4η ΕΝΟΤΗΤΑ «Φορείς – Οργανισμοί – Χάρτα δικαιωμάτων» Αιμιλία Γ. Ευθυμίου Δ.Ν. - Δικηγόρος

Χάρτα δικαιωμάτων και υποχρεώσεων των επιχειρήσεων του Συνδέσμου Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών (ΣΕΒ) Πηγή: http://www.sev.org.gr/ http://www.sev.org.gr/uploads/Pdf/47435/XARTA05.pdf

Στις 29 Ιανουαρίου 1907 υπογράφεται η ιδρυτική πράξη του Συνδέσμου Ελλήνων Βιομηχάνων και Βιοτεχνών (ΣΕΒΒ) από περίπου 200 μέλη του βιομηχανικού και του βιοτεχνικού κόσμου της Αθήνας και του Πειραιά. Τα πιο γνωστά ονόματα της ελληνικής βιομηχανίας –που επιχειρούσε τότε τα πρώτα, σημαντικά της βήματα– μετείχαν στη διοίκηση του Συνδέσμου, με πρώτο πρόεδρο τον Μιχαήλ Πολίτη. Κυρίως δύο συντεταγμένες οδήγησαν –και επιτάχυναν– στη δημιουργία του ΣΕΒΒ: α. η εμφάνιση των εργατικών σωματείων, που έχρηζαν οργανωμένης απάντησης από τους εργοδότες, σε συνδυασμό με την κλιμάκωση των εργατικών κινητοποιήσεων και διεκδικήσεων β. το ομόθυμο αίτημα του κόσμου των επιχειρήσεων για διαμόρφωση ειδικών θεσμών, με σκοπό την προάσπιση και την προώθηση της αναπτυσσόμενης ελληνικής βιομηχανίας. Ύστερα από τις σκληρές ημέρες Κατοχής, ο Σύνδεσμος το 1946 εισέρχεται σε μια νέα εποχή: αποχωρίζεται από τον βιοτεχνικό κόσμο και μετονομάζεται σε Σύνδεσμο Ελλήνων Βιομηχάνων (ΣΕΒ). Αυτό το έτος-ορόσημο σηματοδοτεί για τον Σύνδεσμο μια νέα περίοδο δράσης στο πλαίσιο της μεταπολεμικής ανασυγκρότησης και των σημαντικών αναδιαρθρώσεων της ελληνικής οικονομίας.

Το 2007 απέκτησε την επωνυμία Σύνδεσμος επιχειρήσεων και βιομηχανιών, αντανακλώντας με σαφήνεια τους προβληματισμούς της επιχειρηματικής κοινότητας σε μια Ελλάδα που ζούσε ακόμη στον πυρετό και στον ενθουσιασμό των Ολυμπιακών Αγώνων. Σε τούτη τη μεταολυμπιακή εποχή, που προμήνυε τις γνωστές ραγδαίες ανατροπές, βασική επιδίωξη του Συνδέσμου ήταν η περιχάραξη της ταυτότητας/δράσης του επιχειρηματικού κόσμου – μια προσπάθεια που πήγαινε πίσω στον χρόνο, στη δεκαετία του 1950, καταλήγοντας στη «Χάρτα Δικαιωμάτων και Υποχρεώσεων των Επιχειρήσεων» το 2005 και στον εκσυγχρονιστικό «Κώδικα Εταιρικής Διακυβέρνησης ΣΕΒ για τις Εισηγμένες Εταιρείες» το 2011. ΣΗΜΕΡΑ τα μέλη του ΣΕΒ είναι οι μεγάλες και μεσαίες οργανωμένες επιχειρήσεις της Ελλάδας. Μαζί εκπροσωπούν το 50% περίπου της επιχειρηματικής δραστηριότητας στη χώρα, 46% του συνολικού κύκλου εργασιών, 42% των εταιρικών εσόδων, 11% των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα (ασφαλισμένων στο ΙΚΑ) και 31% των εταιρικών φόρων. Οι επιχειρήσεις-μέλη του ΣΕΒ δραστηριοποιούνται σε όλους τους κλάδους, όπως ενέργεια, μεταφορές, μεταποίηση, φάρμακο, μέταλλα, τρόφιμα, τράπεζες, τεχνολογία, χημική βιομηχανία, υπηρεσίες, χονδρεμπόριο, κ.ά.

1. Η επιχείρηση έχει δικαίωµα να λειτουργεί σε σταθερό, σαφές, κωδικοποιηµένο, αντικειµενικό, προβλέψιµο, διεθνώς ανταγωνιστικό θεσµικό και νοµικό πλαίσιο που προάγει την επιχειρηµατικότητα και ενισχύει την ανταγωνιστικότητα. Η επιχείρηση οφείλει να θέτει σε προτεραιότητα την επιβίωσή της σεβόµενη το θεσµικό και νοµικό πλαίσιο, να αναλαµβάνει τις ευθύνες της και να εκπληρώνει µε συνέπεια τις υποχρεώσεις της.

2. Η επιχείρηση, όπως και κάθε πολίτης της χώρας, έχει δικαίωµα σε χρηστή και διαφανή διαχείριση των δηµοσίων οικονοµικών, η οποία διασφαλίζει τον κοινωνικό ρόλο του κράτους και στοχεύει στον περιορισµό του δηµόσιου δανεισµού, καθώς και σε σταθερό και προβλέψιµο φορολογικό πλαίσιο που στηρίζει την επιχειρηµατικότητα και τις επενδύσεις. Η επιχείρηση έχει υποχρέωση να ανταποκρίνεται µε συνέπεια στις θεσµοθετηµένες υποχρεώσεις της και να συµβάλλει στην καταπολέµηση της διαφθοράς που οδηγεί σε στρεβλώσεις της αγοράς και ζηµιώνει το κοινωνικό σύνολο.

3. Η επιχείρηση έχει δικαίωµα να διεκδικεί διαφάνεια, φερεγγυότητα και αµοιβαιότητα στις σχέσεις της πολιτείας µε τους πολίτες και τις άλλες επιχειρήσεις, καθώς και την αποτελεσµατική προστασία της δικαιοσύνης. Η επιχείρηση έχει υποχρέωση να αποδίδει εύλογο µέρισµα στους µετόχους της, να εφαρµόζει τις αρχές της εταιρικής διακυβέρνησης και να εκπληρώνει τις υποχρεώσεις της προς τους εργαζοµένους, προµηθευτές και πελάτες της.

4. Η επιχείρηση έχει δικαίωµα πρόσβασης σε µια ενοποιηµένη και αποτελεσµατική ευρωπαϊκή αγορά που δεν περιορίζεται από κρατικά ή ιδιωτικά µονοπώλια και λειτουργεί µε όρους που δεν θίγουν την άµεση ή µακρόχρονη ανταγωνιστική ικανότητα της ίδιας και του συνόλου της οικονοµίας. Η επιχείρηση έχει υποχρέωση να αποφεύγει εναρµονισµένες πρακτικές και να µη νοθεύει τον ανταγωνισµό εις βάρος του καταναλωτή.

5. Η επιχείρηση έχει δικαίωµα σε ένα σύγχρονο εκπαιδευτικό σύστηµα που προσφέρει δεξιότητες, γνώσεις και αξίες που αντιστοιχούν στις κοινωνικές και οικονοµικές ανάγκες, ένα σύστηµα που προάγει την ατοµική ευθύνη, την οµαδική εργασία, τη δηµιουργία και την καινοτοµία. Η επιχείρηση έχει υποχρέωση να επενδύει στη γνώση στο χώρο εργασίας, στην κατάρτιση και δια βίου εκπαίδευση των εργαζοµένων της.

6. Η επιχείρηση έχει δικαίωµα πρόσβασης σε µια αγορά εργασίας που δεν επιβαρύνει την ικανότητά της να προσαρµόζεται γρήγορα στις αλλαγές και ενθαρρύνει την αύξηση της απασχόλησης, καθώς και να διεκδικεί από την πολιτεία ένα αποτελεσµατικό δίκτυο κοινωνικής προστασίας των ανέργων. Η επιχείρηση έχει υποχρέωση να συνεισφέρει στη δηµιουργία θέσεων εργασίας, να εφαρµόζει ένα αξιοκρατικό σύστηµα αξιολόγησης της απόδοσης, των προαγωγών και των αµοιβών, να διασφαλίζει καλές και ασφαλείς συνθήκες εργασίας µε ίσα δικαιώµατα και ευκαιρίες για όλους και να σέβεται την ισορροπία µεταξύ εργασιακού χρόνου και προσωπικής ζωής.

7. Η επιχείρηση έχει δικαίωµα να διεκδικεί από την πολιτεία ένα απλό και αποτελεσµατικό πλαίσιο κανόνων και προτύπων για την προστασία του καταναλωτή, την προστασία της φήµης της και την αντικειµενική µεταχείρισή της µε βάση πραγµατικά και επιβεβαιωµένα γεγονότα. Η επιχείρηση έχει υποχρέωση να πειθαρχεί στους κανόνες που τίθενται για την προστασία του καταναλωτή και να σέβεται το δικαίωµά του για παροχή ασφαλών, ποιοτικών προϊόντων και υπηρεσιών σε ανταγωνιστικές τιµές.

