Παιδιατρικά νοσοκομεία στην Ελλάδα Το Νοσοκομείο Παίδων «Η Αγία Σοφία» ιδρύθηκε το 1896 και τέθηκε σε λειτουργία το Είναι το μεγαλύτερο παιδιατρικό νοσοκομείο της χώρας και ένα από τα μεγαλύτερα παιδιατρικά νοσοκομεία της Ευρώπης με επτακόσιες πενήντα (750) κλίνες νοσηλείας.

Διαθέτει τμήματα όλων των ιατρικών ειδικοτήτων, παθολογικών και χειρουργικών. Λειτουργούν  εκατόν-δέκα (110) κλίνες εντατικής θεραπείας και αυξημένης φροντίδας παιδιών και νεογνών,  εξειδικευμένα και μοναδικά τμήματα όπως Μονάδα Μεταμόσχευσης Μυελού των Οστών Τμήματα Αιματολογίας Ογκολογίας Παιδοκαρδιολογικό Τμήμα Αιμοδυναμικό Εργαστήριο Παιδοκαρδιοχειρουργικά Τμήματα Μονάδα Νευρομυϊκών Παθήσεων.

Το νοσοκομείο Παναγιώτη και Αγλαΐας Κυριακού» ιδρύθηκε το 1936 με δωρεά του Παναγιώτη και της Αγλαΐας Κυριακού. Παρέχει ολοκληρωμένη πρωτοβάθμια, δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια περίθαλψη καλύπτοντας τις ανάγκες του παιδικού πληθυσμού όχι μόνο της Αττικής αλλά και ολόκληρης της χώρας. Διαθέτει 395 κλίνες και νοσηλεύει ετησίως περίπου παιδιά ηλικίας μέχρι 14 ετών.κλίνες

Το 1933 Ιωάννης Καραμανδάνης δώρισε την οικία του στην Άνω Πόλη για να μετατραπεί σε νοσοκομείο παίδων. Εκεί λειτούργησε μέχρι το 1988 όπου μεταφέρθηκε στο καινούργιο κτήριο ΓΕΝΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΠΑΙΔΩΝ ΠΑΤΡΩΝ «ΚΑΡΑΜΑΝΔΑΝΕΙΟ»

Η Παιδιατρική Νοσηλευτική  Η επιστήμη της νοσηλευτικής δρα ως λειτούργημα όταν ο ασθενής προσεγγίζεται ολιστικά με υπευθυνότητα και διάθεση προσφοράς.

Ιδιαίτερα στην παιδιατρική νοσηλευτική, χρειάζεται κατανόηση και ευελιξία από μέρους του νοσηλευτή για την ορθότερη αντιμετώπιση του παιδιού σε συνδυασμό με την οικογένεια, την οποία καλείται να εντάξει στο πλάνο θεραπείας και αποκατάστασης του μικρού ασθενή

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΑΤΡΙΚΟΥ ΝΟΣΗΛΕΥΤΗ Η νόσος των παιδιών συνυπάρχει και με άλλες επιπτώσεις σε αυτά και τις οικογένειές τους, οι οποίες προκύπτουν από το άγχος, την απογοήτευση, την ταραχή και την αλλαγή διαβίωσης που προκλήθηκε.

Το παιδί είναι μια ξεχωριστή προσωπικότητα, που έχει άπειρες απαιτήσεις, ελέγχει και δυσπιστεί. Η μοναδικότητα της ανθρώπινης ύπαρξης και φύσης ιδιαίτερα στα παιδιά γίνεται αιτία συμπεριφοράς στο καθένα με ιδιαίτερο τρόπο, ώστε να επιτευχθεί η συνεργασία τους, να αποκτηθεί η απόλυτη εμπιστοσύνη, να αποφευχθούν οι παράλογες απαιτήσεις τους, η εχθρότητα, η ανησυχία και η επιθετικότητα.

Η ασθένεια έχει τρεις φάσεις: της επώασης: όπου τα αισθήματα που την χαρακτηρίζουν είναι άρνηση, δυσπιστία, ανησυχία, φόβος, άγχος, επιθετικότητα Της εκδήλωσης της νόσου όπου αναγκάζει το παιδί και τους γύρω του, να αποδεχθούν την ασθένεια και να καταφύγουν στους ειδικούς. Σε αυτό το σημείο αρχίζει η εξάρτηση του παιδιού από το ιατρονοσηλευτικό προσωπικό.

