ΤΑ ΄΄ΛΑΜΟΓΙΑ΄΄ ΣΑΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΥΝ ...

Παρουσίαση με θέμα: "ΤΑ ΄΄ΛΑΜΟΓΙΑ΄΄ ΣΑΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΥΝ ..."— Μεταγράφημα παρουσίασης:

1 ΤΑ ΄΄ΛΑΜΟΓΙΑ΄΄ ΣΑΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΥΝ ...
ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΞΕΝΟΠΟΥΛΟΣ ΤΑ ΄΄ΛΑΜΟΓΙΑ΄΄ ΣΑΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΥΝ ...

2 << ΜΕ ΤΗ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΓΡΗΓΟΡΗ ΞΕΝΟΠΟΥΛΟΥ>>

3 ΠΡΟΛΟΓΟΣ Με την επιλογή της συγκεκριμένης ερευνητικής εργασίας μας δόθηκε η ευκαιρία να γνωρίσουμε τον Γρηγόριο Ξενόπουλο μέσα από τα έργα του και κατ΄αυτόν τον τρόπο να έρθουμε σε επαφή με τις θεατρικές τάσεις , τους σπουδαίους καλλιτέχνες αλλά και γενικότερα το θέατρο στις αρχές του 20ου αιώνα . Οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι κανείς από εμάς δεν είχε ιδιαίτερες θεατρικές γνώσεις ή θεατρικά και γενικότερα πολιτισμικά ερεθίσματα . Άλλωστε , αυτός είναι και ο κυριότερος λόγος που επιλέξαμε τη συγκεκριμένη ερευνητική εργασία . Η έλλειψη πολιτισμικών ερεθισμάτων και η ένδεια σε θεατρικές γνώσεις σε συνδυασμό με την επιθυμία μας να μπούμε στο κλίμα της ελληνικής κοινωνίας του 20ου αιώνα και να γνωρίσουμε πτυχές της καθημερινής ζωής του ελληνικού λαού εκείνη την εποχή υπήρξαν τα κυριότερα αίτια για τα οποία αποφασίσαμε να ασχοληθούμε με αυτήν την ερευνητική εργασία .Στη συνέχεια ,λοιπόν, της εν λόγω εργασίας θα μοιραστούμε τις πνευματικές μας αναζητήσεις , θα σας παρουσιάσουμε τα σχετικά ευρήματα μας και θα προσπαθήσουμε να σας βοηθήσουμε να γνωρίσετε έναν από τους σπουδαιότερους θεατρικούς συγγραφείς του σύγχρονου ελληνικού πολιτισμού , τον Γρηγόριο Ξενόπουλο .

4 ΕΙΣΑΓΩΓΗ Ποιο είναι το ζήτημα ,τι ερευνήθηκε και γιατί είχε ενδιαφέρον ; Το αντικείμενο της εργασίας μας αποτελεί ο Γρηγόριος Ξενόπουλος και η σχέση του με την αστική τάξη . Με αφορμή όμως το αντικείμενο της εργασίας μας είχαμε την ευκαιρία να ασχοληθούμε με την ιστορική εξέλιξη του θεάτρου , θεατρικούς συγγραφείς του 20ου αιώνα ,την Ζακυνθινή κοινωνία εκείνης της εποχής και γενικότερα με το θέατρο και τον πολιτισμό . Επομένως . το θέμα αυτό καθαυτό και οι διάφοροι παράμετροι στις οποίες εντρυφήσαμε μας έδωσε τη δυνατότητα να αποκτήσουμε θεατρικές γνώσεις και πολιτισμικά ερεθίσματα . Μόνο και μόνο από αυτό είναι αντιληπτό ότι η όλη διαδικασία πραγματοποιήθηκε με όρεξη , ιδιαίτερο ζήλο και ενδιαφέρον και προσήλωση . Ποιος ο σκοπός της έρευνας ; Να εντρυφήσουμε στη ζωή και το έργο του Ξενόπουλου , να ενστερνιστούμε το μαχητικό πνεύμα , το ήθος και την ιδεολογία του και να αποκτήσουμε σταδιακά περαιτέρω θεατρικές γνώσεις και πολιτισμικά ερεθίσματα .

5 Πριν όμως γνωρίσουμε καλύτερα τον Γ
Πριν όμως γνωρίσουμε καλύτερα τον Γ. Ξενόπουλο είναι σημαντικό και ,κατά τη γνώμη μας, απαραίτητο να ανατρέξουμε στην προέλευση και την εξέλιξη του θεάτρου. * ΟΙ ΡΙΖΕΣ ΤΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ Οι ρίζες του θεάτρου φτάνουν πολύ βαθιά πίσω στο παρελθόν, στις θρησκευτικές τελετουργίες των πρώτων κοινωνιών. Μαζί με τα πρώτα βήματα της ανθρωπότητας γεννήθηκε ο χορός, που ήταν η πρώτη θεατρική πράξη. Από τότε κιόλας συναντάει κανείς ίχνη από τραγούδια και χορούς προς τιμήν ενός Θεού που ερμηνέυονται από ιερείς και πιστούς, καθώς και μια απεικόνιση της γέννησης του Θεού, του θανάτου του και της ανάστασής του. Πρώτη μεγάλη θεατρική εποχή στην ιστορία του Πολιτισμού δεν μπορεί να θεωρηθεί παρά ο 5ος αι. π.Χ. στην Ελλάδα. Τότε ήταν που οι τραγωδίες και οι κωμωδίες ερμηνέυτηκαν για πρώτη φορά όχι από ιερείς αλλά από ηθοποιούς και σε ειδικά κατασκευασμένους χώρους ή τοποθεσίες, που, αν και τόποι ιεροί, δεν ήταν όμως ναοί. Σώζονται μέχρι και σήμερα τα ερείπια από μερικούς τέτοιους τόπους, μερικά ντοκουμέντα τόσο για τις παραστάσεις όσο και για τους χώρους, καθώς και ένα σημαντικό μέρος του έργου των αρχαίων ποιητών. Ολα αυτά μας παρέχουν σημαντικές πληροφορίες και συγχρόνως έχουν επιδράσει πάνω στο Ευρωπαϊκό και το Αμερικάνικο θέατρο.

6 ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΣΤΗΝ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΛΛΑΔΑ
Οι τρεις μεγάλοι θεατρικοί συγγραφείς των αρχών του 20ου αιώνα που συνέβαλαν στη διαμόρφωση του νεοελληνικού θεάτρου, είναι: ο Γρηγόριος Ξενόπουλος ( ), ο Σπύρος Μελάς ( ) και ο Παντελής Χορν ( ). Ο Κάρολος Κουν με τον Γιάννη Τσαρούχη και τον Διονύσιο Δεβάρη ίδρυσαν τη Λαϊκή Σκηνή, ένα θεατρικό εργαστήρι, στην προσπάθειά τους να αξιοποιήσουν την ελληνική λαϊκή παράδοση και ανέβασαν έργα όπως την Ερωφίλη και την Αλκηστις. Το 1942 ιδρύεται το Θέατρο Τέχνης από τον Κάρολο Κουν, όπου και ανέβασε παραστάσεις σημαντικές για την ιστορία του ελληνικού θεάτρου. Αντιπροσωπευτικές παραστάσεις είναι οι: Γυάλινος κόσμος, Ματωμένος Γάμος, Λεωφορείον ο Πόθος, ο Θάνατος του εμποράκου κ.ά. Ο Κάρολος Κουν παρουσίασε στο ελληνικό κοινό το αμερικανικό θέατρο, παρουσιάζοντας στο Θέατρο Τέχνης έργα των Μπρεχτ, Ιονέσκο, Μπέκκετ κ.ά. Από τους νεότερους σκηνοθέτες αναφέρουμε ενδεικτικά τον Σπύρο Ευαγγελάτο, ο οποίος σκηνοθέτησε τον Φορτουνάτο, τον Χάση του Γουζέλη και μια διασκευή του Ερωτόκριτου κ.ά. Σημαντικοί έλληνες ζωγράφοι ασχολήθηκαν με την σκηνογραφία, όπως οι: Νίκος Χατζηκυριάκος - Γκίκας, Γιάννης Μόραλης, Γιάννης Τσαρούχης, Σπύρος Βασιλείου. Ένας διακεκριμένος έλληνας σκηνογράφος και ζωγράφος που συνεργάζεται με λυρικά θέατρα του εξωτερικού είναι ο Νίκος Γεωργιάδης. Ένας πολυβραβευμένος σκηνογράφος του θεάτρου είναι ο Διονύσης Φωτόπουλος, ο οποίος έχει συνεργαστεί με ευρωπαίους σκηνοθέτες όπως τους: Πήτερ Χωλ (στην παράσταση Οιδίπους), Πέτερ Στάιν και Λούκα Ρονκόνι. Στη σύγχρονη Ελλάδα, η αγάπη για το θέατρο είναι εμφανής αν κανείς απλά παρατηρήσει τον αριθμό των παραστάσεων που ανεβάζεται κάθε χρόνο στη χώρα και τον αριθμό των θεατρικών ομάδων που παράγουν ποιοτικό θεατρικό έργο. Από πολιτειακής απόψεως, το Ελληνικό Υπουργείο Πολιτισμού είναι ο αρμόδιος κρατικός φορέας για το θέατρο και έχει δημιουργήσει το Θεατρικό Δίκτυο. Η οργάνωση του Θεατρικού Δικτύου έχει συγκεντρώσει όλες τις μορφές θεατρικής δημιουργίας, προωθώντας τη συμμετοχή των ελληνικών θεατρικών σχημάτων σε διεθνή Φεστιβάλ αλλά και την ευαισθητοποίηση και ενεργοποίηση του κοινού στο αρχαίο δράμα, το παιδικό θέατρο και τις σύγχρονες μορφές θεατρικής έκφρασης.

7

8 Η ΑΞΙΑ ΤΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ “Το θέατρο είναι ένα ζωντανό πλάσμα που καταστρέφει τον εαυτό του όταν δημιουργείται, όμως πάντα ξεπροβάλλει από τις στάχτες του. Είναι μια μαγική επικοινωνία όπου όλοι οι άνθρωποι δίνουν και παίρνουν κάτι το οποίο τους μεταμορφώνει. Το θέατρο αντανακλά το υπαρξιακό άγχος του ανθρώπινου είδους και ξεδιαλύνει την ανθρώπινη κατάσταση. Δεν είναι οι δημιουργοί του που μιλούν μέσα από το θέατρο, αλλά η κοινωνία της κάθε εποχής. Το θέατρο έχει ορατούς εχθρούς την έλλειψη της καλλιτεχνικής Παιδείας στην παιδική ηλικία, τη φτώχεια που κρατά το κοινό μακριά, καθώς και την αδιαφορία και την ολιγωρία των κυβερνήσεων που θα έπρεπε να το προωθούν. Θεοί και άνθρωποι συνήθιζαν να μιλούν ο ένας στον άλλο επί σκηνής, όμως τώρα οι άνθρωποι μιλούν με τους άλλους ανθρώπους. Επομένως, το θέατρο θα πρέπει να γίνει πιο σπουδαίο και καλύτερο από την ίδια τη ζωή. Το θέατρο είναι μια πράξη πίστης στην αξία μιας σοφής λέξης σε ένα παράλογο κόσμο. Είναι μια επίδειξη πίστης σε ανθρώπινα όντα που είναι υπεύθυνα για το πεπρωμένο τους”.

9 Θέατρο και ζωή Θέατρο και ζωή, ζωή και θέατρο. Εννοιες αλληλένδετες, που η μια δανείζεται από την άλλη, που η μια παριστάνει την άλλη, που η μια εμπνέεται από την άλλη. Ετσι το θέατρο γίνεται η μίμηση, η προέκταση της ζωής και της ανθρώπινης δράσης μέσα από την “ακινησία” της σκηνικής πράξης. Το αληθινά παράξενο είναι ότι όσο πιο έντονη είναι η δράση που περιγράφει το θεατρικό έργο τόσο πιο “ακίνητο” φαίνεται στη σκηνική του περιγραφή. Ομως το θέατρο και η ζωή έχουν μια συγκλονιστική ομοιότητα: το εφήμερο! Στη ζωή η έννοια αυτή δεν βιώνεται βέβαια με τον ίδιο τρόπο, όπως συμβαίνει στο θέατρο, γιατί εκεί εννοούμε τον πραγματικό χρόνο που διαρκεί όσο μια ανθρώπινη ζωή. Αντίθετα, στο θέατρο ο άνθρωπος-θεατής “βιώνει” διαφορετικά το εφήμερο της ζωής μέσα από το “θεατρικό χρόνο” που διαρκεί το συγκεκριμένο έργο που παρακολουθεί κάθε φορά. Μετά το “τέλος” του το θεατρικό έργο δεν υπάρχει. Ούτε τα ηχητικά και φωτογραφικά ντοκουμέντα είναι ικανά να το ζωντανέψουν. Αν ξαναπαιχτεί, θα είναι κάτι άλλο. Είναι κι αυτό μια από τις ιδιαιτερότητες αλλά και τις “άπιαστες” ομορφιές του θεάτρου. Οπως ακριβώς και η ανθρώπινη ζωή, που κάθε μια είναι μοναδική κι ανεπανάληπτη... Το θεατρικό έργο παίζεται. Κάποτε τελειώνει, χάνεται. Ομως πάντα αφήνει κάτι αόριστο και ασαφές, ικανό όμως να μπολιάσει τη συλλογική μας ευαισθησία ανεξίτηλα, την αισθητική μας μοναδικά και να μας βοηθήσει στις επιλογές μας, στην κρίση μας, στις θέσεις μας.

10 Λαμβάνοντας υπόψη ότι ο Γ
Λαμβάνοντας υπόψη ότι ο Γ. Ξενόπουλος έζησε στην Ζάκυνθο του 20ου αιώνα θα πρέπει να εξοικειωθούμε με την κοινωνική κατάσταση της ζακυνθινής κοινωνίας εκείνης της εποχής. Την εποχή εκείνη, στην Ζάκυνθο κυριαρχούσε η αστική τάξη και η επικρατέστερη κοινωνική συμπεριφορά ήταν ο αριστοκρατισμός. Αυτή η κατάσταση είχε καταφέρει να επηρεάσει και τους δεσμούς της ζακυνθινής οικογένειας η οποία χαρακτηριζόταν από τυπικότητα, ψυχρότητα και έλλειψη ουσιαστικής επικοινωνίας μεταξύ των μελών της. Ο Ξενόπουλος σατιρίζει και στηλιτεύει αυτές τις κοινωνικές συμπεριφορές και τάσσεται εναντίον της αστικής τάξης μέσα από τα έργα του.

