Words based on unreleased dialogues written in 1977 by between two imaginary people NAOYZ, a man and BIAM, a woman. and dedicated to the colourful autumns of his life. Realized in English by Francesca Pinoni. Λόγια βασισμένα σε αδημοσίευτους διαλόγους γραμμένους to 1977 από τον μεταξύ δύο φανταστικών προσώπων, του ΝΑΟΥΖ και της ΒΙΑΜ και αφιερωμένους στα πολύχρωμα φθινόπωρα της ζωής του. Απόδοση στα Αγγλικά από τη Francesca Pinoni. music: Coldcut - Autumn Leaves.

BIAM: I wished I could be what you see in me NAOYZ. I am not what I expect from myself, I am not what you expect from me. Μακάρι να ήμουν όλα αυτά που βλέπεις σε μένα ΝΑΟΥΖ. Δεν μπορώ να είμαι αυτή που θα ‘θελα να είμαι. Δεν είμαι αυτή που περίμενες να είμαι.

NAOYZ: Yes it was your eyes and it was I again who, years ago, denied your cup of tears. Now, how can I forget your eyes that fade and with which lips can I whisper the secret of our youth? BIAM, with which river can I wash our dreams? Ναι ήταν τα μάτια σου κι ήμουν εγώ ξανά που πριν χρόνια τους στέρησα το πιοτό των δακρύων. Τώρα, πως να ξεχάσω τη ματιά σου που μαράθηκε και με ποια χείλια να πω το μυστικό της νιότης μας; ΒΙΑΜ, σε ποια ποτάμια να πλύνω τα όνειρά μας;

BIAM: Like an endless field of complaints your vision seems to me and a deluge of grief embraces me Σαν ένα απέραντο λιβάδι γεμάτο παράπονο μου φαίνεται το βλέμμα σου κι ένα ποτάμι θλιμμένες σκέψεις με αγκαλιάζει

NAOYZ: Only by chasing after the rain and planting your words in the damp soil only by nurturing your flowers and opening your arms to the light only by climbing your dreams and with them, dressing your love… only in this way BIAM will you understand... Μόνο σαν κυλήσεις πίσω απ’ τη βροχή και φυτέψεις τα λόγια σου στο υγρό χώμα, μόνο σαν φροντίσεις τα λουλούδια σου κι απλώσεις τα χέρια σου στο φως, μόνο σαν σκαρφαλώσεις στα όνειρά σου και ντύσεις μ’ αυτά την αγάπη σου… μόνο τότε θα καταλάβεις ΒΙΑΜ…

BIAM: In the fog you covered our mountains I found my sadness freezing And my joy was lost like a spring now dry, consumed by forgotten suns. Στο κρύο που άπλωσες στα βουνά μας βρήκα τη θλίψη μου να παγώνει και η χαρά μου χάθηκε σαν πηγή που το νερό της το ‘πιαν τα’ αστέρια κι οι ήλιοι που χάθηκαν

NAOYZ: Maybe, someday, we will meet in the same world and if time favours us, stay there together. Until that day do not forget to cry. After all, what are tears for if they are not useful for a Love that didn’t find its way to Heaven? Ίσως μια μέρα συναντηθούμε «στον ίδιο κόσμο» ή ίσως κάποτε «αποφασίσουμε να μείνουμε μαζί σε κάποιο κόσμο» Μέχρι εκείνη τη μέρα μην ξεχάσεις να κλάψεις. Γιατί, για ποιο άλλο λόγο να υπάρχουν τα δάκρυα αν δεν χρειάζονται σε μια Αγάπη που δεν βρήκε το δρόμο της προς τα Ουράνια;

NAOYZ: With these lips that tried to offer you the fruit of a wish, with this embrace that reached out and rummaged through the sleep of your endless escaping with random whispers of the soul resurrect for one last time your rain in our hands M’ αυτά τα χείλια π’ ανοιγόκλεισαν για να σου χαρίσουν τον καρπό μιας ευχής, μ’ αυτά τα μπράτσα που απλώθηκαν και σ’ ανασκάλεψαν στον ύπνο της αιώνιας φυγής, μ’ αυτά και με κείνα τα ψιθυρίσματα της ψυχής, ζωντάνεψε για μια μονάχα ακόμα φορά τη βροχή σου στα χέρια μας

BIAM: Through the frost that covered our lives let me offer you the “garlands of my crystal dreams” to remember me every year when autumn comes Μέσα από την παγωνιά που σκέπασε τη ζωή μας άσε με να σου προσφέρω “τις γιρλάντες των κρυστάλλων των ονείρων μου” για να με θυμάσαι κάθε που το φθινόπωρο θα ‘ρχεται

BIAM: NAOYZ, I can not pass over the horizon My wings are numb from waiting And in my hands the orchards and fields mourn. ΝΑΟΥΖ, δεν μπορώ να διαβώ τον ορίζοντα. Τα φτερά μου μούδιασαν να περιμένουν και στα χέρια μου τα περβόλια και οι κήποι πενθούν.

NAOYZ: If it were in my hands I would grasp the border of silent separation and the death of sound that they become ornaments To garland your hair With the land of silence Αν είναι στα χέρια μου ν’ αγγίξω τα σύνορα του σιωπηλού χωρισμού και του θανάτου των ήχων, ας γίνουν αυτά στολίδια για να κρεμάσουν στα μαλλιά σου το χορό της σιωπής.

Words based on unreleased dialogues written in 1977 by between two imaginary people NAOYZ, a man and BIAM, a woman. and dedicated to the colourful autumns of his life. Realized in English by Francesca Pinoni. Λόγια βασισμένα σε αδημοσίευτους διαλόγους γραμμένους to 1977 από τον μεταξύ δύο φανταστικών προσώπων, του ΝΑΟΥΖ και της ΒΙΑΜ και αφιερωμένους στα πολύχρωμα φθινόπωρα της ζωής του. Απόδοση στα Αγγλικά από τη Francesca Pinoni. music: Coldcut - Autumn Leaves.