Η ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ Ερευνητική Εργασία Α’ Λυκείου Β’ Τετράμηνο

ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ ΟΜΑΔΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΗΣ Α’ ΛΥΚΕΙΟΥ ΒΕΪΖΗ ΣΥΛΒΑΝΑ ΚΑΡΑΜΠΙΝΑ ΣΟΦΙΑ ΚΑΡΑΜΠΙΝΑ ΦΩΤΕΙΝΗ ΚΑΡΑΦΕΡΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΛΙΣΙ ΜΠΙΑΝΑ ΣΙΑΡΑΒΑ ΝΙΚΟΛΙΝΑ ΤΑΤΣΗ ΙΩΑΝΝΑ - ΜΑΡΙΑ ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ ΔΟΓΓΑ ΖΩΗ ΠΕ01 ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ ΓΚΟΥΒΕΛΗ ΜΑΡΙΑ ΠΕ19

Ορισμός Πολλές φορές είναι δύσκολο να περιγράψει κανείς μια κατάσταση ή ένα περιστατικό βίας. Άλλες πάλι, υπάρχει το ενδεχόμενο η κακοποίηση να υπάρχει και να μην αναγνωρίζεται. Ο βασικότερος τρόπος για να την αντιληφθεί κάποιος άνθρωπος είναι αρχικά να εντοπίσει ότι τόσο η σωματική ή η πνευματική ακεραιότητα του/της, όσο και η ελευθερία του/της έχουν καταπατηθεί. Με λίγα λόγια, η κακοποίηση εις βάρος των γυναικών έχει να κάνει με την άσκηση κάποιας βίαιης συμπεριφοράς ή στάσης που προκαλεί ζημιά και πληγώνει τη γυναίκα που τη δέχεται. Ως αποτέλεσμα, δημιουργεί τόσο σωματικές όσο και ψυχολογικές πληγές, οι οποίες είναι δύσκολο να ξεπεραστούν, ειδικά όταν η κακοποίηση συμβαίνει κατ’ εξακολούθηση. Στη συγκεκριμένη περίπτωση δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος που αν δε διακοπεί μπορεί να έχει καταστροφικές συνέπειες.

Η βία μπορεί να λάβει 3 βασικές μορφές: Την ψυχολογική βία που περιλαμβάνει την εξύβριση, τη λεκτική κακομεταχείριση, την πρόκληση φόβου και ψυχολογικής εξάρτησης λόγω ταπείνωσης, την οικονομική στέρηση και το συνεχή και συστηματικό έλεγχο της κοινωνικής ζωής του άλλου. Τη σωματική βία που αφορά πράξεις που γίνονται με πρόθεση να προκαλέσουν πόνο ή τραυματισμό και έχει διακυμάνσεις από το «απλό χαστούκι» μέχρι το σοβαρό τραυματισμό ή και την απόπειρα ανθρωποκτονίας. Η τρίτη μορφή κακοποίησης είναι η σεξουαλική, η οποία αφορά τον εξαναγκασμό σε σεξουαλική συνεύρεση και συνήθως η μορφή αυτή πλαισιώνεται από τις δύο παραπάνω μορφές, δηλαδή τη σωματική και την ψυχολογική βία. Στην κακοποίηση υπάρχει ένας φαύλος κύκλος βίας στην ολοκλήρωση του οποίου η γυναίκα βιώνει τη διαδικασία της θυματοποίησής της.

ΠΙΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ: Η πρώτη φάση είναι η δημιουργία της έντασης-πρώτης επίθεσης, στην οποία ξεκινούν «μικροεπεισόδια» κακοποίησης με χρήση κυρίως της λεκτικής και ψυχολογικής βίας, στα οποία το ζευγάρι δε δίνει ιδιαίτερη σημασία. Η ένταση κορυφώνεται στην αμέσως επόμενη δεύτερη φάση με το κυρίως επεισόδιο κακοποίησης, στο οποίο εκδηλώνονται έντονα επεισόδια βίας που συνήθως περιλαμβάνουν όλες τις μορφές κακοποίησης, με πιο έντονη τη σωματική. Ο κύκλος ολοκληρώνεται με την τρίτη φάση της συγνώμης και της μεταμέλειας ή αλλιώς μήνας του μέλιτος, όπου ο άντρας έπειτα από την ισχυρά βίαιη συμπεριφορά του και με το φόβο ότι η γυναίκα του θα συνειδητοποιήσει την κακομεταχείριση σε βάρος της γυναίκας και θα τον εγκαταλείψει, παρουσιάζεται βαθιά μετανιωμένος και υπόσχεται πως θα αλλάξει, πως τίποτα ανάλογο δε θα επαναληφθεί και ότι στο εξής θα της συμπεριφέρεται με σεβασμό και αγάπη.

