Πολιτιστικό Πρόγραμμα με θέμα τα «Δικαιώματα του Παιδιού»

Παρουσίαση με θέμα: "Πολιτιστικό Πρόγραμμα με θέμα τα «Δικαιώματα του Παιδιού»"— Μεταγράφημα παρουσίασης:

1 Παιδι & εκπαιδευση στισ ΑΝΑΠΤΥΓΜΕΝΕΣ ΧΩΡΕΣ αναλφαβητισμοσ & μεταναστευση
Πολιτιστικό Πρόγραμμα με θέμα τα «Δικαιώματα του Παιδιού» ΠΠΣΠΑ – Αθήνα 2014 Υπεύθυνες καθηγήτριες Πολιτιστικού Προγράμματος ΕΥ. ΚΟΥΤΣΟΥΔΑΚΗ Κ. ΜΑΝΔΡΩΝΗ Ομάδα εργασίας Δ2: ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΚΡΗΤΙΚΟΥ ΝΑΤΑΛΙΑ ΜΑΝΩΛΙΔΟΥ ΠΛΑΤΩΝ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ ΦΟΙΒΗ ΡΟΥΣΟΧΑΤΖΑΚΗ

2 ΟΡΙΣΜΟΙ Η εκπαίδευση θεωρείται το κυριότερο θεσμικό σύστημα που επηρεάζει κατά μεγάλο μέρος τη ζωή των παιδιών, τόσο σε μικροεπίπεδο όσο και σε μακροεπίπεδο. «Σε μια πιο οικονομική προσέγγιση, η εκπαίδευση θεωρείται ότι: α) αποτελεί προϋπόθεση για την οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη, β) επιτρέπει τη μείωση των εισοδηματικών ανισοτήτων και γ) αποτελεί ουσιαστικό μέσο για την αντιμετώπιση της ανεργίας» (Δεδουσόπουλος, 1993). Η παραπάνω προσέγγιση μπορεί να ανταποκριθεί στον ανεπτυγμένο κόσμο εφόσον και εάν παρέχονται οι ευκαιρίες για κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη.

3 Παγκοσμια Ημερα Δικαιωματων του Παιδιου - 20 ΝοεμβρΙου
Η παγκόσμια κοινότητα δεσμεύτηκε να προστατεύει τα δικαιώματα των παιδιών με την υιοθέτηση της Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Παιδιού στις 20 Νοεμβρίου του Από τότε, η 20η Νοεμβρίου έχει καθιερωθεί ως Παγκόσμια Ημέρα Δικαιωμάτων του Παιδιού. Σήμερα ζούμε σε έναν κόσμο, όπου σχεδόν όλοι συμφωνούν πως οποιοσδήποτε κάτω των 18 ετών είναι παιδί και έχει δικαίωμα σε ειδική φροντίδα και προστασία. Όμως κάτι τέτοιο δεν συνέβαινε και στο παρελθόν. Μόνο μετά την 20η Νοεμβρίου του 1989, όταν η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών υιοθέτησε τη Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού, άρχισε η ανθρωπότητα να επωφελείται από μια δέσμη δικαιωμάτων για όλα τα παιδιά και τους νέους. Η Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού είναι ο πρώτος παγκόσμιος νομικά δεσμευτικός κώδικας για τα δικαιώματα που όλα τα παιδιά πρέπει να απολαμβάνουν. Θέτει στοιχειώδεις αρχές για την ευημερία των παιδιών στα διάφορα στάδια εξέλιξής τους. Καθώς η ανθρωπότητα γιορτάζει φέτος τη σημαντική επέτειο των 25 χρόνων από την υιοθέτησή της, είναι μια ευκαιρία για να αναλογιστούμε κατά πόσο τα δικαιώματα των παιδιών γίνονται σεβαστά και προστατεύονται σε όλο τον κόσμο. Η Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού είναι ο πρώτος παγκόσμιος νομικά δεσμευτικός κώδικας για τα δικαιώματα που όλα τα παιδιά πρέπει να απολαμβάνουν. Θέτει στοιχειώδεις αρχές για την ευημερία των παιδιών στα διάφορα στάδια εξέλιξής τους και αποτελείται από 54 άρθρα. Η Σύμβαση ξεκίνησε με πρωτοβουλία της Πολωνικής κυβέρνησης και της UNICEF, υιοθετήθηκε ομόφωνα απο τη Γεν. Συνέλευση του ΟΗΕ στις 20 Νοεμ και τέθηκε σε ισχύ το Μέχρι σήμερα έχει επικυρωθεί σχεδόν από όλες τις χώρες του κόσμου, ενώ στην Ελλάδα επικυρώθηκε το (ΦΕΚ 192/ ).

