Μεταβολές στον υετό και στην κυκλοφορία ατμόσφαιρας - ωκεανών Μαρκάκης Κων/νος Ιούνιος 2004

Υπάρχει μια σαφής σύνδεση μεταξύ της μεταβολής της επιφανειακής θερμοκρασίας και του υετού και υγρασίας σαν αποτέλεσμα της ατμοσφαιρικής κυκλοφορίας σύμφωνα με το σχήμα : Η μέτρηση της βροχόπτωσης και η μαθηματική ανάλυση σαν συνέπεια είναι πολύπλοκες λόγω των διάφορων άλλων φυσικών παραμέτρων που τις επηρεάζουν π.χ : άνεμος αλλά και των διαφορετικών τεχνικών και οργάνων και τεχνικών υπολογισμού που διαθέτουν οι επιστήμονες. Η μέτρηση της βροχόπτωσης και η μαθηματική ανάλυση σαν συνέπεια είναι πολύπλοκες λόγω των διάφορων άλλων φυσικών παραμέτρων που τις επηρεάζουν π.χ : άνεμος αλλά και των διαφορετικών τεχνικών και οργάνων και τεχνικών υπολογισμού που διαθέτουν οι επιστήμονες. Π.χ : οι βροχόπτωση στις αρκτικές περιοχές είναι κατά 50% μεγαλύτερη από τη μετρημένη (Forland & Hansen 2000). Π.χ : οι βροχόπτωση στις αρκτικές περιοχές είναι κατά 50% μεγαλύτερη από τη μετρημένη (Forland & Hansen 2000). Έτσι είναι απαραίτητη η σύγκριση των αλλαγών διαφόρων φυσικών παραμέτρων π.χ ροή νερού ή υγρασία εδάφους με την κατακρήμνιση για να έχουμε μακροχρόνιες τάσεις αυξομείωσης της κατακρήμνισης. Έτσι είναι απαραίτητη η σύγκριση των αλλαγών διαφόρων φυσικών παραμέτρων π.χ ροή νερού ή υγρασία εδάφους με την κατακρήμνιση για να έχουμε μακροχρόνιες τάσεις αυξομείωσης της κατακρήμνισης. Θερμοκρασία <=> εξάτμιση <=> υδρατμοί <=> υετός

Παγκόσμιες μεταβολές στον υετό για την ξηρά Παγκόσμιες μεταβολές στον υετό για την ξηρά Η βροχόπτωση στον αιώνα μας έχει αυξηθεί κατά 2% (Jones & Hulme 1996). Η βροχόπτωση στον αιώνα μας έχει αυξηθεί κατά 2% (Jones & Hulme 1996). Η μεταβολή αυτή διαφέρει χρονικά αλλά και γεωγραφικά μέσα στον αιώνα. Η μεταβολή αυτή διαφέρει χρονικά αλλά και γεωγραφικά μέσα στον αιώνα. Οι μετρήσεις περιλαμβάνουν σταθμούς παγκόσμια. Οι μετρήσεις περιλαμβάνουν σταθμούς παγκόσμια. Οι επιπτώσεις του άνεμου στις μετρήσεις της χειμερινής βροχόπτωσης στους σταθμούς στα μεσαία και μεγάλα γεωγραφικά πλάτη έχουν συνυπολογισθεί. Οι επιπτώσεις του άνεμου στις μετρήσεις της χειμερινής βροχόπτωσης στους σταθμούς στα μεσαία και μεγάλα γεωγραφικά πλάτη έχουν συνυπολογισθεί.

Μεσαία και μεγάλα γεωγραφικά πλάτη Μεσαία και μεγάλα γεωγραφικά πλάτη Στον αιώνα μας η μέση ετήσια κατακρήμνιση αυξήθηκε 7% με 12% μεταξύ 30 ο Ν – 85 ο Ν Στον αιώνα μας η μέση ετήσια κατακρήμνιση αυξήθηκε 7% με 12% μεταξύ 30 ο Ν – 85 ο Ν και κατά 2% μεταξύ 0 ο S – 55 ο S

Επιμέρους περιοχές Αύξηση 5% με 10% τον αιώνα εκτός από τις ξηρασίες του 30 και του 50. Η αύξηση αυτή (αφαιρώντας τον ανθρώπινο παράγοντα) προκάλεσε αύξηση στη ροή νερού (Karl & Knight 1998). USA : Καναδάς : αύξηση 10% (Mekis & Hong 1999). Κίνα : τελευταία 50 χρόνια μικρή μείωση με ταυτόχρονη μείωση κατά 3.9% ανά δεκαετία των βροχερών ημερών (Zai 1999).

