Αντιψυχωσικά φάρμακα και μεταβολικές διαταραχές

Παρουσίαση με θέμα: "Αντιψυχωσικά φάρμακα και μεταβολικές διαταραχές"— Μεταγράφημα παρουσίασης:

1 Αντιψυχωσικά φάρμακα και μεταβολικές διαταραχές
Β. ‘ΑΘΥΡΟΣ, MD, FASA, FACS Ιατρεία Αθηροσκλήρωσης και Μεταβολικού Συνδρόμου, Β’ Προπ. Παθολογική Κλινική ΑΠΘ, Ιπποκράτειο Νοσοκομείο, Θεσσαλονίκη Θεσσαλoνίκη 9 Νοεμβρίου 2007

2 NCEP ATP III: 2004 Updated LDL-C Goals, Treatment Cutpoints
CG: ATP III 1.75A Risk Category LDL-C Goal Initiate TLC Consider Drug Therapy Lower risk: 0–1 risk factor <160 mg/dL 160 mg/dL 190 mg/dL Moderate risk: 2 risk factors (10-year risk<10%) <130 mg/dL 130 mg/dL Moderately high risk: 2 risk factors (10-year risk 10%–20%) High risk: CHD or CHD risk equivalents* (10-year risk >20%) <130 mg/dL optional: <100 mg/dL <100 mg/dL optional: <70 mg/dL 100 mg/dL 130 mg/dL (100–129 mg/dL: consider drug options) 100 mg/dL (<100 mg/dL: consider drug options)

3 ATP III ATP II : ασθενείς με στεφανιαία νόσο (ΣΝ) κύριος θεραπευτικός στόχος LDL-Χ σε < 100 mg/dl. Ο στόχος αυτός παραμένει στο ΑΤΡ ΙΙΙ και επεκτείνεται σε άλλες κατηγορίες ασθενών με ισοδύναμα ΣΝ που αθροιστικά αυξάνουν το ετή κίνδυνο ΣΝ > 20% : Α. Σακχαρώδης διαβήτης (ΓΝ ≥ 126 mg/dl) Β. Άλλες αγγειακές νόσοι α. περιφερική αγγειοπάθεια β. ανεύρυσμα της αορτής γ. συμπτωματική νόσο των καρωτίδων NCEP : ATP III JAMA 2001;285:

4 Αριθμός επιπλέον παραγόντων κινδύνου
MRFIT: Ο ΣΔ αυξάνει το κίνδυνο ΣΝ που προέρχεται από άλλους παράγοντες κινδύνου Συχνότητα ΚΑ θανάτου 125 No Diabetes Diabetes TC > 200 mg/dL SBP > 120 mm Hg Current smoker 91 59 47 31 22 MRFIT: diabetes amplifies risk from other risk factors The Multiple Risk Factor Intervention Trial (MRFIT) considered the effect of diabetes with and without other risk factors (elevated total cholesterol, elevated systolic blood pressure, and current smoking) on cardiovascular disease death rates in 380,000 subjects. Cardiovascular risk factors predicted cardiovascular disease death rates both in subjects with diabetes and in subjects without diabetes. In this study, the presence of diabetes was equivalent to the presence of 2–3 risk factors. Reference: Stamler J, Vaccaro O, Neaton JD, Wentworth D. Diabetes, other risk factors, and 12-yr cardiovascular mortality for men screened in the Multiple Risk Factor Intervention Trial. Diabetes Care 1993;16: 12 6 1 2 3 Αριθμός επιπλέον παραγόντων κινδύνου Stamler J et al. Diabetes Care 1993;16:

5 Θανατηφόρο και μη ΕΜ (%)
Συχνότητα ΕΜ κατά τη διάρκεια 7-χρονης παρακολούθησης Φινλανδικού πληθυσμού Θανατηφόρο και μη ΕΜ (%) 45.0 P<0.001 20.2 18.8 P<0.001 3.5 Incidence of MI during a 7-year follow-up in a Finnish population In a population-based study conducted in eastern and western Finland, more than 1,000 diabetic subjects and almost 1,400 nondiabetic subjects were followed up for 7 years. Subjects were stratified by baseline status for both prior MI and diabetes. Subjects who had both a prior MI and diabetes had a higher risk of a future MI. Subjects with diabetes but without a prior MI had a similar risk of future MI as nondiabetic subjects with a prior MI. This study thus supports the concept of diabetes as a CHD risk equivalent. Reference: Haffner SM, Lehto S, Ronnemaa T, Pyorala K, Laakso M. Mortality from coronary heart disease in subjects with type 2 diabetes and in nondiabetic subjects with and without prior myocardial infarction. N Engl J Med 1998;339: ΕΜ Χωρίς ΕΜ ΕΜ Χωρίς ΕΜ Ασθενείς χωρίς ΣΔ Ασθενείς με ΣΔ (n=1373) (n=1059) Haffner SM et al. N Engl J Med 1998;339:

6 ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ Σ. ΔΙΑΒΗΤΗ
Η παρουσία Σ. Διαβήτη αυξάνει τον κίνδυνο για καρδιαγγειακή συμβάματα κατά 550% % σε σύγκριση με τον κίνδυνο ατόμων που δεν έχουν Σ. Διαβήτη . Lakka HM et al. JAMA 2002;288:

7 ΑΤΟΜΑ ΠΟΛΥ ΥΨΗΛΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ
ΔΙΑΒΗΤΙΚΟΙ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΑΤΟΜΑ ΠΟΛΥ ΥΨΗΛΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ

8 Ο επιπολασμός του Σακχαρώδη Διαβήτη
Ο επιπολασμός του Σακχαρώδη Διαβήτη % Athyros et al. Diabetes Obesity and Metaboliosm 2005;7:

9 NCEP ATP III: The Metabolic Syndrome (2001) Diagnosis is established when 3 of these risk factors are present Risk Factor Defining Level Abdominal obesity (Waist circumference) Men Women >102 cm (>40 in) > 88 cm (>35 in) TG 150 mg/dl HDL-C <40 mg/dl <50 mg/dl Blood pressure 130/85 mm Hg Fasting glucose 110 mg/dl ATP III: the metabolic syndrome The NCEP ATP III guidelines define 5 components of the metabolic syndrome; at least 3 of the 5 criteria are required for the diagnosis of the metabolic syndrome. Note that the NCEP metabolic syndrome has different criteria for triglycerides and HDL-C, unlike the WHO definition, which lists high triglycerides and/or low HDL-C as a single factor. Almost all individuals in North America who have the metabolic syndrome have a high waist circumference as one of the criteria. Note also that the NCEP definition of the metabolic syndrome is more liberal than the NCEP major risk factors for blood pressure (140/90 mm Hg) and HDL-C (<40 mg/dl in both men and women). Reference: Expert Panel on Detection, Evaluation, and Treatment of High Blood Cholesterol in Adults. Executive summary of the third report of the National Cholesterol Education Program (NCEP) Expert Panel on Detection, Evaluation, and Treatment of High Blood Cholesterol in Adults (Adult Treatment Panel III). JAMA 2001;285: Expert Panel on Detection, Evaluation, and Treatment of High Blood Cholesterol in Adults. JAMA 2001;285:

10 Prevalence of the NCEP Metabolic Syndrome: NHANES III by Age
44% 44% Men Women 24% 23% Prevalence % 8% Prevalence of the NCEP metabolic syndrome: NHANES III by age This slide shows the prevalence of the metabolic syndrome as defined by NCEP in NHANES III participants by age. It is usually said that the prevalence of the metabolic syndrome in the United States is 23 or 24%. However, this is not a useful statement since the prevalence of the metabolic syndrome markedly increases with age. The prevalence of the metabolic syndrome is <10% in individuals aged 20–29 years, 20% in individuals aged 40–49 years, and 45% in individuals aged 60–69 years. Thus it might be more useful to suggest that the estimated prevalence of the metabolic syndrome is an individual's age minus 20. Reference: Ford ES, Giles WH, Dietz WH. Prevalence of the metabolic syndrome among US adults: findings from the third National Health and Nutrition Examination Survey. JAMA 2002;287: 6% 20–70+ 20–29 30–39 40–49 50–59 60–69 70 Age, years Ford ES et al. JAMA 2002;287:

11 Μεταβολικό σύνδρομο-ΕΛΛΑΔΑ
N=4.156 Athyros et al. Diabetes Obesity and Metaboliosm 2005;7:

12 Μεταβολικό σύνδρομο-ΕΛΛΑΔΑ
N=9.656 Athyros et al. Cur Med Research Opinion 2004;20:

13 Cardiovascular Disease Mortality Increased in the Metabolic Syndrome: Kuopio Ischaemic Heart Disease Risk Factor Study Cardiovascular Disease Mortality RR 3.55 (+355%) Metabolic Syndrome: YES Cumulative Hazard, % NO Cardiovascular disease mortality increased in the metabolic syndrome: Kuopio Ischaemic Heart Disease Risk Factor Study In a study of slightly more than 1,000 males from Kuopio, Finland, followed up for 10 years, Lakka et al. showed a 3.5-fold increase in risk for cardiovascular disease mortality. This increased risk is as high as or higher than the risk of type 2 diabetes for cardiovascular disease in males described in many other studies such as the Framingham Study. Other studies such as the NHANES analysis in slide 16 suggest a much lower risk of the metabolic syndrome for cardiovascular disease in nondiabetic subjects. References: Lakka HM, Laaksonen DE, Lakka TA, Niskanen LK, Kumpusalo E, Tuomilehto J, Salonen JT. The metabolic syndrome and total and cardiovascular disease mortality in middle-aged men. JAMA 2002;288: Alexander CM, Landsman PB, Teutsch SM, Haffner SM. NCEP-defined metabolic syndrome, diabetes, and prevalence of coronary heart disease among NHANES III participants age 50 years and older. Diabetes 2003;52: 2 4 6 8 10 12 Follow-up, years Lakka HM et al. JAMA 2002;288:

14 ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΜΕΤΑΒΟΛΙΚΟΥ ΣΥΝΔΡΟΜΟΥ
Η παρουσία μεταβολικού συνδρόμου αυξάνει τον κίνδυνο για καρδιαγγειακή θνητότητα κατά 355 % σε σύγκριση με τον κίνδυνο ατόμων που δεν έχουν μεταβολικό σύνδρομο. Lakka HM et al. JAMA 2002;288:

15 ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ ΜΕΤΑΒΟΛΙΚΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΑΤΟΜΑ ΠΟΛΥ ΥΨΗΛΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ

16 Ο επιπολασμός του μεταβολικού συνδρόμου
Ο επιπολασμός του μεταβολικού συνδρόμου % Athyros et al. Diabetes Obesity and Metaboliosm 2005;7:

17 ΕΠΙΠΟΛΑΣΜΟΣ ΠΑΡΑΓΟΝΤΩΝ ΚΙNΔΥΝΟΥ Κ. Α
The Atypical Antipsychotic Therapy and Metabolic Issues National Survey Practice Patterns and Knowledge of Psychiatrists. J Clin Psychopharmacol 2004;24:S1–S6

18 ΑΤΟΜΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΥΨΗΛΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ
ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ ΣΖΙΖΟΦΡΕΝΙΑ ΣΕ ΑΝΤΙΨΥΧΩΣΙΚΑ ΑΤΟΜΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΥΨΗΛΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ

19 Atypical Antipsychotics and Metabolic Abnormalities Risk for Worsening
Agent Weight Gain Diabetes Lipid Profile Clozapine Olanzapine Risperidone Νο Data Νο Data Quetiapine Νο Data Νο Data Aripiprazole* +/ Ziprasidone* +/ + indicates increased effect no effect. Nasrallah ΗΑ, Newcomer JW. J Clin Psychopharmacol 2004;24:S7–S14

20 ΜΕΛΕΤΕΣ ΠΡΩΤΗΣ ΧOΡΗΓΗΣΗΣ

21 Lieberman JA, et al N Engl J Med 2005;353:1209-23.
Μελέτη CATIE Clinical Antipsychotic Trials of Intervention Effectiveness (CATIE) Investigators Effectiveness of Antipsychotic Drugs in Patients with Chronic Schizophrenia Lieberman JA, et al N Engl J Med 2005;353:

22 Αύξηση βάρους > 7% Ποσοστό (%) Percentages for weight gain were based on the number of patients with a baseline and at least 1 postbaseline measurement. The results for weight change are based on 185 ziprasidone patients, 341 risperidone patients, 337 quetiapine patients, 336 olanzapine patients, and 261 perphenazine patients. A larger proportion of patients in the olanzapine group than in the other groups gained 7% or more of their baseline body weight (30% vs 7% to 16%). Reference: 1. Lieberman JA, Stroup TS, McEvoy JP, et al. Effectiveness of antipsychotic drugs in patients with chronic schizophrenia. N Engl J Med 2005;353: N=185 N=341 N=337 N=336 N=261 Ζιπραζιδόνη Ρισπεριδόνη Κουετιαπίνη Ολανζαπίνη Περφαιναζίνη Lieberman JA, et al. N Engl J Med. 2005;353:

23 Μέση μεταβολή από την έναρξη (mg/dL)
Επίπεδα Γλυκόζης Μέση μεταβολή από την έναρξη (mg/dL) The analysis for glucose included 143 patients in the ziprasidone group, 262 patients in the risperidone group, 268 patients in the quetiapine group, 286 patients in the olanzapine group, and 212 patients in the perphenazine group. Olanzapine was associated with substantial weight gain in addition to adverse changes in glucose and lipid metabolism. These are all features of the metabolic syndrome. Reference: 1. Lieberman JA, Stroup TS, McEvoy JP, et al. Effectiveness of antipsychotic drugs in patients with chronic schizophrenia. N Engl J Med 2005;353: N=143 N=262 N=268 N=286 N=212 Ζιπραζιδόνη Ρισπεριδόνη Κουετιαπίνη Ολανζαπίνη Περφαιναζίνη Lieberman JA, et al. N Engl J Med. 2005;353:

24 Επίπεδα Ολικής Χοληστερόλης
Μέση μεταβολή από την έναρξη (mg/dL) N=262 N=143 N=268 N=286 N=212 The analysis for cholesterol included 143 patients in the ziprasidone group, 262 patients in the risperidone group, 268 patients in the quetiapine group, 286 patients in the olanzapine group, and 212 patients in the perphenazine group. Olanzapine had effects consistent with the potential development of metabolic syndrome. This was associated with greater increases in glycosylated hemoglobin, total cholesterol, and triglycerides after randomization than the other study drugs, even after adjustment for the duration of treatment. Ziprasidone was proven to be the only study drug associated with improvement in each of the metabolic variables: weight, glucose, cholesterol, and triglycerides. Reference: 1. Lieberman JA, Stroup TS, McEvoy JP, et al. Effectiveness of antipsychotic drugs in patients with chronic schizophrenia. N Engl J Med 2005;353: Ζιπραζιδόνη Ρισπεριδόνη Κουεατιαπίνη Ολανζαπίνη Περφαιναζίνη Lieberman JA, et al. N Engl J Med. 2005;353:

25 Μέση μεταβολή στο QTc διάστημα
Mean change from baseline (msec) This study was not specifically designed to evaluate cardiac safety. The mean change in corrected QT interval from baseline at last observation was similar among treatment groups. Torsades de pointes did not develop in patients. Percentages were based on the number of patients who had a normal correct QT interval at baseline (450 msec or less for men and 470 msec or less for women) and at least on postbaseline measurement. They were olanzapine 0%, quetiapine 3%, risperidone 3%, perphenazine 1% and ziprasidone 1%. Ziprasidone is contraindicated in patients with a known history of QT prolongation, recent acute myocardial infarction, or uncompensated heart failure, and should not be used with other QT-prolonging drugs. Ziprasidone has been associated with prolongation of QTc interval. In some drugs, QT prolongation has been associated with torsade de pointes, a potentially fatal arrhythmia. Patients who are at risk for significant electrolyte disturbances should have baseline measurements performed before initiating ziprasidone. Patients on diuretics should be monitored. References: 1. Lieberman JA, Stroup TS, McEvoy JP, et al. Effectiveness of antipsychotic drugs in patients with chronic schizophrenia. N Engl J Med 2005;353: Geodon USPI. Ζιπραζιδόνη Ρισπεριδόνη Κουεατιαπίνη Ολανζαπίνη Περφαιναζίνη N=185 N=341 N=337 N=336 N=261 Lieberman JA, et al. N Engl J Med. 2005;353:

