ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑ.

Παρουσίαση με θέμα: "ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑ."— Μεταγράφημα παρουσίασης:

1 ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑ

2 Τα προνόμια των υποδούλων
Διατηρείται η γλώσσα και θρησκεία Ο πατριάρχης αναλαμβάνει την θρησκευτική και πολιτική διαποίμανση των υποδούλων. Ο κλήρος κηρύσσεται επίσημα απαραβίαστος Αυτοδιοίκηση των κοινοτήτων Ο κλήρος δικάζει ορισμένα αστικά θέματα άμεσα συνδεδεμένα με την θρησκεία

3 Τα προνόμια του Πατριαρχείου
Εκκλησιαστικά: Ασκούσε την ανώτατη εποπτεία στη διοίκηση του κλήρου, των μονών και των περιουσιών τους. Είχε το δικαίωμα να διορίζει, να μεταθέτει και να παύει κληρικούς(βερατιο) Μπορούσε να αποφασίζει για κάθε εκκλησιαστικό ζήτημα σε συνεργασία πάντα με την πατριαρχική σύνοδο. Τυπικά έδινε την γνώμη του για την δίωξη ανωτάτων κληρικών από μέρους της Πύλης. Στην Εκκλησία αποδίδονταν οι τόποι λατρείας, και απαγορευόταν η κατασκευή νέων εκκλησιών και η χρήση των κωδώνων. ΠΟΛΙΤΙΚΑ: Διαπραγματευόταν με την πύλη μέσω του Υπουργού εξωτερικών. Επέβαλλε φορολογία σε κληρικούς και λαϊκούς ενώ ο ίδιος δεν φορολογούταν. Μπορούσε να ζητήσει τη βοήθεια της αστυνομίας. Διαχειριζόταν το οικογενειακό, αλλά και αστικό δίκαιο όλων των υποδούλων Απασχολούνταν και με θέματα που αφορούσαν τα σχολεία και την παιδεία.. Ο σουλτάνος ήταν υποχρεωμένος να λαμβάνει υπόψη του τις αποφάσεις του Πατριάρχη που αφορούσαν ζητήματα του κλήρου ή των υποδούλων.

4 Δικαστικά Στον Πατριάρχη, ακόμα, παραχωρήθηκε και δικαστική εξουσία με αποτέλεσμα την δημιουργία μιας ιδιότυπης μορφής δικαστηρίων, τα επισκοπικά και το πατριαρχικό.

5

6 Κοινότητες Σημαντική ήταν η σημασία των κοινοτήτων για το Γένος, καθώς έτσι διατηρήθηκε η πολιτική οργάνωση, η οποία και εξελίχθηκε βασιζόμενη σ’ αυτό τον θεσμό. Οι περισσότεροι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι προήλθε από τους αρχαίους Έλληνες. Αξιοσημείωτο είναι ότι ο κοινοτικός θεσμός αναπτύχθηκε μόνο στο Ορθόδοξο περιβάλλον.

7 Κοινωνική και φορολογική κατάσταση των υποδούλων
Είναι γεγονός πως ολόκληρος οι υπόδουλοι αντιμετωπίζονταν ως σκλάβοι του σουλτάνου και του όφειλαν τυφλή υπακοή. Σε πολύ χειρότερη, όμως, θέση βρίσκονταν οι χριστιανοί υπήκοοι, οι λεγόμενοι <<ραγιάδες>>. Οι υπόδουλοι για να εξασφαλίσουν το δικαίωμα της θρησκευτικής ελευθερίας αναγκάζονταν να πληρώνουν βαρύτατους φόρους. Έτσι, έχουμε δύο κλάσεις, τους νόμιμους φόρους και τους αυθαίρετους.

8

9 Φαναριώτες Ήταν μία τάξη Ελλήνων ευγενών, η οποία κατοικούσε στη συνοικία της Κωνσταντινούπολης, το Φανάρι. Προσλαμβάνονταν από τους Τούρκους σε διάφορες υπηρεσίες ως διερμηνείς, αλλά και έδιναν συμβουλές στον σουλτάνο. Αν και επισήμως, λοιπόν, υπηρετούσαν την οθωμανική αυτοκρατορία, η ψυχή τους έμενε αδούλωτη και συνέπασχε με τα μαρτύρια του υπόδουλου ελληνισμού, πράγμα που φαίνεται και από την μεγάλη τους προσφορά για το έθνος.

10 Αρματολοί και Κλέφτες Οι αρματολοί ανήκαν σε ένοπλα σώματα, οργανωμένα από την Οθωμανική διοίκηση για τη τήρηση της τάξης και στην ουσία συντελούσαν τη στρατιωτική αριστοκρατία του υπόδουλου Ελληνισμού. Προέρχονταν από σώματα κλεφτών στους οποίους είχαν δοθεί προνόμια εξαιτίας της αδυναμίας των Τούρκων να τους αντιμετωπίσει με αντάλλαγμα τη παροχή υπηρεσιών. Ήταν σώματα αντίστασης των υποδούλων εναντίον της οθωμανικής εξουσίας . Ήταν αγρότες που αναγκάζονταν ή επέλεγαν να καταφύγουν στα βουνά όπου για να επιβιώσουν επιδίδονταν στη ληστεία και ζούσαν κατά ομάδες, κάθε μία από τις οποίες είχε τον καπετάνιο, το πρωτοπαλίκαρο και τα παλικάρια της. Τα μέρη στα οποία ζούσαν ονομάζονταν λημέρια. Η μόνη τακτική που γνώριζαν οι κλέφτες ήταν ο κλεφτοπόλεμος,

11 Ρήγας Φεραίος-Βελεστινλής
Οι δύο κορυφαίοι : Ρήγας Φεραίος-Βελεστινλής Αδαμάντιος Κοραής Στην εν προκειμένω εργασία επέλεξα να ασχοληθώ με τους δυο κορυφαίους του νεοελλήνικού διαφωτισμού .

12 Ρήγας Φεραίος-Βελεστινλής
Εθνομάρτυρας και πρωτοπόρος, αγωνιστής της εθνικής μας λευτεριάς, όραματιστής μιας βαλκανικής ομοσπονδίας. Τα βιογραφικά στοιχεία που γνωρίζομε για τον Ρήγα είναι λίγα. Γεννήθηκε στο Βελεστίνο της Θεσσαλίας το 1757. ( ) Το όνομα Ρήγας δεν ξέρομε αν είναι το βαπτιστικό του όνομα ενώ το επίθετο Βελεστινλής είναι δηλωτικό του τόπου καταγωγής του και το επέλεξε ο ίδιος , αφού έτσι υπέγραφε. Οι κατοπινοί λόγιοι του προσέθεσαν το επίθετο Φεραίος, επειδή το Βελεστίνο κατείχε το χώρο των αρχαίων Φερών. Γεννήθηκε από εύπορους γονείς. Ο πατέρας του ήταν έμπορος στο Βελεστίνο και τον έλεγαν Κυριαζή και γι' αυτό πολλοί του δίνουν το επίθετο Κυριαζής, και το όνομα Αντώνιος. Ο Ρήγας έζησε τα πρώτα είκοσι περίπου χρόνια της ζωής του στην υπόδουλη Ελλάδα, ενώ τα υπόλοιπα είκοσι στη ξενιτιά και πιο συγκεκριμένα στην Πόλη στη Βλαχία και τη Βιέννη. Τα πρώτα γράμματα λέγεται ότι τα έμαθε από έναν παπά στο Βελεστίνο, κατόπιν φαίνεται να μαθήτευσε κοντά σε γνωστούς δασκάλους, στα σχολεία που ακμάζουν την εποχή αυτή στη Ζαγορά και στα Αμπελάκια.

13 Ο Ρήγας ήταν ο πνευματικός άνθρωπος, με τις ανησυχίες, τις αναζητήσεις του, με τις συγγραφικές του επιδόσεις, τους ιδεολογικούς του προσανατολισμούς, που με βαθιά πίστη στη δύναμη του ελληνικού έθνους, αγωνιζόταν να φωτίσει και να διαπαιδαγωγήσει τον ελληνικό λαό. Ήταν αυτοδίδακτος αλλ' απέκτησε, τεράστιες για την εποχή του γνώσεις. Είδε πολύ σωστά ότι ο φωτισμός του λαού έπρεπε να γίνει με τη γλώσσα του λαού, τη δημοτική της εποχής του. Πίστευε πως ο ελληνικός λαός έπρεπε να φωτιστεί με τις πρωτοπόρες ιδέες και τις επιστημονικές γνώσεις της Δ. Ευρώπης, και βάλθηκε να μεταφράσει κατάλληλα κείμενα και να τα εκδώσει στη νεοελληνική. Ήταν εμποτισμένος τόσο από τις ιδέες του αρχαίου ελληνικού κόσμου (και τη βυζαντινή παράδοση), όσο και από τις ιδέες του Διαφωτισμού και της Γαλλικής Επανάστασης, οι οποίες ως γνωστόν αντιστοιχούσαν προς τα δημοκρατικά ιδεώδη που αντλήθηκαν από τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό, έτσι πίστευε ότι η εθνική ανάταση θα γινόταν με σημείο αναφοράς την αρχαιότητα.

14 Αδαμάντιος Κοραής ΄Ελληνας φιλόλογος με βαθιά γνώση του ελληνικού πολιτισμού. Ο Κοραής είναι ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του νεοελληνικού διαφωτισμού και μνημονεύεται κυρίως για τις γλωσσικές του απόψεις και την υποστήριξη της καθαρεύουσας. Καταγόταν από εμπορική οικογένεια της Χίου στην οποία όμως υπήρχε παράδοση ενασχόλησης με τα γράμματα. Από νεαρή ηλικία έδειξε το ενδιαφέρον του για την παιδεία και η πρώτη του επαφή με τις ξένες γλώσσες έγινε στην Σμύρνη, χάρη στη διδασκαλία του Bernhard Keun, Ολλανδού ιερέα που ζούσε εκεί, στον οποίον ο Κοραής δίδασκε ελληνικά ως αντάλλαγμα για την εκμάθηση ξένων γλωσσών. Επιθυμία της οικογένειάς του όμως ήταν να ασχοληθεί με το εμπόριο, γι' αυτό και το 1771 κατέληξαν στην συμβιβαστική λύση να μεταβεί στο Άμστερνταμ, όπου, παράλληλα με τις οικογενειακές επιχειρήσεις, θα μπορούσε να διευρύνει τους ορίζοντές του και να αποκτήσει την καλλιέργεια που επιθυμούσε. Η απόπειρά του να ασχοληθεί με το εμπόριο απέτυχε και έτσι το 1777 εγκατέλειψε το Άμστερνταμ και επέστρεψε στην Σμύρνη, απ' όπου έφυγε ξανά το1782, για ιατρικές σπουδές στο Μονπελιέ της Γαλλίας.

