ΒΙΩΜΑΤΙΚΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ Α’ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ 2ο ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΣΠΑΡΤΗΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΙ ΑΛΛΑ ΖΟΥΜΕ ΜΑΖΙ Υπεύθυνη καθηγήτρια: Τσούκα Ξανθή (ΠΕ06)

Σκοπός της βιωματικής εργασίας ήταν να εξετάσουμε την ατομική μας ταυτότητα και διαφορετικότητα και να κατανοήσουμε πώς τα μοναδικά μας χαρακτηριστικά αλληλοσυμπληρώνονται με τα ξεχωριστά γνωρίσματα των άλλων. Τα κύρια ερωτήματα που τέθηκαν είναι: Ποιος/ποια είμαι; Πώς διαφέρω από το άλλο φύλλο; Πώς διαφέρω από τα μέλη της οικογένειάς μου; Πώς διαφέρει η οικογένειά μου από τις άλλες ; Πώς με βλέπουν οι άλλοι; Πώς η καταγωγή και η εθνικότητα με κάνουν ξεχωριστό; Τι είναι στερεότυπο; Πώς μπορούμε να είμαστε διαφορετικοί και να συνεργαζόμαστε;

Προκειμένου να ευαισθητοποιηθούμε και προβληματιστούμε πάνω στη διαφορετικότητα, στα πλαίσια του μαθήματος πραγματοποιήθηκε: Προβολή σχετικών βίντεο Παιχνίδι ρόλων και αυτοσχεδιασμός Ζωγραφίσαμε διάφορες μορφές οικογένειας Καταιγισμός ιδεών (brainstorming)

Καταγράψαμε προσωπικές εμπειρίες Συζητήσαμε και οδηγηθήκαμε σε συμπεράσματα Γράψαμε τα δικά μας παραμύθια για τη διαφορετικότητα

Ο ΛΟΥΗΣ Ο ΚΟΝΤΟΣ ΟΜΑΔΑ : ΜΠΟΜΠ Ο ΣΦΟΥΓΓΑΡΑΚΗΣ Ο ΛΟΥΗΣ Ο ΚΟΝΤΟΣ ΟΜΑΔΑ : ΜΠΟΜΠ Ο ΣΦΟΥΓΓΑΡΑΚΗΣ Ο Λούης πήγαινε σχολείο όπως όλα τα παιδιά Ήταν λυπημένος όμως γιατί όλοι τον κορόιδευαν. Ο λόγος ήταν ότι ο Λούης ήταν ο πιο κοντός μαθητής όλου του σχολείου.

Ο Λούης ήταν δυστυχισμένος Ο Λούης ήταν δυστυχισμένος. Όλοι γελούσαν που ούτε στον πίνακα δεν έφτανε να γράψει. Ο Λούης έκλαιγε κάθε μέρα. Μέχρι που ένα πρωί…

Πηγαίνοντας σχολείο συνάντησε τους συμμαθητές του. Τους είχαν πέσει τα χρήματα που μάζευε η τάξη τους για να πάει εκδρομή Έψαχναν όλοι σκυμμένοι Αλλά δεν έβρισκαν τίποτε… Ο Λούης ήταν μικρόσωμος Και ευκίνητος Έψαξε εύκολα στις πιο μικρές κρυψώνες Και τα βρήκε!

Ο Λούης ήταν επιτέλους χαρούμενος. Ο Λούης έγινε ο ήρωας του σχολείου. Όλοι κατάλαβαν πόσο τον είχαν αδικήσει και ήθελαν να γίνουν όλοι φίλοι του… Ο Λούης ήταν επιτέλους χαρούμενος.

ΚΟΝΤΡΕΣ ΟΜΑΔΑ : ΤΑ ΑΛΑΝΙΑ Ο Μάκης, ο Σάκης και ο Τάκης ήταν τρία γρήγορα αυτοκίνητα. Ήταν οι πιο γρήγοροι της πόλης. Ο Μάκης, ο Σάκης, και ο Τάκης δε θέλουν για φίλο τους το Μήτσο το γερανό παρόλο που είναι γείτονες από παιδιά. Τον κοροϊδεύουν που είναι πελώριος και αργός. Ο Μήτσος κάθε μέρα είναι μόνος.

Οι τρεις φίλοι αποφάσισαν να πάνε για κόντρες όπως έκαναν κάθε μέρα. Έτρεχαν σαν την αστραπή και όλοι τους θαύμαζαν. Μέχρι που στη μεγάλη στροφή έγινε το τρακάρισμα. Έμειναν και οι τρεις ακίνητοι και πληγωμένοι άσχημα. Κανείς δεν είχε τόση δύναμη να τους μετακινήσει και να τους πάει στο γκαράζ-νοσοκομείο. Ώσπου ήρθε η βοήθεια που εύχονταν. Ο Μήτσος ο γερανός έβαλε όλη Του τη δύναμη και τους έσωσε Και τους τρεις.