11 Γ.ΞΕΝΟΠΟΥΛΟΣ : Βίος και έργα
Ο Γρηγόριος Ξενόπουλος (9 Δεκεμβρίου Ιανουαρίου 1951) ήταν Ζακυνθινός μυθιστοριογράφος, δημοσιογράφος και συγγραφέας θεατρικών έργων. Διετέλεσε αρχισυντάκτης στο θρυλικό πια περιοδικό "Η Διάπλασις των Παίδων" κατά την περίοδο Κατά την αρχισυνταξία του Ξενόπουλου στο περιοδικό ήταν και ο βασικός του συντάκτης. Είναι χαρακτηριστική η υπογραφή του Σας ασπάζομαι, Φαίδων, που χρησιμοποιούσε στις επιστολές που υποτίθεται έστελνε στο περιοδικό. Ήταν ο ιδρυτής και εκδότης του περιοδικού Νέα Εστία, το οποίο εκδίδεται ακόμα και σήμερα. Το 1931 έγινε ακαδημαϊκός. Μαζί με τους Παλαμά, Σικελιανό και Καζαντζάκη ίδρυσε την Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών

12 Α ) Ο Βίος του Ξενόπουλου
Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη στις 9 Δεκεμβρίου Ο πατέρας του, Διονύσιος, καταγόταν από τη Ζάκυνθο και η μητέρα του Ευλαλία από την Πόλη. Ο Γρηγόριος έζησε τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια στη Ζάκυνθο, μέχρι το 1883, όταν γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών για να σπουδάσει Φυσικομαθηματικά. Τις σπουδές του δεν τις ολοκλήρωσε ποτέ: από το πρώτο ήδη έτος είχε αρχίσει την ενασχόληση με τη λογοτεχνία, η οποία ήταν και η μοναδική πηγή εσόδων του. Από το 1892 εγκαταστάθηκε μόνιμα πλέον στην Αθήνα και το 1894 παντρεύτηκε την Ευφροσύνη Διογενίδη. Το ζευγάρι χώρισε ενάμιση χρόνο μετά, ενώ είχαν ήδη αποκτήσει μια κόρη και ο συγγραφέας παντρεύτηκε ξανά το 1901 την Χριστίνα Κανελλοπούλου, με την οποία απέκτησε άλλες δύο κόρες. Συνεργάστηκε με πλήθος εφημερίδων και περιοδικών στις οποίες δημοσίευε μελέτες, άρθρα, διηγήματα και μυθιστορήματα. Το 1894 ανέλαβε τη διεύθυνση της Εικονογραφημένης Εστίας, το 1896 έγινε αρχισυντάκτης του περιοδικού Η Διάπλασις των Παίδων, του οποίου ήταν και συνδρομητής κατά τα παιδικά του χρόνια. Από το 1901 ως το 1912 δημοσίευε στο περιοδικό Παναθήναια λογοτεχνικά έργα και μελέτες και από το 1912 άρχισε να συνεργάζεται με την εφημερίδα Έθνος γράφοντας μυθιστορήματα σε συνέχειες. Το 1927 ίδρυσε το περιοδικό Νέα Εστία, του οποίου ήταν διευθυντής ως το 1934. Κατά τον Ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940 ο Γρηγόριος Ξενόπουλος μαζί με άλλους Έλληνες λογίους προσυπέγραψε την Έκκληση των Ελλήνων Διανοουμένων προς τους Διανοούμενους ολόκληρου του Κόσμου με την οποία αφενός μεν καυτηριάζονταν η κακόβουλη ιταλική επίθεση, αφετέρου δε διέγειρε την παγκόσμια κοινή γνώμη σε επανάσταση συνειδήσεων για κοινό νέο πνευματικό Μαραθώνα. Πέθανε στην Αθήνα στις 14 Ιανουαρίου 1951 και κηδεύτηκε δημοσία δαπάνη.

13

14 Β ) Έργα του Ξενόπουλου Ο Ξενόπουλος και το αστικό μυθιστόρημα
Τα έργα του Ξενόπουλου είναι περισσότερο για ψυχαγωγία παρά για φιλολογική ανάλυση. Ο αστικός ρεαλισμός που επικρατούσε αυτή την εποχή στην Ευρώπη και στην Αμερική επηρεάζει και τα έργα του Ξενόπουλου. Για το λόγο αυτό ο Ξενόπουλοσ θεωρείται από πολλούς εισηγητής του αστικού μυθιστορηματος με προσπάθειες για την αντανάκλαση της ίδιας της πραγματικότητας. Ας μη ξεχνάμε ότι ο Ξενόπουλος ανήκει στη γενιά του 1880, χρονολογία η οποία αποτελεί σταθμό στην ιστορία της νεοελληνικής λογοτεχνίας (Αρχή νεοεληνική αναγέννησης με τον Παλαμά αλλά και τον Ροΐδη με το μυθιστόρημα του Πάπισσα Ιωάννα. Ο Ξενόπουλος υπήρξε γνώστης της σχετικής παράδοσης αλλά και καινοτόμος νεωτεριστής. Η στροφή του προς τον αστικό ρεαλισμό υπήρξε βασικά ιδιάζουσα παρέκκλιση από την ηθογραφία. Ο αστικός ρεαλισμός χρησίμευε για την κάλυψη του κενού – την απουσία ενός μέσου στρώματος αναγνωστών που θα λειτουργούσε ως ενδιάμεσος χώρος για μια πολύπλευρη ανάπτυξη λογοτεχνικής γραφής. Τα πρώτα του μυθιστορήματα εξελίσσονται στην Αθήνα με υλικό τη φοιτητική ζωή, πριν ο συγγραφέας κλείσει τα 30. Παραμένει πάντα ο ψυχογράφος. Ο Ξενόπουλος χρησιμοποιεί περιστατικά και από την ίδια του τη ζωή με τρόπο όμως που αυτά να περνάνε σαν φανταστικά.