Ίσως πιο κοντά απ’ ό,τι φαντάζεσαι… Τα φαινόμενα της κακοποίησης και της άσκησης βίας κατά γυναικών εξακολουθούν να παρατηρούνται τόσο στην Ελλάδα όσο και στον υπόλοιπο κόσμο. Η βία κατά των γυναικών αποτελεί ένα πρόβλημα που «εμφανίζεται» (ή συνήθως συγκαλύπτεται) σε όλων των τύπων τις σύγχρονες κοινωνίες: στις αναπτυγμένες δυτικές κοινωνίες με ποικίλες μορφές, είτε με τη μορφή της οικογενειακής βίας, είτε με τη μορφή της σεξουαλικής εκμετάλλευσης όσο και στις υπόλοιπες κοινωνίες, όπου οι γυναίκες είναι θύματα πιο πρωτόγονων μορφών βίας. Δράστης της βίας μπορεί να είναι από τον σύζυγο των γυναικών μέχρι και το ίδιο το κράτος.

Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΑΝΑ ΤΟΥΣ ΑΙΩΝΕΣ Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΑΝΑ ΤΟΥΣ ΑΙΩΝΕΣ Η γυναίκα από την αρχή της ιστορικής περιόδου έχει δεχθεί πολλές επιδράσεις όσον αφορά τον τρόπο αντιμετώπισης της. Οι γυναίκες ήταν και είναι ακόμη τα θύματα της δημόσιας και ιδιωτικής βίας σε παγκόσμια κλίμακα. Η εκμετάλλευση και η κακοποίηση των γυναικών δεν είναι απλώς ένα λάθος του συστήματος. Είναι γέννημα της ίδιας της κοινωνίας, του κέρδους και του πλούτου. Από αυτήν την άποψη η πάλη ενάντια στην καταπίεση των γυναικών είναι και πάλη ενάντια στους όρους και τις συνθήκες που τη δημιουργούν

Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΑΝΑ ΤΟΥΣ ΑΙΩΝΕΣ(2) Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΑΝΑ ΤΟΥΣ ΑΙΩΝΕΣ(2) Πολλά και διάφορα έχουν γραφτεί για τις γυναίκες στη διάρκεια της ανθρώπινης ιστορίας, άλλα από τα οποία εκθειάζουν το γυναικείο φύλλο και άλλα που μιλούν με τρόπο ταπεινωτικό και ανεπίτρεπτο. Γράφτηκαν ύμνοι συγκινητικοί αλλά και στίχοι προσβλητικοί και βλάσφημοι. Υπήρξαν περίοδοι δόξας, όμως και φαινόμενα καταπίεσης και εκμετάλλευσης. Είναι αλήθεια ότι καθώς οι πολιτισμοί διαφέρουν μεταξύ τους, διαφέρουν και οι ρόλοι που αναθέτουν στο ένα ή το άλλο φύλο, και οι διάφορες εργασίες, κάποιες από τις οποίες σε μια κοινωνία μπορεί να θεωρούνται αντρικές ενώ σε άλλη γυναικείες.

Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΑΝΑ ΤΟΥΣ ΑΙΩΝΕΣ(3) Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΑΝΑ ΤΟΥΣ ΑΙΩΝΕΣ(3) Επηρεασμένοι κυρίως από την εικόνα της ζωής στην Αθήνα της κλασικής περιόδου, οι περισσότεροι συγγραφείς γενίκευαν τα πράγματα και μιλούσαν για μια κατάσταση περίπου τραγική, όπου οι γυναίκες ήταν φυλακισμένες στα απομονωμένα γυναικεία διαμερίσματα των οικιών, ενώ οι άντρες περνούσαν τον καιρό τους αργόσχολοι, στην Αγορά, τα γυμναστήρια και τα λουτρά.

Η γυναίκα στη ρωμαϊκή εποχή Μια επιδείνωση της κατάστασης παρουσιάστηκε στη ρωμαϊκή εποχή, όπου η γυναίκα έπρεπε να είναι σε πλήρη υποταγή στην εξουσία πρώτα του πατέρα ή του αδελφού και ύστερα του άντρα της, δεν είχε τη νομική ικανότητα να υπογράφει συμβόλαια ή διαθήκες ή να καταθέτει ως μάρτυρας στο δικαστήριο και να ασκεί δημόσιο λειτούργημα. Είναι προφανές, λοιπόν, ότι αλλιώς έχουν τα πράγματα και όχι όπως κατάφεραν να μας επιβάλλουν οι διάφοροι “ενδιαφερόμενοι”. Πολλές εξηγήσεις δίνονται για την επικράτηση της πλαστής εικόνας για τη θέση των γυναικών στην αρχαιότητα, κυριότερες από τις οποίες είναι αφενός μεν η προκατάληψη εναντίον του γυναικείου φύλου από τον κλήρο, στα χρόνια του μεσαίωνα, και αφετέρου η σκοπιμότητα των υποστηρικτών του γυναικείου κινήματος, που τους εξυπηρετούσε η εικόνα της καταπιεσμένης γυναίκας.

Η κακοποίηση της γυναίκας στο σύγχρονο κόσμο. Η κακοποίηση γυναικών αναφέρεται στην άσκηση σωματικής, ψυχικής ή και σεξουαλικής βίας σε μια γυναίκα από τον σύζυγο ή τον ερωτικό σύντροφο, νυν και πρώην με στόχο την επιβολή ελέγχου. Ο όρος συμπεριλαμβάνει επομένως και το βιασμό στο ζευγάρι με ή χωρίς γάμο. Στην εποχή μας, το πρόβλημα αυτό βρίσκεται σε έξαρση και έχει πάρει παγκόσμιες διαστάσεις. Σύμφωνα με στοιχεία της Διεθνούς Αμνηστίας, στην Ελλάδα, μέχρι και σήμερα ο νομοθέτης αναγνωρίζει το δικαίωμα του συζύγου στη σεξουαλική επαφή, ακόμα και με βίαιο τρόπο και χωρίς τη συγκατάθεση της συζύγου του. 

Η κακοποίηση της γυναίκας στο σύγχρονο κόσμο Δεν υπάρχει όμως μόνο η σεξουαλική κακοποίηση αλλά και η σωματική και η ψυχική, που είναι εξίσου σημαντικές. Η μορφή της σωματικής κακοποίησης είναι πιο φανερή και πιο επικίνδυνη τόσο για τη σωματική ακεραιότητα, όσο και για την ίδια τη ζωή των γυναικών που πέφτουν θύματά της. Σε μία τέτοια περίπτωση οι κακοποιήσεις κυμαίνονται από πολύ μικρές μέχρι πολύ μεγάλες που καταλήγουν πολλές φορές σε σοβαρές σωματικές βλάβες. Τέλος η ψυχολογική κακοποίηση είναι όταν κάποιος έχει πλήρη έλεγχο και κατάκριση των σχέσεων της γυναίκας µε άλλους ανθρώπους, κοινωνική απομόνωση από φίλους και συγγενείς, στέρηση της ελευθερίας που έχει ως αποτέλεσμα τον πλήρη έλεγχο των κινήσεων της γυναίκας, απειλές και εκβιασμοί, υποτίμηση της αξιοπρέπειας, ταπείνωση κ.α.

Το προφίλ των κακοποιημένων γυναικών Το προφίλ των κακοποιημένων γυναικών Χαμηλή αυτοεκτίμηση. Πιστεύουν ότι ο ρόλος τους ως σύζυγοι, νοικοκυρές και μητέρες τους δίνει αυταξία. Έχουν παραδοσιακές αντιλήψεις σε θέματα οικογένειας και πιστεύουν στην ενότητά της και στα στερεότυπα του γυναικείου ρόλου. Οι περισσότερες έχουν υπάρξει θύματα κακοποίησης από τους γονείς τους στην παιδική ηλικία. Παθητική συμπεριφορά. Υπομένουν, ανέχονται τον εξευτελισμό και την προσβολή, δέχονται την ευθύνη για τις βίαιες πράξεις των συζύγων τους. Ενώ χαρακτηρίζονται παθητικές από τους άλλους, αντιμετωπίζουν όμως τη βία στο σπίτι με τέτοιο τρόπο ώστε να αποφεύγουν μεγαλύτερη κακοποίηση ή και δολοφονία. Ανασφάλεια και αναξιότητα. Νιώθουν ξεκρέμαστες χωρίς την παρουσία του συζύγου, αποφεύγουν να αναλάβουν ευθύνες και πρωτοβουλίες γιατί φοβούνται ότι αν αποτύχουν θα κατακριθούν και θα κακοποιηθούν. Συχνά χρησιμοποιούν τα σεξ ως μέσο διατήρησης της σχέσης τους. Ενοχές. Πιστεύουν ότι ευθύνονται οι ίδιες για την κακοποίησή τους και αρνούνται τον θυμό που νιώθουν από την κακοποίηση. Ψυχοσωματικά συμπτώματα. Έχουν έντονες αντιδράσεις άγχους και ψυχοσωματικές ασθένειες. Αίσθημα αβοηθησίας. Πιστεύουν ότι κανείς δεν μπορεί να τις βοηθήσει και να τις στηρίξει πέρα από τον ίδιο τον εαυτό τους.

Το προφίλ του άνδρα-θύτη Χαμηλή αυτοεκτίμηση. Πιστεύουν ότι μέσα από τη βίαιη συμπεριφορά τους και τον αυταρχισμό τους μπορούν να αποδείξουν ότι αξίζουν. Συχνά χρησιμοποιούν το βίαιο σεξ ως μέσο για να αυξήσουν την αυτοεκτίμησή τους και τον ανδρισμό τους. Έχουν κτητική συμπεριφορά, δημιουργούν σκηνές παθολογικής ζήλιας και πολλοί παρουσιάζουν διπλή προσωπικότητα. Κάποιοι έχουν υπάρξει θύματα ή μάρτυρες σκηνών βίας στην πατρική τους οικογένεια. Παραδοσιακές αντιλήψεις γύρω από το ρόλο τους. Πιστεύουν στην υπεροχή των ανδρών και στον παραδοσιακό τους ρόλο μέσα στην οικογένεια. Έλλειψη αυτοελέγχου και επίγνωσης των πράξεών τους και προβολή της ευθύνης σε άλλους. Δεν παραδέχονται ότι η συμπεριφορά τους είναι βίαιη, δεν εκτιμούν τις αρνητικές επιπτώσεις που έχει η πράξη τους στο θύμα ή στα άλλα μέλη της οικογένειας. Δικαιολογούν τον εαυτό τους για τη συμπεριφορά τους, προβάλλοντας άλλους, εξωγενείς παράγοντες, όπως οικονομικά προβλήματα, αλκοόλ, την προκλητική συμπεριφορά της συζύγου.

Η κακοποίηση γυναικών στην Ελλάδα Η Ελλάδα δεν αποτελεί εξαίρεση και συμμετέχει και αυτή σε αυτό το παιχνίδι της σιωπής όσον αφορά το θέμα της βίας κατά των γυναικών. Το θέμα σπανίως φτάνει στην επιφάνεια και ακόμη πιο σπάνια οργανώνονται σχετικές δράσεις ή εκδηλώσεις ενημέρωσης, ευαισθητοποίησης και δραστηριοποίησης. Σύμφωνα με στοιχεία του Κέντρου Κοινωνικής Υποστήριξης Γυναικών (Κ.Κ.Υ.Γ.), το οποίο αποτελεί μία μη κυβερνητική οργάνωση με έδρα τη Θεσσαλονίκη, από το Νοέμβριο του 1998 μέχρι τον περασμένο Οκτώβριο 1.061 γυναίκες ζήτησαν τη βοήθεια του Κέντρου. Οι γυναίκες που υφίστανται βία και έκαναν χρήση των υπηρεσιών του Κ.Κ.Υ.Γ. ήταν έγγαμες (σε ποσοστό 66,9%), άνεργες (55,8%), απόφοιτες Λυκείου (26,5%), ενώ ο μέσος όρος ηλικίας τους ήταν 40,3 έτη. Το 79,4% είχε υποστεί βία από το σύζυγο ή το σύντροφό τους.

