Η παρουσίαση φορτώνεται. Παρακαλείστε να περιμένετε

Η παρουσίαση φορτώνεται. Παρακαλείστε να περιμένετε

Преформативный период (IΙ–XV вв.)

Παρόμοιες παρουσιάσεις


Παρουσίαση με θέμα: "Преформативный период (IΙ–XV вв.)"— Μεταγράφημα παρουσίασης:

1 Преформативный период (IΙ–XV вв.)
ВИЗАНТИЯ

2

3 Божественная икономия в истории: прп. Максим Исповедник
систематизации богословия прп. Анастасий Синаит Прп. Иоанн Дамаскин Церковное исповедание веры Синодик в Неделю Торжества Православия

4 ΜΑΞΙΜΟΣ O ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ / MAXIMUS CONFESSOR (580-662)
три закона: естественный, писанный и благодатный

5

6 Ὁ τοῦ θεοῦ λόγος Ἰησοῦς Χριστός, ὡς μὲν πάντων δημιουργός, καὶ νόμου τοῦ κατὰ φύσιν ἐστὶ ποιητής, ὡς δὲ προνοητὴς καὶ νομοθέτης, καὶ τοῦ ἐν γράμματι σαφῶς καὶ τοῦ ἐν πνεύματι, τουτέστιν ἐν χάριτι,   (10) νόμου ἐστὶ δοτήρ· τέλος γὰρ νόμου Χριστός, δηλονότι τοῦ νόμου ἐστὶ δοτήρ· τέλος γὰρ νόμου Χριστός, δηλονότι τοῦ γραπτοῦ νοουμένου πνευματικῶς. …εἰς Χριστόν, ὡς δημιουργὸν προνοητήν τε καὶ νομοθέτην καὶ ἱλασμόν, ὅ τε κατὰ φύσιν καὶ ὁ γραπτὸς καὶ ὁ τῆς χάριτος συνάγεται νόμος… Слово Божие Иисус Христос, как Создатель всего, является также и Творцом естественного закона. А как Промыслитель и Законодатель, Он, несомненно, является Подателем и писанного, и духовного, то есть благодатного закона. «Конец закона — Христос» (Рим 10:4: [подразумевается], очевидно, [конец] закона писанного, постигаемого духовно. …ко Христу, как Создателю, Промыслителю, Законодателю и Умилостивителю, возводятся и естественный, и писанный, и благодатный закон…

7 …Πάσης γὰρ φύσεως καὶ παν- τὸς νόμου καὶ θεσμοῦ καὶ τάξεως ὁ τοῦ θεοῦ λόγος ἐστὶ ποιητής, καὶ τῶν ἐν φύσει καὶ νόμῳ καὶ θεσμῷ καὶ τάξει κριτής· τοῦ γὰρ διαγορεύοντος λόγου χωρίς, νόμος   (25) οὐκ ἔστιν. Εἴτε οὖν ἐν νόμῳ τις κρίνεται, ὡς ἐν Χριστῷ κριθήσεται, εἴτε χωρὶς νόμου, πάλιν ἐν αὐτῷ πάντως κριθήσεται· πάντων γὰρ τῶν ὄντων καὶ λεγομένων καὶ νοουμένων ἐστὶ καὶ ἀρχὴ καὶ μεσότης καὶ τέλος, ὡς δημιουργός, ὁ λόγος. Ибо Слово Божие есть Творец всякого естества, закона, установления и чина, и Судия всех, кто под естеством, законом, установлением и чином, ибо без устанавливающего Слова не бывает закона. Итак, судится ли кто в законе, во Христе судим будет, или вне закона опять же в Нем судим будет. Ведь Слово, как Создатель, есть начало, середина и конец всех сущих, умопостигаемых и глаголемых. Quaestiones ad Thalassium, 19

8 640 – после 700 гг. (v † 685 г.) «Путеводитель»
Anastasius Sinaita 640 – после 700 гг. (v † 685 г.) «Путеводитель»

9

10 ὅτι δεῖ προηγουμένως βίον σεμνὸν καὶ τὸ πνεῦμα τοῦ θεοῦ ἔνοικον ἔχειν·
Viae dux I, 1(1.) Σὺν θεῷ. Προγυμνασία κατ’ ἐπιτομὴν ὀμματίζουσα (1t) τὸν φιλόπονον, περὶ ὧν δεῖ πρὸ πάντων ἐξασκεῖν καὶ τὴν εἴδησιν ἔχειν·    ὅτι δεῖ προηγουμένως βίον σεμνὸν καὶ τὸ πνεῦμα τοῦ θεοῦ ἔνοικον ἔχειν·    ὅτι δεῖ τοὺς ὅρους καὶ μάλιστα τοὺς ἀναγκαιοτέρους ἐπίστασθαι ἐκ στήθους·   ὅτι δεῖ γινώσκειν κατὰ ἀκρίβειαν τὰ φρονήματα τῶν ἐξ ἐναντίας καὶ ἐγκύπτειν ταῖς τούτων γραφαῖς· πολλάκις γὰρ ἐξ αὐτῶν αὐτοὺς καταισχύνειν δυνάμεθα·    ὅτι οὐ δεῖ τοῖς ἀμυήτοις καὶ ἄφροσιν ὅλως συντυγχάνειν, ἀλλ’ οἷς χρή, καὶ ὅτε χρή, καὶ ὅσα χρὴ περὶ πίστεως· Прежде всего необходимо вести жизнь досточтимую и стяжать вселение Духа Божиего. Следует [всем] сердцем познать определения, особенно наиболее нужные. Необходимо обстоятельно познать образ мыслей [своих] противников и внимательно изучить их сочинения, ибо мы можем часто посрамлять их, исходя из их же собственных произведений. Вообще нет нужды встречаться [для собеседований с людьми] непосвященными и неразумными, но следует [вступать в общение] с теми, у кого есть эта потребность ради веры, и [встречаться с ними], когда это необходимо и насколько это необходимо.

11   ὅτι δεῖ μετὰ φόβου θεοῦ πάσῃ γραφῇ ἐγκύπτειν, μὴ κακούργως, ἀλλ’ ἐν ἁπλότητι καρδίας·
 ὅτι οὐ δεῖ τὰ βαθύτερα ἡμῶν ψηλαφᾶν, οὐδὲ τὰ σεσιωπημένα τῇ θείᾳ γραφῇ· τοῦτο γάρ ἐστι τὸ μὴ συντρίβειν ὀστοῦν, τουτέστι, μὴ ἅπτεσθαι τῶν στερεῶν·   ὅτι δεῖ ἀνακρίνειν τὰ ὁριστικῶς λεγόμενα, καὶ πάλιν τὰ μέσως πως, καὶ πάλιν τὰ καταχρηστικῶς καὶ ἀκάκως, οἷόν ἐστι τὸ λεγόμενον, ὅτι Πᾶς ἄνθρωπος ψεύστης, καί, Οὐκ ἔστιν ποιῶν χρηστότητα ἕως ἑνός. Следует со страхом Божиим изучать все Писание, но делать это не с каким-либо злым умыслом, а в простоте сердечной. Нельзя исследовать глубины нашего естества; также нельзя исследовать обойденное молчанием в Священном Писании. Это есть заповедь «не сокрушать кости» (Исх ; Чис. 9,12, Притч. 23, 15; Ис. 33, 3; Ин. 19, 36), то есть не прикасаться к твердому. Следует внимательно изучать как сказанное ясно, так и изреченное кое-как, а также в несобственном смысле или простодушно. Например, [к числу последних относятся] слова: «Всяк человек ложь» (Пс. 115, 2) и «несть творяй благостыню» (Пс. 13, 1).

12 Σκοποὶ διαλέξεώς εἰσι δύο, ὁ μὲν διὰ γραφικῶν ῥήσεων, ὁ δὲ διὰ πραγματικῶν παραστάσεων, ὃς καὶ ἰσχυρότερος καὶ ἀληθέστερός ἐστι· τὰ μὲν γὰρ ῥήματα τῶν γραφῶν ἴσως καὶ ὑπονοθεύονται. Ὅθεν ἔστιν ἰδέσθαι, ὅτι, <εἰ> χρῆσιν προφέρεις τῷ δι’ ἐναντίας, κἀκεῖνος εὐθέως ἑτέραν χρῆσιν προφέρει, καὶ ὁ αἱρετικός, καὶ ὁ Ἰουδαῖος· ὅθεν ὁ δυνάμενος διὰ πραγματικῶν ἀποδείξεων μᾶλλον ὁπλιζέσθω πρὸς τοὺς ἐναντίους. Δεῖ καὶ τοὺς χρονογράφους ἐπίστασθαι, καὶ τὸ κατὰ ποίους καιροὺς οὗτος ὁ πατήρ, καὶ πότε ἡ δεῖνα καὶ ἡ δεῖνα αἵρεσις ἦν Есть две цели бесед; одна [убеждение] посредством изречений Писания, а другая [убеждение] посредством действительных доказательств; последнее - более сильно и истинно, ибо речения Писания могут подделываться. Должно знать, что если ты приводишь противнику свидетельство [из Писания в качестве доказательства], то он еретик или иудей тотчас приводит другое свидетельство. Поэтому могущий [спорить] посредством действительных свидетельств выступает навстречу противникам более [сильно] вооруженным. Следует знать и хронографов и ведать, в какое время [жил] такой-то отец и когда была та или иная ересь