της ανάρρωσης: σε αυτή τη φάση, ο ασθενής με τη βοήθεια των ειδικών επιστημόνων: ιατρού, νοσηλευτή, φυσικοθεραπευτή, αποθεραπεύεται ή χρειάζεται να προσαρμοσθεί σε μια καινούργια κατάσταση, όπως η αναπηρία. Η σωστή ψυχολογική υποστήριξη του παιδιού πριν μπει στο νοσοκομείο και η παρουσία των αγαπημένων του προσώπων, συμβάλλουν θετικά ώστε το παιδί να αντιμετωπίσει την ασθένεια καλύτερα (Morgan 2009)

Ο νοσηλευτής μπορεί να προσφέρει στήριξη με την ακρόαση, το άγγιγμα και με τη φυσική του παρουσία, όπου βοηθάει περισσότερο το παιδί γιατί διευκολύνει τη μη λεκτική επικοινωνία. Καλείται ακόμα να έχει υπόψη του τις συνηθισμένες συναισθηματικές αντιδράσεις των άρρωστων παιδιών, που είναι: ο φόβος, το άγχος, το στρες, η εξάρτηση, το αίσθημα εγκατάλειψης, ο θυμός, και η εχθρότητα.

Ο νοσηλευτής που εργάζεται στο παιδιατρικό νοσοκομείο πρέπει να έχει παιδεία όχι μόνο με τη στενή έννοια της τεχνικής και θεωρητικής κατάρτισης, αλλά και μια γενικότερη καλλιέργεια, μια ποιότητα ψυχής, για να μπορέσει να αποδώσει σωστά το ρόλο του και να κάνει το παιδί να παίξει το δικό του παιχνίδι.

Όλα αυτά σε συνδυασμό με την άριστη νοσηλευτική εκπαίδευση,, τη σταθερότητα, την ακρίβεια, την παρατηρητικότητα, την πείρα και την ευσυνειδησία που πρέπει να διακρίνουν το νοσηλευτή, μα πάνω από όλα την άμετρη αγάπη για το παιδί, δίνουν την ευκαιρία να σκιαγραφήσουν τον πολύπλευρο και πολυδιάστατο ρόλο του νοσηλευτή στο νοσοκομείο παίδων (Hockenberry & Wilson 2011).

Ο ρόλος του παιδιατρικού νοσηλευτή ξεκινάει από την πρόληψη της νόσου μέσω της πληροφόρησης και της παροχής υπηρεσιών πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας και συνεχίζει κατά την είσοδο του παιδιού στο νοσοκομείο και την παραμονή του σε αυτό. Κύριο μέλημά του είναι η εξασφάλιση αισθήματος εμπιστοσύνης και ηρεμίας του παιδιού μέσα από τον περιορισμό του άγχους και του φόβου με τη βοήθεια των γονιών του. Προάγει το οικογενειοκεντρικό σύστημα φροντίδας, γεφυρώνοντας χάσματα και τροποποιώντας τα προβλήματα σε ευκαιρίες επαναπροσδιορισμού ρόλων, σχέσεων και στάσεων απέναντι στο παιδί, τη νόσο του και την πιθανότητα του θανάτου.

Κατώτατα επίπεδα στελέχωσης που προτείνει το Ευρωπαϊκό Δίκτυο Παιδιατρικών Νοσηλευτών. Νοσηλευτικό τμήμα Επίπεδο κλινικής φροντίδας Παιδιατρικός νοσηλευτής / ασθενή Νεογνικές μονάδες Εξειδικευμένη φροντίδα1:4 Αυξημένη φροντίδα1:2 Εντατική φροντίδα1:1 Μονάδα εντατικής και αυξημένης φροντίδας παιδιών Φροντίδα επίπεδου 11:2 Φροντίδα επίπεδου 21:1 Φροντίδα επίπεδου 32:1 Γενικά παιδιατρικά τμήματα Για παιδιά <2 ετών 1:3 Για τις άλλες ηλικιακές ομάδες 1:4 Κατά τη διάρκεια της ημέρας 1:5 Κατά τη διάρκεια της νύκτας Ειδικά τμήματα Φροντίδα υψηλού επίπεδου1:2 και1:3