Παράγοντες αιτίας έντασης και πίεσης και πρόκλησης ψ/σωματικών διαταραχών Εάν οι ψυχολόγοι κατανοούσαν εντελώς πώς αναπτύσσονται η ένταση, η πίεση και οι φόβοι, θα ξέραμε πώς να παραγάγουμε και να μειώσουμε μια φοβία ή την απειλή μιας ανησυχίας. Όμως, αυτό δεν είναι εφικτό να γίνει άμεσα. Χρειάζεται «εν τω βάθη» διερεύνηση.

Φαίνεται να υπάρχει μια ευρεία ποικιλία των εμπειριών της ζωής που οδηγεί σε κάποια μορφή έντασης και πίεσης, φόβου, ανησυχίας, ή μιας ψυχοσωματικής ασθένειας. Θα ήταν περισσότερο εύκολο εάν η ζωή ήταν απλούστερη, αλλά δεν είναι!

Ίσως μια σύντομη καταγραφή των παραγόντων που επιδρούν ως αιτίες έντασης και πίεσης θα μας βοηθήσει να αναθεωρήσουμε τους τρόπους που οδηγούν στην ανησυχία και την ψυχοσωματική συνδρομή.

Περιβαλλοντικοί παράγοντες και διαδικασίες Αλλαγές, όπως το ξαφνικό ψυχικό ή σωματικό τραύμα, διάφορες μεγάλες κρίσεις, ή πολλές μικρές καθημερινές παρενοχλήσεις αποτελούν αιτίες πίεσης. Προηγούμενα χρόνια έντονης πίεσης, ειδικά στην παιδική ηλικία, μπορούν να προδιαθέσουν για απώτερες αντιδράσεις με αφορμή μια τρέχουσα ένταση ή πίεση.

Τα γεγονότα, όπως τα εμπόδια, οι ματαιώσεις και οι συγκρούσεις που αποτρέπουν τις αλλαγές και τους στόχους που έχουν τεθεί, δημιουργούν την πίεση και την ένταση.

Πολλοί περιβαλλοντικοί παράγοντες, συμπεριλαμβανομένων και των υπερβολικών ή αδύναμων απαιτήσεων, του θορύβου, της εργασίας, των αυστηρών κανόνων, των δυσάρεστων ανθρώπων, κ.λπ., αποτελούν σοβαρές πηγές και αιτίες πίεσης.

Οι συγκρούσεις σε διαπροσωπικές σχέσεις προκαλούν την πίεση άμεσα και μπορούν τελικά να προκαλέσουν τις ανησυχίες και τις συναισθηματικές αναταραχές.

Το ανθρώπινο σώμα έχει διαφορετικούς τρόπους να αντιδρά στην πίεση. Το νεύρο-ορμονικό σύστημα που απαντά άμεσα και που περιλαμβάνει την αδρεναλίνη, ένα άλλο σύστημα μακράς διαρκείας που περιλαμβάνει την cortisol, και ίσως άλλα.

Αυτά τα συστήματα όχι μόνο καθορίζουν την ένταση των αντιδράσεων της ανησυχίας αλλά και των τοποθετήσεων, του ενεργειακού επιπέδου, της κατάθλιψης, και της φυσικής υγείας αφότου παρέλθουν τα αγχωτικά γεγονότα.

το νευρικό μας σύστημα διαφέρει. Εντούτοις, μπορούμε να είμαστε Ως άτομα, το νευρικό μας σύστημα διαφέρει. Εντούτοις, μπορούμε να είμαστε σε θέση να τροποποιήσουμε τις μοναδικές φυσιολογικές αντιδράσεις μας αντιμετωπίζοντάς τες με την εκμάθηση δεξιοτήτων.

Οι γενετικοί, σωματικοί, και ενδομήτριοι παράγοντες επηρεάζουν τα επίπεδα της πίεσης. Μερικοί από μας μπορεί να ήταν γεννημένοι "νευρικοί" και " υποτονικοί". Από τη φύση επιρρεπείς μπορεί να είμαστε: ντροπαλοί ή ανοικτοί, και κληρονομούμε μια ροπή για ορισμένες σοβαρές ψυχολογικές αναταραχές.

Δεν ξέρουμε ακόμα εάν οι διαφορετικές επεξεργασίες απαιτούνται για τα γενετικά καθορισμένα προβλήματα απ' ό,τι για τα συμπεριφοριστικά προβλήματα.

Συμπεριφοριστικές Διαδικασίες Παρέμβασης Η κατοχή μιας "κακής εμπειρίας" μας αναγκάζει -για να τονιστεί αργότερα- σε εκείνη την κατάσταση, δηλαδή, στην ένωση ενός ουδέτερου ερεθίσματος (κατάσταση) με μια επίπονη, εύθραυστη εμπειρία. Θα ρυθμίσει, έτσι, μια απάντηση φόβου στο προηγουμένως ουδέτερο ερέθισμα. (κλασσική διαδικασία αντανακλαστικού)

Οι φόβοι και άλλες αδυναμίες μπορούν να παραγάγουν τις «εξοφλήσεις». Οι εξοφλήσεις (όπως η ανάγκη προσοχής ή εξάρτησης) «αναγκάζουν» το φόβο ως πρόσχημα για να ικανοποιηθούν. Π.χ., η αποφυγή των φοβικών καταστάσεων μπορεί να ενισχύσει και να χτίσει τους φόβους και την πίεση.

Διαδικασίες γνωστικής εκμάθησης Η θέα άλλων φοβικών διαδικασιών και η προειδοποίηση για τους πραγματικούς ή ανύπαρκτους κινδύνους μπορούν να μας καταστήσουν φοβικούς υπό ορισμένους όρους (διαμόρφωση) Αυτό μπορεί να περιλάβει τη θέα ενός φιλμ στον κινηματογράφο ή στην TV ή η ανάγνωση ενός βιβλίου ή ίσως ακριβώς φαντασίωση ενός κινδύνου.

Μερικοί άνθρωποι έχουν μάθει να βλέπουν τα πράγματα αρνητικά έχουν ένα διανοητικό σύνολο νοητικών κατασκευών που τους αναγκάζει να βλέπουν τις απειλές και την προσωπική αποτυχία όταν άλλοι όχι. Φυσικά, η θέα μιας κατάστασης όπως αρνητικής ("φοβερής"), απρόβλεπτης, ανεξέλεγκτης, ή διφορούμενης είναι σαφώς δυνατή πηγή άγχους.

Πολλοί παράγοντες, ως χαρακτηριστικά της προσωπικότητας (νεύρωση, απαισιοδοξία, δυσπιστία, έλλειψη ευελιξίας και εμπιστοσύνης) συσχετίζονται με την πίεση, τη λήψη αποφάσεων, και τις φυσιολογικές απαντήσεις του οργανισμού. Η κατοχή μιας αρνητικής αυτοεικόνας, π.χ., το άτομο που αναμένει να είναι νευρικό και πάντα ηττημένο, παράγει υψηλά επίπεδα πίεσης.

Οι παράλογες ιδέες για το πώς τα πράγματα "πρέπει να είναι" ή "θα πρέπει να είναι" μπορούν να προκαλέσουν την πίεση όταν αντιλαμβανόμαστε ότι η ζωή δεν «ξετυλίγεται» όπως σκεφτόμαστε και όπως πρέπει.

Θεωρώντας ότι είμαστε ανίσχυροι και ότι δεν μπορούμε να χειριστούμε τις επερχόμενες καταστάσεις πίεσης εγκυμονεί σοβαρή αιτία μόνιμου άγχους. Συναθροίζοντας ελλειμματικά συμπεράσματα από τις αυτοπαρατηρήσεις μας , όπως οι άσχημες ή παράξενες ιδέες, όπως "δεν με συμπαθούν" ή "είμαι κατώτερος από αυτούς," ή έχοντας αδικαιολόγητες φαντασίες κάποιων φοβερών συνεπειών ("θα με κλέψουν") αυξάνονται οι φόβοι και περιορίζουν τις δραστηριότητές.

Η ώθηση για υπεροχή ή/και η αποτυχία την επίτευξη ενός επιθυμητού στόχου και το ιδανικό κάποιου οδηγούν στην πίεση. Ορίζοντας το ελάττωμα για τα κακά γεγονότα, ή και, τα « κακώς κείμενα», δηλαδή, θέτοντας την επίπληξη στον εαυτό ή επιρρίπτοντάς την σε άλλους, οι αιτίες αυτές οδηγούν σε ένταση και θυμό.

Η πραγματοποίηση λανθασμένων κινήσεων μπορεί να θέσει τον οργανισμό σε πίεση αλλά, για τους προσεκτικούς, λογικούς ιθύνοντες και γι’ αυτούς που είναι συνήθως ήρεμοι η πίεση θέτεται σε σωστές βάσεις. Αντίθετα, σε ανθρώπους που έχουν μάθει να είναι αγχώδεις, πεσιμιστές ή βιαστικοί και ανυπόμονοι γίνονται κτήτορες κινδύνων και η πίεση εκτραχιλίζεται ώστε να τους καταστούν ανήσυχους και πιεσμένους. Οι ιδέες του θανάτου, το χαλάρωμα των σχέσεων και των πραγμάτων εκτιμάται ως χωρίς νόημα ζωή, κ.λπ. και αυτό προκαλεί διάχυτες φοβίες και μόνιμη ανησυχία.