Ευρώπη : Αύξηση κατακρήμνισης στα βόρεια και γενική μείωση στη μεσόγειο (Schonwiese & Rapp 1997) Αυστραλία Στα βόρειο- δυτικά μεγάλη μείωση ενώ στα κεντρικά και ανατολικά αύξηση 15 με 20% (Haylock & Nichols 2000).

Τροπικές και υποτροπικές περιοχές Η αύξηση του υετού στα μεσαία και μεγάλα γεωγραφικά πλάτη αντισταθμίζονται από τη μείωση στις υποτροπικές περιοχές του νότιου ημισφαιρίου. Η μείωση αυτή είναι υπεύθυνη για τη μείωση της παγκόσμιας μείωσης τη δεκαετία 85 με 95. Η αύξηση του υετού στα μεσαία και μεγάλα γεωγραφικά πλάτη αντισταθμίζονται από τη μείωση στις υποτροπικές περιοχές του νότιου ημισφαιρίου. Η μείωση αυτή είναι υπεύθυνη για τη μείωση της παγκόσμιας μείωσης τη δεκαετία 85 με 95. Τοπικά θετικές τιμές παρουσιάστηκαν σε περιοχές στη βορειοανατολική Βραζιλία (Marengo 1998). Τοπικά θετικές τιμές παρουσιάστηκαν σε περιοχές στη βορειοανατολική Βραζιλία (Marengo 1998). Στον Αμαζόνιο υπήρχαν υγρές περίοδοι το 70 και το 90 και ξηρές περίοδοι από το 80 μέχρι το 90 (Marengo 1998). Στον Αμαζόνιο υπήρχαν υγρές περίοδοι το 70 και το 90 και ξηρές περίοδοι από το 80 μέχρι το 90 (Marengo 1998). Στην νότιο Αφρική υπήρχαν υγρές περίοδοι το 50 και 70, και ξηρές το 90. Στην νότιο Αφρική υπήρχαν υγρές περίοδοι το 50 και 70, και ξηρές το 90. Αντίθετα στη βορειοδυτική Αφρική (Nicholson 2000). Αντίθετα στη βορειοδυτική Αφρική (Nicholson 2000).

Τι συνέβαινε παλαιοτέρα ;  Στη δυτική βόρειο Αμερική υπήρχαν μεγάλες περίοδοι ξηρασίας το 10 και 14 αιώνα (Hughes & Funkhouser 1999).  Η υγρές περίοδοι του εικοστού αιώνα στα νοτιοδυτικά είναι η μεγαλύτερη της χιλιετίας (Swetman & Betancourt 1998).  Η συσσώρευση πάγων στις Άνδεις ήταν πιο αργή το πρώτο μισό της χιλιετίας παρά στο δεύτερο (Thomson 1996).  Τα στοιχεία καταδεικνύουν σημαντικές αλλαγές στην καλοκαιρινή βροχόπτωση στην κινά κατά τους τελευταίους αιώνες (Ren 1998). Από μελέτες σε δέντρα, πυθμένες λιμνών κτλ έχει βρεθεί :