15 Το 1783 πέθανε ο πατέρας του και το 1784 η μητέρα του και από τότε ο Κοραής άρχισε να αντιμετωπίζει οικονομικές δυσκολίες. Για βιοποριστικούς λόγους έκανε μεταφράσεις στα γαλλικά από γερμανικά και αγγλικά βιβλία, όπως η Κατήχησις του Ρώσου μητροπολίτη Πλάτωνος και η Κλινική Ιατρική του Γερμανού ιατροφιλοσόφου Selle. Το 1788, έχοντας ολοκληρώσει τις σπουδές του, εγκαταστάθηκε στο Παρίσι με σκοπό να ασχοληθεί αποκλειστικά με τα γράμματα και την εθνική αφύπνιση. Ενώ δέχτηκε την γαλλική υπηκοότητα, η συνείδησή του παρέμεινε καθαρά ελληνική. Στο Παρίσι συνέχισε να κάνει μεταφράσεις ιατρικών κυρίως βιβλίων στα γαλλικά και ταυτόχρονα άρχισε να συγγράφει κείμενα σχετικά με την κατάσταση του ελληνισμού: με το κείμενό του Αδελφική Διδασκαλία αντιτάχθηκε στις συντηρητικές θέσεις της Πατρικής Διδασκαλίας, η οποία αντιδρούσε απέναντι στον Διαφωτισμό και την πνευματική πρόοδο και υποστήριζε την Οθωμανική κυριαρχία. Με τα ποιήματα Άσμα Πολεμιστήριον και Σάλπισμα Πολεμιστήριον προσπάθησε να τονώσει τις ελπίδες των Ελλήνων για την απελευθέρωση και να ενισχύσει την αγωνιστική διάθεση, σε μια περίοδο κατά την οποία η εκστρατεία του Ναπολέοντα στην Αίγυπτο δημιουργούσε προσδοκίες για ενδεχόμενη βοήθεια των Γάλλων προς τους Έλληνες. Αποτέλεσμα αυτών των προσδοκιών ήταν και το κείμενό του Υπόμνημα περί της παρούσης καταστάσεως της Ελλάδος. Επηρεασμένος από τις φιλελεύθερες δέες του Διαφωτισμού, μαχόταν με τα γραπτά του υπέρ της πνευματικής αναγέννησης της Ελλάδας. Κύριο μέλημά του ήταν η πνευματική ανάπτυξη του γένους, την οποία θεωρούσε προϋπόθεση για την ελευθερία και την ανεξαρτησία.

16 Στην ανανέωση της παιδείας προσπάθησε να συμβάλει και σε πρακτικό επίπεδο, με τις φιλολογικές εκδόσεις αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων στην σειρά Ελληνική Βιβλιοθήκη, αλλά και θεωρητικά, κυρίως στα προλεγόμενα που προέτασσε στις εκδόσεις, τους Αυτοσχέδιους Στοχασμούς περί της ελληνικής παιδείας και γλώσσης. Η εκδοτική του δραστηριότητα ξεκίνησε το 1799, με τους Χαρακτήρες του Θεόφραστου. Την επόμενη χρονιά τύπωσε το Περί ανέμων, υδάτων και τόπων του Ιπποκράτη, έκδοση που βραβεύτηκε το 1810, και το 1804 τα Αιθιοπικά του Ηλιοδώρου, η εισαγωγή του οποίου είναι η πρώτη ελληνική πραγματεία για το λογοτεχνικό είδος του μυθιστορήματος. Μετά το 1805 ενέταξε τις εκδόσεις του στην σειρά Ελληνική Βιβλιοθήκη, η οποία συνεχίστηκε έως το 1827, με την χορηγία των αδερφών Ζωσιμά. Στην Ελληνική Βιβλιοθήκη εξέδωσε, μεταξύ άλλων, τους Βίους Παραλλήλους τουΠλουτάρχου, Λόγους του Ισοκράτη, τις τέσσερις πρώτες ραψωδίες της Ιλιάδας, Γαληνό, Στράβωνα, Μάρκο Αυρήλιο, τα Πολιτικά και τα Ηθικά Νικομάχεια του Αριστοτέλη, τα Απομνημονεύματα του Ξενοφώντα

17 Απόψεις για τη γλώσσα και την παιδεία
Στα «Προλεγόμενα» των εκδόσεων αρχαίων συγγραφέων κατέθετε τις προτάσεις του για την παιδεία, το περιεχόμενο των μαθημάτων, τα εγχειρίδια και τις μεθόδους της διδασκαλίας και κυρίως την γλώσσα, που ήταν το βασικό μέλημα των λογίων κατά την περίοδο του Διαφωτισμού. Βασικές του ιδέες ήταν η ανάγκη «μετακένωσης» της δυτικής παιδείας στην Ελλάδα και ο εκσυγχρονισμός της διδασκαλίας (μεταξύ άλλων υποστήριζε την αλληλοδιδακτική μέθοδο, την αποφυγή της χρήσης της αρχαίας γλώσσας στην διδασκαλία και την συγγραφή νέων εγχειριδίων γραμματικής καθώς και λεξικών, για τα οποία κατέθετε συγκεκριμένες προτάσεις). Για την εφαρμογή των ιδεών του συμμετείχε στην ομάδα των λογίων που ίδρυσαν το 1811 το περιοδικό Ερμής ο Λόγιος, στο οποίο αρθρογραφούσε συχνά. Ως κύριο στόχο είχε την διαμόρφωση ενός γλωσσικού οργάνου κατάλληλου για την πνευματική ανάπτυξη. Ανάμεσα στις δύο αντίρροπες τάσεις της εποχής, την αποκλειστική χρήση της ομιλουμένης γλώσσας και την επαναφορά της αρχαίας, ο Κοραής κράτησε μία ενδιάμεση στάση: βάση του ήταν η ομιλουμένη γλώσσα, για την οποία πρότεινε τον «καθαρισμό» από ξένες και ιδιωματικές λέξεις και την γενικότερη «διόρθωση» από τους λογίους. Οι υποδείξεις του Κοραή οδήγησαν στην διαμόρφωση της γλωσσικής μορφής που ονομάστηκε καθαρεύουσα και γι'αυτές τις θέσεις δέχτηκε επικρίσεις τόσο από τους υποστηρικτές της αρχαΐζουσας όσο και από τους υποστηρικτές της ομιλουμένης γλώσσας.

