ΟΙ ΦΑΡΟΙ ΣΤΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΕΧΝΗ ΟΙ ΦΑΡΟΙ ΣΤΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΕΧΝΗ ΜΙΑ ΛΕΞΗ ΣΥΜΒΟΛΟ ΚΑΙ ΜΙΑ ΓΝΗΣΙΑ ΠΗΓΗ ΕΜΠΝΕΥΣΗΣ

ΦΑΡΟΙ … ΑΚΙΝΗΤΟΙ ΤΑΞΙΔΙΩΤΕΣ. ΜΟΝΑΧΙΚΕΣ ΑΚΤΙΝΕΣ ΦΩΤΟΣ ΦΑΡΟΙ … ΑΚΙΝΗΤΟΙ ΤΑΞΙΔΙΩΤΕΣ ! ΜΟΝΑΧΙΚΕΣ ΑΚΤΙΝΕΣ ΦΩΤΟΣ. ΜΟΝΑΧΙΚΕΣ ΑΚΤΙΝΕΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΕΛΠΙΔΑΣ. ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ ΚΑΙ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΕΣ ΘΑΛΑΣΣΟΠΟΡΩΝ ΚΑΙ ΤΑΞΙΔΙΩΤΩΝ.

αντικείμενο ή έμπνευση ; Οι φάροι αποτελούν σημείο αναφοράς σε λογοτεχνικά έργα, σε κινηματογραφικά σενάρια, σε πολυάριθμα ντοκιμαντέρ, σε καλλιτεχνικές δημιουργίες. Έχουν δημιουργήσει μια ιδιότυπη σχέση με τον άνθρωπο εξυπηρετώντας παράλληλα τις ανάγκες της ναυσιπλοΐας. Φάρος και Τέχνη : αντικείμενο ή έμπνευση ;

Η ΑΡΧΑΙΟΤΕΡΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΗ ΑΝΑΦΟΡΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΤΗΝ «ΙΛΙΑΔΑ» ΤΟΥ ΟΜΗΡΟΥ : «…ως δ’ ότ’ αν ποντοίο ναύτοισι φανείη καιομένου πυρός τόδε καίεται υψόθ’ ορέφσιν»

Ο φάρος επηρέασε τον ελληνορωμαϊκό πολιτισμό, αλλά και την κουλτούρα των Μουσουλμάνων, οι οποίοι άρχισαν να κατασκευάζουν τους τόπους λατρείας του Θεού τους σε σχήμα φάρου.

ΦΑΡΟΙ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ

ΛΕΥΚΩΜΑ (Α.Π.Θ.) «Θέλω του φάρου, τ’ άγιο φως που περιστρέφει, να μου φωτίζει κάθε σκέψη,…»

Η Μεσόγειος θα μπορούσε να χαρακτηριστεί «μάνα των φάρων», καθώς στα νερά της εμφανίζονται τα πρώτα φανάρια παγκοσμίως. Στα νυχτερινά ταξίδια των αρχαίων ναυτικών «συνοδοιπόροι» ήταν οι «πυρσοί» που άναβαν σε κορυφές λόφων ή εισόδους πόλεων.

«Δέσμη φωτός που εκπέμπεται σταθερά, περιοδικά στο δυσδιάκριτο τη νύχτα όριο ανάμεσα στη γη και τη θάλασσα»

«…Και ο φάρος, που στέκεται ολομόναχος σε μια απόμερη άκρη του πελάγους, μακριά από τα αδηφάγα, πονηρά, αδίστακτα βλέμματα των κατοίκων του νησιού, γίνεται το μυστικό καταφύγιο στο οποίο ζητώ απεγνωσμένα να κρύψω αυτό, που θέλω ωστόσο με τόσο πάθος να φανερώσω στον πρώτο τυχόντα με τον οποίο θα συναπαντηθώ στο δρόμο : την μοναξιά μου, την αβάσταχτη και ανελέητη μοναξιά μου…»

«…Αυτός ο φάρος στεκότανε πολλά χρόνια ολομόναχος στην άκρη ενός κοφτερού βράχου κι έδιωχνε μακριά τα καράβια. Τα έδιωχνε από φόβο μην τα χάσει.» «Ο ΦΑΡΟΣ ΠΟΥ ΑΓΑΠΟΥΣΕ ΤΑ ΚΑΡΑΒΙΑ» ΤΣΑΜΠΡΑ ΦΩΤΕΙΝΗ

«Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΟΥ ΝΟΤΟΥ» ΠΟΙΗΣΗ : Ν. ΚΑΒΒΑΔΙΑ «Άλλοτε απ’ τον ίδιον ουρανό έπαιρνες τρεις μήνες στην αράδα με του καπετάνιου τη μιγάδα, μάθημα πορείας νυχτερινό. Σ’ ένα μαγαζί του Nossi Be πήρες το μαχαίρι δυο σελίνια, μέρα μεσημέρι απά στη λίνια ξάστραψε σα φάρου αναλαμπή.»

«Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ ΦΑΡΟΥ» ΠΑΣΧΑΛΙΑ ΤΡΑΥΛΟΥ «ΣΤΟ ΦΑΡΟ» ΒΙΡΤΖΙΝΙΑ ΓΟΥΛΦ «ΦΑΡΟΣ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΚΟΣ» Ε.Μ.ΦΟΡΣΤΕΡ «Ο ΦΥΛΑΚΑΣ ΣΤΟ ΦΑΡΟ» ΕΥΡΥΔΙΚΗ ΑΜΑΝΑΤΙΔΟΥ «Ο ΦΑΡΟΣ» Π.ΝΤ.ΤΖΕΪΜΣ «…Καταφύγιο ο ερημικός φάρος…Ο φάρος υπομένει απλώς τη φθορά του χρόνου ή περιμένει την επιστροφή του φύλακά του;…»

«ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΦΑΡΟΥ» ΕΥΑΝΘΙΑ ΜΑΓΝΗ «ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΦΑΡΟΥ» ΕΥΑΝΘΙΑ ΜΑΓΝΗ «…ο Αιγέας γίνεται φαροφύλακας στο νησί Άβατον. Εκεί, μπορεί επιτέλους να απολαύσει την ηρεμία και να ακούσει την καρδιά του να φτερουγίζει με λαχτάρα και αισιοδοξία…»

« Ο ήλιος βασίλεψε. Το πέλαγο σκοτεινιάζει, κι από γαλάζιο γίνεται μολυβένιο… Άξαφνα από το βάθος του πελάγου αστράφτει ένα δυνατό φως που μια ανάβει μια σβήνει, σαν κανένα μάτι που ανοιγοκλείνει τα βλέφαρά του… Οι φάροι είναι παρηγοριά των θαλασσινών, όπως τα ρημοκλήσια επάνω στα βουνά η παρηγοριά των Χριστιανών…»

«Όταν δε πυρίνη, αλαμπής η ηλιακή σφαίρα καταδύεται ηρέμα … ο δε έσπερος ρίπτει εν τω φωτεινω έτι στερεώματι τας πρώτας του δειλού του φωτός μαρμαρυγάς, ανέρχεται επί του πύργου του φάρου και φρουρεί το σωστικόν αυτού φωτός φως, οδηγόν και παραμυθίαν των ναυτιλλομένων.»

«Η ΣΤΙΛΒΗΔΩΝ» ΑΝΔΡΕΑΣ ΕΜΠΕΙΡΙΚΟΣ «Το σώμα του μας κυβερνά Το φως του μας δυναμώνει Η καρδιά μας πάλλεται μαζί του Οι λογισμοί που επανέρχονται είναι καράβια ……………………………………. Κι η σφιγξ μας συνθλίβει επί του στήθους της Στην στίλβουσα σιωπή του φάρου»

Ανεβαίνει στην κορυφή του φάρου και τραγουδά : «Νόμιζα πως το πέλαγο κάτω από τα πόδια μου ήταν σύννεφο και ότι είχα στήσει τη σκηνή μου καταμεσής στον ουρανό».

«ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΦΑΡΟ» ΒΙΡΤΖΙΝΙΑ ΓΟΥΛΦ «…ασημένιου, μισοκρυμμένου στην ομίχλη πύργου με ένα κίτρινο μάτι που άνοιγε ξαφνικά και τρυφερά το βράδυ…» ΟΙ ΦΩΤΕΙΝΕΣ ΛΑΜΨΕΙΣ ΤΟΥ ΦΑΡΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΓΛΩΣΣΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΝΑΥΤΙΚΟΥΣ ΣΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ

«ΘΑΛΑΣΣΕΣ ΚΑΙ ΚΑΪΚΙΑ ΚΑΙ ΚΑΡΑΒΟΚΥΡΗΔΕΣ» ΦΩΤΗΣ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ «…Η θάλασσα έβραζε γύρω της μέρα νύχτα και τα θεόρατα κύματα που σκάζανε απάνω της, σφεντονιζότανε σ’ ένα ύψος περισσότερο από τριάντα μέτρα, όπως γίνεται και τώρα, που χυμίζουνε απάνω στον φάρο μ’ έναν βρόντο που είναι ίδιος με τα’ αστροπελέκι…» Ο Φ.Κόντογλου χαρακτήριζε τους φαροφύλακες «ερημίτες της θάλασσας»

«Όταν πυκνή η ομίχλη θα μας σκέπαζε, τους φάρους θε ν’ ακούγαμε να κλαίνε και τα καράβια αθέατα θα τα’ ακούγαμε, περνώντας να σφυρίζουν και να πλένε» Ν. ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ

ΦΑΡΟΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΦΩΣ ΣΤΟΧΟΣ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΛΙΜΑΝΙ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΣΥΜΒΟΛΟ

Για κάθε ναυτικό φάρος σημαίνει ελπίδα, αισιοδοξία και ασφάλεια της ρότας του «Όσο υπάρχουν φάροι το ταξίδι θα συνεχίζεται»