Οι σημαντικότεροι Μύθοι στην Ήπειρο Το αρχαίο θέατρο της Δωδώνης Οι σημαντικότεροι Μύθοι στην Ήπειρο Το αρχαίο θέατρο της Δωδώνης

Η αρχαία Δωδώνη υπήρξε λατρευτικό κέντρο του Δία και της Διώνης Η αρχαία Δωδώνη υπήρξε λατρευτικό κέντρο του Δία και της Διώνης. Είναι γνωστό και σαν μαντείο του αρχαίου κόσμου. Ήταν το αρχαιότερο στην ελληνική επικράτεια. Βρίσκεται δύο χιλιόμετρα από τον οικισμό της Δωδώνης. Σχετικά με την ίδρυση του αναφέρεται πως δύο μαύρα περιστέρια είχαν ξεκινήσει από την Αίγυπτο και το ένα πήγε στην Λιβύη, όπου ιδρύθηκε το ιερό του Άμμωνα Δία και το άλλο στη Δωδώνη το οποίο κάθισε πάνω σε μία βελανιδιά, το ιερό δέντρο του Δία και έδειξε το σημείο που ιδρύθηκε το μαντείο.

Το αρχαίο θέατρο της Δωδώνης χτίστηκε τον 3ͦ αιώνα π Το αρχαίο θέατρο της Δωδώνης χτίστηκε τον 3ͦ αιώνα π. Χ όταν ήταν βασιλιάς ο Πύρρος και το σχέδιο του είναι σαν όλα τα ελληνικά θέατρα. Ήταν το πιο μεγάλο εκείνη την εποχή και χωρούσε 18.000 άτομα. Το όνομα του προέρχεται όπως πιστεύουν κάποιοι από το Δία που ήταν η κύρια λατρεία του μαντείου ή από την Δώδωνα νύμφη.

Αρχικά το μαντείο ήταν υπαίθριο, με μία βαλανιδιά και γύρω είχε ένα περίβολο από χάλκινους λέβητες πάνω σε τρίποδες και με τους ήχους που έβγαζαν όταν χτυπούσαν μεταξύ τους και με το θόρυβο των φύλλων και άλλους ήχους έδιναν τους χρησμούς που τους ερμήνευαν οι ιερείς και οι ιέρεις.

Στο τέλος του 5 ου αιώνα χτίστηκε ένας μικρός ναός και εκεί πέρα φυλάγονταν τα αφιερώματα των προσκυνητών. Οι προσκυνητές έγραφαν την ερώτηση τους σε ένα έλασμα και την απάντηση την έπαιρναν προφορικά. Στα μέσα του 4 ου αιώνα ο περίβολος με τους λέβητες αντικαταστάθηκε από ένα πέτρινο περίβολο όπου εκεί κατοικούσε ο Δίας και επειδή όλο θύμιζε σπίτι ονομάστηκε Ιερά Οικία.

Όταν πέθανε ο βασιλιάς Πύρρος το ιερό γκρεμίστηκε από τους Αιτωλούς το 219 π. Χ αλλά επιδιορθώθηκε από το βασιλιά Φίλιππο Έ και πήρε την τελική του μορφή. Το 167 π. Χ το ιερό καταστράφηκε από τον Ρωμαίο στρατηγό Αιμίλιο Παύλο και ανοικοδομήθηκε ξανά από τον Ρωμαίο Αυτοκράτορα Οκταβιανό τον Αύγουστο το 31 π. Χ για να χρησιμοποιηθεί ως αρένα για τις θηριομαχίες από τους Ρωμαίους αλλά από τότε δεν άκμασε ξανά

Μπροστά από τα πρώτα καθίσματα υπάρχει τοίχος για να προστατεύονται οι θεατές από τα θηρία. Ο τελευταίος χρησμός ήταν αυτός που ζητήθηκε από τον Ιουλιανό τον Παραβάτη. Στα βυζαντινά χρόνια κάποιος έκοψε το ιερό δέντρο, το ιερό εγκαταλείφθηκε και πάνω στα ερείπια του χτίστηκε χριστιανική εκκλησία.

