ΎΠΑΡΞΙΣ ΚΑΙ ΣΥΣΤΑΣΙΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ (Δύο ρηξικέλευθοι καινοτομίαι)

Παρουσίαση με θέμα: "ΎΠΑΡΞΙΣ ΚΑΙ ΣΥΣΤΑΣΙΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ (Δύο ρηξικέλευθοι καινοτομίαι)"— Μεταγράφημα παρουσίασης:

1 ΎΠΑΡΞΙΣ ΚΑΙ ΣΥΣΤΑΣΙΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ (Δύο ρηξικέλευθοι καινοτομίαι)
Κοσμάς Μιλτ. Μαρκάτος Καθηγητής ΤΕΙ Ιδρυτής της Λεξαριθμικής θεωρίας (ΤΕΙ Λαρίσης 1976) Τηλ.: Κιν.: ΗΔ: Ιστ.: hellenes-markatos.gr

2 Πρώτη ρηξικέλευθος καινοτομία περί υπάρξεως της ψυχής!
Η πρώτη καινοτομία βασίζεται επί τού γεγονότος ότι ενώ όλοι οι ποιητές, οι φιλόσοφοι καί οι επιστή- μονες από τού Ομήρου καί εντεύθεν λαμβάνουν την ύπαρξη τής ανθρωπίνης ψυχής ως δεδομένην και εν συνεχεία ερευνούν τό «τί είναι η ψυχή», τουναντίον, εν τω παρόντι εκτίθεται μία αποδεικτική διαδικασία (εφαρμογή τού δευτέρου αξιώματος τής Λεξαριθμι- κής θεωρίας), κατά τήν οποίαν αποκαλύπτεται η ύπαρξη μιάς αϋλου, οντότητος (μονοδρόμου φύσεως) κατά τήν σύλληψιν τού εμβρύου, προϊόν διηθήσεως της ψυχής των γονέων διά τού γεννητικού ηθμού. Αυτή η οντότης δύναται νά ταυτισθεί μέ ό,τι ονομά- ζομεν ψυχήν.

3 Δευτέρα ρηξικέλευθος καινοτομία περί συστάσεως της ψυχής!
Η δευτέρα καινοτομία αναφέρεται στό γεγονός ότι διά πρώτην φοράν, η φύση καί η σύσταση της ψυ- χής εντάσσονται στήν επιστήμην ως εν διαλυματικόν ενεργειακόν ρευστόν δύο αλληλομεταβαλλομένων και μή διακρινομένων ενεργειών (ομοιογενές διάλυμα). Εξ αυτών, η μέν πρώτη, (αιθερικής συστάσεως), αν- τιστοιχεί εις τήν κατά την φύση της ψυχής συμφύ- τους πράξεις τού ατόμου (μή αμαρτία), η δε δευτέ- ρα (ηλεκτρομαγνητικής συστάσεως) αντιστοιχεί στις κατά τήν φύση τής ψυχής αντιτιθεμένας πράξεις τού αυτού ατόμου (αμαρτία).

4 Ἀξίωμα 2ον: (σχέσις κοσμικῶν σημασιῶν – λεξάρχη)
Ἀξίωμα 2ον: (σχέσις κοσμικῶν σημασιῶν – λεξάρχη) Εἰς κάθε ἰσόψηφον ὁμάδα (λέξεις τῶν ὁποίων τό ἂθροισμα τῶν γραμμάτων ἰσοῦται μέ τόν ἲδιον ἀριθμόν - ἰσόψηφοι), αἱ κοσμικαί σημασίαι δέν εἶναι ξέναι μεταξύ των, τέμνονται (ἒχουν κοινόν τόπον) καί ἀνάγονται εἰς τήν αὐτήν πρότυπον σημασίαν, τήν λεξάρχην, ὡς τομήν των, γεωμετρικής φύσεως (ἡ λεξάρχη εὑρίσκεται δι’ ἀναλύσεως τῶν ἰσοψήφων λέξεων).

5 Φύσις και λειτουργία τής μονοδρόμου κινήσεως
Το όν ήλλαξε, μετεβλήθη, διότι διήλθεν δι’ ηθμού, υλικού ή νοη-τού, τού μέσου Μ, δηλαδή, και υπέστη διήθησιν. Το όν δεν δύναται να επιστρέ-ψει εκ της μορφής Β εις την μορ-φήν Α με τις δυνάμεις τού συ-στήματος, εις το οποίον ανήκει. Το όν, υλικόν ή νοητόν, συγκε-κριμένον ή αφηρημένον, εκκινά εκ της μορφής ή καταστάσεως Α, διέρχεται το μέσον τής δια-δρομής Μ και φθάνει εις μίαν νέαν μορφήν ή κατάστασιν Β. Οι πόροι του μέσου Μ ή του ηθμού Μ έχουν το σχήμα της αιχμής του βέλους (τριγωνι-κόν σχήμα): η εξαγωγή τού βέλους είναι αδύνατος χωρίς εγχείρησιν, δηλαδή χωρίς δυνάμεις εκτός τού συστή-ματος, του οργανισμού).

6 Η μονόδρομος κίνησις τού είμαι ή τής ψυχής

7 εἶμαι (66): συνώνυμον τοῦ ἐγώ καί τῆς ψυχῆς
Απόδειξις διά την σύστασιν της ψυχής Το ήθημα (αιθερόνια) αντιστοιχεί εις την μη αμαρτίαν Το ήζημα (φωτόνια) αντιστοιχεί εις την αμαρτίαν Ισόψηφος ομάς 66: βάβαξ (66): κεκράκτης, παγιδευτής. γενή (66): γενεά, γενεαλογικόν δένδρον ἀπογόνων. διάβημα (66): βῆμα εἰς τό πέραν (ἀπενενοημένον διάβημα). εἶμαι (66): συνώνυμον τοῦ ἐγώ καί τῆς ψυχῆς ζημία (66): βλάβη, τιμωρία, ποινή, θάνατος. ἢθημα (66): τό διυλισμένον, τό διηθημένον (καθαρόν). ἳζημα (66): τό κατακάθισμα (μη καθαρόν), «ἁμαρτωλόν». κήλη (66): πρήξιμον, καταίβασμα. Λεξάρχη => Ἡ μονόδρομος κίνησις τοῦ ὂντος (τῆς ψυχῆς).

8 Παραδείγματα μονοδρόμου κινήσεως Η μονόδρομος κίνησις αντιστοιχεί εις την τομήν των εννοιών
(βάβαξ) Το αιχμαλωτισθέν πτη-νόν δεν δύναται να επιστρέψει εις το φυσικόν του περιβάλλον. (γενή) Κάθε γενεά διηθείται με-σω του γεννητικού ηθμού. (διάβημα) Ο υποψήφιος αυτό-χειρ δεν δύναται να επιστρέψει εις την προτέραν κατάστασιν υπό την αυτήν μορφήν (ψυχολογικήν). (ζημία) Δεν αποκαθίσταται. (κήλη) Δεν θεραπεύεται με τις δυ-νάμεις του οργανισμού (απαιτείται εγχείρησις). (ήθημα, ίζημα) Μετά τον διαχωρι-σμόν του διαλύματος, το ήθημα (καθαρόν) και το ίζημα (μη καθα-ρόν) δεν μπορούν να επανενω-θούν με τας ιδικάς των δυνάμεις, τας δυνάμεις του συστήματος. Το είμαι, η ενέργεια της ψυχής, διαγράφει μονόδρομον κίνησιν, διηθείται, διερχομένη διά τού γεν-νητικού ηθμού.

9 Η διήθησις της ψυχοενεργείας (άθροισμα αιθερικής και ηλεκτρομαγνητικής ενεργείας) απαιτεί την ύπαρξιν σωματιδίων εντός του εργειακού διαλύματος (των αιθερονίων και φωτονίων) Κατ’ αὐτήν, τό ὑπαρκτικόν εἶμαι (ἡ ἐνέργεια τοῦ ρήματος) λαμβάνεται ὡς συνώνυμον τοῦ ἐγώ καί κατ’ ἐπέκτασιν της ψυχῆς, (τό ὂν διέρχεται δι’ ὑλικοῦ ἠθμοῦ καί αλλάσσει μορ- φήν. Ἑπομένως, τόσον τό ἐγώ - εἰς τό ὁποῖον αναφέρεται ἡ ἐνέργεια τοῦ ρήματος - ὃσον καί ἡ ψυχή - ἀνήκει εἰς μο- νοδρόμους κινήσεις: Ἡ ψυχή τῶν γονέων διέρχεται καί «καθαρίζεται» ὑπό ἠθμοῦ (τοῦ γεννητικοῦ), δίκην διαλύμα- τος, καί γίνεται ψυχή τοῦ τέκνου μέ μή δυνατότητα ἐπιστρο- φῆς. Κατά τήν πραγματοποιουμένην διήθησιν, τό ἢθημα (αἰθερική ἐνέργεια - μή ἁμαρτία) παραμένει εἰς τούς γονεῖς, ἐνῶ το ἳζημα (ἠλεκτρομαγνητική ἐνέργεια - ἁμαρτία) ἐπιβα- ρύνει το τέκνον. Εἰς συγχρόνους ἐπιστημονικούς ὃρους, ἡ ἀμαρτία ἀντιστοιχεί εἰς τήν βαρύτητα, ἐνῶ ἡ μή ἁμαρτία εἰς τήν ἀντι βαρύτητα.

10 Η γνωμονική ακολουθία τού είμαι: 16, 25, 41, 66, 107, 173, 280, 453, 733, 1186, 1919, 3105, … Όλαι αι ισόψηφοι ομάδες εκφράζουν μονοδρόμους κινήσεις (16): άδαι, αδιά, αεί, αίδα, αιέ, βαβαί, βαβία, βαγί, βίγα, γαδή, γέζα, γέα, δάαι, εία, έια, ζαβάδα. (25): είθε, αβάκα, άγκα, αδεεί, αιγαί, ακάβα, βάδιζα, γάκα, δέγγι, διαί, εβάθη, εθιά, ειδέα, εκ, ήθη, θεία, ιδία, ίδια, καδ, κε. (41): αγελάα, αδικέα, αζέκη, αηθείη, άλαδε, άλβη, άλεε, άλθα, αλί, άλι, αμ, βάλη, βέγγα, βηκία, βηλάγαβιίδαι, γάγγλα, γκάζι, γλέβα, ελεά, ελέα, θάλα, ίλα, κακ, λαβή, λάθα, λαι, λεάδα, λιά, μα. (66): άγαλλα, αγάνζαβα, αγανιά, αγάνια, άγδην, αγκαλιά, αζήν, αιγιαλία, αιέν, άλλαγα, αμαθεί, αμίδια, ανάδι, ανθάδα, βάβαξ, βαδείμ, βίγνα, γεννή, γκεζάκι, δανία, δάξα, διάβημα, ειάν, είμαι, εκλαβή, ελίκα, ελλά, έλλα, ένια, έξα, εξά, ζάημι, ζαϊμη, ζημίαηήν, ήθημα, ίζημα, ιλιάδαι, ιλίεια, κεβαλή, κήλη, ναεί, νέαι. (107): άβγαρ, αγαλαξία, αδαρά, άδαρα, αέρα, αζαλίνη, αίπεια, αιγλήεν, ακαθεξία, ακοάζη, αλάλαγμα, αλεξία, άμεναι, αμινέα, ανάθεμα, άνανδα, ανεμία, απάθεια, απαιδία, αράδα, αρέα, βέλθινα, βέλα, βρε, γάβρα, γεβαληνή, γένημα, γιόγκα, γράβα, δαμαλάκι, δαμάνια, διάπηγμα, έγκλημα, ειναλία, ελκανα, έναιμα, έξαμα, επιαγή, θελγίν, ιθάκηνδε, ιοειδή, κάλανδα, νειμία, πηγάδια. (173): αβρίξ, αγαλίζομαι, αγγελονία, άγερθεν, αγλαϊζομαι, αγμαλικίνη, αγνόημα, αγριανή, αγριάνη, αγριελίδι, αγριλίθι, αιναρία, άκαρνα, αλαβίγειον, αλδολική, αλλάξιμα, αλλαρία, αναβόημα, ανάκαρ, ανδραβίδα, ανδρεάδη, απαπαί, αράξαι, αριμαθαία, άρμαλα, βάκλον, βανόν, βορά, γλοβίνη, δεξαμενή, δεξαμένη, …, πιμελή, ραγιανή, ραδινή, ραδίνη, ράκανα, ρεζίνη, ρεμιζία, ρόβα. Κοσμόγλωσσα Το Ισοψηφικόν Λεξικόν

11 Η απόδειξις διά την ύπαρξιν της ψυχής Γενεαλογικόν δένδρον ψυχών
Η απόδειξις διά την ύπαρξιν της ψυχής Γενεαλογικόν δένδρον ψυχών Τρία ὃμοια τρίγωνα (ἒχουν ὃλες τίς γωνίες ἲσες) αἰσθητοποιοῦν τίς ἰσάριθμες ὃμοιες ψυχές, τοῦ παπποῦ, τοῦ πατρός καί τοῦ υἱοῦ. Λόγω τῆς ἰσότητος τῶν γωνιῶν, τά τρίγωνα τοῦ υἱοῦ καί τοῦ πατρός μποροῦν νά ἐξισωθοῦν μέ τό τρίγωνον τοῦ παπποῦ καί νά ἒχουμε ἓν τρίγωνον. Μία αἰσθητοποίησις τῆς ἀκολουθίας τῶν ὁμοίων ψυχῶν - ἀλλά καί των ὁμοίων ἀνθρώπων - ἐντός τοῦ ἰδίου γενεαλογικοῦ δένδρου, οἱ ὁποῖες ὁριακῶς ἐξισώνονται μέ μίαν ἐκ τῶν πρώτων ψυχῶν, μπορεῖ νά γίνει μέ τήν βοήθειαν τῶν Μαθηματικῶν (τῆς Γεωμετρίας καί τῶν ὁμοίων τριγώνων της). Εἰς τό διἀγραμμα, χάριν ἀπλουστεύσεως καί λόγω ἐλλείψεως χώρου, λαμ-βάνονται μόνον τρία ὃμοια τρίγωνα, χωρίς νά μειώνεται ἡ γενική ἰσχύς (ἐφαρμογή, δηλαδή, εἰς ὁλόκληρον τήν ἀκολουθίαν).

