15. Η ΠΑΡΑΒΙΑΣΗ ΚΑΙ ΠΕΡΙΦΡΟΝΗΣΗ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΖΩΗΣ Σελίδες: 114 - 124

Βασανιστήρια είναι η κάθε μορφής σωματική είδη θανάτου: φυσικός αιφνίδιος βίαιος φόνος θανατική ποινή Βασανιστήρια είναι η κάθε μορφής σωματική ή ψυχολογική βία που ασκείται σε ανθρώπους. Η Εκκλησία: ανέχεται το φόνο σε νόμιμη άμυνα και στον αμυντικό πόλεμο. είναι αντίθετη στη θανατική ποινή γιατί: α) δεν επιτρέπει στον άνθρωπο να μετανοήσει και β) δεν υπάρχει περίπτωση αποκατάστασης του κατάδικου σε περίπτωση «δικαστικής πλάνης».

α. Ο θάνατος Φυσικός ή σωματικός θάνατος ονομάζεται η διακοπή της λειτουργίας του οργανισμού του ανθρώπου. Ο φυσικός θάνατος επέρχεται όταν ο άνθρωπος ολοκληρώσει το βιολογικό του κύκλο και οφείλεται στα γερατειά ή σε ανίατη ασθένεια. Ο αιφνίδιος θάνατος επέρχεται ξαφνικά και οφείλεται σε κάποιο ατύχημα ή σε οργανική δυσλειτουργία. Βίαιος θάνατος ονομάζεται η αφαίρεση της ζωής ενός ανθρώπου που προκαλείται εκούσια (από πρόθεση) ή ακούσια από άλλον άνθρωπο.

Μορφές βίαιου θανάτου: Ο φόνος (ανθρωποκτονία). Ο δράστης επιδιώκει τη θανάτωση του άλλου από συμφέρον (ιδιοτέλεια) και πανουργία (δολιότητα). Θανατική ποινή. Το ρόλο του εκτελεστή αναλαμβάνει το κράτος για δύο λόγους: α) για να σωφρονίσει τον εγκληματία και β) για να προφυλάξει την κοινωνία από ενδεχόμενη επανάληψη τις ίδιας εγκληματικής ενέργειας.

Τα βασανιστήρια Είναι η άσκηση σωματικής βίας ή ψυχολογικής πίεσης που χρησιμοποιούνται για την εξακρίβωση της «αλήθειας». Η επιβολή βασανιστηρίων είναι χαρακτηριστικό ολοκληρωτικών καθεστώτων (φασισμός, δικτατορίες, ναζισμός). Βασικές αρχές όπως η ελευθερία, η δικαιοσύνη και η αγάπη καταρρακώνονται με τα βασανιστήρια, γι’ αυτό η Εκκλησία είναι αντίθετη.

β) Φόνος, νόμιμη άμυνα, δίκαιος πόλεμος Στην Π. Δ., ο φόνος καταδικάζεται με την έκτη εντολή ου φονεύσεις. Στην Κ. Δ., ο Χριστός προχωρεί στα βαθύτερα αίτια του φόνου (ψυχή του ανθρώπου οργή = φόνος). Συμβουλεύει τον άνθρωπο να μην οργίζεται.

Η θέση της Εκκλησίας: Η Εκκλησία ανέχεται, χωρίς να επιδοκιμάζει, το φόνο σε δύο περιπτώσεις: στη νόμιμη άμυνα και στον αμυντικό πόλεμο. Στη νόμιμη άμυνα ο άνθρωπος είναι υποχρεωμένος να προστατέψει το πολύτιμο αγαθό της ζωής. Η συμμετοχή του ανθρώπου σε αμυντικούς πολέμους, που έχουν ως στόχο την προάσπιση της χώρας από τις επιθετικές βλέψεις, είναι επιβεβλημένη. Πρόκειται για την προστασία της εδαφικής ακεραιότητας και εθνικής ανεξαρτησίας του λαού και της χώρας.

Η Εκκλησία, ευλογώντας τα όπλα, συμμετέχει ενεργά σε εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες και στις λατρευτικές της συνάξεις εύχεται υπέρ της πολιτικής ηγεσίας, των ενόπλων δυνάμεων και των σωμάτων ασφάλειας. Παρ’ όλα αυτά, η Εκκλησία επειδή θεωρεί τη ζωή δώρο του Θεού καταδικάζει το φόνο για οποιονδήποτε λόγο και στις περιπτώσεις που είναι αναπόφευκτος τον θεωρεί «αναγκαίο κακό». Οι άνθρωποι που έχουν αφαιρέσει ανθρώπινη ζωή, ακόμα και σε άμυνα, απαγορεύεται να χειροτονηθούν κληρικοί.

γ) Θανατική ποινή και βασανιστήρια Η Εκκλησία είναι αντίθετη στη θανατική ποινή για δύο λόγους: α) γιατί στερεί από τον άνθρωπο τη δυνατότητα να μετανοήσει και να σωθεί (μεταμελημένος ληστής). β) για την περίπτωση της «δικαστικής πλάνης», που δεν αφήνει περιθώριο αποκατάστασης και επανόρθωσης, στην περίπτωση που έχει εκτελεστεί η θανατική ποινή. Η Εκκλησία υπέρ της ισόβιας κάθειρξης.

Τα βασανιστήρια Τα βασανιστήρια είναι μια μορφή περιφρόνησης της ζωής και παραβίαση της ανθρώπινης ελευθερίας και αξιοπρέπειας. Σταδιακά, «θεσμοί» όπως η δουλεία καταδικάστηκαν στη συνείδηση της παγκόσμιας κοινής γνώμης, αλλά δυστυχώς μεταλλάχθηκαν.

Μορφές σύγχρονης δουλείας: Το δουλεμπόριο Εμπόριο λευκής σάρκας Σεξουαλική εκμετάλλευση μικρών παιδιών Προώθηση στην πορνεία γυναικών που μεταναστεύουν οργανωμένα σε άλλες χώρες για αναζήτηση καλύτερης τύχης Εργασία και απάνθρωπη εκμετάλλευση ανηλίκων

Ο άνθρωπος είναι «εικόνα του Θεού» Ο άνθρωπος είναι «εικόνα του Θεού». Οποιαδήποτε πράξη στρέφεται κατά της ελευθερίας και της ζωής του ανθρώπου είναι άρνηση και βλασφημία του Θεού.

Ο Χριστός είπε: «όστις σε ραπίσει επί την δεξιάν σιαγόνα, στρέψου αυτώ και την άλλην». Πώς συμβιβάζονται αυτά με τον αμυντικό πόλεμο; Ποτέ δεν είναι λύση να αντιδράσει κανείς με το κακό σε κάτι κακό που του κάνουν. Σε περίπτωση όμως που δεν υπάρχει άλλη λύση και τα περιθώρια στενεύουν, τότε μπορούμε να καταφύγουμε στη δύναμη (περίπτωση αμυντικού πολέμου), όχι για να εκδικηθούμε, αλλά για να βάλουμε τέλος στο κακό.