8. Η επιχείρηση έχει δικαίωµα σε µια ενιαία εθνική και ευρωπαϊκή πολιτική που προστατεύει αποτελεσµατικά την πνευµατική ιδιοκτησία, στηρίζει την έρευνα και ανάπτυξη και ενθαρρύνει την καινοτοµία. Η επιχείρηση έχει ευθύνη να παρακολουθεί τις τεχνολογικές εξελίξεις, να βελτιώνει την ανταγωνιστικότητα της, να εκσυγχρονίζει τις διαδικασίες παραγωγής της και να καινοτοµεί στα προϊόντα ή τις υπηρεσίες που παρέχει

9. Η επιχείρηση έχει δικαίωµα σε σαφή και ολοκληρωµένο εθνικό χωροταξικό σχεδιασµό και σύγχρονες υποδοµές που της εξασφαλίζουν δίκτυα µεταφορών, διαχείριση αποβλήτων, τηλεπικοινωνίες και ενέργεια. Η επιχείρηση έχει υποχρέωση να σέβεται το περιβάλλον ελαχιστοποιώντας τις επιπτώσεις των δράσεων της σε αυτό, να εφαρµόζει µέτρα πρόληψης καταστροφών, να προωθεί ενεργά την ανακύκλωση και να συµβάλλει στην εξοικονόµηση ενέργειας.

10. Η επιχείρηση που σέβεται τις υποχρεώσεις της, όπως αυτές απορρέουν από την παρούσα Χάρτα, διεκδικεί αναγνώριση της συνεισφοράς της στην κοινωνία και σεβασµό των δικαιωµάτων της από την πολιτεία. Η επιχείρηση, ως ενεργός εταιρικός πολίτης, δεσµεύεται να αποδίδει στην κοινωνία µέρος της προστιθέµενης αξίας που παράγει και να καλλιεργεί εταιρική κουλτούρα, η οποία αναγνωρίζει και εφαρµόζει τις αρχές της παρούσας Χάρτας.

Ομάδα των Οκτώ (G8) Η λεγόμενη Ομάδα των Οκτώ ή G8, ονομασία που προήλθε εκ του αγγλικού περιφραστικού όρου Group 8, είναι μια "άτυπη" ομάδα 8 χωρών που θεωρητικά χαρακτηρίζονται ως οι περισσότερο βιομηχανικά ανεπτυγμένες χώρες του κόσμου, και όχι οι πλουσιότερες. Το 2014 ωστόσο η Ρωσία διαφώνησε με τις ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο και την Γερμανία και αποχώρησε από την ομάδα δημιουργώντας έτσι τους G7. Η Κίνα το 2014 αρνήθηκε την συμμετοχή της στην ομάδα μετά από διαφωνία με τις ΗΠΑ και την Γερμανία αφού είχε καταδικάσει τις κυρώσεις ΗΠΑ και Ε.Ε. στη Ρωσία και στην Ελλάδα.

Η Ομάδα αυτή χαρακτηρίζεται "άτυπη" διότι δεν προβλέπεται η συγκρότησή της από κανένα διεθνή κανονισμό ή συνθήκη. Συγκροτήθηκε αρχικά το 1975, δύο χρόνια ακριβώς μετά την πετρελαϊκή κρίση που δημιούργησε ο ΟΠΕΚ, ως αντίποινα του αραβοϊσραηλινού πολέμου του 1973, κατόπιν πρόσκλησης του τότε Γάλλου Προέδρου Βαλερί Ζισκάρ ντ' Εστέν, προκειμένου ν΄ αντιμετωπιστεί εκείνη η κρίση. Αρχικά προσκλήθηκαν πέντε Χώρες όπου και συγκρότησαν την Ομάδα των Έξι, (G6), στην οποία και συμμετείχαν η Μεγάλη Βρετανία, η Γαλλία, η Δυτική Γερμανία, η Ιαπωνία, η Ιταλία και οι ΗΠΑ. Η Ομάδα των Οκτώ συνέρχεται κατ΄ έτος σε μία από τις Χώρες μέλη που αναλαμβάνει και τη διοργάνωση και στην οποία συμμετέχουν οι πολιτικοί ηγέτες - πρωθυπουργοί ή και άλλες κυβερνητικές ομάδες, ομόλογοι υπουργοί και αξιωματούχοι των Χωρών μελών. Στις διήμερες ή τριήμερες αυτές συνδιασκέψεις της Ομάδας των Οκτώ, συμμετέχει επίσης και εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενώ προσκαλούνται και διάφοροι παρατηρητές Χωρών των λεγομένων αναδυομένων οικονομιών όπως είναι η Κίνα, η Ινδία κλπ., καθώς και Χωρών του λεγόμενου Νότου όπως η Βραζιλία και η Νότια Αφρική.