12 Η απόδειξις διά την ύπαρξιν της ψυχής Τα πρώτα άλογα ζεύγη, μετηλλάγησαν εις έλλογα
Από ποῦ ἦλθε αὐτή ἡ ψυχή εἰς τόν πατέρα πρός κάθαρσιν ἐκ τῶν ἁ-μαρτιῶν, ἀφοῦ αὐτός ἀποτελεῖ τόν πρῶτον γονέα, ἑνός ἐκ τῶν πρώ-των ζευγῶν; Τό ζεῦγος τῶν γονέων (ἢ γεννητόρων) καί τοῦ υἱοῦ, εἰς τό ὁποῖον ἐφαρ-μόσθηκε ἡ μονόδρομος κίνησις τοῦ εἶμαι ἢ τοῦ ἐγώ, καί ἰσοδυνα-μως τῆς ψυχῆς, ἀνήκει εἰς ἓν γενεαλογικόν δένδρον, τό ὁποῖον μπορεῖ νά θεωρη-θεῖ τυχαῖον: Γ1, Γ2, Γ3, ... Γν-2, Γν-1, Γν , ... ὃπου Γ1 εἶναι ἡ πρώτη γενεά (ἡ ἀπαρχή τοῦ δένδρου, οἱ πρῶτοι γεννήτορες), Γ2 ἡ δευτέρα γενεά, Γ3 ἡ τρίτη γενεά, κοκ., Γν-2 ἡ γενεά τῶν προπαππούδων, Γν-1 ἡ γενεά τῶν παπ-πούδων καί Γν ἡ νυοστή γενεά τῶν γονέων, εἰς τήν ὁποίαν ἀνήκει τό ἐξε-ταζόμενον ζεῦγος. Οἱ γενεές - ἀρχῆς γενομένης ἀπό τῆς νυοστῆς (τῆς ἐξεταζομένης) - ἀποτελοῦνται ἀπό 1, 2, 4, 8, ζεύγη, δηλαδή ὁ ἀριθμός τῶν ζευγῶν εἶναι πάντοτε μία δύναμις τοῦ 2

13 Η ψυχοενέργεια του ατόμου κατά την διάρκειαν του βίου του συνεχώς μεταβάλλεται!
Εἶναι φανερόν ὃτι τό ἂθροισμα αὐτῶν τῶν πρά-ξεων εἰς ἑκάστην περίπτωσιν καί ἀπό τῆς γεννή-σεως τοῦ ἀνθρώπου μέχρι τοῦ θανάτου του κα-θορίζουν τάς ἀναλογίας τῶν δύο ἐνεργειῶν ἐντός τοῦ διαλύματος, ἀλλά ὁ σκοπός εἶναι – συμφώ-νως πρός τάς παραδόσεις, τάς φιλοσοφικάς θέ-σεις καί τά θρησκευτικά δόγματα - ἡ αἰθερική ἐ-νέργεια βαθμιαίως νά ἀντικαθιστᾶ τήν ἠλεκτρο-μαγνητικήν ἐνέργειαν μέχρις ὁλοκληρωτικῆς ἐξα-λείψεώς της, ὁπότε ἡ ψυχή αὐτοάγεται πρός τήν θέωσίν της.

14 Κάθαρσις των αμαρτωλών γενεών μέσω τών νέων γενεών «ὦ τέκνα Κάδμου τοῦ πάλαι νέα τροφή, νέα θρέμματα, νέα γενεά». Σοφοκλέους (Οἰδίπους Τύραννος) Ανταπόδοσις των αμαρτιών των γονέων επί τα τέκνα (3ης - 4ης γ.) (Έξοδος 20:5-6 / Δευτερονόμιον 5:9-10

15 Το σύμπαν αναδημιουργείται:σύμπαν=παλίνκοσμος= 771 Η συμπαντική ψυχή είναι αθάνατος, ενώ η κοσμική ψυχή είναι θνητή (αποθνήσκει εις κάθε καταστροφήν τού Κόσμου) Κατά τον Πλάτωνα, η ψυχή είναι αεικίνητος - ως ανήκουσα και ως κινουμένη εν τω Κόσμω - είναι μετενσαρκουμένη, και επομένως μη ατομική (αριθμός των γεννωμένων ψυχών  αριθμός περιπλανωμένων ψυχών Κατά τον Αριστοτέλη, η ψυχή είναι ακίνητος - ως ανήκουσα εν τω σύμπαντι - είναι ατομική, και επομένως μη μετενσαρκουμένη. Κατά την Λεξαριθμικήν θεωρίαν, η ψυχή είναι αεικίνητος - ως ανήκουσα και ως κινουμένη εν τω Κόσμω – μετενσαρκουμένη, εν μέρει ατομική και τείνουσα προς το σύμπαν (καθώς καθαίρεται).

16 Αιθεροψυχή, η ψυχή του Κόσμου

17 της ανθρωπίνης υπάρξεως
Η μυστηριακή σχέσις τού Εγώ (του ανθρώπου ως ελλόγου όντος) μετά του σύμπαντος και του Κόσμου: ΜΥΣΤΗΡΙΟΝ = ΤΟ ΕΓΩ =1178 Αι έννοιαι είμαι (= 66), μυστήριον (= 1178), το εγώ (= 1178) ανήκουν εν τη αυτή γνωμονι-κή ακολουθία ή εν τω αυτώ γενεαλογικώ δενδρω εννοι-ών, και ως εκ τουτου ικανοποιούν μίαν δύναμιν του μέσου και άκρου λόγου Φ ή της χρυσής τομής Φ = (1+ 5)/2 =1,618… [είμαι (66), (106), (172), (278), (450), (728), μυστήριον = το εγώ (1178), (1906) …] 1178 (μυστήριον)/66 (είμαι) = Φ6 1178 (το εγώ) / 66 (είμαι) = Φ6 Το μυστήριον της ανθρωπίνης υπάρξεως Αι δύο έννοιαι τέμνονται, έχουν δηλαδή ένα κοινόν εννοιολογικόν τόπον, και ως εκ τούτου ο άνθρωπος μετέχει τού μυστηρίου της Δημιουργίας.

18 Αι ψυχαί είναι πνευματοδόχοι Οι ψυχές είναι θεόγνωστες
Το πνευματοδόχος σημαίνει «την δεχομένην και έχουσαν εν αυτή πνεύμα, την εμπε-πνευσμένην». Το θεόγνωστος σημαίνει «την θεόθεν γνωστήν», την εκ τού θεού γνωστήν». Το πνεύμα και η ψυχή δεν διακρίνονται εις τον Χριστιανισμόν Η υποδοχή του πνεύματος υπό τής ψυχής πρέπει ν’ αναφέρεται εις την ολογραφικήν προβολήν! Τα ζεύγη των εννοιών [(ψυχαί = 1711), αι πνευματοδόχοι = 1711)] και [(αι ψυχαί =1722), οι θεόγνωστες = 1722)] τέμνονται εις την λεξάρχην.

19 Η ευτυχία της ψυχής είναι αυτεξούσιος Οι τρεις λέξεις είναι ισόψηφοι : ΕΥΤΥΧΙΑ =ΑΥΤΕΞΟΥΣΙΟΣ = Η ΨΥΧΗ = 1716

20 [ παλίννοστος (1061), η ψυχή (1716), ψυχαγωγός (2777)] = 2777 (νόμος ακολουθίας Fibonacci) 1716/1061 =Φ και 2777/1061= Φ2 και 2777/1715 = Φ Εκ της γνωμονικής ακολουθίας ή του γενεαλογικού δένδρου συνεπάγονται: (1) Η ψυχή παλιννοστεί, πρώτον δια μετενσάρκωσιν εις νεογεννώμενον άνθρωπον, ότε αυτή δεν έχει καθαρθή, και δεύτερον εις τον τόπον εκκινήσεως προς θέωσιν ή θεοποίησιν, ότε αυτή έχει καθαρθή. Εις την πρώτην περίπτωσιν η ψυχή άγεται βιαίως (υπό του Ερμού;\) (ψυχαγωγός), ενώ εις την δευτέραν η ψυχή αυτοάγεται (ψυχάγωγος – τόνος εις την παραλήγουσαν). Σημείωσις: Η σημασία της συνθέτου λέξεως αρχίζει από τού τονουμένου μέρους (συνθετικού).