26 Μελέτη CATIE : Γενικά συμπεράσματα
Η Ολανζαπίνη συνδέθηκε με τα υψηλότερα ποσοστά αύξησης βάρους, ολικής χοληστερόλης και επιπέδων γλυκόζης Η Ζιπραζιδόνη ήταν το μόνο σκεύασμα που συνδέθηκε με βελτίωση των μεταβολικών παραμέτρων Lieberman JA, et al. N Engl J Med. 2005;353:

27 Κίνδυνος εμφάνισης Σ. Διαβήτη
Comparative study of the development of diabetes mellitus in patients taking risperidone and olanzapine Κίνδυνος εμφάνισης Σ. Διαβήτη The analysis for cholesterol included 143 patients in the ziprasidone group, 262 patients in the risperidone group, 268 patients in the quetiapine group, 286 patients in the olanzapine group, and 212 patients in the perphenazine group. Olanzapine had effects consistent with the potential development of metabolic syndrome. This was associated with greater increases in glycosylated hemoglobin, total cholesterol, and triglycerides after randomization than the other study drugs, even after adjustment for the duration of treatment. Ziprasidone was proven to be the only study drug associated with improvement in each of the metabolic variables: weight, glucose, cholesterol, and triglycerides. Reference: 1. Lieberman JA, Stroup TS, McEvoy JP, et al. Effectiveness of antipsychotic drugs in patients with chronic schizophrenia. N Engl J Med 2005;353: Ολανζαπίνη Ρισπεριδόνη Fuller MA, et al. Pharmacotherapy Aug;23(8):

28 ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΣΤΟ ΒΑΡΟΣ : Ζιπραζιδόνη έναντι Ολανζαπίνης
ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΣΤΟ ΒΑΡΟΣ : Ζιπραζιδόνη έναντι Ολανζαπίνης P<0.0001 P<0.0005 Simpson GM et al, Am J Psychiatry 2004;161:

29 ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΣΤA ΛΙΠΙΔΙΑ ΤΟΥ ΟΡΟΥ: Ζιπραζιδόνη έναντι Ολανζαπίνης
P<0.0001 P<0.0001 Simpson GM et al, Am J Psychiatry 2004;161:

30 μονοαμινοξικό και χολινεργικό σύστημα του εγκεφάλου
Obesity and related metabolic abnormalities during antipsychotic drug administration: mechanisms, management and research perspectives. Η αύξηση του σωματικού βάρους μπορεί να σχετίζεται με αυξημένη όρεξη που οφείλεται σε επίδραση των αντιψυχωτικών στο μονοαμινοξικό και χολινεργικό σύστημα του εγκεφάλου και την μεταβολική επίδραση της υπερπρολακτιναιμίας που προκαλούν μερικά από τα φάρμακα αυτά. Baptista T, et al. Pharmacopsychiatry 2002;35:

31 Obesity and related metabolic abnormalities during antipsychotic drug administration: mechanisms, management and research perspectives. Ασθενείς με σχιζοφρένια ή διφασικές διαταραχές παρουσιάζουν σημαντικά αυξημένη τάση για εμφάνιση παχυσαρκίας ή διαβήτη με ή χωρίς μεταβολικό σύνδρομο ακόμη και πριν τη χορήγηση φαρμάκων. Η κλοζαπίνη και η ολανζαπίνη, όμως, επιτείνουν σημαντικά τη τάση εμφάνισης ή επιδείνωσης διαταραχής του μεταβολισμού της γλυκόζης και των λιπιδίων του ορού. Baptista T, et al. Pharmacopsychiatry 2002;35:

32 Elevated levels of insulin, leptin, and blood lipids in olanzapine-treated patients with schizophrenia or related psychoses Η θεραπεία με ολανζαπίνη σχετίζεται με αύξηση του σωματικού βάρους, αυξημένα επίπεδα ινσουλίνης, λεπτίνης και λιπιδίων του ορού, καθώς και με αντίσταση στην ινσουλίνη και τελικά σακχαρώδη διαβήτη. Τα αυξημένα επίπεδα λεπτίνης ή ινσουλίνης ή ο συνδυασμός τους πιθανόν σχετίζονται με την αύξηση του σωματικού βάρους και του διαβήτη που προκαλεί η θεραπεία με ολανζαπίνη. Melkersson KI, et al. J Clin Psychiatry 2000;61:742-9.

33 ΜΕΛΕΤΕΣ ΑΛΛΑΓΗΣ ΣΕ ΖΙΠΡΑΖΙΔΟΝΗ
ΜΕΛΕΤΕΣ ΑΛΛΑΓΗΣ ΣΕ ΖΙΠΡΑΖΙΔΟΝΗ

34 ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΣΤΟ ΣΩΜΑΤΙΚΟ ΒΑΡΟΣ
P<0.001 P<0.05 P=NS Weiden et al. J Clin Psychopharmacol 2003;23:

35 ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΣΤΗΝ ΟΛΙΚΗ ΧΟΛΗΣΤΕΡΟΛΗ
P<0.001 P<0.05 P=NS Weiden et al. J Clin Psychopharmacol 2003;23:

36 ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΣΤΑ ΤΡΙΓΛΥΚΕΡΙΔΙΑ TOY OPOY
P=NS Weiden et al. J Clin Psychopharmacol 2003;23:

37 Newcomer JW, Hennekens CH. JAMA 2007 (7 Nov); 298: 1794-1796 .
Disparities in care drive excess CVD mortality in severe mental illness Data on 88,000 patients hospitalized for MI show mortality increases during the follow-up period of 19% in persons with any mental disorder and 34% in those with schizophrenia, with increases in mortality related to reductions in the quality of care. 1500 patients with chronically treated schizophrenia data conducted at 57 US sites found that 88% of patients with dyslipidemia, 30% with diabetes, and 62% with hypertension were not receiving appropriate pharmacotherapy for these conditions. Newcomer JW, Hennekens CH. JAMA 2007 (7 Nov); 298:

38 Newcomer JW, Hennekens CH. JAMA 2007 (7 Nov); 298: 1794-1796 .
Disparities in care drive excess CVD mortality in severe mental illness Although some antipsychotic drugs can adversely affect adiposity as well as glucose and lipid metabolism, screening for hyperglycemia and dyslipidemia occurs at very low rates in patients with severe mental illnesses, including those who are treated with antipsychotic medications. Low rates of dyslipidemia and glucose screening are likely to contribute to underdiagnosis and undertreatment for modifiable CVD risk factors in this population, including the effects of medications used for treatment. Newcomer JW, Hennekens CH. JAMA 2007 (7 Nov); 298:

39 Newcomer JW, Hennekens CH. JAMA 2007 (7 Nov); 298: 1794-1796 .
Disparities in care drive excess CVD mortality in severe mental illness Persons with severe mental illness lose years of life chiefly due to CVD and consistently substandard care. Drawing attention to disparities in prevention and treatment efforts for CVD in patients with mental illnesses. Newcomer JW, Hennekens CH. JAMA 2007 (7 Nov); 298:

40 ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ (1) Η αλλαγή της αγωγής σε ζιπραζιδόνη από κλασικό αντιψυχωτικό, ολανζαπίνη ή ρισπεριδόνη σχετίστηκε με βελτίωση σε αρκετούς κλινικά σημαντικούς δείκτες της κατάστασης υγείας. Παρατηρήθηκαν σημαντικές μειώσεις του βάρους, του ΔΜΣ, των τριγλυκεριδίων και της χοληστερόλης. Κατά την αλλαγή από κλασικό αντιψυχωτικό ή ρισπεριδόνη, παρατηρήθηκαν σημαντικές μειώσεις των επιπέδων προλακτίνης.

41 Θεσσαλονίκη 9 Νοεμβρίου 2007
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ (2) Η χορήγηση ζιπραζιδόνης είναι ασφαλής και έχει ουδέτερη ή ευνοϊκή επίδραση σε μεταβολικές παραμέτρους και το σωματικό βάρος των ασθενών. Είναι πιθανό ότι οι δράσεις αυτές σχετίζονται με ελάττωση του κινδύνου για καρδιαγγειακά συμβάματα σε ασθενείς που παίρνουν ζιπραζιδόνη. Θεσσαλονίκη 9 Νοεμβρίου 2007