ΤΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ ΖΩΟ Ο ΚΑΪΖΕΡ ΜΟΥ!!! ΟΝΟΜΑ : ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΑΞΗ : Ε΄ ΗΜΕΡΟΜ.: 4/10/2016

ΤΙ ΘΑ ΜΑΘΕΤΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΚΥΛΟ ΜΟΥ: ΤΟ ΕΙΔΟΣ, ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΗΛΙΚΙΑ ΤΟΥ ΠΩΣ ΤΟΝ ΑΠΕΚΤΗΣΑ ΠΩΣ ΗΤΑΝ ΕΜΦΑΝΙΣΙΑΚΑ ΠΩΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΕΡΟΤΑΝ ΜΕ ΤΟΥΣ ΓΥΡΩ ΤΟΥ ΤΙΣ ΣΥΝΗΘΕΙΕΣ ΤΟΥ ΜΙΑ ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΩ

ΤΟ ΕΙΔΟΣ, ΤΟ ΟΝΟΜΑ & ΤΗΝ ΗΛΙΚΙΑ ΤΟΥ Ο σκύλος μου ήταν λυκόσκυλος στο είδος και τον ονομάσαμε Κάϊζερ. Ήταν 10 χρονών.

ΠΩΣ ΤΟΝ ΑΠΕΚΤΗΣΑ Λίγους μήνες μετά που γεννήθηκα μου τον έφερε ο μπαμπάς μου, γιατί είχαμε ένα άλλο σκύλο και στην βάπτισή μου τον πάτησε αυτοκίνητο, έτσι τον πήρε αυτόν και μεγαλώναμε μαζί.

ΠΩΣ ΗΤΑΝ ΕΜΦΑΝΙΣΙΑΚΑ Το τρίχωμα του είχε χρώμα καφετί και μαύρο, τα μάτια του ήταν καστανά και τα αυτιά του ωραία και πεταχτά. Είμαι περήφανος που είχε στητά αυτιά γιατί ήταν όλη η ομορφιά του.

ΠΩΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΕΡΟΤΑΝ ΜΕ ΤΟΥΣ ΓΥΡΩ ΤΟΥ Μου άρεσε πολύ που ήταν φιλικός και αγαπησιάρης με εμένα και την οικογένεια μου και όχι μόνο. Ακόμη όταν έρχονταν οι φίλοι μου κάποτε ο μπαμπάς μου, μας έπαιρνε περίπατο στα χωράφια και παίζαμε μαζί του ή μαζεύαμε αγρέλια. Όλοι στην αρχή τον φοβόντουσαν όταν όμως τον έβλεπαν που ήταν φιλικός και δεν τους ενοχλούσε, έπαιζαν μαζί του ανέμελα και χωρίς φόβο.

ΟΙ ΣΥΝΗΘΕΙΕΣ ΤΟΥ Όταν γυρίζαμε στο σπίτι και έκανε ώρες να μας δει από τη χαρά του πηδούσε πάνω μας. Όταν παίζαμε στα χωράφια του έριχνα πέτρες μακριά και έτρεχε και τις έπιανε με το στόμα. Άλλη συνήθεια του ήταν όταν άκουγε τον μπαμπά μου να έρχεται σπίτι, είτε με το αυτοκίνητο είτε με την μοτόρα, τον άκουγε από πολύ μακριά και γαύγιζε, έτσι καταλαβαίναμε και εμείς ότι ερχόταν.

ΜΙΑ ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΩ Στις 21 Μαΐου 2016 ήταν η πιο άσχημη μου μέρα. Ήμασταν όλοι τόσο χαρούμενοι μετά την βάπτιση της αδελφής μου, που όλα γκρεμίστηκαν την επόμενη μέρα. Εγώ η αλήθεια δεν το έζησα από την αρχή γιατί το βράδυ της βάπτισης έμεινα στο φίλο μου και συμμαθητή μου Θεόδωρο. Όταν ήρθα σπίτι μου η μητέρα μου έπρεπε να βρει το κουράγιο να μου πει ότι ήταν ήδη θαμμένος, αφού ο μπαμπάς μου δεν τα κατάφερε να μου το πει. Προτίμησαν να μην τον δω για να τον θυμάμαι χαρούμενο και παιχνιδιάρη παρά νεκρό. Ακόμα δεν ξέρω αν θα ήθελα να τον έβλεπα... Όταν η μητέρα μου, μου το είπε έχασα την Γη από τα πόδια μου.

Γονάτισα και ξεκίνησα να κλαίω και να φωνάζω ΓΙΑΤΙ – ΓΙΑΤΙ – ΓΙΑΤΙ Γονάτισα και ξεκίνησα να κλαίω και να φωνάζω ΓΙΑΤΙ – ΓΙΑΤΙ – ΓΙΑΤΙ. Ήταν και κάποιοι συγγενείς μας εκεί και όλοι ήθελαν να μου εξηγήσουν. Δεν ήθελα να ακούσω κανένα. Έπιασα τον πίνακα που τον είχα ζωγραφίσει τον έβαλα δίπλα μου πάνω στο κρεβάτι και ξάπλωσα. Έκλαψα πολύ και ακόμα κλαίω, νομίζω δεν θα το ξεπεράσω ποτέ. Δεν θέλω άλλο σκύλο αλλά ΑΝ κάποτε πιάσω πάντα ο Κάιζερ θα είναι στην καρδιά μου γιατί μεγαλώναμε μαζί. ΚΑΪΖΕΡ ΜΟΥ Σ΄ΑΓΑΠΩ ΠΟΛΥ