Ασυνείδητες ενορμήσεις και διαδικασίες Η κατοχή της ελευθερίας και της σχετικής ευθύνης μπορεί να προκαλέσει την ανησυχία και μια υποχώρηση στην υποβολή, στις αρχές αξιών, στην καταστροφικότητα, και στη συμμόρφωση, σύμφωνα με Fromm (Monte, 1980). Οι ασυνείδητες συγκρούσεις (Οιδιπόδειο, Ηλέκτρας) προκαλούν την πίεση που φανερώνεται συμβολικά μέσα τους φόβους, τις φοβίες, και τα νευρωτικά συμπτώματα.

Οι ασυνείδητες ενορμήσεις από την παιδική ηλικία (Freud , για την επιθετικότητα, ο Adler για την υπερνίκηση της κατωτερότητας και ο Horney για τη δυσαρέσκεια των γονέων) μπορούν να προκαλέσουν την πίεση.

Οι ασυνείδητες συγκρούσεις (Οιδιπόδειο, Ηλέκτρας) προκαλούν την πίεση που φανερώνεται συμβολικά μέσα τους φόβους, τις φοβίες, και τα νευρωτικά συμπτώματα.

Μια συγκίνηση μπορεί να μετατραπεί σε άλλη, π. χ. φόβος θυμός (υπερβολικός, εκρηκικός) γίνεται αιτία εκδραμάτισης ή η σφοδρή επιθυμία γίνεται υποψία ότι ο σύζυγος είναι άπιστος, διαδικασία εκτόνωσης, αλλά η πίεση δεν αποφεύγεται εξ ολοκλήρου με αυτήν. Ο κατάλογος θα μπορούσε να συνεχιστεί και περισσότερο. Η πρόθεσή δεν είναι η παράθεση ενός "πλήρη καταλόγου" πηγών πίεσης.

Σκοπός είναι η συνειδητοποίηση ότι υπάρχουν πολλές δυνατότητες να εξερευνήσουμε τις πηγές που προκαλούν την πίεση, ένταση και την ανησυχία. Να είστε απροκατάληπτοι… Εξερευνήστε κάθε ίχνος. Μπορείτε να ανακαλύψετε τις πολύ διαφορετικές, μοναδικές πηγές. Κοιτάξτε σε κάθε γωνία, εξετάστε κάθε δυνατότητα. Μπορεί να είναι μια ενδιαφέρουσα έρευνα σχετικά με τα δημιουργήματα του μυαλού.

Τα αποτελέσματα της πίεσης και της ανησυχίας Τα αποτελέσματα ή οι συνέπειες της πίεσης είναι επίσης πολυάριθμες. Είναι και θετικά και αρνητικά. Κατ' αρχή, τα επιθυμητά αποτελέσματα: Χρειαζόμαστε και απολαμβάνουμε ένα ορισμένο επίπεδο υποκίνησης... ορισμένες συγκινήσεις. Θα ήταν «τρύπημα» χωρίς καμία πίεση και πρόκληση!

Μερικοί άνθρωποι προκαλούν ακόμη και το πρόβλημα για τους να προετοιμαστούν πριν από τον αιφνιδιασμό. Η πίεση είναι μια πηγή ενέργειας που μπορεί να κατευθυνθεί προς τους χρήσιμους σκοπούς. Πόσοι από μας θα μελετούσαν ή θα εργάζονταν σκληρά εάν δεν είχαν ανησυχία για το μέλλον τους;

π.χ. προσπάθεια καλύτερων βαθμών ή η φροντίδα του εαυτού μας… Ήπιες αντιδράσεις που να συγκρατούν την ανησυχία μας, μάς καθιστά πιο διορατικούς και παραγωγικούς, π.χ. προσπάθεια καλύτερων βαθμών ή η φροντίδα του εαυτού μας…

Με την αντιμετώπιση τονίζει και την επίλυση των προβλημάτων στο παρελθόν, έχουμε μάθει τις δεξιότητες και προετοιμαζόμαστε καλύτερα για να χειριστούμε τις μελλοντικές δυσκολίες.

Η ανησυχία είναι ένα χρήσιμο σημάδι προειδοποίησης του πιθανού κινδύνου μια ένδειξη ότι πρέπει να προετοιμαστούμε να ικανοποιήσουμε κάποια απαίτηση και ένα κίνητρο για να αναπτύξουμε τις αντιμετωπίζοντας δεξιότητες.