ΠΑΙΔΙΚΗ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ

Παιδική Κακοποίηση Το φαινόμενο της παιδικής κακοποίησης είναι ένα ζήτημα, οι συνέπειες του οποίου έχουν διάρκεια και επηρεάζουν και τη μετέπειτα ζωή του παιδιού, μετατρέποντάς το σε έναν ενήλικα που αντιμετωπίζει δυσκολίες σε διάφορες σημαντικές πτυχές της ζωής του.

Κύριες μορφές της παιδικής κακοποίησης και παραμέλησης παιδιών Σωματική κακοποίηση: Η σωματική κακοποίηση περιλαμβάνει κάθε είδους τραυματισμούς ή κακώσεις διαφορετικής σοβαρότητας, που δεν οφείλονται σε ατυχήματα.

Κύριες μορφές της παιδικής κακοποίησης και παραμέλησης παιδιών Ψυχολογική κακοποίηση: Η ψυχολογική κακοποίηση ενός παιδιού μπορεί να περιλαμβάνει πράξεις και συμπεριφορές οι οποίες εμπεριέχουν απόρριψη, εκφοβισμό, απομόνωση, εκμετάλλευση, υποτίμηση, συναισθηματική απροσφορότητα όπως και κοινωνικά αποκλίνουσες πράξεις.

Κύριες μορφές της παιδικής κακοποίησης και παραμέλησης παιδιών Παραμέληση Ως παραμέληση θεωρείται το φαινόμενο σύμφωνα με το οποίο η διατροφή, η ιατρική φροντίδα, η ένδυση, η στέγαση, η σχολική φοίτηση ή η παρακολούθηση που παρέχεται στο παιδί είναι έντονα ανεπαρκής ή ακατάλληλη σε βαθμό τέτοιο ώστε να παραβλέπεται ή να τίθεται σε σοβαρό κίνδυνο ή υγεία και η ανάπτυξή του. Ένα παιδί είναι παραμελημένο εάν αφεθεί χωρίς φροντίδα για μακρά χρονικά διαστήματα ή εάν εγκαταλειφθεί.

Κύριες μορφές της παιδικής κακοποίησης και παραμέλησης παιδιών Σεξουαλική παραβίαση – Αιμομιξία Σεξουαλική παραβίαση θεωρείται η συμμετοχή ή η έκθεση παιδιών και εφήβων σε πράξεις με σεξουαλικό περιεχόμενο υποκινούμενες από ενήλικα, συνήθως, που έχει σχέση φροντίδας ή οικειότητας με το παιδί, οι οποίες έχουν ως σκοπό τη σεξουαλική διέγερση ή/και ικανοποίηση του ενήλικα. Η σεξουαλική παραβίαση εμπεριέχει διάφορες μορφές με ή χωρίς επαφή, από την έκθεση σε επίδειξη, τις θωπείες και τις ασελγείς πράξεις, μέχρι το βιασμό και την αιμομιξία. Η παιδική πορνογραφία και η πορνεία δεν είναι παρά οι εμπορευματικές πλευρές αυτού του ζητήματος, οι οποίες αναφέρονται με τον όρο "σεξουαλική εκμετάλλευση".

Οι Γονείς που κακοποιούν Τα ευρήματα τόσο στην Ελλάδα όσο και σε άλλες χώρες δείχνουν ότι οι γονείς είναι άτομα με ιδιαίτερες ανάγκες για φροντίδα και στήριξη τόσο από κοινωνικούς φορείς, όσο και από ειδικούς ψυχικής υγείας Μπορεί να χαρακτηρίζονται από: Σοβαρές ψυχικές δυσκολίες Περιορισμένες νοητικές ικανότητες. - Σημαντική δυσκολία να ελέγχουν τον εαυτό τους και τις παρορμήσεις τους Συναίσθημα βαθιάς ανεπάρκειας για το γονεϊκό τους ρόλο και για την εικόνα του εαυτού τους γενικότερα. Έντονες (ναρκισσιστικές) ανάγκες για εξάρτηση και προσοχή από τους άλλους, τις οποίες τείνουν να καλύπτουν χρησιμοποιώντας τα παιδιά τους ως πηγή φροντίδας. Κακές σχέσεις με τους δικούς τους γονείς. Οι περισσότεροι γονείς που κακοποιούν έχουν υπάρξει θύματα ή μάρτυρες βίαιων σκηνών μέσα στις δικές τους οικογένειες. Τάση να αντιλαμβάνονται και να περιγράφουν το παιδί με τρόπο αρνητικό ("δύσκολο", "κακό", "προβληματικό").

Ο ρόλος εξωοικογενειακών παραγόντων Η σημασία των εξωοικογενειακών παραγόντων αναγνωρίζεται όλο και περισσότερο τα τελευταία χρόνια. Πεποιθήσεις όπως "ποτέ δεν επεμβαίνω στα ενδοοικογενειακά ζητήματα άλλων" ενισχύουν την απόκρυψή της και ενδέχεται να αποτρέπουν τους άλλους από το να παρέμβουν για να προστατέψουν ένα παιδί που κακοποιείται.

Ψυχιατρικά - Ψυχολογικά χαρακτηριστικά του κακοποιημένου παιδιού (1) Τα παιδιά που κακοποιούνται ή και παραμελούνται παρουσιάζουν έντονες συναισθηματικές αντιδράσεις. Κλαίνε πολύ εύκολα, είναι πολύ απαιτητικά και εμφανίζουν προβλήματα συμπεριφοράς. Ο όρος «παγωμένο βλέμμα» περιγράφει τη χαρακτηριστική έκφραση που έχουν. Στη σχέση τους με τρίτους είναι πολύ επιφυλακτικά στη σωματική επαφή και γενικά καχύποπτα. Φαίνεται επίσης ότι έχουν μια ετοιμότητα να αντιδρούν σε σημάδια κινδύνου ή έντασης από το περιβάλλον. Αυτά τα πολύ γενικά χαρακτηριστικά δείχνουν ότι υπάρχει σοβαρή διαταραχή προσωπικότητας, που είναι πολύ πιθανό να συνεχίσει να υπάρχει κι όταν αυτά τα παιδιά ενηλικιωθούν.

Ψυχιατρικά - Ψυχολογικά χαρακτηριστικά του κακοποιημένου παιδιού (2) Σύμφωνα με τη μελέτη των Martin και Beezley σχετικά με την προσωπικότητα των παιδιών αυτών εντοπίστηκαν εννέα χαρακτηριστικά κριτήρια: Μειωμένη ικανότητα για ευχαρίστηση Σοβαρές διαταραχές συμπεριφοράς Μειωμένη αυτοεκτίμηση Απόσυρση Εναντιωματική συμπεριφορά Μεγάλη διεγερσιμότητα Ψυχαναγκαστικές τάσεις(Martin,Beezley ''compulsivity'') Ψευδοενήλικη συμπεριφορά Μαθησιακές δυσκολίες

Όταν υπάρχει υποψία κακοποίησης Ενημερώνονται οι αρμόδιες αρχές (εισαγγελέας, αστυνομία) και εισάγεται το παιδί στο νοσοκομείο προκειμένου, κατ' αρχήν, να προστατευθεί η ζωή του και να αντιμετωπιστούν τα ιατρικά προβλήματα. Παρέχεται βοήθεια στο παιδί και στην οικογένεια από διεπιστημονική ομάδα ειδικών (παιδίατρος, κοινωνικός λειτουργός, ψυχολόγος και παιδοψυχίατρος) με: Μεταφορά του παιδιού σε ασφαλές πλαίσιο διαμονής (μακριά από τους γονείς, για κάποιο τουλάχιστον διάστημα, αν κριθεί αναγκαίο). Ψυχοδιαγνωστική εκτίμηση παιδιού και γονέων για την πιθανότητα ύπαρξης ψυχολογικών ή άλλων αναπτυξιακών (για το παιδί) δυσκολιών που χρειάζονται φροντίδα. Συμβουλευτική στήριξη - ψυχοθεραπεία γονέων. Ψυχοθεραπευτική βοήθεια παιδιού.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ http://el.wikipedia.org/wiki http://amnesty.org.gr/library/2007/eur250022007/index.htmhttp://amnesty.org.gr/campaigns/actforwomen/actnow/congo.htm https://womenaidhalandri.wordpress.com https://womenaidhalandri.wordpress.com/2014/02/06/182

Ευχαριστούμε πολύ!!!