4 ΣΥΜΒΑΣΗ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ Αρθρο 28
1. Τα Συμβαλλόμενα Κράτη αναγνωρίζουν το δικαίωμα του παιδιού στην εκπαίδευση και, ιδιαίτερα, για να επιτευχθεί η άσκηση του δικαιώματος αυτού προοδευτικά και στη βάση της ισότητας των ευκαιριών: α) Καθιστούν τη στοιχειώδη εκπαίδευση υποχρεωτική και δωρεάν για όλους. β) Ενθαρρύνουν την ανάπτυξη διάφορων μορφών δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, τόσο γενικής όσο και επαγγελματικής, τις καθιστούν ανοιχτές και προσιτές σε κάθε παιδί, και παίρνουν κατάλληλα μέτρα, όπως η θέσπιση της δωρεάν εκπαίδευσης και της προσφοράς χρηματικής βοήθειας σε περίπτωση ανάγκης. γ) Εξασφαλίζουν σε όλους την πρόσβαση στην ανώτατη παιδεία με όλα τα κατάλληλα μέσα, σε συνάρτηση με τις ικανότητες του καθενός. δ) Καθιστούν ανοιχτές και προσιτές σε κάθε παιδί τη σχολική και την επαγγελματική ενημέρωση και τον προσανατολισμό. ε) Παίρνουν μέτρα για να ενθαρρύνουν την τακτική σχολική φοίτηση και τη μείωση του ποσοστού εγκατάλειψης των σχολικών σπουδών. 2. Τα Συμβαλλόμενα Κράτη παίρνουν όλα τα κατάλληλα μέτρα για την εφαρμογή της σχολικής πειθαρχίας με τρόπο που να ταιριάζει στην αξιοπρέπεια του παιδιού ως ανθρώπινου όντος, και σύμφωνα με την παρούσα Σύμβαση. 3. Τα Συμβαλλόμενα Κράτη προάγουν και ενθαρρύνουν τη διεθνή συνεργασία στον τομέα της παιδείας, με σκοπό να συμβάλλουν κυρίως στην εξάλειψη της άγνοιας και του αναλφαβητισμού στον κόσμο και να διευκολύνουν την πρόσβαση στις επιστημονικές και τεχνικές γνώσεις και στις σύγχρονες εκπαιδευτικές μεθόδους. Για το σκοπό αυτόν, λαμβάνονται ιδιαίτερα υπόψη οι ανάγκες των υπό ανάπτυξη χώρων.

5 ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
Το ελληνικό σύνταγμα και συγκεκριμένα το άρθρο 16, καθορίζει τα δικαιώματα του παιδιού στην εκπαίδευση. Συγκεκριμένα: Άρθρo H τέχνη και η επιστήμη, η έρευνα και η διδασκαλία είναι ελεύθερες• η ανάπτυξη και η προαγωγή τoυς αποτελεί υποχρέωση τoυ Kράτoυς. H ακαδημαϊκή ελευθερία και η ελευθερία της διδασκαλίας δεν απαλλάσσουν από τo καθήκον της υπακοής στo Σύνταγμα. 2. H παιδεία απoτελεί βασική απoστoλή τoυ Kράτoυς και έχει σκoπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Eλλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και τη διάπλασή τoυς σε ελεύθερoυς και υπεύθυνoυς πoλίτες. 3. Tα έτη υπoχρεωτικής φoίτησης δεν μπoρεί να είναι λιγότερα από εννέα. 4. Όλoι oι Έλληνες έχoυν δικαίωμα δωρεάν παιδείας, σε όλες τις βαθμίδες της, στα κρατικά εκπαιδευτήρια. To Kράτoς ενισχύει τoυς σπoυδαστές πoυ διακρίνoνται, καθώς και αυτoύς πoυ έχoυν ανάγκη από βoήθεια ή ειδική πρoστασία, ανάλoγα με τις ικανότητές τoυς. 5. H ανώτατη εκπαίδευση παρέχεται απoκλειστικά από ιδρύματα πoυ απoτελoύν νoμικά πρόσωπα δημoσίoυ δικαίoυ με πλήρη αυτoδιoίκηση. Tα ιδρύματα αυτά τελoύν υπό την επoπτεία τoυ Kράτoυς, έχoυν δικαίωμα να ενισχύoνται oικoνoμικά από αυτό και λειτoυργoύν σύμφωνα με τoυς νόμoυς πoυ αφoρoύν τoυς oργανισμoύς τoυς. Συγχώνευση ή κατάτμηση ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων μπoρεί να γίνει και κατά παρέκκλιση από κάθε αντίθετη διάταξη, όπως νόμoς oρίζει. Eιδικός νόμoς oρίζει όσα αφoρoύν τoυς φoιτητικoύς συλλόγoυς και τη συμμετoχή των σπoυδαστών σ' αυτoύς. 6. Oι καθηγητές των ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων είναι δημόσιoι λειτoυργoί. To υπόλoιπo διδακτικό πρoσωπικό τoυς επιτελεί επίσης δημόσιo λειτoύργημα, με τις πρoϋπoθέσεις πoυ νόμoς oρίζει. Tα σχετικά με την κατάσταση όλων αυτών των πρoσώπων καθoρίζoνται από τoυς oργανισμoύς των oικείων ιδρυμάτων. Oι καθηγητές των ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων δεν μπoρoύν να παυθoύν πρoτoύ λήξει σύμφωνα με τo νόμo o χρόνoς υπηρεσίας τoυς παρά μόνo με τις oυσιαστικές πρoϋπoθέσεις πoυ πρoβλέπoνται στo άρθρo 88 παράγραφoς 4 και ύστερα από απόφαση συμβoυλίoυ πoυ απoτελείται κατά πλειoψηφία από ανώτατoυς δικαστικoύς λειτoυργoύς, όπως νόμoς oρίζει. Nόμoς oρίζει τo όριo της ηλικίας των καθηγητών των ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων• εωσότoυ εκδoθεί o νόμoς αυτός oι καθηγητές πoυ υπηρετoύν απoχωρoύν αυτoδικαίως μόλις λήξει τo ακαδημαϊκό έτoς μέσα στo oπoίo συμπληρώνoυν τo εξηκoστό έβδoμo έτoς της ηλικίας τoυς. 7. H επαγγελματική και κάθε άλλη ειδική εκπαίδευση παρέχεται από τo Kράτoς και με σχoλές ανώτερης βαθμίδας για χρoνικό διάστημα όχι μεγαλύτερo από τρία χρόνια, όπως πρoβλέπεται ειδικότερα από τo νόμo, πoυ oρίζει και τα επαγγελματικά δικαιώματα όσων απoφoιτoύν από τις σχoλές αυτές. 8. Nόμoς oρίζει τις πρoϋποθέσεις και τoυς όρoυς χoρήγησης άδειας για την ίδρυση και λειτoυργία εκπαιδευτηρίων πoυ δεν ανήκoυν στo Kράτoς, τα σχετικά με την επoπτεία πoυ ασκείται πάνω σ' αυτά, καθώς και την υπηρεσιακή κατάσταση τoυ διδακτικoύ πρoσωπικoύ τoυς. H σύσταση ανώτατων σχoλών από ιδιώτες απαγoρεύεται. 9. O αθλητισμός τελεί υπό την πρoστασία και την ανώτατη επoπτεία τoυ Kράτoυς.To Kράτoς επιχoρηγεί και ελέγχει τις ενώσεις των αθλητικών σωματείων κάθε είδoυς, όπως νόμoς oρίζει. Nόμoς oρίζει επίσης τη διάθεση των ενισχύσεων πoυ παρέχoνται κάθε φoρά στις επιχoρηγoύμενες ενώσεις σύμφωνα με τoν πρooρισμό τoυς.

