ΠΥΡΙΤΙΟ Το πυρίτιο (Si) έχει ατομικό αριθμό 14. Είναι ένα μεταλλοειδές που ανήκει στην ομάδα IV A (14) του περιοδικού πίνακα μαζί με τον Άνθρακα, το Γερμάνιο, τον Κασσίτερο και το Μόλυβδο, πράγμα που σημαίνει ότι έχει τέσσερα ηλεκτρόνια στην εξωτερική του στοιβάδα. Είναι το όγδοο (8 ο ) κατά σειρά αφθονίας μάζας στοιχείο στο σύμπαν και δεύτερο στο φλοιό της Γης. Δεν βρίσκεται ελεύθερο στη φύση ενώ το μεγαλύτερο μέρος του απαντάται με την μορφή της απλής πυριτικής άμμου. Το πυρίτιο χρησιμεύει σε πολλούς τομείς, ένας από αυτούς είναι και η τεχνολογία. Οι τρόποι χρήσεις του πυριτίου στην τεχνολογία είναι : 1.Τα φωτοβολταϊκά συστήματα 2.Οι οπτικές ίνες 3.Η σιλικόνη

Με τον γενικό όρο ‘Φωτοβολταϊκά’ ονομάζεται η βιομηχανική διάταξη πολλών φωτοβολταϊκών κυττάρων σε μία σειρά. Στην ουσία πρόκειται για τεχνητούς ημιαγωγούς (συνήθως από Πυρίτιο) οι οποίοι ενώνονται με σκοπό να δημιουργήσουν ένα ηλεκτρικό κύκλωμα σε σειρά. Παράγουν ηλεκτρικό ρεύμα από την ηλιακή ακτινοβολία. Το ηλεκτρικό αυτό ρεύμα χρησιμοποιείται για να δώσει ενέργεια σε μια συσκευή ή για τη φόρτιση μπαταρίας. Το πυρίτιο (Si) είναι η βάση για το 90% περίπου της παγκόσμιας παραγωγής Φ/Β. Η κυριαρχία αυτή οφείλεται αρχικά στην τεράστια παγκόσμια επιστημονική και τεχνική υποδομή για το υλικό αυτό. Το πυρίτιο, ανάλογα με την επεξεργασία του, δίνει μονοκρυσταλλικά, πολυκρυσταλλικά ή άμορφα υλικά, από τα οποία παράγονται τα Φ/Β στοιχεία.. Τα Φωτοβολταϊκά συστήματα

Δυο τύποι πυριτίου χρησιμοποιούνται για την δημιουργία φωτοβολταϊκών στοιχείων: Το άμορφο πυρίτιο Το κρυσταλλικό πυρίτιο ενώ το κρυσταλλικό πυρίτιο διακρίνεται σε μονοκρυσταλλικό ή πολυκρυσταλλικό. Ένα φωτοβολταϊκό σύστημα αποτελείται από πάνελ φωτοβολταϊκών στοιχείων. Τα περισσότερα ηλιακά πάνελς του εμπορίου χρησιμοποιούν κρυστάλλους πυριτίου (Si), οι οποίοι όμως παραμένουν ακόμη ακριβοί στη σύνθεσή τους.

ΟΠΤΙΚΕΣ ΙΝΕΣ Οι οπτικές ίνες είναι πολύ λεπτά νήματα από πλαστικό ή γυαλί, με διάμετρο μικρότερη των 8μm όπου από μέσα τους, μεταδίδονται ψηφιακά δεδομένα, υπό μορφή φωτός. Συνήθως τις συναντάμε συγκεντρωμένες σε δέσμες, που σχηματίζουν τα λεγόμενα οπτικά καλώδια. Στις γυάλινες οπτικές ίνες, ως βασικό υλικό παραγωγής χρησιμοποιείται το οξείδιο του πυριτίου (SiO2). Με την πάροδο των ετών έχουν αναπτυχθεί πολλοί τύποι οπτικών ινών που ο κάθε ένας υποστηρίζει τις ιδιαίτερες απαιτήσεις διάφορων τηλεπικοινωνιακών εφαρμογών. Οι οπτικές ίνες χωρίζονται σε δύο μεγάλες κατηγορίες Απλού τύπου(Single mode) Πολλαπλού τύπου (Multi mode)

Οι οπτικές ίνες έχουν αρκετά πλεονεκτήματα όπως: 1.Χαμηλό κόστος πρώτης ύλης(γυαλί). 2.Μικρές απαιτήσεις σε ενέργεια. 3.Μπορούν να μεταφέρουν παράλληλα τεράστιο όγκο δεδομένων σε σύγκριση με τα χάλκινα καλώδια. 4.Είναι πολύ πιο λεπτές και ελαφριές από τα χάλκινα καλώδια, απαιτείται πολύ λιγότερος χώρος για την υλοποίηση ενός δικτύου οπτικών ινών 5.Η μεταφορά των δεδομένων είναι πολύ γρήγορη. 6.Τα δεδομένα που ταξιδεύουν μέσα σε αυτές είναι λιγότερο ευάλωτα σε παρεμβολές. 7.Σχεδόν καθόλου απώλειες δεδομένων.

Οι σιλικόνες είναι πολυμερείς ενώσεις που περιέχουν πυρίτιο σε συνδυασμό με άνθρακα, υδρογόνο, οξυγόνο και άλλα χημικά στοιχεία. Οι μορφές της είναι :  Πετρέλαιο σιλικόνης  Γράσο σιλικόνης  Ρητίνη σιλικόνης  Καουτσούκ σιλικόνης Οι χρήσεις της σιλικόνης είναι πολλές :  Αυτοκίνητα  Επικαλύψεις  Λιπαντικά  Ιατρική  Παιχνίδια  Μαγειρικά σκεύη  Ηλεκτρονικά ΣΙΛΙΚΟΝΗ

Η σιλικόνη γενικά είναι μη ενεργή, σταθερή και ανθεκτική σε ακραία περιβάλλοντα και θερμοκρασίες, ενώ εξακολουθεί να διατηρεί τις χρήσιμες ιδιότητες της. Λόγω αυτών των ιδιοτήτων και την ευκολία κατασκευής και της διαμόρφωσης της, η σιλικόνη μπορεί να βρεθεί σε ευρεία ποικιλία των προϊόντων. Τέλος η σιλικόνη είναι ένα ιδιαίτερα αδρανές υλικό και δεν αντιδρά με τα περισσότερα χημικά. (Διοξείδιο του πυριτίου που χρησιμοποιείται στη σιλικόνη)