ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ Η ΜΟΔΑ ΣΤΟ ΜΑΚΙΓΙΑΖ

ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ (1000π.Χ) Πρότυπο για τις γυναίκες και τους άνδρες στην Αρχαία Ελλάδα ήταν η Θεά Αφροδίτη, η φυσική ομορφιά με το απέριττο φόρεμα. Το μακιγιάζ ήταν ισορροπημένο, αρμονικό και απαλό. Το καθαρό και λευκό δέρμα ήταν ένδειξη αθωότητας και για αυτό, προσπαθούσαν να το διατηρούν έτσι. Οι Ελληνίδες ανώτερης τάξης έβαφαν τα μάγουλα και τα χείλη με ροζ, ή γήινο κόκκινο, με χρωστικές που έβγαζαν από λουλούδια και ρίζες φυτών. Λεύκαιναν το δέρμα με τη σκόνη από το ψιμύθιο του ανθρακικού μολύβδου, με αλεύρι ή κιμωλία και κάποιες φορές ανακάτευαν την σκόνη με λίπος και έφτιαχναν μια πάστα, την οποία άλοιφαν το πρόσωπο.

Σκούραιναν τις βλεφαρίδες ή απλά τις γυάλιζαν και σταθεροποιούσαν τις τρίχες των βλεφαρίδων με μίγμα αυγού, ρετσίνι και αμμωνίας. Τόνιζαν τα φρύδια με σκούρα σκιά στο κινητό βλέφαρο και περιέγραφαν τα μάτια με μαύρη γραμμή κατά μήκος των βλεφάρων. Σκιά για τα μάτια έφτιαχναν από κάρβουνο και ελαιόλαδο. Το χρώμα των χειλιών τονιζόταν ελαφρά με πάστα από μίγμα ελαιόλαδου, οξειδίου του σιδήρου και κηρού μελάσας. Αν και βάζαν κόκκινο χρώμα στα μάγουλα, η ένταση στην εκφραστικότητα των ματιών έπρεπε να παραμένει το επίκεντρο του προσώπου. Πίστευαν πως τα καλλυντικά παρασκευάστηκαν για πρώτη φορά από τη θεά Αφροδίτη και τα διέδωσε η ωραία Ελένη. Σε ένα τόσο υψηλό πολιτισμό, όπως ο αρχαιοελληνικός, όπου η ομορφιά εθεωρείτο αρετή, την υπηρετούσαν με ιερότητα. Η ομορφιά για τους αρχαίους Έλληνες ήταν θεόσταλτη και υψηλός στόχος του ανθρώπου.

Αρχαία Ρώμη (189π.Χ) Στην Αρχαία Ρώμη το μακιγιάζ ήταν βαρύ και υπερβολικό. Άλλωστε, ήταν χαρακτηριστικό Ρωμαϊκής κοινωνίας, η οποία παραληρούσε μέσα στα πλούτη από τις κατακτήσεις και την επίδειξη δύναμης και κυριαρχίας της Αυτοκρατορίας. Οι Ρωμαίες και μερικοί Ρωμαίοι, όταν ακολούθησαν την μόδα, λεύκαιναν το πρόσωπο και έβαφαν με κόκκινο τα μάγουλα και τα χείλη. Η χρωστική αυτή, προερχόταν από κόκκινη ώχρα, από τα πέταλα της παπαρούνας ceruse, σαφράν και κιμωλία.

Σκούραιναν τις βλεφαρίδες με Kohl από αντιμόνιο και έφτιαχναν σκιά από το δηλητηριώδη ανθρακικό χαλκό, πράσινου χρώματος και αζουρίτη (μεταλλικός χαλκός) μπλέ χρώματος. Η μόδα στα μαλλιά άλλαζε πολύ γρήγορα και τα επικρατέστερα χρώματα ήταν το κόκκινο και το ξανθό. Οι γυναίκες φορούσαν περούκες, ενώ οι άνδρες έκρυβαν με βαφή ή περούκες την φαλάκρα τους. Άνδρες και γυναίκες διακοσμούσαν τα μαλλιά τους με όμορφες δερμάτινες κορδέλες. Επίσης οι άνδρες έκαναν αποτρίχωση. Με αίμα από πρόβατα γυάλιζαν τα νύχια. Ουσιαστικά οι Ρωμαίοι διέθεταν δούλους ειδικά για την εφαρμογή των καλλυντικών του μακιγιάζ τους.

Μεσαίωνας (13ος – 16ος αιώνας) Μεσαίωνας (13ος – 16ος αιώνας) Οι γυναίκες ανώτερης κοινωνικής τάξης επέλεγαν απαλές αποχρώσεις στο δέρμα και προς το τέλος του Μεσαίωνα, το λευκό μόλυβδο. Χρησιμοποιούσαν ρουζ και κραγιόν χειλιών και έβαζαν ασπράδι από αυγό στο πρόσωπο. Το 13ο αιώνα το ρούζ είχε γενικευμένη χρήση από όλες τις γυναίκες. Το ροζ και ροδί χρώμα για τις εύπορες τάξεις, το καφέ κόκκινο για τις φτωχότερες κοινωνικές τάξεις. Το 15ο αιώνα, η Γαλλία και η Ιταλία καθιερώθηκαν ως τα σπουδαιότερα κέντρα παραγωγής καλλυντικών και αρωμάτων, αλλά και θανατηφόρων καλλυντικών από αρσενικό (για τα μάγουλα). Οι Γαλλίδες έβαφαν τα χείλη και τις παρειές με βυσσινί χρώμα και απλωνόταν με επιμέλεια σαν μεγάλη κουκκίδα.

Τα φρύδια έμοιαζαν να είναι συχνά ξυρισμένα τελείως Τα φρύδια έμοιαζαν να είναι συχνά ξυρισμένα τελείως. Για να μοιάζει ψηλό το μέτωπο αποτρίχωναν την γραμμή των μαλλιών τόσο ψηλά, ώστε φαίνονταν ελάχιστο ή καθόλου τα μαλλιά κάτω από τα διακοσμητικά μαντήλια που φορούσαν. Στο Μεσαίωνα, υπήρχε η τάση να τονίζεται η χλώμή επιδερμίδα με κάθε λογικό ή παράλογο τρόπο. Η φυσική αποφυγή του ήλιου, αλλά και η αφαίμαξη χρησιμοποιήθηκαν για να διατηρούν χλωμή την επιδερμίδα. Η κέρινη εικόνα στο πρόσωπο, η αφύσικη χλωμάδα έκανε τις γυναίκες να μοιάζουν σαν νεκρά πρόσωπα.

Η εξαπλωση αργότερα του Χριστιανισμού έμοιαζε να διαμορφώνει μια πιο κόσμια εμφάνιση και πλέον οι γυναίκες χρησιμοποιούσαν απαλό ροζ χρώμα σε παχύρευστη μορφή, με το οποίο κάλυπταν το πρόσωπο, λαιμό και ώμους. Στα χείλη και τις παρειές τοποθετούσαν υγρό ρούζ. Επικρατέστερα χρώματα ήταν το πορτοκαλί, το κόκκινο της φράουλας και το μοβ. Χρώματα σκιών: πράσινο, γαλαζοπράσινο, καφέ, γκρί και ήταν σε υγρή μορφή. Το περίγραμμα των ματιών τονιζόταν με μαύρο χρώμα όπως και τα φρύδια.