ΟΡΓΑΝΩΣΗ - ΔΙΟΙΚΗΣΗ & ΚΟΙΝΩΝΙΟΛΟΓΙΑ της ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗς KΕΫΝΣΙΑΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

John Μaynard Keynes

Τα δύο πιο σημαντικά βιβλία που συνέγραψε ήταν "Οι Οικονομικές Συνέπειες της Ειρήνης" (1919) και "Γενική Θεωρία της Απασχόλησης του Τόκου και του Χρήματος". Από τον Κέυνς έχει πάρει το όνομά της και η Κεϋνσιανή ρύθμιση, η αναδιανομή δηλαδή μέρους των κερδών του κεφαλαίου στις κατώτερες τάξεις, με τη μορφή κοινωνικών και άλλων παροχών, προκειμένου να αποφεύγεται η κοινωνική δυσαρέσκεια και οι αναταραχές.

O Keynes Δεν θα λέγαμε ότι εξυμνούσε τον καπιταλισμό, αλλά ασφαλώς δεν επιδίωκε και τον ενταφιασμό του. Πίστευε ότι, παρ’ όλα τα μειονεκτήματά του, ο καπιταλισμός αποτελούσε το καλύτερο οικονομικό σύστημα που έχει υπάρξει' το αναγκαίο στάδιο για τη μετάβαση από τη στέρηση στην αφθονία, από τη ζωή του μόχθου σε ό,τι αποτελούσε το «ευ ζην» για τον Keynes.

O Keynes και η θεωρια του Στην <<Γενική Θεωρία >> ξεκινά την επίθεση του κατά της κλασικής θεωρίας απορρίπτοντας το νόμο του Say και τις αρχές της κλασικής θεωρίας , σύμφωνα με τις οποίες το ύψος του πραγματικού μισθού προσδιορίζει το επίπεδο της απασχόλησεις και το τελευταίο , σε συνδιασμό με την παραγωγικότητα της εργασίας , το επίπεδο παραγωγης και εισοδήματος . Σε αυτό το βιβλίο ασκεί εντονότατη κριτική στις οικονομικές πολιτικές που βασίστηκαν στη θεωρία του laissez-faire και υποστήριξε ότι η κεντρική κυβέρνηση χρειάζεται να παρεμβαίνει, ιδιαίτερα κατά τις περιόδους της χρόνιας ανεργίας. Άλλα έργα του Keynes από την περίοδο αυτή είναι τα εξής: Tract on Monetary Reform (Η Οδός για τη Νομισματική Μεταρρύθμιση) (1923) και Treatise on Money (Μια πραγματεία περί Χρήματος) (1930).

Η κεϋνσιανή αντίληψη για την αγορά εργασίας διαφοροποιείται σε σχέση με τη νεοκλασσική αντίληψη σε ότι αφορά τη φύση της, τους προσδιοριστικούς παράγοντες της ζήτησης και προσφοράς εργασίας και τον τρόπο ρύθμισής της σε περίπτωση ανισορροπίας Ο όγκος απασχόλησης εξαρτάται κατά τον Κέυνς από τρεις παράγοντες: α) συνολική προσφορά εργασίας/εργατικών χεριών β) ροπή προς κατανάλωση και γ) όγκο επένδυσης κεφαλαίου

Έτσι ο Κεϋνσιανισμός αντιμετωπίζει την ύφεση…. Mε μια αντικυκλική πολιτική αύξησης της ζήτησης και των επενδύσεων, ιδιωτικών και κρατικών Mε αύξηση των δημόσιων δαπανών Mείωση της φορολογίας εισοδήματος Eνθάρρυνσης διατήρησης ή αύξησης των μισθών και επικουρικά Mε μείωση των επιτοκίων (νομισματικά επεκτατικά μέτρα).

Ο Keynes είχε μια πολιτική επιδίωξη

Τα θεμέλια της Κεϋωσιανης ανάπτυξεις.. Η Κεϋνσιανή ανάπτυξη κι ευημερία στηρίζεται στην αύξηση της ενεργού ζήτησης της οικονομίας  και γι αυτό θεωρεί την αύξηση των μισθών των εργαζομένων αναγκαία ιδιαίτερα στην υφεσιακή φάση του οικονομικού κύκλου.  Η αύξηση της ζήτησης, επιφέρει  και αύξηση της προσφοράς και της παραγωγικής- επενδυτικής πλευράς του συστήματος (επιχειρήσεις, βιομηχανία, τεχνολογία, αγροτική παραγωγή κλπ). Ο ίδιος δε παραγωγικός αυτός τομέας στην συνέχεια, αυξάνει την ζήτηση άλλων αγαθών, καταναλωτικών κι επενδυτικών, ενώ παράλληλα, αναπτύσσει (ο παραγωγικός τομέας) και την δική του «αγορά ζήτησης»

Εφαρμογή κεύνσιανής οικονομικής πολιτικής H μόνη γνωστή εφαρμογή κεύνσιανής έμπευσης οικονομικής πολιτικής ήταν η πολιτική του προέδρου Κέννεντυ το 1962 , η οποία και στέφθηκε με επιτυχία .

Το εσωτερικό πεδίο, οι πολιτικές του Κένεντι κρίνονται μερικώς μόνο πετυχημένες: αναλαμβάνοντας καθήκοντα μέσα σε καθεστώς οικονομικής ύφεσης, πρότεινε σαρωτικές μειώσεις στη φορολογία εισοδήματος, αύξηση του κατώτατου μισθού, την ίδια στιγμή που ευαγγελίστηκε νέα κοινωνικά προγράμματα για τη βελτίωση των παρεχόμενων υπηρεσιών σε υγεία, παιδεία και συγκοινωνιακό δίκτυο. Στηριζόταν στην αύξηση των δημοσιονομικών ελλειμμάτων, μέσω μεγάλων (ή μικρών) φοροαπαλλαγών, για την τόνωση της ολικής επένδυσης στην οικονομία συνέβαλαν στη ανάπτυξη της οικονομίας και την αύξηση του ΑΕΠ των ΗΠΑ

Όμως, η θεωρία του ξεχάστηκε… και πλέον βλέπουμε τις συνέπειες Όμως, η θεωρία του ξεχάστηκε… και πλέον βλέπουμε τις συνέπειες. Η διδασκαλία του Keynes είναι απαραίτητη σήμερα για να σώσουμε ξανά τον καπιταλισμό από τους καπιταλιστές.