H λατρεια των θεων στην Αρχ.Ελλαδα Ναοι-Βωμοι Ο θεσμοΣ τηΣ ικεσιαΣ

Που πίστευαν οι Αρχ.Ελληνες Οι αρχαία ελληνική θρησκεία έπαιξε μεγάλο ρολό στην αρχαία Ελλάδα και μέχρι σήμερα είναι σημαντική.Ο άνθρωπος πάντα ένιωθε την ανάγκη να πιστεύει σε μια ανώτερη θεϊκή δύναμη. Ο δωδεκαθεισμος ήταν η θρησκεία τον αρχαίων ελλήνων.Μέσο της θρησκείας αυτής οι άνθρωποι της αρχαίας Ελλάδας μπορούσαν να εκφραστούν και να δημιουργήσουν.

Που λατρεύονταν οι Θεοί τα βασικά ιερά Που λατρεύονταν οι Θεοί τα βασικά ιερά Οι δώδεκα θεοί του Ολύμπου είναι οι κύριοι θεοί της Ελληνικής μυθολογίας που κατοικούσαν στην κορυφή του Ολύμπου.Οι αρχαίοι Έλληνες δεν είχαν κάποιο συγκεκριμένο δωδεκάθεο, αλλά υπήρχαν μεγάλοι και μικρότεροι θεοί και άλλοι που λατρεύονταν τοπικά π.χ. ο Δίας, ο Ποσειδώνας και ο Άδης ήταν οι μεγαλύτεροι θεοί, ενώ ο Διόνυσος ήταν μικρότερος θεός.

Οι θεότητες που αποτελούσαν το δωδεκάθεο ήταν Ζευς η Δίας, Ο πατέρας των Θεών και ο σπουδαιότερος από αυτούς. Ήρα, Αδελφή και σύζυγος του Δία. Ποσειδώνας, Θεός της θάλασσας, των ποταμών, των πηγών των πόσιμων νερών. Δήμητρα, Θεά της γης, της γεωργίας , της χλωρίδας, της τροφής. Εστία, Η Εστία ήταν η μεγαλύτερη κόρη και το πρώτο παιδί του Κρόνου και της Ρέας, γι' αυτό και τέθηκε επικεφαλής όλων των μεγάλων Θεοτήτων.

Αφροδίτη, Θεά της ομορφιάς και του έρωτα. Απόλλων, Θεός της μαντικής τέχνης, της μουσικής και του χορού, της ηθικής τάξης και της λογικής. Άρης, Θεός της μάχης. Άρτεμης, Θεά της άγριας φύσης. Αθηνά, Θεά της Σοφίας. Ήφαιστος , Θεός της φωτιάς, των ηφαιστείων, της μεταλλουργίας και προστάτης των τεχνιτών.  Ερμής, Ήταν ο αγγελιαφόρος των θεών.

Πως γινόταν η λατρεία οι γιορτές στην αρχαία Ελλάδα ήταν αφιερωμένες σε ξεχωριστούς θεους,θεες. Την ημέρα του θρησκευτικού εορτασμού μπορεί να γινόταν παράλληλα με τις προσφορές στους θεούς αθλητικοί αγώνες η θεατρικές παραστάσεις. Η πιο σημαντική λατρευτική πράξη ήταν η πρόσφορα θυσίας. Οι αρχαίοι έλληνες συνήθιζαν να θυσιάζουν ζώα και ιδιαίτερα βοδια,προβαρα η κατσίκες. Δεν θυσίαζαν όμως σε όλους τους θεούς τα ιδία ζωα,αλλα ανάλογα με την ηλικία και το φύλλο.

Η θυσία γινόταν με διαφορικούς τρόπους ανάλογα αν ήταν για ουράνια θεότητα η για θεούς και ήρωες. Αν το ζώο προοριζόταν για ουράνιο θεό, μετά την θυσία το κρέας ψηνόταν. Αν το ζώο προοριζόταν για θεό η ηρώα το ζώο γινόταν ολόκληρη καύση του σώματος.

Θυσίες-σπονδές στους θεούς Με τον όρο σπονδή εννοείται είδος θυσίας  της αρχαιοελληνικής θρησκείας και της λατρείας. Στις σπονδές συγκαταλέγονται όλες οι προσφορές προς τους Θεούς με έκχυση επάνω στον βωμό διαφόρων θρεπτικών ή πολυτίμων υγρών, όπως αρωμάτων, οίνου, μελιού, γάλακτος, ελαίου, χυμών φρούτων, κ.ά. Η θυσία είναι η κυριότερη μορφή της λεγομένης δημοσίας λατρείας κυρίως στις παγανιστικές θρησκείες, όπως τουλάχιστον καταμαρτυρούν αμέτρητες έγκυρες ιστορικές πηγές.

Ο θεσμός της ικεσίας H ικεσία ήταν θεσμός της αρχαίας ελληνικής κοινωνίας προστατευόμενος από τον Ικεσία Δία, όπως η ξενία από τον Ξένιο Δία, και είχε καθιερωθεί γι' αυτήν, όπως και για τη φιλοξενία, μια ορισμένη εθιμοτυπία: ο ικέτης γονάτιζε μπροστά στον ικετευόμενο, με το ένα χέρι αγκάλιαζε τα γόνατά του, ενώ με το άλλο άγγιζε το πιγούνι ή το γένι του.Αν υπήρχε δυνατότητα, κατέφευγε στον βωμό, που υπήρχε στις αυλές των σπιτιών, ή στην εστία, που υπήρχε στο εσωτερικό του σπιτιού. Εξασφάλιζε έτσι άσυλο ο ικέτης, ως πρόσωπο ιερό, και γινόταν συνήθως δεκτός ως «ξένος»/φιλοξενούμενος.Και ο θεσμός προέρχεται από το ρήμα τίθημι.

Ιερείς-Ιέρειες Ιερείς στην αρχαιότητα ήταν οι αφοσιωμένοι εις την διακονία των ναών και την τέλεση των εν αυτούς ιερουργιών. Στην αρχαία Ελλάδα φορούσαν μακρύ χιτώνα με στενές μακρές χειρίδες και κρατούσαν μαχαίρι που χρησίμευε στις εναίμους θυσίες. Για τους αρχαίους προγόνους μας κάθε ελεύθερος πολίτης είχε το δικαίωμα να ασκήσει το λειτούργημα της ιεροσύνης. Το ιερατικό αξίωμα δεν είναι συνδεδεμένο με κάποια συγκεκριμένη ηλικία, τάξη, ή φύλο. Άνδρες και γυναίκες, πλούσιοι και μη, νέοι και ηλικιωμένοι, όλοι δικαιούνται να αναλάβουν το αξίωμα του ιερέα.

Ερινίκη Βαρβάκη