Βιντεοτέχνη – Οπτικοακουστικά μέσα ΙII Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων Τμήμα Πλαστικών Τεχνών & Επιστημών της Τέχνης Διδάσκων: Μάνος Κατσάρης

Gary Hill Ο Gary Hill γεννήθηκε στις 4 Απριλίου του 1951 στην Σάντα Μόνικα της Καλιφόρνια. Παρακολούθησε καλοκαιρινά μαθήματα γλυπτικής (διερεύνησε τη δυνατότητα ενσωμάτωσης ήχου στα γλυπτά) στο Art Students League στο Γούντστοκ, Νέα Υόρκη. Σπούδασε ανεξάρτητα με τον ζωγράφο Bruce Dorfman (1970-72). Πρώτη ατομική έκθεση στην γκαλερί Polari στο Γούντστοκ, Νέα Υόρκη (1972). Πρώτα πειράματα με το video με μια δανεική βιντεοκάμερα μέσω της Woodstock Community Video (1973). Artist-in-residence στο κέντρο Experimental Television, Binghamton, New York (1974-77). Artist-in-residence στο WNET/Channel 13, New York (1979-80). Artist-in-residence στην SONY, Hon Atsugi Ιαπωνία (1985). Leone d’Oro στην γλυπτική, στην Venice Biennale (1995). Δίδαξε στην École nationale supérieure des beaux-arts, Paris (2003), στο Center for Media Study, Buffalo, Bard College, Annandale-on-Hudson, New York & στο Cornish College of the Arts, Seattle.

Ο Gary Hill είναι ένας σημαντικός σύγχρονος καλλιτέχνης, πρωτοπόρος των ηλεκτρονικών μέσων. θεωρεί το βίντεο σαν το πλησιέστερο μέσο στην σκέψη και το χρησιμοποιεί σαν αποκλειστικό εκφραστικό μέσο. Παρήγαγε ένα σημαντικό όγκο έργων (μονοκάναλα βίντεο, βίντεο-εγκαταστάσεις, περφόρμανς & διαδραστικά έργα). Ενδιαφέρθηκε για την σχέση μεταξύ λέξεων, κειμένων, ήχων, προφορικού λόγου, & ηλεκτρονικών εικόνων, επικεντρώνεται δηλαδή στις διαφορετικές μορφές, σχέσεις και δράσεις ανάμεσα στον ήχο και τις εικόνες. Η γνωριμία του με τον ποιητή George Quash το 1976, τον έστρεψε προς τις δυνατότητες της γλώσσας, σε σχέση με τις εικόνες σε κίνηση. Η έρευνα του Hill ως εκ τούτου κινήθηκε προς τη διερεύνηση των σχέσεων μεταξύ της εικόνας, ήχου, λέξεων, και της γλώσσας, ειδικά στα έργα της δεκαετίας του 80.

Το έργο του Gary Hill θεωρείται ιδιαίτερα σημαντικό λόγω της ενσωμάτωσης του κειμένου στη video art. Ο Hill ξεκίνησε να δουλεύει με βίντεο, κείμενο και ήχο το 1973, είχε επηρεαστεί κυρίως από τον προσανατολισμό της εννοιολογικής τέχνης που κυριάρχησε στην τέχνη της δεκαετίας του 1970. Ιδιαίτερα τα κείμενα της Maurice Blanchot τον βοήθησαν με ιδέες που σχετίζονταν με τους τρόπους με τους οποίους η γλώσσα επηρεάζει την φαινομενολογική εμπειρία. Η αντίληψη που έχουμε για τον κόσμο και την έννοια του «άλλου» απορρέει από τα κείμενα του Emmanuel Levinas. Τέτοιες επιρροές διαμόρφωσαν την οπτική -ποιητική του Hill και τον οδήγησαν στην εξερεύνηση των σχέσεων μεταξύ γλώσσας, εικόνας, ταυτότητας, και σώματος. Σε έργα του χρησιμοποιεί την βασική αντίθεση φωτός σκιάς για να μεταφέρει την έννοια της αλληλεπίδρασης μεταξύ του «εαυτού» και του «άλλου». Το έργο του Hill εκμεταλλεύεται την ικανότητα του βίντεο να προσφέρει σύνθετες μη γραμμικές αφηγήσεις που ενθαρρύνουν την ενεργή συμμετοχή του θεατή. Με όρους Roland Barthe, οι βίντεο-αφηγήσεις του Hill μπορούν να θεωρηθούν ως «οπτικά» κείμενα. Ο Gary Hill ζει στο Seattle.

Air Raid (1974)

Hole in the Wall (1974)

Intermedia sculpture (performance) One 25-inch black-and-white or color video monitor (size variable), two speakers, one DVD player and one DVD (black-and-white or color; sound) Dimensions variable (based on size of monitor) Edition of two and one artist’s proof A monitor mounted in an external wall of a room/space presents a real time recording (sound and image) of the cutting of a hole and the monitor finally being placed there.  The sequence is as follows: The camera zooms in and frames a space of actual size based on the dimensions of a given video monitor.  Hands enter the edges of the frame and draw with graphite a rectangle defining the hole to be cut.  Using various tools, whatever is necessary for the deconstruction, one by one, layers of the wall are removed.  Depending on the construction of the particular space, this could range from fabric, paint, paper, wallboard, wood, brick, masonite, insulation, etc.  These layers are all seen as each one is removed until some landscape from the outside is finally visible.  The monitor is seen lifted into the hole at which time there is a brief moment of feedback (camera seeing itself seeing itself…), and the recording then replays.

Mirror Road (1976)

Bathing (1977)

Electronic Linguistic (1977)

Windows (1978)

Elements (1978)

Primary (1978)

Full Circle (1978)

Mesh (1978-79)

Equal Time (1979)

Soundings (1979)

Mediations (towards a remake of Soundings) (1979-1986)

Around & About (1980)

Videograms (1980-81)

Primarily Speaking (1981-83)

Equal Time (1982)

Happenstance (part one of many parts) (1982-83)

Crux (1983-87)

Why Do Things Get in a Muddle? (Come on Petunia) (1984)

Incidence of Catastrophe (1987-88) (43:51)

Disturbance (among the jars) (1988)

Site Recite (a prologue) (1989)(4΄)

BEACON (Two Versions of the Imaginary) (1990)

Inasmuch As It Is Always Already Taking Place (1990)

Between Cinema and a Hard Place (1991)

Core Series "Glasses" (1991)

Core Series "Leaves" (1991)

I Believe It Is an Image in Light of the Other (1991-92)

Suspension of Disbelief (for Marine) (1991-92)

Tall Ships (1992) (Documenta IX )

Cut Pipe (1992)

Circular Breathing (1994)

Searchlight (1986-94)

Clover (1994)

Remarks on Color (1994)

Withershins (1995) Leone d’Oro στην γλυπτική στην Venice Biennale (1995).

Goats and Sheep (1995/2001) (11:50)

HanD HearD (1995-96)

Body Multiplex (going under) (1995) Between 1 & 0 (1993) House of Cards (1993) Body Multiplex (going under) (1995) Learning Curve (1993)

Viewer (1996)

Standing Apart (1996)

Conundrum (1995-98)

Liminal Objects (1996)

Remembering Paralinguay (2000)

Wall Piece (2000) (Venice Biennale)

Language Willing (2002) (20:10)

Standing Ground (2004)

Big Legs Don't Cry (2005)

Is A Bell Ringing in the Empty Sky (2005)

Frustrum (2006)

The Psychedelic Gedankenexperiment (2011)

Beauty Is in the Eye (2011)