18 Όταν ξέσπασε η επανάσταση, τήρησε αρνητική στάση καθώς πίστευε ότι δεν είχαν ωριμάσει οι συνθήκες για να επιτευχθεί αυτονομία. Προσπάθησε όμως να βοηθήσει με διάφορα μέσα: αλληλογραφούσε με φιλέλληνες πολιτικούς και έγραφε άρθρα σε ξένα έντυπα για να προβάλει την Επανάσταση. Μετά την απελευθέρωση εναντιώθηκε στην πολιτική του Καποδίστρια, τον οποίο βέβαια είχε συναντήσει στο παρελθόν, επειδή θεωρούσε αυταρχική την συγκέντρωση όλων των εξουσιών στο πρόσωπο του κυβερνήτη. Τις αντιπολιτευτικές του θέσεις διατύπωνε σε διαλογικά κείμενα που δημοσίευε με ψευδώνυμο. Για την στάση του αυτή έφθασε να θεωρείται και ηθικός αυτουργός της δολοφονίας του. Ο Κοραής πέθανε τελικά στο Παρίσι σε ηλικία 84 χρονών. Μετά τον θάνατό του, το 1883,εκδηλώθηκαν εναντίον του αντιδράσεις, με αρνητικές κριτικές για τις πολιτικές και γλωσσικές του ιδέες. Τα οστά του στάλθηκαν στην Ελλάδα το 1877 και ετάφη στην Ελληνική πρωτεύουσα. Η μαρμάρινη προτομή του κοσμεί το Λύκειο της Χίου, το οποίο κληρονόμησε την βιβλιοθήκη του, ενώ άγαλμά του υπάρχει και έξω από την Πρυτανεία του Πανεπιστημίου στην Αθήνα.

19 ΒΕΝΕΤΟΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΕΠΤΑΝΗΣΑ
ΒΕΝΕΤΟΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΕΠΤΑΝΗΣΑ

20 ΚΕΡΚΥΡΑ Η Πρώτη Γαλλοκρατία Το 1797 ο Ναπολέων Βοναπάρτης ανέλαβε τη διοίκηση της Κέρκυρας και των υπόλοιπων Επτανήσων και μαζί του έφερε τις ιδέες της Γαλλικής Επανάστασης. Ιδρύθηκε το δημοτικό συμβούλιο με αρχηγό το Σπυρίδωνα Θεοτόκη, δημιουργήθηκε η δημοτική βιβλιοθήκη, έγινε αναδιοργάνωση και βελτίωση της αστυνομίας, του δικαστικού και εκπαιδευτικού συστήματος, ενώ ιδρύθηκε το πρώτο ελληνικό τυπογραφείο Η Ρωσοκρατία Ο έλεγχος του νησιού ήρθε στα χέρια του Ρώσου Ναύαρχου Ουσακώφ το 1799, ενώ το 1800 έγινε η σύσταση της Επτανήσου Πολιτείας. Η Κέρκυρα έγινε η πρώτη ελληνική πολιτεία που αναγνωρίστηκε ως ημιαυτόνομο κράτος μετά το Γίνεται επίσης η ανασύσταση του Ορθόδοξου Επισκόπου της Κέρκυρας Η Δεύτερη Γαλλοκρατία Με τη Συνθήκη του Τιλσίτ του 1807, τα Επτάνησα παραχωρούνται ξανά στο Ναπολέοντα, ο οποίος -με την σκέψη της Αγγλικής εισβολής στο μυαλό του- ενισχύει ακόμα περισσότερο τις οχυρώσεις του νησιού. Οι Γάλλοι καθιερώνουν τον εμβολιασμό των κατοίκων, εισάγουν την πατάτα, ιδρύουν τη Σχολή Καλών Τεχνών και το σπουδαιότερο, ιδρύουν την Ιόνιο Ακαδημία, το πρώτο πανεπιστήμιο της σύγχρονης Ελλάδας Η Αγγλοκρατία Το 1814 οι Γάλλοι παραδίδουν την Κέρκυρα στους Άγγλους. Σύμφωνα με τη Συνθήκη των Παρισίων, τα Ιόνια Νησιά αναγνωρίζονται ως κράτος ανεξάρτητο υπό την προστασία της Μεγάλης Βρετανίας. Κατά τη διάρκεια της Βρετανικής προστασίας βελτιώθηκε η υποδομή της Κέρκυρας, καθιερώθηκαν ως επίσημη γλώσσα τα ελληνικά, αναθεωρήθηκε το Σύνταγμα ώστε να περιλαμβάνει την ελευθεροτυπία και ιδρύθηκαν διάφορες καλλιτεχνικές και οικονομικές εταιρείες :: Η Ένωση της Κέρκυρας με την Ελλάδα – Η Σύγχρονη Κέρκυρα Τελικά, η Κέρκυρα ενώθηκε με την Ελλάδα την 21η Μαΐου 1864 με την απόφαση του Ιόνιου Κοινοβουλίου και την επικύρωση της απόφασης από τη Μεγάλη Βρετανία. Από τότε η Κέρκυρα έχει δουλέψει σκληρά για την ανάπτυξη των φυσικών πόρων της και για την προβολή του τουρισμού με αποτέλεσμα να αναδειχθεί ως ένα απ’ τα πλουσιότερα νησιά και να μετατραπεί σε ιδιαίτερα δημοφιλή τουριστικό προορισμό.

