Πρόσφυγας, λοιπόν, είναι κάποιος που αναγκάζεται να εγκαταλείψει τη χώρα του εξαιτίας πολιτικής, εθνικής, φυλετικής και θρησκευτικής δίωξης ή επειδή ανήκει σε μια ιδιαίτερη κοινωνική ομάδα η οποία διώκεται. Πρόσφυγας είναι επίσης όποιος κινδυνεύει στη χώρα του λόγω πολέμου ή γενικευμένης βίας. Για τους λόγους αυτούς δεν μπορεί να επιστρέψει στην πατρίδα του και δικαιούται άσυλο και διεθνή προστασία στη χώρα που καταφεύγει. Μετανάστες είναι όσοι εγκαταλείπουν τη χώρα τους προσπαθώντας να βρουν εργασία και καλύτερες συνθήκες διαβίωσης. Συχνά υποχρεώνονται να φύγουν λόγω περιβαλλοντικών συνθηκών και απόλυτης φτώχειας. Η διαφορά με τους πρόσφυγες είναι πως οι μετανάστες μπορούν να επιστρέψουν στις πατρίδες τους και δεν κινδυνεύει η ζωή και η σωματική τους ακεραιότητα

1. Στρατή Δούκα, Η ιστορία ενός αιχμαλώτου 2. Ηλία Βενέζη, Το νούμερο Γ. Ιωάννου, Μες τους προσφυγικούς συνοικισμούς 4. Ζουλφί Λιβανελί,Ένας άνθρωπος, μία γάτα, ένας θάνατος 5. Μίλαν Κούντερα, Η άγνοια 6. Δημήτρης Νόλλας,Ναυαγίων πλάσματα 7. Δημήτρης Νόλλας, Στο δρόμο για το Βούπερταλ 8. Γκασμέντ Καπλάνι: Μικρό ημερολόγιο συνόρων

Επειδή άλλη μάνα με γέννησε και σ' άλλη γλώσσα άκουσες εσύ τα όμορφα παιδικά σου παραμύθια... μη με φωνάζεις «ξένο» το ψωμί σου δε διαφέρει απ' το δικό μου το χέρι σου είναι όμοιο με το δικό μου, σαν τη φωτιά καίει και η δική μου φωτιά. Γιατί λοιπόν με φωνάζεις «ξένο»; ………………………………………………………………………………. Αν θέλεις το καλό μου να είσαι καλός σταμάτα τώρα να με φωνάζεις «ξένο» αν θέλεις, κοίταξέ με στα μάτια, πιο πέρα απ' το μίσος ας φθάσει η ματιά σου, ας ξεπεράσει φόβο, εγωισμό. Για δες, άνθρωπος είμαι κι εγώ Όχι, δεν είμαι «ξένος»! (ποίημα άγνωστου μετανάστη)

 Νύφες: Παντελής Βούλγαρης, 2004  Πολίτικη Κουζίνα: Τάσος Μπουλμέτης, 2003  Τα παιδιά του Απρίλη Yuksel Yavuz (1998, Γερμανία)  Ίσως, Αύριο! Δανία . Εast is East: Damien Ο’ Donnel,1998, Αγγλία  «West Side Story»,1961,Αμερική  «Green Card» (1990) του Πίτερ Γουίαρ.  «Soul Kitchen»,(2009 του Φατίχ Ακίν.  Παράδεισος στη Δύση,2009  «Το Λιβάδι που Δακρύζει» (2004) του Θ. Αγγελόπουλου  «Η Άλλη Όχθη» (Gagma napiri ) του Γκεόργκε Οβασβίλι

Χαθήκανε και το νερό τους έφερε ως εδώ Αδέσποτα χωρίς χαρτιά με πρόσωπα στεγνά "Εγώ που χρόνια τώρα Τριγυρνώ σαν πουλί περιπλανώμενο μες στη μοναξιά,μες στην ξενιτιά που δεν την αντέχω άλλο πια..." (έντεχνο ) Ως πότε πια η τύχη μου θα μ' έχει δικασμένο να σέρνομαι στην ξενιτιά σαν φύλλο μαραμένο (αμανές) Η ξενιτιά, η φυλακή, η φτώχεια, η ορφάνια τα τέσσερα ζυγιάστηκαν σ’ ένα βαρύ καντάρι και πιο βαριά η ξενιτιά με τα πολλά φαρμάκια. ( δημοτικό)

 show.php/DSGL105/229/1690,5407/extras/activitie s/indexH_2_metaselida/indexh_2_metaselida.html show.php/DSGL105/229/1690,5407/extras/activitie s/indexH_2_metaselida/indexh_2_metaselida.html  Active Member: Φυσάει κόντρα Active Member: Φυσάει κόντρα  Manu Chao: Clandestino Manu Chao: Clandestino  Pink Floyd: Song for Palestine Pink Floyd: Song for Palestine  Locomondo: Χέρια σαν κι αυτά Locomondo: Χέρια σαν κι αυτά

Ο πρόσφυγας Felix Nussbaum

Γλυπτό αφιερωμένο στον άγνωστο πρόσφυγα και μετανάστη

Ο “Ηπειρώτης Μετανάστης”, που βρίσκεται στην πλατεία του Περάματος Ιωαννίνων, αποτελεί μια υπογράμμιση στην αγάπη των μεταναστών για την πατρίδα τους

Έλληνες πρόσφυγες

 'Οι πρώτες μέρες μας στη Σμύρνη είχαν κέφι και συγκινήσεις. Γυρίζαμε εδώ και κει σαν περιηγητές και γεμίζαμε τα μάτια και τη ψυχή μας με νέα θεάματα, και νέες εντυπώσεις, με την άπληστη διάθεση που έχει κανείς για το καινούργιο, το φευγαλέο και το προσωρινό. Η μεγάλη πολιτεία με τα άγνωστα σπίτια, τον άγνωστο κόσμο, την άγνωστη ρυμοτομία, τις άγνωστες εκπλήξεις μας κρατούσες σε συνεχή έξαψη. Στο Αϊντίνι ήξερες τον καθένα με το όνομά του και τα προβλήματά του. Ήξερες που πηγαίνει, όταν βγαίνει την τάδε ώρα, τι λέει όταν συναντιέται με έναν άλλον, που και πως διασκεδάζει, γιατί τρέχει και ιδρωκοπάει, γιατί παντρεύεται και από τι πεθαίνει. Εδώ το καινούργιο βιβλίο με τις ζωηρές εικόνες δεν τέλειωνε εύκολα και τα ερωτηματικά ήταν πολλά κι οι γρίφοι σου ζητούσανε μια κάποια λύση, έστω και φανταστική. Δε μας ξέρανε εδώ οι πολλοί άνθρωποι και δεν τους ξέραμε ούτε μείς, κι έτσι νιώθαμε τόση ελευθερία. Το Και, το Παραλλέλι, η Μπελαβίστα, οι Βερχανέδες, οι Μεγάλες Ταβέρνες, το Μπουλβάρ – Αλιότι, οι Κουλές, τα Τράσα, η Αγία Φωτεινή, η Αγία Κατερίνα, τα βαποράκια του Κορδελιού, το τραμ της προκυμαίας που το σερναν άλογα, τα κατάμεστα με εύθυμο κόσμο κέντρα, οι πουλητάδες των γιασεμιών, τα μονά ζυγά φιστίκια, τα ''Πολιτάκια'' με τα σαντούρια, οι πεταχτές γυναίκες, όλα, έμοιαζαν σαν εύθυμες, χτυπητές κορδέλες, που έπλεκαν ένα χαρωπό γαϊτανάκι. Και μέσα σ' αυτά η μητέρα να μπαινοβγαίνει μαζί μας στα καταστήματα και ν' αγοράζει τη χαρά του περιττού μέσα σε μεγάλα και μικρά πακέτα'‘ Διδώ Σωτηρίου, ''Οι νεκροί περιμένουν'', εκδ. Κέδρος, Αθήνα, 2011.

Οικογένεια τραπεζίτη Θεοφύλακτου Μασκαρεμένοι Έλληνες

Η ομάδα του Πανιωνίου

« Φύσηξεν η νύχτα * σβήσανε τα σπίτια* κι είναι αργά στην ψυχή μου. Δεν ακούει κανένας * όπου κι αν χτυπήσω η μνήμη με σκοτώνει» Ελύτης

Η Συνθήκη της Λoζάνης (24 Ιουλίου 1923) επισφράγισε με οδυνηρό τρόπο τη Μικρασιατική Καταστροφή και, ταυτόχρονα, το τέλος της ελληνικής πολεμικής περιπέτειας που είχε ξεκινήσει με τους Βαλκανικούς Πολέμους το Η Ανατολική Θράκη, η Ιμβρος, η Τένεδος και η ζώνη της Σμύρνης παραχωρήθηκαν στην Τουρκία, ενώ αποφασίστηκε η υποχρεωτική ανταλλαγή πληθυσμών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Από την ανταλλαγή εξαιρέθηκαν οι μουσουλμάνοι της Δυτικής Θράκης, οι ελληνορθόδοξοι της Κωνσταντινούπολης, της ΄Ιμβρου και της Τενέδου, και οι μουσουλμάνοι «αλβανικής καταγωγής» που ήταν εγκατεστημένοι κυρίως στην Ηπειρο (Τσαμουριά) καθώς και οι ελληνορθόδοξοι ΄Αραβες της Κιλικίας. Στην ουσία, η ανταλλαγή των πληθυσμών βάσει της Συνθήκης της Λoζάνης σηματοδότησε την οριστική μετάβαση από την πολυεθνοτική και πολυθρησκευτική Αυτοκρατορία στα ομοιογενή εθνικά κράτη. Υπ' αυτή την έννοια, οι εξελίξεις στην ελληνοτουρκική διαμάχη δεν απέχουν από τα αποτελέσματα του Α' Παγκοσμίου Πολέμου σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Η Συνθήκη των Βερσαλλιών και οι συναφείς συνθήκες που υπογράφτηκαν το , κλείνοντας τον εξοντωτικό Μεγάλο Πόλεμο, είχαν ως βασικό χαρακτηριστικό ακριβώς τη διάλυση των αυτοκρατοριών και τη δημιουργία στη θέση τους των σύγχρονων ευρωπαϊκών εθνών-κρατών στην Κεντρική και στην Ανατολική Ευρώπη.

Με τις εκατόμβες του Α' Παγκοσμίου Πολέμου εξάλλου και την οριστική αναδιάταξη των συσχετισμών δυνάμεων στο επίπεδο της ευρωπαϊκής πολιτικής, είχε πλέον λυθεί οριστικά και το Ανατολικό Ζήτημα. Η συγκυρία του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, όπου Ελλάδα και Οθωμανική Αυτοκρατορία βρέθηκαν σε αντίπαλα στρατόπεδα, έφερε τον ελληνικό στρατό στην άλλη όχθη του Αιγαίου αλλά ενεργοποίησε ταυτόχρονα ένα ισχυρό τουρκικό εθνικιστικό κίνημα. Η Μικρασιατική Καταστροφή σήμανε τόσο τον θάνατο της Μεγάλης Ιδέας για την Ελλάδα όσο και τη γέννηση της σύγχρονης Τουρκίας πάνω στις στάχτες της Αυτοκρατορίας. Και για τις δύο χώρες, υπήρξε καθοριστική για τη διαμόρφωση του εθνικού κράτους, τον ορισμό των συνόρων και του εθνικού εδάφους και την, κατά το δυνατόν, εθνική ομογενοποίηση του πληθυσμού.

Η πρωτοφανής για τα διεθνή δεδομένα απόφαση της υποχρεωτικής ανταλλαγής των πληθυσμών υπαγορεύθηκε από την αρχή της ομοιογένειας που πρέσβευε το δόγμα του εθνικισμού και στο όνομα της οποίας άλλωστε είχαν γίνει διωγμοί και εθνοκαθάρσεις (και όχι μόνο στην περιοχή της Νοτιοανατολικής Ευρώπης). Είχε ήδη προηγηθεί, με τη Συνθήκη του Νεϊγύ (1919), η εθελούσια ανταλλαγή ελληνικών και βουλγαρικών πληθυσμών. Σε ό,τι αφορούσε την ελληνοτουρκική διαμάχη, φαινόταν πως η λύση της ανταλλαγής θα μπορούσε να εξασφαλίσει την ειρήνη στην περιοχή και την ασφάλεια στους πληθυσμούς. Σύμφωνα με τα στατιστικά δεδομένα, ανταλλάχθηκαν περίπου χριστιανοί και μουσουλμάνοι πρόσφυγες. Παρ' όλα ταύτα, οι εξαιρέσεις της Συνθήκης δημιούργησαν μειονότητες μέσα στα αντίστοιχα εθνικά κράτη, των οποίων η τύχη παρακολουθούσε (και παρακολουθεί) τη διακύμανση των ελληνοτουρκικών σχέσεων.

Η ριζική λύση της Ανταλλαγής λοιπόν, παρ' όλο που προκρίθηκε με στόχο να επιλύσει ένα μακροχρόνιο ζήτημα και να προλάβει νέες εθνικές συγκρούσεις, δημιούργησε ταυτόχρονα δύο νέα ζητήματα: το μειονοτικό και το προσφυγικό. Η επαχθέστερη κληρονομιά της Συνθήκης της Λoζάνης υπήρξε πράγματι η ανάγκη εγκατάστασης και ενσωμάτωσης των ανταλλαχθέντων προσφύγων στο ελληνικό κράτος. Επρόκειτο για μια τεράστια επιχείρηση, για την οποία ιδρύθηκαν ειδικοί θεσμοί και ζητήθηκε διεθνής στήριξη. Η άφιξη των προσφύγων αναδιαμόρφωσε τις κοινωνικές και πολιτικές συγκρούσεις στην Ελλάδα, ενώ η εγκατάστασή τους προσέκρουσε συχνά στην εχθρότητα των ντόπιων πληθυσμών. Παρ' όλο που η Ανταλλαγή έγινε με στόχο την εθνική ομοιογένεια, ούτε οι πρόσφυγες αποτελούσαν ομοιογενή ομάδα ούτε οι Ελλαδίτες τούς υποδέχθηκαν ως ομοεθνείς. Η εγκατάστασή τους κυρίως στη Βόρεια Ελλάδα βάθυνε τον διχασμό ανάμεσα στην Παλαιά και στη Νέα Ελλάδα, ενώ η αφομοίωσή τους υπήρξε δύσκολη και μακροχρόνια. Ωστόσο, το έργο της αποκατάστασης εκτιμήθηκε ως «επίτευγμα» του ελληνικού κράτους, μέσα στις δύσκολες συνθήκες του Μεσοπολέμου.

Ανταλλαγή πληθυσμών, Λήμνος

Εικόνες προσφυγιάς. Κάτω αριστερά: αντίσκηνα προσφύγων στον καταυλισμό του Θησείου

Όπως θυμάται ο Μάρκος Βαμβακάρης στην αυτοβιογραφία του: «Έμενε ο κόσμος στα βαγόνια των σιδηροδρόμων. Έμενε εκεί που είχε καμιά αποθήκη εγκαταλειμμένη. Τσαντήρια κάνανε. Καταστροφή, μεγάλη καταστροφή. Να μην ξαναδούν τα μάτια μας τέτοια πράγματα. Το τι τραβήξανε αυτοί οι άνθρωποι δεν λέγεται. Ατιμαστήκανε. Γίνανε χάλια, χάλια, χάλια. Άσε που ήταν ατιμασμένοι από κει με τους Τούρκους που τους καταδιώκανε. Και κατόπιν εδώ που ήρθανε τα ίδια. Προσπαθήσανε, κάνανε χίλια δυο να βρίσκουνε το ψωμί τους, μέχρι να βρουν ένα σπίτι να κάτσουνε. Αν ένας πατέρας είχε πέντε-έξη παιδιά και κορίτσια, άλλα άρπαγε ο ένας από δω, άλλα ο άλλος από κει. Καταστροφή μάνα μου… Και οι ντόπιοι δεν τους έβλεπαν με καλό μάτι. Αλλά τους βρίζανε. Χίλια δυο. Φύγετε από δω ρε! Πηγαίνετε παρά πέρα. Δεν τους κοιτάζανε. Δεν είχαν την αγάπη να πουν για στάσου, συγγενείς μας είναι, Έλληνες πραγματικοί. Να τους αγκαλιάσουμε. Δεν έγινε αυτό το πράμα, εγώ δηλαδή τι είδα. Μπορεί αλλού. Ήθελαν να τους κλέψουνε οι κλεφταράδες που ήταν εδώ πέρα. Ν’ αρπάξουν ό,τι είχαν. Να τους κλέψουνε, να τους γελάσουνε. Απατεώνες».

«Η βρισιά τουρκόσπορος μαζί με σωρό ανάλογες βρισιές, όπως,παληοαούτηδες κ.λπ. ήταν στην ημερήσια διάταξη, από ανώτερα και κατώτερα κυβερνητικά όργανα…» Το χάσμα ενισχύθηκε και συντηρήθηκε από τον άγριο οικονομικό ανταγωνισμό. τόσο στην ιδιοποίηση της γης, όσο και στις εμπορικές δραστηριότητες.» εισαγγελέας Βαζούρας «Μια μεγάλη μερίδα του πληθυσμού, που από το 1915 είχε διχασθεί δεν αντίκρισε τους πρόσφυγες με συμπάθεια, όταν τα αδυσώπητα κύματα της ιστορίας τους έριξαν πάνω στους βράχους της Ελλάδας. Δεν υπήρξε συμπάθεια, δεν υπήρξε απάθεια, υπήρξε αντιπάθεια.» Πρωθυπουργός Παναγιώτης Καννελόπουλος

«Δεν άκουγε κανείς εκείνες τις μέρες τίποτα άλλο από τα στόματα όλων αυτών παρά κατάρες στο Βενιζέλο και βλαστήμιες: ‘’Αχ αυτοί οι τουρκοσπορίτες Έλληνες της Μικράς Ασίας μας πήραν στο λαιμό τους. Μακάρι να τους σφάξει όλους ο Κεμάλ και να μη μείνει ούτε ποδάρι από δαύτους’’…» ιστορικός Γιάννης Κορδάτος

Τουλάχιστον τέσσερις φορές σημειώνεται στα χρονικά το φαινόμενο, έχοντας μαζικό χαρακτήρα: Το 1923 μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή στο πλαίσιο της υποχρεωτικής ανταλλαγής πληθυσμών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Το 1939 όταν η περιοχή της Αλεξανδρέττας, μέρος της Μεγάλης Συρίας, προσαρτήθηκε στις επαρχίες της Τουρκίας. Το 1860 όταν ξεκίνησαν σφαγές και διώξεις χριστιανών στη Β. Αφρική. Το 1882 στη διάρκεια της αιγυπτιακής επανάστασης. Οι συνθήκες κάτω από τις οποίες Έλληνες πρόσφυγες βρέθηκαν στη Συρία και Έλληνες πρόσφυγες ήρθαν από την ευρύτερη περιοχή στην Ελλάδα διαφέρουν ριζικά μεταξύ τους. Κοινός, όμως, παρονομαστής ήταν ο πόλεμος και ο φόβος για τη ζωή τους. Αλλά και η ομοιότητα των προσφυγικών τραγωδιών ανεξαρτήτως εποχών, προέλευσης και προορισμού των θυμάτων.

Από το 1922 Η πιο μαζική περίπτωση Ελλήνων προσφύγων, που αναζητούν άσυλο στη Συρία, καταγράφεται αμέσως μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή. Μερικές χιλιάδες, από τις εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες που ξεριζώνονται από τη Μικρασία το δεύτερο εξάμηνο του 1922 και τις αρχές του 1923 και ενώ συνεχίζονται στη Λοζάνη οι διαπραγματεύσεις για την ελληνοτουρκική ανταλλαγή πληθυσμών, καταφεύγουν στη Συρία. Η οθωμανοκρατούμενη περιοχή της φυσικής Συρίας (περιλάμβανε, εκτός από τη σημερινή, δηλ. τη γεωγραφική Συρία, τον Λίβανο, την Παλαιστίνη και την Υπεριορδονία) είχε καταληφθεί ως εχθρικό έδαφος, ενώ διαρκούσε ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος από αγγλογαλλικά στρατεύματα (ο σουλτάνος της Κωνσταντινούπολης είχε ταχθεί με την πλευρά των Κεντρικών Δυνάμεων).

Μετά τη λήξη του πολέμου οι Γάλλοι, προλαβαίνοντας και καταστέλλοντας με στρατιωτικά μέσα την «αραβική αφύπνιση», έγιναν κύριοι της Δαμασκού, αντικαθιστώντας τους Άγγλους (είχαν αποχωρήσει λίγο νωρίτερα ύστερα από γαλλοαγγλική διανομή εδαφών περιοριζόμενοι σε Παλαιστίνη και Υπεριορδανία). Με τη συμφωνία του Σαν Ρέμο (1920) νομιμοποιείται η γαλλική στρατιωτική παρουσία σε Συρία - Λίβανο στο όνομα της Κοινωνίας των Εθνών. Τυπικά, για την προστασία των μειονοτήτων και μέχρι να ανεξαρτητοποιηθεί η περιοχή. Ουσιαστικά η «εντολή» σήμανε μετατροπή σε γαλλική αποικία. Εκεί καταφεύγουν για προστασία χιλιάδες Έλληνες. Είναι ένας ενδιάμεσος σταθμός για μετάβαση σε ελληνικά εδάφη ή αλλού. Μια περιγραφή της κατάστασης παραθέτει ο Βρετανός δημοσιογράφος και συγγραφέας Χάρολντ Σπένσερ, ο οποίος αυτή την περίοδο βρίσκεται στην Ελλάδα και αρθρογραφεί για την προσφυγική τραγωδία. Γράφει αρχές Μαρτίου του 1923: «Η κατάστασις εχειροτέρευσεν, ιδίως λόγω της πολιτικής της Γαλλικής Κυβερνήσεως... Μέγας αριθμός προσφύγων της Μικράς Ασίας επί των πλοίων εις τους Γαλλικούς λιμένας της Συρίας, οι δε Γάλλοι ουχί μόνον αρνούνται να επιτρέψουν εις αυτούς να παραμείνουν τουλάχιστον εις Συρίαν, αλλά αρνούνται και να τους δώσουν τροφήν... Ο εκεί Ελλην πρόξενος ζητεί εσπευσμένως χρήματα διά να σώση τους πληθυσμούς αυτούς εκ πείνης θανάτου, παρίσταται δε ανάγκη να μεταφερθούν και οι πρόσφυγες ούτοι της Συρίας εις την Ελλάδα εφ' όσον οι Γάλλοι τους εκδιώκουν...» (εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ 3/3/1923).

 Ως αποτέλεσμα του σκληρού εμφυλίου πολέμου του , πλήθος Ελλήνων υπηκόων που ανήκαν στην παράταξη των ηττημένων κατέφυγαν ως πρόσφυγες σε άλλα κράτη. Σύμφωνα με τα στοιχεία των Οργανώσεων Πολιτικών Προσφύγων, στις τότε σοσιαλιστικές χώρες, κατέφυγαν άτομα. Απ' αυτούς ήταν αντάρτες του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας και πολιτικά στελέχη. Οι υπόλοιποι ήταν άμαχος πληθυσμός που προέρχονταν κυρίως από τις παραμεθόριες περιοχές. Στους πρόσφυγες συμπεριλαμβάνονταν περισσότερα από παιδιά, τα οποία στάλθηκαν στις ανατολικές χώρες μετά την άνοιξη του  Τους πρώτους πολιτικούς πρόσφυγες δέχτηκαν η Γιουγκοσλαβία, η Αλβανία και η Βουλγαρία. Το κύριο τμήμα τους μετακινήθηκε προς την Ουγγαρία, Πολωνία, Ρουμανία, Τσεχοσλοβακία, Ανατολική Γερμανία και Σοβιετική Ένωση. Περιορισμένος αριθμός προσφύγων κατέφυγε στη δυτική Ευρώπη, τον Καναδά, τις ΗΠΑ και την Αυστραλία.

 Μέχρι το 1900 (αρχές 20ού αιώνα)  Από το 1900 μέχρι το 1921  Από το  Από το 2010 έως σήμερα

 Από την εποχή της οθωμανική αυτοκρατορίας οι Έλληνες (ρωμιοί) μετανάστευαν για οικονομικούς λόγους (δουλειές, εμπόριο) σε χώρες του εξωτερικού.  Συνεχίστηκε και τα χρόνια μετά την δημιουργία του Ελληνικού κράτους και αφορά τους Έλληνες της Παλαιάς Ελλάδας αλλά και τους Έλληνες της «σκλαβωμένης» Ελλάδας (Ήπειρο, Μακεδονία, Θράκη)  Χώρες προορισμούς διάφορες (Αίγυπτος – Αλεξάνδρεια, Βουκουρέστι, Βουδαπέστη, Ρωσία, Αυστρία κτλ)

 Αφορά μετανάστευση κυρίως στις ΗΠΑ αλλά και Αυστραλία  η Ελλάδα θα χάσει το 8% του συνολικού της πληθυσμού.  Περίπου άνθρωποι εγκαταλείπουν ετησίως, μια χώρα οικονομικά εξουθενωμένη και πολιτικά αβέβαιη  Κυρίως για να αντιμετωπίσουν τη φτώχια και την οικονομική ύφεση, όπως επίσης και τις κακές συνθήκες διαβίωσης στην ύπαιθρο Έλληνες μετανάστες από την Κρήτη έφτασαν στη Γιούτα

Δύσκολες συνθήκες ταξιδιού Tο πλήθος των μεταναστών κυρίως ταξίδευε τρίτη θέση στοιβαγμένο σαν εμπόρευμα στο κατάστρωμα και τα αμπάρια. Υπερωκεάνια με διάρκεια ταξιδιού μέρες. «Iερά εξέταση» στο Ellis Island Υγειονομική εξέταση των μεταναστών Επιστροφή των «αρρώστων».

 Έλληνες μετανάστες σερβίρουν νέγρους στην Αμερική Έλληνες παιδιά - Λοστρόμοι

Αφορά την μετεμφυλιακή φτωχή και εξαθλιωμένη οικονομικά Ελλάδα : μετανάστευσαν συνολικά Έλληνες,οι εκτός Ευρώπης Χώρες Προορισμού Ευρώπη - Γερμανία Σουηδία Βέλγιο Αμερική – ΗΠΑ, Χιλή Αυστραλία Αφρική

Η μεγαλύτερη ροή μεταναστών Έλληνες από τους οποίους οι (68%) στην Δυτική Γερμανία Άλλοι προορισμοί :Σουηδία -Βέλγιο Καλά οργανωμένες ροές

Μετανάστευση προς Δ. Γερμανία 70% από περιοχές της Β. Ελλάδας, κυρίως Αγροτικές Περιοχές Μετανάστευση προς Αμερική Καναδά Αυστραλία Νησιά Αιγαίου και Ν. Ελλάδα (παλαιά Ελλάδα)

 Το κύμα μετανάστευσης μειώνεται δραματικά  Εμφανίζεται επιστροφή πολλών μεταναστών πίσω στα πάτρια εδάφη

Η οικονομική κρίση οδηγεί Νέους σε μετανάστευση μόνο το 2012 (και κάθε χρόνο τόσοι περίπου) Μορφωμένοι με πολλά προσόντα αναζητούν καλύτερες συνθήκες ζωής Αποτελούν το 3.3% των μεταναστών προς Γερμανία

Η 18η Δεκεμβρίου έχει καθιερωθεί ως Παγκόσμια Ημέρα Μετανάστη, με πρωτοβουλία των Ηνωμένων Εθνών, με σκοπό να ενισχυθεί η εκστρατεία του Οργανισμού όσον αφορά στην προστασία του μετανάστη. Σαν σήμερα το 1990, η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ υιοθέτησε τη «Διεθνή Συνθήκη για την Προστασία των Δικαιωμάτων όλων των Μεταναστών και των μελών των Οικογενειών τους». Με αφορμή την ημέρα αυτή, μαθητές του σχολείου μας που συμμετέχουν στο πρόγραμμα «Των Ελλήνων οι κοινότητες», παρακολούθησαν ενημερωτική παρουσίαση του θέματος και πήραν μέρος σε σχετικό βιωματικό παιχνίδι ρόλων, που οργάνωσαν φοιτήτριες του τμήματος Κοινωνικής Διοίκησης του Παν/μίου Κομοτηνής.

 movies.doc movies.doc  prosfuges-k-metanastes prosfuges-k-metanastes   229/1690,5407/extras/activities/indexH_2_metaselida/indexh_2_metaseli da.html 229/1690,5407/extras/activities/indexH_2_metaselida/indexh_2_metaseli da.html  prosfygia-metanasteysi prosfygia-metanasteysi   moyseio-tis-eyropis-glypta-prosfygon-sto-vytho-tis-thalassas moyseio-tis-eyropis-glypta-prosfygon-sto-vytho-tis-thalassas  ma8htes-ths-Kyproy-gia-toys-prosfyges-FWTO.html ma8htes-ths-Kyproy-gia-toys-prosfyges-FWTO.html     digitalschool.minedu.gov.gr 