Ο Janis (1977) έχει μελετήσει μια πτυχή αυτής της διαδικασίας με την παρατήρηση των ασθενών που ετοιμάζονται για τη χειρουργική επέμβαση. Διαπίστωσε ότι οι ασθενείς με τον ήπιο "προκαταβολικό φόβο" ρύθμιζαν καλύτερα τον εαυτό τους μετά από τη χειρουργική επέμβαση από εκείνους που τραυματίστηκαν ή που αρνήθηκαν όλες τις ανησυχίες.

Τα αρνητικά αποτελέσματα ή οι συνέπειες της πίεσης και της ανησυχίας Διάφορα δυσάρεστα συναισθήματα παράγονται. Εντείνονται συναισθήματα της ανεπάρκειας, της κατάθλιψης, του θυμού, της εξάρτησης και άλλα. Η ανησυχία είναι με τα πραγματικά ή συχνά υπερβάλλοντα προβλήματα. Οι ανησυχίες, ανησυχούν τη φυσική υγεία, τις ιδεοληψίες, τους εξαναγκασμούς, τη ζηλοτυπία, κ.λπ., τους φόβους και τις φοβίες.

Οι περισσότερες συναισθηματικές αναταραχές συσχετίζονται με την πίεση είτε προκαλούνται από την πίεση ή/και την προκαλούν είτε και τις δύο.

Αυτό περιλαμβάνει τις ανησυχίες που αναφέρονται σε διάφορα δυσάρεστα συναισθήματα και σε πραγματικά ή υπερβάλλοντα προβλήματα. Πολλές ψυχολογικές διαταραχές που περιγράφονται συνήθως στην ψυχοπαθολογία.

Τα διαπροσωπικά προβλήματα είναι ένα αίτιο ή ένα αιτιατό της πίεσης: Συναίσθημα που μπορεί να πιέζεται ή που παγιδεύεται, οξυθυμία, φόβος της οικειότητας, σεξουαλικά προβλήματα, μοναχικό συναίσθημα, που αγωνίζεται για τον έλεγχο, και τους άλλους.

Το συναίσθημα που κουράζεται είναι μονότονο Το συναίσθημα που κουράζεται είναι μονότονο. Τονίστε τα σφρίγη, την ενέργεια. Πολλές κακές συνήθειες (π.χ. αναβλητικότητα), και ο πολύς σπαταλημένος χρόνος είναι προσπάθειες να αντιμετωπιστεί προσωρινά η ανησυχία. Μπορούν, βέβαια, να βοηθήσουν στην παροδική ανακούφιση της ανησυχίας, αλλά καταβάλλεται ένα υψηλό κόστος μακροπρόθεσμα (ενοχές, ματαίωση, κ.λπ).

Οι ψυχοσωματικές ασθένειες προκύπτουν από την πίεση. Μια ευρεία ποικιλία των αναταραχών προκαλείται από τους ψυχολογικούς παράγοντες, ίσως τουλάχιστον 50% - 80% όλων των παραπομπών που αντιμετωπίζονται από τους παθολόγους ή άλλες ειδικότητες. .

Η υψηλή πίεση σχεδόν πάντα παρεμποδίζει την απόδοσή κάποιου στόχου (εκτός αν είναι ένας πολύ απλός στόχος). Προκαλεί την ανεπάρκεια στο σχολείο και στην εργασία, τη φτωχή λήψη αποφάσεων, τα ατυχήματα, και ακόμη και τα σεξουαλικά προβλήματα

αναγκάζουν πολλούς ανθρώπους να αποφεύγουν πολλά πράγματα Η ανησυχία και ο φόβος αναγκάζουν πολλούς ανθρώπους να αποφεύγουν πολλά πράγματα που ειδάλλως θα απολάμβαναν και θα ωφελούντο με το να τα κάνουν.

Οι άνθρωποι αυτοί, επειδή είναι φοβισμένοι, αποφεύγουν τις σκληρές κατηγορίες, να δοκιμάσουν τα παιχνίδια αλλαγών ή την ομάδα συζήτησης ή πλησιάζοντας άλλους ώστε να προσπαθήσουν για μια προώθηση, κ.λπ.

Ψυχοσωματικές εκδηλώσεις Κατάθλιψη Άλγη (προσδιορισμένα ή απροσδιόριστα) Κεφαλαλγίες- ημικρανίες Διαταραχές της όρεξης Διαταραχές του ύπνου Διαταραχές της πέψης Αλλεργικά επεισόδια Εντερικές διαταραχές (κολίτιδα) Ατυχήματα, καταστροφικές συμπεριφορές (αλκοόλ, καπνός, ουσίες) Ατονία-κόπωση Διαταραχές της σεξουαλικότητας Διαταραχές της συμπεριφοράς (επιθετικότητα, παθητικότητα, κ.λπ).