Αναμνησεισ τησ κωνσταντινασ αΠΟ τη γερμανια ΑΛΚΗ ΖΕΗ

Ιστοσελίδα για την Άλκη Ζέη Εργογραφία της Α. Ζέη  Η συγγραφέας Άλκη Ζέη Ιστοσελίδα για την Άλκη Ζέη Εργογραφία της Α. Ζέη 

Η Κωνσταντίνα και οι αράχνες της Η Κωνσταντίνα και οι αράχνες της είναι ένα από τα πιο πρόσφατα βιβλία της Άλκης Ζέη, αφού η πρώτη έκδοση του έγινε το 2002 από τις εκδόσεις Κέδρος. Μάλιστα από την 1/6/11 κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο. Έχει μεταφραστεί στα γαλλικά, τα αγγλικά, τα ισπανικά καστίλλης και τα καταλανικά.

Η Κωνσταντίνα και οι αράχνες της Το μυθιστόρημα Η Κωνσταντίνα και οι αράχνες της στη Βιβλιονέτ Λόγω οικονομικών δυσκολιών, η Κωνσταντίνα φεύγει με τους γονείς της από την Ελλάδα και πηγαίνουν στη Γερμανία για μια καλύτερη ζωή. Δυστυχώς, έπειτα από λίγο καιρό, οι γονείς της θα χωρίσουν και θα στείλουν την Κωνσταντίνα πίσω στην Ελλάδα, για να μείνει για λίγο διάστημα με τη γιαγιά της. Η Κωνσταντίνα είναι συντετριμμένη μετά το διαζύγιο των γονιών της και η γιαγιά της δεν είναι σε θέση να αναπληρώσει το συναισθηματικό κενό που νιώθει η μικρή της εγγονή. Γιαγιά και εγγονή μάλιστα συγκρούονται τακτικά. Ελλείψει συναισθηματικού στηρίγματος και παρασυρμένη από δύο Γερμανούς τουρίστες, η Κωνσταντίνα θα δοκιμάσει ένα γαλάζιο χαπάκι που θα της προσφέρει ένας συμμαθητής της ναρκομανής και  που θα την κάνει να νιώσει όμορφα. Έτσι, πέφτει στα ναρκωτικά, από τα οποία τελικά θα καταφέρει να ξεφύγει.

Η Κωνσταντίνα και οι αράχνες της Στο οπισθόφυλλο διαβάζουμε :  Κωνσταντίνα! Κωνσταντίνα! Κωνσταντίνα! Κωνσταντίνα!  Και έλεγε ότι δε θα ακούσει σήμερα τη γιαγιά της και τις τρεις αχώριστες φίλες της. Γκρίνια , γκρίνια , γκρίνια. Ε , βέβαια , που να καταλάβουν αυτές από εφηβεία , που είναι της γενιάς της Κατοχής! <<Μα δεν πήρες είδηση τίποτα;>> ρωτάει και ξαναρωτάει η γιαγιά. <<Όχι , τίποτα.>> Είχε τόσο χαρεί για την καινούρια τους ζωή στη Γερμανία , που ούτε της πέρασε απ' το νου πως οι γονείς της μια μέρα θα χώριζαν. Κι ακόμη χειρότερα : ότι θα την έστελναν πίσω στην Ελλάδα να ζήσει με τη γιαγιά της για κάποιο διάστημα. Όμως την Κωνσταντίνα δεν τη νοιάζει τίποτε πια. Ούτε το διαζύγιο των γονιών της και οι καινούριες τους οικογένειες , ούτε η γκρίνια της γιαγιάς και τα προβλήματα στο νέο της σχολείο. Αυτή την έχει βρει τη λύση. Ας είναι καλά ο Λουμίνης , ένα αγόρι από μεγαλύτερη τάξη. Ένα γαλάζιο θαυματουργό χαπάκι κι ύστερα κι άλλο ένα κι ύστερα πολλά θαυματουργά χαπάκια , κι ύστερα πολλά θαυματουργά ψέματα , και μια στα ουράνια , μια στον γκρεμό , κι ύστερα... δεν έχει επιστροφή.  http://books-n-films.blogspot.gr/2011/05/2002.html