21 ΙΘΑΚΗ~ΚΕΦΑΛΟΝΙΑ ΙΘΑΚΗ
Από το 1483 ως το 1485 και από το 1500 ως το 1797 η Ιθάκη μαζί με τη Κεφαλονιά, ήταν υπό Ενετική κυριαρχία. Το 1797 και για ελάχιστα χρόνια περιήλθαν στους Γάλλους, όπως και τα άλλα νησιά του Ιονίου και μετά από την Αγγλική κατοχή ( ), ενώθηκε με την Ελλάδα το Μάιο του 1864. ΦΡΑΓΚΟΚΡΑΤΙΑ – ΒΕΝΕΤΟΚΡΑΤΙΑ ΚΕΦΑΛΟΝΙΑ Πλούσια ιστορία για τη Κεφαλονιά βρίσκουμε κατά τη περίοδο της Φραγκοκρατίας και Βενετοκρατίας Ανδεγάνοι, Τόκκοι, τη καταλαμβάνουν διαδοχικά. Με ένα μεσοδιάστημα τουρκικής κυριαρχίας ( ) & ( ), ακολουθεί για 3 σχεδόν αιώνες η Βενετική κυριαρχία ( ). Ο Τουρκικός κίνδυνος έπαψε να υπάρχει οριστικά μετά τη ναυμαχία της Ναυπάκτου, στην οποία συμμετείχαν και επτανησιακά πλοία. Λέγεται ότι το 1548, οπότε και η Κεφαλονιά κατελήφθη από τους Ενετούς, ήταν ένα νησί έρημο με μόλις κατοίκους. Οι Ενετοί στήριξαν της εξουσία τους αποκλειστικά στους ευγενείς, των οποίων οι οικογένειες καταγράφονταν στη ''Χρυσή Βίβλο'' (Libro d' Oro). Αργότερα στη διάρκεια της Βενετικής κυριαρχίας, οι Βενετοί αξιωματικοί εγκαθιστούν στο κάστρο του Αγίου Γεωργίου τη Γενική Διοίκηση και το ορίζουν ως πρωτεύουσα του νησιού. Όμως λίγο αργότερα και λόγω της γεωγραφικής θέσης του Αργοστολίου (αλλά και της σπουδαιότητας του λιμανιού), μεταφέρουν εκεί τη πρωτεύουσα το 1757. Στις 11 Ιουλίου 1797 τα γαλλικά στρατεύματα, κήρυκες των αρχών της Γαλλικής επανάστασης, αποβιβάστηκαν στη Κεφαλονιά με το κόσμο να τους υποδέχεται με ενθουσιασμό και χαρά, αλλά και με πολύ ανησυχία - εκ μέρους των ευγενών. Σχημάτισαν προσωρινή δημοκρατική κυβέρνηση, ο αρχιεπίσκοπος Ιωαννίκιος Άννινος ευλόγησε το '' δέντρο της ελευθερίας'' και έριξαν στις γλόγες τη ''Χρυσή Βίβλο'', τους τίτλους και τα προνόμοια των ευγενών της Ενετοκρατίας. Η γαλλική κατοχή διήρκησε έικοσι μήνες, καθώς οι στόλοι της Ρωσίας και Τουρκίας έφτασαν στο Αργοστόλι στις 29 Οκτωβρίου Η δημιουργία της Ιόνιου Πολιτείας υπό την επικυριαρχία του σουλτάνου με τη συνθήκη της Κωνσταντινούπολης (21 Μαρτίου 1800) καθώς και η μετέ[ειτα εφαρμογή του λεγόμενου ''βυζαντινού πολιτεύματος'', το οποίο παραχωρούσε προνόμια μόνο σε όσους ήταν εγγεγραμμένοι στη Χρυσή Βίβλο, προκάλεσε εξεγέρσεις στη Κεφαλονιά. Αλλεπάλληλες στάσεις σημειώθηκαν το 1800, το 1801 και το 1802, με πολλές λεηλασίες, πυρκαγιές, ενώ ένοπλοι χωρικοί κατέλαβαν την πρωτεύουσα. Αυτή τη περίοδο δύο κόμματα κυριάρχισαν, του Ματαξά και του Άννινου, ενώ συνάμα για τα πρωτεία του νησιού το Αργοστόλι και το Ληξούρι, άρχισαν το δικό τους ''αγώνα'' (που καλά κρατά ως τις μέρες μας). Το 1806 συντάχθηκε νέο σύνταγμα που τελικά δεν εφαρμόστηκε, γιατί τα Επτάνησα παραχωρήθηκαν στη Γαλλία από τον τσάρο. Η δεύτερη γαλλική κατοχή διήρκησε 3 χρόνια, γιατί το 1809 ο αγγλικός στόλος με απόβαση που πραγματοποίησε κατέλαβε εκτός τη Κεφαλονιά και τη Ζάκυνθο και τα Κύθηρα

22 ΛΕΥΚΑΔΑ Το 1362 το νησί περνά στους Τόκκους, το 1479 το κατακτούν οι Οθωμανοί, για να γνωρίσει προσωρινά για δύο χρόνια (1502-3) την ενετική κυριαρχία και να περάσει ξανά στα χέρια των Τούρκων, για μια παρατεταμένη περίοδο που τελειώνει στα 1684. Το έτος αυτό επανέρχονται οι Ενετοί. Η Λευκάδα καταλαμβάνεται από τον Φραγκίσκο Μοροζίνι, η πρωτεύουσα μεταφέρεται έξω από το Κάστρο στη σημερινή της θέση που ονομάζεται Αμαξική και οι Λευκαδίτες χάνουν τον έλεγχο του λιμανιού και το εμπόριο περνά στα χέρια των Ενετών. Η ενετοκρατία είναι μια ιδιαίτερα δύσκολη περίοδος για τους Λευκαδίτες, που αποκομμένοι από την υπόλοιπη Ελλάδα και με τους Ενετούς αδιάφορους στο να αναπτύξουν ένα κοινωνικό και πολιτιστικό υπόβαθρο όπως έκαναν στη Ζάκυνθο και στην Κέρκυρα δυσκολεύτηκαν να οργανώσουν την κοινωνική τους ζωή και να δημιουργήσουν τη δική τους πνευματική κίνηση. Ωστόσο, στα χρόνια αυτά, οι Ενετοί εκσυγχρόνισαν τη δημόσια ζωή, ιδρύοντας δικαστήρια και βάζοντας τις βάσεις για την οργάνωση των διοικητικών υπηρεσιών. Ακολουθεί μια περίοδος συνεχών ιστορικών μεταβολών. Οι δημοκρατικοί Γάλλοι διαδέχονται τους Ενετούς το 1797 και αμέσως μετά η Λευκάδα, όπως και όλα τα Επτάνησα περνούν υπό Ρωσοτουρκική επικυριαρχία. Από το 1802, το νησί αποτελεί τμήμα της Επτανήσου Πολιτείας, του πρώτου ημιανεξάρτητου υπό τη ρωσοτουρκική «προστασία» ελληνικού κρατιδίου. Το 1807 η Λευκάδα καταλαμβάνεται από τους αυτοκρατορικούς Γάλλους για να περάσει τελικά στα χέρια των Άγγλων, το 1810, που την ενσωματώνουν στο Ηνωμένον Κράτος των Ιονίων Νήσων. Παρά τα ψήγματα δημοκρατικών ελευθεριών, η Αγγλική διοίκηση χαρακτηρίστηκε από σκληρότητα και επέβαλε βαριά φορολογία στους φτωχούς Λευκαδίτες, μέτρο που είχε ως αποτέλεσμα την εξέγερση των χωρικών της Λευκάδας. Την εποχή εκείνη ωστόσο κατασκευάστηκαν πολλά δημόσια έργα, όπως δρόμοι, γέφυρες και υδραγωγεία. Η ένωση της Λευκάδας όπως και των Επτανήσων στο σύνολό τους με την Ελλάδα έγινε το 1864 όταν, μετά την έξωση του Όθωνα, ανέβηκε στο θρόνο ο Γεώργιος ο Α'.

23 ΖΑΚΥΝΘΟΣ Ενετική περίοδος Από το 1492, η κυβέρνηση της Βενετίας ανέλαβε μια εκστρατεία με σκοπό την μετοίκηση πολλών υπηκόων της στην επαρχία της Ζακύνθου, ευνοώντας με αυτό τον τρόπο μια περίοδο αναγέννησης και ευημερίας στο εσωτερικό του νησιού. Σ' αυτή την περίοδο, υπήρξε παραδειγματική η αρμονική συμβίωση μεταξύ των δύο λαών που οφειλόταν κυρίως στην εξυπνάδα των ενετών οι οποίοι κατάφεραν να δημιουργήσουν ειρηνικές συνθήκες, παραχωρώντας στους νησιώτες κοινωνικές και θρησκευτικές ελευθερίες. Σε λιγότερο από τρεις αιώνες, η ενετική κυριαρχία επέτρεψε την άνθιση τόσο του πολιτισμού, όσο και της αρχιτεκτονικής του νησιού, σε σημείο που η Ζάκυνθος κέρδισε την ονομασία "Φλωρεντία της Ελλάδας". Τον 18ο αιώνα, οι φιλελεύθερες ιδέες των γάλλων, εξαπλώθηκαν σε ολόκληρη την Ευρώπη και έφτασαν μέχρι τη Ζάκυνθο που τις ενστερνίστηκε με ενθουσιασμό. Γαλλική και Ρωσο-τουρκική κυριαρχία Μετά την διάλυση της Ενετικής Δημοκρατίας το νησί της Ζακύνθου βρέθηκε στην κατοχή των γάλλων δημοκρατικών; στην κεντρική πλατεία έκαψαν αριστοκρατικούς θυρεούς και η Ζάκυνθος έγινε διοικητική έδρα των Ιονίων νήσων. Ο αέρας ελευθερίας και ανανέωσης που έφεραν οι γάλλοι ήρθε αντιμέτωπος πολύ γρήγορα με την νοσταλγία της αριστοκρατικής τάξης για τα παλιά της προνόμια, και ήταν ακριβώς ο κύκλος των αριστοκρατών εκείνος που το 1798 ευνόησε την προώθηση στο νησί της συμμαχίας μεταξύ ρώσων και τούρκων. Στις 22 Μαρτίου 1800 Ρωσία και Τουρκία συμφώνησαν στην Κωνσταντινούπολη για την ίδρυση του Κράτους των Ιονίων Νήσων όπου, για πάνω από επτά χρόνια, η παλιά τάξη της αριστοκρατίας κατάφερε και πάλι να επιβληθεί στον λαό. Αγγλική κυριαρχία Το 1809 οι άγγλοι με δυνατό στρατό εγκαταστάθηκαν στη Ζάκυνθο και την έκαναν πρωτεύουσα του Κράτους των Ιονίων. Τα αρχικά πλεονεκτήματα που έδωσαν οι άγγλοι στον λαό, όπως κάποια μορφή δημόσιας περίθαλψης και η ίδρυση του πρώτου τυπογραφείου του νησιού, ματαιώθηκαν από την άφιξη του T. Maitland, νέου κυβερνήτη της Ζακύνθου. Αυτός δεν άργησε να δείξει τον αυταρχικό και τυρανικό του χαρακτήρα, σε σημείο που οι νησιώτες αφού πρώτα έκαναν ενστάσεις διαμαρτυρίας προς την αγγλική κυβέρνηση, κατέληξαν να ιδρύσουν μια κρυφή πατριωτική εταιρεία που πήρε το όνομα "Φιλική Εταιρεία". Αυτή η οργάνωση υπήρξε στη βάση της εθνικής εξέγερσης της Ελλάδας και στη Ζάκυνθο υπάρχει στήλη στη μνήμη των πατριωτών αυτών. Προσάρτηση στην Ελλάδα Η απεξάρτηση της Ελλάδας από την Τουρκία έδωσε ζωή σε ένα ριζοσπαστικό κίνημα στα νησιά του Ιονίου που πάλεψαν πολλά χρόνια εναντίον των άγγλων για να μπορέσουν να προσαρτηθούν στην Ελλάδα και να μην βρίσκονται πια κάτω από ξένο ζυγό. Η ένωση της Ζακύνθου και των άλλων νησιών του Ιονίου με την Ελλάδα έγινε το 1864 χρονιά που επιτέλους είδε την ελληνική σημαία να υψώνεται στο νησί.

24 ΚΥΘΗΡΑ 19ος αιώνας- Αγγλοκρατία - Ένωση με την Ελλάδα Στο τέλος του 18ου αιώνα η επικράτηση της Γαλλικής Επανάστασης και του Ναπολέοντα στη συνεχεία, καθώς και η κατάρρευση της Βενετίας, έφεραν στο νησί τους Γάλλους, που το κατέλαβαν το 1797, εγκαθίδρυσαν δημοκρατικό πολίτευμα και έκαψαν, σε επίσημη τελετή, τα βιβλία των ευγενών (Libro d’ oro), δίνοντας στον πληθυσμό ελπίδες για δικαιοσύνη και ελευθέρια. Ένα χρόνο αργότερα όμως, οι Ρώσοι, σε συμμαχία με τους Τούρκους, έγιναν κύριοι του νησιού εκδιώκοντας τους Γάλλους από αυτό, δεν κατάφεραν όμως και αυτοί να το κρατήσουν για πολύ. Το 1800, με τη συνθήκη της Κωνσταντινουπόλεως, ιδρύθηκε το ημιανεξάρτητο κράτος των Ιονίων Νήσων, που περιλάμβανε και τα Κύθηρα. Ο όρος της διατήρησης των προνομιών των ευγενών που περιλήφθηκε στη συμφωνία προκάλεσε την εξέγερση των αστών και των χωρικών. Στο τέλος του 1802 η Γερουσία των Επτανήσων έστειλε ισχυρή στρατιωτική δύναμη στα Κύθηρα με επικεφαλής τον Ευστάθιο Μεταξά, ο οποίος επέβαλε τελικά την τάξη συλλαμβάνοντας τους πρωταιτίους της εξέγερσης του 1800, από τους οποίους μάλιστα, ο Δημήτριος Μπελέσης καταδικάστηκε σε θάνατο και εκτελέστηκε το Τον ίδιο χρόνο, με την παρέμβαση του Τσάρου της Ρωσίας , παραχωρείται σύνταγμα και ιδρύεται η Δημοκρατία των Επτά Νήσων, στην οποία περιλαμβάνονται και τα Κύθηρα και η οποία αποτέλεσε ουσιαστικά το πρώτο ελληνικό κράτος. Με το σύνταγμα αυτό καταργήθηκαν και τα δικαιώματα της κληρονομικής αριστοκρατίας. Το 1807 με τη συνθήκη του Τιλσίτ τα Κύθηρα παραχωρήθηκαν και πάλι στους Γάλλους, στην εξουσία των οποίων παρέμειναν μέχρι το 1809, όποτε αγγλικά στρατεύματα καταλαμβάνουν το νησί από τους Γάλλους, όπως και τα λοιπά Επτάνησα, για να αρχίσει τότε η μακρά περίοδος της Αγγλοκρατίας στα Κύθηρα. Χρειάστηκαν οκτώ ολόκληρα χρόνια για να παραχωρήσουν οι Άγγλοι σύνταγμα στα Ιόνια Νησιά, τα οποία διοικούσαν με έναν Αρμοστή από την Κέρκυρα και τοποτηρητές του σε κάθε νησί. Το σύνταγμα ήταν αρκετά φιλελεύθερο και επέτρεπε την έκφραση διαφόρων πολιτικών τάσεων στο κοινοβούλιο των Επτανήσων, το οποίο στη συνεχεία εξελέγη και με την ονομασία Γερουσία των Ιονίων Νήσων συμπεριέλαβε αντιπροσώπους από όλα τα νησιά. Τότε διαμορφώθηκαν τρεις κομματικές τάσεις, με τους Αγγλόφιλους Κυβερνητικούς, τους Μεταρρυθμιστές, που επεδίωκαν περισσότερες ελευθέριες και συνταγματικές μεταρρυθμίσεις στα πλαίσια του καθεστώτος και τους Ριζοσπάστες, που ήταν μαχητικοί οπαδοί της Ένωσης με την Ελλάδα και καταδιώχτηκαν δεινώς με εξορίες και άλλες διώξεις από τους Άγγλους. Τους Ριζοσπάστες εκπροσώπησε από τα Κύθηρα αρχικά ο βουλευτής Γεώργιος Μόρμορης, ο οποίος συνεργαζόταν με τους βουλευτές Κυθήρων Κοσμά Πανάρετο και Γεώργιο Αρώνη-Παναγιωτόπουλο. Με την Ένωση των Επτανήσων με την Ελλάδα το 1864 τα Κύθηρα ακολούθησαν πλέον τις τύχες του ελληνικού κράτους.

25 ΤΑ ΠΡΟ ΤΟΥ 1821 ΚΙΝΗΜΑΤΑ

26 ΚΡΟΚΟΔΕΙΛΟΣ ΚΛΑΔΑΣ Ο Κροκόδειλος(ή Κροκόνδειλος ή Ακροκόδυλος ή Κορκόντηλος) Κλαδάς γεννήθηκε το 1425 και αμέσως μόλις ανδρώθηκε έγινε αξιωματικός στην υπηρεσία των Δεσποτών του Μυστρά. Ανέλαβε στρατιωτική δράση στην περιοχή της Μάνη. Το 1463 πολέμησε επικεφαλής σώματος στρατιωτών, υπέρ των Ενετών. ο Κλαδάς κινήθηκε αρχικά να απελευθερώσει τη Μάνη την οποία οι Ενετοί την είχαν παραδώσει στους Οθωμανούς. Οι τουρκικές φρουρές στα χωριά Μάνη και Μεγαλοχώρι εξουδετερώθηκαν και τα φρούρια Τριγοφύλου και Οιτύλου κατελήφθησαν. ο Κλαδάς έφτασε στην Ήπειρο τον Αύγουστο του 1481 με άνδρες και 4 πυροβόλα, αλλά γνωρίζει την ήττα. Ύστερα από την Ήπειρο ο Κλαδάς αναφέρεται να ετοιμάζει απελευθερωτικό κίνημα στην Πελοπόννησο. Όμως, συνελήφθη από τους Τούρκους, το 1490, οι οποίοι τον τιμώρησαν με θάνατο δια κατακερματισμού

27 ΟΡΛΩΦΙΚΑ Με το όνομα Ορλωφικά έμεινε γνωστή η ελληνική εξέγερση που ξέσπασε αρχικά στην Μάνη της Πελοποννήσου η οποία επεκτάθηκε και στην Κρήτη. Με πρωτοβουλία του κόμη Ορλόφ, διοικητή των ρωσικών Ναυτικών Δυνάμεων κατά την διάρκεια του Ρωσοτουρκικού πολέμου, υποκινήθηκε εξέγερση των Ελλήνων στην Πελοπόννησο με στόχο να αποδυναμωθούν οι στρατιωτικές δυνάμεις της Οθωμανικής αυτοκρατορίας δημιουργώντας μία νέα εστία αναταραχής στα Βαλκάνια.. Με τη συνθήκη Κιουτσούκ-Καϊναρτζή οι ρωσικές δυνάμεις αποχώρησαν εγκαταλείποντας τους Έλληνες της Πελοποννήσου και της Κρήτης, οι οποίοι βρέθηκαν στο έλεος των Τούρκων χωρίς την υποστήριξη που περίμεναν ότι θα είχαν από τους Ρώσους.

