Είναι απαραίτητο οι σκιέρς και οι σνόουμπορντερς όπως και οι μηχανόβιοι να φορούν οπωσδήποτε τα κράνη τους κατά την διάρκεια της δραστηριότητάς τους, για να προστατέψουν το κεφάλι τους από τραυματισμούς. Σύμφωνα με έρευνες που διεξήγαγαν επιστήμονες σε Καναδά, Νορβηγία και Αμερική, όλες καταλήγουν στο γεγονός ότι το κράνος μειώνει τον κίνδυνο τραυματισμού στο κεφάλι.

Το κράνος πρέπει κατά την δοκιμή να είναι άνετο και όχι σφιχτό και να δημιουργεί πονοκεφάλους. Όμως, δεν πρέπει να ρολάρει στο κεφάλι μπρος ή πίσω, γιατί τότε δεν παρέχει την απαιτούμενη ασφάλεια. Επίσης δώστε σημασία στην επαφή με τα αυτιά. Μερικά χρησιμοποιούν αναπαυτικά μαξιλαράκια έτσι ώστε η αίσθηση της επαφής να είναι όσο το δυνατόν πιο άνετη. Αλλά κράνη είναι κατασκευασμένα διαφορετικά, για αυτό μην διστάσετε να τα φορέσετε αρκετά λεπτά για να διαπιστώσετε την αίσθηση που αφήνει η πολύωρη χρήση τους. Κρίσιμη και σημαντική λεπτομέρεια, ειδικά για την Ελλάδα που οι θερμοκρασίες την άνοιξη είναι ανεβασμένες, είναι η ύπαρξη αεραγωγών στο κράνος. Μερικά κράνη παρέχουν ρυθμιζόμενους αεραγωγούς, που είναι μεγάλη ευκολία.

Για αυτούς που θα δοκιμάσουν να αγοράσουν από ηλεκτρονικό κατάστημα, δώστε μεγάλη προσοχή αν μπορεί να επιστραφεί το προϊόν. Πιθανόν να γίνει λάθος στο μέγεθος και πρέπει να εξασφαλίσετε την απρόσκοπτη αλλαγή του. Δώστε προσοχή στα μεγέθη και στις λεπτομέρειες.

Πρώτα από όλα πρέπει να μετρήσετε πόσα εκατοστά είναι η περιφέρεια του κεφαλιού σας. Συνήθως όλα τα κράνη είναι μετρημένα σε εκατοστά. Απλά μετρήστε την περιφέρεια του κεφαλιού σας τοποθετώντας την μεζούρα ακριβώς επάνω από τα φρύδια σας. Εάν η εταιρία που προτιμάτε χρησιμοποιεί για μονάδα μέτρησης τις ίντσες, απλά κάνετε την μετατροπή έχοντας κατά νου ότι 1 ίντσα είναι 2,54 εκατοστά ή συμβουλευτείτε τον παρετιθέμενο πίνακα: εκατοστάίντσες / / / / / / / / / / / /8

. Για να είναι αποτελεσματική η ζώνη ασφαλείας, πρέπει να φορεθεί σωστά, γιατί διαφορετικά μπορεί να μην προστατέψει σε περίπτωση σύγκρουσης ή ακόμα και να προκαλέσει τραυματισμό. Εάν η ζώνη ασφαλείας είναι τοποθετημένη χαλαρά, ή πάνω από τις πρόσθιες λαγόνιες ακρολοφίες, μπορεί να γίνουν κακώσεις λόγο πίεσης των μαλακών οργάνων της κοιλιακής κοιλότητας. Τα μαλακά όργανα της κοιλιάς (σπλήνας, ήπαρ και πάγκρεας) πιέζονται μεταξύ του οπισθίου κοιλιακού τοιχώματος και της ζώνης.  Η αυξανόμενη ενδοκοιλιακή πίεση μπορεί να προκαλέσει ρήξη του διαφράγματος και είσοδο των οργάνων της κοιλιάς, στην ενδοθωρακική κοιλότητα. Ακόμα η κάμψη της σπονδυλικής στήλης (Σ.Σ.) πάνω και κάτω από το σημείο εφαρμογής της ζώνης, μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα συμπιεστικά κατάγματα την Θ12 – Ο1 – Ο2 σπονδύλων. Ακόμα και όταν φοριέται κανονικά, η ζώνη κοιλιάς, δεν θα πρέπει να φοριέται μόνη της. Πολλοί επιβάτες, ακόμα και σήμερα, φορούν την διαγώνια ζώνη ασφαλείας κάτω από το μπράτσο και όχι πάνω από τον ώμο όπως είναι το σωστό.

 Οι αερόσακοι θα πρέπει να χρησιμοποιούνται πάντα σε συνδυασμό με τις ζώνες ασφαλείας για μέγιστη προστασία. Αρχικά, οι αερόσακοι ήταν σχεδιασμένοι για να προστατεύουν τον επιβάτη στην μετωπική και πλαγιομετωπική σύγκρουση(το 65% έως το 70% των συγκρούσεων που συμβαίνουν εντός των 30 μοιρών από τους προβολείς του αυτοκινήτου). Είναι ιδιαίτερα αποτελεσματική στη μετωπική σύγκρουση, αλλά επειδή αμέσως μετά την σύγκρουση ξεφουσκώνουν, δεν προστατεύουν τους επιβάτες από οποιαδήποτε άλλη σύγκρουση συμβεί αμέσως μετά. Σημειώσατε ότι ένας αερόσακος ανοίγει και ξεφουσκώνει μέσα σε 0,5sec.  Έτσι, εάν ένα αυτοκίνητο μετά την αρχική σύγκρουση προσκρούσει επάνω σε διερχόμενο όχημα από το αντίθετο ρεύμα ή βγει από το δρόμο και προσκρούσει επάνω σε δέντρο, οι επιβάτες δεν προστατεύονται πλέων από τον αερόσακο. Επίσης, επειδή δεν προστατεύουν τους επιβάτες στην πλάγια σύγκρουση ή στην σύγκρουση με ανατροπή, πολλοί κατασκευαστές έχουν αναπτύξει σήμερα τους πλαϊνούς αερόσακους και παρ’ όλο που στις ιδικές δοκιμές οι αερόσακοι εμφανίζονται να είναι αποτελεσματικοί, έως τη στιγμή που δημοσιεύτηκε το παρόν εγχειρίδιο, δεν έχει αναφερθεί ακόμα σημαντικός αριθμός μείωσης των σχετικών τραυματισμών.

 Όταν οι αερόσακοι φουσκώνουν, μπορεί να προκαλέσουν οι ίδιοι κάποιους μικροτραυματισμούς όπως μώλωπες στα χέρια, στον θώρακα ή στο πρόσωπο, τραυματισμούς από την πίεση ξένων σωμάτων στο πρόσωπο και στα μάτια του επιβάτη, τους οποίους οι διασώστες θα πρέπει να τους εκτιμήσουν και να τους αντιμετωπίσουν κατάλληλα.  Οι αερόσακοι που δεν έχουν ανοίξει κατά την στιγμή της πρόσκρουσης μπορεί να γίνουν επικίνδυνοι αργότερα τόσο για τον τραυματία, όσο και για τον διασώστη, γι’ αυτό θα πρέπει να απενεργοποιούνται από ιδικά εκπαιδευμένο άτομο.

 Ο σωστός όρος για to φρενάρισμα είναι "πέδηση", αλλά δεν είναι και πολύ διαδεδομένος. Παρόλα αυτά όλοι σχεδόν έχουν μια ιδέα για τo ρόλο των φρένων σε ένα όχημα. Σκοπός του είναι να μειώνουν την τα­χύτητα του αυτοκινήτου, να τo ακινητοποιούν ανάλογα με την επιθυμία του οδηγού του και να εξασφαλί­ζουν την ακινησία του αυτοκινήτου αφού σταματήσει. Επομένως σε κάθε αυτοκίνητο υπάρχουν δύο είδη φρένων: τo ποδόφρενο, που είναι τo σύστημα που ενεργοποιείται από τo πεντάλ του φρένου και είναι υδραυλικό, και τo χειρόφρενο που εξασφαλίζει την ακινητοποίηση του αυτοκινήτου.  Άλλες χρήσεις του χειρόφρενου δεν είναι στις προδιαγραφές του κατασκευαστή! Το σύστημα αυτό είναι κυρίως μηχανικό και μό­νο σε καταστάσεις ανάγκης μπορεί να χρησιμοποιηθεί εν κινήσει για να σταματήσει το όχημα. Η βασική αρχή λειτουργίας των φρένων βασίζεται στην τριβή που αναπτύσσεται μεταξύ κινητής και ακίνητης επιφάνειας. Ένα σύστημα πέδησης περιλαμβάνει κατ' αρχήν το πεντάλ του φρένου. Η δύναμη που ασκείται στο πεντάλ μεταβιβάζεται στην αντλία ίων φρένων..

 Σε αυτήν υπάρχει ενσωματωμένο το δοχείο αποθήκευσης των υγρών φρένων, ενώ υπάρχει και σερβομηχανισμός, ο ρόλος ίου οποίου είναι να ενισχύει την πίεση του κυκλώματος, και υπάρχουν επίσης οι διατάξεις που φρενάρουν τον τροχό. Αντιστοιχεί μια διάταξη σε κάθε τροχό, και οι διατάξεις διακρίνονται σε δύο κατηγορίες: τα δισκόφρενα και τα ταμπούρα ("τύμπανα"). Επειδή το σύστημα πέδησης είναι ένα υδραυλικό κύκλωμα, χρειάζονται και οι απαραίτητες σωληνώσεις.  Η στεγανο­ποίηση των σωληνώσεων πρέπει να είναι άριστη. Μέχρι το 1930 προβλήματα στεγανότητας δεν υπήρ­χαν, διότι...δεν υπήρχε υδραυλικό κύκλωμα. Το πε­ντάλ των φρένων συνδεόταν απευθείας με συρματό­σχοινα με κάτι περίεργα ταμπούρα που φρέναραν το αυτοκίνητο. Πρωτόγονο, αλλά για τις ταχύτητες της εποχής επαρκές