Οι τρεις φίλοι κατάλαβαν ότι όλοι είναι χρήσιμοι και όλοι έχουν μια θέση στην πόλη των αυτοκινήτων. Ζήτησαν συγγνώμη από το Μήτσο και έγιναν φίλοι. Από τότε ο Μήτσος ο γερανός πάντα τους έκανε παρέα Όταν πήγαιναν για κόντρες και τους πρόσεχε.

Η ΛΙΑΝΑ Ο ΧΑΡΑΚΑΣ ΟΜΑΔΑ: BAD BOYS Η Λιάνα ο χάρακας περνούσε δύσκολα από τότε που μετακόμισε στη μεγάλη κασετίνα με τις ξύστρες, τις γόμες, τα διορθωτικά και τους συνδετήρες. Όλοι την περιγελούσαν γιατί ήταν πολύ ψηλή και αδύνατη. Η μόνη που δε χωρούσε στην κασετίνα με τους υπόλοιπους ήταν αυτή. Η Λιάνα ένιωθε μοναξιά

Η Λιάνα ευχόταν κάτι να αλλάξει και να αποκτήσει και αυτή φίλους, ώσπου ήρθε η μέρα που θα γινόταν ο μεγάλος αγώνας μπάσκετ ανάμεσα στη δικιά τους κασετίνα και στην κασετίνα του διπλανού θρανίου. Ο αγώνας ήταν χαμένος. Η ομάδα τους έχανε και Τίποτα δε φαινόταν να τους σώζει.

Η Λιάνα ήξερε ότι είχε έρθει η ώρα. «Εγώ ξέρω μπάσκετ! Αφήστε με να δοκιμάσω», είπε. Οι υπόλοιποι κοιτάχτηκαν, κοίταξαν τη Λιάνα και αποφάσισαν. Θα την άφηναν να παίξει. Για τη Λιάνα που το ύψος της έφτανε τη μπασκέτα δεν ήταν δύσκολο να κατατροπώσει τους αντίπαλους.

Η Λιάνα ήταν αυτή που βοήθησε την ομάδα να κερδίσει το δύσκολο αγώνα. Όλοι της έδιναν συγχαρητήρια και την ευχαριστούσαν. Κατάλαβαν ότι δε χρειάζεται να έχουν όλοι την ίδια εμφάνιση για να αξίζουν κάτι και πώς ο καθένας έχει ικανότητες μοναδικές. Η Λιάνα ποτέ δε θα ξαναήταν μόνη της, καθώς έκανε πολλούς καινούριους φίλους.

Η ΑΓΑΠΗ ΟΜΑΔΑ: ΟΙ ΠΡΩΤΟΙ ΤΟΥ ΔΕΥΤΕΡΟΥ Η Αγάπη από τότε που πήγε στο καινούριο σχολείο ήταν πολύ δυστυχισμένη. Στο σχολείο αυτό πήγαιναν παιδιά πολύ ευκατάστατα και η Αγάπη ξεχώριζε ανάμεσά τους. Βλέπετε, οι γονείς της ήταν χίπις και η Αγάπη φορούσε διαφορετικά ρούχα, άκουγε διαφορετική μουσική, της άρεσαν διαφορετικά μέρη.

Δεν την καλούσε κανείς στα πάρτι, κανείς δεν της μιλούσε στα διαλλείματα και περιγελούσαν τα ρούχα της που δεν ήταν ακριβά και μοδάτα. Η Αγάπη ήταν μόνη . Ώσπου ήρθε η μέρα να παραδώσουν τις εργασίες τους στον πιο αυστηρό καθηγητή του σχολείου. Η Αγάπη βρήκε στις τουαλέτες την Ελπίδα να κλαίει. Η Ελπίδα ήταν η πιο ψηλομύτα συμμαθήτριά της. Δεν είχε ετοιμάσει την εργασία της Και ήταν απελπισμένη.

Η Αγάπη αποφάσισε να την βοηθήσει Η Αγάπη αποφάσισε να την βοηθήσει. Έτσι και αλλιώς αυτή ήταν άριστη μαθήτρια, αφού δεν είχε παρέες να κάνει κάτι άλλο, διάβαζε συνεχώς. Η Ελπίδα πήρε άριστα χάρη στην Αγάπη. Κατάλαβε ότι η Αγάπη πίσω από τα παράξενα σε αυτή ρούχα είχε μεγάλη καρδιά. Αποφάσισε να μην κρίνει ξανά κανένα από την εμφάνισή του. Η Ελπίδα με την Αγάπη έγιναν οι καλύτερες φίλες.