιλαμβάνουν κοψίματα που ο ίδιος ο ασθενής έχει προκαλέσει, τραυματισμούς και εγκαύματα, κατάποση ή ένεση ξένων ουσιών, αυτοακρωτηριασμούς καθώς επίσης και πρόκληση πυρκαγιάς  Τα ατυχήματα που προκαλούνται από τους ίδιους τους ασθενείς αφορούν σε άτομα όλων των ηλικιών  Η εκτίμηση των ενδείξεων και η κριτική σκέψη των νοσηλευτών κατευθύνουν τις δράσεις που είναι απαραίτητες για την προαγωγή της ασφάλειας του ασθενούς

4 Κατευθυντήριες Οδηγίες Άσκησης Δεξιοτήτων Πληροφορηθείτε για τους παράγοντες κινδύνου για τραυματισμό, όπως είναι η ηλικία του ασθενούς, το επίπεδο συνείδησης, το άγχος, ο προσανατολισμός, η ικανότητα να επεξεργάζεται πληροφορίες και να έχει κρίση, η ικανότητα να επικοινωνεί, η αισθητηριακή και κινητική κατάσταση, και το πρότυπο της συνήθους καθημερινής δραστηριότητας. Εκτιμήστε το ιατρικό ιστορικό του ασθενούς και τις παρούσες θεραπείες του. Ορισμένες παθήσεις, όπως το αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο, και ορισμένα φάρμακα, όπως τα ηρεμιστικά ή τα ναρκωτικά, προκαλούν σωματική ή νοητική βλάβη που αυξάνει τον κίνδυνο τραυματισμού. Να είστε πάντα σε εγρήγορση για καταστάσεις στο περιβάλλον του ασθενούς που δημιουργούν κίνδυνο για τραυματισμό του. Πληροφορηθείτε τις κατάλληλες ενδείξεις και την πολιτική του ιδρύματος για τη χρήση των σωματικών περιορισμών για έναν ασθενή που λαμβάνει νοσηλευτική φροντίδα σε ένα νοσοκομείο ή μια ευρύτερη μονάδα υγείας.

5  Οι πτώσεις είναι ο πιο συνηθισμένος τύπος ατυχήματος για νοσοκομειακούς ασθενείς  Περίπου το 30% των πτώσεων νοσοκομειακών ασθενών καταλήγει σε σωματική βλάβη και οι περισσότερες έχουν πολυπαραγοντικές αιτίες  Σε μια μελέτη πτώσεων, ερευνητές βρήκαν ότι το βάδισμα ή προβλήματα στα κάτω άκρα, η συχνότητα ή ακράτεια των ούρων/ κοπράνων και η χρήση συγκεκριμένων φαρμάκων (ηρεμιστικά – υπνωτικά) αύξαναν την πιθανότητα πτώσης του ασθενούς  Οι συνθήκες των πτώσεων του ασθενούς ακολουθούν διάφορα μοτίβα, με πολλές να συμβαίνουν αυτόματα ενώ οι ασθενείς βαδίζουν, σηκώνονται από το κρεβάτι ή πηγαίνουν στην τουαλέτα  Επιπρόσθετα, έχοντας τα πλαϊνά κάγκελα σηκωμένα αυξάνονται τα περιστατικά πτώσης, επειδή οι ασθενείς προσπαθούν να αναρριχηθούν πάνω από τα κάγκελα για να φτάσουν σε μια καρέκλα ή στο μπάνιο, και συχνά σαν αποτέλεσμα πέφτουν περισσότερο Πρόληψη πτώσεων σε μία Μονάδα Παροχής Υπηρεσιών Υγείας

6  Τα αποτελεσματικά προγράμματα πρόληψης των πτώσεων περιλαμβάνουν εκτίμηση του κινδύνου, ανασκόπηση των φαρμάκων με τις απαραίτητες μετατροπές, τη χρήση βοηθητικών συσκευών, άθληση και ασκήσεις ενδυνάμωσης, και εκπαίδευση για ασφάλεια στο σπίτι  Μια πρόσφατη μελέτη δείχνει ότι οι τακτικές νοσηλευτικές επισκέψεις είναι ένα αποτελεσματικό μέτρο μείωσης των πτώσεων  Το μέτρο αυτό έχει νόημα γιατί έρευνα έχει επίσης δείξει ότι όταν υπάρχει ελάττωση στις συνολικές ώρες νοσηλευτικής φροντίδας (λιγότερο συνολικό προσωπικό), σημειώνεται αύξηση στις πτώσεις  Συνδυάζοντας τις τακτικές νοσηλευτικές επισκέψεις με δραστηριότητες όπως η τακτική επίσκεψη στην τουαλέτα και η βοήθεια στις ανάγκες άνεσης των ασθενών ελέγχονται εκείνοι οι παράγοντες που συχνά ωθούν τους ασθενείς να σηκωθούν από το κρεβάτι χωρίς βοήθεια Πρόληψη πτώσεων σε μία Μονάδα Παροχής Υπηρεσιών Υγείας

