ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ Τσιώλη Άννα-Μαρία

ΑΘΗΝΑ Η εκπαίδευση των παιδιών ήταν ιδιωτική πρωτοβουλία. Το κράτος παρείχε δωρέαν μόρφωση μόνο στα ορφανά παιδιά. Αδιαφορία αρχόντων για την εκπαίδευση των μελλοντικών υπερασπιστών της πόλης. Δικαίωμα στην εκπαίδευση είχαν μόνο τα αγόρια Το επίπεδο τους ήταν ανάλογο της κοινωνικής και οικονομικής κατάστασης της οικογένειάς τους

Πρώτα ερεθίσματα ( εώς την ηλικία των 7) Πρώτα ερεθίσματα ( εώς την ηλικία των 7) Αφήγηση από τις τροφούς και τις μητέρες τους : Αισώπειων μύθων Εθνικών και τοπικών παραδόσεων Μυθολογίας Καλύτερη κατανόηση των Ομηρικών επών Παρακολούθηση έργων τέχνης και συμμετοχή σε θρησκευτικές εορτές

Περαιτέρω εκπαίδευση (εώς την ηλικία των 18) Έλλειψη δημοσίων σχολείων κατοίκον μάθημα Γραμματιστής :  γραφή, ανάγνωση ,στοιχεία αριθμητικής ανάγνωση και αποστήθιση επών μεγάλων ποιητών (π.χ. Όμηρο Ησίοδο). Κιθαριστής: εκμάθηση λύρας/κιθάρας/αυλού , διδασκαλία μουσικής συνοδείας και τραγουδιού των επών Παιδοτρίβης: διδασκαλία πάλης, ακοντίου,άγωνισμάτων δρόμου, ρίψηςδίσκου, άλματος ,πυγμαχίας και παγκρατίου ( ιππασίας) 3 υπάρχοντα είδη δασκάλων

Παιδαγωγός: Πρόσωπο Κλειδί Μόρφωσης Νέων Δούλος του σπιτιού Υπεύθυνος για την εκμάθηση καλών τρόπων σε περίπτωση ανυπακοής επέβαλε αυστηρές ποινές . Παρεβρίσκεται στο μάθημα βοηθά το παίδι στην επανάληψη των μαθημάτων του.

ΣΠΑΡΤΗ Εκεί μαρτυρείται η πιο αρχαία εγχώρια μορφή παιδείας . Η εκπαίδευση των παιδιών ήταν δημόσια πρωτοβουλία. Η φιλοπατρία, η φυλετική συνείδηση και η υπεράσπιση των παραδόσεων με κάθε κόστος ήταν το κύριο μέλημα τους. Η εκπαίδευσή τους ήταν ολοήμερη και συνεχής.

ΚΟΡΙΤΣΙΑ: Γυμνάζονται δημόσια (πάλη, ακόντιο, δίσκος) ευγονία

ΑΓΟΡΙΑ Παρέμενε στην οικογένειά του μέχρι τα 7 του χρόνια. Μετά τα 7 το ανέτρεφε το κράτος μέχρι το θάνατό του. Αντιμετωπιζόταν ως “αντικείμενο“ειδικής ανατροφής. Υποβάλλεται στην Κοινή Διοίκηση, δηλαδή σε προστρατιωτικούς σχηματισμούς Την επίβλεψή του έχει ο παιδονόμος

Πρώτο στάδιο ( εώς την ηλικία των 7) Οι παραμάνες τα συνήθιζαν : Να τρώνε κάθε είδους τροφή Να μην φοβούνται τίποτα Να μην κλαίνε και να μην φωνάζουν

Δεύτερο στάδιο (από την ηλικία των 8 εώς των 16 ετών) Δεύτερο στάδιο (από την ηλικία των 8 εώς των 16 ετών) Κατατάσσονται στις αγέλες . Η παιδεία που δέχονται είναι η βασική προετοιμασία για τον πόλεμο . Διδάσκονται : Γραφή και ανάγνωση Μουσική Κάθε είδους σωματική άσκηση (στρατιωτική προετοιμασία) Μαθαίνουν: Να κλέβουν Να δολοπλοκούν Να είναι υπομονέτικοι με την επίτευξη των στόχων τους Να ζουν ξυπόλυτοι με τα έλαχιστα ρούχα για να αντέχουν σε αντίξοες συνθήκες Να τιμωρούνται αυστηρά για κάθε τους παράπτωμα

Τρίτο στάδιο (από τα 16 και μετά) Περνούσαν διάφορες δοκιμασίες Τελετές μύησης απόδειξη αντοχής . Πλέον ήταν σε θέση να πολεμήσουν για την πατρίδα τους

Άλλα μέρη της Ελλάδας Σύστημα μεταβίβασης της γνώσης, σε ό,τι αφορούσε στο εμπόριο και τις τέχνες . Τα κορίτσια ήταν ενεργά στην εκπαίδευση μόνο στην Κρήτη, τη Χίο (και τη Σπάρτη) .

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ Στόχος της ελληνικής εκπαίδευσης ήταν η παραγωγή του καλύτερου δυνατού πολίτη και όχι ο πλουτισμός . Το ζητούμενο ήταν η διαμόρφωση του χαρακτήρα ΚΑΘΩΣ ΕΠΙΣΗΣ ΚΑΙ : Το καλό της κοινότητας και όχι το καλό του ατόμου.