IN VITRO ΜΕΛΕΤΗ ΤΗΣ ΑΛΛΗΛΕΠΙΔΡΑΣΗΣ ΤΟΥ ΦΛΑΒΟΝΟΕΙΔΟΥΣ ΚΕΡΣΕΤΙΝΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΤΟΠΟΣΙΔΗ ΣΕ ΚΑΡΚΙΝΙΚΑ ΚΥΤΤΑΡΑ ΠΝΕΥΜΟΝΑ ΚΑΙ ΝΕΥΡΟΒΛΑΣΤΩΜΑΤΟΣ ΕP057 Χριστίνα Δημητριάδου1,5, Ελένη Σομπατζή2,5, Μαρία Βούρα3,5, Φίλιππος Χαριτίδης4,5, Γεώργιος Γερομιχαλός5 1Τμήμα Βιολογικών Εφαρμογών και Τεχνολογιών (ΒΕΤ), Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων 2Τμήμα Χημείας, Σχολή Θετικών Επιστημών, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης 3Τμήμα Χημείας, Σχολή Θετικών Επιστημών, Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων 4Τμήμα Βιολογίας, Σχολή Θετικών Επιστημών, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης 5Εργαστήριο Κυτταροκαλλιεργειών, Μοριακού Modeling & Σχεδιασμού Φαρμάκων, Συμεωνίδειο Ερευνητικό Κέντρο, Θεαγένειο Αντικαρκινικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης

ΚΕΡΣΕΤΙΝΗ Η κερσετίνη (QUE) είναι ένα αντιοξειδωτικό, της οικογένειας των φλαβονοειδών και συγκεκριμένα των φλαβονολών. Είναι το φλαβονοειδές που απαντάται περισσότερο από κάθε άλλο σε διάφορα τρόφιμα. Στο μόριό της έχει 3 δακτυλίους και 5 υδροξυλικές ομάδες. Η κερσετίνη ως αντιοξειδωτικό έχει την ικανότητα να εξαλείφει τις ελεύθερες ρίζες. Επίσης συμβάλλει στην μείωση του ρίσκου εμφάνισης καρκίνου του προστάτη, των ωοθηκών, του μαστού, του στομάχου και των κυττάρων του παχέως εντέρου.

ετοποσιδη H ετοποσίδη (VP-16) είναι ημισυνθετικό παράγωγο της ποδοφυλλοτοξίνης, δρα επί της μιτωτικής διαιρέσεως και της τοποϊσομεράσης ΙΙ και χρησιμοποιείται στη θεραπεία καρκίνου του όρχεως και πνεύμονα, του πολλαπλού μυελώματος, της λευχαιμίας και του λεμφώματος Hodgkin. Η ετοποσίδη δρα σχηματίζοντας ένα σύμπλοκο με το DNA και την τοποϊσομεράση ΙΙ αποτρέποντας την εκ νέου απολίνωση των κλώνων του DNA καθηλώνοντας τα κύτταρα στη φάση G2 του κυτταρικού κύκλου.

Υλικα και μεθοδοι Τα ανθρώπινα καρκινικά κύτταρα που χρησιμοποιήθηκαν στη μελέτη ήταν τα Α549 (μη μικροκυτταρικός καρκίνος πνεύμονα), τα φυσιολογικά ανθρώπινα κύτταρα πνεύμονα MRC-5 και τα N2a κύτταρα νευροβλαστώματος ποντικού. Τα κύτταρα εκτέθηκαν στην επίδραση διαφόρων συγκεντρώσεων των ενώσεων VP-16, QUE ή και συνδυασμού αυτών (VP-16:QUE = 1:5, 1:10 & 1:20 σε απόλυτους λόγους συγκεντρώσεων) επί 48 h. Ακολούθως μετρήθηκε η κυτταροτοξική δράση των ενώσεων με τη μέθοδο SRB.

Αποτελεσματα Ο συνδυασμός VP-16:QUE αποδείχθηκε συνεργειακός (CI < 1) μόνο στα N2a κύτταρα σε όλους τους λόγους συγκεντρώσεων και μόνο για υψηλά επίπεδα κυτταρικού θανάτου (> 80%). Αντίθετα, στα A549 και MRC-5 κύτταρα παρατηρήθηκε ανταγωνιστική αλληλεπίδραση (CI > 1) σε όλους τους λόγους συγκεντρώσεων που εφαρμόστηκαν.

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ A549 MRC5 N2A

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ Τα αποτελέσματα του πειράματος υποδεικνύουν ότι ο συνδυασμός των δύο ενώσεων εμφανίστηκε αποτελεσματικός (συνέργεια) μόνο στα κύτταρα νευροβλαστώματος ποντικού. Απαιτείται περαιτέρω μελέτη για τη διερεύνηση του μηχανισμού αλληλεπίδρασης σε μοριακό επίπεδο.