7  Στο χώρο του νοσοκομείου υπάρχει μια ποικιλία από εργαλεία ελέγχου των αιτιών κινδύνου πτώσης  Επειδή υπάρχουν πολλές αιτίες κινδύνου για πτώσεις, κανένα εργαλείο εκτίμησης δεν παρουσιάζει ευαισθησία και ειδικότητα για την ανάλυση του κινδύνου πτώσης  Το Εργαλείο Εκτίμησης Κινδύνων Πτώσης περιλαμβάνει τη σωματική και νοητική κατάσταση του ασθενούς, τη φαρμακευτική αγωγή και τις συσκευές που χρησιμοποιούνται για το βάδισμα για να καθοριστεί ο βαθμός κινδύνου πτώσης  Επιλέξτε τα μέτρα ασφαλείας βάσει της βαθμολογίας του ασθενούς, της κατάστασης της υγείας του και του περιβάλλοντος Πρόληψη πτώσεων σε μία Μονάδα Παροχής Υπηρεσιών Υγείας

8  Ένα πλήρες σετ ανασηκωμένων πλαϊνών κάγκελων αποτελούν σωματικό περιορισμό.  Ωστόσο, πρόσφατη έρευνα δείχνει ότι τα σηκωμένα πλαϊνά κάγκελα αυξάνουν την πιθανότητα πτώσεων.  Έχουν υπάρξει επίσης περιπτώσεις ασθενών οι οποίοι παγιδεύτηκαν ή μπλέχθηκαν στα πλαϊνά κάγκελα  Το κάγκελο τοποθετείται σε ένα συγκεκριμένο ύψος ή είναι ρυθμιζόμενο.  Ανάλογα με το σχέδιο ή την παλαιότητα του κρεβατιού, τα στρώματα, τα πλαϊνά κάγκελα και τα κεφαλάρια μπορούν να αυξήσουν ή να δημιουργήσουν κενά ή χώρους όπου οι ασθενείς μπορούν να παγιδευτούν.

9 Πρόληψη πτώσεων σε μία Μονάδα Παροχής Υπηρεσιών Υγείας  Όταν υπάρχει χώρος ή κενό ανάμεσα σε ένα πλαϊνό κάγκελο και στην άκρη του στρώματος, το κεφάλι του ασθενούς, ή ο λαιμός του μπορούν να παγιδευτούν όταν ο ασθενής προσπαθεί να σηκωθεί από το κρεβάτι.  Σηκώνοντας μόνο το ένα από τα δύο ή τα τρία από τα τέσσερα πλαϊνά κάγκελα, παρέχεται χώρος στους ασθενείς να σηκωθούν με ασφάλεια από το κρεβάτι και να μετακινηθούν όσο βρίσκονται σε αυτό.  Είναι επίσης σημαντικό να διατηρείτε το κρεβάτι σε χαμηλή θέση με κλειδωμένες τις ρόδες όταν είναι ακίνητο.

10 Επισημάνσεις Ανάθεσης Η εκτίμηση του κινδύνου πτώσης για έναν ασθενή δεν μπορεί να ανατεθεί στο βοηθητικό νοσηλευτικό προσωπικό. Ωστόσο, πρέπει να του ανατεθούν οι απαραίτητες δεξιότητες για την πρόληψη των πτώσεων. Ο νοσηλευτής καθοδηγεί το βοηθητικό νοσηλευτικό προσωπικό: Επεξηγώντας τους περιορισμούς κινητικότητας του ασθενούς και τα συγκεκριμένα μέτρα που είναι απαραίτητα για την ελαχιστοποίηση των κινδύνων Επεξηγώντας τις συμπεριφορές του ασθενούς (π.χ. αποπροσανατολισμ ός, περιπλάνηση, ανησυχία) που αποτελούν προάγγελο για πτώσεις και οι οποίες θα πρέπει να αναφερθούν αμέσως