6 ΒΑΣΙΚΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ
Το δικαίωμα στην εκπαίδευση μεταξύ άλλων περιλαμβάνει: 1. Δικαίωμα εγγραφής και φοίτησης : Κάθε παιδί δικαιούται να εγγράφεται στο σχολείο και να παρακολουθεί τα διδασκόμενα μαθήματα. Στο σχολείο γίνονται δεκτά και τα παιδιά που οι γονείς τους δεν έχουν νόμιμη διαμονή στη χώρα, καθώς και αυτά που δεν διαθέτουν νόμιμα δικαιολογητικά, αρκεί να έχουν εμβολιασθεί και οι γονείς ή κηδεμόνες τους να υποβάλουν υπεύθυνη δήλωση για τα στοιχεία τους. Μέχρι την ηλικία των 16 χρόνων και έως την Γ΄ τάξη του Γυμνασίου (9χρονη υποχρεωτική εκπαίδευση) οι γονείς έχουν υποχρέωση να στέλνουν τα παιδιά τους στο σχολείο, ειδάλλως διαπράττουν ποινικό αδίκημα (ν. 1566/85). Τα σχολεία πρέπει να παίρνουν άμεσα και ουσιαστικά μέτρα για να αποτρέπουν την εγκατάλειψη και να ενθαρρύνουν τη συνέχιση των σπουδών από τους μαθητές. 2. Δικαίωμα διευκόλυνσης στην πρόσβαση : Τα παιδιά που μένουν μακριά από το σχολείο πρέπει να διευκολύνονται από τη νομαρχία ή τον δήμο της περιοχής τους για να πηγαίνουν στην σχολική μονάδα που βρίσκεται πιο κοντά στην κατοικία τους (μίσθωση λεωφορείων, ταξί κλπ). Το μέτρο αυτό ισχύει και για τα παιδιά που μένουν σε καταυλισμούς ή απομονωμένους οικισμούς. 3. Δικαίωμα μη διάκρισης: Κανένα παιδί δεν πρέπει να γίνεται αντικείμενο διάκρισης στο σχολείο, για το φύλο, τη φυλή, την εθνικότητα, την καταγωγή, τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις ή την κατάσταση της υγείας του. 4. Δικαίωμα ποιότητας σπουδών - Δικαίωμα υγιεινής και ασφάλειας: Η δωρεάν εκπαίδευση για όλα τα παιδιά πρέπει να συνδυάζεται με κατάλληλες σχολικές εγκαταστάσεις, έγκαιρο διορισμό επαρκούς αριθμού εκπαιδευτικών, παροχή σχολικών βοηθημάτων και διεξαγωγή των μαθημάτων, σύμφωνα με το εγκεκριμένο εκπαιδευτικό πρόγραμμα. Οι σχολικοί χώροι πρέπει να παρέχουν ασφάλεια και να πληρούν τους όρους υγιεινής, με τακτική καθαριότητα και αποτροπή περιβαλλοντικών επιπτώσεων στην υγεία των μαθητών. 5. Δικαίωμα εξειδικευμένης εκπαίδευσης: Οι μαθητές που δεν μιλούν την Ελληνική γλώσσα πρέπει να διευκολύνονται με από τη λειτουργία τάξεων υποδοχής και υποστηρικτικών μαθημάτων με τη βοήθεια ειδικών σχολικών εγχειριδίων, ενώ τα παιδιά άτομα με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες πρέπει να αξιολογούνται από τα αρμόδια κέντρα (Κ.Δ.Α.Υ.) και να έχουν κατάλληλη στήριξη και δυνατότητα συμμετοχής στην εκπαίδευση σύμφωνα με τις κλίσεις και ικανότητές τους.

7 «Η αμΑθεια εναι η χειρΟτερη σκλαβιΑ.»
(Ανατολ Φρανς)

8 ΑΝΑΛΦΑΒΗΤΙΣΜΟΣ (1/3) «Αναλφάβητος είναι όποιος δεν έχει αποκτήσει τις αναγκαίες γνώσεις και ικανότητες για την άσκηση όλων των δραστηριοτήτων για τις οποίες η γραφή, η ανάγνωση και η αρίθμηση είναι απαραίτητες.» Ο αναλφαβητισμός είναι ένα πολυσύνθετο πρόβλημα, κοινωνικό, πολιτικό, πολιτισμικό, οικονομικό. Η UNESCO ξεχωρίζει δύο κατηγορίες αναλφαβητισμού. Οργανικά αναλφάβητος είναι ο άνθρωπος που δεν μπορεί να διαβάσει, να γράψει και να αριθμήσει. Ο λειτουργικά αναλφάβητος είναι αυτός που διδάχτηκε γραφή και ανάγνωση, αλλά στη συνέχεια δεν καλλιέργησε αυτές τις γνώσεις, με αποτέλεσμα να μη είναι σε θέση να τις εφαρμόσει. Το τελευταίο αυτό είδος αναλφαβητισμού είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό καθώς είναι δύσκολο να καταγραφεί. Και σαν να μην έφταναν αυτά. έρχεται στις μέρες μας να προστεθεί και ο «ψηφιακός αναλφαβητισμός» ο οποίος συνδέεται με τη δυνατότητα χρήσης των ηλεκτρονικών μέσων επικοινωνίας και πληροφόρησης.

9 ΑΝΑΛΦΑΒΗΤΙΣΜΟΣ (2/3) Ο υπολογισμός του αναλφαβητισμού ενός κράτους γίνεται συνήθως για τα άτομα άνω των 15 ετών που δεν έχουν τις ικανότητες γραφής και ανάγνωσης. Τα ποσοστά παγκοσμίως δεν κρύβουν εκπλήξεις μιας και σε χώρες όπου ανθίζει η παιδική εργασία, εντείνονται οι πολεμικές συγκρούσεις και χάνονται τα δικαιώματα των γυναικών, το φαινόμενο γίνεται πιο έντονο. Η εκμετάλλευση, η προσφυγιά και τα στερεότυπα υποβαθμίζουν την ανάγκη για μάθηση. Περίπου 793 εκατομμύρια ενήλικες στον κόσμο, στην πλειοψηφία τους γυναίκες, δεν ξέρουν να διαβάζουν ούτε να γράφουν. Σε έντεκα χώρες ποσοστό μεγαλύτερο από το 50% των ενηλίκων είναι αναλφάβητο. Περίπου 67 εκατομμύρια παιδιά δεν παρακολουθούν μαθήματα στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση και 72 εκατομμύρια έφηβοι δεν μπορούν να ασκήσουν το δικαίωμά τους στην παιδεία. Σύμφωνα, λοιπόν, με στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Υπηρεσίας, αναλφάβητο θεωρείται το 3,6% του πληθυσμού, όμως ανεπισήμως τα ποσοστά είναι ακόμη μεγαλύτερα, φτάνοντας ακόμα και το 12% με 13%. 35 χρόνια μετά τη Συνταγματική κατοχύρωση της 9χρονης υποχρεωτικής εκπαίδευσης περίπου παιδιά στερούνται κάθε χρόνο το Γυμνάσιο τη στιγμή που άλλα με παιδιά εγκαταλείπουν κάθε χρόνο το σχολείο τους. Σε σχολεία λαϊκών περιοχών, μεγάλων αστικών κέντρων και της υπαίθρου δεν ολοκληρώνει το Γυμνάσιο το 20%- 60% των μαθητών ενώ άλλα παιδιά με μαθησιακά προβλήματα ή αναπηρίες δε θα βρουν θέση σε ειδικό σχολείο. Όλα αυτά τα στοιχεία δίνουν τα επίπεδα αλφαβητισμού των ενήλικων πολιτών και κατατάσσουν την Ελλάδα στην 35η θέση παγκοσμίως.

10 ΑΝΑΛΦΑΒΗΤΙΣΜΟΣ (3/3) Αποδεικνύεται έτσι ότι ο αναλφαβητισμός αποτελεί μια μάστιγα που διαρκώς αναπαράγεται με νέες μορφές πλήττοντας όχι μόνο τις φτωχές αλλά και τις ανεπτυγμένες χώρες. Η εγκατάλειψη του σχολείου είναι μια από τις πιο επώδυνες μορφές που παίρνει η ανισότητα, η φτώχεια και ο κοινωνικός αποκλεισμός. Ο ΟΗΕ ξεκαθαρίζει ότι πρόκειται για εκπαιδευτική βαρβαρότητα στην εποχή της παγκοσμιοποίησης και εκφράζει τη λύπη του που ο αναλφαβητισμός είναι σπάνια θέμα προτεραιότητας των κρατών.

11 ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ Από τα παραπάνω διαπιστώνουμε ότι τόσο στον ανεπτυγμένο όσο και στον αναπτυσσόμενο κόσμο υπάρχουν κοινά φαινόμενα όσον αφορά τα παιδιά αλλά και διαφοροποιήσεις. Η οικονομία των ανεπτυγμένων χωρών δεν προϋποθέτει την ασφάλεια και προστασία των δικαιωμάτων όλων των παιδιών, εφόσον φαινόμενα του αναπτυσσόμενου κόσμου εμφανίζονται και στον ανεπτυγμένο (π.χ. εκμετάλλευση παιδικής εργασίας). Η διαφοροποίηση έγκειται στο ότι αυτά τα φαινόμενα αποτελούν κατά κύριο λόγο τον κανόνα στον αναπτυσσόμενο κόσμο και πολύ λιγότερο στον ανεπτυγμένο. Το πώς βιώνουν τα παιδιά την ηλικία τους εξαρτάται και από την οικονομική κατάσταση της οικογένειας και τις πολιτισμικές δομές της κοινωνίας που ζουν, κυρίως στον ανεπτυγμένο κόσμο. Παιδιά από χαμηλές οικονομικά και κοινωνικά οικογένειες ζουν σε εξελικτική, σχολική, οικονομική και κατά συνέπεια επαγγελματική στέρηση. Αρκετά από αυτά τα παιδιά αναγκάζονται να εργάζονται συχνά κάτω από αντίξοες και επικίνδυνες συνθήκες με περιορισμένες δυνατότητες για την ομαλή εκπαίδευσή τους. Εν τούτοις, το όλο εγχείρημα δεν παύει να υποδηλώνει την παγκοσμιοποίηση και της παιδικής ηλικίας. Με βάση τον ορισμό της παγκοσμιοποίησης όπως δίνεται από τον Gibson-Graham (1996) ως «μια σειρά από διαδικασίες όπου ο κόσμος ενσωματώνεται σε ένα οικονομικό υπόδειγμα διαμέσου του διεθνούς εμπορίου, της διεθνοποίησης τόσο της παραγωγής και των οικονομικών αγορών όσο και των ‘προϊόντων’ κουλτούρας διαμέσου των παγκοσμίων δικτύων τηλεπικοινωνίας» (Gibson-Graham,1996:121), τότε μπορούμε να ισχυριστούμε ότι επηρεάζεται και ο κοινωνικός τομέας της ζωής. Καινούρια μοντέλα και τρόποι ζωής κυριαρχούν με άμεσες συνέπειες στην μετανάστευση, την οικογενειακή δομή τους κοινωνικούς οργανισμούς, αλλά και τα παιδιά. Η εξασφάλιση όμως ασφαλούς και υγιούς περιβάλλοντος, καθώς επίσης και η εκπαίδευση αποτελούν αναμφισβήτητα δικαιώματα των παιδιών σε όποια χώρα του κόσμου κι αν βρίσκονται. Ακόμη περισσότερο μία εκπαίδευση που ενισχύει την συμμετοχή των παιδιών και η οποία συμπεριλαμβάνει αξίες ειρήνης και ανθρώπινης αξιοπρέπειας μπορεί να μεταμορφώσει την κοινωνία του μέλλοντος. Παγκοσμιοποίηση της παιδικής ηλικίας Σταυρούλα Καλδή

12 Πηγεσ - βιβλιογραφια