Υδρατμοί. Οι τελευταίες έρευνες επιβεβαιώνουν και ενισχύουν τα αποτελέσματα ερευνών για αύξηση των υδρατμών της κατώτερης τροπόσφαιρας σε προηγούμενη έκθεση. Οι τελευταίες έρευνες επιβεβαιώνουν και ενισχύουν τα αποτελέσματα ερευνών για αύξηση των υδρατμών της κατώτερης τροπόσφαιρας σε προηγούμενη έκθεση. Η τάση των υδρατμών του εδάφους είναι αυξητική. Η τάση των υδρατμών του εδάφους είναι αυξητική. Η γνώση της μεταβολής των υδρατμών της ανώτερης τροπόσφαιρας και κατώτερης στρατόσφαιρας είναι σημαντική για το ισοζύγιο ακτινοβολίας καθώς οι υδρατμοί θεωρούνται σημαντικό θερμοκηπικό αέριο. Η γνώση της μεταβολής των υδρατμών της ανώτερης τροπόσφαιρας και κατώτερης στρατόσφαιρας είναι σημαντική για το ισοζύγιο ακτινοβολίας καθώς οι υδρατμοί θεωρούνται σημαντικό θερμοκηπικό αέριο. H πίεση, το σημείο δροσού και η απόλυτη και σχετική υγρασία των υδρατμών μετρούνται με υγρά και ξηρά υγρόμετρα και η γνώση μας για την αξιοπιστία τους είναι μικρή. Οι έρευνες δείχνουν αδυναμία στο να κρίνουμε την ακρίβεια της πίεσης των υδρατμών. H πίεση, το σημείο δροσού και η απόλυτη και σχετική υγρασία των υδρατμών μετρούνται με υγρά και ξηρά υγρόμετρα και η γνώση μας για την αξιοπιστία τους είναι μικρή. Οι έρευνες δείχνουν αδυναμία στο να κρίνουμε την ακρίβεια της πίεσης των υδρατμών.

Υδρατμοί εδάφους Η περίοδος 1961 με 90 για την Ευρώπη χαρακτηρίζεται από μικρή αύξηση της πίεσης υδρατμών. Στη νότια και ανατολική μεσόγειο η αύξηση είναι 0.5 hPa με 1.5 hPa (με μεγαλύτερη αύξηση το καλοκαίρι) και 0.5 hPa στην περιοχή της Τουρκίας (Schonwiese & Rapp 1997). Η περίοδος 1961 με 90 για την Ευρώπη χαρακτηρίζεται από μικρή αύξηση της πίεσης υδρατμών. Στη νότια και ανατολική μεσόγειο η αύξηση είναι 0.5 hPa με 1.5 hPa (με μεγαλύτερη αύξηση το καλοκαίρι) και 0.5 hPa στην περιοχή της Τουρκίας (Schonwiese & Rapp 1997). Στις ηνωμένες πολιτείες για την απόλυτη υγρασία η τάση είναι αυξητική (αρκετές ποσοστιαίες μονάδες ανά δεκαετία) για την περίοδο 61 με 95. Αντίθετα η σχετική υγρασία έδειξε μικρότερη αύξηση ειδικά το χειμώνα και την άνοιξη (Gaffen & Ross 1999). Στις ηνωμένες πολιτείες για την απόλυτη υγρασία η τάση είναι αυξητική (αρκετές ποσοστιαίες μονάδες ανά δεκαετία) για την περίοδο 61 με 95. Αντίθετα η σχετική υγρασία έδειξε μικρότερη αύξηση ειδικά το χειμώνα και την άνοιξη (Gaffen & Ross 1999). Οι έρευνες έδειξαν μια αλλαγή στον ημερήσιο κύκλο του σημείου δροσού στη βόρειο Αμερική, με πτώση της πορείας το απόγευμα και μικρή άνοδο το μεσημέρι (Schwartzman 1998). Οι έρευνες έδειξαν μια αλλαγή στον ημερήσιο κύκλο του σημείου δροσού στη βόρειο Αμερική, με πτώση της πορείας το απόγευμα και μικρή άνοδο το μεσημέρι (Schwartzman 1998). Αυξήσεις στην πρώην σοβιετική ένωση, ανατολική κίνα, USA και τροπικό δυτικό ειρηνικό ωκεανό, στο δεύτερο μισό του αιώνα. Πτώση στον Καναδά το φθινόπωρο. Αυξήσεις στην πρώην σοβιετική ένωση, ανατολική κίνα, USA και τροπικό δυτικό ειρηνικό ωκεανό, στο δεύτερο μισό του αιώνα. Πτώση στον Καναδά το φθινόπωρο.

Τάση των υδρατμών εδάφους για την περίοδο 75 με 95 (περίοδο που καλύπτει μεγάλο μέρος της παγκόσμιας θερμοκρασιακής αύξησης). Είναι φανερή η αύξηση στο βόρειο ημισφαίριο.

Υδρατμοί στην κατώτερη τροπόσφαιρα Εννοούμε τους υδρατμούς από το έδαφος μέχρι τα 500 hPa οι οποίοι μπορούνε να επανέλθουν στο έδαφος με την μορφή υετού. Εννοούμε τους υδρατμούς από το έδαφος μέχρι τα 500 hPa οι οποίοι μπορούνε να επανέλθουν στο έδαφος με την μορφή υετού. Αυξήσεις στην βόρειο Αμερική Αυξήσεις στην βόρειο Αμερική Πάνω από την Ασία αυξήσεις μόνο στην κίνα και τα νησιά του ειρηνικού. Πάνω από την Ασία αυξήσεις μόνο στην κίνα και τα νησιά του ειρηνικού. Στην υπόλοιπη Ασία και Ευρώπη μεικτές τάσεις με τάση μείωσης μόνο ανατολική Ευρώπη και δυτική Ρωσία. Στην υπόλοιπη Ασία και Ευρώπη μεικτές τάσεις με τάση μείωσης μόνο ανατολική Ευρώπη και δυτική Ρωσία. Οι τάσεις αύξησης πάνω από την κίνα βόρειο Αμερική και ειρηνικό ακολουθούν τις θερμοκρασιακές τάσεις. Οι τάσεις αύξησης πάνω από την κίνα βόρειο Αμερική και ειρηνικό ακολουθούν τις θερμοκρασιακές τάσεις. Αυξήσεις και στο σημείο δρόσου από το 61 έως το 95 (Ross & Elliott 2001). Αυξήσεις και στο σημείο δρόσου από το 61 έως το 95 (Ross & Elliott 2001).

Ανώτερη τροπόσφαιρα / κατώτερη στρατόσφαιρα Αυξήσεις στην αναλογία υδρατμών στην κατώτερη στρατόσφαιρα τις τελευταίες δεκαετίες είναι πολύ πιθανό να προκάλεσαν την μείωση της θερμοκρασίας (σε βαθμό όμοιο με αυτό της μείωσης όζοντος), τη χημεία του όζοντος, το ισοζύγιο ακτινοβολίας (Forster & Shine 1999). Αυξήσεις στην αναλογία υδρατμών στην κατώτερη στρατόσφαιρα τις τελευταίες δεκαετίες είναι πολύ πιθανό να προκάλεσαν την μείωση της θερμοκρασίας (σε βαθμό όμοιο με αυτό της μείωσης όζοντος), τη χημεία του όζοντος, το ισοζύγιο ακτινοβολίας (Forster & Shine 1999). Από In Situ και δορυφορικές μετρήσεις βρέθηκε αυξητική τάση υδρατμών πάνω από τα 18 Km με ρυθμό 1% το χρόνο από το 81 έως το 96. Ο ρυθμός μειώθηκε μετά το 96 (Oltmans 2000). Από In Situ και δορυφορικές μετρήσεις βρέθηκε αυξητική τάση υδρατμών πάνω από τα 18 Km με ρυθμό 1% το χρόνο από το 81 έως το 96. Ο ρυθμός μειώθηκε μετά το 96 (Oltmans 2000). Στην ανώτερη τροπόσφαιρα από το 97 έως το 2000 δείχνουν αυξήσεις 0,1 % το χρόνο για την περιοχή 10 ο Ν-10 ο S (Bates & Jackson 2001). Στην ανώτερη τροπόσφαιρα από το 97 έως το 2000 δείχνουν αυξήσεις 0,1 % το χρόνο για την περιοχή 10 ο Ν-10 ο S (Bates & Jackson 2001).

Εξάτμιση Η εξάτμιση αυξήθηκε από το 1950 στις περισσότερες ξηρές περιοχές της USSR και των ενωμένων πολιτειών. Η εξάτμιση αυξήθηκε από το 1950 στις περισσότερες ξηρές περιοχές της USSR και των ενωμένων πολιτειών. Στις υγρές παρόχθιες περιοχές της ανατολικής USA βρέθηκε επίσης αύξηση τις θερμές περιόδους. Στις υγρές παρόχθιες περιοχές της ανατολικής USA βρέθηκε επίσης αύξηση τις θερμές περιόδους. Μόνο στις πυκνές δασώδης περιοχές της USSR και USA βρέθηκε μείωση. Μόνο στις πυκνές δασώδης περιοχές της USSR και USA βρέθηκε μείωση. Οι αυξήσεις αυτές οφείλονται στην αύξηση τις διαθέσιμης υγρασίας στην επιφάνεια προς εξάτμιση αλλά και της αυξητικής τάσης της θερμοκρασίας (Golubev 2001). Οι αυξήσεις αυτές οφείλονται στην αύξηση τις διαθέσιμης υγρασίας στην επιφάνεια προς εξάτμιση αλλά και της αυξητικής τάσης της θερμοκρασίας (Golubev 2001).