Θέματα που κυριαρχούν στις διάφορες συναντήσεις - συσκέψεις της Ομάδας των Οκτώ είναι κυρίως τα διεθνή οικονομικά προβλήματα και εξελίξεις, χωρίς βέβαια να λείπουν και τα πολιτικά ζητήματα, που μπορεί ν΄ αφορούν κάποια Χώρα ή ακόμα και θέματα περιβάλλοντος. Οι αποφάσεις που λαμβάνονται είναι συνήθως ομόφωνες, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι είναι και δεσμευτικές ή υποχρεωτικές για τα μέλη, πλην όμως αποτελούν κοινές κατευθύνσεις επί της διεθνούς οικονομίας και ακολουθούμενης πολιτικής. Σημειώνεται ότι οι Χώρες - μέλη της Ομάδας της Οκτώ αντιπροσωπεύουν μόνο το 14% του πληθυσμού της Γης, και περίπου το 60 με 65% του παγκόσμιου ΑΕΠ (Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος). Το γεγονός αυτό αποτελεί την κύρια αιτία πολλών επικρίσεων, κατά καιρούς, σε βάρος της Ομάδας ότι αποτελεί μια λέσχη των πλουσίων Χωρών που κυριαρχούν στη Δύση, με ό,τι συνεπάγεται αυτό.

Οι χώρες που συγκροτούν την Ομάδα "G8" κατ’ αλφαβητική σειρά είναι οι εξής: Γαλλία Γερμανία ΗΠΑ Ηνωμένο Βασίλειο Ιαπωνία Ιταλία Καναδάς

Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) Είναι διεθνής οργανισμός εκείνων των αναπτυγμένων χωρών που υποστηρίζουν τις αρχές της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας και της οικονομίας της ελεύθερης αγοράς. Σήμερα έχει 35 μέλη. Η έδρα του Ο.Ο.Σ.Α. είναι στο Παρίσι. Δημιουργήθηκε το 1948 ως Οργανισμός Ευρωπαϊκής Οικονομικής Συνεργασίας, με σκοπό να διαχειριστεί το σχέδιο Μάρσαλ (Marshall) για την ανοικοδόμηση της Ευρώπης μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.  Αργότερα η ιδιότητα μέλους της επεκτάθηκε και σε μη ευρωπαϊκά κράτη, και το 1960 μετασχηματίστηκε στον Οργανισμό Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης.

Ο οργανισμός παρέχει ένα περιβάλλον όπου οι κυβερνήσεις μπορούν να συγκρίνουν εφαρμογές πολιτικής, να βρουν απαντήσεις στα κοινά προβλήματα, να προσδιορίσουν τις καλές πρακτικές και να συντονίσουν τις εσωτερικές και διεθνείς πολιτικές. Η γραμματεία συλλέγει στοιχεία, παρακολουθεί τις τάσεις και αναλύσεις, καθώς και τις προβλέψεις οικονομικής ανάπτυξης. Επίσης ερευνώνται οι κοινωνικές αλλαγές ή πιθανά εξελισσόμενα σενάρια στο εμπόριο, το περιβάλλον, τη γεωργία, την τεχνολογία, τη φορολογία και διάφορα άλλα πεδία. Κατά τη διάρκεια της προηγούμενης δεκαετίας, ο Ο.Ο.Σ.Α. είχε αντιμετωπίσει μια σειρά οικονομικών, κοινωνικών και περιβαλλοντικών ζητημάτων εμβαθύνοντας περαιτέρω τη σχέση και δέσμευσή του με τις επιχειρήσεις, τα συνδικάτα και άλλους αντιπροσώπους της κοινωνίας. Ο Ο.Ο.Σ.Α., έχει προετοιμάσει το έδαφος για τις διμερείς φορολογικές συνθήκες σε όλο τον κόσμο. Μεταξύ άλλων πεδίων, ο Ο.Ο.Σ.Α. έχει πάρει έναν ρόλο στο συντονισμό της διεθνούς δράσης κατά της δωροδοκίας και της διαφθοράς, που δημιουργούν τη Συνθήκη αντι- διαφθοράς του Ο.Ο.Σ.Α., η οποία είναι ενεργή από τον Φεβρουάριο του 1999. Ο Ο.Ο.Σ.Α. έχει επίσης δημιουργήσει μια ομάδα αντι-spam, η οποία εξέδωσε λεπτομερή έκθεση, με αρκετά χρήσιμα έγγραφα σχετικά με τα προβλήματα spamming στις αναπτυσσόμενες χώρες, τις καλύτερες προτεινόμενες πρακτικές για τους παροχείς Διαδικτύου, τα εμπορικά sites ηλεκτρονικού ταχυδρομείου καθώς και των εμπλεκομένων με το Διαδίκτυο.