Όταν η περιοχή ερημώθηκε από τις επιδρομές η λάσπη από τα βουνά τα σκέπασαν όλα

Από το 1875 άρχισαν να γίνονται κάποιες ανασκαφές στο χώρο που επιβεβαιώνουν τη θέση του ιερού και βρέθηκαν και πολλά ευρήματα. Από το 1981 και μετά ότι η έρευνα γίνεται στο χώρο είναι υπό την αιγίδα της Αρχαιολογικής Εταιρείας με συγχρηματοδότηση του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Μέχρι το 1975 είχε αναστηλωθεί ένα μεγάλο μέρος του θεάτρου και σήμερα το μνημείο χρησιμοποιείται για θεατρικές παραστάσεις.

Στο μουσείο της Ακρόπολης στην Αθήνα έγινε κάποια έκθεση για το μαντείο της Δωδώνης με πολλά αντικείμενα που μεταφέρθηκαν από το μουσείο των Ιωαννίνων και το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο για να μάθουν όλοι οι επισκέπτες τον ρόλο αλλά και τη σημασία του παλαιότερου ελληνικού μαντείου στην αρχαιότητα.

Ο Μορφέας

Ο Μορφέας που ήταν ο μυθικός θεός του ύπνου Ο Μορφέας που ήταν ο μυθικός θεός του ύπνου . Το παλάτι του το είχε σε ένα βουνό στο Μορφάτι της Θεσπρωτίας, σύμφωνα βέβαια με τη μυθολογία αρχαιολόγος Σπύρος Μουσελίμης μας λέει πως ο Μορφέας έμενε στο βουνό Ερημίτης κοντά στον Άδη για να δίνει τον αθάνατο ύπνο στους νεκρούς.

Εκεί το μέρος είχε κήπο με τριανταφυλλιές που μύριζαν ωραία και είχε και δέντρα. Στον κάμπο υπάρχουν 24 χωριά και πίσω βρίσκεται ο κάμπος του Μαργαριτίου και πιο πέρα μακριά είναι τα Σουλιωτικά βουνά

Εκεί που περιγράφεται ότι υπήρχε παλάτι , σώζεται τοίχος δεξαμενής , που μαζευόταν τα νερά της βροχής και εκεί που ήταν κήπος , υπάρχει λακκιά με άγρια βάτα.

Αυτή η περιοχή είναι γεμάτη από θρύλους Αυτή η περιοχή είναι γεμάτη από θρύλους. Ακόμα και στο λόφο έξω από το Καλέντι στα Χαλάσματα του Κάστρου , υπάρχει η κόρη του βασιλιά Τόμαρου , η οποία μετέφερε το θησαυροφυλάκιο της Δωδώνης και έχτισε το κάστρο.

Ο Μορφέας  σύμφωνα με τους Αρχαίους Έλληνες είναι γιος της Νύχτας και του Ερέβους. Τον φαντάζονταν νέο, ωραίο, με φτερά στους ώμους, να αποκοιμίζει τους κουρασμένους καθώς τους ραντίζει με ένα κλαδί μουσκεμένο από τη δροσιά της λήθης ή καθώς τους ποτίζει από ένα κέρας υπνωτικούς χυμούς ή απλά κουνώντας τα φτερά του.  Η δύναμη του θεού Ύπνου είναι πολύ μεγάλη. Μπορεί να κοιμίσει όλους τους θεούς και όλους τους ανθρώπους. Μάλιστα κοίμισε ακόμα και τον αρχηγό των θεών, τον Δία, παρά τη θέλησή του, ύστερα από πιέσεις της θεάς Ήρας η οποία ήθελε να επηρεάσει την εξέλιξη του Τρωικού Πολέμου.

Πελαγία Μήτσικα

Λίμνη Ζηρού

Η λίμνη του Ζηρού ανήκει σε τρεις δήμους Η λίμνη του Ζηρού ανήκει σε τρεις δήμους. Στο δήμο της Φιλιππιάδας Νότια της Πρέβεζας, στο δήμο της Θεσπρωτίας Νότια της Πρέβεζας και στο δήμο Ξηροβουνίου Νότια της Άρτας. Το όνομα της έχει σλαβική προέλευση, προφανώς κατοικούνταν στον μεσαίωνα από Σλαβικά φύλα.

Υπάρχουν τέσσερεις μύθοι για τη δημιουργία της Λίμνης του Ζηρού: Σύμφωνα με τον πρώτο μύθο που αναφέρειδύο αδερφές, η μία ήταν πλούσια και η άλλη φτωχή. Αυτές οι δύο αδερφές βρίσκονταν σε διαφωνία με αίτιο τα παχουλά παιδιά της φτωχής που σιτίζονταν με αποφάγια της πλούσιας.

Τελικά επήλθε ρήξη των δύο αδελφών με αποτέλεσμα η φτωχή γυναίκα να φύγει προς το βουνό. Στο δρόμο της παρουσιάσθηκε άγγελος και της είπε να μην γυρίσει πίσω να δει την καταστροφή. Μετά από λίγο γίνεται σεισμός και η περιοχή καταρρέει με συνέπεια να χαθεί το σπίτι και η οικογένεια της πλούσιας αδερφής της.

Όταν τα άκουσε αυτά, η φτωχή αδερφή τρόμαξε και γυρίζοντας πίσω μαρμάρωσε μαζί με τον γάιδαρος της. Ο μύθος σαν άγαλμα θεωρεί τον μεγάλο βράχο στα ανατολικά της λίμνης.

Η άλλη μία μυθολογική εκδοχή που αναφέρει ότι μια γιαγιά με το όνομα Βαρβάρα Σπυράκου, που δεν ζει πια, και είχε εργαστεί στην Παιδόπολη του Ζηρού είχε διηγηθεί τον εξής μύθο για την δημιουργία της λίμνης, όπως τον είχε ακούσει από τους προγόνους της. Αυτός ο μύθος λέει ότι στο χωριό ζούσε μια πλούσια και κακιά γυναίκα, η οποία είχε μια παραδουλεύτρα και της έκανε τη ζωή αφόρητη κάθε μέρα.

Η κοπέλα προσευχόταν καθημερινά ώστε με την βοήθεια του Θεού κάποια στιγμή να φύγει από εκείνο το σπίτι, ώσπου μια μέρα η ηλικιωμένη γυναίκα της ζήτησε να αγοράσει αλεύρι και άλλα ψώνια στο Λούρο.

Καθώς επέστρεφε στο χωριό συνάντησε την Παναγία που της είπε ότι οι προσευχές της έπιασαν τόπο. Όταν λοιπόν έφτασε στο χωριό, αντί να αντικρίσει τα σπίτια και τους κατοίκους του χωριού αντίκρισε αυτήν την λίμνη.

Η άλλη μία μυθολογική εκδοχή που αναφέρει ότι μια γιαγιά με το όνομα Βαρβάρα Σπυράκου, που δεν ζει πια, και είχε εργαστεί στην Παιδόπολη του Ζηρού είχε διηγηθεί τον εξής μύθο για την δημιουργία της λίμνης, όπως τον είχε ακούσει από τους προγόνους της. Αυτός ο μύθος λέει ότι στο χωριό ζούσε μια πλούσια και κακιά γυναίκα, η οποία είχε μια παραδουλεύτρα και της έκανε τη ζωή αφόρητη κάθε μέρα. Η κοπέλα προσευχόταν καθημερινά ώστε με την βοήθεια του Θεού κάποια στιγμή να φύγει από εκείνο το σπίτι, ώσπου μια μέρα η ηλικιωμένη γυναίκα της ζήτησε να αγοράσει αλεύρι και άλλα ψώνια στο Λούρο. Καθώς επέστρεφε στο χωριό συνάντησε την Παναγία που της είπε ότι οι προσευχές της έπιασαν τόπο. Όταν λοιπόν έφτασε στο χωριό, αντί να αντικρίσει τα σπίτια και τους κατοίκους του χωριού αντίκρισε αυτήν την λίμνη.

Στα παλιά χρόνια ο Άμβρακας σαν κυρίαρχος της περιοχής, έχτισε στις βόρειες ακτές του σημερινού Αμβρακικού κόλπου : Οι εχθροί δεν μπορούσαν να το κυριεύσουν Με αυτό το κάστρο οχυρώθηκε το λιμάνι Πήρε το όνομα του ο Αμβρακικός κόλπος

Εργασία του Μιχαήλ Χατζή Μύθοι της Ηπείρου: Αχέροντας Εργασία του Μιχαήλ Χατζή Τάξη Α2 Γελ.Κόνιτσας

Ποταμός της Ηπείρου Το όνομά του προέρχεται από τη λέξη <<άχος>> που σημαίνει θλίψη για τον θάνατο

Στην αρχαιότητα ήταν το ποτάμι που διέσχιζε ο ψυχοπομπός Ερμής για να παραδώσει τις ψυχές των νεκρών και να φτάσουν στο βασίλειο του Άδη που βρισκόταν στη λίμνη Αχερουσία Ο Χάροντας διεύθυνε τη βάρκα με τις ψυχές των νεκρών

Οι πύλες του Άδη φυλασσόταν από έναν τρικέφαλο σκύλο που η χαίτή του και η ουρά του ήταν φίδια, τον Κέρβερο

Ο Όμηρος περιγράφει ότι ο κάτω κόσμος αρχίζει από τον ποταμό Αχέροντα, γιο της Γαίας που ζει τιμωρημένος κάτω από την Γη γιατί στη διάρκεια της Γιγαντομαχίας άφησε τους Γίγαντες να πιουν νερό Ο Δίας θύμωσε, μαύρισε και πίκρανε τα νερά του ποταμού

Ο Αχέροντας στο δρόμο του για την Αχερουσία συναντιόταν με τον ποταμό Πυριφλεγέθοντα και τον Κωκυτό Η λίμνη Αχερουσία δεν υπάρχει πια Οι τρεις ποταμοί κατέληγαν στο Β.Δυτικό τμήμα της λίμνης στο σημερινό χωριό Μεσοπόταμος όπου υπήρχε το Νεκρομαντείο

ἄραξ' ἐκεῖ τὸ πλοῖο σου στοῦ Ὠκεανοῦ τὴν ἄκρη, καὶ στοῦ Ἅδη κίνησε νὰ πᾶς τ' ἀραχνιασμένο σπίτι, Ἐκεῖ ὁ Πυριφλεγέθοντας στοῦ Ἀχέροντα τὸ ρέμα κυλιέται μὲ τὸν Κωκυτὸ ποὺ πέφτει ἀπὸ τὴ Στύγα, κι ὁ βράχος ποὺ βαρύβροντα τὰ δυὸ ποτάμια σμίγουν…

Ο ρόλος του Νεκρομαντείου ήταν να προετοιμάζει τους επισκέπτες με πολυήμερη απομόνωση και ειδική διατροφή ώστε να επικοινωνήσουν με τα πνεύματα των δικών τους στις υπόγειες στοές του για να μάθουν το μέλλον

Ο Όμηρος περιγράφει την κάθοδο του Οδυσσέα στον Άδη για να συμβουλευτή τον μάντη Τειρεσία Εκεί συνάντησε και άλλους ήρωες που είχαν σκοτωθεί στην Τροία

Ο Ηρακλής κατέβηκε στον Άδη για να εκπληρώσει τον 10ο άθλο του

Μυθολογικά στοιχεία της Ηπείρου Το νεκρομαντείο του Αχέροντα. Φαίδων Μουλαίδης

Μαντεία στην αρχαιότητα Τα πιό γνωστά Μαντεία της Αρχαιότητας ήταν της Δωδώνης, των Δελφών και του Αχέροντα.

ΜΑΝΤΕΙΟ ΔΩΔΩΝΗΣ ΝΕΚΡΟΜΑΝΤΕΙΟ ΑΧΕΡΟΝΤΑ Δε είναι τυχαίο ότι τα 2 από τα 3 μαντεία της αρχαιότητας βρίσκονται στην Ηπειρο, προφανώς αυτό συνδέεται με την ιδιαίτερη μορφολογία του εδάφους και το κλίμα της.

Δωδώνη Κλικ για προσθήκη κειμένου

Αχέροντας

Αρχαία ελληνικά μαντεία Τα πιό γνωστά Μαντεία της Αρχαιότητας ήταν της Δωδώνης, των Δελφών και του Αχέροντα. Έχουν όμως μια σημαντική διαφορά. Στά δύο πρώτα οι επισκέπτες αιτούνταν από τους ιερείς ή τις ιέρειες χρησμό. Δηλαδή πρόβλεψη. Και επειδή η πρόβλεψη είναι πάντα παρακινδυνευμένη, εδίδετο πάντα αλληγορικά, ώστε να εξηγηθεί κατά το δοκούν. Αντίθετα στό Νεκρομαντείο του Αχέροντα δεν έχουμε αίτημα χρησμού αλλά μυσταγωγία επαφής με είδωλα και ήχους νεκρών συγγενικών και φιλικών προσώπων

Αρχαία ελληνικά μαντεία Καταλυτικός για τα Μαντεία ήταν ο ρόλος των ιερέων, οι οποίοι επεδίωκαν συζητήσεις με τους επισκέπτες για να γνωρίσουν τις προθέσεις τους και να δώσουν τις ανάλογες απαντήσεις, καθώς και η ιεροτελεστία που ακολουθούνταν. Υπέβαλαν τους επισκέπτες σε ψυχολογικές και σωματικές δοκιμασίες είτε με τη δαιδαλώδη, επιβλητική κατασκευή του μαντείου και τις σκοτεινές γεμάτες υγρασία αίθουσες είτε με δίαιτα και με τη βοήθεια κυάμων και άλλων βοτάνων που μασούσαν ώστε να θολώνουν το μυαλό τους και να εξάπτουν τη φαντασία τους.

Αχέροντας

Αχέροντας Στο Νεκρομαντείο Αχέροντα για να έχει ο επισκέπτης επαφή με τις ψυχές των νεκρών, έπρεπε να τελέσει προσφορές και να τη βγάλει από τη λήθη δίνοντάς της να πιει αίμα. Πέραν αυτού έπρεπε να υποβληθεί σε πολυήμερη δοκιμασία ψυχικού και σωματικού καθαρμού.

Αχέροντας Αξιοσημείωτη είναι η αναφορά του Ομήρου σύμφωνα με την οποία η μάνα του Οδυσσέα δεν τον αναγνώρισε παρά μόνο όταν ήπιε από το αίμα της προσφοράς. Οι ψυχές θεωρούνταν άυλες σαν σκιές. Τα "είδωλα" των ψυχών τα ανέβαζαν οι ιερείς με σιδερένιους μοχλούς , με γρανάζια και καστανιέτες από την υπόγεια αίθουσα. Στο τέλος οι πιστοί αποχωρούσαν από άλλη έξοδο ώστε να μην έρθουν σε επαφή με τους επόμενους επισκέπτες εξασφαλίζοντας με αυτόν τον τρόπο τη μυστικότητα.

Αρχιτεκτονική Από αρχιτεκτονικής άποψης το Νεκρομαντείο ταυτίζεται με μεγαλοπρεπές ταφικό μνημείο ή μαυσωλείο της Ανατολής του 5ου αι. Αποτελείται από πολυγωνική τοιχοδομία, σιδερόφρακτες πύλες, εσωτερική διαίρεση με διαδρόμους, κατασκευή που εξυπηρετεί τη λατρεία και τις τελετουργίες των υποχθόνιων θεών. Το κυρίως ιερό χωρίζεται με δύο παράλληλους τοίχους σε μία κεντρική αίθουσα και δύο μικρές πλαϊνές. Κάτω από την κεντρική αίθουσα βρίσκεται μία άλλη υπόγεια αίθουσα λαξευμένη στο βράχο η οροφή της οποίας στηρίζεται σε δεκαπέντε πώρινα(=από πωρόλιθο) τόξα, αποκαλούμενη Ιερά Κρύπτη

Μονή Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου, πάνω στά ερείπια του Νεκρομαντείου

Αλεξάντερ Λιτοβτσένκο: Ο Χάρων οδηγεί τις Ψυχές στον Άδη, 1861, Κρατικό Ρωσικό Μουσείο Ιστορίας, Μόσχα

Ακουστική του χώρου Ιδιαίτερα αξιοσημείωτη είναι η ακουστική του χώρου της υπόγειας αίθουσας. Επ' αυτού εκπονήθηκε μια μελέτη από τους επιστημονικούς συνεργάτες του Εργαστηρίου Ακουστικής του Τμήματος Αρχιτεκτόνων του Αριστοτελείου πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Παναγιώτη Καραμπατζάκη και Βασίλη Ζαφρανά,η οποία διήρκεσε 12 έτη και παρουσιάστηκε σε συνέδριο στην Ιταλία. Σύμφωνα με αυτήν,στην υπόγεια αίθουσα βασιλεύει απόλυτη ησυχία και ταυτόχρονα ο χρόνος αντήχησης του χώρου είναι εξαιρετικά χαμηλός

Αχέροντας στη ΑΡΧΑΊΑ ΕΛΛΗΝΙΚ'Η ΓΡΑΜΑΤΕΊΑ . Η παλαιότερη αναφορά του νεκρομαντείου του Αχέροντα γίνεται από τον Όμηρο στην Οδύσσεια, όταν η Κίρκη συμβουλεύει τον Οδυσσέα να συναντήσει στον Κάτω Κόσμο τον τυφλό μάντη Τειρεσία και να πάρει χρησμό για την επιστροφή στην πατρίδα του (κ 488 κ.ε.), και αμέσως παρακάτω δίνει τη συναρπαστική περιγραφή της καθόδου του Οδυσσέα, ενός θνητού, στον Άδη (λ 24 κ.ε.).

Αχέροντας κατά τον Παυσανία τον Περιηγητή Η ομοιότητα της ομηρικής περιγραφής με τη θέση του νεκρομαντείου είναι εκπληκτική, στοιχείο που παρατηρεί και ο Παυσανίας σχεδόν χίλια χρόνια αργότερα, θεωρώντας ότι ο Όμηρος πρέπει να είχε δει τα μέρη αυτά (1.17.5). Ωστόσο, στην ελληνική μυθολογία και άλλοι ήρωες είχαν τολμήσει αυτή την κατάβαση στον Άδη: ο Ορφέας για να φέρει στη γη την αγαπημένη του Ευρυδίκη, ο Ηρακλής για να φέρει στο βασιλιά Ευρυσθέα τον Κέρβερο, τον τρικέφαλο σκύλο-φύλακα της εξόδου από τον Άδη, και ο Θησέας με τον Πειρίθου για να αρπάξουν τηνΠερσεφόνη.

Αρχαιολογικές ανασκαφές Η παλαιότερη χρήση του λόφου όπου σώζεται το νεκρομαντείο ανάγεται στη μυκηναϊκή εποχή (14ος-13ος αι. π.Χ.), στην οποία χρονολογούνται τρεις παιδικοί τάφοι με λιγοστά ευρήματα. Αργότερα στο χώρο πρέπει να ιδρύθηκε ιερό αφιερωμένο στη θεότητα της Γης, όπως δείχνουν όστρακα αγγείων και πήλινα ειδώλια, που βρέθηκαν στους δυτικούς πρόποδες του λόφου και χρονολογούνται μέχρι και τα μέσα του 7ου αι. π.Χ.

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ Τα σωζόμενα λείψανα του νεκρομαντείου χρονολογούνται στην ελληνιστική περίοδο. Το κύριο τμήμα του ιερού χρονολογείται στους πρώιμους ελληνιστικούς χρόνους (τέλη 4ου - αρχές 3ου αι. π.Χ.), ενώ σε μια δεύτερη οικιστική φάση, στο τέλος του 3ου αι. π.Χ., προστέθηκε στα δυτικά του αρχικού ιερού ένα συγκρότημα με μια κεντρική αυλή, γύρω από την οποία υπήρχαν δωμάτια και αποθήκες. Το ιερό με αυτή τη μορφή λειτούργησε αδιάλειπτα για δύο αιώνες περίπου.

ΑΧΈΡΟΝΤΑΣ

Νεκρομαντείο Αχέροντα

Ως παγκόσμιο «θαύμα» ακουστικής χαρακτηρίζεται το νεκρομαντείο του Αχέροντα!

ΝΕΚΡΟΜΑΝΤΕΊΟ ΑΧ'ΕΡΟΝΤΑ Με την κατάκτηση της Μακεδονίας από τους Ρωμαίους πυρπολήθηκε το 167 π.Χ., οπότε και τελείωσε η λειτουργία του. Στον 1ο αι. π.Χ. με την εγκατάσταση Ρωμαίων εποίκων στην πεδιάδα του Αχέροντα, η αυλή του ιερού κατοικήθηκε πάλι. Στις αρχές του 18ου αιώνα στο χώρο οικοδομήθηκε η μονή του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου, που σώζεται μέχρι σήμερα, και το αντίστοιχο νεκροταφείο.

ΑΧΕΡΟΝΤΑΣ Το νεκρομαντείο ανασκάφηκε τα έτη 1958-1964 και 1976-1977 υπό την αιγίδα της Αρχαιολογικής Εταιρείας και ήταν το πρώτο ιερό και μαντείο των θεών του Κάτω Κόσμου που έγινε γνωστό.

ΑΧΕΡΟΝΤΑΣ

ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΑΣ