Οι αντιφλεγμονώδεις επιδράσεις της άσκησης: Μηχανισμοί και συνέπειες για την πρόληψη και τη θεραπεία ασθενειών Φοιτήτρια: ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ ΔΕΣΠΟΙΝΑ.

Παρουσίαση με θέμα: "Οι αντιφλεγμονώδεις επιδράσεις της άσκησης: Μηχανισμοί και συνέπειες για την πρόληψη και τη θεραπεία ασθενειών Φοιτήτρια: ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ ΔΕΣΠΟΙΝΑ."— Μεταγράφημα παρουσίασης:

1 Οι αντιφλεγμονώδεις επιδράσεις της άσκησης: Μηχανισμοί και συνέπειες για την πρόληψη και τη θεραπεία ασθενειών Φοιτήτρια: ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ ΔΕΣΠΟΙΝΑ

2 Τι είναι η φλεγμονή; Ορισμός:
η προστατευτική άμεση αντίδραση του οργανισμού σε τοπικούς τραυματισμούς και στην ύπαρξη διαφόρων μικροοργανισμών. είναι μέρος της φυσικής ανοσίας και αποτελεί το πρώτο στάδιο σε μια διαδικασία που ονομάζεται επούλωση ΣΤΟΧΟΣ απομάκρυνση αιτίας τραυματισμού/μικροοργανισμού και επιδιόρθωση βλάβης που έχει προκληθεί στον ιστό., μέσω της μετανάστευσης και της συσσώρευσης των μονοκυττάρων στις εστίες λοίμωξης

3 Πως πραγματοποιείται η μετανάστευση των μακροφάγων;
στις εστίες λοίμωξης ενεργοποιημένα μακροφάγα παράγουν κυτοκίνες, όπως οTNF και η IL-1 τα ενδοθηλιακά κύτταρα των γειτονικών φλεβιδίων παράγουν: Σελεκτίνες χαλαρή σύνδεση και κύλιση των λευκοκυττάρων στο ενδοθήλιο Προσδέτες ιντεργινών στερεή σύνδεση των λευκοκυττάρων χημειοκίνες Ενεργοποίηση λευκοκυττάρων και μετανάστευσή στις εστίες της λοίμωξης.

4 ΡΟΛΟΣ ΜΑΚΡΟΦΑΓΩΝ ΦΑΓΟΚΥΤΤΑΡΩΣΗ
παραγωγή κυτοκινών που είναι σημαντικοί μεσολαβητές της άμυνας και έχουν την ικανότητα να επάγουν φλεγμονή επαγωγή επικοινωνίας με τα Τ-λεμφοκύτταρα διέγερση και απόκριση μέσω ¨σημάτων¨¨ έκκριση αυξητικών παραγόντων και ενζύμων που εξυπηρετούν την επιδιόρθωση των ιστών που έχουν υποστεί βλάβες ΦΑΓΟΚΥΤΤΑΡΩΣΗ

5 “κακή” φλεγμονή Βραχεία και πολύ μεγάλης έντασης
κατά την φαγοκυττάρωση, τα πρωτεολυτικά ένζυμα μπορεί να απελευθερωθούν στον εξωκυττάριο χώρο και να προξενήσουν βλάβη στον ιστό του ξενιστή Χρόνια και χαμηλής έντασης παρατεταμένη και ανεξέλεγκτη φλεγμονή που εμπλέκεται με διάφορες ασθένειες

6 Καθημερινές δραστηριότητες που παρουσιάζουν αντιφλεγμονώδη δράση
Ξεκινάς: 1) Να τρως τρόφιμα μη επεξεργασμένα και με πολλές φυτικές ίνες, που περιέχουν ισχυρά αντι-φλεγμονώδη συστατικά (φυτοθρεπτικά στοιχεία) 2) Φάε υγιή λιπαρά από ελαιόλαδο, καρπούς και Ομέγα-3 από μικρά ψάρια 3) Κάνε ασκήσεις χαλάρωσης, διαλογισμό, βαθιές αναπνοές ή ένα ζεστό μπάνιο. 4) Πάρε μια καλή πολυβιταμίνη και μεταλλικά στοιχεία σε συμπλήρωμα που βοηθούν στην μείωση της φλεγμονής. 5) ΑΣΚΗΣΗ!!!!!! Σταματάς: 1) Να ζεις μέσα στο άγχος! (μειώνεις το Stress) 2)Να τρως πολύ μεγάλα γεύματα. 3) Να είσαι παχύσαρκος. (Το να είσαι παχύσαρκος από μόνο του είναι αιτία φλεγμονής.) 4) Να καταναλώνεις συνεχώς τροφές που προκαλούν φλεγμονή, όπως η ζάχαρη και το fast food και τροφές που προκαλούν αλλεργίες/δυσανεξίες 5) Να εκτίθεσαι συχνά σε τοξίνες

7 Η υγιεινή διατροφή και η άσκηση διατηρούν τον αντιφλεγμονώδη φαινότυπο του λιπώδους ιστού
μικρού μεγέθους λιποκύτταρα και αντιφλεγμονώδεις κύτταρα ( Μ2-μακροφάγα και Treg ) ΑΝΤΙΘΕΤΑ αύξηση μεγέθους λιποκυττάρων και διήθηση του λιπώδους ιστού από προ-φλεγμονώδη μακροφάγα και Τ κύτταρα το θετικό ενεργειακό ισοζύγιο και η έλλειψη άσκησης οδηγούν σε συσσώρευση σπλαχνικού λίπους απελευθέρωση προ-φλεγμονωδών αδιποκινών. φλεγμένων λιπώδης ιστός κυριαρχία Μ1-μακροφάγων ανάπτυξη της αντίστασης στην ινσουλίνη, αύξηση όγκων, νευροεκφυλισμό και αθηροσκλήρωση επίμονη χαμηλού βαθμού-συστηματικής φλεγμονής.

8 Η επίδραση της διατροφής και της φυσικής δραστηριότητας
στη φλεγμονή και την ασθένεια.

9 ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ αποδείξεις ότι η σωματική δραστηριότητα μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο της νόσου ή / και έχει θεραπευτική αξία στην θεραπεία κάποιων ασθενειών ΣΤΕΦΑΝΙΑΙΑ ΝΟΣΟΣ (CHD) τα υψηλά επίπεδα της φυσικής δραστηριότητας συνδέονται με χαμηλότερο κίνδυνο ανάπτυξης CΗD. RCT δείχνουν ότι η άσκηση μπορεί να τροποποιήσει ευνοϊκά τους παράγοντες κινδύνου της CHD, (της δυσλιπιδαιμίας, της υπέρτασης και της παχυσαρκίας) και να αυξήσει τα επίπεδα επιβίωσης σε ασθενείς με στεφανιαία νόσο. ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΑ ΕΠΕΙΣΟΔΙΑ η καλή φυσική κατάσταση μειώνει τον κίνδυνο εμφάνισης εγκεφαλικού επεισοδίου. RCT δείχνουν ότι η σωματική δραστηριότητα μπορεί να μειώσει την πίεση του αίματος σε υπερτασικά άτομα. ΚΑΡΚΙΝΟΣ Η άσκησης μειώνει τον κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου του παχέος εντέρου και του μαστού. με συστηματικούς μηχανισμούς (μείωση του λίπους του σώματος και των επιπέδων της ινσουλίνης, και ενισχυμένη λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος) και με ιστοειδικούς μηχανισμούς (μείωση επιπέδων στεροειδών ορμονών για τον καρκίνο του μαστού, και μείωση της τακτικής λειτουργίας του εντέρου για τον καρκίνο του παχέος εντέρου). ΣΑΚΧΑΡΩΔΗΣ ΔΙΑΒΗΤΗΣ ΤΥΠΟΥ 2 (T2D) Σύνδεση μεταξύ υψηλών επιπέδων σωματικής δραστηριότητας και μειωμένου κίνδυνου ανάπτυξης T2D. RCT δείχνουν ότι η δίαιτα και η φυσική άσκηση, μπορεί να μειώσει την μάζα του σώματος, να βελτιώσει την ανοχή στη γλυκόζη και να μειώσει τον κίνδυνο T2D άτομα υψηλού κινδύνου. Σε ασθενείς με T2D, τα υψηλά επίπεδα της φυσικής δραστηριότητας συνδέονται με μειωμένο κίνδυνο στεφανιαίας νόσου και θνησιμότητα οποιασδήποτε αιτίας ΑΝΟΙΑ μελέτες δείχνουν ότι τα υψηλότερα επίπεδα άσκησης συνδέονται με χαμηλότερο κίνδυνο γνωστικής εξασθένησης και άνοιας σε άτομα μεγαλύτερης ηλικίας. RCT δείχνουν ότι η άσκηση προκαλεί βελτίωση στη γνωστική λειτουργία ατόμων που εμφανίζουν αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης της νόσου του Αλτσχάιμερ ή άλλων μορφών άνοιας. ΑΛΛΕΣ ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ χρόνια καρδιακή ανεπάρκεια, χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια, κατάθλιψη, οστεοαρθρίτιδα και οστεοπόρωση

10 Πως η τακτική άσκηση μειώνει τον κίνδυνο χρόνιων ασθενειών;
Α. Μείωση του σπλαχνικού λίπους Β. Επαγωγή ενός αντιφλεγμονώδους περιβάλλοντος: αύξηση της απελευθέρωσης κορτιζόλης και αδρεναλίνης από τα επινεφρίδια αύξηση της παραγωγής και της απελευθέρωσης της IL-6 από τους σκελετικούς μύες μείωση της έκφρασης των TLRs σε μονοκύτταρα και μακροφάγα αναστολή της διείσδυσης του λιπώδους ιστού από μονοκύτταρα και μακροφάγα φαινοτυπική αλλαγή των μακροφάγων εντός του λιπώδους ιστού μείωση στον αριθμό των κυκλοφορούντων προ-φλεγμονώδών μονοκύτταρων αύξηση στον αριθμό των κυκλοφορούντων Treg κυττάρων

11 ΜΜΕΙΩΣΗ ΛΙΠΩΔΟΥΣ ΙΣΤΟΥ
ανάπτυξη T2D, CVD, άνοιας, καρκίνου και αυξημένη θνησιμότητα συσσώρευση λίπους αύξηση λιπώδους ιστού παραγωγής αντι-φλεγμονωδών κυτοκινών (π.χ αδιπονεκτίνη) . παραγωγή των προ-φλεγμονωδών αδιποκινών (όπως ο TNF και η λεπτίνη), IL-6, IL-18 και συνδέτες χημειοκίνης (όπως MCP1) Η συσσώρευση του σωματικού λίπους - κυρίως στην κοιλιά, το ήπαρ και τους μυς - συνδέεται με αυξημένη θνησιμότητα και την ανάπτυξη T2D, CVD, άνοιας και αρκετών περιπτώσεων καρκίνου. Η αύξηση του λιπώδους ιστού οδηγεί στην αυξημένη παραγωγή των προ-φλεγμονωδών αδιποκινών, όπως ο TNF, η λεπτίνη, η πρωτεΐνη δέσμευσης της ρετινόλης, η λιποκαλίνη 2, IL-6, IL-18, CC- συνδέτης 2 της χημειοκίνης (επίσης γνωστός ως MCP1), CXC-συνδέτης 5 της χημειοκίνης και αγγειοποιητίνη 2. Αντίθετα, οι ποσότητες των αντι-φλεγμονωδών κυτοκινών (για παράδειγμα, της αδιπονεκτίνης) είναι μειωμένες. Αυτό οδηγεί στην ανάπτυξη μιας επίμονης κατάστασης χαμηλού βαθμού συστηματικής φλεγμονής. Η τακτική άσκηση μπορεί να μειώσει την περίμετρο της μέσης και να προκαλέσει σημαντικές μειώσεις και του σπλαχνικού λίπους, ακόμη και χωρίς απώλεια βάρους του σώματος, τόσο σε άνδρες όσο και σε γυναίκες, ανεξάρτητα από την ηλικία. Επιπλέον, η τακτική άσκηση οδηγεί σε υψηλότερα επίπεδα της αδιπονεκτίνης στον οργανισμό και σε χαμηλότερα επίπεδα πολλών προφλεγμονωδών αδιποκινών, περιλαμβανομένων των IL-6, TNF, ρετινο-δεσμευτικη πρωτεΐνη 4 και λεπτίνη. Δεν είναι γνωστό εάν τα επίπεδα των άλλων προ-φλεγμονωδών αδιποκινών (αναφέρονται παραπάνω) μειώνονται στο αίμα μετά την άσκηση, και απαιτείται περαιτέρω έρευνα για να διευκρινιστεί αυτό. Έτσι, η αυξημένη σωματική δραστηριότητα μπορεί να επιφέρει μείωση της συστηματικής φλεγμονής μέσω μιας μείωσης της έκκρισης αδιποκίνης, η οποία επιφέρει ένα άμεσο αποτέλεσμα της μείωσης του αποθηκευμένου λίπους στις κοιλιακές αποθήκες. η τακτική άσκηση οδηγεί: μειώσεις σπλαχνικού λίπους υψηλότερα επίπεδα της αδιπονεκτίνης χαμηλότερα επίπεδα πολλών προφλεγμονωδών αδιποκινών χαμηλού βαθμού συστηματική φλεγμονή

12 Απελευθέρωση της IL-6 από τους μυς
από λιποκύτταρα και μόνιμα μακροφάγα η ΑΣΚΗΣΗ αυξάνει παροδικά τα επίπεδα της IL-6 στους σκελετικοί μύες ερεθίσματα για αύξηση σύνθεσης και απελευθέρωσης της IL-6 ελάττωση της συγκέντρωσης του μυϊκού γλυκογόνου, αυξήσεις του ενδοκυτταρικού ασβεστίου αυξημένος σχηματισμός δραστικών μορφών οξυγόνου αύξηση αντι-φλεγμονώδους κυτοκινης IL-10 και του ανταγωνιστή υποδοχέα της φλεγμονώδους ιντερλευκίνης IL-1 (IL-1 RA). παροδική αύξηση IL-6 καταστολή ενδοτοξίνης που διεγείρει την αύξηση του παράγοντα TNF απελευθέρωση της κορτιζόλης από τα επινεφρίδια

13 η ιντερλευκίνη 10 (IL-10) είναι ένα ισχυρό αντιφλεγμονώδες
Ο IL-1 RA εκκρίνεται κυρίως από μονοκύτταρα/μακροφάγα και αναστέλλει τις προ-φλεγμονώδεις δράσεις της IL-1β η ιντερλευκίνη 10 (IL-10) είναι ένα ισχυρό αντιφλεγμονώδες IL-10 παράγεται κυρίως από TReg κύτταρα, αλλά και απ΄τα περισσότερα κύτταρα του ανοσοποιητικού κύρια λειτουργία της IL-10 : καταστολή ανοσολογικής απόκρισης και η ελαχιστοποίηση βλάβης του ιστού απ΄την φλεγμονή. . IL-10 καταστέλλει έκφραση διεγερτικών μορίων (π.χ ICAM-1 συνδιεγέρτες CD80 και CD86) στα DCs(δενδριτικά) εμποδίζοντας την αντιγονοπαρουσίαση προωθεί διαφοροποίηση των DCs που εκφράζουν χαμηλά επίπεδα διεγερτικών μορίων . αναστέλλει την έκφραση αρκετών προ-φλεγμονωδών κυτοκινών και μεσολαβητών, μειώνοντας την ικανότητα των Τ κυττάρων να διατηρήσουν φλεγμονώδεις αποκρίσεις.

14 Αυξημένα επίπεδα κορτιζόλης και αδρεναλίνης
ενεργοποίηση άξονα υποθαλάμου-υπόφυσης-επινεφριδίων συμπαθητικό νευρικό σύστημα (SNS). ΑΑΣΚΗΣΗ αύξηση έκκρισης κορτιζόλης και αδρεναλίνης απ΄τα επινεφρίδια Υποθάλαμος παράγοντες απελευθέρωσης Υπόφυση φλοιοεπινεφριδιοτρόπου ορμόνης (ACTH) Φλοιός επινεφριδίων έκκριση κορτιζόλης (αντιφλεγμονώδες) SNS διεγείρει την απελευθέρωση από το μυελό των επινεφριδίων αδρεναλίνης και νοραδρεναλίνης, ρυθμίζουν LPS νευρικά σήματα

15 Α) ΑΝΤΙΦΛΕΓΜΟΝΩΔΗΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ

16 Αναστολή της διήθησης των μακροφάγων στον λιπώδη ιστό
Αναστολή της διήθησης των μακροφάγων στον λιπώδη ιστό επαγωγή της φλεγμονώδους κατάστασης του λιπώδους ιστού αύξηση του λιπώδους ιστού διήθηση μονοπύρηνων κύτταρων του περιφερικού αίματος PBMCs (και κυρίως των μακροφάγων) Η άσκηση μπορεί να περιορίσει την μετανάστευση των PBMCs προς τον φλεγμένων λιπώδη ιστό

17 Πως η άσκηση προκαλεί περιορισμό της μετανάστευσης των PBMCs στον λιπώδη ιστό;
αναστολή απελευθέρωσης των χημειοκινών από τον λιπώδη ιστό. μείωση της έκφρασης του μορίου προσκόλλησης ICAM1 -σταθερή προσκόλληση φλεγμονωδών κυττάρων στο αγγειακό ενδοθήλιο -μεσολαβητής αλληλεπίδρασης μεταξύ Τ κυττάρων και κύτταρων στόχων , που οδηγούν σε ενεργοποίηση και πολλαπλασιασμό των Τ κυττάρων, κυτταροτοξικότητας και παραγωγής κυτοκινών.

18 Τα ενεργοποιημένα μακροφάγα διακρίνονται σε δύο ξεχωριστές κατηγορίες:
τα Μ1 και τα Μ2. Μ2 τύπου μακροφάγα παράγουν αντι-φλεγμονωδεις κυτοκίνες και αργινάση. Τα Μ-2 καταστέλλουν την φλεγμονή M1-τύπου μακροφάγα παράγουν TNF, IL-6 και νιτρικό οξείδιο .Τα Μ-1 επάγουν την φλεγμονή Στον φλεγμένων λιπώδη ιστό παρατηρείται: αυξημένη πρόσληψη των M1 μακροφάγων και/ή φαινοτυπική αλλαγή των ήδη υπαρχόντων μακροφάγων προς τον Μ1 φαινότυπο. με χρόνια άσκηση επιτυγχάνεται : καταστολή της διείσδυσης των μακροφάγων όσο και η επιτάχυνση της φαινοτυπικής μετάβασης από Μ1 σε Μ2 τύπου μακροφάγα .

19 Β) ΑΝΤΙΦΛΕΓΜΟΝΩΔΗΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ

20 Ελαττωμένη έκφραση TLR υποδοχέων.
TLRs : διαμεμβρανικοί υποδοχείς συμβάλουν στην ανίχνευση των παθογόνων μικροοργανισμών και των σημάτων κινδύνου που απελευθερώνονται μετά από βλάβη κάποιου ιστού μελέτες έδειξαν ότι PBMCs από άτομα που ασκούνται, έχουν: μειωμένη φλεγμονώδη απόκριση στην διέγερση με ενδοτοξίνη-LPS in vitro μειωμένη έκφραση TLR4. ενεργοποίηση TLR αύξηση έκφρασης και έκκρισης προ-φλεγμονωδών κυτοκινών Το ακριβές ερέθισμα που προκαλεί την μείωση της έκφρασης των TLR λόγω της άσκησης δεν είναι γνωστό, αλλά τα πιθανά σήματα μπορεί να είναι αντι-φλεγμονώδεις κυτοκίνες, ορμόνες του στρες και πρωτείνες θερμικού σοκ.

21 έντονη και παρατεταμένη άσκηση
μειωμένη παραγωγή κυτοκίνης που διεγείρεται από την LPS-ενδοτοξίνη μείωση έκφρασης TLR1, TLR2 και TLR4 και μείωση επαγωγής παραγόντων που διεγείρονται από ενεργούς TLR (συν-διεγερτικά μόρια και κυτοκίνες αύξηση λιπόλυσης και επιπέδων των ελεύθερων λιπαρών οξέων (προσδέτες του TLR2 και TLR4) στο πλάσμα

22 Μείωση του αριθμού των προ-φλεγμονωδών μονοκύτταρων στο αίμα.
2 κύριοι πληθυσμοί * προ-φλεγμονωδών μονοκυττάρων: κλασικά (CD14hiCD16-) μη κλασικά (CD14lowCD16 + ή CD14hiCD16 +) *εκφράζουν στην κυτταρική επιφάνεια διαφορετικό αριθμό TLR4 (με τα CD14lowCD16+ να εκφράζουν 2,5 φορές περισσότερους TLR4 -> φλεγμονώδης δυναμικό συνόλου μονοκυττάρων) φλεγμονωδών μονοκύτταρων ρευματοειδή αρθρήτιδα, CVD, T2D ΠΕΙΡΑΜΑ: α)άτομα που δεν ασκούνται έχουν δύο φορές υψηλότερο ποσοστό φλεγμονώδων μονοκύτταρων. β)12 εβδομάδες τακτικής άσκησης, μείωσαν το ποσοστό των φλεγμονωδών μονοκυττάρων στην ανενεργή ομάδα και παρατηρήθηκε μείωση παραγωγής TNF η τακτική άσκηση μειώνει το ποσοστό των φλεγμονωδών μονοκύτταρων στην κυκλοφορία σε κατάσταση ηρεμίας αύξηση γλυκοκορτικοειδών ( κορτιζόλης) προκαλεί μείωση των έντονα φλεγμονωδών CD14lowCD16+ μονοκυττάρων σε σχέση με τα φυσιολογικά (CD14hiCD16-) . . Για παράδειγμα, μια σύγκριση μεταξύ υγιών αλλά σωματικά αδρανών ηλικιωμένων άνδρών και μιας ομάδας γυναικών με σωματική δραστηριότητα ανέφερε ότι . γλυκοκορτικοειδή , όπως η κόρτιζόλη μειώνει επιλεκτικά CD14lowCD16 + μονοκύτταρα,. μελέτες σε δραστήριους ποντικούς απέδειξαν ότι: η μείωση των φλεγμονωδών μονοκύτταρων στο αίμα είναι ανεξάρτητη της αυξημένης διείσδυσης των μονοκυττάρων στους ιστούς ή της μετανάστευσης των προ-φλεγμονωδών μονοκύτταρων στα λεμφοειδή όργανα και τη δημιουργία φλεγμονής

23 Τα TReg κύτταρα καταστέλλουν τις ανοσοαποκρίσεις
Αύξηση του αριθμού των κυκλοφορούντων ρυθμιστικών Τ κυττάρων. Τα TReg κύτταρα καταστέλλουν τις ανοσοαποκρίσεις μελέτες έδειξαν ότι ένα πρόγραμμα 12 βδομάδων Τάι Τσι προκάλεσε: αύξηση του αριθμού των Treg αυξημένη παραγωγή των αντιφλεγμονώδων κυτοκινών ΤΟΡβ και IL-10 από τα TReg αλλά και από PBMCs που απομονώθηκαν μετά. μελέτες σε ποντικούς εξέτασαν τα επίπεδα των TReg σε μέτριας ή υψηλής έντασης προπόνηση. ΜΟΝΟ η προπόνηση υψηλής έντασης οδήγησε σε αυξήσεις των TReg κυττάρων και συσχετίστηκε με μειωμένη προ-φλεγμονώδη και αυξημένη αντιφλεγμονώδη έκφραση κυτοκινών.

24 Γ) ΑΝΤΙΦΛΕΓΜΟΝΩΔΗΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ

25 και διάρκεια της άσκησης
ΟΞΕΙΑ ΑΣΚΗΣΗ ΜΕΙΩΜΕΝΗ ΦΛΕΓΜΟΝΗ Αύξηση ανοσοτροποποιητικών παραγόντων που περιορίζουν την λειτουργία και την κυκλοφορία λευκοκυττάρων (αυξητική ορμόνη, προλακτίνη, πρωτεΐνες θερμικού σοκ) κάθε μορφής άσκηση επάγει ένα αντι-φλεγμονώδες περιβάλλον ανάλογο με συχνότητα, ένταση και διάρκεια της άσκησης Διάφοροι μηχανισμοί μπορούν να συμβάλουν σε αυτό (εικ. 2), φαίνεται πιθανό ότι η που εκτελείται. Για άσκησης χαμηλής έντασης, όπως το ζωηρό περπάτημα, είναι πιθανό ότι ο έλεγχος του σωματικού λίπους είναι ο πιο σημαντικός μηχανισμός, αλλά για σύντομες περιόδους υψηλής έντασης άσκησης και παρατεταμένης μέτριας έντασης άσκησης οι άλλες αντιφλεγμονώδεις επιδράσεις μπορεί να έχουν ολοένα και πιο σημαντικό ρόλο.

26 ¨Το παράδοξο στους αθλητές¨
πολλές ώρες σκληρής προπόνησης ευαισθησία σε λοιμώξεις του αναπνευστικού στις αντιφλεγμονώδεις επιδράσεις της άσκησης που προκαλούν ανοσοκαταστολή (άλλοι ανοσοκατασταλτικοί παράγοντες - ψυχολογική πίεση, διαταραχές ύπνου και αρνητικό ισοζύγιο ενέργειας -) οφείλεται μελέτες σε δραστήριους ποντικούς αλλά και σε αθλητές αντοχής έδειξαν ότι: η εντατική άσκηση έχει ως αποτελέσματα την αύξηση των αντι-φλεγμονωδών κυτοκινών (IL-10) πολύ υψηλά επίπεδα άσκησης προκαλούν μια αντι-φλεγμονώδη κατάσταση που μπορεί να αυξήσει το κίνδυνο ήσσονος σημασίας λοιμώξεων

27 ΤΕΛΕΙΩΝΟΝΤΑΣ… Η τακτική άσκηση μειώνει τον κίνδυνο χρόνιων μεταβολικών και καρδιοαναπνευστικών ασθενειών, εν μέρει επειδή η άσκηση ασκεί αντιφλεγμονώδεις επιδράσεις. Τα αντι-φλεγμονώδη αποτελέσματα οφείλονται σε μείωση του σπλαχνικού λίπους και επαγωγή ενός αντιφλεγμονώδους με διάφορους μηχανισμούς Περαιτέρω έρευνα απαιτείται για να αποδειχθούν οι άμεσοι και έμμεσοι μοριακοί μηχανισμοί με τους οποίους η σωματική άσκηση επηρεάζει τη λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος Η σχετική σημασία των αντι-φλεγμονωδών μηχανισμών, εξαρτάται από τον τρόπο, τη συχνότητα, την ένταση και τη διάρκεια της άσκησης. Η αντι-φλεγμονώδης δράση της άσκησης είναι υπεύθυνη για την μερική ανοσοκαταστολή που κάνει κάποιους αθλητές πιο επιρρεπής σε λοιμώξεις Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η άσκηση είναι ευεργετική για την υγεία μας και είναι θετικό όλοι να υιοθετήσουμε ένα πιο ενεργό τρόπο ζωής

28 ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ Άρθρο: The anti-inflammatory effects of exercise: mechanisms and implications for the prevention and treatment of disease Michael Gleeson, Nicolette C. Bishop, David J. Stensel, Martin R. Lindley, Sarabjit S. Mastana and Myra A. Nimmo Abul k. Abbas, Andrew H. Lichtman. ΒΑΣΙΚΗ ΑΝΟΣΟΛΟΓΙΑ. Ιατρικές Εκδόσεις Π.Χ. Πασχαλίδης

29 https://www. google. gr/search

30 ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ!!!