11 Ενέργειες - αιτιολόγηση 1.Εκτιμήστε την κινητική, αισθητηριακή, γνωστική κατάσταση του ασθενούς καθώς και την κατάσταση της ισορροπίας του, συμπεριλαμβανομένης της ικανότητας να ακολουθεί οδηγίες και να συνεργάζεται. Εστιάστε στους κινδύνους πτώσης συμπεριλαμβάνοντας: ηλικία> 65, φθίνουσα μνήμη, ακράτεια ή συχνουρία, μειωμένη ακοή, καταρράκτης, ζάλη/ίλιγγος, ιστορικό εγκεφαλικού ή ασθένειας Parkinson Ορισμένοι φυσιολογικοί παράγοντες προδιαθέτουν τους ασθενείς να πέσουν. 2.Ανασκοπήστε το ιστορικό φαρμάκων του ασθενούς για χρήση αντικαταθλιπτικών, αντιεπιληπτικών, αντιψυχωσικών, κ.α., και για πολυφαρμακία (χρήση πολλαπλών φαρμάκων). Κάποια φάρμακα αυξάνουν τον κίνδυνο για πτώσεις. Πολλαπλή χρήση φαρμάκων (πολυφαρμακία) σχετίζεται με πτώσεις σε ηλικιωμένα άτομα.

12 Ενέργειες - αιτιολόγηση 3.Εκτιμήστε το φόβο των ασθενών για τις πτώσεις. Προσέξτε ιδιαίτερα τους ασθενείς που είναι άνω των 80ετών, γυναίκες, που παρουσιάζουν κακή γενική κατάσταση και ιστορικό πολλαπλών πτώσεων. Παράγοντες που έχει φανεί ότι σχετίζονται με το φόβο πτώσης 4.Εκτιμήστε παράγοντες κινδύνου στη μονάδα υγειονομικής περίθαλψης που αποτελούν απειλή για την ασφάλεια των ασθενών (π.χ. όσοι συνδέονται με εξοπλισμό όπως το ηλεκτροκαρδιογράφημα, οι ενδοφλέβιοι καθετήρες ή η παροχή οξυγόνου, το ανεπαρκώς φωτισμένο δωμάτιο, οι φραγμένοι διάδρομοι, η ακαταστασία των προμηθειών και ο εξοπλισμός). Τα περιβαλλοντικά εμπόδια θέτουν κινδύνους για πτώσεις.

13 Ενέργειες - αιτιολόγηση 5.Πραγματοποιήστε το τεστ «Σήκω και Πήγαινε»:  Σηκώστε τον ασθενή από την καθιστή θέση χωρίς να χρησιμοποιήσει τα χέρια για στήριγμα.  Εκπαιδεύστε τον ασθενή να περπατήσει 3 μέτρα, να γυρίσει και να επιστρέψει στην καρέκλα.  Πείτε στον ασθενή να επιστρέψει στην καρέκλα και να καθίσει χωρίς να χρησιμοποιήσει τα χέρια για στήριξη. Παρατηρήστε πιθανή αστάθεια στο βηματισμό του ασθενούς. Η εξέταση που ενσωματώνεται εύκολα στις κλινικές συναντήσεις με τον ασθενή είναι χρήσιμη στον έλεγχο για αλλαγμένη ισορροπία και βηματισμό. Ο ασθενής που χρειάζεται λιγότερο από 20 δευτερόλεπτα για να ολοκληρώσει το τεστ θεωρείται ικανός για ανεξάρτητη κινητικότητα. Ο ασθενής που χρειάζεται περισσότερο από 30 δευτερόλεπτα είναι εξαρτημένος και σε κίνδυνο για πτώση.

14 6.Καθορίστε αν ο ασθενής είχε ιστορικό πτώσεων ή άλλων τραυματισμών στο σπίτι. Να είστε ακριβής και ακολουθήστε το ακρώνυμο SPLATT:  Symptoms: συμπτώματα τη στιγμή της πτώσης  Previous: προηγούμενη πτώση  Location: τοποθεσία πτώσης  Activity: δραστηριότητα τη στιγμή της πτώσης  Time: ώρα της πτώσης  Trauma: τραύμα μετά την πτώση Καίρια συμπτώματα είναι συχνά χρήσιμα στην αναγνώριση της αιτίας της πτώσης. Η έναρξη, η τοποθεσία και η δραστηριότητα που σχετίζονται με την πτώση παρέχουν περαιτέρω λεπτομέρειες για τους αιτιολογικούς παράγοντες και για την πρόληψη μελλοντικών πτώσεων. Ενέργειες - αιτιολόγηση

15 7.Καθορίστε τι ξέρει ο ασθενής για τους κινδύνους πτώσης και τα βήματα που ακολουθεί για την πρόληψη των πτώσεων. Το να γνωρίζει ο ίδιος ο ασθενής τους κινδύνους επηρεάζει την ικανότητά του να λαμβάνει τα απαραίτητα μέτρα προστασίας για τη μείωση των πτώσεων. 8.Μετά την εκτίμηση εφαρμόστε ένα χρωματιστό περιβραχιόνιο (π.χ. κίτρινο) στους ασθενείς που βρίσκονται σε κίνδυνο να πέσουν. Τα χρωματιστά περιβραχιόνια αναγνωρίζονται εύκολα. Ενέργειες - αιτιολόγηση

16 Σχεδιάζοντας ένα Περιβάλλον χωρίς Περιορισμούς Οι ασθενείς που βρίσκονται σε κίνδυνο να πέσουν, παρουσιάζουν ειδικές προκλήσεις στη διατήρηση της ασφάλειάς τους. Η περιπλάνηση, ένα συνηθισμένο πρόβλημα στους ασθενείς με άνοια, είναι μια μαιανδρική, χωρίς σκοπό επαναλαμβανόμενη κίνηση που εκθέτει τον ασθενή σε κινδύνους Η χρήση των σωματικών περιορισμών είναι μια στρατηγική ασφάλειας που έχει χρησιμοποιηθεί για να προστατεύει τους ασθενείς από τραυματισμό. Ωστόσο, έχουν γίνει προσπάθειες για τη μείωση της χρήσης των περιορισμών και να χρησιμοποιούνται μόνο με πολύ μεγάλη προσοχή. Οι σωματικοί περιορισμοί είναι η τελευταία καταφυγή και χρησιμοποιούνται μόνο όταν οι λογικές εναλλακτικές έχουν αποτύχει Ένα περιβάλλον χωρίς περιορισμούς είναι ο πρώτος στόχος της φροντίδας για όλους τους ασθενείς. Υπάρχουν πολλές εναλλακτικές στη χρήση των περιορισμών και θα πρέπει να τις δοκιμάσετε όλες πριν χρησιμοποιήσετε περιορισμούς. Η μετατροπή του περιβάλλοντος είναι μια αποτελεσματική εναλλακτική στους περιορισμούς. Η συχνότερη επιτήρηση των ασθενών, η ανάμειξη της οικογένειας κατά τη διάρκεια της επίσκεψης και ο συχνός αναπροσανατολισμός είναι βοηθητικά μέτρα.

17 Απαραίτητες γνώσεις κατά την εφαρμογή σωματικών περιορισμών Ο περιορισμός είναι οποιαδήποτε χειροκίνητη μέθοδος, φυσική ή μηχανική συσκευή, υλικό ή εξοπλισμός που ακινητοποιεί ή μειώνει την ικανότητα ενός ασθενή να κινήσει τα χέρια, πόδια ή κεφάλι του/της ελεύθερα Σε μια μελέτη 40 αμερικανικών νοσοκομείων, οι περιορισμοί χρησιμοποιούνταν πιο συχνά για να αποτρέψουν τη διατάραξη της θεραπείας, όπως το τράβηγμα των ενδοφλέβιων παροχετεύσεων ή η αφαίρεση των ουροκαθετήρων Χρησιμοποιούνται πρότυπα για την ασφαλή χρήση των περιορισμών στα νοσοκομεία. Η κρατική υπηρεσία καθορίζει επίσης τα δικαιώματα και τις επιλογές των ασθενών αναφορικά με τους περιορισμούς.

