Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης To μοιρολόι της φώκιας Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης
Κάθοδος της γριάς Λούκαινας στο γυαλό. «…κατέβαινε βράδυ βράδυ η γριά Λούκαινα μια χαροκαμένη πτωχή γραία…»
«…Ενθυμείτο τα πέντε παιδιά της ,τα οποία είχε θάψει εις το αλώνι εκείνο του χάρου … δύο κοράσια και τρία αγόρια όλα εις μικράν ηλικίαν…τελευταίον επήρε και τον άντρα της…»
«…Είχε καθίσει βοσκός , επίστεφων με το μικρό κοπάδι του από τους αγρούς χωρίς να αναλογισθή το πένθιμον του τόπου…ήρχισε να μέλπη φαιδρόν ποιμενικόν άσμα. Το μοιρολόι της γραίας εκόπασεν εις τον θόρυβον του αυλού…»
«…μια γολέτα ήτο σηκωμένη στα πανιά και έκαμνε βόλτες εντός του λιμένος. Αλλά δεν έπαιρναν τα πανιά της… μια φώκια βοσκούσε εκεί πλησίον…»
«…μια μικρά κόρη ήτο η μεγαλύτερα εγγονή της γραίας,η Ακριβούλα,9 ετών…και μαθούσα ότι η μάμμη ευρίσκετο εις το Κοχύλι…ήλθε να την εύρη…»
Ο πνιγμός της Ακριβούλας ! «…και άμα ήκουσε την φλογέραν,επήγε προς τα εκεί και ανακάλυψε τον κρυμμένον αυλητήν και εχόρτασε ν’ακούη το όργανόν του…και είχε νυκτώσει ήδη.Η μικρά κατέβη ολίγα βήματα κάτω…εγλίστρησε και έπεσε, μπλουμ !…Άλλως δεν είχε προσέξει εις την μικράν κόρην και σχεδόν δεν είχεν ασθανθή την παρουσίαν της.»
«…κι η φώκη,καθώς είχεν έλθει έξω εις τα ρηχά…» Το μοιρολόι της φώκιας «…κι η φώκη,καθώς είχεν έλθει έξω εις τα ρηχά…»
«…Σαν να ‘χαν ποτέ τελειωμό τα πάθια κι οι καήμοι του κόσμου.»
ΤΕΛΟΣ ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΑΓΓΕΛΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΑΓΓΕΛΗ ΧΡΥΣΑ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΑ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΥ ΔΩΡΑ ΑΠΟΣΤΟΛΑΚΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΥΓΕΡΙΝΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΒΑΓΙΑΝΑΚΗ ΥΠΑΠΑΝΤΗ ΒΑΣΙΛΑ ΙΩΑΝΝΑ ΓΙΑΝΝΑ 19/11/13 Β1