Η Κωνσταντίνα και οι αράχνες της YΠΟΘΕΣΗ  Η Κωνσταντίνα είναι το μόνο παιδί που έχουν αποκτήσει οι γονείς της, όχι όμως και το μόνο εγγόνι που έχει αποκτήσει η γιαγιά της, η οποία όπως φαίνεται δεν της έχει ιδιαίτερη αδυναμία. Ιδιαίτερη αδυναμία είχε μόνο στην ξαδέλφη της που δεν βρίσκεται στη ζωή πια. Όλα ξεκίνησαν από την πρώτη μέρα που ήρθε η Κωνσταντίνα στη ζωή. Οι πιθανότητες να ζήσει ήταν ελάχιστες. Κι όμως το μικρό αυτό λειψανάκι πήγαινε πια δημοτικό στην Ελλάδα, έχοντας και τους δυο της γονείς εκπαιδευτικούς. Όταν όμως οι γονείς της βρίσκουν καλύτερη δουλειά στην Γερμανία – την οποία λόγω Κατοχής μισεί η γιαγιά της – μετακομίζουν εκεί. Η Κωνσταντίνα γράφεται σε ένα μεγάλο, καινούριο σχολείο στο οποίο θα γνωρίσει την κολλητή της αλλά και ένα άλλο άνθρωπο που θα της σταθεί αργότερα: τον Χερ Χάινερ, ο οποίος είναι διευθυντής του νέου της σχολείου. Εντοπίζει στην Κωνσταντίνα πολλά καλά χαρακτηριστικά, πράγμα που την κάνει να τον συμπαθήσει αμέσως. Μετά από πολύ καιρό οι γονείς της χωρίζουν. Ο πατέρας της είναι αποφασισμένος να ξαναφτιάξει τη ζωή του με τη μαμά της Μπριγκίτε, συμμαθήτριας της Κωνσταντίνας, ενώ η μαμά της με τον κύριο Γιάννη. Σε μια τόσο δύσκολη κατάσταση αποφασίζουν όλοι μαζί να στείλουν την Κωνσταντίνα για λίγο καιρό , ίσως και πολύ, στην Ελλάδα να μείνει με την γιαγιά της. Εκεί η Κωνσταντίνα φοιτά στο Γυμνάσιο της περιοχής, στην πρώτη τάξη και γνωρίζει νέα παιδιά. (Δεν ξεχνά όμως και την κολλητή της φίλη στην οποία στέλνει συχνά γράμματα).  

Η Κωνσταντίνα και οι αράχνες της YΠΟΘΕΣΗ  Στο σχολείο της γνωρίζει τον Λουμίνη, που βρίσκεται σε παρόμοια κατάσταση με εκείνη. Ο Λουμίνης, όμως είναι χρήστης ναρκωτικών και σιγά –σιγά μπλέκει και την ίδια στο περίεργο αυτό «παιχνίδι». Αρκετό καιρό αργότερα η Κωνσταντίνα για να μπορεί να παίρνει το πολυπόθητο αυτό χαπάκι, κλέβει μερικά από τα σπάνια γραμματόσημα της γιαγιάς της. Τα δίνει στον Λουμίνη και εκείνος με τη σειρά του στη Λαίδη Ντι, έμπορο ναρκωτικών η οποία τους δίνει τον «θησαυρό» τους. Μετά από κάποιο καιρό η Κωνσταντίνα συναντά τον Λουμίνη μ’ ένα κουτί στα χέρια του. Της αποκαλύπτει μια κουκουβάγια που, καθώς λέει, του έσωσε τη ζωή πετώντας χτυπημένη δίπλα του πριν κάνει ένεση. Έτσι ξεκινάει το ταξίδι της διάσωσής της. Κατά τη διάρκειά του η Κωνσταντίνα λέει στο Λουμίνη το σχέδιο για να γυρίσουν «εκεί πραγματικά που θέλουν». Του δίνει γραμματόσημα κρυφά από τη γιαγιά της και τις τρεις Ασπασίες για να τα πουλήσει στη Λαίδη Ντι. Το σχέδιο ξεκινά, όμως ο Λουμίνης δεν εμφανίζεται. Η Κωνσταντίνα λοιπόν επισκέπτεται μόνη της την Λαίδη Ντι, η οποία για την ηρεμήσει της κάνει μια ένεση. Όταν ο Λουμίνης βρίσκει το κορίτσι λιπόθυμο, το αφήνει κάτω από το σπίτι της γιαγιάς της. Εκείνη τότε καταλαβαίνει τι συμβαίνει. Όλοι αντιμετωπίζουν το γεγονός πολύ ψύχραιμα. Μάλιστα το άρρωστο κορίτσι επισκέπτεται και ο αγαπημένος της δάσκαλος, ο κύριος Μπένος μαζί με τη γλυκιά γυναίκα του, την οποία αμέσως συμπαθεί η Κωνσταντίνα. Η γυναίκα του κυρίου Μπένου είχε περάσει κι εκείνη ένα παρόμοιο πρόβλημα και καταλαβαίνει απόλυτα το νεαρό κορίτσι. Τέλος αυτό που θα παρακινήσει την Κωνσταντίνα να δεχθεί εξωτερική βοήθεια είναι μία επίσκεψη της Λαίδη Ντι η οποία εμφανίζεται για πρώτη φορά σαν ένα απλό καθημερινό κορίτσι. Την ενημερώνει για τον θάνατο του φίλου της Λουμίνη και της δίνει το αγαπημένο του φυλαχτό. 

Οι αναμνήσεις της Κωνσταντίνας από τη Γερμανία ΕΙΔΟΣ ΚΕΙΜΕΝΟΥ: μυθιστόρημα (απόσπασμα) ΘΕΜΑΤΑ Ενδοοικογενειακές σχέσεις Σχολική ζωή Μετανάστευση στη Γερμανία Φιλία ΧΡΟΝΟΣ Μετεμφυλιακή περίοδος (μετά το τέλος  Ελληνικού Εμφυλίου Πολέμου (1946-1949). Στη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου οι Έλληνες χωρισμένοι σε πολιτικές παρατάξεις πολεμούν μεταξύ τους για το ποιος θα αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας. Διεξάγονται ένοπλες συγκρούσεις μεταξύ του Δημοκρατικού Στρατού (υπό των έλεγχο των κομμουνιστών) και του Ελληνικού Στρατού (υπό τον έλεγχο της δεξιάς κυβέρνησης στην Αθήνα), που είχαν ως αποτέλεσμα την ήττα των κομμουνιστών.  

Οι αναμνήσεις της Κωνσταντίνας από τη Γερμανία ΔΟΜΗ - ΕΝΟΤΗΤΕΣ 1 η ενότητα: «Λένε πως άμα πνίγεσαι... τα πιο πολλά για το σχολείο που το λάτρευα» Οι αναμνήσεις της Κωνσταντίνας από τη ζωή της στο Άαχεν με τους γονείς της 2 η ενότητα: «Το αγάπησα από τη στιγμή που το είδα. ..«Κυρία Στέλλα είστε το ντιαμάντι του Σχολείου.» Οι εντυπώσεις της Κωνσταντίνας από την πρώτη μέρα στο Δημοτικό Σχολείο της Γερμανίας 3 η ενότητα: «Πού να τον άκουγε η Φαρμουρ... γιατί πέθανε κι η μητέρα της.» Οι αντιδράσεις της Φάρμουρ στον γάμο των γονιών της Κωνσταντίνας για πολιτικούς λόγους 4 η ενότητα: «Πολύ θα στενοχωριόταν... τρία πλήν ένα πόσο κάνει.» Εντυπώσεις της Κωνσταντίνας από τη γερμανική εκπαίδευση  

Οι αναμνήσεις της Κωνσταντίνας από τη Γερμανία ΑΦΗΓΗΜΑΤΙΚΟΙ ΤΡΟΠΟΙ Αφήγηση Το κείμενο είναι μια πρωτοπρόσωπη αφήγηση (αφήγηση σε πρώτο πρόσωπο), όπου η αφηγήτρια είναι και η κεντρική ηρωίδα του κειμένου (Κωνσταντίνα). Η Κωνσταντίνα θυμάται με νοσταλγία το παρελθόν της στη Γερμανία. Η πρωτοπρόσωπη αφήγηση έχει ζωντάνια και παραστατικότητα. Αναδρομική αφήγηση: Η αφήγηση των γεγονότων του παρελθόντος. Περιγραφή, ελάχιστοι διάλογοι.

