ΣΤΗΡΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΠΟΥ ΘΡΗΝΕΙ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΥ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟΥ

Τι καταλαβαίνουν τα παιδιά για το θάνατο; Συνήθως τα παιδιά έχουν μεγαλύτερη εξοικείωση με την έννοια του θανάτου απ’ όσο νομίζουμε. Τα παιδιά προσχολικής ηλικίας, αν και αντιλαμβάνονται την απουσία ενός σημαντικού προσώπου από το περιβάλλον τους, δεν κατανοούν όμως την οριστικότητα του θανάτου.

Τι καταλαβαίνουν τα παιδιά για το θάνατο; Τα παιδιά σχολικής ηλικίας κατανοούν ότι ο θάνατος είναι ένα μη αναστρέψιμο γεγονός, αλλά πιστεύουν ότι συμβαίνει μόνο στους άλλους. Οι έφηβοι συνειδητοποιούν ότι όλοι οι άνθρωποι είναι θνητοί. Επίσης, δίνουν μεταφυσικές και συμβολικές ερμηνείες στο θάνατο.

Πώς θρηνούν τα παιδιά; Κάθε παιδί έχει το δικό του τρόπο να θρηνεί. Τα παιδιά θρηνούν κατά διαστήματα. Ο θρήνος είναι μια μακρόχρονη διεργασία. Τα παιδιά εκφράζουν το θρήνο τους με έργα και σπανιότερα με λόγια. Τα παιδιά δυσκολεύονται να ζητήσουν στήριξη.

Πώς εκδηλώνεται ο θρήνος στα παιδιά; (1) Πώς εκδηλώνεται ο θρήνος στα παιδιά; (1) Θλίψη Ξεσπάσματα θυμού ή δακρύων Διάφοροι φόβοι Αλλαγές στις συνήθειες ύπνου και φαγητού Εκδήλωση συμπεριφορών προηγούμενων σταδίων ανάπτυξης Επίμονη αναζήτηση του ατόμου που πέθανε

Πώς εκδηλώνεται ο θρήνος στα παιδιά; (2) Πώς εκδηλώνεται ο θρήνος στα παιδιά; (2) Ενοχές για το θάνατο του αγαπημένου προσώπου Αίσθημα ανακούφισης μετά από παρατεταμένη περίοδο άγχους εξαιτίας του επικείμενου θανάτου Σωματικά συμπτώματα.

Ποιες είναι οι ανάγκες ενός παιδιού που θρηνεί; Να κατανοήσει ακριβώς τι συνέβη στο αγαπημένο του πρόσωπο και γιατί. Να μπορέσει να εκφράσει τα συναισθήματά του για την απώλεια. Να διατηρήσει ζωντανή την ανάμνηση του αγαπημένου προσώπου.

Ποιες είναι οι ανάγκες ενός παιδιού που θρηνεί; Να αισθάνεται ότι μπορεί να συνεχίσει τη ζωή του. Να δέχεται στήριξη από το περιβάλλον του.

Πώς στηρίζουμε το παιδί που θρηνεί; Ενημερώνοντάς το έγκαιρα, αξιόπιστα και με απλά λόγια. Ενθαρρύνοντάς το να εκφράσει τα συναισθήματά του. Διευκολύνοντάς το να διατηρήσει την ανάμνηση του προσώπου που πέθανε.

Πώς στηρίζουμε το παιδί που θρηνεί; Ενισχύοντας τη συμμετοχή του στο οικογενειακό πένθος. Εξασφαλίζοντας τη συνέχεια και τη σταθερότητα στις συνθήκες ζωής του. Παρέχοντας υποστήριξη σε σταθερή βάση.

Πώς ενημερώνουμε το παιδί; (1) Μην αποκρύπτετε το γεγονός. Ενημερώστε αμέσως μετά το γεγονός. Χρησιμοποιείστε τις σωστές λέξεις. Μην ωραιοποιείτε την πραγματικότητα του θανάτου.

Πώς ενημερώνουμε το παιδί; (2) Τονίστε στο παιδί ότι δεν έχει ευθύνη γι’ αυτό που συνέβη. Ακούστε προσεκτικά και δώστε απαντήσεις σ’ αυτό που σας ρωτά. Πληροφορείστε το παιδί για το τι θα συμβεί από δω και πέρα. Επαναλάβετε τις πληροφορίες και εξηγήστε ξανά και ξανά.

