ΚΕΙΜΕΝΟ Αχός βαρύς ακούεται, πολλά τουφέκια πέφτουν. Μήνα σε γάμο ρίχνονται, μήνα σε χαροκόπι; Ουδέ σε γάμο ρίχνονται ουδέ σε χαροκόπι, η Δέσπω κάνει πόλεμο με νύφαις και μ' γγόνια. Αρβανιτιά την πλάκωσε 'ς του Δημουλά τον πύργο. Γιώργαινα, ρίξε τ’ άρματα, δεν είν' εδώ το Σούλι. Εδώ είσαι σκλάβα του πασά, σκλάβα των Αρβανίτων. -Το Σούλι κι' αν προσκύνησε, κι’ αν τούρκεψε νη Κιάφα. Η Δέσπω αφέντες Λιάπηδες δεν έκαμε, δεν κάνει» Δαυλί 'ς το χέρι νάρπαξε, κόραις και νύφαις κράζει. «Σκλάβαις Τούρκων μη ζήσωμε, παιδιά μ', μαζί μου ελάτε». Και τα φυσέκια ανάψανε, κι' όλοι φωτιά γενήκαν.

Χαρακτηριστικά: ΔΔεν έχει ομοι ο καταληξία (π.χ. πέφτουν-χαροκόπι). ΟΟ τίτλος σχετίζεται με το περιεχόμενο (στο κείμενο παρουσιάζεται η Δέσπω, το όνομα της οποίας αναφέρεται και στον τίτλο). ΈΈχει σημεία στίξης (τελείες, κόμματα, ερωτηματικά). ΈΈχει δημοτική γλώσσα (π.χ. «Αχός βαρύς ακούεται»). ΈΈχει ποιητικό λεξιλόγιο. ΤΤοποθετείται χρονικά στα τέλη 18 ου - αρχές 19 ου αιώνα.

 Έχει λιτό και πυκνό λόγο, χωρίς μακρηγορίες και πολλά επίθετα (π.χ. Εδώ είσαι σκλάβα του Πασά).  Υπάρχει «αρχή της ισομετρίας» (π.χ. «Δαυλί στο χέρι άρπαξε»).  Το νόημα του πρώτου ημιστιχίου επαναλαμβάνεται ή ολοκληρώνεται στο δεύτερο (π.χ. «Αχός βαρύς ακούεται, πολλά τουφέκια πέφτουν»).  Υπάρχουν άσκοπα ερωτήματα (π.χ. «Μήνα σε γάμο ρίχνονται, μήνα σε χαροκόπι;»). Δημοτικό τραγούδι (10 ος αιώνας- σήμερα ).

 Υπάρχει «σχήμα του αδυνάτου» (π.χ. «Και τα φυσέκια ανάψανε κι’ όλοι φωτιά γενήκαν»).  Έχει προσωποποιήσεις (π.χ. Το Σούλι κι αν προσκύνησε»).  Αντλεί το θέμα του από την ιστορία (επανάσταση του 1821).  Έχει έντονο το «λαϊκό» ψυχισμό, καθώς παρουσιάζει μία λαϊκή φιγούρα, τη Δέσπω.  Έχει ιαμβικό μέτρο και δεκαπεντασύλλαβο στίχο).

ΚΕΙΜΕΝΟ Ήρχισε και μεγάλωνε το δροσερό κλωνάρι, και πλήθαινε στην ομορφιά, στη γνώση, και στη χάρη. Eγίνηκεν τόσο γλυκειά, που πάντοθ' εγρικήθη πως για να το'χου' θάμασμα στον Kόσμον εγεννήθη. Kαι τ' όνομά τση το γλυκύ το λέγαν Aρετούσα, οι ομορφιές τση ή[σα]ν πολλές, τα κάλλη τση ήσαν πλούσα. Xαριτωμένο θηλυκό τως το'καμεν η Φύση, και σαν αυτή δεν ήτονε σ' Aνατολή και Δύση. Όλες τσι χάρες κι αρετές ήτονε στολισμένη, ευγενική και τακτική, πολλά χαριτωμένη. K' ήτον και Bασιλιού παιδί, και Pήγα θυγατέρα, πόθο μεγάλον ήβανε στο γράμμα νύκτα-ημέρα. Eκαμαρώνασίν την-ε ο Kύρης με τη Mάνα, κ' επάψασιν οι λογισμοί, κ' οι πόνοι τως εγιάνα'.

ΚΕΙΜΕΝΟ Eίχεν ο Bασιλιός πολλούς με φρόνεψη και πλούτη, συμβουλατόροι του ήτανε οι μπιστεμένοι τούτοι. M' απ' όλους είχεν ακριβό πάντα στη συντροφιά του έναν οπού Πεζόστρατον εκράζαν τ' όνομά του· του Παλατιού ήτο θαρρετός, ξεχωριστός παρ' άλλο, και διχωστάς του ο Bασιλιός δεν ήκανε ένα ζάλο. Eίχε κι αυτός έναν υ-γιό πολλά κανακιασμένο, φρόνιμον κι αξαζόμενο, ζαχαροζυμωμένο. Ήτονε δεκοκτώ χρονών, μα'χε γερόντου γνώση, οι λόγοι του ήσανε θροφή, κ' η ερμηνειά το βρώση. Kαι τ' όνομά του το γλυκύ Pωτόκριτον ελέγα', ήτονε τσ' αρετής πηγή και τσ' αρχοντιάς η φλέγα· κι όλες τσι χάρες π' Oυρανοί και τ' ’στρη εγεννήσαν, μ' όλες τον εμοιράνασι, μ' όλες τον εστολίσαν.

Χαρακτηριστικά: ΈΈχει ζευγαρωτή ομοιοκαταληξία (π.χ. εγρικήθη-εγεννήθη). ΟΟ τίτλος σχετίζεται με το περιεχόμενο (γίνεται αναφορά στον έρωτα του Ερωτόκριτου με την Αρετούσα, το όνομα του οποίου υπάρχει στον τίτλο). ΈΈχει σημεία στίξης (τελείες, άνω τελείες, κόμματα). ΗΗ γλώσσα του έχει κρητικούς ιδιωματισμούς (π.χ. «το όνομά τση το γλυκό»).

 Έχει ποιητικό λεξιλόγιο.  Τοποθετείται χρονικά γύρω στον 15 ο αιώνα.  Το θέμα του ποιήματος είναι ηθικοδιδακτικό, μιας και μιλάει για τον έρωτα.  Έχει θεατρική μορφή, όπως φαίνεται σε άλλα αποσπάσματα του έργου από τους συνεχείς διαλόγους.  Βασίζεται σε δυτικά πρότυπα, κυρίως σε ιταλικά έργα της εποχής που έχουν ως θέμα τους τον έρωτα.

Αθανάσιος Μάνος Θάλεια Βόρρη Αμαλία Κόμνου Αλεξάνδρα Μαγγίτα Πέγκυ Παπαδοπούλου ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ!!!