Α ΦΑΣΗ Ο Πειρασμός Μια Πίκρα Τα σχήματα λόγου : Ο Πειρασμός Προσωποποίηση: Νερά καθάρια και γλυκά, νερά χαριτωμένα Υπερβολή: κι’ ούλα στον ήλιο δείχνοντας τα πλούτια της πηγής τους Μεταφορά: Πού ‘χ’ ευωδιάσει τις ύπνους της μέσα στον άγριο κρίνο. Με μικρόν ίσκιων άγνωρων έπαιξα πεταλούδα. Σχήμα υπερβολής: Ανάκουστος κελαϊδισμός και λιποθυμισμένος Εικόνα: Αστής’ ο Έρωτας χορό με τον ξανθών Απρίλη  A) Η μεταφορά δηλώνει την ομορφιά της φύσης και φέρνει ως παράδειγμα τον ύπνο της πεταλούδας. Στην προσωποποίηση και στην υπερβολή κυριαρχεί η κίνηση. Η εικόνα δείχνει την ομορφιά της φύσης που ισοδυναμεί με τον πειρασμό της ίδιας της ζωής και προσπαθεί να μεταπείσει τον πολιορκημένο μεσολογγίτη να παραμείνει στη ζωή και να παραδοθεί στον ζυγό των Τούρκων.  Το σχήμα υπερβολής παρουσιάζει έναν κελαϊδισμό που δεν έχει ακουστεί ποτέ ξανά και αυτό σημαίνει ότι η φύση τους δείχνει την όμορφη της πλευρά και προσπαθεί να τους κρατήσει στη ζωή.  Β) Μας δίνει μια μη πραγματική εικόνα η οποία παρουσιάζει τον Απρίλη ξανθό δηλαδή την ομορφιά αυτού του μήνα. Του μήνα της άνοιξης που όλα στη φύση ανθίζουν και αναπτύσσονται ραγδαία. Το σχήμα υπερβολής προσεγγίζει κάτι το συγκεκριμένο αλλά και κάτι το φανταστικό. Το συγκεκριμένο είναι το κελαΐδισμα και το φανταστικό είναι το ανήκουστο κελαΐδισμα. Η προσωποποίηση μας δίνει μια ασύμβατη σύζευξη εννοιών. Παρομοιάζει τα νερά με διάφορους τρόπους (καθάρια, γλυκά, χαριτωμένα). Η υπερβολή είναι εξωπραγματική γιατί μας δείχνει τον ήλιο τα πλούτη της πηγής του δηλαδή την ομορφιά, τον πειρασμό της ίδιας της ζωής. Η μεταφορά μας παρουσιάζει τις μυρωδιές της φύσης εκείνη την εποχή δηλαδή τον Απρίλη. Μια Πίκρα  Επανάληψη:στ.2-3 στη θάλασσα εκεί Παρομοίωση: Μια θάλασσα μέσα μου σα λίμνη πλακόστρωτη και σαν ωκεανός ανοιχτή και μεγάλη Μεταφορά: Μια πίκρα εάν’ αμίλητη, μια πίκρα εάν’ ανεξήγητη   Α)  Με την επανάληψη ο ποιητής προσπαθεί να δώσει έμφαση. Η παρομοίωση δίνει έμφαση στη θάλασσα λέγοντας τη θάλασσα λίμνη πλακόστρωτη.  Ο ποιητής με την μεταφορά θέλει να δείξει πόσο μεγάλη είναι η πίκρα του που δεν μπορεί να μιλάει για αυτήν και να την εξηγήσει.  Β) Με την επανάληψη ο ποιητής θέλει να δείξει πόσο σημαντική είναι η θάλασσα για αυτόν για αυτό την επαναλαμβάνει συνεχώς. Επίσης δείχνει την ήρεμη πλευρά του ανθρώπου αλλά και την άγρια πλευρά του. Με την παρομοίωση ότι η θάλασσα είναι λίμνη θέλει να πει ότι για αυτόν είναι γλυκιά και για τον ωκεανό που μας τον παρουσιάζει ανοιχτό και μεγάλο θέλει να ταυτίσει την πίκρα του. Η μεταφορά μας δείχνει τα συναισθήματα του ανθρώπου όταν είναι πικραμένος, τα οποία δεν μπορεί να εκφράσει γιατί μέσα του τον πνίγει η θλίψη. Κυριαρχούν στοιχεία παραδοσιακής ποίησης όπως: Επιμονή στα σχήματα λόγου.

Β ΦΑΣΗ 1)Στο ποίημα η έλλειψη ομοιοκαταληξίας εξασφαλίζει την αυτοκυριαρχία του κάθε στοίχου. Επίσης από την κάθε μια λέξη μπορούμε να βγάλουμε χίλιες έννοιες. Τέλος μόνο από την έλλειψη ομοιοκαταληξίας καταλαβαίνουμε ότι πρόκειται για ένα ποίημα μοντέρνας ποίησης. Ο Καρυωτάκης επέλεξε την ομοιοκαταληξία στο ποίημα του <<Είμαστε κάτι>> γιατί αυτός είναι ένας τρόπος έκφρασης της διαμαρτυρίας του.    Είμαστε κάτι Εικόνες : Είμαστε κάτι ξεχαρβαλωμένες κιθάρες : Αντιστοιχεί σε έναν σαρκαστικό θρήνο Είμαστε κάτι απίστευτες αντένες : Δείχνει την προσπάθεια να αγγίξουν τον ουρανό αλλά τελικά αποτυχαίνουν. Είμαστε κάτι διάχυτες αισθήσεις : Δηλώνει τον ορισμό της ανθρώπινης φύσης δηλαδή δίνει ένα μειωτικό και ισοπεδωτικό προσδιορισμό του ανθρώπου. Η ποίησης είναι το καταφύγιο που φθονούμε : Μας υπενθυμίζει την απελπιστική εικόνα της πραγματικότητας από την οποία δεν μπορούμε να δραπετεύσουμε. 2) Θάλασσα του πρωινού Εικόνες: Θάλασσες του πρωινού και ανέφελου ουρανού : Παρουσιάζει την πρωινή και γαλήνια θάλασσα και τον καθαρό ουρανό Λαμπρά μαβιά, και κίτρινη όχθη όλα ωραία και μεγάλα φωτισμένα : Παρουσιάζει τα χρώματα που παίρνει σταδιακά η θάλασσα και την κομψότητά τους. Τες αναμνήσεις μου, τα ινδάλματα της ηδονής : Του έρχονται εικόνες από το παρελθόν και τις ευτυχίες που έχει βιώσει.

Γ ΦΑΣΗ Α) Εφόσον υπάρχει ο υπερρεαλισμός στο ποίημα κατά προσέγγιση τονίζεται και επιδεικνύεται η καταφυγή στο όνειρο και την φαντασία ( στοιχεία υπερρεαλισμού). Το πρώτο στοιχείο που φανερώνει τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά στο ποίημα ΜΠΟΤΙΛΙΑ ΣΤΟ ΠΕΛΑΓΟ είναι : 1)Η θάλασσα που μας πίκρανε είναι βαθιά και ανεξερεύνητη 2) Εδώ αράξαμε το καράβι να ματίσουμε τα σπασμένα κουπιά 3) Κι έσμιξε τη λιακάδα τους κλείνοντας χίλιους κόσμους= προσφέρει γενικότερα μια νότα αισιοδοξίας αλλά εδώ τονίζει το όνειρο του   ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΙ Από το απόσπασμα διακρίνουμε εκτός από υπερρεαλισμό και λυρισμό διότι εξωτερικεύει σκέψεις και συναισθήματα. 1) Κλάψαν όλη την νύχτα οι προσδοκίες και δεν είναι πια κανείς δεν είναι =δείχνει ότι ενώ υπάρχει προσπάθεια το αποτέλεσμα είναι μηδέν 2)να ακουστεί ένα βήμα ελεύθερο να ανατείλει μια φωνή ξεκούραστη= καταφυγή στο όνειρο 3) Χαρακιά πικρή στην άμμο που θα σβήσει= παρομοιάζονται τα όνειρα που σιγά-σιγά χάνονται. ΚΟΝΙΑΚ ΜΗΔΕΝ ΑΣΤΕΡΩΝ 1) Ας σταθούμε στο πλευρό ετούτης της φωτογραφίας 2) τώρα πρέπει να σταθούμε στο πλευρό του ανώφελου= δείχνει φανερά την καταφυγή στην φαντασία Β)Οι υπαρξιακές αναζητήσεις έχουν να κάνουν σχετικά με την ύπαρξη της ζωής και τα ερωτήματα που θέτει. ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΙ Να ακουστεί ένα βήμα ελεύθερο να ανατείλει μια φωνή ξεκούραστη = δείχνει πως αφήνεται στο όνειρο και αναζητά αληθινά πράγματα Και στιγμών που δέθηκαν στο χώμα = δείχνει πως οι στιγμές περνάνε φεύγουν από μπροστά μας δίχως να μπορούν να τις σταματήσουν ΜΠΟΤΙΛΙΑ ΣΤΟ ΠΕΛΑΓΟ 1)Εδώ μέσα στα βότσαλα βρήκαμε ένα νόμισμα=εικόνα ΚΟΝΙΑΚ ΜΗΔΕΝ ΑΣΤΕΡΩΝ 1)Χαμένα πάνε εντελώς τα λόγια των δακρύων 2)Έχει μεγάλη πείρα ο χαμός 3)Να δίνει ωραίες συμβουλές μακροζωίας 4)Που είναι ακόμα στο ανθό του μέλλοντός της 5)Και που δεν ήταν θάλασσα τότε Το ποίημα αυτό δείχνει πως οι υπαρξιακές αναζητήσεις είναι πολλές καθώς έχει προκύψει ο θάνατος. Βλέπουμε να έχει κάτι από μοντέρνα ποίηση καθώς εντοπίζουμε έλλειψη μέτρου, κυριαρχία εικόνας, εκφραστική τόλμη και φυσικά ασύμβατες και άλογες συζεύξεις.

Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΛΕΞΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑ ΣΤΟ ΚΆΘΕ ΠΟΙΗΜΑ ΘΑΛΑΣΣΑ ΤΟΥ ΠΡΩΙΟΥ Στο ποίημα του Καβάφη η θάλασσα γίνεται αφορμή των αναμνήσεων. Έτσι και αλλιώς θέλει να τονίσει πως μοιάζει με τον άνθρωπο καθώς και οι δύο είναι απέραντοι και ανεξερεύνητοι. Τοποθετεί ένα δικό του σημείο για να φέρει στην μνήμη αυτές τις ωραίες στιγμές που αναπολεί και του λείπουν. Η θάλασσα επίσης περιλαμβάνεται και στον τίτλο κάτι που δείχνει πόσο κοντά του την νιώθει. ΑΝΑΔΥΟΜΕΝΗ Ο Άγγελος Σικελιανός χρησιμοποιεί το μοτίβο της θάλασσας καθώς ενσαρκώνει μέσα από αυτή την Θεά Αφροδίτη(πιθανώς). Έχει μπροστά του σχεδιάσει την μορφή και την εικόνα και μέσα σε αυτή βάζει την θάλασσα. ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΙ Το απόσπασμα αντικατοπτρίζει τον λυρισμό αλλά και ειδικεύεται στην περιγραφή τοπίων. Υπάρχει έντονα το αίσθημα της φαντασίας και της αγάπης. Προσφέρει μια νότα αισιοδοξίας και υποστηρίζει πως ξημερώνει ελπίδα και όχι απλά μια μέρα. Σκέφτεται τις στιγμές που φεύγουν και νιώθει άδεια που δεν μπορεί να κάνει τίποτα για αυτό. ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΤΙ Όλο το ποίημα δείχνει κάτι το εξωπραγματικό, απεριόριστες φαντασίες απροσδιόριστες ανάγκες. Κυριαρχεί μια άλλη διάσταση από ότι καταλαβαίνουμε. Δείχνει πως οι άνθρωποι έχουν την ανάγκη να δόυνε και να αισθανθούν κάτι άλλο ασυνήθιστο και διαφορετικό, να αποφύγουν δηλαδή την αφόρητη και απωθητική πραγματικότητα. ΚΟΝΙΑΚ ΜΗΔΕΝ ΑΣΤΕΡΩΝ Η θάλασσα προσδιορίζει την γαλήνη, τις ωραίες και ξέγνοιαστες στιγμές που όμως τώρα έφυγαν στον χρόνο και δεν επαναλαμβάνονται. Η κάθε στιγμή είναι μοναδική και αξίζει . Τέλος εφόσον όλα στην ζωή τους ήταν ρόδινα και που δεν ήταν τότε θάλασσα. Που δεν τα έβλεπαν όλα όμορφα και που δε ζούσαν όμορφα.

ΟΜΑΔΑ Α Βαρέλη Χρυσοβαλάντου Καρεκλά Μαρία Κάβδα Μαρκέλλα Ανδρουτσοπούλου Λιάνα Θεοδότου Ελένη