Οι αναμνήσεις της Κωνσταντίνας από τη Γερμανία ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ Η ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ Αναπολεί με νοσταλγία τις ευτυχισμένες μέρες στη Γερμανία και τις εμπειρίες της στο γερμανικό σχολείο. Για τους γονείς της μιλά με τρυφερότητα, εκτίμηση και αγάπη. Θυμάται με νοσταλγία τις βόλτες με τον μπαμπά της. Νιώθει θαυμασμό και υπερηφάνεια για τη (δασκάλα) μητέρα της. Νιώθει πικρία και μιλά με κάποια δόση ειρωνείας και με επικριτική διάθεση για τη γιαγιά της, τη Φάρμουρ. Νιώθει μεγάλη αγωνία, άγχος, ταραχή στην ιδέα και μόνο πως θα συναντήσει τον διευθυντή του σχολείου. Βλέποντας το ζεστό και όμορφο περιβάλλον του σχολείου με τις γλάστρες στα περβάζια και τους πίνακες στους τοίχους αρχίζει να ηρεμεί. Στη συνέχεια, πριν μπει στο γραφείο του διευθυντή κυριεύεται και πάλι από μεγάλο άγχος, αμηχανία και φόβο. Η εγκάρδια συμπεριφορά του τη βοηθά να χαλαρώσει. Μέσα στην τάξη νιώθει άνετα γιατί υπάρχουν και άλλοι μαθητές από διαφορετικές εθνικότητες, με τους οποίους προτιμά να γίνει φίλη. Δεν αισθάνεται να γίνονται διακρίσεις σε βάρος της επειδή είναι ξένη (Ελληνίδα σε γερμανικό σχολείο) ούτε νιώθει αποξενωμένη. Προσαρμόζεται στην τάξη και περνάει ευχάριστα.

Οι αναμνήσεις της Κωνσταντίνας από τη Γερμανία ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ Η μητέρα Είναι πολύ ευσυνείδητη στο επάγγελμά της (είναι δασκάλα ελληνικών στο γερμανικό σχολείο) με αποτέλεσμα να έχει κερδίσει την αγάπη και τον σεβασμό των μαθητών αλλά και του διευθυντή στο γερμανικό σχολείο. (Ο διευθυντής την ονομάζει: «το ντιαμάντι του σχολείου».) Ο πατέρας Η Κωνσταντίνα θυμάται με νοσταλγία και τρυφερότητα και νοσταλγία τους περιπάτους με τον μπαμπά της και τις ατελείωτες κουβέντες που είχε μαζί του για όλα τα θέματα που την απασχολούσαν. Του έχει εμπιστοσύνη και του μιλά για όλα τα θέματα .

Οι αναμνήσεις της Κωνσταντίνας από τη Γερμανία ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ Η Φάρμουρ (η γιαγιά της Κωνσταντίνας) Παρουσιάζεται αντιπαθητική με ακλόνητες και απόλυτες πολιτικές πεποιθήσεις. Κρατάει στάση αρνητική και επικριτική απέναντι στη μελλοντική της νύφη. Ο σύζυγος της γιαγιάς (ο παππούς της Κωνσταντίνας) διώχθηκε κατά τον Ελληνικό Εμφύλιο Πόλεμο. Μάλιστα ο άλλος παππούς της Κωνσταντίνας (ο πατέρας της μητέρας της), που ήταν αξιωματικός της χωροφυλακής, έτυχε να τον συνοδεύσει στην εξορία. Παρά το γεγονός ότι η γνωριμία και ο γάμος των δύο νέων έγινε μετά τον θάνατο των δύο παππούδων, η Φάρμουρ δεν μπόρεσε να ξεπεράσει τα άσχημα βιώματα που κουβαλούσε από εκείνα τα χρόνια, με αποτέλεσμα να νιώθει αντιπάθεια για τη νύφη της. Ο χερ Χάινερ (ο Διευθυντής του σχολείου) Προσιτός, ευγενικός, εγκάρδιος. Είναι φιλέλληνας, αγαπάει τα παιδιά και δεν είναι ρατσιστής απέναντι στους ξένους. Εκτιμά και επιβραβεύει το έργο των συναδέλφων του. Εκτιμά και θαυμάζει ιδιαίτερα τη μητέρα της Κωνσταντίνας.

Οι αναμνήσεις της Κωνσταντίνας από τη Γερμανία Γλώσσα – Ύφος Η γλώσσα του αποσπάσματος είναι η απλή δημοτική. Ο λόγος είναι μακροπερίοδος και ιδιαίτερα επεξεργασμένος στα περιγραφικά χωρία. Το ύφος είναι απλό (κάπως πιο περίτεχνο στις περιγραφές). Είναι νοσταλγικό (η Κωνσταντίνα αναπολεί το παρελθόν της στη Γερμανία) και ρεαλιστικό (αποδίδει τα γεγονότα όπως έγιναν).