Πώς ενθαρρύνουμε την έκφραση συναισθημάτων; Δώστε στο παιδί τη δυνατότητα να εκφράσει τα συναισθήματά του, όποια κι αν είναι αυτά. Δείξτε κατανόηση και αποδοχή. Τονίστε ότι όσα αισθάνεται είναι φυσιολογικά.

Πώς ενθαρρύνουμε την έκφραση συναισθημάτων; Μοιραστείτε μαζί του και τα δικά σας συναισθήματα και σκέψεις. Αναγνωρίστε και το δικό σας πόνο. Επιβεβαιώστε το παιδί ότι το αγαπάτε.

Πώς διατηρούμε την ανάμνηση του αγαπημένου προσώπου; Αναφερθείτε στο πρόσωπο που πέθανε. Μοιραστείτε τις αναμνήσεις σας από το πρόσωπο που πέθανε. Βοηθήστε το παιδί να βρει τρόπους για να διατηρήσει ζωντανή την ανάμνηση. Επιτρέψτε στο παιδί να συμμετέχει σε οικογενειακές εκδηλώσεις πένθους, εφόσον το επιθυμεί. Θυμηθείτε τις επετείους και τις γιορτές.

Πώς προωθούμε τη σταθερότητα της οικογενειακής ζωής; Διατηρείστε τους κανόνες πειθαρχίας και συμπεριφοράς που ίσχυαν πριν. Διατηρείστε σταθερό – όσο είναι δυνατό – το περιβάλλον και τις συνθήκες ζωής. Υποστηρίξτε το παιδί σε συνεχή βάση. Ενθαρρύνετε το παιδί να συνεχίσει τη ζωή του.

Τι είναι αυτό που πρέπει να μας ανησυχήσει; Η παρατεταμένη απουσία οποιασδήποτε εκδήλωσης θρήνου Η παρατεταμένη αποχή από το παιχνίδι Οι επίμονες κατηγορίες του παιδιού προς τον εαυτό του ή άλλους Η αυτοκαταστροφική συμπεριφορά

Τι είναι αυτό που πρέπει να μας ανησυχήσει; Τα παρατεταμένα σοβαρά προβλήματα στην σχολική απόδοση Η πλήρης ταύτιση του ατόμου που πέθανε Οι παρατεταμένες διαταραχές στη διατροφή ή / και τον ύπνο Οι έντονες και παρατεταμένες σωματικές ενοχλήσεις.

Ποια παιδιά είναι πιο ευάλωτα; Τα παιδιά που ήδη είχαν νοητικά ή συναισθηματικά προβλήματα ή προβλήματα συμπεριφοράς πριν το θάνατο του αγαπημένου προσώπου. Τα παιδιά που έχουν βιώσει και άλλες απώλειες στο παρελθόν. Τα παιδιά που βιώνουν το θάνατο, ο οποίος έγινε κάτω από ιδιαίτερα τραυματικές συνθήκες.

Μια ιστορία δώρο για σας!!!!!

Σας ευχαριστώ για την προσοχή σας!!!

Bacque, M. F. (2001). Πένθος και υγεία: Άλλοτε και σήμερα Dolto, F. (1998, 2000). Μιλώντας για το θάνατο. Αθήνα: Εκδόσεις Πατάκη. Θάνου Α. & Νικολακοπούλου Α. (2009). Αντίο μικρέ μου φίλε, βιβλίο για γονείς. Αθήνα Ελληνικά Γράμματα. Grollman, E. (1970). Talking about death: A dialogue between parent and child. Boston: Beacon Press Παπαδάτου, Δ. (1999). Το παιδί μπροστά στην αρρώστια και στο θάνατο. Πρακτικά Συνεδρίου, με θέμα:: «Όταν η αρρώστια και ο θάνατος αγγίζουν τη σχολική κοινότητα». Αθήνα, ΥΠ.Ε.Π.Θ. Παπαδάτου, Δ. & Νίλσεν, Μ. (1998): Το πένθος στη ζωή μας. Αθήνα: Εκδόσεις Μέριμνα. Silverman, P. (2000). Never too young to know: Death in children’s lives. NY: Oxford University Press. Stevenson, R.G. & Powers, H.L. (1987). How to handle death in the school. Education Digest. Worden, W. (1982 & 1991). Grief counseling and grief therapy. New York: Guilford Press. Χατζηνικολάου, Σ. (2008). Οι απώλειες στη ζωή του παιδιού. Εκπαιδευτικό υλικό. ΥΠΕΠΘ- Εθνικό Ίδρυμα Νεότητας. Βιβλιογραφία