ΓΝΩΡΙΖΩ – ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ ΔΙΕΚΔΙΚΩ
Στις 20 Ιουλίου του 1974 η Τουρκία έκανε εισβολή στην Κύπρο μας, χρησιμοποιώντας πλοία, αεροπλάνα, τανκς και πολύ στρατό. Οι Κύπριοι στρατιώτες αντιστάθηκαν και πολέμησαν γενναία, αλλά οι Τούρκοι ήταν πολύ περισσότεροι και είχαν καλύτερο οπλισμό.
Σαν αποτέλεσμα, σκοτώθηκαν περίπου 5 χιλιάδες Ελληνοκύπριοι, τραυματίστηκαν πολύ περισσότεροι και 1619 συμπατριώτες μας αγνοούνται και κανείς δεν ξέρει που βρίσκονται. Εκατοντάδες άλλοι συνελήφθηκαν αιχμάλωτοι και μεταφέρθηκαν σε φυλακές στην Τουρκία όπου βασανίστηκαν.
Διακόσιες χιλιάδες άνθρωποι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια και τις περιουσίες τους και να γίνουν πρόσφυγες. Οι άνθρωποι αυτοί ζουν καθημερινά με τoν πόθο και την ελπίδα της επιστροφής. Δεν ξεχνούν τα χωριά και τις πόλεις τους.
Η μισή περίπου πατρίδα μας σκλαβώθηκε στους Τούρκους Η μισή περίπου πατρίδα μας σκλαβώθηκε στους Τούρκους. Συγκεκριμένα, η Κερύνεια, η Αμμόχωστος, η Μόρφου και άλλα 202 χωριά είναι σήμερα κατεχόμενα και περιμένουν τη μέρα της επιστροφής.
Οι Τούρκοι στα κατεχόμενα μέρη μας, καταστρέφουν συστηματικά την πολιτιστική μας κληρονομιά. Έκαναν στάβλους τις εκκλησίες μας και έκλεψαν και πούλησαν τα ψηφιδωτά, τις εικόνες και άλλους θησαυρούς μας.
Ακόμα, έφεραν χιλιάδες έποικους από την Τουρκία για να αλλάξουν το δημογραφικό χαρακτήρα της Κύπρου. Άλλαξαν επίσης τα ελληνικά ονόματα όλων των κατεχόμενων χωριών και πόλεων και τους έδωσαν τούρκικα. Στόχος τους είναι να εξαφανιστεί από τα κατεχόμενα το ελληνικό και χριστιανικό στοιχείο.
Εμείς στα σχολεία μας μιλούμε συνέχεια για τα κατεχόμενα μέρη μας και προσπαθούμε να τα γνωρίσουμε όσο καλύτερα γίνεται. Κάνουμε μικροέρευνες, γράφουμε ποιήματα και συνθήματα, κάνουμε παρουσιάσεις για να μην σβήσει η φλόγα της επιστροφής.
Εμείς τα παιδιά, είμαστε σίγουροι ότι μια μέρα θα επιστρέψουμε στα κατεχόμενα χωριά και πόλεις μας και σας διαβεβαιώνουμε ότι δεν θα σταματήσουμε να αγωνιζόμαστε μέχρι τη γλυκιά μέρα της επιστροφής.