Αρχαία Ελληνική Τεχνολογία

Παρουσίαση με θέμα: "Αρχαία Ελληνική Τεχνολογία"— Μεταγράφημα παρουσίασης:

1 Αρχαία Ελληνική Τεχνολογία

2 Εισαγωγή Η ομάδα μας έχει αναλάβει ένα κομμάτι από το κύριο θέμα μας το οποίο είναι το γενικό κομμάτι της εργασίας. Δηλαδή παρακάτω θα δείτε ότι έχουμε αναφέρει διαφορά στοιχεία για την αρχαία τεχνολογία αλλά και γενικά για την κατάσταση που επικρατούσε εκείνη την περίοδο. Αρχαία Ελλάδα Κλασσική εποχή Περσικοί πόλεμοι Πελοποννησιακοί πόλεμοι

3 Αρχαία Ελλάδα Η Αρχαία Ελλάδα χρησιμοποιείται για να περιγράψει τον ελληνικό κόσμο κατά την περίοδο της αρχαιότητας. Αναφέρεται όχι μόνο στις περιοχές του σύγχρονου ελληνικού κράτους, αλλά όπου εγκαταστάθηκαν στους αρχαίους χρόνους ελληνικοί πληθυσμοί, συμπεριλαμβανομένων της Ιωνίας, της Μεγάλης Ελλάδας και των διάσπαρτων ελληνικών εγκαταστάσεων στις ακτές της Μεσογείου. Μετά την κατάρρευση των μυκηναϊκών ανακτορικών κέντρων το 12ο αιώνα, τα ελληνικά φύλα εισήλθαν στη φάση των "σκοτεινών αιώνων" για την οποία λίγες γνώσεις διαθέτουμε. Η πληθυσμιακή πίεση οδήγησε τα ελληνικά φύλα της ηπειρωτικής Ελλάδας σε μετανάστευση στα νησιά και την αντίπερα ακτή του Αιγαίου. Την επόμενη περίοδο, οι εντεινόμενες επαφές των ελληνικών φύλων με την Ανατολή συνέβαλαν στη δημιουργία αλφαβήτου και την ανάπτυξη της ναοδομίας και της γλυπτικής. Αργότερα ο βασιλιάς της Μακεδονίας Αλέξανδρος οδήγησε τους Έλληνες σε μία επιτυχή εκστρατεία κατάλυσης της Περσικής Αυτοκρατορίας.

4 Φωτογραφίες από Αρχαία Ελλάδα

5 Κλασσική Εποχή Κλασική Εποχή ονομάζουμε την περίοδο της αρχαίας ελληνικής ιστορίας που αρχίζει με την Συμμαχίας της Δήλου (478 π.χ.) μετά το τέλος των Περσικών Πολέμων (479 π.χ.) και τελειώνει με το θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου (323 π.χ.). Η Κλασική Εποχή καταλαμβάνει δηλαδή το μεγαλύτερο μέρος του 5ου αιώνα π.χ. Οι ιστορικοί ονόμασαν την εποχή αυτή κλασική, γιατί ο πολιτισμός που αναπτύχθηκε τότε έχει ποικιλία και δημιουργική δύναμη. Ο πολιτισμός αυτός έγινε πρότυπο για ολόκληρες εποχές στην Ευρωπαϊκή αλλά και στην παγκόσμια ιστορία. Τον 5ο αιώνα π.χ., μετά τη νίκη ενάντια στον Πέρση βασιλιά, οργανώθηκε η Συμμαχία της Δήλου. Στην Αθήνα το πολίτευμα πήρε την πιο δημοκρατική του μορφή. Ο ανταγωνισμός ανάμεσα στην Αθήνα και στη Σπάρτη κατέληξε στον Πελοποννησιακό Πόλεμο που τελείωσε στο τέλος του αιώνα με την ολοκληρωτική ήττα της Αθήνας.

6 Άποψη του αρχαιολογικού χώρου στη Δήλο (Κυκλάδες)

7 Αρχαία Αγορά της Αθήνας στο τέλος του 5ου αιώνα π.χ.

