Συμπόσια στην Αρχαία Ελλάδα Γιωτοπούλου Ευριδίκη Γκρίτσα Κωνσταντίνα Λιάππη Ελεάννα Περσίδου Αντωνία Στασή Δέσποινα

Τα Συμπόσια στην αρχαία Ελλάδα Αγαπημένος τρόπος διασκέδασης Περιελάμβανε 2 στάδια: Το πρώτο αφιερωμένο στο λιτό φαγητό Το δεύτερο στην κατανάλωση του ποτού.

Το πρώτο μέρος του συμποσίου Συνόδευαν το γεύμα τους με κρασί ανέρωτο για να αποφεύγουν όλες τις δυσάρεστες συνέπειες του άκρατου οίνου. Μεζέδες με τους οποίους συνόδευαν τα γεύματα τους : κάστανα, κουκιά, ψημένοι κόκκοι σίτου ή ακόμη γλυκίσματα από μέλι, για την απορρόφηση του οινοπνεύματος ώστε να επιμηκυνθεί ο χρόνος της συνάθροισης.

Το δεύτερο μέρος του συμποσίου Ξεκινούσε με μια σπονδή, τις περισσότερες φορές προς τιμή του Διονύσου. Κατόπιν οι παριστάμενοι συζητούσαν ή έπαιζαν διάφορα επιτραπέζια παιχνίδια, όπως ο κότταβος. Τα άτομα έμεναν ξαπλωμένα σε ανάκλιντρα (κλίναι), χαμηλά τραπέζια φιλοξενούσαν τα φαγώσιμα και τα παιχνίδια. Χορεύτριες, ακροβάτες και μουσικοί συμπλήρωναν την ψυχαγωγία

Διεύθυνση και οργάνωση Συμποσίου Ένας <<βασιλιάς>> του συμποσίου, ο οποίος εκλεγόταν στην τύχη για να υποδεικνύει στους δούλους την αναλογία κρασιού και νερού κατά την προετοιμασία των ποτών. Εντελώς απαγορευμένο στις γυναίκες, με εξαίρεση τις χορεύτριες και τις εταίρες, το συμπόσιο ήταν ένα σημαντικότατο μέσο κοινωνικοποίησης . Διοργανωνόταν από έναν ιδιώτη για τους φίλους ή για τα μέλη της οικογένειας του. Ή αφορούσε τη μάζωξη μελών μιας θρησκευτικής ομάδας ή μιας εταιρίας. Τα πολυτελή συμπόσια προφανώς προοριζόταν για τους πλουσίους. Η ποσότητα των ποτών οριζόταν από τον συμποσιάρχη που είχε στην υπηρεσία του οινοχόους και θεράποντες και φρόντιζε για την καλή διεξαγωγή του συμποσίου με απολυταρχικό τρόπο.

Το συμπόσιο στην Αθήνα Ένα γεύμα δεν άρχιζε ποτέ με σούπα γιατί ήταν το φαγητό των φτωχών αν και πολύ υγιεινό Στο πρώτο μέρος του γεύματος σέρβιραν χορταστικά φαγητά και ειδικά ψάρια και πουλερικά. Σε αυτό το μέρος του φαγητού δεν έπιναν κρασί , προτιμούσαν να πίνουν μετά. Αργότερα έφερναν άλλα τραπέζια φορτωμένα επιδόρπια και κρασιά

Τα ποτά στην αρχαιότητα Ευρύτερη κατανάλωση ήταν προφανώς στο νερό. Κατά την αρχαιότητα υπήρχαν πολλά είδη κρασιού: λευκό, κόκκινο, ροζέ. Ορισμένες φορές το κρασί γινόταν γλυκύτερο με μέλι. Το κρασί είχε θεραπευτικές ακόμα ιδιότητες όταν ανακατευόταν με θυμάρι, κανέλα και άλλα βότανα. Άλλα από τα ποτά των αρχαίων Ελλήνων ήταν η μπίρα διαδεδομένο ποτό της αρχαιότητας ως <<κρασί και κριθάρι>>, σύμβολο γονιμότητας και πλούτου Το υδρομέλι, ποτό πολύ αγαπητό στους Έλληνες Οι Έλληνες έπιναν με μέτρο κρασί ανακατεμένο με νερό αλλιώς θεωρούνταν βάρβαρη συνήθεια Το κρασί που ήταν ανακατεμένο με τρία μέρη νερό θεωρούνταν πολύ αδύνατο και το έλεγαν ‘’ποτό για τα βατράχια’’. Το καλοκαίρι το κρασί το ανακάτευαν με πάγο.

Κυκεώνας Αρχαίο ελληνικό ποτό φτιαγμένο κυρίως από νερό, χοντραλεσμένο κριθάρι (πτισάνη) ,βότανα και μυρωδικά όπως το κύμινο. Χρησιμοποιούνταν στο αποκορύφωμα των Ελευσίνιων Μυστηρίων για να σπάσει την ιερή αποχή από το φαγητό και το πιοτό, Ήταν επίσης ένα αγαπημένο ποτό των Ελλήνων αγροτών. Επίσης θεωρείται ότι είχε χωνευτικές ιδιότητες.

Βιβλιογραφία www.tmth.gr www.fcb.pblogs.gr www.zaxariswines.gr www.wikipedia.com Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα