Εργασία στο μάθημα της Βιολογίας του μαθητή της Ά λυκείου Εφραίμ Μ. Εργασία στο μάθημα της Βιολογίας του μαθητή της Ά λυκείου Εφραίμ Μ.

ΚΙΡΡΩΣΗ ΗΠΑΤΟΣ

ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΤΗΣ ΛΕΞΗΣ ΚΙΡΡΩΣΗ Pροέρχεται από το αρχαιοελληνικό κιρρός (:κιτρινωπός, καστανόξανθος) από το κίτρινο χρώμα του ασθενούς με ίκτερο, συνηθισμένη επιπλοκή της ηπατικής ανεπάρκειας. Η κλινική εικόνα ήταν γνωστή από πριν, αλλά η ονομασία «κίρρωση» δόθηκε από τον René Laennec το 1819 (στο έργο του επίσης περιγράφει και το στηθοσκόπιο).

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΚΙΡΡΩΣΗ   Η κίρρωση είναι η ιστοπαθολογική συνέπεια της χρόνιας ηπατικής νόσου. Χαρακτηρίζεται από αντικατάσταση του ηπατικού παρεγχύματος από ουλώδη ιστό και αναγεννητικά οζίδια («εξογκώματα» που εμφανίζονται ως αποτέλεσμα αναγέννησης κατεστραμμένου ιστού ),[1][2][3] και οδηγεί σε ηπατική ανεπάρκεια. Η κίρρωση πιο συχνά προκαλείται από χρόνιο αλκοολισμό, ηπατίτιδα Β, ηπατίτιδα C, λιπώδη διήθηση του ήπατος, ιδιοπαθή αιτία (δηλ. από άγνωστη αιτία) αλλά και από πολλές άλλες πιθανές αιτίες.

Παθογένεια Η κίρρωση είναι το τελικό αποτέλεσμα κάθε χρόνιας βλάβης του ηπατικού κυττάρου. Είναι σοβαρή και μη αναστρέψιμη κατάσταση. Στο δυτικό κόσμο, η κίρρωση είναι η τρίτη αιτία θανάτου στις ηλικίες μεταξύ 45 και 65 ετών.

ΥΓΙΕΣ ΚΙΡΡΩΤΙΚΟ

Παγκόσμια κατανομή των ασθενών με Κίρρωση (προσέγγιση κατά DALY) ανά 100.000 κατοίκους το 2004 . Με αυξανόμενη ένταση χρώματος  χωρίς δεδομένα  <50 <50-100  <100-200 <200-300 <300-400 <400-500  <500-600  <600-700  <700-800 ,

Θέση του Ήπατος στο Πεπτικό Σύστημα ΗΠΑΡ Θέση του Ήπατος στο Πεπτικό Σύστημα

ΔΟΜΗ ΗΠΑΤΟΣ

ΔΟΜΗ ΗΠΑΤΟΣ 1 Αριστερός λοβός, 2 δεξιός λοβός, 3 ουριαίος λοβός, 4 ορθογώνιος λοβός, 5 ηπατική αρτηρία και πυλαία φλέβα), 6 πατοζίδια, 7 χοληδόχος κύστη

ΗΠΑΤΙΚΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ Το ήπαρ υποστηρίζει σχεδόν κάθε όργανο του σώματος και είναι απαραίτητο για τη ζωή. Εξαιτίας της στρατηγικής του θέσης και τις πολυδιάστατες λειτουργίες του, το ήπαρ είναι επίσης ευάλωτο σε πολλές παθήσεις.

ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΗΠΑΤΟΣ Το ήπαρ είναι το μοναδικό εσωτερικό όργανο του ανθρωπίνου σώματος που έχει την ικανότητα φυσικής αναγέννησης ελλείποντος ιστού. Αρκεί μόνο το 25% του ηπατικού ιστού για να αναγεννηθεί το πλήρες ήπαρ.[12] Παρ' όλ' αυτά, αυτό δεν αποτελεί αληθή αναγέννηση αλλά μάλλον αντιρροπιστική ανάπτυξη.[13] Οι λοβοί που έχουν αφαιρεθεί δεν αναπτύσσονται ξανά και η αναγέννηση του ήπατος αφορά την αποκατάσταση της λειτουργίας του και όχι της φυσιολογικής του δομής. Αυτό έρχεται σε αντίθεση με την αληθή αναγέννηση, όπου αποκαθίστανται τόσο η λειτουργικότητα όσο και η μορφή.

ΑΣΘΕΝΙΕΣ ΤΟΥ ΗΠΑΤΟΣ Τα πιο συχνά νοσήματα είναι: λοιμώξεις, όπως ηπατίτιδες Α, Β, C, E, αλκοολική νόσος, λιπώδες ήπαρ, κίρρωση, καρκίνο, φαρμακευτική βλάβη (ειδικά από ακεταμινοφαίνη, επίσης γνωστή ως παρακεταμόλη (panadol), και αντικαρκινικά φάρμακα) Πολλές ασθένειες του ήπατος συνοδεύονται από ίκτερο, που προκαλείται από αυξημένα επίπεδα χολερυθρίνης.

ΑΣΚΙΤΗΣ Ο ασκίτης (συλλογή ελεύθερου υγρού στην περιτοναϊκή κοιλότητα[4]) είναι η πιο κοινή επιπλοκή της κίρρωσης, και σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο λοίμωξης με κακή ποιότητα ζωής και κακή μακροχρόνια πρόβλεψη. Άλλες δυνητικά απειλητικές για τη ζωή επιπλοκές είναι: η ηπατική εγκεφαλοπάθεια (με συμπτώματα από σύγχυση μέχρι κώμα) και οι κιρσοί οισοφάγου (προκαλείται συχνά αιμορραγία του ανώτερου πεπτικού συστήματος). Η κίρρωση είναι γενικά μη αναστρέψιμη, και η θεραπεία εστιάζεται συνήθως στην πρόληψη της εξέλιξης και των επιπλοκών. Σε προχωρημένα στάδια της κίρρωσης η μόνη λύση είναι η μεταμόσχευση ήπατος.  

ΑΣΚΙΤΗΣ

ΣΟΒΑΡΗ ΑΙΤΙΑ ΘΑΝΑΤΑΤΟΥ H κίρρωση και η χρόνια ηπατική νόσος ήταν η 10η κύρια αιτία θανάτου για τους άνδρες και η 12η για τις γυναίκες στις Ηνωμένες Πολιτείες το 2001, σκοτώνοντας περίπου 27.000 ανθρώπους κάθε χρόνο.[7] Επίσης, το κόστος της κίρρωσης από την άποψη του ανθρώπινου πόνου, των νοσοκομειακών δαπανών, και την απώλεια της παραγωγικότητας είναι υψηλό.

Η κίρρωση  είναι η ιστοπαθολογική συνέπεια της χρόνιας ηπατικής νόσου. Χαρακτηρίζεται από αντικατάσταση του ηπατικού παρεγχύματος από ουλώδη ιστό και αναγεννητικά οζίδια («εξογκώματα» που εμφανίζονται ως αποτέλεσμα αναγέννησης κατεστραμμένου ιστού , και οδηγεί σε ηπατική ανεπάρκεια. Η κίρρωση πιο συχνά προκαλείται από χρόνιο αλκοολισμό, ηπατίτιδα Β, ηπατίτιδα C, λιπώδη διήθηση του ήπατος, ιδιοπαθή αιτία (δηλ. από άγνωστη αιτία) αλλά και από πολλές άλλες πιθανές αιτίες.

ΠΩΣ ΣΧΗΜΑΤΙΖΕΤΑΙ Η ΧΟΛΕΡΥΘΡΙΝΗ ΠΟΥ ΔΙΝΕΙ ΤΟΝ ΙΚΤΕΡΟ (ΚΙΤΡΙΝΟ ΧΡΩΜΑ) Η χολερυθρίνη σχηματίζεται κατά την αποδόμηση της αιμοσφαιρίνης γερασμένων ερυθρών αιμοσφαιρίων. Φυσιολογικά, το ήπαρ απομακρύνει τη χολερυθρίνη από την κυκλοφορία και την αποβάλλει μέσω έκκρισης με τη χολή.

Θνησιμότητα Η υπάρχουσα κίρρωση έχει 10-ετή θνησιμότητα σε ποσοστό 34-66%, και σε μεγάλο βαθμό εξαρτάται από την αιτία της κίρρωσης. Η αλκοολική κίρρωση έχει χειρότερη πρόγνωση από τη πρωτοπαθή χολική κίρρωση και αυτήν που οφείλεται στον ιό της ηπατίτιδας. Ο κίνδυνος θανάτου από όλες τις αιτίες αυξάνεται στο δωδεκαπλάσιο, ενώ αν εξαιρέσουμε τις άμεσες συνέπειες της νόσου του ήπατος, εξακολουθεί να υπάρχει μια πενταπλάσια αύξηση της θνησιμότητας σε όλες τις κατηγορίες ασθενών.[8]

ΗΠΑΡ ΜΕ ΚΙΡΡΩΣΗ