15 Β) Έργα : Μέρος Β΄ Θεατρικό
Β) Έργα : Μέρος Β΄ Θεατρικό Το πρώτο του θεατρικό έργο, Ο ψυχοπατέρας, παρουσιάστηκε το Από τις αρχές του αιώνα άρχισε να συνεργάζεται με τη Νέα Σκηνή του Κων/νου Χρηστομάνου. Τα σπουδαιότερα θεατρικά του έργα είναι: "Το μυστικό της κοντέσσας Βαλέραινας" (1904), η "Στέλλα Βιολάντη" (1909, με την Μαρίκα Κοτοπούλη), "Φοιτηταί". Ο Ξενόπουλος έγραψε συνολικά 46 διαφορετικά θεατρικά έργα. Το 1901 πρωταγωνίστησε μαζί με τον Παλαμά για την ίδρυση της Νέας Σκηνής και χάρη στη γνώση ξένων γλωσσών ενημερωνόταν έγκαιρα για σημαντικά πνευματικά συμβάντα στις μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες. Έγραφε προλόγους για τον Ίψεν και ζούσε το θέατρο, ζυμωνόταν η καθημερινή ζωή του με αυτό. Πολλά δράματα του είχαν αρχικά γραφτεί ως πεζογραφήματα και έπειτα μεταφέρθηκαν στη σκηνή. (Π.χ. Έρως εσταυρωμένος - Στέλλα Βιολάντη). Μετέφρασε και διασκεύασε αρκετά ξένα έργα και η στάθμη της γραφής του ήταν σε όλες τις περιπτώσεις υψηλά. Συμμετείχε σε διάφορες επιτροπές δραματουργικών διαγωνισμών και το Βασιλικό Θέατρο της Αθήνας εγκαινιάστηκε στα 1932 με δικό του έργο «Ο θείος Όνειρος». Τα περισσότερα έργα του Ξενόπουλου είναι τρίπρακτα (28). Στην πρώτη πράξη τίθεται συνήθως το θέμα και χαρακτηρίζονται τα πρόσωπα, στη δεύτερη εντείνεται η πλοκή και κορυφώνεται το δράμα και στην τρίτη έρχεται η λύση. Ο Ξενόπουλος χτίζει μεθοδικά φράση με φράση, προετοιμάζει τα επερχόμενα περιστατικά που φαίνονται λίγο άσχετα με το κύριο θέμα, αλλά αποδεικνύονται αναγκαία. Η «Στέλλα Βιολάντη» (στην οποία προχωρεί με γρήγορο ρυθμό από την ευχάριστη ατμόσφαιρα ενός ζακυνθινού σπιτιού στη συγκλονιστική κορύφωση του εκούσιου θανάτου της νύμφης) υπήρξε πρότυπο για άλλα 2 γνωστά θεατρικά έργα που αν και γράφτηκαν πιο μετά υστερούν σε δραματική τεχνική.

16 Β) Έργα : Μέρος Γ΄ Κριτική
Ο Ξενόπολος έγραψε με την ίδια επιτυχία και δράματα και κωμωδίες κυρίως με θέμα τον έρωτα. Τα έργα του είναι ηθογραφίες που αναδεικνύουν τη ζωή μιας εποχής η μιας τοπικής κοινωνίας, τοπικές και εποχικές ιδιαιτερότητες παίρνουν συχνά ισχύ άγραφων νόμων που επιβάλλονται μέσα από την κοινωνία. Τα έργα του ταξινομούνται είτε στη Ζάκυνθο είτε στην Αθήνα και ο Ξενόπουλος έρχεται να γεφυρώσει το χάσμα μεταξύ των 2 Σχολών, της Αθηναϊκής και της Επτανησιακής. Κριτική Ιδιαιτέρως αξιόλογη ήταν η συμβολή του στην κριτική. Στο περιοδικό Παναθήναια δημοσίευσε πλήθος μελετών για πολλούς συγγραφείς, όπως τους Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη, Γιάννη Καμπύση, Δημήτριο Βικέλα. Εκείνος πρωτοπαρουσιάσε στο αθηναϊκό αναγνωστικό κοινό τον Κ.Π.Καβάφη, το 1903

17 Γ ) Η ιδεολογία του Ξενόπουλου
Ο Ξενόπουλος και ο σοσιαλισμός Ο Ξενόπουλος, αν και προερχόταν από εύπορη οικογένεια δεν ήταν αριστοκράτης. Παρακολουθούσε ωστόσο τα προβλήματα των ανερχόμενων αστών όσο και των πιο φτωχών. Ερχόμενος στην Αθήνα έφερε μαζί του την ιδέα του ανθρωπιστικού σοσιαλισμού. Στην Αθήνα ήρθε σε επαφή με τον Δρακούλη και τους άλλους επικεφαλής του σοσιαλιστικού κόμματος, ενώθηκε με αυτούς και βοήθησε στην έκδοση των σοσιαλιστικών εφημερίδων «Άρδην» και «Κοινωνία». Το 1885 έγινε μάλιστα συντάκτης του «Άρδην». Τις θέσεις του για το σοσιαλισμό μπορούμε να δούμε καλύτερα στο Πλούσιοι και Φτωχοί. Ο Ξενόπουλος πίστευε σ΄ένα σοσιαλισμό που θα άλλαζε την κοινωνία χωρίς βίαιες ανατροπές. Σιγά-σιγά οι άνθρωποι θα καταλάβαιναν το συμφέρον τους, οι πλούσιοι και οι φτωχοί θα έρχονταν σε συνεννόηση χωρίς βία. Μόνο ο σοσιαλισμός θα μπορούσε να βάλει τέλος στο διαχωρισμό των 2 ρατσών. Το ιδανικό του σοσιαλισμού θα εξασφάλιζε σε κάθε άνθρωπο οποιασδήποτε ράτσας τροφή, κατοικία και ενδυμασία, αλλά δεν μπορεί να καταλήξει ποτέ σε μία εντελώς ισότητα. Αρχικά ο Ξενόπουλος θεώρησε τις σοσιαλιστικές ιδέες τις μόνες που θα μπορούσαν να διορθώσουν την ανισότητα μεταξύ πλούσιων και φτωχών. Ωστόσο την εφαρμογή των σοσιαλιστικών ιδεών δεν την ήθελε βίαια με ανατροπές και επαναστάσεις που θα δημιουργούσαν θύματα. Με την άνοδο του πνευματικού επιπέδου του λαού –πίστευε- θα καταλάβαιναν οι άνθρωποι το πραγματικό τους συμφέρον. Για το λόγο αυτό θεωρούσε το γράψιμο ως οφειλή διαπαιδαγώγησης και έργο ευθύνης υπέρ του συνόλου.

18 Επιλεκτική παρουσίαση Θεατρικων έργων
Λόγω της λογοτεχνικής αξίας και της εξέχουσας θέσης στις προτιμήσεις του Γ. Ξενόπουλου θεωρούμε απαραίτητο να σας παρουσιάσουμε ξεχωριστά δύο θεατρικά έργα του εν λόγω καλλιτέχνη

19 Α ) Κόκκινος βράχος Αρωμα εποχής, με τις ιδέες και τους προβληματισμούς των αρχών του 20ου αιώνα, με αναφορές στους στοχασμούς σημαντικών πνευματικών ανθρώπων, όπως ο Παλαμάς, ο Ροίδης, ο Ψυχάρης, ο Χρηστομάνος, κ.ά. με εμβόλιμα ποιήματα, αλλά και κείμενα σατιρικά του Σουρή που λες και γράφτηκαν για να περιγράψουν πού οδήγησε στις μέρες μας ο θρίαμβος της απληστίας. Με το μουσικό, Νίκο Πλάτανο να αποκτά δομικό ρόλο επί σκηνής συνοδεύοντας στο πιάνο τους ηθοποιούς, καθώς εκείνοι χορεύουν το δικό του βαλσάκι και παρατεταγμένοι μπροστά στο κοινό, τραγουδούν παλιά τραγούδια για την απογοήτευση του προδομένου έρωτα: «Μικρή μου Ρεζαντά» της Λόλας Βώττη, «Είναι η αγάπη χίμαιρα» του Αττίκ ή «Ετίναξε την ανθισμένη μυγδαλιά» στο οποίο τους στίχους έγραψε ο Δροσίνης εκφράζοντας τα αισθήματά του για μία χαριτωμένη εξαδέλφη του. Ο «Κόκκινος Βράχος» στη σκηνική προσαρμογή της Ρούλας Πατεράκη (με τη συνεργασία του Α. Βλουτή), πέρα από το ομώνυμη νουβέλα του Ξενόπουλου και τη θεατρική διασκευή με τίτλο «Φωτεινή Σάντρη», που ο ίδιος εκπόνησε για χάρη της Κυβέλης, αντλεί χρήσιμα υλικά από την αυτοβιογραφία του («Η ζωή μου σαν μυθιστόρημα») αλλά και διανθίζεται από ποικίλα ερεθίσματα που ενεργοποιούν το ενδιαφέρον μας.

20

21 Το φιόρο του λεβάντε ( Μέρος β΄ )
Τετραπέρατος Ζακυνθινός, πανέξυπνος, αθώος, γαλίφης και καταφερτζής, πολυμήχανος, όλα τα φέρνει βόλτα, όλα τα παλεύει, εκτός από το φόβο του για τους σεισμούς! «Πολύ κούνια αφέντη, πολύ κούνια! Όλο σκόρσο και σπαβέντο!». Έτσι, μία ωραία πρωΐα, ...αφήνει τη μάνα του και τη Ζάκυνθο που λατρεύει, παίρνει την κιθάρα του που λατρεύει επίσης, και να σου τον στην Αθήνα. Επιστάτης στον κύριο Βάλδη. Ο κύριος Βάλδης, δικηγόρος με καριέρα, με γυναίκα, με πεθερά, με ερωμένη, με δύο κόρες και επίδοξους γαμπρούς να μπαινοβγαίνουν μες στο σπίτι, τάχαμου πως θέλουν να το νοικιάσουν, ένα χάος! Και ποιος θα βάλει τάξη στο χάος; Μα ο Νιόνιος φυσικά! Που στην αρχή όλοι τον «κογιονάρουνε» αλλά με τον καιρό, με ψέματα, με αλήθειες και κόλπα χίλια δύο, κάθε κατεργάρης πάει στον πάγκο του. Τους γίνεται απαραίτητος! Τίποτα δεν γίνεται χωρίς τον Νιόνιο! Από επιστάτης, «αφέντης»! Έλα όμως που αρχίζει να του λείπει η «Ζακυθούλα» του όλο και πιο πολύ, και δεν αντέχει άλλο τη βουή «τση Αθήνας»; «Ούλα στονάρουνε εδώ! Οι καμπάνες, οι πουλητάδες τση ρούγας, τα τραμ, τ’αυτοκίνητα, τα σκυλιά που βαΐζουνε, οι δούλες που κλαίνε, οι κανταδόροι τση νύχτας, ούλα! Δεν μπορώ άλλο! Ίσια μ’ έδεκει!»

22

23

24 Καλλιτέχνες που συνεργάστηκε ο Γ.Ξενόπουλος : A) Κυβέλη
Η Κυβέλη υπήρξε μια από τις μεγαλύτερες ελληνίδες ηθοποιούς και επί σειρά ετών κυριάρχησε σε ρόλους κυρίως κωμικούς και δραματικούς (commedienne) μαζί με τη σύγχρονη και εφάμιλλή της Μαρίκα Κοτοπούλη

25 Β) Μαρίκα Κοτοπούλη Η Μαρίκα Κοτοπούλη ήταν μεγάλη Ελληνίδα ηθοποιός.
Γεννήθηκε στις 3 Μαΐου 1887 στην Αθήνα. Ήταν κόρη της ηθοποιού Ελένης και του Δημήτρη Κοτοπούλη.

26 Θέματα προς συζήτηση «Θέατρο και ζωή, ζωή και θέατρο. Εννοιες αλληλένδετες, που η μια δανείζεται από την άλλη, που η μια παριστάνει την άλλη, που η μια εμπνέεται από την άλλη. Ετσι το θέατρο γίνεται η μίμηση, η προέκταση της ζωής και της ανθρώπινης δράσης μέσα από την “ακινησία” της σκηνικής πράξης. Το αληθινά παράξενο είναι ότι όσο πιο έντονη είναι η δράση που περιγράφει το θεατρικό έργο τόσο πιο “ακίνητο” φαίνεται στη σκηνική του περιγραφή.» «Το θέατρο είναι ένα ζωντανό πλάσμα που καταστρέφει τον εαυτό του όταν δημιουργείται, όμως πάντα ξεπροβάλλει από τις στάχτες του. Είναι μια μαγική επικοινωνία όπου όλοι οι άνθρωποι δίνουν και παίρνουν κάτι το οποίο τους μεταμορφώνει. Το θέατρο αντανακλά το υπαρξιακό άγχος του ανθρώπινου είδους και ξεδιαλύνει την ανθρώπινη κατάσταση. Δεν είναι οι δημιουργοί του που μιλούν μέσα από το θέατρο, αλλά η κοινωνία της κάθε εποχής. Το θέατρο έχει ορατούς εχθρούς την έλλειψη της καλλιτεχνικής Παιδείας στην παιδική ηλικία, τη φτώχεια που κρατά το κοινό μακριά, καθώς και την αδιαφορία και την ολιγωρία των κυβερνήσεων που θα έπρεπε να το προωθούν.»

27 Εξ’ αφορμής , λοιπόν , του συγκεκριμένου συμβάντος αποφασίσαμε να κοινοποιήσουμε την ακόλουθη επιστολη στον Υπουργό πολιτισμού Αξιότιμε κύριε Υπουργέ, Κατά την διάρκεια της επισκέψεως μας ,αντιληφθήκαμε ότι, ένα τόσο αξιόλογο μουσείο ,που καταγράφει και προσφέρει στον επισκέπτη , την μακρινή διαδρομή της θεατρικής τέχνης στην χώρα μας , είναι εγκαταλελειμμένο από την Πολιτεία και έχει αφεθεί αποκλειστικά στην προσπάθεια και την φιλοτιμία των ανθρώπων που εργάζονται σε αυτό. Ούτε ο εσωτερικός χώρος είναι κατάλληλος για να αναδείξει τα σπουδαία εκθέματα ,αλλά και ο περιβάλλον χώρος μόνον θλίψη και αποτροπιασμό προκαλεί ,αφού γίναμε και μάρτυρες χρήσης ουσιών από νέο συνάνθρωπο μας. Έκπληξη και απογοήτευση μας προξένησε εξάλλου και η πληροφορία για την πιθανή αναστολή λειτουργίας του μουσείου ,καθώς η πολιτεία αφενός μεν δεν θα παρέχει πλέον την επιχορήγηση των Ε και αφετέρου, και το κυριότερο, δεν μεριμνά για την μεταστέγαση του μουσείου . Κύριε Υπουργέ, θεωρούμε αυτονόητο ,ότι συμμερίζεστε την άποψη, πως η διατήρηση και προβολή της πολιτισμικής μας ταυτότητας, είναι σημαντική για την ύπαρξη του έθνους μας, αποτελεί δείγμα παιδείας αλλά συνάμα και πνευματικής και ιδεαλιστικής αφύπνισης ,ούτως ώστε να μπορέσουμε, σε αυτούς τους τόσο δύσκολους καιρούς, να βαδίσουμε ξανά, στον δρόμο της ανάπτυξης , της πνευματικής και ιδεολογικής ανάτασης και της αξιοπρέπειας. . Επειδή πιστεύουμε ότι ο πολιτισμός είναι αδιαμφισβήτητα ανώτερος των οιοδήποτε οικονομικοπολτικών προβλημάτων ,καθώς συνιστά την έξοδο από αυτά ,απευθύνουμε έκκληση , σε εσάς προσωπικά ως της ιδιότητας σας του αρμοδίου υπουργού ,αλλά και στην ελληνική πολιτεία ευρύτερα, να στηρίξετε το θεατρικό μουσείο ,ούτως ώστε να συνεχιστεί η αδιάλειπτη λειτουργία του , κάτω από καλύτερες συνθήκες, ώστε να έχουν και άλλοι νέοι αλλά και γενικότερα πολίτες την δημιουργική εμπειρία που αποκομίσαμε κατά την επίσκεψή μας . Επομένως , η διαφύλαξη , η ουσιαστική και έμπρακτη στήριξη και η σωστή αξιοποίηση του ελληνικού πολιτισμού είναι καθήκον και απαράγραπτη υποχρέωση όλων μας , με την Πολιτεία να καλείται να δώσει το σωστό παράδειγμα στην κοινωνία εκφράζοντας έμπρακτα την συμπαράσταση της στην ελληνική κουλτούρα. Με σεβασμό και την ελπίδα να εισακουσθεί το αίτημα μας , Οι μαθητές του 4ου ΓΕΛ Πετρούπολης

28 Κριτική και αυτοκριτική
Η αυτοσαρκαστική και κωμική ονομασία μας ( « ΛΑΜΟΓΙΑ» ) πιστεύουμε ότι αποτελεί αυτή καθαυτή τρανή απόδειξη του ευχάριστου κλίματος που επικρατούσε στην ομάδα . Η αλήθεια είναι πώς η ονομασία παραπέμπει σε ένα άσχημο , σκληρό και υποτιμητικό χαρακτηρισμό όμως η μεταφορική χρήση του είναι φανερό ότι προσδίδει κωμικότητα και πρωτοτυπία και βοηθά στην διαμόρφωση ενός ευχάριστου κλίματος μέσα στην ομάδα καθώς ο αυτοσαρκασμός και το χιούμορ είναι πάντοτε στοιχεία που προσδίδουν την πρέπουσα και , σε πολλές περιπτώσεις , την απαραίτητη χαλαρότητα και διευκολύνουν την αρμονική συνεργασία των μελών μιας ομάδας καθώς βοηθά τα μέλη να γνωριστούν καλύτερα μεταξύ τους και να έχουν περισσότερη διάθεση αλλά και συνάμα κατάλληλο συντονισμό και οργάνωση. Φυσικά , υπήρξαν περιπτώσεις που εμφανίζονταν κάποια μικροπροβλήματα όσον αφορά την οργάνωση και τον συντονισμό , αλλά είναι αυτονόητο ότι η αποφυγή δυσκολιών σε μια τόσο πρωτόγνωρη εμπειρία είναι πρακτικά αδύνατη . Ανεξάρτητα , όμως , από τις διάφορες λειτουργικές και οργανωτικές δυσλειτουργίες που υπήρξαν θεωρούμε ότι η εργασία μας είναι υπερπλήρης σε πληροφορίες , αλλά και γνωμοδοτική , καθώς δεν διστάζουμε να εκφράσουμε την γνώμη μας όπου χρειάζεται και μάλιστα να διαμαρτυρηθούμε δημοσίως μέσω μιας επιστολής στον υπουργό πολιτισμού . Επομένως , δηλώνουμε ευχαριστημένοι με την πρώτη μας απόπειρα σε αυτόν τον εκπαιδευτικό θεσμό .

29 TEΛΟΣ