«Κάθε βίαιη πράξη που βασίζεται στο φύλο και έχει σαν αποτέλεσμα τη σωματική, σεξουαλική και ψυχολογική βλάβη ή δυστυχία για τις γυναίκες, συμπεριλαμβανομένων και των απειλών για βίαιες πράξεις, εξαναγκασμό ή αυθαίρετη στέρηση ελευθερίας ανεξάρτητα αν η βία συμβαίνει στη δημόσια ή την ιδιωτική ζωή».

› χαστούκια › μπουνιές › κλωτσιές › βίαια σπρωξίματα › ταρακούνημα σώματος › δέσιμο › απομόνωση › πνίξιμο › ξυλοδαρμός

› βιασμό στο γάμο › βιασμό, ή απόπειρα βιασμού μετά από έξοδο σε ραντεβού › ηθελημένη πρόκληση σωματικού πόνου κατά την διάρκεια της γενετήσιας πράξης › επιθέσεις στα γεννητικά όργανα με τη χρήση αντικειμένων, όπως όπλα › εξαναγκασμός σε ποικίλες σεξουαλικές πρακτικές

› έντονη κριτική και υποβιβασμό › ζήλια › προσβολές, απειλές, βρισιές, φωνές › ενοχοποίηση, απειλητικό γεμάτο νόημα κοίταγμα › σπάσιμο πιάτων › πέταγμα του φαγητού ή γενικότερα αντικειμένων › άρνηση παροχής βοήθεια όταν το θύμα είναι άρρωστο ή τραυματισμένο

› Περιορισμός και έλεγχος › Ποιόν βλέπει και συναντάει › Τα συχνά τσεκαρίσματα, που είναι, που πάει › Η απαγόρευση εργασίας

 1 : 3 γυναίκες έχει υποστεί σωματική ή σεξουαλική κακοποίηση κατά τη διάρκεια της ζωής της − στην πλειοψηφία, από μέλος της οικογένειας (United Nations, 2003)  Ενδ/κή βία έχει υποστεί: − το 25% των γυναικών (σωματική & σεξουαλική και μάλιστα το 6% κατά την εγκυμοσύνη) − το 7.6% των ανδρών (CDC’s National Violence Against Women Survey, 2000)

 Το 2% μόνο των γυναικών που κακοποιούνται δεν φοβούνται να το δηλώσουν και ζητούν ΒΟΗΘΕΙΑ …  Το 98% των γυναικών υπομένει την κακοποίηση στην ζωή του χωρίς να αντιδρά.  3 στις 5 γυναίκες που υπήρξαν θύματα κακοποίησης βιώνουν τόσο ψυχολογική όσο και σωματική βία.

 7 στις 10 γυναίκες που κακοποιούνται είναι Δευτεροβάθμιας, Τεχνολογικής ή Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης.  καταρρίπτεται ο μύθος ότι η κακοποιημένη γυναίκα είναι συνήθως χαμηλού μορφωτικού επιπέδου.

 35% των γυναικών που είναι θύματα ενδοοικογενειακής βίας παντρεύονται τον δράστη και τα δείγματα βίαιης συμπεριφοράς του δεν αποτελούν ανασταλτικό παράγοντα για την απόφασή τους αυτή.  2 στις 3 γυναίκες που είναι θύματα είναι παντρεμένες με τον δράστη τουλάχιστον 10 χρόνια.

Ο δράστης:  Κατά 82% είναι ο σύζυγος.  Κατά 12% είναι ο σύντροφος.  Σε μικρότερα ποσοστά είναι άτομο του οικογενειακού ή κοινωνικού της περίγυρου (πατέρας, αδελφός, τέκνο).

 Παραδοσιακές αντιλήψεις για τα δυο φύλα o Θετική στάση υπέρ της αρρενωπότητας & ηγεμονικού ανδρισμού o Αρνητικές στάσεις απέναντι στις γυναίκες  Χαμηλό έλεγχο ενορμήσεων (impulsivity), και του θυμού  Άπουσία κοινωνικών δεξιοτήτων  Βία στην γονεϊκή του οικογένεια – Γενεολογική μετάδοση βίας  Θετική στάση υπέρ της βίας  Ψυχοπαθολογία/ Ναρκισισμός και Ψυχολογικές δυσκολίες  Διάφορες καταστάσεις όπως: Ανεργία, χρήση ουσιών κ.α Holtzworth- Monroe, & Stuart (1994), & Johnson et al. (2006), & Broady, Gray, Gaffney,(2014)

1. Η ενδοοικογενειακή βία είναι ένα διαταξικό φαινόμενο 2. Τα θύματα είναι κατά κανόνα γυναίκες 3. Η βία ασκείται για την εξουσία, τον έλεγχο (δεν είναι απλά σύγκρουση/θυμός) 4. Η ενδ/κή βία βλάπτει σοβαρά τα παιδιά («σύνδρομο του αμέτοχου θεατή») 5. Δεν είναι όλες οι γυναίκες που κακοποιούνται ανήμπορες, αδύναμες και δεν είναι τρελές/υστερικές 6. Οι κακοποιημένες γυναίκες δεν είναι υπαίτιες για τη βία

7. Τα άτομα με αναπηρία είναι περισσότερο ευάλωτα στην ενδ/κή βία 8. Η οικονομική και εργασιακή έμφυλη ανισότητα δυσκολεύει τις γυναίκες να εγκαταλείψουν ένα βίαιο περιβάλλον 9. Οι άντρες που κακοποιούν, συνήθως μπορούν να ελέγχουν το θυμό τους σε άλλα πρόσωπα 10. Οι αλλαγές στο ευρύτερο κοινωνικό πλαίσιο είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την εξάλειψη της ενδ/κής βίας

Δημιουργία Έντασης Πυροδοτούν Γεγονός ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ Μεταμέλεια- Συγχώρεση

 ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ ΤΗΝ ΧΡΗΣΗ ΒΙΑΣ ως μέσο επίλυσης προβλημάτων μέσα στην οικογένεια  ΔΕΝ ΠΑΙΖΕΙ ΤΟ ΡΟΛΟ του ψυχολόγου, οικογενειακού συμβούλου, του κοινωνικού λειτουργού ή του μεσολαβητή  ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ : Τον διάλογο και τη συζήτηση Ενημερώνει το θύμα για την ύπαρξη υποστηρικτικών δομών κατά της βίας

Βήματα - Ενέργειες Αστυνομικού 1)ΑΜΕΣΗ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ 2)ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΟΥ ΘΥΜΑΤΟΣ 3)ΕΞΕΤΑΣΗ ΤΟΥ ΘΥΜΑΤΟΣ 4)ΠΑΡΑΠΟΜΠΗ ΚΑΙ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ

ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΚΑΛΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ 1.ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΟΤΗΤΑ 2. ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ ΔΕΝ ΔΙΝΕΙ ΛΥΣΕΙΣ 3.ΕΧΕΜΥΘΕΙΑ ΚΑΙ ΕΜΠΙΣΤΕΥΤΙΚΟΤΗΤΑ

Οι Επιθυμητοί Στόχοι των παραπάνω ενεργειών  Το θύμα να μπορέσει να μιλήσει για το περιστατικό βίας που έζησε  Να πιστέψει το ίδιο το θύμα ότι η καταγγελία του γίνεται πιστευτή από τους αστυνομικούς- ακροατές  Το θύμα πρέπει να καταθέτει μόνο του και ο Αστυνομικός να το ακούει με προσοχή χωρίς να σχολιάζει και να λέει την γνώμη του  Το θύμα δεν πρέπει να αισθανθεί ότι είναι ένοχο  Η έρευνα που διεξάγει ο Αστυνομικός πρέπει να έχει ευρύ περιεχόμενο

 Η χρόνια κακοποίηση, με τις επακόλουθες διαταραχές μετατραυματικού στρες για το θύμα, καταρρακώνουν την ψυχολογική του κατάσταση και το καθιστούν αδύναμο να δραστηριοποιηθεί και να φροντίσει για την ασφάλεια και τη βελτίωση της ζωής του.  Φόβος  Έλλειψη υποστηρικτικών δομών  Στιγματισμός

ΒΑΣΙΚΗ ΑΡΧΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟ ΕINAI : να καταδικάζει ο ίδιος την χρήση βίας ως μέσο επίλυσης προβλημάτων. Την αρχή αυτή θα πρέπει να την αποδεικνύει τόσο με τη συμπεριφορά του στην δική του οικογένεια όσο και με την επαγγελματική του στάση όταν κληθεί να επιληφθεί σε υποθέσεις βίας.

Σας ευχαριστούμε!

Βιβλιογραφία

ΚΕΝΤΡΟ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗΣ ΓΥΝΑΙΚΩΝ Δ/νση: Χαλκειός, Χίος Τηλ.: Fax: