ΜΕΤΡΗΣΗ ΘΕΡΜΟΚΡΑΣΙΑΣ ΒΑΘΜΟΝΟΜΗΣΗ ΘΕΡΜΟΜΕΤΡΟΥ ΜΕΤΡΗΣΗ ΘΕΡΜΟΚΡΑΣΙΑΣ ΒΑΘΜΟΝΟΜΗΣΗ ΘΕΡΜΟΜΕΤΡΟΥ Η έννοια που επινόησαν οι άνθρωποι για να προσδιορίζουν με αριθμούς το πόσο ζεστό και πόσο κρύο είναι ένα σώμα , λέγεται θερμοκρασία

Πολλές φορές εκτιμάμε την θερμοκρασία με τις αισθήσεις μας Πολλές φορές εκτιμάμε την θερμοκρασία με τις αισθήσεις μας (

Ακουμπάμε κάποιον στο μέτωπο για να καταλάβουμε αν έχει πυρετό Πλησιάζουμε τα χέρια στο φούρνο για να καταλάβουμε αν λειτουργεί Από το χρώμα του μετάλλου μπορούμε να καταλάβουμε αν είναι πολύ ζεστό.)

Κάθε σώμα, σε μια περιοχή του, έχει, σε κάθε στιγμή μια θερμοκρασία Κάθε σώμα, σε μια περιοχή του, έχει, σε κάθε στιγμή μια θερμοκρασία. Όταν γίνεται πιο ζεστό, θεωρείται ότι «αυξάνεται η θερμοκρασία του», ενώ όταν ψύχεται «η θερμοκρασία του ελαττώνεται»

«πόσο όμως ζεστάθηκε» και «πόσο ζεστό είναι » ;

Η εκτίμηση όμως της θερμοκρασίας με τις αισθήσεις μας δεν είναι ακριβής

Για να μετράμε με ασφάλεια και ακρίβεια την θερμοκρασία χρησιμοποιούμε ειδικά όργανα μέτρησης, τα θερμόμετρα .

Που βασίζεται όμως η λειτουργία του θερμόμετρου; Πως θα μετρήσουμε το «πόσο ζεστάθηκε» Πως θα προσδιορίσουμε το «πόσο ζεστό είναι»

Αρχικά η μεταλλική σφαίρα περνάει μέσα από τον δακτύλιο. Τη θερμαίνουμε και «βλέπουμε» ότι δεν χωράει να περάσει μέσα από τον ίδιο δακτύλιο

Όταν ένα σώμα ζεσταίνεται, η μάζα του διατηρείται ίδια, αλλά ο όγκος του γενικά αυξάνεται, έστω και λίγο

τα πρώτα όργανα που επινοήθηκαν για να μετρούν το «πόσο ζεστάθηκε ένα σώμα» είναι από σωλήνα γυάλινο – το γυαλί είναι διαφανές - μέσα στον οποίο έβαζαν οινόπνευμα ή υδράργυρο Το όργανο το είπαν θερμόμετρο.

Όταν ο υδράργυρος θερμαίνεται, αυξάνεται ο όγκος του περισσότερο από όσο αυξάνεται ο όγκος του γυάλινου περιβλήματος. Μετρώντας την αύξηση του όγκου του υδραργύρου – ή του οινοπνεύματος βγάζουμε συμπεράσματα για το «πόσο αυξήθηκε η θερμοκρασία ».

Η λειτουργία του θερμομέτρου βασίζεται σε ιδιότητες των υλικών που αλλάζουν με τη μεταβολή της θερμοκρασίας (όπως η διαστολή ,δηλαδή η αύξηση του όγκου των σωμάτων όταν αυξάνεται η θερμοκρασία) .

Οι ερευνητές του 18ου αιώνα μπορούσαν να συγκρίνουν το «πόσο ζεστάθηκε ένα σώμα» αλλά για να προσδιορίσουν το «πόσο ζεστό είναι το σώμα σε κάποια στιγμή » έπρεπε να επινοήσουν μια κλίμακα η οποία θα γινόταν από όλους αποδεκτή

Ο Κέλσιος εμπιστεύτηκε το νερό . Χρησιμοποιώντας κι αυτός θερμόμετρο με υδράργυρο και γυαλί, ο Σουηδός Άντερς Κέλσιους – συνήθως λέμε «ο Κέλσιος» - εμπιστεύτηκε το νερό και το 1743 πρότεινε μια κλίμακα με δύο τιμές θερμοκρασίας.

Η κλίμακα θερμοκρασίας Κελσίου προσδιορίζεται από δύο χαρακτηριστικά σημεία της. Η μία να είναι η θερμοκρασία που παγώνει το νερό και το άλλο η θερμοκρασία στην οποία το νερό βράζει.

Το μηδέν (συμβολικά 00 C ) που αντιστοιχεί στη θερμοκρασία πήξης του καθαρού νερού ή τήξης του πάγου

και το εκατό (συμβολικά 1000 C ) που αντιστοιχεί στη θερμοκρασία βρασμού του νερού , όταν η ατμοσφαιρική πίεση είναι ίση με μία Ατμόσφαιρα.