13 Πίστις ἐστὶν ἑκούσιος συγκατάθεσις.
Περὶ πίστεως. Τί πίστις; καί, Κατὰ τί εἴρηται πίστις; καί, Ὁσαχῶς ἡ ὀρθὴ πίστις;  Πίστις ἐστὶν ἑκούσιος συγκατάθεσις.    <Σχόλιον.> Πίστις ἐστὶν ἐνδιάθετος ὕπαρξις. Πίστις δὲ εἴρηται κατὰ τὸ πείθεσθαι εἴς τι. Διττῶς δὲ νοεῖται ἡ πίστις ἡ ὀρθή· ἔστι γὰρ πίστις ἐξ ἀκοῆς τοῦ κηρύγματος, καὶ ἔστι βεβαιοτέρα πίστις, ἡ τῶν ἐλπιζομένων ἀγαθῶν ὑπόστασις. Καὶ τὴν μὲν ἐξ ἀκοῆς πάντες ἄνθρωποι ἔχειν δύνανται· τὴν δὲ δευτέραν μόνοι οἱ δίκαιοι κέκτηνται.   Ὀρθοδοξία ἐστὶν ἀψευδὴς περὶ θεοῦ καὶ κτίσεως ὑπόληψις· ἢ ἔννοια περὶ πάντα ἀληθής· ἢ δόξα τῶν ὄντων καθάπερ εἰσίν Viae dux II, 6 О вере. Что есть вера? Почему она называется верой? Сколькими способами [мыслится] правая вера? Вера есть добровольная убежденность. Схолия. Вера есть то, что существует внутри [человека |. Она называется «верой» от быть убежденным в чем-либо. Правая вера понимается в двух смыслах: вера есть «от слышания» (Рим. 10, 17), от проповеди [Благовествования], и есть [еще] более прочная вера — «осуществление ожидаемых» (Евр. 11,1) благ. Верой «от слышания» могут обладать все люди, а вторую веру стяжают только праведники. Православие есть неложное мнение о Боге и твари; или — истинная мысль обо всем; или — представление о сущих [вещах], как они суть [на самом деле

14 (2-я пол. VII в., Дамаск - до 754 г. Палестина), прп. (пам. 4 дек.)
᾿Ιωάννης ὁ Δαμασκήνος, ὁ Χρυσορρόας / Ioannes Damascenus араб. Мансур ибн Сарджун (2-я пол. VII в., Дамаск - до 754 г. Палестина), прп. (пам. 4 дек.)

15

16 Источник знания // Творения преп. Иоанна Дамаскина. Источник знания. М
Источник знания // Творения преп. Иоанна Дамаскина. Источник знания. М.: «Индрик», 2002 «Философские главы» «О ста ересях» «Точное изложение православной веры»

17 Καὶ πρότερον μὲν τῶν παρ' ῞Ελλησι σοφῶν τὰ κάλλιστα παραθήσομαι εἰδώς, ὡς, εἴ τι μὲν ἀγαθόν, ἄνωθεν παρὰ θεοῦ τοῖς ἀνθρώποις δεδώρηται, ἐπειδὴ «πᾶσα δόσις ἀγαθὴ καὶ πᾶν δώρημα τέλειον ἄνωθέν ἐστι καταβαῖνον παρὰ τοῦ πατρὸς τῶν φώτων»… И прежде всего я предложу то, что есть самого лучшего у эллинских мудрецов, зная, что если есть что-либо благое у них, то оно даровано людям свыше от Бога…

18 Εἶτα τούτων ἐχόμενα τῶν θεοστυγῶν αἱρέσεων συντάξω τὰ φληναφήματα, ὡς ἂν τὸ ψεῦδος ἐπιγινώσκοντες πλέον τῆς ἀληθείας ἑξώμεθα Затем я изложу приверженные этому вздорные учения богоненавистных ересей, чтобы, познав ложь, мы крепче держались истины

19 Ερῶ δὲ ἐμὸν μέν, ὡς ἔφην, οὐδέν, τὰ δὲ τοῖς ἐγκρίτοις τῶν διδασκάλων πεπονημένα εἰς ἓν συλλεξάμενος, ὅση δύναμις, συντετμημένον τὸν λόγον ποιήσομαι κατὰ πάντα ὑπείκων τῷ ὑμετέρῳ προστάγματι Своего же, как я сказал, я не скажу ничего, а, по возможности совокупив воедино добытое трудами наиболее надежных учителей, кратко изложу это, во всем следуя вашему повелению

20 Joannes Damascenus. Expositio fidei (1-100)
1-14 Περὶ θεοῦ 15-25 Περὶ κτίσεως 26-42 Περὶ ἀνθρώπου 43-81 Περὶ οἰκονομίας 82-98 Περὶ νόμου θεοῦ Περὶ ἀναστάσεως