8 Αρχή της Δημοκρατίας Το δημοκρατικό πολίτευμα της Αθήνας υπήρξε η εδραίωση της συμμετοχής όλων των πολιτών στην διακυβέρνηση του κράτους. Υπό αυτή την έννοια, στην Αθήνα του 5ου αιώνα π.χ. η έννοια της δημοκρατίας σήμανε την άσκηση της εξουσίας από τον δήμο. Όλοι οι πολίτες απέκτησαν ίσα δικαιώματα και ελευθερία λόγου σύμφωνα με τους νόμους που ψήφιζαν και σέβονταν. Στον επιτάφιο του Περικλή, όπως τον καταγράφει ο Θουκυδίδης, εμφανίζονται οι βασικές αρχές του ιδανικού πολιτεύματος σύμφωνα με το οποίο υπάρχει αξιοκρατία, κοινωνική δικαιοσύνη και συμμετοχή στα κοινά όσων φέρουν τον τίτλο του πολίτη.

9 Ποιοι Συγκρατούσαν την Κοινωνική Ομάδα των Πολιτών και ποια ήταν τα Κριτήρια Ένταξης σε Αυτήν
Η ιδιότητα του ελεύθερου πολίτη στην αρχαία Ελλάδα δε σήμαινε απλώς τον κάτοικο ενός καθορισμένου χώρου, ούτε τον υπαγόμενο σε μια τάξη νόμων, αλλά τον συμμετέχοντα ενεργά σε όλα τα επίπεδα της πολιτικής, κοινωνικής, οικονομικής και θρησκευτικής ζωής της πόλης του. Κατά τον Αριστοτέλη, ο πολίτης αποτελεί τη θεμελιακή αρχή του πλαισίου οργάνωσης της πολιτικής κοινότητας και είναι εκείνος που κατέχει και ασκεί το δικαίωμα του “αρχήν” και του “άρχεσθα”, μετέχοντας στις βουλευτικές και δικαστικές αρχές της πόλης του. Στην αθηναϊκή δημοκρατία του 5ου π. Χ. αιώνα, πρωταρχικό κριτήριο απόκτησης της ιδιότητας του πολίτη αποτελούσε η καταγωγή.

10 Συνεχεία Σε όλες τις ελληνικές πόλεις ολιγαρχικές και δημοκρατικές επί σειρά αιώνων, η κατοχή έγγειας ιδιοκτησίας αποτελούσε αποκλειστικό προνόμιο των ελεύθερων πολιτών, άμεσα συνδεδεμένο με την ιδιότητα του πολίτη. Ακόμη και στην Αθήνα, όπου από την εποχή του Κλεισθένη η γαιοκτησία παύει να αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για να είναι κάποιος πολίτης, μόνον οι πολίτες έχουν τη δυνατότητα να κατέχουν γη. Αναφορικά με το κριτήριο της κατοχής γης, δεν πρέπει να αποτελεί έκπληξη η στάση της αρχαίας ελληνικής πόλης απέναντι στη σχέση γαιοκτησίας και ιδιότητας του πολίτη, εφόσον η γη από τη μια αποτελούσε κοινό αγαθό των μελών του γένους και από την άλλη ως σύμβολο καταξίωσης πιστοποιούσε την αριστοκρατική καταγωγή. Έτσι εξηγείται το γεγονός ότι τόσο το δικαίωμα της έγκλησης, όσο και η ταυτόχρονη απαγόρευση πώλησης γης περιφρουρήθηκαν με ζήλο μέχρι την εποχή του Σόλωνα.

11 Συνεχεία Είναι αλήθεια ότι η ιδιότητα του πολίτη αποτελεί κατάκτηση η οποία εξελίχθηκε στον ελληνικό χώρο αργά, μέσα από μία σειρά κρίσεων τουλάχιστον δύο αιώνων, ακολούθησε τις κοινωνικοοικονομικές μεταβολές και την εξέλιξη του πολιτεύματος και πέρασε μέσα από συμπληγάδες έως ότου λάβει την τελική της μορφή κατά τον 5ου π. Χ. αιώνα.

12 Περσικοί Πόλεμοι και Μηδικά
Περσικοί πόλεμοι και Μηδικά, διεξήχθησαν το πρώτο μισό του πέμπτου αιώνα πχ, μεταξύ των Ελλήνων και των Περσών. Οι διαμάχες αυτές ξεκίνησαν από την κατάκτηση της Ιωνίας από τον Κύρο Β'. Η πρώτη φάση των πολέμων, η οποία αποτέλεσε και αιτία για μετέπειτα συγκρούσεις, αποτέλεσε η Ιωνική Επανάσταση, η οποία ξεκίνησε μετά την αποτυχημένη, για τους Πέρσες, πολιορκία της Νάξου. Την περίοδο αυτή στην Ελλάδα, ισχυρότερη δύναμη ήταν η Σπάρτης ηγεμονική δύναμη της Πελοποννησιακής συμμαχίας ενώ παράλληλα, στην Αθήνα ανερχόμενη πολιτική δύναμη η αντιπερσική πολιτική παράταξη, με κυριότερο εκφραστή τον Θεμιστοκλή.

13 … Εντωμεταξύ οι περσικές δυνάμεις προχώρησαν χωρίς να συναντήσουν ιδιαίτερη αντίσταση, αφού η Θεσσαλία και η Θήβα είχαν μηδίσει, δηλαδή είχαν αποδεχτεί τους Πέρσες. Ο προτελευταίος πόλεμος δόθηκε στις Θερμοπύλες όπου οι Έλληνες έπεσαν ηρωικά… Ενώ τέλος οι Πέρσες έχασαν στην ναυμαχία της Σαλαμίνας… μετά την ήττα του Ξέρξη τα ηνία ανέλαβε ο Μαρδόνιος όπου έχασε και αυτός στη μάχη στις Πλαταιές. Εκεί τελείωσαν οριστικά οι Περσικοί πόλεμοι.

14 Τριήρης Η Τριήρης ήταν ταχύτατο αρχαίο κωπήλατο πολεμικό πλοίο, του οποίου ο τύπος εξελίχθηκε στον αρχαίο ελλαδικό χώρο (αρχικά στην Κόρινθο, σύμφωνα με την παράδοση) από τη διήρη, η οποία ήδη κυριαρχούσε στις ελληνικές αποικίες της Μ. Ασίας, στην Κύπρο και τη Φοινίκη. Χαρακτηρίστηκε, από τη γενικευμένη χρήση της, ως μεσογειακή τεχνολογία της εποχής με τρεις σειρές κωπηλατών (ερετών), που στον ελληνικό χώρο κατανέμονταν σε ισάριθμα καταστρώματα (τρίκροτες τριήρεις).

15

16 Δίολκος Η Δίολκος ήταν ο ειδικής κατασκευής πλακόστρωτος δρόμος που συνέδεε τις δύο άκρες του Ισθμού της Κορίνθου και πάνω στον οποίο σύρονταν κατά την αρχαιότητα από δούλους τα πλοία από τον Κορινθιακό στον Σαρωνικό Κόλπο και αντίστροφα. Η Δίολκος πρέπει να κατασκευάσθηκε είτε στα τέλη του 7ου αιώνα π.χ., είτε, το πιθανότερο, στις αρχές του 6ου αιώνα π.χ., όταν τύραννος στην Κόρινθο ήταν ο Περίανδρος, ο οποίος πιθανότατα έφτιαξε την διώρυγα στον Ισθμό της Κορίνθου.

17 Πελοποννησιακός Πόλεμος
Ο Πελοποννησιακός Πόλεμος ανάμεσα στη Αθηναϊκή και την Πελοποννησιακή Συμμαχία, υπό την ηγεμονία της Σπάρτης, διήρκεσε, με μερικές ανακωχές, από το 431 π.χ. έως το 404 π.χ. και έληξε με την ολοκληρωτική ήττα των Αθηναίων, δίνοντας τέλος στον πολιτισμικό «χρυσό αιώνα». Όταν τελικά η Πελοποννησιακή Συμμαχία κατάφερε να επικρατήσει, βρέθηκε αρκετά αποδυναμωμένη και η ίδια, στην ηγεσία πόλεων φτωχών ή και αποδεκατισμένων από τον πόλεμο, οι οποίες δεν έπαυαν εντούτοις να έχουν φιλοδοξίες, διαφορετικές οικονομίες αλλά και διάφορη πολιτική τοποθέτηση στον τρόπο διακυβέρνησής τους. Ήταν η ολοένα αυξανόμενη δύναμη της Αθήνας που προκάλεσε φόβο στους συμμάχους της Σπάρτης και κατέστησε τη σύρραξη ανάμεσα στις δύο πόλεις αναπότρεπτη», αναφέρει ο Θουκυδίδης ως καταλυτικό αίτιο στην κήρυξη του πολέμου.

18 Αφορμές του Πολέμου Αφορμή του πολέμου στάθηκε ουσιαστικά η απόφαση της Αθήνας να διευρύνει ακόμα περισσότερο το εμπόριο αλλά και τις πολιτικές της σχέσεις με τη Μεγάλη Ελλάδα. Συγκεκριμένα, εκείνη που εξυπηρετούσε αυτό τον εμπορικό και πολιτικό στόχο ήταν η Κέρκυρα, παρότι είχε αριστοκρατικό πολίτευμα, ενώ εκείνη που τον υπέσκαπτε ήταν κυρίως η Κόρινθος, επίσης αριστοκρατική, αλλά πολύ πιο απειλητική εμπορικά από την πρώτη. Οι Αθηναίοι ήθελαν με κάθε τρόπο να επεκταθούν δυτικά και η αφορμή για να μετριάσουν την επιρροή της Κορίνθου ήρθε όταν κηρύχτηκε πόλεμος μεταξύ Κορίνθου και Κέρκυρας. Οι τρείς αφορμές για την έναρξη του πολέμου ήταν:

19 Πρώτη Αφορμή Η Κέρκυρα, παρότι αποικία της Κορίνθου, ήταν πια απολύτως ανεξάρτητη από αυτήν, διέθετε δικό της υπολογίσιμο στόλο και ακμαίο εμπόριο. Οι σχέσεις της με την Κόρινθο δεν ήταν ιδιαίτερα καλές λόγω του εμπορικού ανταγωνισμού τους και όταν το 433 π.χ. τέθηκε ζήτημα με την Επίδαυρο -άλλη ανταγωνίστρια πόλη στο εμπόριο του Ιονίου- η Κέρκυρα δεν δίστασε να έρθει σε ανοιχτή ρήξη με την Κόρινθο. Διαβλέποντας όμως ότι υπήρχε κίνδυνος να ηττηθεί, ζήτησε τη βοήθεια του αθηναϊκού στόλου. Κορίνθιοι πρέσβεις ζήτησαν τότε επισήμως από τους Αθηναίους να μην παρέμβουν υπέρ της Κέρκυρας, γιατί κάτι τέτοιο θα συνιστούσε παραβίαση των όρων της 30ετούς ειρήνης που είχε υπογραφεί το 445 π.χ. Οι Αθηναίοι θεώρησαν ότι δεν συνιστούσε παραβίαση η αποστολή «αμυντικού στόλου» και αποφάσισαν τα πολεμικά πλοία τους να είναι παρόντα στην επικείμενη ναυμαχία αλλά να αναμιχθούν μόνον αν απειλείται η πόλη της Κέρκυρας. Αυτό δεν ερμηνεύθηκε με τον ίδιο τρόπο από τους Κορίνθιους που έκριναν και μόνο την απειλητική παρουσία των αθηναϊκών πλοίων ως παρέμβαση, αποχώρησαν από τη ναυμαχία και θέλησαν να συγκαλέσουν συμβούλιο της Πελοποννησιακής Συμμαχίας για κήρυξη πολέμου.

20 Δεύτερη Αφορμή Ταυτόχρονα, (το 432 π.χ.), οι Κορίνθιοι υποκινούν εξέγερση της Ποτίδαιας, μιας πόλης της Χαλκιδικής που ναι μεν ανήκε πλέον στην αθηναϊκή συμμαχία, αλλά ήταν αποικία της Κορίνθου. Όταν οι Αθηναίοι στέλνουν εκεί στρατό, στη διάρκεια της πολιορκίας δίνουν έξω από τα τείχη μάχη με τους Κορινθίους που είχαν σταλεί εσπευσμένα εκεί για να υπερασπιστούν την αποικία τους και οι «Τριακοντούτης σπονδή» (δηλαδή οι όροι της 30χρονης ειρήνης του 445 π.χ.) παραβιάζονται πλέον κατάφωρα. Είναι ως εκ τούτου αδύνατο να μη συγκληθεί το συμβούλιο της Πελοποννησιακής Συμμαχίας.

21 Τρίτη Αφορμή Η ατμόσφαιρα στο συμβούλιο που συγκαλείται βαρύνει υπέρ των φιλοπόλεμων πολιτικών και όχι εκείνων που απέφευγαν τη ρήξη γιατί τίθενται δύο επιπλέον ζητήματα: αφενός η εξορία των Αιγινητών από το νησί τους, αφετέρου η οικονομική εξόντωση των Μεγαρέων. Οι τελευταίοι -που είχαν πάντα τεταμένες σχέσεις με την Αθήνα- δεν μπορούσαν πια να εμπορευθούν σε κανένα λιμάνι, γιατί με απόφαση της αθηναϊκής κυβέρνησης, γνωστή ως Μεγαρικό ψήφισμα, απαγορευόταν οποιαδήποτε δοσοληψία με αυτούς σε όλα τα λιμάνια της συμμαχίας. Μέτα από αυτόν τον πόλεμο η Δημοκρατία αποκαταστάθηκε πλήρης το 410 π.χ.

22 Πελοποννησιακός Πόλεμος