18 Ο περιορισμός θα χρησιμοποιείται μόνο κάτω από τις ακόλουθες περιστάσεις: (1) για τη διασφάλιση της άμεσης σωματικής ασφάλειας του ασθενούς, ενός μέλους του προσωπικού ή άλλων· (2) όταν λιγότερο περιοριστικές παρεμβάσεις έχουν αποδειχθεί αναποτελεσματικές· (3) σε συμφωνία με γραπτή τροποποίηση του πλάνου φροντίδας του ασθενή· (4) όταν είναι η ελάχιστα περιοριστική παρέμβαση που θα ήταν αποτελεσματική για την προστασία του ασθενούς, των μελών του προσωπικού (5) σε συμφωνία με ασφαλείς και κατάλληλες περιοριστικές τεχνικές όπως ορίζονται από τις πολιτικές του νοσοκομείου (6) όταν διακόπτονται όσο το δυνατόν νωρίτερα.

19 Απαραίτητες γνώσεις κατά την εφαρμογή σωματικών περιορισμών  Οι περιορισμοί δεν είναι λύση για το πρόβλημα του ασθενούς· είναι ένα προσωρινό μέσο να ελέγξει τη συμπεριφορά και δεν προλαμβάνουν απαραίτητα τις πτώσεις.  Η έρευνα έχει δείξει ότι οι ασθενείς υφίστανται λιγότερους τραυματισμούς εάν μείνουν χωρίς περιορισμό  Η χρήση μηχανικών ή φυσικών περιορισμών χρειάζεται να είναι μέρος της χορηγούμενης ιατρικής φροντίδας του ασθενούς.  Μια ορισμένου χρόνου γραπτή ιατρική εντολή είναι απαραίτητη και πρέπει να χρησιμοποιείτε τον κατάλληλο περιορισμό και να τον εφαρμόζετε σωστά.  Η πληροφορημένη συναίνεση του ασθενούς ή του μέλους της οικογένειας είναι απαραίτητη  Πρέπει πρώτα να δοκιμάσετε όλες τις λιγότερο περιοριστικές παρεμβάσεις.  Συζητήστε με εργοθεραπευτές και φυσιοθεραπευτές για παρεμβάσεις δραστηριότητας, και παρέχετε δικαιολογητικά.

20 Απαραίτητες γνώσεις κατά την εφαρμογή σωματικών περιορισμών  Για παράδειγμα, ένας νοσηλευτής που φροντίζει έναν ασθενή ο οποίος επανειλημμένα τραβάει την ενδοφλέβια γραμμή, πρέπει να δοκιμάσει λιγότερο περιοριστικά μέτρα πρώτα, όπως η κάλυψη ή η ψυχαγωγική δραστηριότητα.  Εάν οι εναλλακτικές αποτύχουν, ο νοσηλευτής στη συνέχεια λαμβάνει υπόψη τη χρήση περιορισμού για να αποτρέψει τραυματισμό. Επιπρόσθετα, ο νοσηλευτής παίρνει μέτρα για να αποτρέψει τους κινδύνους από την ακινητοποίηση και από άλλες επιπλοκές.  Η χρήση των περιορισμών σχετίζεται με ορισμένες σοβαρές επιπλοκές, συμπεριλαμβανομένων των κατακλίσεων, της υποστατικής πνευμονίας, της δυσκοιλιότητας, της ακράτειας και του θανάτου.  Οι περισσότεροι θάνατοι ασθενών από τη χρήση περιορισμών έχουν γίνει από στραγγαλισμό με γιλέκο ή ζακέτα περιορισμού. Πολυάριθμα ιδρύματα έχουν σταματήσει να χρησιμοποιούν γιλέκα περιορισμού. Για τους λόγους αυτούς το κείμενο αυτό δεν θα περιγράψει τη χρήση γιλέκων περιορισμού.

21 Μέτρα Προφύλαξης σε Κρίση Οι κρίσεις είναι αιφνίδιες, ανώμαλες και υπέρμετρες αποφορτίσεις από τον εγκέφαλο, οι οποίες αλλάζουν την κινητική και αυτόνομη λειτουργία, συναίσθηση και αισθητικότητα. Η αδυναμία πρόβλεψης των κρίσεων επηρεάζει βαθύτατα τις ζωές των ανθρώπων Οι κρίσεις διακρίνονται σε επιληπτικές και μη επιληπτικές. Οι επιληπτικές κρίσεις απορρέουν από την επιληψία, μια νευρολογική κατάσταση στην οποία μια εγκεφαλική ανωμαλία προκαλεί επαναλαμβανόμενες κρίσεις. Οι μη επιληπτικές κρίσεις είναι απόκριση σε ένα ερέθισμα έξω από το κεντρικό νευρικό σύστημα, όπως η απεξάρτηση από το αλκοόλ, ο υψηλός πυρετός, η τοξικότητα από φάρμακα και η δηλητηρίαση. Οι δύο βασικοί τύποι κρίσεων είναι τμηματικός και γενικευμένος. Σε μια απλή κρίση, ο ασθενής δεν χάνει τις αισθήσεις του. Σε μια τμηματική σύνθετη κρίση, ο ασθενής χάνει τις αισθήσεις του. Οι γενικευμένες κρίσεις, από τις οποίες υπάρχουν αρκετοί τύποι, επηρεάζουν ολόκληρο τον εγκέφαλο και προκαλούν και μη σπασμωδικές και σπασμωδικές κρίσεις. Η συνεχής επιληπτική δραστηριότητα που διαρκεί περισσότερο από 30 λεπτά λέγεται status epilepticus

22 Μέτρα Προφύλαξης σε Κρίση Οι ασθενείς χρειάζονται ένα ασφαλές νοσοκομειακό περιβάλλον. Κάθε τύπος κρίσης έχει ένα μοναδικό συνδυασμό κλινικών χαρακτηριστικών. Εκτιμάτε προσεκτικά έναν ασθενή εάν παρακολουθήσετε αυτοπροσώπως μια κρίση. Μια γενικευμένη σπασμωδική τονικοκλονική κρίση διαρκεί από 1 έως 2 λεπτά. Χαρακτηριστικά: κραυγές, απώλεια των αισθήσεων, μυϊκή δυσκαμψία και ακράτεια Προτεραιότητά σας είναι η προστασία του ασθενούς από τραυματισμό. Μετά την κρίση, υπάρχει μια φάση μετά το σπασμό, η οποία διαρκεί μέχρι μια ώρα. Ο ασθενής είναι ακίνητος, έχει υποτονικούς μύες, υπερβολική σιελόρροια, σύγχυση και κούραση

23 Μέτρα Προφύλαξης σε Κρίση Κατά τη διάρκεια μιας κρίσης, ακολουθήστε τα βήματα ώστε να κρατήσετε ανοιχτό τον αεραγωγό του ασθενούς. Οι νοσηλευτές έχουν χρησιμοποιήσει στοματικούς αεραγωγούς για να διατηρήσουν τον αεραγωγό του ασθενούς. Ωστόσο, η προώθηση αντικειμένου στο στόμα του ασθενούς θα οδηγήσει πιθανά σε τραυματισμό στο σαγόνι, τη γλώσσα ή τα δόντια και θα προκαλέσει ερεθισμό του αντανακλαστικού του εμετού, προκαλώντας εμετό, εισρόφηση και αναπνευστική δυσχέρεια Η τοποθέτηση αεραγωγού στο στόμα του ασθενούς δεν συστήνεται πλέον. Εισάγετε έναν αεραγωγό μόνο όταν υπάρχει σαφής πρόσβαση για εισαγωγή.

24 Επισημάνσεις Εκπαίδευσης σε ασθενή με κρίση Εκπαιδεύστε τον ασθενή να αποφεύγει παράγοντες που μπορεί να προκαλέσουν κρίση (καφεΐνη) Οι ασθενείς χρειάζεται να ξέρουν ότι τα αντιεπιληπτικά φάρμακα θα τους βοηθήσουν να ελέγξουν την επιληψία Συμβουλέψτε τους ασθενείς να αποφύγουν το αλκοόλ γιατί συχνά είναι ασυμβίβαστο με τα αντιεπιληπτικά φάρμακα Η συχνή φροντίδα των δοντιών είναι απαραίτητες όταν ο ασθενής λαμβάνει φαινυντοΐνη (Dilantin) = υπερπλασία των ούλων Ο ασθενής πρέπει να φοράει το βραχιόλι ιατρικού συναγερμού ή να έχει μαζί του αναγνωριστική κάρτα Η κούραση, το άγχος και η ασθένεια μπορούν να ενισχύσουν τις κρίσεις = ισορροπημένη διατροφή σε τακτά διαστήματα, να κοιμούνται επαρκώς Μια επιληπτική κατάσταση συχνά θέτει περιορισμούς στην οδήγηση.

25 25