21 Πᾶσα δὲ ἡ πραγματεία ἐν τρισὶ βίβλοις ἀναγέγραπται· καὶ τούτων ἡ μὲν πρώτη σύγκειται ἀφ' ὧν μάλιστα προσήκοι Χριστιανοῖς τὴν ἀρχὴν ἀεὶ ποιεῖσθαι, ἀπὸ Θεοῦ, τὴν τριαδικὴν μονάδα φωτίζουσαν ἐκ προοιμίων ἡμᾶς. ῾Η δὲ δευτέρα, περὶ συστάσεως καὶ καταστάσεως τῶν ἀνθρωπίνων πραγμάτων φησίν· ἡ δὲ τρίτη, ἰδίως τὰ περὶ ἀρετῆς καὶ κακίας περιείληφεν Все изложение составлено в трех книгах, из которых первая содержит то, с чего более всего подобает христианам всегда начинать свое изложение –– с Бога, с троической единицы, просвещающей нас сначала; вторая –– повествует о составе и установлении человеческих предметов; третья, наконец, собственно обнимает предметы, связанные с добродетелью и пороком Joannes Damascenus. Sacra parallela // PG T. 95. Col. 1041

22 1-14 Περὶ θεοῦ (кн. I) α′ ῞Οτι ἀκατάληπτον τὸ θεῖον καὶ ὅτι οὐ δεῖ ζητεῖν καὶ περιεργάζεσθαι τὰ μὴ παραδεδομένα ἡμῖν ὑπὸ τῶν ἁγίων προφητῶν καὶ ἀποστόλων καὶ εὐαγγελιστῶν β′ Περὶ ῥητῶν καὶ ἀρρήτων καὶ γνωστῶν καὶ ἀγνώστων γ′ ᾿Απόδειξις, ὅτι ἔστι θεός δ′ Περὶ τοῦ τί ἐστι θεός; ὅτι ἀκατάληπτον ε′ ᾿Απόδειξις, ὅτι εἷς ἐστι θεὸς καὶ οὐ πολλοί Ϛ′ Περὶ λόγου θεοῦ ζ′ Περὶ πνεύματος ἁγίου η′ Περὶ τῆς ἁγίας τριάδος θ′ Περὶ τῶν ἐπὶ θεοῦ λεγομένων ι′ Περὶ θείας ἑνώσεως καὶ διακρίσεως ια′ Περὶ τῶν σωματικῶς ἐπὶ θεοῦ λεγομένων ιβ′ ῎Ετι περὶ τῶν αὐτῶν ιγ′ Περὶ τόπου θεοῦ καὶ ὅτι μόνον τὸ θεῖον ἀπερίγραπτον ιδ′ Τὰ ἰδιώματα τῆς θείας φύσεως

23 15-25 Περὶ κτίσεως ιϚ′ Περὶ δημιουργίας ιζ′ Περὶ ἀγγέλων
15-25 Περὶ κτίσεως ιϚ′ Περὶ δημιουργίας ιζ′ Περὶ ἀγγέλων ιη′ Περὶ διαβόλου καὶ δαιμόνων ιθ′ Περὶ κτίσεως ὁρατῆς κ′ Περὶ οὐρανοῦ κα′ Περὶ φωτός, πυρός, φωστήρων ἡλίου τε καὶ σελήνης καὶ ἄστρων κβ′ Περὶ ἀέρος καὶ ἀνέμων κγ′ Περὶ ὑδάτων κδ′ Περὶ γῆς καὶ τῶν ἐξ αὐτῆς κε′ Περὶ παραδείσου

24 26-42 Περὶ ἀνθρώπου κϚ′ Περὶ ἀνθρώπου κζ′ Περὶ ἡδονῶν κη′ Περὶ λύπης
26-42 Περὶ ἀνθρώπου κϚ′ Περὶ ἀνθρώπου κζ′ Περὶ ἡδονῶν κη′ Περὶ λύπης κθ′ Περὶ φόβου λ′ Περὶ θυμοῦ λα′ Περὶ τοῦ φανταστικοῦ λβ′ Περὶ αἰσθήσεως λγ′ Περὶ τοῦ διανοητικοῦ λδ′ Περὶ τοῦ μνημονευτικοῦ λε′ Περὶ ἐνδιαθέτου λόγου καὶ προφορικοῦ λϚ′ Περὶ πάθους καὶ ἐνεργείας λζ′ Περὶ ἐνεργείας λη′ Περὶ ἑκουσίου καὶ ἀκουσίου λθ′ Περὶ τοῦ ἐφ' ἡμῖν, τουτέστι τοῦ αὐτεξουσίου μ′ Περὶ τῶν γινομένων μα′ Διὰ ποίαν αἰτίαν αὐτεξούσιοι γεγόναμεν μβ′ Περὶ τῶν οὐκ ἐφ' ἡμῖν μγ′ Περὶ προνοίας μδ′ Περὶ προγνώσεως καὶ προορισμοῦ

25 43-81 Περὶ οἰκονομίας 46–57 – о сочетании природ во Христе
43-81 Περὶ οἰκονομίας 46–57 – о сочетании природ во Христе 58–63 – о волях / энергиях во Христе 64–75 – о различных состояниях Христа 76–81 – христология - триадология

26 82-98 Περὶ νόμου θεοῦ Ϟα′ Περὶ τῶν ἐπὶ Χριστοῦ λεγομένων
82-98 Περὶ νόμου θεοῦ πβ′ Περὶ πίστεως καὶ βαπτίσματος πγ′ Περὶ πίστεως πδ′ Περὶ σταυροῦ, ἐν ᾧ ἔτι καὶ περὶ πίστεως πε′ Περὶ τοῦ προσκυνεῖν κατὰ ἀνατολάς πϚ′ Περὶ τῶν ἁγίων καὶ ἀχράντων τοῦ κυρίου μυστηρίων πζ′ Περὶ τῆς γενεαλογίας τοῦ κυρίου καὶ περὶ τῆς ἁγίας θεοτόκου πη′ Περὶ τῶν ἁγίων καὶ τῆς τῶν λειψάνων αὐτῶν τιμῆς πθ′ Περὶ εἰκόνων Ϟ′ Περὶ γραφῆς Ϟα′ Περὶ τῶν ἐπὶ Χριστοῦ λεγομένων Ϟβ′ ῞Οτι οὐκ ἔστι τῶν κακῶν αἴτιος ὁ θεός Ϟγ′ ῞Οτι οὐ δύο ἀρχαί Ϟδ′ Τίνος ἕνεκεν προγινώσκων ὁ θεὸς τοὺς ἁμαρτάνειν καὶ μὴ μετανοεῖν μέλλοντας ἔκτισεν Ϟε′ Περὶ νόμου θεοῦ καὶ νόμου ἁμαρτίας ϞϚ′ Κατὰ ᾿Ιουδαίων περὶ τοῦ σαββάτου Ϟζ′ Περὶ παρθενίας Ϟη′ Περὶ τῆς περιτομῆς

27 Περὶ ἀναστάσεως Ϟθ′ Περὶ τοῦ ἀντιχρίστου ρ′ Περὶ ἀναστάσεως

28 Expositio fidei 1 Однако Бог не оставил нас в совершенном неведении; ибо познание о том, что Бог есть, Он Сам насадил в природе каждого. И само создание мира, его сохранение и управление возвещают величие Божества. Сверх того, Бог, сперва чрез закон и пророков, потом через Единородного Сына Своего, Господа и Бога и Спасителя нашего Иисуса Христа сообщил нам познание о Себе, какое мы можем вместить …Καὶ διὰ νόμου δὲ καὶ προφητῶν πρότερον, ἔπειτα δὲ καὶ διὰ τοῦ μονογενοῦς αὐτοῦ υἱοῦ, κυρίου δὲ καὶ θεοῦ καὶ σωτῆρος ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, κατὰ τὸ ἐφικτὸν ἡμῖν τὴν ἑαυτοῦ ἐφανέρωσε γνῶσιν…

29 ὅπερ συνέφερεν ἡμῖν γνῶναι ἀπεκάλυψεν, ὅπερ δὲ οὐκ ἐδυνάμεθα φέρειν, ἀπεσιώπησε. Ταῦτα ἡμεῖς στέρξωμεν καὶ ἐν αὐτοῖς μείνωμεν μὴ μεταίροντες ὅρια αἰώνια μηδὲ ὑπερβαίνοντες τὴν θείαν παράδοσιν. …и Он открыл нам то, что мы можем подъять; а что не в состоянии вынести, о том умолчал. Почтим же это и в том пребудем, не выходя за пределы века и не нарушая [границ] Божественного Предания

30 Χρὴ οὖν τὸν περὶ θεοῦ λέγειν ἢ ἀκούειν βουλόμενον σαφῶς εἰδέναι, ὡς οὐδὲ πάντα ἄρρητα οὐδὲ πάντα ῥητά, τά τε τῆς θεολογίας τά τε τῆς οἰκονομίας, οὔτε μὴν πάντα ἄγνωστα οὔτε πάντα γνωστά· ἕτερον δέ ἐστι τὸ γνωστὸν καὶ ἕτερον τὸ ῥητόν, ὥσπερ ἄλλο τὸ λαλεῖν καὶ ἄλλο τὸ γινώσκειν. Πολλὰ τοίνυν τῶν περὶ θεοῦ ἀμυδρῶς νοουμένων οὐ καιρίως ἐκφρασθῆναι δύναται, ἀλλὰ τὰ καθ' ἡμᾶς ἀναγκαζόμεθα ἐπὶ τῶν ὑπὲρ ἡμᾶς λέγειν, ὥσπερ ἐπὶ θεοῦ λέγομεν ὕπνον καὶ ὀργὴν καὶ ἀμέλειαν χεῖράς τε καὶ πόδας καὶ τὰ τοιαῦτα. Кто хочет говорить или слушать о Боге, тот должен знать, что не все, касательно Божества и Его Домостроительства, невыразимо, но и не все удобовыразимо, не все непознаваемо, но и не все познаваемо; ибо иное значит познаваемое, а иное — выражаемое словом, так как иное дело говорить, а другое — знать. Таким образом, многое из того, что мы неясно познаем о Боге, не может быть выражено во всем совершенстве; но как нам свойственно, так мы и бываем принуждены говорить о том, что выше нас, так, говоря о Боге, мы [приписываем Ему] сон, гнев, беспечность, руки, ноги, и тому подобное Expositio fidei 2

31 Синодик в Неделю торжества Православия
Synodicon orthodoxiae (IX-XV) / J. Gouillard, "Le Synodikon de l'Orthodoxie," Travaux et mémoires 2 (1967)

32 Τὸ συνοδικὸν ὅπερ ἀναγινώσκεται τῇ κυριακῇ τῆς Ὀρθοδοξίας Ἐποφειλομένη πρὸς Θεὸν ἐτήσιος (ежегодный) εὐχαριστία καθ’ ἣν ἡμέραν ἀπελάβομεν τὴν τοῦ Θεοῦ ἐκκλησίαν σὺν ἀποδείξει τῶν τῆς εὐσεβείας δογμάτων καὶ καταστροφῇ τῶν τῆς κακίας δυσσεβημάτων Προφητικαῖς ἑπόμενοι ῥήσεσιν ἀποστολικαῖς τε παραινέσεσιν εἴκοντες καὶ εὐαγγελικαῖς ἱστορίαις στοιχειούμενοι, τῶν ἐγκαινίων τὴν ἡμέραν ἑορτάζομεν

33 1. Иконопочитание А воздаяние Христово суть искупленные смертью Его и уверовавшие Ему благодаря слову проповеди и иконному запечатлению, через которые избавленные познают великое дело домостроительства, и благодаря Кресту, и страстям, и чудесам Его до Креста и после Креста, от которых и подражание страданиям Его переходит к апостолам, а от них – к мученикам, а через тех доходит до исповедников и подвижников …ἀντάλλαγμα δ’ ἂν εἶεν τοῦ Χριστοῦ οἱ τῷ θανάτῳ αὐτοῦ ἐξαγορασθέντες καὶ πεπιστευκότες αὐτῷ διά τε λόγου ἀνακηρύξεως καὶ εἰκονικῆς ἀνατυπώσεως, δι’ ὧν τὸ μέγα τῆς οἰκονομίας ἔργον τοῖς λελυτρωμένοις ἐπιγινώσκεται, διὰ σταυροῦ τε καὶ τῶν πρὸ τοῦ σταυροῦ καὶ μετὰ τὸν σταυρὸν παθῶν τε καὶ θαυμάτων αὐτοῦ, ἐξ ὧν καὶ ἡ τῶν αὐτοῦ παθημάτων μίμησις εἰς ἀποστόλους, ἐκεῖθέν τε εἰς μάρτυρας, διαβαίνει, καὶ δι’ αὐτῶν μέχρις ὁμολογητῶν καὶ ἀσκητῶν κάτεισιν.

34 Τῶν τὰς προφητικὰς ὁράσεις, ὡς αὐτὸ τὸ Θεῖον αὐτὰς ἐσχημάτιζε καὶ διετύπου, εἰδότων καὶ ἀποδεχομένων, καὶ πιστευόντων ἅπερ ὁ τῶν προφητῶν χορὸς ἑωρακότες διηγήσαντο, καὶ τὴν διὰ τῶν ἀποστόλων καὶ εἰς πατέρας διήκουσαν ἔγγραφόν τε καὶ ἄγραφον παράδοσιν κρατυνόντων, καὶ διὰ τοῦτο εἰκονιζόντων τὰ ἅγια καὶ  τιμώντων, αἰωνία ἡ μνήμη. Ведающим и принимающим пророческие видения как созданные и запечатленные Самим Божеством и верующим тому, что, увидев, рассказал пророческий сонм, и держащим дошедшее от апостолов к отцам писаное и неписаное предание, и поэтому изображающим и почитающим святыни – вечная память!

35 Οἱ προφῆται ὡς εἶδον, οἱ ἀπόστολοι ὡς ἐδίδαξαν, ἡ ἐκκλησία ὡς παρέλαβεν, οἱ διδάσκαλοι ὡς ἐδογμάτισαν, ἡ οἰκουμένη ὡς συμπεφρόνηκεν, ἡ χάρις ὡς ἔλαμψεν, ἡ ἀλήθεια ὡς ἀποδέδεικται, τὸ ψεῦδος ὡς ἀπελήλαται, ἡ σοφία ὡς ἐπαρρησιάσατο,  ἡ σοφία ὡς ἐπαρρησιάσατο,  ὁ Χριστὸς ὡς ἐβράβευσεν (управил)· οὕτω φρονοῦμεν, οὕτω λαλοῦμεν, οὕτω κηρύσσομεν, Χριστὸν τὸν ἀληθινὸν Θεὸν ἡμῶν καὶ τοὺς αὐτοῦ ἁγίους ἐν λόγοις τιμῶντες, ἐν συγγραφαῖς, ἐν νοήμασιν, ἐν θυσίαις, ἐν ναοῖς, ἐν εἰκονίσμασι· τὸν μὲν ὡς Θεὸν καὶ Δεσπότην προσκυνοῦντες καὶ σέβοντες, τοὺς δὲ διὰ τὸν κοινὸν Δεσπότην καὶ ὡς αὐτοῦ γνησίους θεράποντας τιμῶντες καὶ τὴν κατὰ σχέσιν (сообразно связи) προσκύνησιν ἀπονέμοντες· αὕτη ἡ πίστις τῶν ἀποστόλων, αὕτη ἡ πίστις τῶν πατέρων, αὕτη ἡ πίστις τῶν ὀρθοδόξων, αὕτη ἡ πίστις τὴν οἰκουμένην ἐστήριξεν. Как пророки видели, как апостолы научили, как приняла Церковь, как постановили учителя, как согласилась вселенная, как воссияла благодать, как была доказана истина, как даровал Христос – так мыслим, так говорим, так проповедуем, почитая Христа, истинного Бога нашего, и Его святых в речах, в писаниях, в мыслях, в жертвоприношениях, в храмах, в изображениях: Ему поклоняясь и Его чтя как Бога и Владыку, а их почитая ради общего Владыки как его верных слуг и воздавая им относительное поклонение. Такова вера апостолов, такова вера отцов, такова вера православных, эта вера утвердила вселенную.

36 Иоанн Итал (2 пол. XI в., осуждение 1082)
Введенным вопреки христианской и православной вере Иоанном Италом… анафема Всяко начинающих какое-либо взыскание и учение неизреченному воплощенному смотрению Спаса нашего и Бога наводить и искать, каковым-либо образом сам Бог Слово человеческому смешению соединися и принятую плоть по некоем слове обожи, и словесы диалектическими естество и положение о преестественном новосечении двоих естеств Бога и человека словоборитися и искушающим, анафема …злочестивые учения еллинские… о душах человеческих и небе и земли и иных творениях бессрамно или паче злочестиво вводящим, анафема 11. Τοῖς παρὰ τὴν χριστιανικὴν καὶ ὀρθόδοξον πίστιν εἰσαχθεῖσι παρά τε τοῦ Ἰταλοῦ Ἰωάννου … ἀνάθεμα 1.  Τοῖς ὅλως ἐπιχειροῦσι νέαν τινὰ ζήτησιν καὶ διδαχὴν τῇ ἀρρήτῳ ἐνσάρκῳ οἰκονομίᾳ τοῦ σωτῆρος ἡμῶν καὶ Θεοῦ ἐπάγειν, καὶ ζητεῖν οἵῳ τρόπῳ αὐτὸς ὁ Θεὸς Λόγος τῷ ἀνθρωπίνῳ φυράματι ἥνωται καὶ τὴν προσληφθεῖσαν σάρκα κατὰ τίνα λόγον ἐθέωσε, καὶ λόγοις διαλεκτικοῖς φύσιν καὶ θέσιν ἐπὶ τῆς ὑπὲρ φύσιν καινοτομίας τῶν δύο φύσεων τοῦ Θεοῦ καὶ ἀνθρώπου λογομαχεῖν πειρωμένοις, ἀνάθεμα 2. …τὰ τῶν Ἑλλήνων δὲ δυσσεβῆ δόγματα… περί τε ψυχῶν ἀνθρωπίνων καὶ οὐρανοῦ καὶ γῆς καὶ τῶν ἄλλων κτισμάτων ἀναιδῶς ἢ μᾶλλον ἀσεβῶς ἐπεισάγουσιν, ἀνάθεμα

37 3. …τάς τε μετεμψυχώσεις τῶν ἀνθρωπίνων ψυχῶν… καὶ διὰ τούτων ἀνάστασιν καὶ κρίσιν καὶ τὴν τελευταίαν τῶν βεβιωμένων ἀνταπόδοσιν ἀθετοῦσιν, ἀνάθεμα 4. Τοῖς τὴν ὕλην ἄναρχον καὶ τὰς ἰδέας ἢ συνάναρχον τῷ δημιουργῷ πάντων καὶ Θεῷ δογματίζουσι… ἀνάθεμα 8. Τοῖς… τὰς πλατωνικὰς ἰδέας ὡς ἀληθεῖς δεχομένοις, καὶ ὡς αὐθυπόστατον τὴν ὕλην παρὰ τῶν ἰδεῶν μορφοῦσθαι λέγουσι… ἀνάθεμα 10. προΰπαρξις ἐστὶ τῶν ψυχῶν καὶ οὐκ ἐκ τοῦ μὴ ὄντος τὰ πάντα ἐγένοντο …преодушевления человеческих душ… и сего ради воскресение и суд и конечное воздаяние извещающих отметающим, анафема Вещество безначальное и идеи собезначальные Содетелю всех и Богу учащим… анафема …и платонические идеи яко истинные приемлющим и яко самосущное вещество от идей изображатися глаголющим… анафема …яко предбытие есть душ и не от несущего вся быша…

38 3. Паламитские споры Святейшему Григорию, митрополиту Фессалонитскому, ниспровергшему соборно от лица Великой Церкви Варлаама и Акиндина, вождей и изобретателей новых ересей с постыдной их участью, дерзнувших называть природную и неотделимую энергию и силу Божию и вообще все относящееся к природе Святой Троице тварными особенностями, а наряду с этим о неприступный свет Божества, воссиявший на горе [Фаворе] от Христа, тварным божеством, вводивших злостно вновь платонические идеи и эллинские мифы в церковь Христову, Γρηγορίου τοῦ ἁγιωτάτου μητροπολίτου Θεσσαλονίκης, τοῦ συνοδικῶς ἐπ’ ἐκκλησίας μεγάλης Βαρλαάμ τε καὶ Ἀκίνδυνον, τοὺς ἀρχηγοὺς καὶ ἐφευρετὰς τῶν καινῶν αἱρέσεων καθελόντος σὺν τῇ περὶ αὐτοὺς πονηρᾷ συμμορίᾳ, τοὺς τὴν φυσικὴν καὶ ἀχώριστον ἐνέργειαν καὶ δύναμιν τοῦ Θεοῦ καὶ ἁπλῶς πάντα ὁμοῦ τὰ φυσικὰ (695) τῆς ἁγίας Τριάδος ἰδιώματα κτίσματα τετολμηκότας εἰπεῖν, ἀλλὰ δὴ καὶ τὸ τῆς θεότητος ἀπρόσιτον φῶς τὸ λάμψαν ἐπὶ τοῦ ὄρους ἀπὸ Χριστοῦ, θεότητά τε κτιστήν, καὶ τὰς πλατωνικὰς ἰδέας καὶ τοὺς ἑλληνικοὺς μύθους ἐκείνους ἐπεισαγαγεῖν ἐπιχειρήσαντας αὖθις κακῶς τῇ ἐκκλησίᾳ Χριστοῦ,

39 τῆς δὲ κοινῆς τοῦ Χριστοῦ ἐκκλησίας καὶ τῶν ἀληθινῶν καὶ ἀπταίστων περὶ θεότητος δογμάτων σοφῶς καὶ   (700) γενναίως ἄγαν προπολεμήσαντος καὶ συγγράμμασι καὶ λόγοις καὶ διαλέξεσι καὶ μίαν θεότητα καὶ Θεὸν ἕνα τρισυπόστατον, ἐνεργῆ, θελητικόν, παντοδύναμον, ἄκτιστον διὰ πάντων κατὰ τὰς θείας γραφὰς καὶ δὴ καὶ τοὺς θεολόγους καὶ ἐξηγητὰς τούτων ἀνακηρύξαντος, Ἀθανάσιον φημὶ καὶ Βασίλειον, Γρηγόριον καὶ Ἰωάννην καὶ Γρηγόριον, Κύριλλόν τε πρὸς τούτοις καὶ Μάξιμον τὸν σοφὸν καὶ τὸν ἐκ   (705) Δαμασκοῦ θεορρήμονα, οὐ μὲν ἀλλὰ καὶ τοὺς λοιποὺς πατέρας καὶ διδασκάλους τῆς Χριστοῦ ἐκκλησίας, καὶ κοινωνοῦ καὶ συνῳδοῦ καὶ συμφώνου καὶ σπουδαστοῦ (сторонник) καὶ συναγωνιστοῦ πάντων τούτων ἀναφανέντος καὶ λόγοις καὶ πράγμασιν, αἰωνία ἡ μνήμη. [Григорию] боровшемуся премудро и весьма благородно за общую Христову Церковь и за истинные и безошибочные догматы о Божестве, провозгласившему в своих писаниях, выступлениях и диспутах единое Божество, единого триипостасного Бога, действующего, волящего, всесильного, нетварного во всех отношениях по божественных писаниям и [трудам] богословов и экзегетов, разумею Афанасия и Василия, Григория [Богослова], Иоанна и Григория [Нисского], Кирилла, а с ними еще и премудрого Максима и богоглаголивого [Иоанна] из Дамаска, и не только их, но и остальных отцов и учителей Церкви Христовой, [Григорию] участнику и собора, явному в учениях и деяниях единомышленнику и стороннику всего этого, вечная память!


Κατέβασμα ppt "Преформативный период (IΙ–XV вв.)"

Παρόμοιες παρουσιάσεις


Διαφημίσεις Google