Οι εκπαιδευτικοί: Τουλιόπουλος Φώτης ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ ΣΤΕΡΓΟΣ ΓΕΩΡΓΑΛΛΗΣ ΑΝΤΖΕΛΑ ΚΟΝΤΟΥΔΑΚΗ ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΟΥΠΠΟΣ ΦΑΙΗ ΣΕΛΛΑΒΤΖΗ Οι εκπαιδευτικοί: Τουλιόπουλος Φώτης Σταφυλάκη Όλγα

Εισαγωγή Ένα μεγάλο ποσοστό των παιδιών περνάει τα σχολικά του χρόνια μοναχικά, απομονωμένο από τους συμμαθητές του. Κάθονται μόνα τους στα διαλείμματα και δεν συμμετέχουν σε ομαδικές δραστηριότητες, δεν προσκαλούνται από τους συμμαθητές τους. Δυστυχώς πολλά από αυτά τα παιδιά δε μοιράζονται με τους γονείς τους ή τους εκπαιδευτικούς τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν.

ΟΡΙΣΜΟΣ Όταν ένα παιδί δεν το θέλουν στη παρέα τους και δεν το παίζουν, τότε αυτό απομονώνεται και μένει μόνο του σε μια άκρη. Αυτό μπορεί να συμβεί γιατί έχει διαφορετικό χρώμα, γιατί είναι πολύ ψηλό ή πολύ κοντό για την ηλικία του, για το βάρος του, το φύλο, τη σχολική επίδοση, επειδή είναι συνεσταλμένο ή για πολλούς άλλους λόγους.

ΜΟΡΦΕΣ Οι μορφές είναι: Κοινωνικός αποκλεισμός λόγω φυλετικών ή άλλων διαφορών. Αυτή το είδος μπορεί να πάρει και τη μορφή της αντιπαλότητας ανάμεσα σε διαφορετικές τάξεις των παιδιών (παράδειγμα αποκλεισμός των αλλοδαπών μαθητών, των Ρομά, κλπ) Απόρριψη ενός μαθητή από την ομάδα των συνομηλίκων

Παρενόχληση ως μορφή επίδειξης κοινωνικού αποκλεισμού Η βία από άλλα παιδιά ή από γονείς Σωματική βία Λεκτική βία Αποκλεισμός από παρέες ή από παιχνίδια

Αιτίες Παθολογική (για παράδειγμα, αναπηρία) Η φτώχια, ο ρατσισμός Το διαφορετικό χρώμα Το διαφορετικό πολιτιστικό υπόβαθρο Οποιαδήποτε απόκλιση από το κοινωνικά αποδεκτό πρότυπο (βάρος, ντύσιμο, κοινωνική συστολή, κ.ά.)

ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ Όταν κάποιο παιδί το απομονώνουν τα άλλα παιδιά, αποκτά ψυχολογικά προβλήματα και όταν μεγαλώσει μπορεί να αποκτήσει κακές συνήθειες. Τα παιδιά αυτά είναι δυνατόν: Να νιώθουν μόνα και αβοήθητα. Να θέλουν να αυτοκτονήσουν. Να μην πάνε καλά στα μαθήματα. Να τους δημιουργηθούν ψυχολογικά προβλήματα. Η κοινωνική απομόνωση ακολουθεί και την ενήλικη ζωή, αφού αυτά τα άτομα δεν έχουν αποκτήσει τις κοινωνικές δεξιότητες που είναι απαραίτητες για να βρουν συντρόφους και να ενταχθούν αρμονικά στο κοινωνικό σύνολο.

ΠΩΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΤΑΙ Η κοινωνική απομόνωση αντιμετωπίζεται πρώτα με έγκαιρη παρέμβαση των γονιών. Δηλαδή ακούνε προσεκτικά το παιδί τους για τα προβλήματα του. Μετά οι γονείς το συζητούν με το δάσκαλο της τάξης. Έπειτα ο δάσκαλος βρίσκει τρόπους βάζοντας το παιδί να συμμετέχει σε ομαδικές εργασίες ή ομαδικά παιχνίδια. Μετά μπορεί να ασχοληθεί με αθλήματα που είναι ομαδικά και όχι ατομικά. Τέτοια ομαδικά παιχνίδια είναι το μπάσκετ ή το ποδόσφαιρο. Είναι σημαντικό να αντιμετωπίζονται τα προβλήματα όταν παρουσιάζονται. Όσο πιο νωρίς γίνεται η επέμβαση, τόσο καλύτερα αποτελέσματα υπάρχουν.

Ο ρόλος των γονέων Οι γονείς μπορούν να υποψιαστούν ότι το παιδί τους αντιμετωπίζει τέτοιου είδους προβλήματα, όταν σε κοινωνικές εκδηλώσεις δεν είναι καλεσμένο, όταν κάθεται μόνο του, όταν εξαιρείται από τα ομαδικά παιχνίδια. Οι γονείς θα πρέπει να συζητήσουν με το παιδί τους, να το ακούσουν προσεκτικά και να αναφέρουν στον εκπαιδευτικό της τάξης το πρόβλημα.

Μπορούν να βρουν μια δραστηριότητα που να βοηθήσει το παιδί να μην αισθάνεται απομονωμένο, όπως είναι τα ομαδικά αθλήματα ή άλλου είδους ομαδικές δραστηριότητες. Θα πρέπει να ψάξουν να βρουν τα ιδιαίτερα ταλέντα του παιδιού και να το βοηθήσουν να τα αναπτύξει, ώστε να τονωθεί η αυτοπεποίθησή του. Τέλος καλό θα ήταν να επισκεφθούν έναν ειδικό ψυχολόγο, ο οποίος θα μπορέσει να βρει τρόπους να τονώσει την αυτοεκτίμηση του παιδιού, η οποία λόγω της απομόνωσης θα είναι χαμηλή.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ ΤΟ Πρέπει να σταματήσουμε όλοι μας την κοινωνική απομόνωση γιατί: