Η ζωή της κόρης στην Ομηρική εποχή. ΘΕΜΑΤΙΚΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ Μαρίζα Τσακαρέστου Α4΄ 2016-2017

ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ Όνομα Ιδιότητα Αθηνά Θεά σοφίας Πηνελόπη Σύζυγος του Οδυσσεα Καλυψώ Νύμφη Ινώ Θεότητα Ναυσικά Πριγικίπισσα Ήρα Θεά γάμου Αρήτη Βασίλισσα των Φαιάκων Ελένη Σύζυγος Μενέλαου Όνομα Ιδιότητα Ανδρομάχη Σύζυγος του Έκτορα Αφροδίτη Θεά ομορφιάς Χάρις Η 2η γυναίκα του Ήφαιστου Μελανθώ Κόρη του Δολίου Ευρυμέδουσσα Δούλα Κίρκη Μάγισσα ή νύμφη Αντίκλεια Κόρη του Αυτόλυκου Θέτις Νήρηδα

Αθηνά Πηνελόπη Η Αθηνά, κατά την Ελληνική μυθολογία, ήταν η θεά της σοφίας, της στρατηγικής και του πολέμου, ήταν η αγαπημένη κόρη του Δία και η μητέρα της ήταν η Μήτις. Η Αθηνά γενήθηκε πάνοπλη, φορώντας περικεφαλαία και κρατώντας μια ασπίδα.Βοήθησε πολύ τον Οδυσσεα κατά το μακρινό του ταξίδι προς την Ιθάκη. Η Πηνελόπη, σύζυγος του Οδθσσέα και κόρη του Ικάριου εκτός από ομορφιά και πλούτη, είχε και όλες τις αρετές μιας ιδανικής συζύγου. Ήταν έξυπνη, πιστή στον άντρα της και αφοσιωμένη στο γιο της, Τηλέμαχο, που ήταν βρέφος ακόμη, όταν έφυγε ο Οδυσσέας. Όταν ο Οδυσσέας έφυγε, της είπε να ξαναπαντρευτεί αν δε γύριζε. Παρόλα αυτά η Πηνελόπη τον περίμενε για 20 χρόνια, ακόμη και όταν όλοι τον θεωρούσαν νεκρό.

Ινώ Καλυψώ Στην ελληνική μυθολογία η Καλυψώ ήταν γνωστή μία Νύμφη, κόρη του Άτλαντα και της Πλειόνης ή του θεού Ηλίου και της Περσιήδας. Η Καλυψώ υποδέχθηκε τον Οδυσσέα στο νησί της ως ναυαγό. Στην Οδύσσεια (ραψωδίες ε και η) αναφέρεται ότι η Καλυψώ τον ερωτεύθηκε και γι' αυτό τον κράτησε κοντά της επί επτά χρόνια. Στην ελληνική μυθολογία η Ινώ ήταν κόρη του βασιλιά των Θηβών Κάδμου και της Αρμονίας, γνωστή και ως Λευκοθέα όταν αργότερα έγινε θεότητα. η Ινώ ήταν σύζυγος του Αθάμαντα, βασιλιά των Μινύων του Ορχομενού, μητρυιά του Φρίξου και της Έλλης, παιδιά του Αθάμαντα και της Νεφέλης.

Ναυσικά Ήρα Στην ελληνική μυθολογία η Ήρα ήταν σύζυγος του Δία, κόρη του Κρόνου και της Ρέας. Ήταν η θεά του γάμου . Ζήλευε τον άνδρα της Δία για τις απιστίες του προς αυτήν και πολλές φορές εκδικήθηκε τις γυναίκες με τις οποίες την απατούσε ο Δίας. Ταυτιζόταν κατά την Ρωμαϊκή Μυθολογία με τη θεότητα Γιούνο ενώ στην Ετρουσκική με την θεότητα Ούνι. Στην ελληνική μυθολογία η Ναυσικά είναι γνωστή από την Οδύσσεια του Ομήρου πριγκιποπούλα, κόρη του βασιλιά των Φαιάκων, του Αλκινόου, και της Αρήτης. Η Ναυσικά, που είχε πολλά αδέλφια, περιγράφεται από τον Όμηρο ως νεαρή και πολύ χαριτωμένη: ο Οδυσσέας λέει ότι έμοιαζε με θεά, ιδιαίτερα την Αρτέμιδα.

Αρήτη Στην ελληνική μυθολογία η Αρήτη ήταν βασίλισσα των Φαιάκων, κατά τον Όμηρο σύζυγος του βασιλιά Αλκινόου, ενώ κατά τον Ησίοδο αδελφή του. Στην ομηρική Οδύσσεια (η 66 κ.ε.) η Αρήτη περιγράφεται ως γυναίκα ευγενική και αξιότιμη, μια αρχόντισσα που την τιμά, την ακούει και τη σέβεται ο άντρας της, τα παιδιά της και ο λαός της. Ο καλός της λόγος επιδρά ευεργετικά στις αποφάσεις του βασιλιά Αλκινόου και η παρουσία της στις συζητήσεις για θέματα του κράτους και του λαού διαλύει τις διαφορές και τις αντιμαχίες, οδηγώντας σε ευτυχείς λύσεις. Ανδρομάχη Στην ελληνική μυθολογία η Ανδρομάχη ήταν η σύζυγος του Έκτορα. Ως σύζυγος του Έκτορα η Ανδρομάχη αναφέρεται όχι μόνο στην Ιλιάδα, αλλά και από τον Ευριπίδη σε δύο τραγωδίες του, καθώς και από άλλους ποιητές και λογοτέχνες, κλασικούς (όπως ο Ρακίνας) και νεότερους.Είναι γνωστή επίσης ως η "μάνα" της τραγωδίας.

Αφροδίτη Μελανθώ Κόρη του Δολίου και αδελφή του γιδοβοσκού Μελανθίου, δούλη της Πηνελόπης. Η Μελανθώ, όπως και ο αδελφός της, πήρε το μέρος των μνηστήρων και έγινε ερωμένη του μνηστήρα Ευρυμάχου. Μετά την εξόντωση των μνηστήρων, η Μελάνθη απαγχονίσθηκε μαζί με άλλες 11 άπιστες δούλες κατά διαταγή του Οδυσσέα. Η Αφροδίτη κατά την αρχαία ελληνική μυθολογία και θρησκεία είναι η θεά του έρωτα, της ομορφιάς, της σεξουαλικότητας, της ηδονής και της τεκνοποίησης. Η αντίστοιχη θεότητα της Αρχαίων Ρωμαίων ήταν η Βένους, ενώ παρουσιάζει και πολλά κοινά στοιχεία με την αιγυπτιακή θεά Άθωρ. Σε αυτήν ωφείλει το όνομά του ο πλανήτης Αφροδίτη.

Ευρυμέδουσα Κίρκη Στην ελληνική μυθολογία με το όνομα Ευρυμέδουσα είναι γνωστή μία δούλη του βασιλιά των Φαιάκων, του Αλκινόου, η οποία υπήρξε και τροφός της Ναυσικάς. Στην Οδύσσεια (ραψωδία η, στίχοι 7 κ.ε.) η «θαλαμηπόλος Ευρυμέδουσα» περιγράφεται ως μία γριά από την `Ηπειρο που είχε ανάψει φωτιά για το φαγητό όταν η Ναυσικά με τις ακολούθους της επέστρεψε στον πύργο της την ημέρα που συνάντησε τον ναυαγό Οδυσσέα. «Την ασπροχέρα Ναυσικά αυτή είχε μεγαλώσει / κι αυτή φωτιά της άναψε κι ετοίμασε τραπέζι». Στην ελληνική μυθολογία η Κίρκη ήταν δευτερεύουσα θεότητα, κατ' άλλους μάγισσα ή νύμφη. Πατέρας της ήταν ο θεός Ήλιος και μητέρα της η Πέρση, μία από τις Ωκεανίδες. Η Κίρκη ήταν αδελφή του Αιήτη και της Πασιφάης. Η Κίρκη ζούσε στο νησί στο οποίο ήταν βασίλισσα, την Αιαία και μεταμόρφωνε τους εχθρούς της ή όσους την προσέβαλαν σε ζώα με τη χρήση μαγικών ποτών, καθώς γνώριζε πολλά για τα βότανα και τη φαρμακευτική τους επίδραση.

Θέτις Αντίκλεια Η Θέτις ήταν μία από τις Νηρηίδες της ελληνικής μυθολογίας, κόρη του Νηρέα και απόγονος (εγγονή) της Τιθύoς. Ο Δίας την επιθύμησε, αλλά εκείνη δέχτηκε τις προσφορές του. Η θεά Θέμις αποκάλυψε κατόπιν πως η Θέτις θα έφερνε στον κόσμο έναν γιο που θα ήταν δυνατότερος από τον πατέρα του. Φοβούμενος για την εξουσία του, ο Δίας έδωσε στην Θέτιδα ως σύζυγο ένα θνητό, τον Πηλέα Η Αντίκλεια η κόρη του Αυτόλυκου, που παντρεύτηκε τον Λαέρτη με τον οποίο απέκτησε ένα γιο, τον μυθικό και «πολυμήχανο» Οδυσσέα Βασιλέα της Ιθάκης, που όμως πέθανε από τη θλίψη της λόγω της μακρόχρονης απουσίας του γιου της, στον Τρωικό Πόλεμο.

Η ωραία Ελένη Η αποκαλούμενη και Ωραία Ελένη, περίφημη για την ομορφιά της, στην ελληνική μυθολογία ήταν κόρη του Τυνδάρεω ή του Δία και σύζυγος του Μενέλαου, του βασιλέα της Σπάρτης. Η αρπαγή της από τον Πάρη και η μεταφορά της στην Τροία έγινε αφορμή, σύμφωνα με τον μύθο, του Τρωικού Πολέμου. Ο Όμηρος την ονομάζει κόρη του Δία και φαίνεται ότι γεννήθηκε από την επαφή του με τη Λήδα, την οποία ο θεός επεσκέφθη μεταμορφωμένος σε κύκνο. Είναι δηλαδή αδελφή των Διοσκούρων Κάστορα και Πολυδεύκη. Ο θρύλος της ομορφιάς της είχε εξαπλωθεί σ' όλη την Ελλάδα. Πολύ μικρή την έκλεψε ο Θησέας με τη βοήθεια του Πειρίθου, ενώ χόρευε στον ναό της Αρτέμιδος και τη μετέφερε στην Αττική, όπου την έκρυψε στις Αφίδνες για να τη φροντίζει η μητέρα του, Αίθρα. Από εκεί την ελευθέρωσαν οι αδελφοί της οι Διόσκουροι. Γύρισε στο Άργος και ήταν η πιο περιζήτητη νύφη όλης της Ελλάδας. Τελικά, ο επίσημος πατέρας της, ο Τυνδάρεως, διάλεξε τον Μενέλαο για να την παντρέψει. Η Αφροδίτη, σύμφωνα με την υπόσχεση που είχε δώσει στον Πάρη, κανόνισε να νιώσουν δυνατό αμοιβαίο έρωτα κι έτσι ο Πάρις την πήρε με τη θέλησή της στην Τροία.

Μετά τον θάνατο του Πάρη παντρεύτηκε τον αδελφό του Δηίφοβο Μετά τον θάνατο του Πάρη παντρεύτηκε τον αδελφό του Δηίφοβο. Ύστερα από την πτώση της Τροίας ακολούθησε τον Μενέλαο στη Σπάρτη, όπου έφτασαν μετά από περιπέτειες οχτώ χρόνων. Από τότε έζησαν ήσυχοι την υπόλοιπη ζωή τους. Ωστόσο, ένας άλλος μύθος θέλει τον Μενέλαο να καταπλέει στην Αίγυπτο και να συναντά την πραγματική Ελένη, που του εκμυστηρεύεται ότι η Ελένη για την οποία πολεμούσαν στην Τροία ήταν ένα ψεύτικο όραμα. Στον μύθο αυτό αναφέρεται ο ποιητής Στησίχορος στην περίφημη παλινωδία του, η οποία διασώζεται στον Φαίδρο του Πλάτωνα[1], ο τραγικός ποιητής Ευριπίδης στο αντιπολεμικό δράμα του Ελένη, καθώς και ο σύγχρονος ποιητής Γιώργος Σεφέρης στο ποίημα του "Ελένη". Ο Όμηρος στην Ιλιάδα παρουσιάζει την Ελένη ως πλάσμα ανθρώπινο με καταγωγή, αποφεύγει την κατάκριση και την καταδίκη, αλλά την παρουσιάζει συχνά να αυτοκαταδικάζεται μεταχειριζόμενη το επίθετο «κυνώπις» για τον εαυτό της. Αν και αγαπάει τον Πάρη, τον παρατά, γιατί δεν είναι γενναίος. Ο Όμηρος τη χαρακτηρίζει καλλίκομον (ομορφομαλλούσα), καλλιπάρηον (ομορφοπρόσωπη), λευκώλενον (ασπροχέρα), τανύπεπλον (ομορφοντυμένη) κ.α. αλλά και ριγεδανήν (φρικτή), γιατί προκάλεσε τον αφανισμό πολλών ηρώων. Για τον ίδιο λόγο ο Αισχύλος παρετυμολογεί το όνομά της και την αποκαλεί ελεύναν, έλανδρον, ελέπτολιν (καταστροφή για τα καράβια, τους άνδρες, και τις πολιτείες). Μερικές φορές μετανιώνει και νοσταλγεί την πατρίδα της, τη Σπάρτη, τον άντρα της και την κόρη της Ερμιόνη.

Η κόρη στην Ομηρική εποχή. Στην Ομηρική εποχή οι γυναίκες ήταν υπό την κατοχή των ανδρών και δεν είχαν δικαίωμα για πολλά πράγματα. Οι γυναίκες δεν έβγαιναν έξω παρά μόνο για κάποιες σημαντικές εκδηλώσεις. Δεν είχαν δικαίωμα ψήφου και έπρεπε να εμφανίζονται πάντα με συνοδεία άλλων γυναικών. Τον χρόνο τους μέσα στο σπίτι τον περνούσαν στον γυναικωνίτη, όπου εκεί ασχολούνταν με τις οικιακές εργασίες. Όταν είχαν κάποιον φιλοξενούμενο του φέρονταν όμορφα και τον περιποιούνταν με μεγάλη προσοχή. Το κυριότερο χαρακτηριστικό για την ιδανική γυναίκα είναι ένας συνδυασμός ομορφιάς και εξυπνάδας. Οι άνδρες εκείνης της εποχής προτιμούσαν τις γυναίκες φρόνιμες και ταπεινές. Ήθελαν τις γυναίκες να είναι εργατικές και να ασχολούνται με τις οικιακές τους εργασίες. Να είναι σεμνές, αξιοπρεπείς, όμως ταυτόχρονα να είναι και όμορφες

Ενδυμασία Το εξωτερικό ένδυμα των γυναικών ήταν όμοιο περίπου με τον ανδρικό χυτώνα. Λεγόταν πέπελος ή εανός. Ήταν χρωματιστό χωρίς μανλικια και δενόταν στην μέση. Συγκρατούνταν από πόσπες αλλά και άνευ πορπών ή πόρπης από την ανοιχτή πλευρά, ο οποίος συγκρατούνταν με ζώνη απ’ τα πλευρά ενώ στο στήθος το ύφασμα προσέπεφτε διπλό. Με τον πέπλο κάλυπταν πολλές φορές όχι μόνο το σώμα αλλά και το κεφάλι. Τέτοιον πέπλο έφεραν συνήθως κατά τις κηδείες.

Η ιδανική γυναίκα Αυτή την περίοδο το λευκό δέρμα και τα ξανθά μαλλιά θεωρούνται πρότυπο ιδανικής ομορφιάς. Η ιδανική, όμως, γυναίκα συνδυάζει ομορφιά και εξυπνάδα, όπως η Ναυσικά, που με τη σεμνή της χάρη, τη νεανική απλότητα, τον αυθορμητισμό και την ώριμη σκέψη της συναρπάζει τον Οδυσσέα. Η Πηνελόπη θεωρείται εξίσου πρότυπο αληθινής γυναίκας, λόγω της ευαισθησίας, της σταθερότητας και της υπομονής της. Οι γυναίκες του Ομήρου, όμορφες και περιποιημένες, διαθέτουν και ψυχικά χαρίσματα. Η ομορφιά εναρμονίζεται με την ψυχή και το σώμα, οπότε η όμορφη παρουσία μαρτυρά και την καλοσύνη της ψυχής και την ωριμότητα του πνεύματος.

ΠΗΓΕΣ https://el.wikipedia.org/ eposiliada.blogspot.com/2012/01/blog-post.html