Νέφη Οι αλλαγές των υδρατμών επηρεάζουν και την παγκόσμια νεφοκάλυψη. Οι αλλαγές των υδρατμών επηρεάζουν και την παγκόσμια νεφοκάλυψη. Τα νέφη επηρεάζουν το ισοζύγιο ακτινοβολίας άρα και το παγκόσμιο κλίμα. Τα νέφη επηρεάζουν το ισοζύγιο ακτινοβολίας άρα και το παγκόσμιο κλίμα. Πάνω από την ξηρά Στην πρώην USSR από το 36 έως το 90 σημαντική μείωση των χαμηλών νεφών, όμως αύξηση των cumulus και cirrus (Sun & Groisman 2000). Πάνω από την κίνα μείωση 1 με 2% ανά δεκαετία από το 51 έως το 94 (ημέρα και νύχτα) (Kaiser 1998). Αύξηση στη βόρεια Ευρώπη από το 1910 έως το 95 (Tuomenvirta 2000). Πολύ μεγάλη αύξηση (15 με 20%) καλοκαίρι και άνοιξη στο νότιο πόλο (έχει συνδεθεί με μείωση της θερμοκρασίας στην στρατόσφαιρα) (Neff 1999). Μείωση στην νότιο Αμερική και Αφρική από το 71 έως το 91 (Hahn 1996)

Πάνω από τους ωκεανούς Μακροχρόνια αυξητική τάση για τα altostratus και nimbostratus στο βόρειο ειρηνικό και βόρειο ατλαντικό (Parungo 1994). Μακροχρόνια αυξητική τάση για τα altostratus και nimbostratus στο βόρειο ειρηνικό και βόρειο ατλαντικό (Parungo 1994). Εποχιακές μεταβολές στα στρατόμορφα νέφη στο βόρειο ειρηνικό (Norris 1998). Εποχιακές μεταβολές στα στρατόμορφα νέφη στο βόρειο ειρηνικό (Norris 1998). Αύξηση στην νεφοκάλυψη κατά 2% και 4% στα χαμηλά νέφη από το 52 έως το 95 (Norris 1999). Αύξηση στην νεφοκάλυψη κατά 2% και 4% στα χαμηλά νέφη από το 52 έως το 95 (Norris 1999). Παγκόσμια Για την περίοδο 83 με 94 αύξηση στο μηνιαίο μέσο. Για την περίοδο 83 με 94 αύξηση στο μηνιαίο μέσο. Τώρα βρισκόμαστε σε φάση μείωσης της τάσης. Τώρα βρισκόμαστε σε φάση μείωσης της τάσης.

Συμπεράσματα Αύξηση τις τελευταίες δεκαετίες του υετού εδάφους στα μεσαία και μεγάλα πλάτη του βόρειου ημισφαιρίου. Σύνδεση μεταξύ της απορροής και του υετού. Στο νότιο ημισφαίριο για την ξηρά δεν παρατηρήθηκαν αξιοσημείωτες αλλαγές. Οι οποίες αλλαγές συνδέθηκαν με αλλαγές στην νεφοκάλυψη. Αύξηση στους υδρατμούς του βορείου ημισφαιρίου (έδαφος και τροπόσφαιρα). Τα περιορισμένα στοιχεία της στρατόσφαιρας καταδεικνύουν αύξηση των υδρατμών. Πάνω από την ξηρά αύξηση της νεφοκάλυψης από την αρχή του αιώνα. Αυξήσεις και στη νέφωση πάνω από τους ωκεανούς από το 1950.

Μεταβολές στις παγκόσμιες ατμοσφαιρικές κυκλοφορίες Μεταβολές στις παγκόσμιες ατμοσφαιρικές κυκλοφορίες ENSO (El-Nino Southern Oscillation) Συμβαίνει στον ειρηνικό ωκεανό. Συμβαίνει στον ειρηνικό ωκεανό. Περιλαμβάνει μεταβολές της επιφανειακής πίεσης και θερμοκρασίας κατά μήκος του ειρηνικού. Περιλαμβάνει μεταβολές της επιφανειακής πίεσης και θερμοκρασίας κατά μήκος του ειρηνικού. Συχνότητα 2 έως 8 χρόνια (πλέον). Συχνότητα 2 έως 8 χρόνια (πλέον). Χαρακτηρίζεται από το δείκτη SOI (διαφορά πίεσης μεταξύ Ταϊτής και Darwin) Χαρακτηρίζεται από το δείκτη SOI (διαφορά πίεσης μεταξύ Ταϊτής και Darwin)

Μια έρευνα προσπάθησε να συνδέσει τιw παγκόσμιες μεταβολές τις θερμοκρασίας και του υετού με το ENSO. { Χρονοσειρές από στοιχεία (δέντρα) του παρελθόντος Μετρήσεις Με μια πρώτη ματιά παρατηρούμε πως τα δυο μεγάλα el-Niño του αιώνα μας βρίσκονται έξω από τη διακύμανση των προηγούμενων αιώνων. βρίσκονται έξω από τη διακύμανση των προηγούμενων αιώνων.

{ 3 διαφορετικές μέθοδοι Παρατηρούμε την τάση για τη θερμή φάση του κύκλου μετά το 76(el-Niño). Σε αυτή την περίοδο έχει παρατηρηθεί αύξηση της συχνότητας, έντασης και διάρκειας του φαινομένου. Κάποιες μελέτες παρατήρησαν εποχιακές μεταβολές του φαινομένου. Βρέθηκε μια παρατεταμένη περίοδος χαμηλού SOI από το 90 έως το 95 η οποία είναι εξαιρετικά σπάνια στατιστικά.

Μουσώνες Είναι συστήματα κυκλοφορίας που φέρνουν διαστήματα βροχής σε κάποιες περιοχές για μερικούς μήνες και εξαφανίζονται. Είναι συστήματα κυκλοφορίας που φέρνουν διαστήματα βροχής σε κάποιες περιοχές για μερικούς μήνες και εξαφανίζονται. Πολύ σημαντικές για τις αγροτικές περιοχές. Πολύ σημαντικές για τις αγροτικές περιοχές. Από το 1960 η σχέση μεταξύ el-Niño και του καλοκαιρινού μουσώνα της βορείου Αφρικής ισχυροποιήθηκε ακόμη πιο πολύ (πιο ξηρές περίοδοι) (Janicot 1996). Η αύξηση της επιφανειακής θερμοκρασίας στην Ευρώπη και Ασία έχει οδηγήσει σε ισχυρότερους μουσώνες στον ινδικό ωκεανό (Kumer). Είναι γνωστό ότι η θέση και ένταση του υψηλού βαρομετρικού δυτικό ειρηνικό ωκεανό συνδέεται με την ένταση του ανατολικού ασιατικού μουσώνα. Χρονοσειρές της έντασης του υψηλού παρατηρούν αύξηση το 20 και το 75 και οδηγούν πιο συχνά σε υγρά καλοκαίρια στην περιοχή (Gong & Wang 1999).

NAO (North Atlantic oscillation) Η ένταση του περιγράφεται από τον δείκτη NAO. Η ένταση του περιγράφεται από τον δείκτη NAO. Θετικές τιμές έχουν σαν αποτέλεσμα: Θετικές τιμές έχουν σαν αποτέλεσμα: Τελικά έχουμε ψυχρότερους χειμώνες στον βορειοδυτικό ατλαντικό και θερμότερους στην Ευρώπη, Σιβηρία και ανατολική Ασία (Thomson & Wallace 2001). Τελικά έχουμε ψυχρότερους χειμώνες στον βορειοδυτικό ατλαντικό και θερμότερους στην Ευρώπη, Σιβηρία και ανατολική Ασία (Thomson & Wallace 2001). Επίσης υγρές περίοδοι από τη Ισλανδία μέχρι την Σκανδιναβία και ξηρούς χειμώνες στην νότια Ευρώπη. Επίσης υγρές περίοδοι από τη Ισλανδία μέχρι την Σκανδιναβία και ξηρούς χειμώνες στην νότια Ευρώπη. Πάνω των κανονικών τιμών δυτικοί άνεμοι στα μεσαία πλάτη του βόρειου ατλαντικού. Χαμηλότερη SLP (Sea Level Pressure) στην περιοχή της Ισλανδίας και της Αρκτικής. Υψηλότερη SLP (Sea Level Pressure) στις υποτροπικές περιοχές του ατλαντικού και νότιας Ευρώπης.

Η τάση αυτή είναι υπεύθυνη για την θέρμανση τον χειμώνα στην βόρεια Ευρώπη βόρεια των 40 ο Ν τα τελευταία 30 χρόνια. Επίσης την ψύξη στον βορειοδυτικό ατλαντικό (Thomson 2000). Αύξηση των υποτροπικών δυτικών ανέμων (westerlies) μέχρι το ύψος της στρατόσφαιρας το χειμώνα (Thomson 2000). Αύξηση της κατακρήμνισης στη Σκανδιναβία με αποτέλεσμα την ενίσχυση του τοπικού παγετώνα (Hagen 1996). Μείωση της κατακρήμνισης στην περιοχή νότια των 50 ο Ν με αποτέλεσμα την υποχώρηση του παγετώνων στις Άλπεις (Frank 1997). Μετά το 1970 υπάρχει μια αυξητική τάση προς τις θετικές τιμές. 1970

AAO (Antarctic Oscillation) Είναι μια κυκλοφορία (συστήματος πίεσης) που συμβαίνει μεταξύ των μεγάλων και μεσαίων γεωγραφικών πλατών του νοτίου ημισφαιρίου, με κέντρο το 50 ο N -60 o N. Είναι μια κυκλοφορία (συστήματος πίεσης) που συμβαίνει μεταξύ των μεγάλων και μεσαίων γεωγραφικών πλατών του νοτίου ημισφαιρίου, με κέντρο το 50 ο N -60 o N. Έχει παρατηρηθεί μια διείσδυση μέχρι την στρατόσφαιρα από τον Οκτώβρη μέχρι τον Δεκέμβρη (Thomson & Wallace 2001). Έχει παρατηρηθεί μια διείσδυση μέχρι την στρατόσφαιρα από τον Οκτώβρη μέχρι τον Δεκέμβρη (Thomson & Wallace 2001). Επίσης (με λίγα διαθέσιμα στοιχεία) υπάρχει μια τάση προς θετικές τιμές του δείκτη). Επίσης (με λίγα διαθέσιμα στοιχεία) υπάρχει μια τάση προς θετικές τιμές του δείκτη). Οι θετικές τιμές αυξάνουν την ένταση των δυτικών ανέμων στα μεσαία πλάτη και μικρότερες θερμοκρασίες στην ανταρκτική (Thomson & Wallace 2001). Οι θετικές τιμές αυξάνουν την ένταση των δυτικών ανέμων στα μεσαία πλάτη και μικρότερες θερμοκρασίες στην ανταρκτική (Thomson & Wallace 2001).

Συμπεράσματα  Υπάρχει μεταβολή των χαρακτηριστικών του el-Niño μέσα στον αιώνα (μείωση της μεταβλητότητας μεταξύ 1920 και 1960)  Είναι αβέβαια η επιρροή της παρατηρούμενης παγκόσμιας θέρμανσης στα λιγότερο συχνά La-Niña από το 1976 μέχρι 1998).  Αναγνωρίστηκαν επιπλέον κυκλοφορίες όπως η PDO (pacific decadal oscillation) και η IPO (inter-decadal pacific oscillation) και οι οποίες συνδέονται με την ENSO (τα la-Niña είναι πιο συχνά στις θετικές τιμές του IPO.  Στο βόρειο ημισφαίριο αλλαγές στην θερμοκρασία εδάφους στο βόρειο ειρηνικό και δυτικό βόρειο Αμερική και η θετική τάση του NAO έχουν οδηγήσει σε αλλαγές στην θερμοκρασία και κατακρήμνιση στις υποτροπικές περιοχές της Ευρώπης και Ασίας.