Tι είναι ο Σχολικός εκφοβισμός

Τι δεν είναι Σχολικός Εκφοβισμός Δεν είναι: 1. Η περίπτωση του πειράγματος, όπου οι μαθητές κάνουν αστεία μεταξύ τους διασκεδάζοντας αληθινά.

Συνέχεια Δεν είναι: 2. Όταν τα εμπλεκόμενα μέρη είναι ίσης δύναμης και όχι άνισης, λόγω αριθμού, σωματικής διάπλασης, κοινωνικής θέσης, κουλτούρας, τότε πρόκειται για σύγκρουση, βίαιη ίσως, αλλά όχι εκφοβιστική συμπεριφορά.

Συνέχεια Δεν είναι: 3. Εκτός από την ισότητα στη δύναμη, παρατηρείται επίσης όμοια συναισθηματική αντίδραση, που σημαίνει ότι και οι δύο μαθητές είναι θυμωμένοι και όχι όπως στον εκφοβισμό όπου ο μαθητής – στόχος φοβάται και αδυνατεί να υπερασπιστεί τον εαυτό του.

Μορφές της Βίας στον Εκφοβισμό 1.Σωματική: 2. Λεκτική: Χτυπάω, κλωτσάω, σπρώχνω, φτύνω, βάζω τρικλοποδιά, κλέβω, κρύβω, καταστρέφω τα πράγματα Κοροϊδεύω, προσβάλλω, βρίζω, κάνω σεξουαλικά υπονοούμενα ή και χειρονομίες 3. Κοινωνική: Εκβιάζω, απειλώ με σωματική βία και απαιτώ χρήματα ή πράγματα, διαδίδω φήμες, απομονώνω κοινωνικά, προδίδω τα μυστικά, προσβλητικά γκράφιτι.

Συνέχεια 4. Ηλεκτρονική: μέσω κινητού τηλεφώνου ή διαδικτύου, απειλές, προσβολές, δυσφήμιση, κοινωνική απομόνωση, δημοσιοποίηση πληροφοριών και εικόνων χωρίς άδεια, ψεύτικη ταυτότητα για εκμαίευση πληροφοριών και γελοιοποίηση.

Αίτια Σχολικού εκφοβισμού 1.Οικογενειακοί παράμετροι. 2.Η εφηβεία ως στάδιο ανάπτυξης και απαρτίωσης της ταυτότητας του ατόμου. 3. Η έλλειψη ενημέρωσης- ευαισθητοποίησης και η άγνοια των ενηλίκων του ευρύτερου περιβάλλοντος του παιδιού. 4.Η μεγάλη έμφαση που δίνεται από τους εκπαιδευτικούς και την οικογένεια στην ακαδημαϊκή επιτυχία.

Συνέχεια Αίτια: 5. Η έλλειψη συμμετοχής σε σχολικές δραστηριότητες και εξωσχολικές δραστηριότητες που βοηθούν στην εκτόνωση του άγχους.

Οι ρόλοι στο Σχολικό εκφοβισμό 1. Μαθητής-Θύτης: Οι μαθητές – θύτες έχουν συνήθως τα εξής χαρακτηριστικά: Έντονη, εξωστρεφής, παρορμητική προσωπικότητα. Μη ανοχή στη διαφορετικότητα. Χειριστικοί, έλλειψη ενσυναίσθησης. Εναλλάσσονται σε ρόλους θύτη-θύματος. Δικαιολογούν τις πράξεις τους ως πρόκληση του θύματος και τις εκλογικεύουν ελαχιστοποιώντας τις συνέπειες για το θύμα. Ναρκισσιστικά σχήματα προσωπικότητας, υψηλή αυτοπεποίθηση, με υπερβολικά θετική αυτοεικόνα που δε στηρίζεται στην πραγματικότητα. απειλές ως προς αυτήν αντιμετωπίζονται με επιθετικότητα.

Συνέχεια 2. Μαθητής-Θύμα: Οι μαθητές – θύματα έχουν συνήθως τα εξής χαρακτηριστικά: Παθητικά θύματα: ανασφαλή, αγχώδη, μοναχικά, χαμηλή αυτοεκτίμηση «Προκλητικά» θύματα: αντιδραστικά, αδέξια, αυθόρμητα, συχνά υπερκινητικά με δυσκολία συγκέντρωσης Ανήκουν σε μειοψηφική ομάδα (εθνότητα, θρήσκευμα, αναπηρία, σεξουαλικός προσανατολισμός, σωματική εμφάνιση, παχυσαρκία, κλπ)

Συνέχεια 3. Μαθητές- Θεατές: Τι κάνουν συνήθως: Παίρνουν το μέρος του θύτη, νοιώθουν και αυτοί δυνατοί. Τον θαυμάζουν / τον φοβούνται. Διασκεδάζουν, γελάνε και ενθαρρύνουν τη βία. Δεν πιστεύουν ότι με το να το πεις κάπου θα αλλάξει κάτι. Νομίζουν ότι το να αναφέρεις το περιστατικό είναι ‘κάρφωμα’. Νοιώθουν τύψεις και αδυναμία.

Συνέχεια 3. Μαθητές-Θεατές: Τι είναι καλό να κάνουν: Απορρίπτουν τη βία και παρεμβαίνουν για να τη σταματήσουν, αν είναι ασφαλές. Υποστηρίζουν το θύμα. Αναφέρουν το περιστατικό στον Εκπαιδευτικό και ενθαρρύνουν το θύμα να κάνει το ίδιο.

Πώς αναγνωρίζουμε το Σχολικό εκφοβισμό 1.Στο Σχολείο: Το παιδί που είναι θύμα σχολικού εκφοβισμού έχει περισσότερο άγχος και ανασφάλεια, φόβο, απομόνωση, έλλειψη παρεών, χαμηλή αυτοεκτίμηση, εσωστρέφεια, ψυχοσωματικές εκδηλώσεις, μαθησιακά προβλήματα, δυσκολίες προσαρμογής, άρνηση συμμετοχής σε πάσης φύσεως δραστηριότητες, κατάθλιψη.

Συνέχεια 2. Στο Σπίτι: Το παιδί που είναι θύμα σχολικού εκφοβισμού κλαίει εύκολα, κλείνεται στο δωμάτιό του, αρνείται να πάει Σχολείο, ξυπνά την νύκτα ιδρωμένο σαν να βλέπει εφιάλτες, χτυπά τα μικρότερα αδέρφια του, αν έχει, φέρει σωματικές εκδορές ή τραύματα, κατάθλιψη.

Αντιμετώπιση Σχολικού εκφοβισμού 1. Σε επίπεδο οικογένειας: Εάν αντιληφθούν ότι το παιδί τους βιώνει εκφοβισμό θα πρέπει σε πλαίσιο ασφάλειας και εμπιστοσύνης να κουβεντιάσουν με το παιδί τους για την εμπειρία του και γενικά για το φαινόμενο του σχολικού εκφοβισμού.

Συνέχεια Οικογένεια: 1.Να αποενοχοποιήσουν το παιδί. 2.Να εξηγήσουν στο παιδί ότι κανείς δεν έχει το δικαίωμα να του φέρεται έτσι. 3.Να επιβραβεύσουν το παιδί που συμμετείχε στην κουβέντα και αποκάλυψε σημαντικά πράγματα. 4.Να μην βάλουν το παιδί σε διαδικασίες αντεκδίκησης. Δεν έχουν κανένα αποτέλεσμα.

Συνέχεια Οικογένεια: 5.Να αναδείξουν στο παιδί τη σημασία του να έχει επικοινωνία με τον καθηγητή και να εξηγήσουν τη διαφορά του «μαρτυράω» από το «ζητάω» βοήθεια. 6.Να θυμούνται ότι ο στόχος είναι να βοηθήσουν το παιδί τους και όχι να τιμωρηθεί το άλλο παιδί. 7.Να επικοινωνήσουν με το Σχολείο.

Συνέχεια Τέλος: Σε όλες τις περιπτώσεις μπορούν να επικοινωνήσουν με την Εθνική Τηλεφωνική Γραμμή για τα Παιδιά SOS 1056, δωρεάν και ανώνυμα, η οποία είναι στελεχωμένη με κοινωνικούς λειτουργούς και ψυχολόγους και λειτουργεί όλο το 24ωρο.

Αντιμετώπιση σχολικού εκφοβισμού 2. Σε επίπεδο Σχολικής Μονάδας: 1. Ενημέρωση για το φαινόμενο μέσω σχετικής βιβλιογραφίας. 2. Δέσμευση των παρακάτω παραγόντων στην αντιμετώπιση του εκφοβισμού: Διευθυντής/Διευθύντρια Σχολική επιτροπή Σύλλογος διδασκόντων Σύλλογος γονέων και κηδεμόνων Μαθητικά συμβούλια. 3. Συγκρότηση συντονιστικής επιτροπής. 4. Σχεδιασμός ολοκληρωμένης πολιτικής, με βάση την ανάλυση των αναγκών του σχολείου, που θα περιλαμβάνει:

Συνέχεια Σχολική Μονάδα: Συλλογή στοιχείων. Σχεδιασμός στόχων. Εντοπισμός φορέων για πληροφόρηση και τεχνογνωσία. Εντοπισμός πιθανών δυσκολιών και τρόπων αντιμετώπισης. Επιλογή και σχεδιασμός των παρεμβάσεων. Εφαρμογή σχεδιασμένης πολιτικής.