28 ΛΑΜΠΡΟΣ ΚΑΤΣΩΝΗΣ Ο Λάμπρος Κατσώνης έζησε από το 1752 έως το Ήταν Έλληνας ναύαρχος του ρωσικού ναυτικού, ιππότης και ήρωας του απελευθερωτικού κινήματος του Γεννήθηκε στη Λειβαδιά και σε νεαρή ηλικία έλαβε μέρος στα Ορλωφικά. Το 1774 κατατάχθηκε ως αξιωματικός στο ελληνικό τάγμα του Ρωσικού στρατού, όπου ανήλθε μέχρι τον βαθμό του λοχαγού. Στις 31 Αυγούστου στην Κάρπαθο νίκησε τον τουρκικό στόλο και για τη νίκη του αυτή προήχθη σε υποπλοίαρχο. Ύστερα από τη ναυμαχία της Άνδρου, όντας ηττημένος και τραυματισμένος, κατέφυγε στα Κύθηρα όπου η αυτοκράτειρα Αικατερίνη Β΄ τον προήγαγε σε χιλίαρχο και τον διέταξε να συντονίσει τη δράση του με τον Ρωσικό Αυτοκρατορικό στόλο στη Μεσόγειο. Το 1798 του αναγνωρίστηκε ο βαθμός του συνταγματάρχη αλλά το 1802 παραιτήθηκε από τον ρωσικό στρατό. Απεβίωσε το 1804.

29 ΤΟ ΣΟΥΛΙ ΚΑΙ Ο ΑΛΗ ΠΑΣΑΣ Αλή Πασάς Τεπελενλής ( Ιανουαρίου 1822) ήταν μουσουλμάνος Αρβανίτης (Τουρκαλβανός) στην καταγωγή πασάς των Ιωαννίνων που διαδραμάτισε για περισσότερα από 40 χρόνια σημαντικό ρόλο στην ιστορία της Ηπείρου και όχι μόνο, από το 1788 όταν διορίστηκε πασάς των Ιωαννίνων μέχρι τις αρχές της Ελληνικής Επανάστασης. Το 1786 η Υψηλή Πύλη διορίζει τον Αλή, Πασά στα Τρίκαλα, ενώ το διορίζεται Πασάς και στα Γιάννενα. Το ακολουθούν οι πρώτες συγκρούσεις του με τους ανένταχτους Σουλιώτες που διαρκούν 4 μήνες. Το 1792 γίνεται η πρώτη εκστρατεία του Αλή Πασά με στρατιώτες κατά των Σουλιωτών όπου και αποτυγχάνει. Το 1800 γίνεται δεύτερη εκστρατεία κατά των Σουλιωτών με συνεχή ήττα και το 1802 τρίτη όπου και αποκρούεται. 1804:Τέταρτη εκστρατεία κατά των διχασμένων μεταξύ τους Σουλιωτών όπου επιτυγχάνει, καταλαμβάνεται το Αβαρίκο και οι Σουλιώτες εξαναγκαζόμενοι σε συνθηκολόγηση αποχωρούν στα Επτάνησα.

30 Το 1822 σκοτώνεται στη Μονή του Αγίου Παντελεήμονα, νησί της λίμνης των Ιωαννίνων από τον Κιοσέ Μεχμέτ.

31

32 ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΤΡΙΚΚΗΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ Ο ΣΚΥΛΟΣΟΦΟΣ
Ο Διονύσιος καταγόταν από την ορεινή περιοχή μεταξύ της Θεσσαλίας και της Ηπείρου ενώ σε ηλικία περίπου 20 ετών ζούσε ως μοναχός στο μοναστήρι του Αγίου Δημητρίου, στη Θεσπρωτία. Αργότερα ταξίδεψε στην Ιταλία, όπου και εγκαταστάθηκε για να σπουδάσει φιλοσοφία, ως συνέπεια του οποίου τον αποκάλεσαν «φιλόσοφος». Υπήρξε διάκονος, αρχιδιάκονος, πρωτοσύγκελος και από το μητροπολίτης της Λαρίσης και Τρίκκης, ο Διονύσιος εγκαταστάθηκε το ίδιο έτος στα Τρίκαλα και επιδόθηκε αμέσως σε αυτό που από χρόνια σχεδίαζε στο μυαλό του: την οργάνωση ενός αντιτουρκικού κινήματος. Χαρακτηρίζεται και ως εθνομάρτυρας.

33 Ήρθε σε επαφή με τους κλέφτες των θεσσαλικών Αγράφων και πιθανώς με Ισπανούς πράκτορες και άρχισε να προετοιμάζει επανάσταση κατά των Τούρκων. Επιχείρησε επίθεση τη νύχτα της 10ης Σεπτεμβρίου 1611 εναντίον του κάστρου των Ιωαννίνων. Το διοικητήριο πυρπολήθηκε και ο Τούρκος πασάς κινδύνεψε. Ύστερα από ανασύνταξη της τουρκικής φρουράς και με τη βοήθεια ντόπιων Ελλήνων τιμαριούχων, αντεπιτέθηκε στους επαναστάτες. Ο Δ. κρύφτηκε, αλλά μετά από τρεις ημέρες παραδόθηκε. 
Τον έγδαραν ζωντανό, γέμισαν με άχυρα το δέρμα του και το έστειλαν στην Κωνσταντινούπολη μαζί με τα κεφάλια 250 συνεργατών του.

34 ΤΕΛΟΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ… Μια εργασία των μαθητών:
Ελένη Κωστοπούλου, Γιώργος Παπαϊωάννου, Συμεών Κουβαράς, Χριστίνα Παλούμπη ΤΕΛΟΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ…